Καραμανλή Παραιτήσου!

Κύριε Καραμανλή,
Θα σας το πω εγώ, μια και οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης, φοβούνται τα γκάλοπ (που δεν τους βγήκαν με τις προηγούμενες φωτιές).
Παραιτηθείτε και ας ορίσει ο Π.τΔ. μια υπηρεσιακή κυβέρνηση να διοικεί μέχρι τις εκλογές.
Έτσι κι αλλιώς το μυαλό σας εκεί το έχετε, πως θα μαγειρέψετε το εκλογικό αποτέλεσμα.
Το δείξατε με τον τρόπο που προκυρήξατε τις εκλογές στις 16/8.
Άντε να αφοσιωθείτε στο έργο σας, την επικοινωνιακή καμπάνια.
Τα ξέρατε όλα, μποφόρ, καύσωνες κτλ και είχατε τις προηγούμενες εμπειρίες του καλοκαιριού (άρα δεν είσασταν "παρθένες".. )
Αντί να έχετε ένα σχέδιο με δυνάμεις πολύ περισσότερες από όσες θα χρειαζόνταν στις περιοχές αυτές, αφήσατε λίγους εποχιακούς πυροσβέστες και λίγους τοπικούς αστυφύλακες χωρίς εκπαίδευση να εκκενώνουν τα χωριά..

Να μας λυπηθεί ο Θεός.

Οι βίζιτες του κυρ- Ευτύχη...

Ο κυρ - Ευτύχης έχει σήμερα χαρές...
24 Αυγούστου έχει την ονομαστική του γιορτή.
Όλα τα διαμερίσματα της οικογενειακής πολυκατοικίας, θα μαζευτούν κάτω στο ημιυπόγειο δυάρι για να ευχηθούν στον "μπαμπά"!
Ο κυρ- Ευτύχης έβγαλε 3 κανάτες κρασί από το βαρέλι και περίμενε τα παιδιά.
Πάντα αγόραζε μούστο και έφτιαχνε το κρασί του, ήθελε να θυμάται τον χωριό του, έξω από την Κόρινθο, απ' όπου ξεκίνησε το '60 για να φτιάξει αυτή την "μικρή αυτοκρατορία" στην καρδιά του Περιστερίου.
Η κυρά του, η "Κατινάρα" με τ' όνομα, παρά τους κιρσούς της -κορδελιάστρα από πιτσιρίκα, μετά στο μαγαζί του άντρα της... από μηχανικός μέχρι αποθηκάριος- έφτιαξε τα σμυρνέϊκα σουτζουκάκια της. Ήταν μοναδική συνταγή , επτασφράγιστο μυστικό της προσφυγικής της οικογένειας. Έφτιαξε όμως και πίτσες, ωγκραντέν, ρώσικες και ουγγαρέζικες σαλάτες που ξεσήκωσε από τις "βέφες" και τους "τσελεμεντέδες".
Από τις επτά κάθησαν στο ξεχειλωμένο σαλονάκι τους και περίμεναν τα παιδιά τους...

