Η απεργία των Δασκάλων

Παρακολουθώ την απεργία των Δασκάλων καθημερινά και μπορώ να πω ότι συμπαθώ τον αγώνα τους.
Και μόνο ο "ψηλομύτικος" τρόπος που τους αντιμετωπίζει η τρέχουσα ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, θα δικαιολογούσε στην συνείδηση μου την συνέχιση του αγώνα τους.
Σαν συμπαθών, θα μου επιτρέψουν όμως να επισημάνω κάποια πράγματα.
Πολύς κόσμος, όπως θα διαπιστώνετε και οι "κυβερνοναύτες", είναι εναντίον τους και αυτό οφείλεται σε ένα επικοινωνιακό τους λάθος.
Ότι πληρώνονται πολύ χαμηλά είναι αλήθεια.
Και σίγουρα σαν Πολιτεία, αν θες να έχεις ένα δάσκαλο πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με κίνητρο να είναι μέσα στον χώρο της εκπαίδευσης και να εξελίσσεται επαγγελματικά, δεν πρέπει να έχεις αυτούς τους αρχικούς αλλά και κυρίως αυτούς τους καταληκτικούς μισθούς που υπάρχουν σήμερα.
Όμως το να βγαίνουν με προμετωπίδα "δεν παίρνουμε όσα οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί μας", πολλούς θυμώνει. Γιατί και ο Έλληνας εργάτης δεν παίρνει όσα ο Γερμανός συνάδελφός του, αλλά και του Γερμανού του λένε να παίρνει από δω και πέρα τα μισά, αλλιώς οι δουλειές θα πάνε στην Τουρκία π.χ.
Εξάλλου θα λύσουν το πρόβλημά τους με τα περίπου 20 ευρώ το μήνα; Τόσα είναι τα επιπλέον που διεκδικούν.
Εγώ νομίζω πως ασυνείδητα βγάζουν τον πόνο τους στα λεφτά.
Σαν συμβολικό αντάλλαγμα.
Έχουν, πολλά θέματα να ενίστανται:
Καταρχήν για τις συνεχείς ανακατατάξεις που υφίστανται, αλλαγές επί των αλλαγών που γίνονται συνήθως χωρίς να ρωτηθούν.
Για την έλλειψη στήριξης από τον εργοδότη τους, από το κράτος δηλαδή.
Για την έλλειψη συνεχούς επαγγελματικής κατάρτισης, τόσο απαραίτητης στον τομέα τους.
Για την έλλειψη εξέλιξης, (αν δεν μπλεχτούν με κόμματα).
Κανονικά μετά δέκα- δεκαπέντε χρόνια στην τάξη οι εκπαιδευτικοί μετά από ειδικά μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ, θα έπρεπε να διαλέγουν ανάμεσα σε 2 δρόμους ή την διεύθυνση σχολικών μονάδων, ή να γίνονται σύμβουλοι των συναδέλφων τους.
Εξυπακούεται ότι η μόνη αξιολόγηση (με σχετικό βαθμό σημασίας) που πρέπει να έχουν είναι από τους δέκτες των υπηρεσιών τους γονείς και μαθητές. Όπως επίσης καλή αξιολόγηση είναι σε ποιες μη υποχρεωτικές δραστηριότητες του σχολείου έχουν εμπλακεί. Αν θέλουμε να λέμε ότι ασκούν λειτούργημα.
Επίσης έχουν λόγους να ξεσηκώνονται για το ψυχικά ανθυγιεινό περιβάλλον μέσα στο οποίο εργάζονται και κανείς δεν ενδιαφέρεται να βελτιωθεί.
Σε αυτό τον αγώνα τους θα έπρεπε να έχουν προ-συνεννοηθεί με τους γονείς και τους μαθητές.
Αυτοί αν έχουν λόγους. Είναι δυνατόν για πράγματα που διδάσκονται σύμφωνα με τον νόμο στα σχολεία, να σπαταλούν (σύμφωνα με στατιστικές) τουλάχιστον το 1/3 του οικογενειακού εισοδήματος.
Φανταστείτε, αν έμεναν κλειστές για τρεις εβδομάδες όλες οι εκπαιδευτικές μονάδες, από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα πανεπιστήμια, επειδή δεν πήγαιναν οι μαθητές, θα είχε «πέσει» όχι μόνο η υπουργός, αλλά ίσως και η κυβέρνηση.