Αναρτήσεις
Σκέφτηκα, μέρα που είναι και διότι αισθάνομαι την ανάγκη να πω και από εδώ μέσα τις ευχές μου, να γράψω κι εγώ κάτι για τα Χριστούγεννα.
Έτσι κι αλλιώς η "Τσουκνίδα" και με άλλες ευκαιρίες προσπάθησε να φέρει τρέχοντα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά ζητήματα υπό κάποιο άλλο πρίσμα, συχνά ρηξικέλευθο. ( Την έχουμε αυτή την ανάγκη, "γιατί να το κρύψομε άλλωστε"..)
Γιατί λοιπόν να μη το κάνει και σήμερα, «μια τέτοια άγια μέρα», κατά την οποία ακόμα και ορισμένοι που ξέχασαν πως κάνουν τον σταυρό τους, θυμούνται τις αξίες της Χριστιανοσύνης….
Οι πολλοί λοιπόν μάλλον θα εστιαστούν στο μήνυμα της πολυεπίπεδης Ειρήνης, που φέρνει η γέννηση του Χριστού, έτσι σαν μια υπόμνηση ατελέσφορη, ξεχνώντας ότι όσα και να πεις για την Ειρήνη, αν δεν υπάρχει προσπάθεια να γίνει πολιτισμικό, βιωματικό, κοινοτικό μέγεθος, είναι λόγος κενός και όχι καινός. Πολύ περισσότερο, όταν μέσα σε συνεχόμενες κοινωνικές ρηγματώσεις, κάποιοι επιμένουν μονομερώς σε ένα είδος ατομικιστικής ψυχικής ειρήνης, κάτι δηλαδή σαν την Βουδιστική Νιρβάνα, τη βίωση του απόλυτου κενού. Και να μη μιλήσει κανείς για το τραγελαφικό, να κηρύττει κανείς την Ειρήνη, την οποία υπεραμύνεται πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει ούτε στην Πολιτική ούτε στην Τέχνη κλπ, παρά μόνο στην Εκκλησία, και να μην είναι ούτε ο ίδιος, ούτε η παρέα του φορείς αυτής της Ειρήνης…
Οι περισσότερο «θεολογούντες» θα επικεντρωθούν στο νόημα της Ενανθρώπισης.
Θα τονίσουν το γεγονός της μεγάλης τιμής, αλλά και της μεγάλης ευκαιρίας που έγινε για τον άνθρωπο, το απόλυτο, το άχρονο και το άφθαρτο, να ενωθεί με την ανθρώπινη φύση. Κεφαλαιώδους σημασίας πίστη με πολλές ανθρωπολογικές συνέπειες. Πίστη που σε καλεί να πάρεις ένα μεγάλο ρίσκο για το νόημα που μπορεί να δώσεις στη ζωή σου…
Παρόλα αυτά μια τέτοια πίστη, θα άρεσε και στους άθεους Λ. Φώϋερμπαχ και Φ. Έγκελς, διότι με αυτόν τον τρόπο, τον εαυτό του, που θεοποιεί ο άνθρωπος τοποθετώντας τον όμως πολύ μακριά του, ξανακάνει προσπάθεια να τον ξαναβάλει μέσα του…. Έτσι θα το έβλεπαν αυτοί.
Εγώ σήμερα πάντως, θα ήθελα να παρουσιάσω τη γέννηση του Χριστού, ως τη γέννηση ενός Μεγάλου Αναρχικού, του Μεγαλύτερου ίσως όλων των εποχών, αφού παρά τις παρεκτροπές, τις καθυποτάξεις στο όνομά του, τους πουριτανισμούς, τις μαγικές κατανοήσεις των λόγων του, την θεοποίηση του πολιτισμικού περιβλήματος και όχι της ουσίας των διδασκαλιών του, όσα είπε στα Ευαγγέλια πάντα μπορούν να σε εκπλήξουν, να δώσουν μια σπρωξιά σε όλα τα δόγματα που μπορεί να κατασκευάζουν οι κατά καιρούς Φαρισαίοι και Ιεροεξεταστές, για να αισθάνονται ασφαλείς. Να καταδεικνύουν τις ανεπάρκειες όλων των συστημάτων, χωρίς να οδηγούν στον μηδενισμό, ή στο κοινωνικό κενό, με κάθετες αναφορές σε κάποια Θεία πραγματικότητα ή όχι.
Να είναι τόσο απλά όλα: «Ήμουν ξένος και μαζέψατε, άρρωστος και στη φυλακή και ήρθατε να με δείτε, πεινούσα και μου δώσατε να φάω… » Τόσο απλά που νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι, να μη νιώθεις άχρηστος, καθυποταγμένος σε ένα σύστημα σωστών συμπεριφορών αλλά και τόσο δύσκολα, που δεν θα φτάσεις ποτέ στο τέλειο. Γιατί ακόμα και να καταργηθούν τα σύνορα, «ξένοι» θα υπάρχουν. Όση φαντασία και να βάλει κανείς, δεν μπορεί να φανταστεί έναν κόσμο, όπου η κίνηση προς τον Άλλο, δεν θα είναι το ζητούμενο της ζωής…
Να είναι κάποιος που ψιθυρίζει ότι είναι «Γιος του Θεού», αλλά εκεί στη διήγηση των «πειρασμών» να μη θέλει να τους πείσει όλους με κάποιο κόλπο που να καταργεί τη συνείδηση, με μια πρώιμη και συμβολική μαζική προπαγάνδα. Να αρνείται να δώσει στον κόσμο λίγο ψωμί και ασφάλεια για να τον καθυποτάξει.