Πρώτη ήρθε η κόρη τους η φιλόλογος μαζί με τον "χασοδίκη" άντρα της από τον πάνω -πάνω όροφο..
Ήταν κατά τις 8, τότε που δυο φωνακλάδες αγενείς τύποι πλακώνονταν στην Τι βι για ένα προεκλογικό γκάλοπ.
Μια λουσάτη κυρία προσπαθούσε, δήθεν αυστηρά, να τους κάνει να ηρεμήσουν, ενώ χαμογελούσε πονηρά κάτω από το λίφτινκ της..
Ήρθαν "παγωμένοι" και οι δυο τους , όπως σχεδόν πάντα τον τελευταίο καιρό...
Η φιλόλογος κουρασμένη από τα ιδιαίτερα, αλλά και το φροντιστήριο που δούλευε σχεδόν τσάμπα για τα ένσημα (να πάρει κάποτε τη σύνταξή της να ξεκουστεί!).
Έβγαζε αρκετά λεφτά, αλλά τι να το κάνεις που τα έξοδα ήταν πολλά.
Ο ιδιωτικός παιδικός σταθμός μόνο πόσα έτρωγε!
Σιγά μην το πάει το βλαστάρι της στον δημοτικό σταθμό.
Πέραν του ότι η φορολογική δήλωση του ζευγαριού ήταν πάνω από το όριο και δεν το έπειρνα το τέκνο, ακόμα και μέσον να είχε, δεν θα πήγαινε το παιδί της σε "μπασκλας" χώρους. Τα "χαρούμενα αρκουδάκια "- το έβλεπες- είχαν πρεστίζ..
Αλλά έπρεπε να δουλεύει για δύο...
Ο άντρας της, ο δικηγόρος, με μεταπτυχιακό στο Εμπορικό Δίκαιο παρακαλώ, με όσα έβγαζε ίσα- ίσα που πλήρωνε τα έξοδα του γραφείου του και τα ακριβά κουστούμια που αγόραζε από του "Φωκά", γιατί ήταν εργαλεία δουλειάς λέει..
Ο "μπαμπάς", είχε προσπαθήσει να του βρει δουλειά σε μεγάλα γραφεία και εταιρείες Πήγε μια φορά με τα σπρωξίδια, αλλά δεν στέριωσε: Είχε σπουδάσει νομική και όχι απατεωνιές έλεγε...
Τώρα τελευταία καθόταν μέχρι τα μεσάνυχτα στο γαρφείο και όταν δεν έπινε διαβάζοντας φιλοσοφία του δικαίου, διάβαζε για να περάσει στο διπλωματικό ή στο δικαστικό σώμα.
Κάποια οικογένεια "λευκών κολλάρων" τον είχε μεγαλώσει κι αυτόν για σπουδαία πράγματα, γιαυτό, έτσι, άκουγε αυτό το "χασοδίκης" , που δήθεν αθώα έλεγαν η γυναίκα του και οι φίλες της, έπεφτε ακόμα περισσότερο στο κενό...
(Μεταξύ μας, η φιλόλογος είχε ενστικτωδώς μυριστεί ότι, αν τα κατάφερνε και γινόταν διπλωμάτης , μάλλον θα έφευγε "για άλλα" και τον υπονόμευε(πάλι όχι ενσυνείδητα).
Παρόλο που δεν τον ήθελε, δεν επθυμούσε να χαλάσει την εικόνα του καλού παιδιού στους γονείς της με ένα επισοδειακό διαζύγιο.... Εκτός αν έβρισκε έναν καινούργιο Τζον -Τζον!)
Ο μεσαίος, ο αδελφός που είχε πάρει την επιχείρηση του "μπαμπά", βιοτεχνία πλαστικών υποδημάτων, ζούσε από τις κάρτες και κάθε μέρα η αγωνία του ήταν μη τυχόν και μπει στη "μαύρη λίστα" του "Τειρεσία"..
Δεν έφτιαχνε πια παπούτσια, δεν ήταν συμφέρον, έκανε τον εισαγωγέα από την Ινδία και άλλες τέτοιες χώρες. Χρωστούσε και του χρωστούσαν οι "πελάτες" ... κάτι αρμυρούστικοι έμποροι τουριστικών ειδών στις Κυκλάδες και στα άλλα ρηζόρτς της χώρας ..
Η γυναίκα του ήταν μια ξοδευτική μηχανή, μάλλον για αυτό τον είχε παντρευτεί τον "εργοστασιάρχη".. Ευτυχώς όμως, ανάμεσα σε πολλά άλλα, αγόραζε καλλυντικά και περιποιείτο τον εαυτό της καλά.. Αυτό ήταν πολύ θετικό, δεν έψαχνε να βρει καινούργιο μουνί ο τύπος. Το μυαλό του, ήταν κολλημένο στο σεξ και στο χρηματιστήριο από τότε που εγκλωβίστηκε το 2000..
Τα ΄ξερε αυτά ο κυρ- Ευτύχης, γι' αυτό κατά βάθος δεν τις ήθελε τις βίζιτες, αλλά μπορεί φέτος να ήταν διαφορετικά.
Μα πιο πολύ η καρδιά του "μάτωνε" για τη μικρή, το "στερνοκούνι" του..
Αυτή που δούλευε τώρα πωλήτρια στο Λήντλ, τον "ταξικό εχθρό".
Και τι δεν της είχαν κάνει.. Την είχαν σπουδάσει κι αυτή, αλλά δεν έβρισκε δουλειά...
Πάνω εκεί παντρεύτηκε με ένα καλό παιδί με δικιά του δουλειά, σε λιγότερο όμως από ένα χρόνο χώρισαν.
Ήταν ανώριμοι και οι δύο, έτσι δήλωσε.
Μετά άνοιξε ένα μαγαζί στην Αίγινα, όπου πουλούσε την πραμάτεια του αδελφού της και των γνωστών του.. Φαλήρισε γρήγορα.
Από τότε δεν έψαχνε "καλή δουλειά", όπου έβρισκε κάτι για χαρτζιλίκι - λιγότερα και από εφτακόσα ευρώ... Έτσι κι αλλιώς είχε τους γονείς της, που έπαιρναν και οι δύο σύνταξη..
"Τι, νέος γάμος, καριέρα, αυτοεκτίμηση; Πλάκα μου κάνεις; επιβιώνουμε τουλάχιστον..."
Η μικρή κατά βάθος ήταν η πιο έξυπνη..
Γιαυτό χαμογελούσε επιδεικτικά όταν άκουγε τον γέρο της να λέει:
"Εμείς η μεσαία τάξη.."

Κόκκινα Μήλα... περιμένω κι από αλλού πνευματική τροφή

Ένας σύντροφος (με την ευρεία έννοια) του ΚΚΕ, ήρθε στην Εναλλακτική Αγριόχορτη Τσουκνίδα, που διατηρώ (για καθαρά λόγους ευελιξίας, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται) και τιμώντας την θέλησή μου να ψηφίσω συνειδητά και όχι πρόχειρα, μου απάντησε...
Είπε αρκετά για όλα τα τελευταία που έγραψα σχετικά με τα κόμματα και την Αριστερά.
Τα ανεβάζω κι εδώ περιμένοντας αντίλογο και από τους άλλους. Ψήφο - ψήφο δεν το πάτε; Δεν θέλετε τη δική μου και των φίλων που με διαβάζουν;

