To "λαμόγιο" συνδικαλιστής και τα κίνητρα του εγκλήματος!

Σκύλιασαν τα πρωϊνάδικα με τον συνδικαλιστή του Υπουργείου Πολιτισμού που βρέθηκε με 9 εκ Ευρώ καταθέσεις.
Στον βαθμό που είναι αλήθεια και πράγματι δεν μπορεί να αποδείξει άλλη νόμιμη πηγή εισοδήματος πλην του μισθού του, βρέθηκε ακόμα μία σαπουνόφουσκα.
Επικοινωνιακή φούσκα για να εξυπηρετηθεί η απαξίωση του συλλογικού και των συνδικαλιστικών αγώνων.
Απαξίωση που είναι χρήσιμη για την οικονομική αφρικανοποίηση της κοινωνίας μας.
Οικονομική Αφρικανοποίηση που είναι χρήσιμη για την δράκα της διαπλοκής, γιατί μόνο τότε θα έρθουν οι διεθνείς τοκογλύφοι να "επενδύσουν" και θα φάει και αυτή κανένα κόκκαλο...
Εμείς, αφού υποστούμε εγκαύματα β' βαθμού, έχουμε να ελπίζουμε σε κρέμα Fissan, για να μην πω το άλλο με τη βαζελίνη..

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα στην ουσία τους:  
Αυτός ο άνθρωπος, ο πολυεκατομμυριούχος  είναι από τους λίγους, που μάλλον έχουνε να κερδίσουνε από την πολιτική της υποταγής στην ληστρική τρόϊκα.
Διότι μόνο όσοι έχουνε τέτοιες περιουσίες σε χρήμα, έχουνε στρατηγικά απόλυτο  συμφέρον σε ισχυρό ευρώ, βλέπουν εφιάλτες από ένα ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη (το οποίο δεν είναι άμεσα αναγκαίο, τουλάχιστον πριν προσπαθήσουμε για μια Πανευρωπαϊκή αναδιάθρωση των δημόσιων χρεών).
Οι άλλοι- όλοι εμείς- ακόμα και να έχουμε καταθέσεις στην τράπεζα για ώρα ανάγκης, ακόμα και αν πουλήσαμε πρόσφατα ένα σπίτι βρε αδελφέ και δεν έχουμε φροντίσει ακόμα να αγοράσουμε γη, ή άλλη σταθερότερη σε βάθος χρόνου αξία, έχουμε πολλά περισσότερα να χάσουμε από την βίαιη φτωχοποίηση.
Γιατί τι είναι πολυτιμότερο φίλοι μου;
Να μην μείνω άνεργος στα 45, χάνοντας την καριέρα μου, έτσι ώστε ακόμα και να βρω αργότερα "δουλειά του ποδαριού", να αναγκάζομαι να ζήσω την οικογένειά με φραγκοδίφραγκα, ή να έχω λίγες δεκάδες χιλιάρικα ευρώ;
Και αν το τελευταίο είναι για κάποιους πολυτιμότερο (σε αυτή την "μ..κία του εγκεφάλου" πατάει δυστυχώς ο Καπιταλισμός και οι κρίσεις του), ας προσθέσουν ότι θα βγουν πολύ αργότερα στην σύνταξη, παίρνοντας έως και 50% λιγότερα από ότι θα έπαιρναν πριν την Επιδρομή Γεωργίου του Β' Παπανδρέου !
Άσε που μία προοδευτική Κυβέρνηση θα μπορούσε να περιορίσει πάρα πολύ την χασούρα των καταθετών με μικρά και μεσαία εισοδήματα .
Και έρχομαι τώρα και σκέφτομαι συνειρμικά, μήπως ακριβώς σαν αυτόν, το πολυεκατομμυριούχο πρώην συνδικαλιστή  είναι οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, που ετοιμάζονται να υπογράψουν συλλογική σύμβαση με αυξήσεις κάτω του 1%, όταν έχουμε 5% επίσημο πληθωρισμό και ανεργία 15% (ένας εργαζόμενος στην Ελλάδα επιβαρύνεται με το κόστος επιβίωσης άλλων μελών της οικογένειάς του, αφού τα επιδόματα ανεργίας είναι σχεδόν ανύπαρκτα).
Και αυτό για να διευκολύνουν την κυβέρνηση να μην πάρει το κόστος της -έτσι κι αλλιώς συνταγματικά αστήριχτης- πρωτοβουλίας να παγώσει τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα.
Διευκολύνοντάς τη δηλαδή  να εφαρμόσει χωρίς αντίσταση έναν από τους απεχθείς όρους του  μνημονίου.
Μόνο,  αν είχαν πραγματικά  σοβαρό κίνητρο για την επιτυχία του μνημονίου, που ισοδυναμεί με την μετατροπή μας σε Μπανανία, θα έκαναν τόσο εύκολα πίσω.
Και μόνο σοβαρό κίνητρο είναι να έχεις πολλά λεφτά!
Δυστυχώς λίγοι θα προλάβουν τις δόξες του Κουτρουμάνη, αν είναι δόξα για έναν συνδικαλιστή να γίνεται Βρικόλακας για τους πρώην συναδέλφους του!

