Καμιά φορά είναι αναγκαίες και οι "δεύτερες σκέψεις"...
Όταν τα έγραψα αυτά, που έγραψα εψές, κάτι μου έλεγε ότι ή σκέψη μου ήταν αποσπαματική.
Να κι ένα άλλο στοιχείο:
Ο ρόλος του στρατού στην Τουρκιά.
Από την εμφάνιση αυτού του έθνους (εδώ με την ανθρωπολογική σημασία και όχι την ιδεολογική) των Οθωμανών, οι πολεμιστές σε αυτό έχουν μια κεντρική σημασία.
Με την θεσμοποίηση του πολιτισμού αυτού του έθνους, η στρατιωτική αριστοκρατία έχει τον συνεκτικό ρόλο για το κράτος.
Πασάδες, Αγάδες (Οι ανώτατοι και ανώτεροι αξιωματικοί στην σημερινή πραγματικότητα) νέμονται την γη των κατηκτημένων, που τους δίνεται ως αντιμισθία της προσφοράς τους στον Σουλτάνο και όταν το καλέσουν οι καιροί, μετατρέπουν τους καλλιεργητές των κτημάτων τους σε εφεδρικό στρατό σε "ασκερι" και "λεφούσι".
(Τακτικό στρατό γνώρισε η Τουρκία μετά το 1821 μιμούμενη Ελλάδα και Αίγυπτο του Μωχάμεντ Άλη).
Άρα δεν είναι άσχετη η σημερινή πραγματικότητα με το παρελθόν της Οθωμανίας.
Παρόλα αυτά το "ντοβλέτι" είχε και άλλες δυνατότητες και άλλες ευχέρειες που προανέφερα (τις οποίες γνώρισε από Άραβες και Βυζαντινούς και ενσωμάτωσε σιγά -σιγά) και χρησιμοποιούσε τα "ασκερια", στις έσχατες περιπτώσεις.
Και πάλι αυτή η σκέψη μια όψη ενός τεράστιου υλικού στοχάζεται.
Όμως χίλιες φορές να στοχαζόμαστε πάνω σε ένα φλέγον ζήτημα, παρά να αναμασάμε την "μπαγιάτικη" τροφή των ΜΜΕ.
… Επικίνδυνοι οι αγωνιστές
-
Αρχές Σεπτέμβρη, στις εκλογές του 1996, οι δημοσιογράφοι που καλύπταμε την
εκστρατεία του Σημίτη τον ακολουθήσαμε αυθημερόν στη Χίο. Από κει, μ’ ένα
Σινο...
Πριν από 8 ώρες