Λέει λοιπόν ο a8lios

"Λοιπόν, βλέποντας αυτά που έγραψες για το ΚΚΕ,
ήθελα να πω το εξής:
Λές "Ένα για μένα είναι το αρνητικό του, τουλάχιστον με
βάση τη δική μου θεώρηση που λέει ότι ο νεόπτωχος θέλει εδώ και τώρα κάποιες
λύσεις" για να βγει απ' το λήθαργο. Να παλέψει για πράγματα που θα φανούν στον
κόσμο που υποφέρει εφικτά αύριο και όχι μεθαύριο. Εντάξει, χρειάζεται μια
συνολική ανατροπή για να γίνουν τα πράγματα πολύ καλύτερα.. Είναι όμως κακό να
προσπαθήσει να κάνει κανείς τα πράγματα λίγο καλύτερα; "
Προφανώς και δεν
είναι κακό. Αντίθετα μάλιστα, είναι απόλυτα κατανοητό και λογικό. Το ερώτημά μου
προς εσένα είναι: Γιατί έχεις την εντύπωση ότι δεν το κάνει αυτό το
ΚΚΕ;
Διότι εγώ από την εμειρία μου & από τις θέσεις και την τακτική του
ΚΚΕ, στη διαμόρφωση των οποίων έχω συμμετάσχει, δεν μπορώ να πώ ότι δεν θέλουμε
να διαμορφώσουμε άμεσα διεκδικήσιμα αιτήματα. Το αντίθετο. Προσπαθούμε πώς και
πώς να το κάνουμε, σε κάθε χώρο που υπάρχουμε αν γίνεται.
Ούτε, όπως γράφεις
παρακάτω, είναι το σύνθημα που προβάλλει το ΚΚΕ σήμερα το "Έξω η Ελλάδα από την
Ε.Ε.". Παρ' ότι το πιστεύουμε σαν κόμμα. Και τώρα και πάντα. Το σύνθημα που
προτάσσουμε είναι "απειθαρχία - ανυπακοή στα μέτρα της Ε.Ε.".
Γιατί
ξέρουμετην αντίληψη του κόσμου για την Ε.Ε. Ξέρουμε ότι η πλειοψηφία των
Ελλήνων, φαντάζομαι το βλέπεις και εσύ, υποφέρει από τα μέτρα που προτείνει η
Ε.Ε., έχει μια πολύ χειρότερη άποψη για αυτή από ότι το '80 ή τις αρχές του '90,
αλλά δεν συμφωνεί αυτή τη στιγμή με την αποχώρηση της Ελλάδας από αυτή.
Το
ξέρουμε. Με αυτόν τον κόσμο θέλουμε να συμμαχήσουμε. Και έχουμε την πεποίθηση
πως εάν αρχίσει να αντιστέκεται σε επιμέρους μέτρα της Ε.Ε., εάν αρχίσει να
ψάχνει εναλλακτικές λύσεις έστω για τα κλαδικά ή οποιαδήποτε ζητήματα αρχικά, θα
αρχίσει να αντιλαμβάνεται και ότι η πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την Ε.Ε.
έχει βάση.
Επίσης θα ήθελα να εξηγήσεις κάπως καλύτερα αν μπορείς την
αντίληψή σου για την Ε.Ε. Δεν την κατάλαβα ακριβώς από το απόσπασμα: "Δηλαδή
έχεις τις βασικές σου αντιρρήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι όμως λύση να
προτείνεις σήμερα μόνο την έξοδο από αυτή, όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον όπου
θα αδυνατείς να κάνεις άλλες συμμαχίες, σε ένα περιβάλλον όπου τα συμφέροντα που
προασπίζει το διευθυντήριο των Βρυξελών, έχουν πολλούς άλλους τρόπους να
επιβληθούν στις κοινωνίες, πέρα από το εργαλείο ελέγχου (ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ
ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ) που λέγεται Ε.Ε.; Όταν αυτό το διακύβευμα του κεφαλαίου (γιατί
έχει βασικά σήμερα αυτή τη μορφή) σου δίνει έστω κάποιες δυνατότητες συμμαχιών,
ελιγμών κ.τ.λ. για να ξεκινήσεις την αντίδραση..."
Ειδικότερα δεν
καταλαβαίνω: Πιστεύεις πως η Ε.Ε. μπορεί να πάρει και φιλολαϊκές αποφάσεις;
Γιατί θα αδυνατείς να κάνεις άλλες συμμαχίες αν βγεις από την Ε.Ε.; Τι εννοείς
ότι την Ε.Ε. την βλέπουν σαν εργαλείο ελέγχου οι πολυεθνικές; Είναι κάτι άλλο
δηλαδή και αυτές προσπαθούν να το μετατρέψουν σε εργαλείο ελέγχου;
Αυτά για
την Ε.Ε.
Η πλάκα ωστόσο ξέρεις ποια είναι (και αυτό είναι που μου τράβηξε και
την προσοχή στο μπλογκ σου περισσότερο); Ότι αυτά που περιγράφεις ως "new deal"
είναι (εντάξει, μέσες-άκρες) η πρόταση συνεργασίας του ΚΚΕ σήμερα.
Οι στόχοι
που λέμε πως πάνω κάτω πρέπει να βάλει μπροστά και συγκροτηθεί γύρω από αυτούς
το "Αντιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο", που θα διεκδικήσει την εξουσία στην
Ελλάδα.
Και αυτό είναι που με παραξενεύει. Γιατί δεν είσαι μόνο εσύ, αλλά και
πολλοί άλλοι ανένταχτοι, που 1. Λέτε περίπου ή αρκετές φορές και ακριβώς τα ίδια
2. Λέτε πως γνωρίζετε την πολιτική του ΚΚΕ
και παρ' όλα αυτά ελάχιστοι
τέτοιοι έρχονται να συζητήσουμε για τη συγκρότηση αυτού του
Μετώπου.
Γιατί;
Αυτά για αρχή. Δεν μπορώ τους μονολόγους. Οπότε βάρα καμιά
απάντηση και συνεχίζουμε..."

