Σε προηγούμενο πόστ, έλεγα ότι φοβάμαι ότι η θεσμική εκκλησία μετά τον Χριστόδουλο, μπορεί να βαδίσει και σε χειρότερο δρόμο...
Σήμερα κάνω και άλλες σκέψεις. Ίσως η πραγματικότητα εδώ να με εκπλήξει ευχάριστα.
Τώρα που τέλειωσε η εκλογή να πω ότι δεν περίμενα να βγει ο Ιερώνυμος.
Τώρα που βγήκε... φοβάμαι ορισμένους από αυτούς που συμμάχησαν μαζί του (π.χ. Άνθιμος)...
Τα πρώτα σεμνά και μετρημένα λόγια του όμως άρχισαν να μου δημιουργούν μια θετική εικόνα.
Θα περιμένω...
Έχω όμως και κριτήρια:
1. Την μετατροπή των "Χριστουδουλικών Πανεπιστημίων" (Εκκλ. Ακαδημίες) με τους εσώκλειστους φοιτητές, σε ανοιχτά Ινστιτούτα Μορφωτικής Ανόδου όλου του πληρώματος και του κλήρου φυσικά κατά το πρότυπο της "Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης " στο Κολυμπάρι Χανίων.
2. Το σταμάτημα της καταστροφής φυσικού πλούτου από την ίδια την Εκκλησία (βλέπε Καρέας)
3. Την χρησιμοποίηση σε επιτελικές θέσεις νέων λαϊκών επιστημόνων και έγγαμων ιερέων και όχι αρχιμανδριτών
4. Το άνοιγμα διαλόγου για έναν νέο καταστικό χάρτη της Εκκλησίας που θα περιλαμβάνει εσωτερική δημοκρατία και διαχωρισμό από την κρατική εξουσία.
5. Τόνωση της υπερεθνικής αποστολής της Εκκλησίας. Η Αθήνα είναι σπουδαίος χώρος για να το δείξει έμπρακτα.
Βέβαια σε αυτά δεν είναι μόνος του, θα καταφέρει να έχει βοήθεια και από τους άλλους "δεσποτάδες";
Σίγουρα δεν είναι ένας άνθρωπος που θα μετατρέπει την ερμηνεία του Ευαγγελίου σε προπαγάνδα και αυτό είναι καλή αρχή.