Άλλος ένας επίγονος (Κώστας)

Τον Κων/νο Καραμανλή τον Β', τον είχα δει από κοντά και του είχα μιλήσει σε πηγαδάκι σε μια ομιλία του σε ΔΑΠίτικη σύναξη στο ΑΠΘ, επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη.

(Πως βρέθηκα εγώ σε ομιλία της ΔΑΠ;
Είχα έναν φίλο, τον οποίο είχα γνωρίσει σε σπίτι κάποιου συντοπίτη .
Δεξιός κομματάρχης βέβαια, αλλά καλός συζητητής. Είχαμε κάνει άπειρες συζητήσεις για τον φιλελευθερισμό, τον σοσιαλισμό, τον εθνικισμό και τα Βαλκάνια. Τα θέματα ήταν τότε πολύ επίκαιρα λόγω της κατάρρευσης του Σοβιετικού μοντέλου και της Γιουγκοσλαβικής κρίσης, στην οποία είχε δια των Σκοπίων, εμπλακεί και η χώρα μας.
Θυμάμαι τον φίλο μου περιχαρή για την νίκη του Φιλελευθερισμού και τα όνειρά του για επιχειρήσεις με επέκταση στα Βαλκάνια, σπούδαζε στο Οικονομικό της Νομικής βλέπετε...
Τελικά το αγροτόπαιδο από την Κατερίνη- αν θυμάμαι καλά- έγινε Λιμενικός, μπορεί τώρα να είναι βέβαια αξιωματικός, αξιοποιώντας το πτυχίο του, αλλά μπήκε ως λιμενοφύλακας στο Δημόσιο, αφού είδε κι απόειδε με τις «επεκτάσεις»..)
Δεν έχω πρόβλημα να ακούσω τον οποιονδήποτε και αν μπορέσω, να κάνω και διάλογο μαζί του για να τον καταλάβω καλύτερα.
Και αφού, όπως ίσως καταλαβαίνετε, από την εφηβεία μου με εξιτάρει η πολιτική, είχα πάει σε ομιλίες και του Άκη και του Καστανίδη και του Κωνσταντόπουλου και του Γράψα, μέχρι και στον Βάσο Λυσαρίδη, τον Κύπριο πήγα.

Ο νεαρός Καραμανλής (μάλλον μόλις είχε εκλεγεί βουλευτής) -οφείλω να το πω- με είχε εντυπωσιάσει με την ευρύτητα των γνώσεων του στα διεθνή ζητήματα, την ιδεολογική του μετριοπάθεια (μη ξεχνάτε την εποχή) και το "χαμηλό" προφίλ του, αν λάβει κανείς υπόψη ότι από τότε εθεωρείτο πολιτικός κληρονόμος του "εθνάρχη".
"Που ήσουν νιότη πού ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος", θα πείτε....
Μπα, δυστυχώς και αυτός , όπως και όλοι σχεδόν οι επίγονοι έχουν μια μανία να έχουν την εξουσία, οπότε όλα τα χαρίσματά τους τα βάζουν σε ένα στενό προδιαγεγραμμένο διάδρομο. Εμείς δυστυχώς πάντα ελπίζουμε στον χαρισματικό, αλλά οι πολιτικοί σε αυτό το θέατρο πολιτικής δεν κυβερνάνε.
Μπορεί, αν είναι λίγο καλύτεροι "μαέστροι", να συγχρονίσουν καλύτερα την μπάντα, αλλά το είδος, την ποιότητα των μουσικών οργάνων και των ανθρώπων που τα παίζουν την καθορίζουν άλλοι. ...
Τα "διαπλεκόμενα" (που έλεγε κι ο Μητσοτάκης) ..
Μόνο που διαπλεκόμενα δεν είναι ένας εφημεριδάς- καναλάρχης κι ένας εθνικός προμηθευτής, αλλά η ίδια η οικονομική διοίκηση του πλανήτη, που στηρίζεται σε μια κοινωνική, πολιτική & ιδεολογική "ορθοδοξία" και την οποία δεν είχε αμφισβητήσει ούτε το λεγόμενο σοσιαλιστικό κόμμα που μας κυβερνούσε μέχρι το 2004.
Περιμέναμε να την αμφισβητήσει ένας συντηρητικός πολιτικός και το κόμμα του;