απαντώ εγώ:

"Αγαπητέ α8λιε

Καταρχήν σε ευχαριστώ για τον χρόνο που σπατάλησες για τις
σκέψεις μου. Θα ξεκινήσω με το θέμα της Ε.Ε., γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτό είναι (και θα είναι) το ζόρι στο να συνεργαστεί το ΚΚΕ με τις λοιπές αριστερές δυνάμεις (Στις οποίες είναι ανάγκη να αρχίσετε να βλέπετε και τον ΣΥΝ, με τις όποιες αντιφάσεις του).
Η "ανυπακοή", "απειθαρχία" είναι καλά ως συνθήματα,
αλλά δεν μπορούν να περιγράψουν μια πολιτική που να έχει μέλλον. Θα σε ρωτήσουν κάποιοι, θα κάνουμε ανυπακοή ακόμα και όταν η Ε.Ε. πιέζει για μια πολιτική πιο φιλική στο περιβάλλον, ακόμα κι όταν ζητά την μονιμοποίηση των συμβασιούχων; Το πιο πιθανό είναι αν έχεις μια τέτοια "θυμική" στάση, σε ένα χρόνο να έχεις δημιουργήσει μια τέτοια κρίση, που ο λαός να ακούει αριστερά και να βγάζει
σπυριά...

Μην ξεχνάς ότι σήμερα υπάρχει τέτοια συνεξάρτηση του τόπου μας από το διεθνές κεφάλαιο (που τα βρίσκει ο Βγενόπουλος τα λεφτά κι αγοράζει ΟΤΕ και Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα), που έτσι κι αλλιώς αν ξεκινήσεις μια πολιτική αντίθετη στον μονεταρισμό, θα το πληρώσεις με πτώση του χρηματιστήριου κτλ. Όμως
αν κάνεις σωστές κινήσεις, μπορείς να μην αφήσεις την χρηματηστηριακή κρίση να πάρει αλυσιδωτά τρομακτικές διαστάσεις. Έχεις πολλές πιθανότητες σήμερα, που όλοι ακόμα και καπιταλιστές βλέπουν τα σκατά που έκαναν, με σωστή, υπολογισμένη,
σύγκρουση να δείξεις μια άλλη πολιτική. Άρα, δεν μιλάμε για "απειθαρχία", αλλά για συγκρουσιακή πολιτική μέσα στην Ε.Ε. , ψάχνοντας και για συμμάχους κράτη, κοινωνικές ομάδες, συνδικάτα κτλ. Διαλέγεις πέντε -δέκα σημεία, τα οποία και στο
εσωτερικό μέτωπο συσπειρώνουν και αρχίζεις την μάχη χαρακωμάτων με την Ε.Κ.Τ. και τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις. (Πάρε παράδειγμα τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες. Εγώ δεν περίμενα ειλικρινά ο ΣΥΝ , να μιλήσει για δημόσιο χαρακτήρα... Σε τοπικό επίπεδο το λένε και δυνάμεις ακόμα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Νομίζεις λίγη σύγκρουση θα έχεις με αυτή τη πολιτική; Ίσως όμως έχεις θετική έκβαση και πάρει κουράγιο ο Λαός...)

Γενικότερα τώρα για την Ε.Ε. :

Βάσιμα όταν ιδρύθηκε, μπορεί να πει κανείς ότι εντασσόταν στον ανταγωνισμό των συστημάτων.
Ήταν το οικονομικό δεκανίκι το ΝΑΤΟ, αλλά η Δυτική Ευρώπη του 50 δεν είχε μεγάλη σχέση με αυτή του 80..΄ Το κράτος Πρόνοιας, παρά τα αρνητικά του είχε προχωρήσει και η όποια δυναμική των λοιπών μαζικών κινημάτων πιστεύω ότι είχε εκφραστεί και
μέσα εκεί. Παρόλα αυτά το 80 να έβλεπε κανείς μια στήριξη και συνεργασία με άλλους πόλους . Σήμερα ακόμα και η Λιβύη συνεργάζεται με τον Σαρκοζί, ενώ οι Βαλκάνιοι γείτονές μας είναι βασιλικότεροι του Βασιλέως...
Από το 80 και μετά, οι δυνάμεις που διάλυσαν το κράτος Πρόνοιας και Ευημερίας έφταιξαν και μια Ε.Ε. στα μέτρα τους. Δηλαδή δεν είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία το Πρόβλημα, αλλά το πως γίνεται. Ασφαλώς και ο ΣΥΝ έπρεπε να είχε αντιληφτεί από νωρίς αυτή την αντίθετη στα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας εξέλιξη και να
μην συνυπογράψει το Μάατριχτ κλπ, αλλά από την άλλη είναι αλήθεια ότι η παγκοσμιοποίση χρησιμοποίησε την Ε.Ε., αλλά και χωρίς αυτή περιφερειακές χώρες
σαν την Ελλάδα θα τις είχε αλώσει.. Η Ε.Ε. δηλαδή έγινε πεδίο του
πισωγυρίσματος, αλλά σήμερα μπορεί να γίνει το πεδίο της μάχης. Η Ελλάδα μπορεί να ανάψει τη σπίθα ξεκινώντας μια μάχη, αλλά δεν είναι Βενεζουέλα με τα Πετρέλαια για να σηκώσει ένα πόλεμο μόνη της.."

