Αντι-Τσουκνίδα

"Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή,
σ’ ένα χαντάκι μες την άμμο.
Οι θάλασσες σου γίναν’ ένα τίποτα
κι η στάχτη η προφητική αφάνισε
τ’ αδέσποτα μαλλιά σου ..."

Αναγνώστες

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 28, 2007

..δημιουργήματα του πολιτιστικού τέλματος...


Ένα ερώτημα μου έχει κολλήσε στο μυαλό από όλη την δραματική ιστορία της συνομίληκης μου -περίπου- αρχαιολόγου. (Αυτή είναι το κεντρικό πρόσωπο και όχι ο επιστάτης...)
Μα καλά, εκεί που έφτασε, "να στηρίζει"... με τον τρόπο της την κυβέρνηση (αν είναι έστω και κατά 10% αλήθεια όλα αυτά), αυτό που τελικά επιζητούσε ήταν μια μονιμοποιήση;
Τόσο κοστολογούσε τον εαυτό της, ή τόσο απελπισμένη ήταν;
Πάνω εκεί ήρθε και ο φίλος μου ο Παναγιώτης και με προκάλεσε με τις προτάσεις του για έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αλλά δεν έχει σημασία, θα μπορούσε να είναι για όλους.
Θυμήθηκα λοιπόν ένα κείμενο που είχα γράψει παλιότερα με αφορμή τις εκλογές του 2004.
Η αλήθεια είναι ότι δεν άλλαξε τίποτα.
Πολλές ιδέες συζητάμε καθημερινά, σοσιαλιστικές ή φιλελεύθερες, αλλά δυστυχώς καμία δεν θα πραγματωθεί από αυτό το πολιτικό σύστημα της βιτρίνας, της υποκρισίας και της απελπισίας και της υποταγής!
Να το το κείμενο, με τίτλο "Ο Καιρός των Επιγόνων Β'"
(έχοντας στο νου μου τους επιγόνους του Αλέξανδρου...)

Στενός ο δρόμος- τον πλατύ δεν γνώρισα ποτέ
ανίσως κι ήταν μια φορά μονάχα
τότες που σε φιλούσα κι άκουα θάλασσα…….
…………….
Εγώ δεν εφοβήθηκα
εγώ διόλου ταπεινά όμως υπέμεινα
εγώ το θάνατο είδα τρεις φορές
εγώ με διώξανε απ’ τις πόρτες έξω….
……
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ)»


Ας ξεκινήσουμε με αυτούς τους εξαίσιους στίχους γιατί το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς που διαβαίνουν τον δρόμο τον στενό.
Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά για την γενικότερη κατάσταση και το πόσο δυσκολεύεται κανείς σήμερα να κοινωνήσει σε ευρύτερο κύκλο μιαν «αλήθεια» του, καλλιτεχνική, επιστημονική, εμπορική, πολιτισμική, αν δεν βρει ένα «στρωμένο δρόμο», ή αν δεν δημιουργήσει με τέχνασμα εν θορυβώδες «μπαμ» για το όνομά του.

Αλλά ας μείνουμε στην πολιτική που μας απασχολεί εδώ: Οι περισσότεροι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι έχουν κόψει κάθε σχέση με την πολιτική, ακόμα και σε τοπικό επίπεδο.
Αλήθεια ποιοι «εκτίθενται» στις δημοτικές εκλογές; μήπως τα στελέχη των κομμάτων και πολλές φορές όχι χωρίς πίεση από τα κεντρικά;
Μήπως, αν πρόκειται για κάποια αξιόλογη θέση, π.χ. δημάρχου, «εκτίθενται» και αυτοί που ελπίζουν να βρουν πόρους για να αντέξουν το φορτίο της επικοινωνιακής εκστρατείας, της λεγόμενης προβολής;
Φαίνεται λοιπόν ότι η πολιτική στις μέρες μας έχει εξισωθεί με την επικοινωνιακή τακτική και αυτή με την πιο ανελέητη για την σκέψη μας προπαγάνδα.

Είναι σα να διαφημίζει μια γαλακτοβιομηχανία τα γιαουρτάκια της. Να αγοράζεις το προϊόν και μέσα στο κεσεδάκι, να μην υπάρχει γιαούρτι, να είναι άδειο! Τέλος πάντων, μπορεί να είναι και γεμάτο, αλλά με περιεχόμενο πολύ πιο κάτω από τις προσδοκίες που δημιουργεί το marketing.
Νομίζω δεν χρειάζεται να αναλυθεί περισσότερο αυτό. Είναι αίσθηση πολλών ανθρώπων. Είναι κάτι που λέγεται παντού.
Υπάρχουν εν πολλοίς δυο κατηγοριών παράγοντες που οι άλλοι, αυτοί που δεν είναι από το «σινάφι», είναι μακριά από την πολιτική. Από την μια δεν θέλουν γιατί δεν τους εμπνέει και από την άλλη δεν μπορούν.

