Γ..ώτο, έχασα τις δηλώσεις των Χριστόδουλου και Άνθιμου χτες στην ΕΡΤ, για τις βεβηλώσεις εικόνων στην Θεολογική ΑΠΘ.
Λαγοκοιμόμουν, τους θυμάμαι σήμερα να περνούν αστραπιαία, μετά την γνωστή εικόνα με το γδαρμένο πρόσωπο του Χριστού, αλλά δεν θυμάμαι σήμερα τι λέγανε..
Σίγουρα είναι ηθικά κατακριτέα η βεβήλωση θρησκευτικών συμβόλων και όποιων άλλων συμβόλων δίνουν μια ταυτότητα σε κοινωνικές ομάδες.
Βέβαια, σήμερα φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο.... Ας σκφτούμε πως είναι βαθιά ριζωμένη στην Ιστορία πρακτική ο βανδαλισμός των συμβόλων των άλλων Θεών, ως απόδειξη της ισχύος του Θεού των καταστροφέων (Ας είναι κι αναρχικός ο Θεός τους..).
Σπορ το οποίο υπηρέτησαν και Χριστιανοί, χωρίς να είναι πάντα βέβαιη η καταδίκη τέτοιων πρακτικών από την πλευρά των κατά καιρούς ιερέων τους.
Τέλος πάντων, η ηθική κατάκριση και ο ενδεχόμενος ποινικός κολασμός ανήκει στους πολιτικούς, του δημοσιογράφους και τους αστυνομικούς.
Οι άνθρωποι της Εκκλησίας τέτοια πράγματα μη συμβατικά, «μη προβλεπόμενα», όπως λένε και στον Στρατό,Θα ήθελα να τα αντιμετωπίζουν αλλιώς.
Να τα «αντέχουν» και να τα βλέπουν σαν ευκαιρίες για θεολογικές ερμηνείες, με τις οποίες ενδέχεται να «ανοίξουν» λίγες ανθρώπινες ψυχές.
Διαφορετικά ανάμεσα σε πολλούς δεν χρειάζονται ούτε οι παππάδες. Τότε θα μπορούσαν οι βαθιές υπαρξιακές ανάγκες να καλυφθούν με το «σαβουάρ βιβρ».
Τέτοιοι Βανδαλισμοί αποκαλύπτουν υπαρξιακές ανάγκες. Τουλάχιστον έτσι έπρεπε να το βλέπουν οι "άνθρωποι της Εκκλησίας".
Και για «πλάκα να έγινε», όπως απλά θα πουν πολλοί, ακόμα και τότε υπάρχει νόημα.
Βλέποντας την γνωστή «βεβηλωμένη» εικόνα, μου έρχεται μια σκέψη.
Και δεν είναι τωρινή. Δεν μου δημιουργήθηκε επειδή οι δημοσιογράφοι, για να αυξήσουν την ανασφάλεια έβαλαν μέσα στην σούπα τους, και την «βεβήλωση» του Θεού.
Ανάμεσα στα άλλα που πέρασα στην μέχρι τώρα ζωή μου, ήταν να σπουδάσω και Θεολογία μέσα σε αυτούς του ίδιους τους «βανδαλισμένους» Χώρους.
Τέτοιες γδαρμένες εικόνες έχω δει πολλές (δεν είναι δα και αμύθητης αξίας).
Και όχι μόνο μετά από κατάληψη. Ένα PAOK-4, το γράφουν με σπρέι και φοιτητές της σχολής.
Γδάρθηκε -και δεν είναι η πρώτη φορά- το πρόσωπο του Χριστού. Σα να μην ήθελε ο δράστης να βλέπει το Χριστό και μεταφορικά ούτε κι αυτός να τον βλέπει.
Οι άνθρωποι, ειδικά όσοι «δεν το έχουνε φιλοσοφήσει και πολύ», κατανοούν τον Θεό (και συχνά -πυκνά τον ταυτίζουν) μέσα από τις δικές τους εμπειρίες και παραστάσεις με τον δικό τους πατέρα, αλλά και άλλους «θεσμικούς», αλλά εξίσου βιωματικούς, μπαμπάδες.
Είναι πολύ φυσιολογικό, ένας «αντι-εξουσιαστής» σε μια χριστιανική χώρα να θέλει να σβήσει το πρόσωπο του Θεού, να καταστρέψει κάθε σχέση, έστω και οπτική μαζί του, προσπαθώντας να αποφύγει μια τραυματική για αυτόν σχέση με υπαρκτά πρόσωπα και γεγονότα.
Ο "άνθρωπος της Εκκλησίας" αυτό πρέπει να το γνωρίζει και να το «θεραπεύει», προβάλλοντας την Εκκλησία ως σχέση και κοινωνία ανθρώπων Ελεύθερων, που προσπαθούν μάλιστα να αυξήσουν την βάση της Ελευθερίας τους.
Το πρόβλημα όμως ξεκινά όταν και ο ίδιος νιώθει το Θεό ως «εξουσιαστικό μπαμπά» και το ίδιο θέλει να νιώθουν και οι άλλοι