Ξαναπαντά ο a8lios

" Σορρυ κι όλας που δεν απαντάω συχνά, και δε θα απαντάω καθόλου μέχρι την Κυριακή από εδώ και μπρος. Από τότε και μετά μπαίνω σε νορμάλ ρυθμούς.
Λοιπόν, επειδή δεν έχω και πολύ χρόνο θα τα πω λίγο γενικά, όσο πιο κοντά μπορώ σε αυτά που είπες.
Για την Ε.Ε.:1. Είναι ακόμα πιο κωμικοτραγικό το ότι δεν σε καλύπτει προσωπικά ούτε το "απειθαρχία-ανυπακοή".2. Δεν είπε κανένας (ούτε στο ΚΚΕ ούτε πουθενά) απιεθαρχία-ανυπακοή ή ρήξη ή ο,τι δήποτε με κάθε μέτρο που παίρνει η Ε.Ε.Αλλά άλλο αυτό και άλλο να πούμε ότι η Ε.Ε. παίρνει και φιλολαϊκές αποφάσεις. Η Ε.Ε. παίρνει αποφάσεις που συμφέρουν την ευρωπαική πλουτοκρατία. Αυτό σημαίνει βέβαια, λόγω ανισόμετρης ανάπτυξης μπλα μπλα ότι κάποιες αστικές τάξεις της ευρώπης θα τις βολεύει το εκάστοτε μέτρο, κάποιες άλλες θα τις αφήνει αδιάφορες, κάποιες θα τις τσούζει ενδεχομένως.
Π.χ. περιβάλλον: Τι είναι η συνθήκη του κιότο, που είναι πρωτοστάτης η Ε.Ε. να την εφαρμόσει, και θέλει και 2η, πιο "σκληρη"?Στην πραγματικότητα είναι μια συμφωνία που μετατρέπει σε εμπόρευμα ακόμα και τα βιομηχανικά απόβλητα! Ιδρύει ακόμα και "χρηματιστήριο ρύπων". Γιατί πρωτοστατεί η Ε.Ε.? Γιατί σε αντίθεση με τις Η.Π.Α. ή άλλους ιμπεριαλιστικούς πόλους (που κάτι έχουν), δεν έχει γρι (ή ελάχιστο) από πετρέλαιο. Πάει να πιέσει δηλαδή τις ΗΠΑ και να καθυστερήσει όσο μπορεί την ανάπτυξή τους για να βγει αυτή μπροστά στην κούρσα.
Τώρα, τι σχέση έχει αυτό;Προφανώς δε θα βγούμε εμείς να πούμε (ανυπακοή - απειθαρχεία στις ντιρεκτίβες με βάση το Κιότο). Αλλά δε θα χτίσεις και κίνημα γύρω από τους στόχους που έχουν θέσει οι ευρωπαίοι πλουτοκράτες. Βάζεις τους στόχους σου, που ανταποκρίνονται στο σήμερα, αξιοποιείς όπου υπάρχει όπως στη προκειμένη, την ενδοιμπεριαλιστική κόντρα, και παλεύεις.Αλλιώς δεν δημιουργείς απλά μια φούσκα;
Για τους συμβασιούχους η οδηγία για την οποία λεέι ο ΣΥΝ εφαρμόζεται μια χαρα΄. Απλά δεν έλεγε πουθενά για μονιμοποίηση.
Για το ΣΥΝ:Ποιο είναι το πρόβλημα με το ΣΥΝ; Μακάρι να ήταν μόνο ότι έκανε λάθος στο Μάαστριχτ. Μακάρι να ήταν απλά ότι είναι μια ας πούμε "ρεφορμιστική δύναμη", που βλέπει κάπως πιο λάιτ το σοσιαλισμό.Δεν ξέρω, έχω την εντύπωση πως πάρα πολλοί αριστεροί έχουν μείνει με την εικόνα του ΣΥΝ του '93, αντε '95, άντε '97 (όπως και του ΚΚΕ), και λένε από τότε δεν άλλαξε τίποτα.
Άλλαξαν. Πολλά. Κύλησε νερό στο αυλάκι, και των 2. Και αυτά που περιέγραφες σαν ew deal σήμερα, το 2007, ούτε να τα προσεγγίσει δεν μπορεί ο ΣΥΝ.Ο ΣΥΝ είναι ΤΜΗΜΑ (πώς λέγαμε παλιότερα της διεθνούς) του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο στο καταστατικό του δέχεται σανΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ του τις αρχες τις Ε.Ε.Τις θυμάσαι? Ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, υπηρεσιών και τα ρέστα του Μάαστριχτ.
Αυτό είναι το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ του ΣΥΝ από το 2004 ή 2005, δεν θυμάμαι. Αυτό καθορίζει και τις επιλογές του. Και είναι τραγικά περιορισμένες όπως είναι λογικό.Π.χ. για τη ναυτιλία που ανέφερες, δεν είπε ο Αλαβάνος εναίο φορέα στον οποίο θα ανήκουν τα πάντα στη ναυσιπλοΙα.Είπε ενιαίο φορέα που θα επιβλέπει, που θα ελέγχει. Τα γνωστά θεσμικά δηλαδη. Ποιόν θα ελέγχει; Τις εταιρείς, που θα είναι ελεύθερες όπως τώρα. Ενώ, όπως είπε και ο Αλαβάνος, θα υπάρχουν κίνητρα να δημιουργηθούν και εταιρείες λαϊκής βάσης. Πρωτάκουστο. Και η ΑΝΕΚ και η ΜΙΝΟΑΝ θεωρούνται λαϊκης βάσης. Μας άρεσε δηλαδή, πάμε να φτιάξουμε κι άλλες.
Ή, σαν άλλο παράδειγμα, δες αυτό της παιδείας:http://pks-csd.blogspot.com/2007/04/blog-post.html
Αυτά. Ήθελα να γράψω για το κράτος πρόνοιας κάποια πράγματα, αλλά δεν προλαβαίνω, πάω για περιοδεία. Χεχε...
Λοιπόν, θα τα πούμε από Κυριακή. "

Η πραγματικότητα δεν είναι μονοδιάστατη...