Σαν αρχηγός της αντιπολίτευσης, μου ήταν πιο συμπαθής από τον Σημίτη. Έδινε στην αρχή ένα αγώνα έχοντας εναντίον του όλα τα ΜΜΕ.
Επίσης είχε μια κριτική στάση στην προσαρμογή που απαιτούσε ο Σημίτης και με κάθε κόστος στον Ενιαίο Καπιταλιστικό Χώρο .
Μόνο ένα δεν μου άρεσε, που υπέγραψε στο Χριστοδουλικό Δημοψήφισμα.
Έγινε συμπαθής λόγω του πρώην πρωθυπουργού.
Που δεν με χτυπούσε τότε ο κ. "καθηγητής":
Το κόψιμο της επετηρίδας και η δημιουργία αυτού του προσχήματος, που λέγεται γραπτός διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για εκπαιδευτικούς;
Η ανεργία που δεν μπορούσε να την σταματήσει, και ούτε να βρεθεί κάτι προσωρινό; Όλοι οι κρατικοδίαιτοι (είναι αλήθεια) συνεταιρισμοί, οργανισμοί κτλ που είχαν απασχολήσει τους λίγο μεγαλύτερους από μένα προσωρινά, μέχρι να τακτοποιηθούν μόνιμα, έκλειναν ο ένας πίσω από τον άλλο.
Ούτε τα χωράφια της οικογένειας μπορούσα να αναλάβω, αφού το λάδι έχανε συνεχώς σε τιμή και οι επιδοτήσεις κοβόταν και τα ρίσκα για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, φαινόταν μακρινό παραμύθι με την καρτική στήριξη που υπήρχε..
«Τι κάνω εγώ μπάρμπα, άμα προσπαθήσω πέντε έξι χρόνια να βάλω καινούργια πράγματα στα χωράφια και μετά δεν πάω καλά; Θα φάω τις επιδοτήσεις, θα πάρω και δάνεια και μετά θα με κυνηγάνε οι τράπεζες…
Δεν μπορείτε, ω αφεντικά της οικονομικής ορθοδοξίας, να κάνετε τον κάθε άνθρωπο επιχειρηματία, σας το έχει πει και ο πολύς Γκαλμπρέϊθ, αλλά δεν ακούτε!»
Ο Καραμανλής σε όλα αυτά, έκανε συχνά κριτική από τα αριστερά, χωρίς βέβαια να αμφισβητεί τα δόγματα, αλλά ζητούσε πιο «ήπια προσαρμογή»…
Και έλεγα κι εγώ και πολλοί σαν κι εμένα:
"Να τα λένε ακόμα και Δεξιοί, πως ζούμε στην εποχή της πιο άγριας εκμετάλλευσης του «μη προνομιούχου» (για να θυμηθούμε και τον Αντρέα…)".
Και γινήκανε συμπαθείς οι Δεξιοί και ο Κώστας στους «μη προνομιούχους»…

«Ήπια προσαρμογή» ήταν και ο στόχος του όταν έγινε κυβερνήτης. Τουλάχιστον αυτό έλεγε και δεν μπορεί να περίμενε κανείς σοβαρά τίποτα περισσότερο: Όλο το background και αυτού και του κόμματος του δεν του επέτρεπε να αμφισβητήσει σε βάθος το σύστημα, το οποίο τουλάχιστον από το ‘90 και δώθε , είχε εγκαθιδρυθεί στη χώρα μας και θέριευε και θεριεύει.
Σύστημα, που μπορεί να έχει γνωστές και πασιφανείς απολήξεις στην Ελλάδα, αλλά έχει διεθνείς πλάτες και όχι μόνο πλάτες αλλά και πάτρωνες…
Πράγμα που το βρήκε μπροστά του ο δικός μας με τον «βασικό μέτοχο»…
Όμως το 2004, έπειθε περισσότερο ότι το σύστημα ήταν εν πολλοίς «σύστημα ΠΑΣΟΚ», αφού οι εγχώριες απολήξεις του είχαν ζυμωθεί με τους πολύχρονους πειθήνιους ταρτούφους τους.