Να είναι ο Χριστός στον διάλογο με τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή (που μας άφησε στους «Αδελφούς Καραμαζώφ» ο Φ. Ντοστογιέφσκι), ο οποίος ενώ καταλαβαίνει ότι απέναντι στα διακυβεύματα που στήνει η εξουσία και στην αποτελεσματικότητα της, τις περισσότερες φορές είναι ανίσχυρος, εντούτοις γνωρίζει ότι η τελική νίκη είναι από την πλευρά του δικού του δρόμου της Ελευθερίας…
Δεν διάλεξα τυχαία να προβάλλω σήμερα την Γέννηση του Χριστού, ως αυτή του Μεγάλου Αναρχικού. Η κάθε εποχή, διαλέγει να εστιαστεί στην πλευρά αυτής της καθοριστικής για την Ανθρωπότητα προσωπικότητας, την οποία έχει ανάγκη.
Έναν τέτοιο Αναρχικό ίσως έχει ανάγκη και η εποχή μας.
Και με αυτή την ευκαιρία Καλές Γιορτές με Ειρήνη και Ελευθερία έξω και μέσα.
Και Reagan. Και Trump.
-
Σε πρόσφατη πολιτική εκδήλωση με συντηρητικό ακροατήριο στον Καναδά, ο
πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Boris Johnson, αναφερόμενος στην επίδραση
που θα ...
Πριν από 2 ώρες
23 σχόλια:
Το οτι κατέκρινε τους Φαρισαίους δε σημαίνει οτι ηταν κατα της εξουσίας
.. ένα άνθρωπος που είπε: να δίνεις τα του θεού στο θεό
και τα του καίσαρα στον καίσαρα..
και τα παρακάτω..για δούλους και κυρίους,εθνικούς και Εβραίους..
"Προς τους εθνικούς μην πηγαίνετε και στην πόλη των Σαμαρειτών μην μπαίνετε, αλλά πηγαίνετε μάλλον στα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ». («κατά Ματθαίο» ι΄5-6
« Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη στη Γή. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον άνθρωπο από τον πατέρα του και την κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την πεθερά της. »
Ιησούς (Ματθ. ι΄ 34-38.)
«Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου.»
Iησούς (Λουκ. ιθ΄ 27).
μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει οὕτω ποιοῦντα. 44 ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. 45 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι, καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς παῖδας καὶ τὰς παιδίσκας, ἐσθίειν τε καὶ πίνειν καὶ μεθύσκεσθαι, 46 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτὸν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀπίστων θήσει. 47 ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος, ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς· 48 ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγα
ανώνυμε φίλε, μάλλον και εσύ πέφτειες στην μανιέρα των ιεροκυρήκων από την ανάποδη. προσπαθείς κόψε ράψε από συγκεκριμένσα χωρία, να φτιάξεις τον Χριστό που θέλεις.
Αλλά η προσπάθεια σύνθεσης εδώ είναι τόσο βεβιασμένη, που βγάζει μάτι.
α.Όσον αφορά το πρώτο ο Ιησούς των ευαγγελίων όντως δεν κυρρήτει έναν πολιτικό "αναρχισμό", αλλά έναν "πνευματικό". Όμως για σκέψου ότι ο πρώτος δεν αργεί κάτω από προΎποθέσεις να δώσει και τον δεύτερο.
β. λέει μην πάτε τώρα στους Σαμαρείτες. Τώρα έχει σημασία να πάτε στους ιουδαίους. Η γενικότερη στάση του Χριστού απέναντι σε αυτό είναι δεδομένη, γιαυτό και ο Χριστιανισμός έγινε παγκόμσια θρησκεία.
γ. Είπαμε ο Χριστός δεν μιλάει για την ειρήνη δίνοντάς της μια απόκοσμη σημασία κάπως σαν νιρβάνα. Ήθελε να δώσει μια καινούργια ερμηνεία του Κόσμου και από αυτό φυσιολογικά, παρά τις προθέσεις του, περιμένει αρχικά τη διάσπαση, ανάμεσα σε αυτούς που θα την αποδεκτούν και σε αυτούς που θα την απορρίψουν..
δ. Στα Ευαγγέλια στο στόμα του Χριστού μπαίνουν πολλά αποσπάσματα από προφήτες ή γενικά από την παράδοση του Ισραήλ, τα οποία τα χρησιμοποιεί με έναν συμβολικό τρόπο. Δεν μπορείς να σταθείς στο τι λέει, αλλά πως το ερμηνεύει.
Υπάρχει η στερεοτυπική εικόνα του Χριστού, που προτείνει να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο σε αυτόν που σου δίνει χαστούκι. Αυτή η εικόνα δεν περιγράφει πλήρως ποιός είναι αυτός. Χειρότερες όμως είναι οι προσπάθειες να φτάξουν κάποιο όχι τόσο καλό Χριστούλη, βασιζόμενες στην προηγούμενη στερεοτυπική εικόνα..
Mου άρεσε ο χαρακτηρισμός του Ιησού ως "μεγάλου αναρχικού" (και ανατρεπτικού, θα προσέθετα...) Διάβασα το κείμενο με ενδιαφέρον, που διατηρήθηκε αμείωτο ως το τέλος, παρότι δεν συμφωνώ με κάποιες από τις καταγεγγραμμένες τοποθετήσεις.
Καπιταλιστικό κομμούνι: Έχεις τον τρόπο πάντα και εκφράζεις μέσα απο τα άρθρα σου τις δικές μου θέσεις και απόψεις!
