Σαρακοστή λοιπόν...και Χαρταετοί στον Ουρανό

Χαίρομαι γιατί η Καθαρά Δευτέρα μου δίνει την ευκαιρία να παρουσιάσω τις αναρχοχριστιανικές πλευρές της Τσουκνίδας, ερεθίζοντας λίγο τους θεολογούντες φίλους μου...
Να δηλώσω λοιπόν εξαρχής ότι έχω θέματα με τη Σαρακοστή. Όχι ότι δεν μπορώ να βρω νόημα σε πολλές πλευρές της- θα γράψω για αυτά παρακάτω- αλλά έτσι όπως την διατυμπανίζουν σήμερα αρκετοί θεολογούντες, μου θυμίζουν κάποιους Κομμουνιστές που ψάχνουν να δικαιώσουν τον Σταλινισμό για να νιώθουν καλά με την παράδοσή τους...

Θυμάμαι λοιπόν που στην εφηβεία, την έλεγα στο παραδοσιακό περιβάλλον μου: "Οι παππάδες σας γιαυτό σας έβαλαν να κάνετε Σαρακοστές μέσα στην Άνοιξη, τώρα που η φύση σας προκαλεί για να ελέγχουν τις ορμές σας!"
Από τότε φαίνεται ότι δεν το ξεπέρασα...

Βέβαια αργότερα διάβασα αρκετά για τη Νηστεία.. Αυτό που διάβασα σε κάποιον Άγιο και μου έκανε μεγάλο νόημα και το κράτησα είναι : "Όποιος νηστεύει και ταυτόχρονα δεν ελεεί, ιδίως με αυτά που του περισσεύουν λόγω νηστείας, είναι σα να κοροϊδεύει το Θεό"..
Εντελώς μακρειά δηλαδή από την "Προτεσταντική Ηθική και το Πνεύμα του Καπιταλισμού" του Μαξ Βέμπερ. Άλλο ένα βιβλίο που διάβασα και κατάλαβα γιατί η οργανωσιακού, πιετιστικού τύπου ηθική ταίριαξε με τις εποχές καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας μας...

Και εκεί που άρχιζα να βρίσκω νόημα, βρέθηκα συμπτωματικά στην επετειακή εκδήλωση για τα 50 χρόνια της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης (1992 αν θυμάμαι καλά..), εν μέσω Σαρακοστής.
Εκεί οι ταγοί των "θεολογικών γραμμάτων"(χι χι) , αντάμα με τη δεσποτεία δώσαν ρεσιτάλ..
Οι σαρακοστιανοί αστακοί, οι υποκλίσεις των δεσποτικών διάκων, οι λιμουζίνες που έφερναν μιτροφόρους και χριστιανοψηφοθήρες υπουργάκους και γενικώς πολιτευτάκους με τις σινιέ κυρίες τους..
Και γενικώς τα φαγητά ήταν σαρακοστιανά...
(Για να είμαι δίκαιος θα πρέπει να σημειώσω κάτι που μου έκανε θετική εντύπωση, ο σχωρεμένος ο Σεραφείμ, μπορεί και αυτός να είχε μπουχτίσει με τη σαρακοστιανή γκλαμουριά, πέταξε επιδεικτικά πίσω τον θρόνο που του είχανε στήσει καταμεσής και κάθισε σε μια απλή καρέκλα, μαζί με τους άλλους..)

Ένα ερώτημα λοιπόν μου καρφώθηκε μέσα στο μυαλό μου, και έπρεπε να το απαντήσω:

"Γιατί ένα πρόχειρο ψωμοτύρι να είναι μη νηστεία και ένας αστακός να είναι νηστεία;"

Πέρασαν χρόνια, κάθε Καθαρά Δευτέρα και όλη η Σαρακοστή ευκαιρία να μου υπενθυμίζει τα ερωτηματικά της Χριστιανικής άσκησης και της ερμηνείας της στο σύγχρονο περιβάλλον.

Πραγματικά η Σαρακοστή μπορεί να είναι η ευκαιρία, ώστε να αναδειχθεί ένας πολιτισμός, απλότητας και ουσιαστικής εγκράτειας απέναντι στα σύχρονα θηρία του υπερκαταλωτισμού και της οικολογικής καταστροφής, αρκεί να κοινωνικοποιηθεί ξανά. Να γίνει ένα γεγονός μιας ζωντανής εκκλησιαστικής κοινότητας με πολλαπλές πτυχές.

Να σταματήσει να είναι η ευκαιρία για να μετριέται η ... ατομική άσκηση απέναντι στις λιχουδιές της ζωής..

Έτσι κι αλλιώς η γνήσια παράδοση έχει συμβολοποιήσει πολύ καλά τα πράγματα..

Η Σαρακοστή ξεκινά με έναν Χαρταετό, ζητά να αλαφρύνουμε για να πετάξουμε στον ουρανό, όχι να θαφτούμε μέσα στη γη...