Αναρτήσεις
Ήταν αναμενόμενο, το πρώτο περιστατικό ένοπλης επίθεσης σε σχολικό χώρο στην χώρα μας να απασχολήσει πολύ τα Media & τους Bloggers και οποιονδήποτε άλλο.
Έρχεται και εδώ η εποχή, που ακόμα και στα σχολεία, θα πρέπει να "σκαναριστείς" για να περάσεις.
Από την άλλη αυτό ακριβώς το πολλαπλό σύστημα ελέγχων, αυξάνει την παράνοια, αφού αντιμετεπώζει την Άλλον ως εν δυνάμει απειλή, ως εν δυνάμει προδότη της εμπιστοσύνης μας....
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ζοφερό, έχει νόημα να ασχοληθεί κανείς με την προδοσία που μπορεί να ξεπηδήσει από μέσα του και από βιασύνη ώστε να φέρει εδώ και τώρα το όνειρο... Αλλά κι από πόθο για ένωση και πάθος για έξοδο από το "σκαναρισμένο", αλλά στενάχωρο καβούκι...
Πόθος και πάθος, που αν δεν συναντήσουν τον διάλογο, γίνονται βία ανόητη και τυφλή...
Και επειδή μιλάμε για Βιασύνη και Βία, ας θυμηθούμε ότι η Ελευθερία μαζί με το γυμνό σπαθί της περνάει και από ολοκαυτώματα:
Παράμερα στέκει
Ὁ ἄντρας καὶ κλαίει·
Ἀργὰ τὸ τουφέκι
Σηκώνει, καὶ λέει·
«Σὲ τοῦτο τὸ χέρι»
Τί κάνεις ἐσύ;»
Ὁ ἐχθρός μου τὸ ξέρει»
Πῶς μοῦ εἶσαι βαρύ.»
Τῆς μάνας ὢ λαύρα!
Τὰ τέκνα τριγύρου
Φθαρμένα καὶ μαῦρα,
Σὰν ἴσκιους ὀνείρου·
Λαλεῖ τὸ πουλάκι ῾
' Σ τοῦ πόνου τὴ γῆ,
Καὶ βρίσκει σπειράκι,
Καὶ μάννα φθονεῖ.
Σαν σήμερα έγινε η Έξοδος του Μεσολογγίου
.png)
