Χιόνι Ανατολής

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές στην Τουρκία, είχα τελειώσει το μυθιστόρημα του Ορχάν Παμούκ, "Χιόνι" (εκδ. "Ωκεανίδα").
Πρέπει να πω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο με συντρόφευσε ορισμένα σούρουπα τώρα το καλοκαίρι, ενώ απέναντί μου είχα κάποιες ακτές της γείτονος.
Διαβάζοντας το, ένοιωσα τόσο μακριά (ουφ ευτυχώς), αλλά και τόσο κοντά, αφού κάποιες φιγούρες στο μακρινό Καρς, μου θύμισαν πεθαμένους θείους και θείες και κάποιες ιστορίες ήταν παρόμοιες σαν αυτές που μου είχαν διηγηθεί οι παππούδες μου και τους συνέβησαν, όχι πολύ παλιά, αλλά στην Ελλάδα του ' 60 και του ' 70.

Σπατάλησα το χθεσινό μου απόγευμα στην ανάγνωση κυριακάτικων εφημερίδων.
Όλες οι εφημερίδες που διάβασα, είχαν πολλές αναλύσεις για τις εκλογές στην Τουρκία. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε μια ανάλυση του καθηγητή Η. Μήλα στο "Βήμα", για το πως ένα κομμάτι προ-μοντέρνο της Τουρκίας, συναντά τα αιτήματα Δημοκρατίας και Ανάπτυξης, διαβάζοντας με έναν άλλο τρόπο την ίδια παράδοση που γέννησε και τους Ταλιμπάν.

Κάτι σαν τις φανταχτερές λουλουδάτες μαντίλες της μουσουλμάνας μεσοαστής Τουρκάλας, που κάποιοι θέλουν να τις ταυτίσουν με τα τσαντόρ και τις μπούρκες.

Γιατί η Ιδεολογία είναι ιδεολογία και πρέπει πάση θυσία να επιβεβαιωθεί! Ακριβώς σαν τον όψιμο Κεμαλισμό.
Δεν θεωρώ ότι ο Ερντογάν είναι "το απαύγασμα" της προόδου, έστω για την Τουρκία, αλλά οι εξελίξεις απέναντι, μου κάνουν πιο στέρεη την πεποίθηση ότι η εγχώρια διελκυνστίνα της διανόησης : "παραδοσιακοί- εκσυγχρονιστές", είναι ένα έντεχνο και δήθεν ιδεαλιστικό περιτύλιγμα άλλων επιδιώξεων.
Γιατί ούτε οι κραυγές του "δεσποταριού", μπορεί να έχουν σχέση με τον Σεΐχη του Παμούκ (που τον παρουσιάζει σχεδόν σαν άλλο Τζαλαλαντίν Αλ Ρούμι), αλλά ούτε οι τωρινοί "εκσυγχρονιστές" Έλληνες, μπορεί να συγκριθούν στην πνοή και τα αποτελέσματα ακόμα και με αυτόν τον σατραπικό εκσυγχρονιστή Κεμάλ.

Ας έρθουμε όμως στον Ερντογάν, με τον οποίο πραγματικά όσο και να αισθάνομαι μακριά του ιδεολογικά, τον θαυμάζω για τον ρεαλισμό του. Ποιός Σαρκοζί -φανφαρόνος μικροαστός δημόσιος υπάλληλος, Μπλερ σκυλάκι της ιθύνουσας τάξης, αυτοκρατορικός Πούτιν. Ο Καρντάσης Μπακάλης κάνει τη διαφορά.
Τόσα πολλά αποτελέσματα σε τόσο λίγο χρόνο;
Μέσα σε τόσο δυσμενές πλαίσιο;
Η αλήθεια απ' την άλλη είναι (όπως φαίνεται κι από το βιβλίο του Παμούκ), πως η Τουρκική κοινωνία αυτή τη στιγμή έχει ένα μεγάλο δυναμικό κίνησης και ο καλός ο καπετάνιος το μόνο που πρέπει να κάνει, είναι να κουνά λίγο προσεκτικά το τιμόνι.

Κάτω από τον ηλεκτρικό του λαμπτήρα ο Ταγίπ, μου θύμιζε τον Νατζίπ απ΄το "Χιόνι", ερωτευμένο συγγραφέα "ισλαμικής επιστημονικής φαντασίας", αρχετυπική φιγούρα του συμπιλήματος: "Η Τουρκία Σήμερα".
Ίσως καλύτερα, τον πρώην αριστερό έμπορο και υποψήφιο ισλαμιστή δήμαρχο του Καρς, άντρα της βασικής ηρωίδας Ιπεκ και ποιητή, τον οποίο έχει απορρίψει το δυτικόφιλο κατεστημένο της πατρίδας του..
Σαν την μουσουλμανική Τουρκία, που δεν θέλει να βάλει μέσα της η Ευρώπη.
Όχι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα....
Ίσα - ίσα η διεύρυνση της Ε.Ε. με κριτήριο την γιγάντωση της αγοράς της, με βρίσκει αντίθετο κάθετα!
Αλλά δηλαδή, μεγαλύτερη ζημιά κοινωνική και οικονομική θα κάνει η ένταξη της Τουρκίας, από όση έκαναν όλες οι πρώην ανατολικές χώρες μαζί; (που αποτελούν αυτή τη στιγμή το βασικό μοχλό του "αντλαντισμού" και της κατάλυσης του κοινωνικού κράτους στην Ε.Ε.)
Θα πει κανείς όχι άλλο κράτος μέσα, αλλά γιατί σταματά κανείς τώρα κι όχι από πριν;
Έχει το Κουρδικό η Τουρκία, αλλά το προτεκτοράτο της "Μακεδονίας" δεν έχει το Αλβανικό;
Όλες αυτές οι χώρες είναι τυπικά πιο Δημοκρατίες.. Καλά ποίος σοβαρός πιστεύει ότι αυτό είναι το πρόβλημα;
Α, υπάρχει και η Κύπρος, μόνο που εμείς τα Καρντάσια τους, σαν άλλοι Λάμπροι Κατσώνηδες (αν σ' αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξαναπέρνα από την Άνδρο!!), φροντίσαμε να τους διευκολύνουμε με τις ακαταστασίες μας.
Τι θέλω να πω; έ λίγο η Ευρώπη έχει κι αυτή τον χριστιανικό ρατσισμό της απέναντι στη Τουρκία...