Αυτό που με έσπρωξε να γράψω τις παρακάτω αράδες, είναι μια φιλολογία σε διάφορα καλοτυπωμένα έντυπα με πολλά σιντί, ότι οι νέοι άνθρωποι είναι εχθροί του "κρατισμού" και έχουν ενστερνιστεί τις αξίες του "φιλελευθερισμού" και της "ελεύθερης αγοράς".
Ωστόσο αυτή η προπαγανδιστική χρήση εννοιών και πραγμάτων από τους σημερινούς κυρίαρχους της πληροφόρησης με εκνευρίζει.
Τα πράγματα σπάνια είναι μαύρα ή άσπρα γι' αυτό σημειώνω:

• Η λεγόμενη "ιδιωτική πρωτοβουλία", "ελεύθερη αγορά", έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στον κρατικό προγραμματισμό, αφού ενισχύει την καινοτομία και τη δημιουργικότητα, διότι συνήθως οι ομάδες διέπονται περισσότερο από τάσεις διατήρισης του ισχύοντος από ότι τα άτομα. Αυτό όμως το πλεονέκτημα υπονομεύεται από άλλο ένα χαρακτηριστικό της "αγοράς" που και κύριο χαρακτηριστικό της οικονομίας της εποχής μας : Με σκοπό την επιδιώξη του μέγιστου κέρδους οι επιχειρήσεις συνεχώς γιγαντώνονται και προσπαθούν να δημιουργούν συνθήκες, όπου καμία άλλη δύναμη εκτός της ισχύος του κεφαλαίου (π.χ. εργασία, ανθρώπινη επινοητικότητα) δεν θα έχει επιρροή. Συνεπώς αντικείμενο της πολιτικής είναι η χρήση του ενός χαρακτηριστικού και η αποφυγή του άλλου. Για παράδειγμα εγώ θα έβλεπα ως μερική λύση στο πρόβλημα της ανεργίας των νέων ενταντική υποστήριξη άνεργων νέων επιστημόνων, οι οποίοι θα θελήσουν να δημιουργήσουν νέες επιχειρήσεις (ακόμα και συνεταιριστικά) σε τομείς που η πολιτεία θα θεωρήσει ότι πρέπει να δοθεί έμφαση (π.χ. παραγωγή περιβαλλοντικά χρηστής ενέργειας).
• Οι δημόσιες θέσεις εργασίας, μπορεί να είναι θέσεις "κυφήνων", όμως μπορεί να είναι και θέσεις σε τομείς παραγωγικούς, όπου το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν έχει κίνητρο το άμεσο κέρδος να επενδύσει, ενώ βάσει μακροχρόνιων δεικτών το κέρδος για την κοινωνία είναι υψηλό. Παρόλα αυτά -είτε παραγωγικές είναι οι δημόσιες θέσεις είτε όχι- έχουν πάλι ένα όφελος για την συνολική πραγματική οικονομία. Καθώς πρόκειται για εργαζόμενους οι οποίοι έχουν ένα σταθερό εισόδημα και μπορούν να κάνουν με μεγαλύτερη ασφάλεια ένα προγραμματισμό ζωής, με τα χρήματά τους ενισχύουν πολλούς άλλους τομείς (π.χ. οικοδομή). Ρωτήστε γι' αυτό τις Τράπεζες (χα, χα..)
• Το πόσο χρήμα θα έχει ο άνθρωπος δεν είναι ο μόνος δείκτης οικονομίας, όπως λέει ο μεγάλος οικονομολόγος Τζ. Κ. Γκαλμπρέιθ, άλλες οι αξίες του επιχειρηματία, άλλες του ποιητή. Μια κοινωνία όμως πρέπει να μπορεί να υποστηρίξει όλους τους ανθρώπους που την συναποτελούν και να μην είναι μονομερής. Ο άνθρωπος , χρειάζεται κάποια σχετική ασφάλεια για να μπορέσει να απολαύσει τη χαρά της γνώσης και της ανακάλυψης, να μπορέσει να κάνει παιδιά και να τους δώσει την κατάλληλη αγωγή, να ερωτευτεί και να τον ερωτευθούν, να επικοινωνήσει βαθύτερα με τους άλλους ανθρώπους. Αυτό δεν μπορεί από μόνη της η αγορά να το εξασφαλίσει..
• Το αν αρκετοί πετυχαίνουν σε αυτά τα πλαίσια, δεν αποτελεί κριτήριο αποτελεσματικότητας του συστήματος. Έτσι κι αλλιώς αυτοί που το έχουν σχεδιάσει, μιλούν για κοινωνίες των 2/3, πράγμα που σημαίνει ότι λιγότεροι από το 1/3 θα είναι οι επιτυχημένοι, περισσότεροι από το 1/3 θα επιβιώνουν (θα είναι σε μια μέση κατάσταση που θα νομίζουν ότι κάποια στιγμή θα φτάσουν τους επιτυχημένους και θα φοβούνται να πέσουν στο παρακάτω σκαλί) και 1/3 θα φυτοζοεί στη λεγόμενη δευτερεύουσα αγορά εργασίας ή θα βρίσκεται περιθωριοποιημένο ακόμα παρακάτω.. Και πάλι ακόμα και για αυτούς πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου, έτσι ώστε να μην εξεγερθούν.. Το αν κάποιοι είναι στην μία κατάσταση ή στην άλλη δεν εξαρτάται τόσο από τις δυνατότητές τους, αλλά κυρίως από άλλα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους για παράδειγμα οι αξίες τους. Όμως δεν είναι δυνατό να γίνουν όλοι επιχειρηματίες για να ζήσουν με ασφάλεια...
• Το Σημαντικό, το 1/3 , "το αποτυχημένο" διαθέτει ψήφο, ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΥΤΟ;

Η μοναξιά ενός πλήρως πολιτικοποιημένου αναποφάσιστου...

