Συμβασιούχοι, Δημόσιο, Ανεργία, Μαθητεία

Μέρες τώρα με διάφορες αφορμές ασχολούμαι γύρω- γύρω με το θέμα των stagers και των συμβασιούχων του Δημοσίου. Προχθές και εγώ, όπως πολλά ιστολόγια, δημοσίευσα την ανακοίνωση μερικών από αυτούς. Είπα λοιπόν να μαζέψω τα σχόλια που άφησα σε διάφορα ιστολόγια και στο δικό μου και  να φτιάξω ένα ενιαίο κείμενο με τις απόψεις μου, που πιστεύω έχουν ουσία.
ΚΑΤΑΘΕΤΩ καταστάσεις και απόψεις που αφορούν τη γενιά μου. Πολλοί συμβασιούχοι σε διάφορα υπουργεία είναι κοντινοί μου άνθρωποι. Εγώ ο ίδιος είχα περάσει παλαιότερα από αυτή την κατάσταση. (Θήτευσα βέβαια ως συμβασιούχος σε μια θέση κατώτερη των προσόντων μου -έτσι πίστευα- χωρίς να ενδιαφέρομαι για μονιμότητα, αλλά αργότερα όταν έπιασε γιατα  καλά η ανεργία, το είχα μετανιώσει πικρά που δεν ακολουθήσα τους άλλους, πρώην συναδέλφους μου, στη μέθοδο των κυλιόμενων συμβάσεων...).
Προσωπικά πιστεύω ότι το θέμα θα μπορούσε να λυθεί ως εξής: Μονιμοποίηση όσων συμβασιούχων καλύπτουν για πολλά χρόνια πάγιες ανάγκες, έστω και με μπλοκάκι. Ξέρω κάποιους στις Νομαρχίες ας πούμε. Το ξεκαθάρισμα αυτό μπορεί να γίνει με μια κεντρική επιτροπή του Κοινοβουλίου, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία της κυβέρνησης, η οποία θα διορίσει τοπικές επιτροπές με διευθυντές υπηρεσιών, συνδικαλιστές και λήπτες υπηρεσιών (π.χ. εμπορικοί σύλλογοι, αγροτικοί σύλλογοι, σύλλογοι γονέων κλπ), οι οποίες επιτροπές θα εισηγηθούν ποιές θέσεις πρέπει να μονιμοποιηθούν άμεσα. Τότε, είναι δίκαιο να τις καταλάβουν αυτοί που δουλεύουν εκεί για αρκετά χρόνια. Ακόμα και ο ιδώτης θα το έκανε. Δεν είναι δυνατό να άφηνε την αποκτηθείσα εμπειρία από το προσωπικό του να πάει χαμένη..
Μοριοδότηση για όσους συμβασιούχους υπάρχουν μέχρι εδώ, με βάση το καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν. Μείωση της μοριοδότησης από εδώ και πέρα (εφ' όσον οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι καλύπτουν πραγματικά "εποχιακές" ανάγκες και άρα δεν έχουν παραπάνω αξιώσεις). Πλήρης κατάργηση της μοριοδότησης, δεν μπορεί να γίνει, διότι εφόσον και ο συμβασιούχος προσλαμβάνεται με διαφανή κριτήρια δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί και η εμπειρία που απέκτησε μέσα σε 6 ή 10 μήνες.
Το ΑΣΕΠ, από εδώ και πέρα να προσλαμβάνει αποκλειστικά για όλες τις θέσεις με βάσικο κριτήριο γραπτούς διαγωνισμούς με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής ή άλλες κλειστού τύπου, χωρίς ύλη κατά τα πρότυπα του τέστ δεξιοτήτων, πρόσβαση στους οποίους θα έχουν όλοι όσοι έχουν τα απαραιτήτως βασικά προσόντα.
Για να σταματήσει αυτό το κακό να συνεχίζουν οι γονείς των νέων ακόμα και μετά τα 30 να ξεπεραδιάζονται για αγορά προσόντων για το ΑΣΕΠ. Και αυτό μέχρι να υπάρξει ένα σύστημα δια βίου εκπαίδευσης ανοικτό: Ας πούμε ,ότι όποιος απόφοιτος ΑΕΙ θέλει να κάνει το πρώτο μεταπτυχιακό και μετά διδακτορικό δωρεάν, να μπορεί να το κάνει άμεσα, να επιδοτείται η εκμάθηση ξένων γλωσσών, κομπιούτερ κλπ για ενηλίκους, να διευκολύνεται η πρόσβαση σε δεύτερο και τρίτο πτυχίο βασικό ή μεταπτυχιακό, έστω και με μια μικρή οικονομική συνεισφορά του εκπαιδευόμενου, την οποία θα μπορεί να αποπληρώσει όταν βρει εργασία.
