Αντι-Τσουκνίδα

"Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή,
σ’ ένα χαντάκι μες την άμμο.
Οι θάλασσες σου γίναν’ ένα τίποτα
κι η στάχτη η προφητική αφάνισε
τ’ αδέσποτα μαλλιά σου ..."

Αναγνώστες

Σάββατο, Ιανουαρίου 13, 2007

Τουαλετάρχης στα Ίμια no2



Σήμερα είδα στην «Ελευθεροτυπία» ένα εκτενές αφιέρωμα στη στρατιωτική Θητεία...
Επίσης, παρά τις εμβριθείς «αντιτρομοκρατικές» αναλύσεις, τελικά ούτε τα κανάλια άφησαν εντελώς στην πάντα τους "λουφαδόρους".
Σήμερα το πρωί, παρέα με 2 φίλους συζητήσαμε τα σχετικά και θα σημειώσω που φάνηκε να συμφωνούμε εμείς οι μη ειδικοί. (Έχουμε βέβαια υπηρετήσει όλοι, σε διαφορετικά σώματα- ο ένας μάλιστα στο ναυτικό- σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικά μέρη.)

Καταρχήν συμφωνήσαμε ότι πρέπει να υπάρχει θητεία.
Από ότι είδα στην εφημερίδα, οι περισσότερες χώρες έχουν έστω και λίγους μήνες.
Από την άλλη, είπαμε ότι πρέπει να αλλάξει το σύστημα και να υπάρχει κατανόηση της πραγματικότητας και των αναγκών των νέων.
Γιατί , για παράδειγμα, να υποχρεώσεις έναν αθλητή, στην πιο κρίσιμη φάση της καριέρας του, να διακόψει τους αγώνες του ( εσωτερικού – εξωτερικού) και το προπονητικό του πρόγραμμα για ένα τουλάχιστον χρόνο;
Ακόμα και όταν πεις ότι θα δημιουργήσεις ιδιαίτερες συνθήκες γι αυτόν, έχεις δημιουργήσει την βάση για να λουφάρουν άλλοι τόσοι «ψευτο-αθλητές».
Άσε που η εξαίρεση είναι ένα κακό παράδειγμα για τον Στρατό.
Αυτό που όλοι είδαμε καλό είναι μέχρι τα 22 χρόνια του καθενός να υπάρχει ένας μικρό χρονικό διάστημα (2-3 μήνες),
διάστημα που ο καθένας θα μπορεί να διαλέγει πότε θα εκπληρώσει,
διάστημα στο οποίο ο καθένας- ακόμα και ο αθλητής μπορεί- θα κάνει την βασική στρατιωτική του θητεία.

Αυτό το πολύ τρίμηνο, θα είναι δόκιμος οπλίτης, θα εκπαιδεύεται στα πολύ βασικά και των τριών κλάδων των Ε.Δ. (Πράγματα που θα του είναι χρήσιμα σε τυχόν επιστράτευση του και όχι ηλίθιες οπλοασκήσεις.... Αν είναι να γίνει τσολιάς, θα εκπαιδευτεί μετά.)
Την εκπαίδευση θα την αναλαμβάνουν ειδικά επιλεγμένοι και καταρτισμένοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί καριέρας, οι οποίοι κάθε 5-6 χρόνια θα αλλάζουν, για να μην δημιουργούνται κυκλώματα.
Αυτοί βλέποντας τα ταλέντα του, τις ικανότητές του και άλλα προσόντα του, θα κάνουν 2-3 εναλλακτικές προτάσεις σε πιο Κλάδο, Όπλο ή Σώμα θα πάει ο έφεδρος και τι ειδικότητα θα έχει.
Η Στρατολογία από κει και πέρα, το μόνο που θα κάνει, είναι ανάλογα με τις ανάγκες της να διαλέγει μια από τις τρεις προτάσεις.
Στην διάρκεια αυτής της εκπαίδευσης, οι οπλίτες δεν θα έχουν βάσει νόμου πάνω από 3 υπηρεσίες την εβδομάδα.
Αν χρειάζονται φρουροί παραπάνω, θα φυλάνε άλλοι.
Ο στρατιώτης θα πληρώνεται τουλάχιστον με το ελάχιστο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη.

Από κει και πέρα, ο καθένας θα έχει άλλους 5-6 μήνες υποχρεωτικής θητείας, τους οποίους θα μπορεί να υπηρετήσει ακόμα και τμηματικά σε συμφωνία με την στρατολογία του, ή να εξαγοράσει με το 3πλάσιο ελάχιστο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη για κάθε μέρα που δεν υπηρετεί.