Μήπως λοιπόν έχουνε πολλά συμφέροντα σε χρήμα που δεν τα ξέρουμε όσοι συνδικαλιστές συμβιβάζονται εύκολα, όσοι βουλευετές ψηφίζουν εύκολα, όσοι με ευκολία τα βάζουν με απεργούς που απλά περιφρουρούν την απεργία τους;

Και δυο τελευταία λόγια: Το χρήμα αυτό είναι πολύ πιθανό να προέρχεται από διαφθορά.
Δηλαδή, εμ μας κλέψανε, έμ θέλουνε τώρα να μας γδάρουν ζωντανούς για να μη χάσουνε τα κλεψιμέϊκα!
Βέβαια η κρίση δεν εξηγείται μόνο με την διαφθορά. Είναι παγκόσμια και ισοδυναμεί με την αποτυχία του νεοφιλευθερισμού να υποστηρίξει  διαρκώς αναπτυσσόμενες  κοινωνίες στην βάση του πλεονάσματος το οποίο αναμενόνταν να δημιουργεί για πάντα "η παγκόσμια απελευθέρωση των αγορών". Αυτό ήταν το πρόταγμα που προβλήθηκε προς τα έξω και αυτό απέτυχε.
Στην Ελλάδα όμως ως αφορμή της παραπάνω όξυνσης της κρίσης, πέρα από τις αυτοκρατορικές αντιφατικότητες του κουρασμένου, πέρα από τις Ολυμπιάδες του καθηγητή,  στάθηκε και η προτεραιότητα Παπανδρέου και συν αυτώ να απαξιώσουν όλη την ελληνική κοινωνία, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά τις λαμογιές παράσσιτων, τα οποία και τώρα ακόμα έχουν στρατηγικό συμφέρον να στηρίζουν την Κυβέρνηση.
Και έτσι τραβήξαμε πολύ γρήγορα και πρώτοι την αρνητική ενέργεια που είχε μαζευτεί μέσα στην Ευρωζώνη.
Διότι άλλο οι διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζονται στην  λειτουργία του Κράτους και άλλο η διάλυση και η φτωχοποίηση.
 Και βέβαια όπως είναι ιστορικά διαπιστωμένο, αν θέλει μια ηγεσία να προχωρήσει σε βαθειές αλλαγές πρέπει να συμμαχήσει στρατηγικά με μεγάλες κοινωνικές ομάδες για να το πετύχει.
Μας κοροίδεύει ο ΓΑΠ, δεν μπορεί να πετύχει ούτε την "ηθικοποίηση" που επαγγέλεται έχοντας δημιουργήσει κοινωνικό χάος και ζούγκλα!