Έχεις δίκιο έτσι ακριβώς βλέπω και γώ τον Ιησού, ως έναν πνευματικό αναρχικό! Και πραγματικά χαίρομαι να τον ακολουθώ όσο μπορώ! Μόνο που φοβάμαι ότι ο Χριστιανισμός είναι μια ουτοπία για να εφαρμοστεί παγκοσμίως και όσοι πιστεύουν ότι θάρθει αυτή η ημέρα αιθεροβάμονες...
Σου στέλνω και γώ τις ευχές μου για προσωπική ευτυχία! :)
@Καπιταλιστικό κομμούνι είπε
κόψε ράψε από συγκεκριμένσα χωρία, να φτιάξεις τον Χριστό που θέλεις.
Αλλά η προσπάθεια σύνθεσης εδώ είναι τόσο βεβιασμένη, που βγάζει μάτι.
Αυτό ακριβώς είναι ο υποτιθέμενος κόψε-ράψε αναρχοσοσιαλιστής Χριστός
για να ταιριάξει με την αριστερή ιδεολογία.
Πολλά απο όσα ακούγονται ωραία τα είχαν πει οι πρό Χριστού φιλόσοφοι.
(θα προτιμούσα να αδικηθώ μάλλον παρά να αδικήσω από το Σωκράτη- Γιατί δεν έγινε και αυτός Θεός;)
Ο Χριστιανισμός εγινε Παγκόσμια Θρησκεία με το Ρωμαικό-Βυζαντινό νόμο, τους Σταυροφόρους, την Αποικιοκρατία και γενικότερα την ισχύ του Κράτους.
Στην εποχή του υπήρχαν ήδη Παγκόσμιες Συγκρητιστικές Θρησκείες
και φιλοσοφικά ρεύμαρα (Μίθρας, Νεοπλατωνισμός, Γνωστικοί, Ελληνιστικός Βουδισμός) που αποδέχονταν το διαφορετικό και το ενσωμάτωναν στη φιλοσοφία τους, σε αντίθεση με τη μισαλοδοξία του Χριστιανισμού που φαίνεται απο τα ίδια τα λόγια του Χριστού.
Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά’»
κατά Ματθαίον» ιε΄26
(ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΒ'30)
και
Δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος του διδασκάλου ουδέ δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού. (Ματθ. 10.24)
πολύ προοδευτικό, ειδικά το τελευταιο,ε;..
Και είναι απορίας άξιο πως κάποιος κηρύττει Πνευματικό Αναρχισμό
όταν επανειλημμένα τονίζει οτι η αλήθεια είναι μία και ΑΠΟΛΥΤΗ
και αλίμονο του σε όποιο το αμφισβητεί.
Παιδιά, χρόνια πολλά. Θα απαντ΄΄ησω και σε σας όμως αρχικά με κεντρίζει ο ανώνυμος φίλος μου.
Το τελευταίο:
"Και είναι απορίας άξιο πως κάποιος κηρύττει Πνευματικό Αναρχισμό
όταν επανειλημμένα τονίζει οτι η αλήθεια είναι μία και ΑΠΟΛΥΤΗ
και αλίμονο του σε όποιο το αμφισβητεί."
Μα το αντίθετο ακριβώς φαίνεται από τα ευαγγέλια. Στη διήγηση των πειρασμών, που σου λέω, αυτό ακριβώς αρνήθηκε. Την δυνατότητα να τους πείσει όλους.
Αργότερα, όταν ο Χριστιανισμός θεσμποιήθηκε, πολλοί θέλησαν να παρουσιάσουν τον Χριστό, όπως τον βάζεις εσύ εδώ, αλλά πάντα υπήρχαν οι φωνές που αντιτίθεντο στη μετατροπή του σε μια ξώπετση και εξουσιαστική "κυρίαρχη ιδεολογία"
Όσον αφορά τα άλλα. Ο Χριστιανισμός επηρεάστηκε από τον Σωκράτη (δηλαδή από τον Πλάτωνα), άλλοτε για καλό και άλλοτε για κακό (Όπως για παράδειγμα την υιοθέτηση του δυαλισμού Σώμα- Ψυχή). Ο Σωκράτης φίλε είναι ζωγραφισμένος ως δάσκαλος σε πολλούς ορθόδοξους ναούς...
Για τα άλλα που λες,"Ο Χριστιανισμός εγινε Παγκόσμια Θρησκεία με το Ρωμαικό-Βυζαντινό νόμο, τους Σταυροφόρους, την Αποικιοκρατία και γενικότερα την ισχύ του Κράτους".... εγώ ακριβώς για αυτό τον χαρακτηρίζω Μεγάλο Αναρχικό, γιατί η ουσία των λόγων του, παραμένει ζωντανή πέρα από αυτά και σε καμία πέρίπτωση δεν μπορεί να συνδεθεί μαζί τους, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες.
Λες: "Στην εποχή του υπήρχαν ήδη Παγκόσμιες Συγκρητιστικές Θρησκείες
και φιλοσοφικά ρεύμαρα (Μίθρας, Νεοπλατωνισμός, Γνωστικοί, Ελληνιστικός Βουδισμός) που αποδέχονταν το διαφορετικό και το ενσωμάτωναν στη φιλοσοφία τους.."
Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό, μάλιστα δεν είναι άσχετο αυτό το υπόβαθρο με την ανάπτυξη του Χριστιανισμού. Είχαν κλονιστεί τόσο οι "παραδοσιακές τοπικές θρησκείες", έτσι ώστε να διευκολύνεται η ανάδυση μια καινούργιας οικουμενικής..