Όποιος οπλίτης θέλει, στο μέσον της υποχρεωτικής του θητείας, δηλώνει να γίνει επαγγελματίας οπλίτης και γίνεται μόνο όταν η μικρή «καριέρα» του στο στρατό είναι σύμφωνη.
Όλοι διαπιστώσαμε ότι οι περισσότεροι μισθοφόροι φαντάροι δυστυχώς δεν ανταποκρίνονταν- τουλάχιστον όσο υπηρετούσαμε εμείς- στα κριτήρια για τα οποία προσελήφθησαν: Θα εκπαιδευτούνε καλά στα σύγχρονα όπλα κλπ…. .
(Πως φαίνεται πως όποιοι πολιτικοί και γραφιάδες τα λένε αυτά, δεν έχουν υπηρετήσει πραγματικά, αφού δεν γνωρίζουν την καθημερινότητα μιας μονάδας).
Ο στρατιώτης πάλι θα πληρώνεται τουλάχιστον με το ελάχιστο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη.
Τον τελευταίο μήνα, όσοι θέλουν από τους εφέδρους οπλίτες και επιλεγούν τελικά με ένα σύστημα μορίων, γίνονται υπαξιωματικοί και κάθονται ένα –δύο μήνες παραπάνω στο στρατό.
Από αυτούς πάλι με το σύστημα μορίων κάποιοι θα γίνουν αφού περάσουν τις γνωστές σχολές, «Δόκιμοι Έφεδροι Αξιωματικοί», και θα υπηρετήσουν, σαν αξιωματικοί πια, άλλον ένα χρόνο.
Σε όλη αυτή την παραπάνω θητεία οι έφεδροι θα πληρώνονται όσο και οι επαγγελματίες του ίδιου βαθμού.

Θα υπάρχει ένα σύστημα πληρωμένων εθελοντικών Βραχέων Ανακατατάξεων για όλους τους εφέδρους (με την ανεργία που υπάρχει θα πάνε αρκετοί), όταν υπάρχει λόγος, π.χ. όταν χρειάζεται συμπλήρωση του αριθμού του στρατεύματος.

Για εκπαίδευση βέβαια και για ύψιστης σημασίας αμυντικούς λόγους θα γίνεται επιστράτευση μερικών ή όλων των εφέδρων όπως και σήμερα.

Πολλοί θα πούνε, ότι αυτό είναι ένα ακριβό σύστημα εφεδρικού στρατού.
Ίσως, αλλά μόνο με αυτόν τον τρόπο θα διαχωρίσουμε την θέση μας όσοι θέλουμε εφεδρικό στρατό πολιτών και όχι στρατό Δουλοπαροικιών για αγγαρείες.
Αν είναι έτσι, καλά κάνουν και οι γιοι των πατρικίων και «την κάνουν για αλλού»..

7 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Γιατι να ειμαστε αναγκασμενοι να πηγαινουμε στρατο;
Δεν γουσταρω και δεν παω.
Ποια πατριδα να υπερασπιστω;
Την πουλημενη;

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα συμφωνήσω στην πλειονότητα των θέσεών σου. Λίγοι μήνες χρειάζονται, ακόμα και για μια πουλημένη πατρίδα. Τι είναι όμως η πατρίδα, πρεζάκια φίλε; Είναι απλά το σπίτι -το δικό μου μόνο- και οι συγγενείς μου. Αλλά αν χρειαστεί αυτά δεν μπορώ να τα υπερασπίσω μόνος μου και έτσι χρειάζομαι τη βοήθεια και τη δική σας. Έτσι, το ατομικό συμφέρον δημιουργεί την ψυχρή έννοια της πατρίδας που καταντά συλλογική γιατί ο καθένας χρειάζεται τον άλλον για την υπεράσπιση του σπιτιού του.

Βέβαια αν μου πείτε ότι θα πολεμήσω για το κεφάλαιο θα διαφωνήσω, ακόμα κι αν κάποια στιγμή τα συμφέροντά μας ταυτιστούν. Εξάλλου, και αυτές τις μέρες υπερασπίζομαι ένα αστικό κατά τα άλλα Σύνταγμα.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που διαπιστώνω από όλα λέχθηκαν και γράφτηκαν από τότε που δόθηκε η αφορμή με τον "ποντικό" στρατολόγο, είναι μια ταύτιση απόψεων (επικίνδυνη για μένα) όσων εναντιώνονται στον στρατό.
Δηλαδή, όλοι εμείς που δεν ανεχόμαστε τον αυταρχισμό, το μιλιταριστικό και εθνικιστικό πνεύμα (που ενδεχομένως διακατέχει πολλά στελέχη του και κακώς τα διακατέχει)είναι καλό να πληρώνουμε "φτωχομπινεδιάρηδες", οι οποίοι για να πάνε εκεί αν είναι έτσι τα πράγματα πρέπει να μην "έχουν στον ήλιο μοίρα", για να μας ξελασπώσουν.
Εγώ, ας με συγχωρέσετε, αυτό το βρίσκω γελοίο.
Διότι έτσι δημιουργείται ένα στρατός πραιτοριανών (και έχουμε δώσει εμείς απλόχερα τις «πρώτες ύλες»). Ένας μισθοφορικός στρατός που στην δύσκολη στιγμή θα στραφεί ευκολότερα κατά των πολιτών.
Μέχρι η προσδοκώμενη πρόοδος του είδους μα να καταργήσει όλους τους στρατούς, μοναδικό εχέγγυο δημοκρατίας και ουσιαστικής ελευθερίας είναι η εμπλοκή των πολλών με τα όπλα.
(Όχι ότι και αυτό είναι απόλυτο, αλλά και να μην υπάρχει είναι χειρότερο.)
«Γιατί η εξουσία (όχι όλη βέβαια, αλλά ένα σημαντικό κομμάτι της) είναι στη μπούκα των κανονιών!»