Διάβαζα το βιβλίο του Παμούκ, απέναντι στα Μικρασιατικά παράλια και σκεφτόμουν πόσο χάνουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (η Χίος, η Σάμος, η Κως...) που τους λείπει η σύνδεση, εμπορική, κοινωνική και πολιτιστική με την απέναντι ακτή.
Να πηγαίνεις μισή ώρα από τη Σάμο στο Κουσάντασι και από κει να παίρνεις το τραίνο για το Καρς...
Να μια ιδέα για τους Φεσωτούς Ηλεκτρικούς Λαμπτήρες της Γείτονος. Μπορεί να ξεκινήσουν τη σύνδεση με την Ευρώπη από το Αιγαίο.
Κι αν προχωρήσει το σχέδιο, τότε οι ίδιοι οι Τούρκοι "θα βάζουν ζάχαρη" στα ντεπόζιτα των F16 του Βαθέος Κράτους που θα τους χαλάνε το παζάρι.
Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι δύσκολο βέβαια και έχει τα ρίσκα του και έχει αρκετούς να χάσουνε αν δεν γίνει με σύστημα. Πρώτα από όλους οι λιανέμποροι και οι αγρότες της αποδώ πλευράς. Γι’ αυτό δεν είναι σωστό να αφεθεί στις δυνάμεις της ανεξέλικτης αγοράς. Αλλά να σχεδιαστεί και να εκτελεστεί από Κράτη και οργανωμένες Κοινωνίες Πρόνοιας και Προόδου.
Θα μπορούσε η χώρα μας ένα τέτοιο πλάνο να το βάλει στα προκαταρκτικά της εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε. και να πάρει βοήθεια και από κει. Γιατί, αν και δεν την θέλουν την Τουρκία, δεν θα της πουν ποτέ όχι ξεκάθαρα και πάντα θα γίνεται παζάρι.
Βέβαια κανείς δεν λέει όχι για τα εθνικά δίκαια, την υφαλοκρηπίδα κτλ. Δεν λέω να γίνουμε οσφυοκάμπτες...
Μπορούμε όμως να κάνουμε εμπόριο και επαφές ακόμα και με αυτά άλυτα, με τη μόνη προϋπόθεση την αμοιβαία δήλωση ότι δεν θα τα λύσουμε αυτά με πόλεμο!
Ποιός ξέρει, αύριο σε μια κοινωνία άλλων πηγών ενέργειας, η υφαλοκριπίδα να μην έχει τόσο σημασία όσο σήμερα.
Τώρα πραγματικά, το μόνο που ελπίζω είναι οι απέναντι "λαμπτήρες", αν συνεχίζουν τον ρεαλισμό και σταδιακά να ξεβρακώνουν το κατεστημένο που παίζει θέατρο σκιών: Στο μπερντέ με κατάλληλο φωτισμό Κεμάλ, αλλά πίσω από το μπερντέ δόλιος παραδόπιστος πασάς της Οθωμανικής παρακμής. Το μόνο που φοβάμαι, είναι μη τυχόν μέσα στο ρεαλισμό τους, τους πείσουν οι Ηρακλείς των Εσπερίδων, ότι για να παραμείνουν στο ντοβλέτι πρέπει να κάνουν ότι έκαναν και οι προηγούμενοι: Να φαγώνονται με τον Ρωμιό και οι δυο να αδειάζουν μαζί τα ταμεία τους στη "Τζένεραλ Νταϊνάμικς"...Διότι, δεν νομίζω ότι κανείς νουνεχής στη Τουρκία πιστεύει ότι είναι πρόβλημα του η Ελλάδα. Τι κινδυνεύει από μας; Τι θα κερδίσει αν πάρει από μας ένα νησί;

Από την άλλη, είναι αναγκαίο και οι δικοί μας να γίνουν λίγο λαμπτήρες: Ο κύριος πρωθυπουργός π.χ., αν ήταν "λαμπτήρας" θα έλεγε ξεκάθαρα ότι θα κάνει εκλογές τον Μάρτη και μέσα σε αυτούς τους λίγους μήνες θα έδειχνε τον πρόλογο αυτού που θα επακολουθήσει, αν κερδίσει τις εκλογές.

Για να ξέρει ο λαός τι θα ψηφίσει.

Για να μη θυμίζει τον προκάτοχό του που έκανε 3 φορές εκλογές πρόωρα....
Θα έκανε ένα πραγματικό ανασχηματισμό, χωρίς να υπολογίζει δελφίνους και ΜΜΕ, παρά μόνο την υστεροφημία του.
Ως λάτρης της Ιστορίας θα γνωρίζει πόσα χρόνια κυβέρνησε αυτό τον τόπο ο Βούλγαρης, ή "Τσουμπές".

Αλήθεια ποίος ιστορικός σκοντάφτει στο όνομά του, πέρα από την υπόθεση των "Σιμωνιακών" ή άλλων παρόμοιων;
Σημασία δεν έχει πόσο κυβερνάς, αλλά τι κάνεις όταν κυβερνάς!