Παρά τον φανατισμό του νεοφώτιστου που έδειξαν όντως ορισμένοι Χριστιανοί, είναι θέμα μελέτης το γιατί τελικά επεκτάθηκε ο Χριστιανισμός και μάλιστα σε συνθήκες διωγμών, ενώ αυτό το χαλαρό συγκρητικό σύστημα τελικά έμεινε να αφορά μικρές ομάδες. Προσωπικά πιστεύω ότι ένώ ο Χριστιανισμός, κατόρθωνε μέσω της κοινωνικής οργάνωσής του να μετουσιώνει τα πιστεύω του σε καθημερινότητα και νοήματα για την καθημερινότητα, οι διάφορες συγκρητιστικές σέκτες έμεναν μάλλον στην τελετουργία και την θεωρία....
Αυτό για τα σκυλιά, δεν θέλω να το ψάξω τώρα, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Χριστός το λέει σε κάποιον μη Ιουδαίο (μάλλον στην Σαμαρείτισα)ως πρόκληση σε μια συζήτηση για να πει στο τέλος διακιώθηκες για την επιμονή σου να αναζητάς την αλήθεια.
Και αυτό για το "όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου" μέσα σε κάποια στιχομυθία είναι. Έχουν γραφτεί τόνοι ερμηνευτικά για αυτό το χωρίο. ¨Ανοιξε και διάβασε.
Είναι δικαίωμα κάποιου να μη θέλει να είναι Χριστιανός και υπάρχουν χίλιοι λόγοι. Σου έγραψα στο κύριο πόστ τον λόγο του Φωυερμπάχ, τον οποίο τον καταλαβαίνω και τον σέβομαι. Δεν μπορεί όμως κάτι που δεν αποδέχεσαι να το αδικείς σκόπιμα. Και όλα αυτά που γράφεις εντάσσονται στο περιέχομενο μιας προπαγάνδας που στόχο έχει να παρουσιάσει έναν πολύ κακό Χριστό, απέναντι στο γλυκερό στερεότυπο του "άκακου" Χριστούλη.
Τώρα για το τελευταίο, αυτό με τον μαθητή, όπως και αυτό το παραπάνω με το "μη ων μετ' εμού κλπ" πρέπει να γνωρίζεις ότι όλα τα ευαγγέλια γράφτηκαν τουλάχιστον 30 χρόνια μετά την σταύρωση του Χριστού, μέσα από διηγήσεις που κυκλοφορούσαν στην πρωτοχριστιανική εκκλησία, με σκοπό τη διδασκαλία των πιστών και όχι την ιστορία. Στο στόμα του Χριστού μπαίνουν πολλές ατάκες, που στόχο έχουν να προστατέψουν την μικρή, αδύναμη και διωκόμενη κοινότητα από τις πολλές αιρέσεις, που υπήρχαν από την πρώτη στιγμή.
Επίσης, εκείνο τον καιρό, δεν υπήρξε ένας μόνο που έλεγε ότι ήταν ο Μεσσίας, στο περιβάλλον της Ιουδαίας ήταν πολλοί και όλοι χρησιμοποιούσαν τις προφητείες της Π.Δ., τις οποίες (τις ίδιες που υπάρχουν στην Κ.Δ.) προσπαθούσαν να προβάλλουν στο πρόσωπό τους. Φυσικό είναι ο Ματθαίος, ο οποίος το ευαγγέλιό του το γράφει για τους Εβραίους, να θέλει να προλάβει παρεξηγήσεις.
Όμως αυτό, είναι και ένα δυνατό σημείο του Χριστιανισμού, γιατί μέσα από τόσους Μεσσίες ένας έγινε παγκόσμιο σύμβολο. Μα ακριβώς για την ουσία των λόγων που που μετουσιώθηκαν σε συγκεκριμένη κοινωνική πρακτική στους κόλπους των πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων!
Μαργαρίτα,
το αναρχικός σημαίνει ανατρεπτικός όντως, όχι αναρχικός με βάση τις σύγχρονες διατυπωμένες θεωρίες. Δεν μου έγραψε όμως με ποιές θέσεις διαφωνείς, να κοιτάξω κι εγώ μήπως κάτι άφησα ανεξήγητο...
Καρυάτιδα, μα ακριβώς ο Χριστιανισμός κοινωνικά (και όλες οι άλλες κοινωνικές συνεκδοχές του)είναι μια χρήσιμη ουτοπία, που παρόλο που δεν θα εφαρμοστεί ποτέ ολοκληρωτικά κινητοποιεί την ανθρωπότητα σαν τον αθλητή που προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του!
Γεια σου καπιταλιστικό κουμμούνι!
Δε θα συζητήσω το κατά πόσο ο Χριστός ήταν αναρχικός εφόσον καταλαβαίνω το επίπεδο της αναλογίας που κάνεις και μ'αρέσει.
Η φράση που στάθηκα είναι το "Όση φαντασία και να βάλει κανείς, δεν μπορεί να φανταστεί έναν κόσμο, όπου η κίνηση προς τον Άλλο, δεν θα είναι το ζητούμενο της ζωής…".
Μου θύμισε ένα καταπληκτικό anime που είχα δει, το neon genesis evangelion, το οποίο πραγματεύεται αυτό το ατέρμονο της προσέγγισης και εμβάθυνσης ενός υποκειμένου στον Άλλον, στο οποίο η τελική λύση δίνεται με ένα μηχάνημα στο οποίο "μπαίνουν" οι συνειδήσεις όλων, φτιάχνοντας μία ολότητα στην οποία όλοι αντιλαμβάνονται τους άλλους και τον εαυτό τους από την οπτική γωνία όλων (δηλ. αντικειμενικά) κι έτσι κατακτούν την ευτυχία!
Ιδεαλιστικό αλλά συναφές με το "μαγικό" των ημερών :)
presuntos, κάθε τι το από πριν τετελεσμένο, περιέχει την παγίδα της μαγείας.