Από τα παραπάνω, γίνεται φανερή η άποψή μας, ότι ευθύνεται η ποιότητα και η εκφορά του πολιτικού λόγου για την αποστροφή που δείχνουν οι σημερινοί Έλληνες για την πολιτική.
Έχουν βαρεθεί την προεκλογική παντοδυναμία των μπαλκονιών (πραγματικών και τηλεοπτικών) σε σχέση με την μετεκλογική αδυναμία των υπουργών. Δηλαδή να μπορούν να καλύψουν ανέξοδα τις ανάγκες όλων των κοινωνικών τάξεων προ των ψήφων και μετά τους ψήφους να βρίσκονται σε αδυναμία λόγω των περιορισμών της Ε.Ε., των διεθνών οικονομικών συμφωνιών, της οικονομικής κατάστασης, της ανάγκης προσέλκυσης επενδυτών από το εξωτερικό, κλπ.

Έτσι το να μη λες τίποτα παρά μονάχα ωραία σλόγκαν, σαν αυτό το τελευταίο "συμμετοχική δημοκρατία" μπορεί να πείσει περισσότερους. Αυτό επιχειρούν όλοι οι πολιτικοί που θέλουν να διαφέρουν από τους προηγούμενους, στάση που δίδαξε ο τέως δήμαρχος Αθηναίων κ. Αβραμόπουλος.
Όμως τα επικοινωνιακά τεχνάσματα δεν δημιουργούν μια καλύτερη κατάσταση. Απλά βοηθούν τους πολιτικούς μας να ξεπεράσουν κάποιους σκοπέλους και ένας τέτοιος είναι η κρίση του λαού.
Μια πραγματική αλλαγή στην πολιτική, θέλει το χρόνο της. Δεν ζούμε σε επαναστατικές εποχές, γιατί δεν φαίνεται ο λαός να συμμερίζεται τώρα τις επαναστατικές διαδικασίες. Όσο και αν κάποιοι άλλοι έριξαν παλιότερα το σύνθημα "ειρηνική επανάσταση" ήταν και αυτό ένα σλόγκαν.
Οι πολιτικές προτάσεις για να δημιουργήσουν αλλαγή στην κοινωνία, πρέπει να έχουν το πλαίσιο τους, να έχουν ένα κεντρικό όραμα για το αύριο και συγκεκριμένους σταθμούς στην πορεία πραγμάτωσής του.

Με άλλα λόγια αξίζει να είναι κανείς φιλελεύθερος ή σοσιαλιστής, να ξεκινά από κάπου και να προσπαθεί να πάει κάπου την κοινωνία.
Αν βέβαια δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο οφείλει να περιγράψει πρώτα τι είναι.
Ποιο είναι το πλαίσιο του, ποιο είναι το όραμά του για το αύριο, ποιοι είναι οι σταθμοί από όπου περνά αυτή η πρόταση του. Αλλιώς θα καταλήξει να μιλά στους επιχειρηματίες π.χ. σαν φιλελεύθερος και στους αγρότες π.χ. σαν σοσιαλιστής και να μην τον πιστεύει κανένας.
Έτσι αντί να έχει ένα κόμμα συμμέτοχων δημιουργών της μελλοντικής κοινωνίας να χρειάζεται να κατεβάσει στις εκλογές την Εθνική Ελλάδος των τηλεοπτικών και γενικότερα λαμπερών προσώπων, μήπως και τσιμπήσει μια “ξόφαλτση“ ψήφο.
Στα λαμπερά πρόσωπα υπάρχουν και νέοι ηλιακά, αλλά δεν είναι συνήθως νέοι πολιτιστικά. Είναι δημιουργήματα του πολιτιστικού τέλματος.

ΓΝΩΣΤΟΙ, ΦΙΛΟΙ, ΓΕΙΤΟΝΟΙ

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος





Πρόληψη επί της Ουσίας

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
δούρειος άνεμος του ΠΕΤΡΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα
http://www.kounia.org/

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"
Νίκος Καζαντζάκης... Κι όμως σήμερα ταιριάζει κι εδώ!

Αρχειοθήκη ιστολογίου