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέροντα επί του θέματος βρίσκω το διάλογο ενός φιλόσοφου μ' ένα τύραννο στο "Ιέρων ή Περί τυραννίας" του Ξενοφώντα (μαζί με το διάλογο Στράους-Κοζέβ που ακολουθεί).

Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που εντελώς ειλικρινά (κι όχι από εαυτουλισμό, συγκαλυμμένη ή μη πίσω από μηδενιστικές ιδεολογίες) δεν θέλουν να πολεμήσουν. Πρέπει να αναγνωριστεί η ύπαρξή τους κι όχι να τσουβαλιάζονται συλλήβδην με τους "παρτάκηδες".

Γι' αυτούς τους ειλικρινείς θα πρέπει λοιπόν να προβλέπεται θητεία (ισόχρονη με την καθαρά στρατιωτική) σε νοσοκομεία, γηροκομεία και ορφανοτροφεία, όπου θα μπορούν να προσφέρουν στους πάσχοντες συνανθρώπους μας στη "γραμμή άμυνας" απέναντι στον ανθρώπινο πόνο.

Ας μην ξεχνάμε ότι για πολλούς είναι προτιμότερο να βαστήξουν όπλο παρά να ξεσκατίσουν ένα γέροντα - και το ανάποδο για άλλους.

Όσο για τις ενδεχόμενες παρασπονδίες και λούφες, αυτές θα υπάρχουν πάντοτε και παντού ό,τι μετρα κι αν ληφθούν - αλλά δεν πρέπει μια ολόκληρη κοινωνία να κατατρύχεται με αυτές τις περιπτώσεις, που η κατά καιρούς διόγκωσή τους δείχνει απλώς ότι πάσχει από μηδενισμό κι εαυτουλισμό η ίδια η κοινωνία.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Τζόνυ συμφωνώ για την κοινωνική θητεία των "Αρνητών Στράτευσης".
Σαν κάτοικος κάποια στιγμή της Κάσου, ή των Φούρνων Ικαρίας, θα έλεγα ότι είναι πολύτιμη η ύπαρξή τους.
Εξάλλου, είμαι σίγουρος μέσα μου για αυτό, αν κινδυνέψουν μείζονα συλλογικά αγαθά (ελευθερία), αυτοί οι άνθρωποι (αν δεν πρόκειται βέβαια για οπαδούς σεβαστών, μα ακραίων θρησκευτικών σεκτών)θα πολεμήσουν. Μπορεί όχι με όπλα, αλλά θα πολεμήσουν.
Όπως πολέμησε η νεολαία της Αθήνας στην κατοχή, που έστηνε διαδηλώσεις μπροστά στα ναζιστικά τάνκς.

Nemertes είπε...

Δυστυχώς δεν είμαστε Ελβετία. Η Τουρκία είναι υπαρκτός κίνδυνος. Όχι επειδή το θέλουμε εμείς, επειδή το θέλουν αυτοί. Πριν λίγα χρόνια είδαμε τι μπορούν να κάνουν. Ναι στο στρατό, αλλά με σοβαρότητα.

Ανώνυμος είπε...

Νημερτής
Τέτοιο σύστημα, σαν αυτό που παρουσιάζω, εκτός από την Ελβετία έχει και το Ισραήλ. Μη μου πεις ότι το Ισραήλ είναι μια ειρηνική γωνία.
Εγώ δε λέω να αντιγράψουμε κανένα σύστημα να μελετήσουμε και να πάρουμε παραδείγματα και να σκεφτούμε πάνω στην εμπειρία μας.

Αυτό που προτείνω, όπως είδες δεν είναι ούτε της Ελβετίας, ούτε του Ισραήλ.

Να πω επίσης ότι όλη η προσπάθεια για αναβάθμιση "κολλάει" σε νοοτροπίες και συνήθειες.
Λέει π.χ. ο τάδε στρατηγός, γιατί να μπαίνω στον κόπο και το ρίσκο να προτείνω να ξαναφτιάξουν από την αρχή το σύστημα του εφεδρικού στρατού.
Αφού έτσι που είναι μου καλύπτει τρύπες φύλαξης και συντήρησης των στρατοπέδων (διότι αυτό κάνει)που διαφορετικά θα έπρεπε να πληρώνω γι αυτό και κονδύλια δεν μου δίνει το κράτος.

ΓΝΩΣΤΟΙ, ΦΙΛΟΙ, ΓΕΙΤΟΝΟΙ

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος





Πρόληψη επί της Ουσίας

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
δούρειος άνεμος του ΠΕΤΡΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα
http://www.kounia.org/

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"
Νίκος Καζαντζάκης... Κι όμως σήμερα ταιριάζει κι εδώ!

Αρχειοθήκη ιστολογίου