Η κίνηση προς το Άλλο, προωθεί τον πολιτισμό. Το να πιστεύεις ότι θα εισχωρήσεις ολοκληρωτικά στον Άλλο είναι μια αυταπάτη που μπορεί να πληρωθεί με μεγάλες ήττες.
Οχι δεν παρουσιάζω ένα κακό Χριστό
αλλά απολύτως σύμφωνο με την ιουδαική παράδοση των προφητών.
Δεν ήταν σκεπτικιστής, ούτε φιλόσοφος,ούτε αναρχικός-ανατρεπτικός (ακολουθούσε την πατροπαράδοτη θρησκεία του, που αναζητουσε και ακόμα αναζητα τον επερχόμενο Μεσία)
Δεν είχε και πολύ σχέση με το Σωκράτη, τους Κυνικούς,τους Επικούρειους. Εκείνοι αμφισβητούσαν, έκαναν διάλογο αυτός παρουσίαζε την μόνη και απόλυτη αλήθεια (και μάλλον είχε επίγνωση οτι δεν επρόκειτο να πείσει μόνο με τα λόγια)
Και το Ισλάμ ένα απλό ρεύμα θα έμενε αν δεν επιβαλόταν από την όποια εξουσία.
Δεν έγινε κανένα δημοψήφισμα για το ποιά θρησκεία είχε πλειοψηφία το 3ο αιώνα.
en.wikipedia.org/wiki/Hellenistic_religion
Ο κόσμος και η θρησκεία ήταν ήδη οικουμενικός πριν τον Χριστό.
Πριν τον Χριστό επίσης υπήρχε ο Απολλώνειος από τα Τύανα με την ίδια διδασκαλία και θαύματα.
απλώς επιλέχτηκε ΕΝΑΣ θεός-Μεσσίας απο τους τόσους που κυκλοφορούσαν
με λαική απήχηση (όχι απλώς σέκτες)
οι σέκτες αργότερα εξοντώθηκαν
Και δε γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου..
η ημερομηνία επιλέχτηκε για να καπελώσει τη γέννηση του Μίθρα,
τα Σατουρνάλια/Κρόνεια και άλλες λαικές τελετές της χειμερινής ισημερίας.
Συμφωνω απολυτα με το παρακατω.
"Όση φαντασία και να βάλει κανείς, δεν μπορεί να φανταστεί έναν κόσμο, όπου η κίνηση προς τον Άλλο, δεν θα είναι το ζητούμενο της ζωής…".
Θα μπορουσα να συμπληρωσω πως'' δεν
θα μπορουσε να φαντασθει κανεις εναν κοσμο που απο την ωρα που διδαχθηκε γραφη και αναγνωση θα μπορουσε να παραμενει στο ελεος της δηθεν αυθεντιας των Κρατουντων''
@@Δεν πρεπει να ξεχναμε πως η Διακηρυξη των Δικαιωματων του Ανθρωπου στη Γαλλια του Διαφωτισμου
το 1789 ηταν κατω απο την προστασια του Θεου. Ο θεος που επετρεπε[και δεν εκχωρουσε,γιατι εκεινος που εκχωρει μπορει και να το παρει πισω] ηταν μια υπερβατικη ιστορικη παρουσια,σαν θεοτητα ομως ηταν αποτελεσμα της φυσης και της Γραφής.
@@Ο Ανθρωπος αυτός που η υπαρξης του δεν μπορει προφανως ν'αμφισβητηθει περνοντας μεσα απο την προσωπικη του ερημο [ ο αναχωρητισμος στην ερημο κατα την αποψη μου μαλλον ειναι συμβολικος] οπως ο καθενας μας αλλωστε προκειμενου να βρουμε τον εσωτερικο μας ανθρωπο,μπηκε στην Πολη.
Στον χωρο οπου τα παντα κυριαρχουνται απο ιδιοτελεια,συμφεροντα οπου η ζωη θεωρειται προνομιο των λιγων.
@@ Ειναι ενας επαναστατης που γνωριζει πολυ καλα τον τροπο που θα δημιουργησει τους πυρηνες του.
Δημιουργει μικρους κυκλους [ αρχιζοντας με τις βαπτησεις]το αποτελεσμα ειναι θετικο.
@@Με τον θανατο του που ειναι επιβεβλημενος [καθως ελοχευει ο κινδυνος η παραταση της παρουσιας του να δημιουργησει συγχιση περι την προθεση εγκοσμιας κυριαρχίας] το αποστολικο κινημα θα κλεισει ακομη περισσοτερο,δεν χρειαζονται πλεον τελετουργικες θυσιες,συμφωνα με τον Ιουδαϊκο Νόμο.
Ειναι απαραιτητη ομως η γραφη και η παγκοσμια γλωσσα για την μεταδωση του πνευματος της αγαπης και της αλληλεγγυης.Κι΄ενω γραφονται τα Ευαγγελια στην ΑραμαΪκη ο Παυλος ηδη εχει περασει στην χωρα οπου η γλωσσα της ειναι γνωστη σε ολη την Ρωμαϊκη Αυτοκρατορια.
Δεν χρειαζοταν λοιπον ουτε το Βυζαντιο πολυ δε μαλλον περισσοτερο οι ''Σταυροφοριες''
Το κατ αρχην περιορισμενο ακροατηριο δεν οδηγει σε αιρεση[αυτο το κανουν αργωτερα οι Χριστεμποροι]Αποτελει εναν πληρη πυρηνα που παρουσιαζεται παντου μεταφεροντας το πνευμα της Ελευθεριας του ατομου,της ισοτητας της αγαπης και της Ειρήνης.