Στα αποτελέσματα αυτού του διαγωνισμού με ερωτήσεις κλειστού τύπου που προανέφερα, ο οποίος θα διεξάγεται σε απολύτως τακτά διαστήματα (κάθε τέσσερα χρόνια ας πούμε) μπορεί να μπαίνουν τα πρόσθετα μόρια: κοινωνικά, ή εκπαίδευσης, ή προϋπηρεσίας ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά με περίσκεψη. (Ας πούμε, κάποιες ειδικότητες που μπορεί να δουλέψουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες κάνουν τυπικά έναρξη επαγγέλματος προκειμένου να πιστοποιήσουν προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα και κανείς δεν τους κάλεσε να δείξουν το εκκαθαριστικό τους, να δούμε πόσα βγάζουν από την επαγγελματική τους δραστηριότητα αυτή, δηλαδή αν εργάζονται όντως και έχουν εμπειρία...)
Θα μπορούν ίσως ακόμα να συνυπολογίζονται με κάποιο συντελεστή και οι βαθμοί που είχε αποκτήσει κάποιος σε προηγούμενους διαγωνισμούς.
Όλα αυτά τα κριτήρια συγκροτούν μια ενιαία επετηρίδα  από την οποία διορίζεται και μόνιμο και εποχιακό προσωπικό στο Δημόσιο για τα επόμενα 4 χρόνια.
Θεωρώ ότι η επετηρίδες των εκπαιδευτικών και ο τρόπος συγκρότησής τους και ο τρόπος  αξιοποίησης τους σήμερα είναι ένα "χνάρι", προκειμένου να το αξιοποιήσει κανείς βελτιούμενο.
Εδώ υπάρχουν 2 μελανά σημεία: Η προχειρότητα και ίσως η διαβλητότητα των γραπτών διαγωνισμών των εκπαιδευτικών, αφού τα θέματα είναι στην ευχέρια μιας ad hoc επιτροπής εκλεκτών και από την άλλη ότι ο κάθε υπουργός μπορεί να αλλάζει εύκολα τα κριτήρια συκρότησης της πέρα από τον διαγωνισμό. Αυτό θα μπορούσε να διορθωθεί ως εξής: Τράπεζα εκατομμυρίων κλειστών ερωτήσεων, η οποία θα συγκροτείται σε ανύποπτο χρόνο από ειδικούς και θα ελέγχεται  από άλλους σχετικά με την ορθότητα των απαντήσεων, από την οποία θα κληρώνονται ηλεκτρονικά κάποιες για τον διαγωνισμό. Τα επιπλέον κριτήρια μοριοδότησης δεν θα αλλάζουν εύκολα, αλλά κατόπιν απόφασης της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία...
Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος, πολλές φορές έχω βρίσει για την βλακεία του,αλλά, τέλος πάντων εδώ που φτάσαμε "η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια".
Τώρα γιατί υπεραμύνομαι της διατήρησης της μοριοδότησης για τους "παλιούς" στο καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν:  Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν σε κάτι που άλλοι, πιο δυνατοί, όριζαν πριν από αυτούς. Δυστυχώς σε ένα άδικο κράτος μπορείς να φωνάξεις να αντισταθείς μέσω του συνδικαλισμού, αλλά ατομικά δεν έχεις και πολλές διεξόδους. Όσοι είναι ήδη βολεμένοι, είναι άδικο να κατηγορούν τους πολύ αδύνατους γιατί έσκυψαν το κεφάλι.  Οι άνθρωποι απλώς ανταποκρίθηκαν σε αυτό το πλαίσιο, το διάτρητο, που έβαζε η Πολιτεία. Το οποίο πλαίσιο, έβαλε το κίνητρο της μοριοδότησης. Και μάλιστα αυτό το κίνητρο αυξήθηκε και γενικεύτηκε από την στιγμή που μπήκε ο περιορισμός όχι πάνω από 24 μήνες στον ίδιο φορέα (Για να μην πας στα δικαστήρια το Δημόσιο με το αίτημα της μετατροπής της σύμβασης σε αορίστου χρόνου...)