Είχα υποσχεθεί στον Σπύρο, σε ένα διάλογο με αφορμή προηγούμενο θέμα μου, ότι θα του πω περισσότερα για την εκλογική συμπεριφορά μου.

Σήμερα κανονικά, αν ο κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ δεν αποφασίσει διαφορετικά, θα προκηρυχθούν εκλογές.

Μέρες είχα στο μυαλό μου να γράψω ένα ηθογραφικό κειμενάκι για τις πρώτες εθνικές εκλογές στις οποίες ψήφισα:

Τον καυτό Ιούνη του "βρώμικου '89". Από τότε δεν λέει να φύγει η μπόχα της πολιτικής από τα ρουθούνια μου..

Όμως με όλη αυτή την κολοκυθιά των εκλογών με κλωθογυρίζουν θυμωμένες σκέψεις, οι οποίες, άμα δεν τις βγάλω, θα μου «τρυπήσουν» το κρανίο.

Τώρα γιατί να τις εξομολογηθώ εδώ; Μα γιατί έτσι θα ησυχάσω, επειδή θα τις διαβάσουν περισσότεροι από αυτούς που μπορώ να τις πω in vivo. Να ενωθεί ο θυμός μου με τον δικό τους και να δώσουμε μια δυνατή μαχαιριά στο τέρας της προσχηματικά επικοινωνιακής πολιτικής.Θα πει ο Σπυρέτος, "βρε τι καημός κι αυτός, αξίζει η πολιτική τέτοιο καημό;"Από αυτή την άποψη ίσως να είμαι "κολλημένος"...

Αλλά πριν σας πω περισσότερα θα σας προειδοποιήσω ότι το λογύδριο αυτό θα έχει σκόπιμα μόνο συνειρμικό ειρμό, για να μη με παρεξηγήσετε. Να θα βάλω ώρα , μέχρι τις 3 μ.μ. και ότι κατεβεί μέχρι εκεί!

Πριν πάω στο 89, θα ξεκινήσω από το 1981. Είναι οι πρώτες εκλογές τις οποίες θυμάμαι καλά.Η ηλικία μου είναι η Μεταβατική Γενεά, ανάμεσα σε αυτή του έντονου (κι ορισμένες φορές χοντροκομμένου, δογματικού, αταβιστικού) αριστερισμού και αυτή του λαιφσταϊλικού ιδιωτισμού. Εμείς κάναμε την ΔΑΠ των σκυλάδικων πρώτη δύναμη στα Πανεπιστήμια. Βέβαια και αυτοί αντιγράφανε τον πασοκικό νεοπλουτισμό του "είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα".. (Να κι ένας λόγος που δεν πήγαν καλά οι συνεταιρισμοί. Έχω δει εγώ αγροτικές επιδοτήσεις να γίνονται φωτιές με πρώτη ύλη ουίσκι στα πανηγύρια των αγροτοπόλεων. Εδώ ο Μαξ Βέμπερ παίρνει το αίμα του πίσω από τους δογματικούς Μαρξιστές, καθώς ορισμένα πράγματα είναι και θέμα εποικοδομήματος..).Λοιπόν, θυμάμαι το καλοκαίρι πριν τις εκλογές του 81 (και για λίγα άλλα καλοκαίρια) τη νεολαία του χωριού μου, να χορεύει στα πανηγύρια "θα τον μεθύσουμε τον ήλιο" με μια πραγματική έκσταση, να χορεύει το "τώρα όπου να' ναι θα σημάνουν οι καμπάνες" και να τρέχουν κάποιοι να σημάνουν την καμπάνα του χωριού.Το περιβάλλον μου, όλοι μικροαστοί 70 % ΠΑΣΟΚ και 30% Ν.Δ. , έντονα πολιτικοποιημένοι.(Όσο μικροαστοί μπορεί να θεωρηθούν οι μικρο- νοικοκύρηδες αγρότες, τα "λευκά κολάρα" και οι μικροβιοτέχνες). Τις εκλογές εκείνες τις έζησα πολύ δυνατά. Με το καθαρό μυαλό του 11χρονου παιδιού, ακόμα θυμάμαι ένθεν και ένθεν επιχειρήματα.

Μετά θυμάμαι και το '85. Θυμάμαι πως ακόμα και οι Δεξιοί μεταξύ τους λέγανε, πόσο μεγάλη "παπάρα" ήταν αυτή του Μητσοτάκη με τα φτηνά αμάξια, ως προεκλογική παροχή. Δεν ήταν ακόμα έτοιμος ο Έλληνας να πουλά φτηνά τη ψήφο του..

Η εφηβεία καθορίζει μεμιάς τον άνθρωπο, έτσι λένε οι ειδικοί. Το υπερεγώ του σίγουρα, αν κρίνω από τον εαυτό μου.. Δεν θα μπορούσε να είμαι τίποτα άλλο από αναρχοκομμουνιστικό μικροκαπιτάλι, αγαπητέ Σπύρο..

Πάντως, με τα τόσα ανεκπλήρωτα όνειρα ο Α. Παπανδρέου κατάφερε να μη τον ψηφίσω ποτέ κι εδώ που τα λέμε ήταν καλός πολιτικός, αν κι ανισομερής θα έλεγα (δεν βρίσκω άλλη λέξη τώρα) .