Η Εκκλησια που δημιουργηθηκε τοτε δεν περιμενε τον Κων/νο για να προσδεθει στην Αυτοκρατορια ωστε ν' αποκτησει εσωτερικη οργανωση κατα τα προτυπα της πολιτικης εξουσιας.
@@Το γεγονος οτι ο Χριστιανισμος και οι αξιες του γεννηθηκαν στην Ανατολη κι ομως ιυοθετιθηκαν στην Δυση σημαινει πως ενας κοσμος ολοκληρος ηταν ετοιμος να ακουσει αυτα που φλογιζαν την καρδια του αλλα δεν υπηρχε η φωνη που θα αποφασιζε να τα καταγγειλει!!
Οπως ελεγε κι ενας καλογερος.......''Ακομη και με τον Θεο ψηλά, αν δεν υπαρχει νερο χαμηλα μοναστηρι δεν χτιζεται'.
@@Καθε θρησκεια αρχιζει με καποιον ανθρωπομορφισμο.Μια θεοτητα που ειναι παρα πολυ μακρινη για την ανθρωποτητα,οπως το Ακινητον Κινουν του Αριστετελη,δεν θα μπορουσε να εμπνευσει μια πνευματικη αναζητηση.Ο ιδιος ο Αριστοτελης απομακρυνθηκε απο τη θεολογια του Αργοτερα στη ζωή του.
Ο Κοσμος των Πλατονικων μορφων η ο απομακρος Θεος του Αριστετελη ελαχιστη προσφορα επιδραση μπορουσαν να εχουν στις ζωτικες αναγκες των κοινων θνητων.
Ο Χριστιανικος λογος ετσι οπως αυτός εκφρασθηκε απο τον ιδιο τον Χριστο εχει διαμορφωση την ιστορια των πολιτισμων.
Ισως για την αγριοτητα του σημερινου κοσμου δεν ειναι αρκετός.
Εχω πολυ καιρο ν'άσχοληθω με την μεταφυσικη των υπαρξιακων μου προβληματισμων,για ενα ειμαι σιγουρη πως ναι ο λογος του Χριστου ηταν ανατρεπτικος και επαναστατικος θα τολμουσα να πω πως ηταν λογος βαθεια ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ που θα μπορουσε να ειναι οσο ποτε αλλοτε επικαιρος.
Καλησπέρα Καπιταλιστικό Κομμούνι και χρόνια πολλά..
Θα αρχίσω απ' την τελευταία σου φράση πως ο κόσμος σήμερα χρειάζεται τέτοιους 'μεγάλους αναρχικούς'.
Ξεστράτισε η κουβέντα, μετά, αφού γύρισε πίσω στον χρόνο να 'αποδείξει' εάν ήταν, δεν ήταν, ήταν λίγο, ήταν πολύ, 'αναρχικός' ο Χριστός, 'ξέχασε' η σύζήτηση το σήμερα.
Ο κόσμος, όντως, ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε χρειάζεται πνευματικούς ταγούς. Χρειάζεται νέα νοηματοδότηση ο στόχος του. Χρειάζεται νέος λόγος απέναντι στα 'στερεότυπα', στις σημερινές 'εξουσίες' ίδιες κι απαράλλαχτες πάντα, απέναντι στους σημερινούς 'γραμματείς και φαρισαίους', χρειάζεται την υπέρβαση που δυστυχώς από πουθενά δεν βλέπουμε..
Δεν ξέρω, κανείς μας δεν ξέρει, αν ο επόμενος 'χριστός' έχει να πει κάτι εξυπνώτερο απ' το μωρό της Βηθλεέμ, ή αν πρέπει να επιστρέψουμε εκεί για να αναζητήσουμε τη χαμένη -ηλίου φαεινότερον- αλήθεια ετούτης της ζωής. Και βέβαια, δεν μιλώ καθόλου ούτε για δόγματα, ούτε για θρησκείες, ούτε για κανενός είδους άλλον 'ισμό'..
Όσο για τον ίδιο τον Χριστό, ακόμη κι ό ίδιος ο ανώνυμος φίλος μας, θα γνωρίζει καλά πως μάλλον τον αγνοούμε. Πως ψήγματα έχουμε κι απ' τα λόγια του κι απ' τις πράξεις του, κι απ' την 'προσωπικότητά' του.
Η μόνη αλήθεια είναι πως από τότε που τον σταύρωσε το Εβραϊκό ιερατείο δεν σταματήσαμε να εξακολουθούμε να τον 'σταυρώνουμε'. Τον σταύρωσε εκείνος ο παμπόνηρος ο Παύλος. Τον σταύρωσαν μετά οι ευαγγελιστές. Ύστερα τον σταύρωσαν οι ίδιοι οι οπαδοί του. Συνέχισαν να τον σταυρώνουν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Εξακολούθησαν να τον σταυρώνουν οι εκκοσμικευμένες 'εκκλησίες' του. Τα σχίσματά τους. Οι ιεροεξεταστές τους. Τα πάντεια δόγματα.
Κι αφού 'εξ ιδίων' σταυρώθηκε τόσες φορές μετά τον ξανασταύρωσαν με τη σειρά τους η 'επιστημοσύνη' μας -εν τη ανοησία της-, ο υπερφίαλος αυτοθαυμασμός μας, η κουτοπονηριά μας, ο 'κομμουνισμός', η ξεστρατισμένη αρχαιολαγνεία μας, τώρα τελευταία και μια αφελής αγοραία ...βιολογία που έχει γίνει πολύ της μόδας..
Πολύ φοβάμαι, πως λίγες πιθανότητες έχει ο αναρχικός που περιμένεις -που όλοι περιμένουμε τελικά- να μην σταυρωθεί κι εκείνος. Δεν έχω πολλές ελπίδες για το αντίθετο. Θα ευχόμουν μονάχα, η σταύρωση του μέλλοντος, να μην περάσει στα ψιλά των εφημερίδων..