"Εγώ κύριε, ως ελαστικά εργαζόμενος ανταποκρίθηκα στο πλαίσο που εσύ έβαζες! Δεν μπορείς εκ των υστέρων να το καταργείς, αφού με βάση  αυτό ήρθα να πιάσω δουλειά. Πως παίζεις έτσι με τις ζωές μας;  Ήρθα και λόγω της μοριοδότησης! Προγραμμάτισα την ζωή μου έτσι στοχεύοντας να έχω περισσότερες ελπίδες στον επόμενο διαγωνισμό. Με τον οποίο το ξέρεις, δεν παίρνεις τον καλύτερο, αλλά ψάχνεις έναν "ηθικό τόπο" να μου φορτώσεις την ανεργία μου! Ναι είναι οφθαλμοφανές ότι ο Τάσος, με τις 3 γλώσσες και τα 2 μεταπτυχιακά, έχει πιο πολλά μόρια από τον Γιάννη, αλλά αυτό δεν σημαίνει με τίποτα ότι στην συγκεκριμένη δουλειά θα είναι ο καλύτερος...

 Αν έχεις αποχρώσες ενδείξεις ότι σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπάρχουν ατασθαλίες, οφείλεις εσύ νέα κυβέρνηση να πας την παλιά στα δικαστήρια και εκείνα να αποφασίσουν, και για την σύμβαση και για μένα τον εργαζόμενο τι θα γίνω, αλλά δεν μπορείς να καταργείς με νόμο ένα πλαίσιο υπό το οποίο εγώ ως εργαζόμενος δήλωσα ενδιαφέρον και κάλυψα τη θέση. Η προσωρινή μου θέση "πάει πακέτο" με ότι το κράτος "έταζε" για αυτή! Άρα η κατάργηση της μοριοδότησης δεν μπορεί να αφορά, τους προηγούμενους. Αν θέλεις κάν'το, αλλά από εδώ και πέρα! "
 
Έρχομαι τώρα και στα Stage.. Aκούω πως πολλοί ήταν εκεί από τον καιρό του Σημίτη. Ακούω τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους πως έμπαιναν με μόρια. Έστω τύποις να είναι, άντε εσύ να αποδείξεις ποιός ήταν μόνο τύποις.
Ας υποθέσουμε πως κάποια στιγμή έγινε της κακομοίρας. Από εκεί και πέρα μπορεί να μπει όριο και να ψαχτεί κατά περίπτωση το κάθε Stage.
Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ να διεκδικούνε σήμερα απευθείας μονιμοποίηση. Όμως μοριοδότηση μπορεί να ζητήσουν. Μην ξεχνάμε ότι εφ΄όσον μιλάμε για πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας τα κριτήρια εισδοχής τους στην "μαθητεια" θα πρέπει να ήταν κοινωνικά και σίγουρα ο χρόνος και το είδος της ανεργίας τους! Ας μπούνε λοιπόν και τέτοια κριτήρια στο περιβόητο ΑΣΕΠ, δια της μοριοδότησης των προηγούμενων stagers.
Για τις πολλαπλές ανανεώσεις τώρα. Εφ' όσον πάλι το Κράτος δίνει την δυνατότητα παράτασης της μαθητείας με δυνατότητα επιπλέον μοριοδότησης στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, εγώ τι φταίω που αξιοποιώ ένα πλαίσιο που δημιουργεί ο δημιουργός του δικαίου σε αυτόν τον τόπο. Κάθμαι και λέω, "οκ.. δεν θα ψάξω δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, θα πάρω ένα stage παραπάνω για να αυξήσω τα μόρια". Αυτό έτσι ήξερα και έτσι το διάλεξα. Παρόλο που ναι το πράγμα εντελώς παράλογο: μαθητεία για 5 χρόνια! έτσι το ήθελε η πολιτεία, δεν φταίει ο εργαζόμενος που αυτό το σύστημα βρήκε και έτσι χόρεψε..


Αν κάποιοι, όπως οι κάτοχοι διδακτορικών αδικούνται να μπει τώρα έξτρα μοριοδότηση για αυτούς, όχι να καταργηθεί η μοριοδότηση αυτών, που άλλα γνώριζαν όταν κάλυπταν τη θέση και άλλα ήρθαν αργότερα στο κεφάλι τους όταν είχαν κάνει  τον προγραμματισμό ζωής τους.

Δεν φταίνε όλοι οι άνθρωποι που προσπάθησαν να προγραμματίσουν την ζωή τους με ένα πλαίσιο που άλλοι έβαζαν και αυτό το πλαίσιο έμπαζε νερά...

Και βέβαια αυτό είναι μόνο ένα μικρό βήμα. Το πραγματικό βήμα που θα περίμενε κανείς από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι ένα πραγματικά εκτεταμένο πρόγραμμα απασχόλησης, όχι αναγκαστικά στον στενό δημόσιο τομέα των υπηρεσιών. (Με την έννοια ότι πρέπει να παραχθεί πλούτος να φορολογηθεί για να έχουμε χρήματα για παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες)..
Ούτε όμως και με τα stage στον ιδιωτικό τομέα γιατί τότε οι βουλευτές που διόριζαν στο ΙΚΑ, θα διορίζουν στις πολυεθνικές που θα συνεργάζονται... Το έχω δει και αυτό με τα stage !
Μόνο ένα τέτοιο πρόγραμμα θα δώσει το ηθικό έρεισμα για τομές και να δυσαρεστήσει κάποιους φουκαράδες, που περίμεναν την μονιμότητα από την πίσω πόρτα.
Έχω μιλήσει για τρόπους ενεργητικής παρέμβασης του κράτους (π.χ. συνεταιρισμοί ανέργων), χωρίς αυτό να σημαίνει δημιουργία θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, εκεί που δεν χρειάζονται..
Γενικά πρέπει να σταματήσει η κάθε Κυβέρνηση να περιμένει ότι θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο την θέση των εργαζομένων, . Ότι δηλαδή θα πείσει τους κεφαλαιούχους να επενδύσουν σε σταθερή εργασία...χαρίζοντάς τους τα πάντα. Θα πάρουν αυτό που θέλουν και μετά βουρ για το Μπαγκλαντές. Έτσι η Κυβέρνηση  αργά ή γρήγορα θα υποκύψει στην πίεση για άτακτους διορισμούς κάθε είδους στο δημόσιο.