«Ήπια προσαρμογή», όμως δεν μπορούσε να γίνει.
11 χρόνια περίμεναν στελέχη της μικρά, μεσαία & μεγάλα στην σειρά να κάνουν τις «δουλειές» και όχι κατ' ανάγκην «μαύρες», που έβλεπαν τόσα χρόνια να κάνουν άλλοι.
Πόλοι σαν τον Χριστόδουλο που θεωρούσαν ότι είχαν βοηθήσει, απαιτούσαν το ρεγάλο τους..
Μέσα σε ένα περιβάλλον μείωσης των κρατικών δαπανών, έπρεπε να γίνουν παραπάνω οικονομίες λόγω Ολυμπιακών Αγώνων. Όταν η χώρα δίψαγε για δημόσιες δαπάνες στην Παιδεία, τα λεφτά είχαν δοθεί σε ρεκλάμες και αντιπαραγωγικά (εκτός του «Μετρό») δημόσια έργα.
Επίσης, οι διεθνείς πιέσεις (λέγε με Πολυεθνικές) είχαν ξεκινήσει μια δουλειά και δεν μπορούσαν να περιμένουν την «ήπια προσαρμογή»….
Το σημαντικότερο, όταν έτσι έχεις γαλουχηθεί πως σε όποιο πρόβλημα βρίσκεις μπροστά σου να θεωρείς ότι «η αγορά» θα δώσει την λύση, δεν μπορείς να περιμένεις.

Κάτω από όλο αυτό το βάρος, που μπορούσε να σκεφτεί ο κάθε κοινός νους, η περίφημη απογραφή δεν ήταν μια βλακεία για μικροκομματική κατανάλωση, αλλά ένα τέχνασμα για να συνεχιστεί και να ενταθεί το μονεταριστικό πρόγραμμα που βολεύει το διεθνές και το εγχώριο σύστημα, χωρίς φραστικά να ξεφύγει από το ιδεολογικό προφίλ του «μεσαίου χώρου".
Φαίνεται ότι το «καινούργιο φρούτο» της μιας οικογένειας, θέλησε να είναι «βελτιωμένη έκδοση» αντιγράφοντας το καλύτερο της άλλης (Α.Γ.Π.).
Το αντέγραψε μόνο στα κακά του, που επέτρεψαν βέβαια στον Α.Γ.Π. να στήσει έναν βαρβάτο και πολύχρονο μηχανισμό εξουσίας, αλλά δεν τον βοήθησαν να έχει καλύτερα αποτελέσματα στο όντως εκτεταμένο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά του.
Επειδή θυμάμαι ότι ο Καραμανλής ο Β’, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα σαν καλός διπλωμάτης, να πω ότι η χαλαρότητα σχεδίων και ο οπορτουνισμός μπορεί ενίοτε να είναι αποδοτικοί στην διπλωματία, δεν είναι όμως στην εσωτερική πολιτική, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν ανελαστικές πλέον κοινωνικές πιέσεις..

Σταματώ εδώ. Αυτόν τον επίγονο νιώθω ότι δεν μπορώ να τον κρίνω άλλο αντικειμενικά.
Κυβερνά και διάφορες πράξεις του με πόνεσαν και προσωπικά. Ίσως να μη το ήθελε.

Ίσως να ήθελε απλά να κάνει την δουλειά του: να παραμείνει δηλαδή πρωθυπουργός.