Μα, όντως ο Χριστός θεωρείται μέγας αναρχικός για την εποχή του και για το περιβάλλον που έζησε. Δεν ξέρω αν ήταν υπέρ ή κατά της εξουσίας - έτσι κι αλλιώς τί είδους στοιχεία έχουμε στη διάθεση μας πλην αυτών που οργανωμένα και κατευθυνόμενα έφτασαν ως εμάς - σίγουρα όμως υπήρξε οξύς στις παρατηρήσεις του και κατακεραύνωνε διαφθορείς και εξουσιομανείς.
Χρόνια πολλά και δημιουργικά
ριτς
taspa είπε...
Δεν πρεπει να ξεχναμε πως η Διακηρυξη των Δικαιωματων του Ανθρωπου στη Γαλλια του Διαφωτισμου
το 1789 ηταν κατω απο την προστασια του Θεου. Ο θεος που επετρεπε[και δεν εκχωρουσε,γιατι εκεινος που εκχωρει μπορει και να το παρει πισω] ηταν μια υπερβατικη ιστορικη παρουσια,σαν θεοτητα ομως ηταν αποτελεσμα της φυσης και της Γραφής
H Λατρεία του Υπερτάτου Όντος ήταν πολιτική και αντιχριστιανική θρησκεία, μέρος του Ντεϊσμού.
http://knol.google.com/k/%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82#
Οι αναρχικοί πάντως δεν έχουν αποδεχτεί τον Χριστό ως αναρχικό, κάποιον που αποκαλούνταν Θεός,Κύριος, Βασιλιάς των Βασιλιάδων, που θυσίαζε τη χαρά και τις ευθύνες αυτής της ζωής για κάποια ζωή μελλοντική,άγνωστη και αβέβαιη.
Aν πάμε στον αιώνα που έζησε και ακόμα ποιό πίσω και όχι στη χώρα του ισραήλ αλλά στη χώρα που πατάμε , εχουν καταγραφεί απόψεις αλλά και πράξεις ζωής που (αν και δεν είναι) συγγενεύουν λίγο με την ιδέα του αναρχισμού.
Οτι είπε και ότι έπραξε μόνο μια θρησκευτική φάμπρικα θα μπορούσε να εμπνεύσει.
Ανώνυμε, προφανώς πιστεύεις ότι ο Χριστιανισμός πήγε πίσω την ανθρωπότητα, ότι αυτή είχε φτάσει σε ένα υψηλό σημείο και τη σταμάτησε ο Χριστιανισμός. Ο οποίος κάπως "συνωμοσιολογικά" επιβλήθηκε. Ο Χριστιανισμός ιστορικά προέκυψε μέσα από τις αντιφάσεις του αρχαίου κόσμου και παρόλα τα εγκλήματα που έγιναν στο όνομά του πήγε την ανθρωπότητα μπροστά.
Ο Χριστός, όντως δεν παρουσιάστηκε ως Φιλόσοφος, αλλά ως Υιός του Ανθρώπου, όντως μιλήσε μέσα από το περιβάλλον των προφητών της Π.Δ., το ανατρεπτικό του δεν βρίσκεται στο ότι έφερε μια καινούργια θεωρία από την αρχή, αλλά ο τρόπος που ερμήνευσε αυτός και πιο σωστά οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες, που αυτές κατέγραψαν τα Ευαγγέλια, τους προφήτες και όλον τον περιβάλλοντα πολιτισμό του Ισραήλ.
Όπως σημείωσα και παραπάνω , δεν τον αντιλαμβάνομαι ως Αναρχικό με βάση τις σημερινές πολιτικές θεωρίες, όχι μόνο για την στάση του απέναντι στις αρχές των ρωμαίων και του Ισραήλ, αλλά για τη στάση του απέναντι σε αυτό που ο ίδιος ήρθε να φέρει.
Και σημειώνω τα κριτήρια που βάζει για το ποιός θα κερδίσει την "Βασιλεία των Ουρανών" (μια πραγματικότητα που οι πρωτοχριστιανοί πίστευαν ότι όπου να'ναι έρχεται..). Αυτά τα κριτήρια δεν μιλάνε για αυτόν που πιστεύει πολύ και αγωνίζεται με πάθος να μεταδώσει τη νέα πίστη, αλλά για την αδελφική στάση στον Άλλο (πιστεύει δεν πιστεύει) και βέβαια την διήγηση των "Πειρασμών", όπου αν το προσέξει κανείς και ερμηνεύσει με επάρκεια τα σύμβολα, θα νιώσει ότι είναι ένας κόλαφος στα παλαιά και τα σύγχρονα εργαλεία του αυταρχισμού.
Δεν πρέπει να παραγνωρίσει κανείς βέβαια το γεγονός της ανοιχτής διαλεκτικής συνάντησης με τον αρχαίο κόσμο, που σε πολλές περιπτώσεις έφτασε στη σύγκρουση.
Σύγκρουση που κάποια στιγμή έδωσε ένα ανοιχτό σε νέες περιπέτειες "κράμα", έτσι ώστε σήμερα να μπορούμε να αισθάνεται κανείς ότι έχει δυο πολιτισμικά εργαλεία σε ένα: Το αρχαιοελληνικό σκεπτικιστικό αλλά κυκλικό, και το Χριστιανικό οικουμενικό- εσχατολογικό...
Μπορούμε να ανοίξουμε μια άλλη κουβέντα γι' αυτό, άλλη φορά, αλλά νομίζω ότι αδικείται η ιστορία, αν παρουσιάζεται ένας ωραίος αρχαίος κόσμος, που ήρθε ο Χριστιανισμός και τον σκλάβωσε...
Αλλά ακόμα και αυτό να έγινε, λίγη ευθύνη έχει ο ίδιος ο Χριστός.
Τώρα μια ιστορία που παίζεται 2000 χρόνια θα κουβαλά και πολύ σκουριά.
Αυτή τη σκουριά έχουμε φάει πάρα πολλοί στη μάπα, είτε ως πουριτανισμό, είτε ως δογματισμό, είτε ως τυπολατρεία..
Δεν υπάρχει και σωστή πληροφόρηση γύρω από τον θρησκευτικό πολιτισμό, είναι εύκολο να ξεπμερδεύεις φτιάχνοντας έναν ακατάλληλο Χριστό.
Πρόσεξε εγώ δεν λέω να γίνεις χριστιανός, αλλά να ψάξεις όντως βαθειά για την ταυτότητα που έτσι κι αλλιώς φέρεις...
Και καλά τώρα μας το λες για νέο ότι δεν γεννήθηκε 25/12. Τα χριστούγεννα ως γνωστόν εορτάζονταν μαζί με τα Θεοφάνεια. Επίσης από τις διηγήσεις των ίδιων των Ευαγγελίων μπορεί να συναχθεί ότι ο Χριστός μάλλον κατά τις αρχές της Άνοιξης θα γεννήθηκε.
Όντως μεταφέρθηκε στις 25/12, τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, για να συμπέσει με τον εορτές προς τιμή του θεού Ήλιου. Έχει πολλή μεγάλη δύναμη, όποιος μπορεί να ερμηνεύει και να συμπεριλαμβάνει.
"Οι αναρχικοί πάντως δεν έχουν αποδεχτεί τον Χριστό ως αναρχικό, κάποιον που αποκαλούνταν Θεός,Κύριος, Βασιλιάς των Βασιλιάδων, που θυσίαζε τη χαρά και τις ευθύνες αυτής της ζωής για κάποια ζωή μελλοντική,άγνωστη και αβέβαιη."
Αυτό που γράφεις ανώνυμε, δείχνει ότι δεν έκανες τον κόπο να ψάξεις σε βάθος αυτόν που με τόσο πάθος κατηγορείς:
1. Θεό ο ίδιος δεν αποκαλούσε τον εαυτό του. Οι άλλοι τον αποκάλεσαν, αλλά είπαμε τι θεός, κάποιος που δεν θέλει να τους πείσει όλους με κάποιον "θαυματουργικό τρόπο".
2. Κύριος, ήταν μια πολλή συνηθισμένη λέξη εκείνη την εποχή. Πως θα αποκαλούσαν τον αρχηγό τους τα μέλη μιας ομάδας. Σημασία έχει πως χρησιμοποίησε αυτή την ηγετική του θέση
3. Βασιλιάς δηλώνει την μεσσιανική ιδιότητα, όχι κάποια πολιτική. Πάντως οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες όταν γύρω τους δεν υπήρχε δημοκρατία, λειτουργούσαν με δημοκρατικό τρόπο.
Όσο για το τελευταίο κάθε άλλο δεν είναι έτσι. Σου έγραψα για τα κριτήρια του. Τις διδασκαλίες του επίσης τις κάνει συνήθως γύρω από ένα τραπέζι.
Μάλλον μια ψεύτικη καρικατούρα, που δυστυχώς μας μεταφέρουν κάποιοι "εκπρόσωποί" του, έχειε υπόψη. Ακόμα και η βασιλεία των Ουρανών που περίμεναν γρήγορα, δεν είχε σχέση με τις δικές μας μεταφυσικές πραστάσεις.
Τάσπα σε ευχαριστώ για τον προβληματισμό που καταθέτεις.
Εγώ, για αυτό έκανα και αυτόν τον Μεσσία αναρχικό, γιατί παρά ότι έγινε συστήματα και συστηματάκια, ο ίδιος δεν χωρά εύκολα μέσα...
Θανάση Ξ., καλωσήρθες. Πολύ δυνατός ο υπαρξιακός σου προβληματισμός.
Όντως κάποια ψήγματα γνωρίζουμε για τιν Χριστό, με μπόλικη ερμηνεία αυτών που τον πρωτοακολούθησαν. Μα ακριβώς είναι αυτή είναι η δύναμη με κάποια ψήγματα άλλαξε τον κόσμο.
Για τον Παύλο, "το λαγωνικό του Θεού" και τη σχέση του με τον Χριστό, πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξουμε ένα θέμα. Αν το ξεκινήσεις ειδοποίησε να έρθω.
Ρίτσα, δεν διαφωνούμε και εγώ δεν λέω πως εισηγήθηκε τον πολιτικό αναρχισμό, έστω στην εποχή του, αλλά -τηρουμένων των αναλογιών- μια "αναρχική μεταφυσική"..
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Χάμπιλις, πρέπει να διατηρηθούν οι σφαίρες επιρροής ε;
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ
Γεια σου Καπιταλιστικό Κουμούνι ΧριστιανικοΑναρχικό. Εμπνευσμένο και Θείο το κείμενό σου. Δεν κατέχω για να συμμετάσχω στον προβληματισμό σου και των φίλων σχολιαστών. Πάντως, ομολογώ πως σε ζηλεύω και σε θαυμάζω (χωρίς κανένα ίχνος χιούμορ).
Καλή ΧΡονιά σου εύχομαι, γεμάτη υγεία, αγάπη, ειρήνη, χαρά, ευτυχία
thanx phlou flis, happy new year!
Δημοσίευση σχολίου