Βέβαια ήταν και τα σκάνδαλα.Κι εδώ που τα λέμε τι σκάνδαλα, ακόμα και να έγινε του Κωσκωτά, τι έγινε; Βοήθησαν τον άνθρωπο να κλέψει την ίδια του την τράπεζα, για να ελέγχουν τα ΜΜΕ. Ήταν πταίσμα μπροστά στο ξάφρισμα των αποταμιεύσεων του λαουτζίκου στο Χρηματιστήριο, για να δανειστούν φτηνά όσοι θα προωθούσαν την "ΟΝΕ και ξερό ψωμί" ..

Ήταν επίσης ασήμαντο, αν επαληθευτεί το σκάνδαλο των ομολόγων. Δηλαδή ότι για να αγοράσουμε όπλα από "εθνικούς συμπαραστάτες", χωρίς να πειραχτεί ο προϋπολογισμός και ο πληθωρισμός, έπρεπε να ρισκάρουμε τις συντάξεις του λαουτζίκου με επικοινωνιακό τέχνασμα..

Αλλά τα ΜΜΕ δεν δίνουν φως εκεί που πρέπει, ρίχνουν μόνο στο "μαύρο χρήμα" και στις 2 περιπτώσεις, ενώ είναι γνωστό, ότι "όποιος μπλέκετε με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες".

Πάντως από τότε όλες οι εκλογές γίνονται γύρω από κάποιο σκάνδαλο π.χ. ΑΓΕΤ Ηρακλής, Οτσαλάν, Χρηματιστήριο, Ομόλογα.. Μόνο το 96 είχαμε το ευχαριστώ στους Αμερικάνους στα Ίμια..

Το 89 το ΠΑΣΟΚ με είχε βοηθήσει με τις αμφιταλαντεύσεις του να περάσω στην Αριστερά. Αλλά ποία αριστερά;Το ΚΚΕ μου φαινότανε πολύ απαρχαιωμένο. Ξαδέλφια μου που σπουδάζανε ανατολικά, μου έλεγαν για το ότι οι χώρες αυτές ήταν καζάνι που βράζει, είχανε όμως καλή εκπαίδευση και υγεία και ας πηδιούνταν οι γιατρίνες για ένα καλσόν..Το "Εσ", (έτσι το έλεγε ο μακαρίτης ο Χαρίλαος), ήταν κάπως "θολό" για μένα τον αγροτοτραφέντα μικροαστό..

Ήτανε κι ο Γκομπατσόφ και πάντα λέγαμε ότι μπορούσε να γίνει πραγματικότητα η 3η εκδοχή που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στη "ζούγκλα" των δυνατών θηρίων και την ολοκληρωτισμό του πλήρους κοινωνικού προγραμματισμού..

Που να ξέραμε τότε ότι δυτικοευρωπαϊκή εκδοχή του κράτους πρόνοιας θα ήταν η μόνη αποδεδειγμένη μέχρι σήμερα 3η εκδοχή..

Διότι ο κόσμος μας βαδίζει σήμερα προς τον Ολοκληρωτισμό των Δυνατών, συνενώνοντας τα αρνητικά και των 2 συστημάτων

Πάνω εκεί ήρθε ο ενιαίος Συνασπισμός. Και ψηφίσα και προσπάθησα να κάνω κι άλλους να ψηφίσουν και με προσωπικές δοκιμασίες, αφού το σόι δεν μπορούσε να χωνέψει ότι δεν είμαι ούτε με τον έναν και ούτε με τον άλλον.

Οι εκλογές ήταν "κρίσιμες", στον πόντο πίστευαν όπως και σήμερα. "Δεν θα μας χρειαστείς μου έλεγαν, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα από τέτοια.."

Ευτυχώς ήμουν πολύ νέος..

Αργότερα έγινα πολύ κυνικός και ορισμένες φορές τους "δούλεψα" κιόλας, αφού με δούλευαν και οι ηγέτες τους. Γιατί αυτό που κατάλαβα πολύ μετά, ήταν πως δεν είχε σημασία τόσο η ψήφος, όσο η εύνοια προς το κόμμα ενός ανθρώπου με άποψη για τα πράγματα..

(Με την "συγκυβέρνηση" δεν ένοιωσα τόσο άσχημα, αφού είχα πειστεί ότι η κάθαρση του πολιτικού βίου θα γινόταν πραγματικότητα. Τώρα βλέπω ότι παρασυρμένος από τα ΜΜΕ ως ψηφοφόρος (ακόμα και ο Μπόμπολας ήταν τότε με τον ΣΥΝ...), παρέσυρα τον Λεωνίδα και τον Χαρίλαο στο μεγαλύτερο λάθος της αριστεράς μετά τα Δεκεμβριανά. Το ΠΑΣΟΚ στριμωγμένο άγρια έδινε "γη και αέρα" με έναν όρο, τη μη δίωξη του Αντρέα...Η καταδίκη του οποίου ήταν από την αρχή απίθανη, γιατί όπως έλεγε και ο γέρο Καραμανλής δεν καταδικάζεις έναν πρωθυπουργό με "αποχρώσες ενδείξεις". Θα περνούσε η απλή αναλογική, θα περνούσαν πολλά ζητήματα εξομάλυνσης του πολιτικού βίου, κάποια στιγμή θα έβγαινε η Ν.Δ. ίσως και με 50%, αλλά πολύ γρήγορα θα έπεφτε, αφού ο Ελληνικός Λαός δεν ήταν έτοιμος για το πρόγραμμά της. Αυτά έπρεπε να τα οσμιστούν οι ηγέτες της αριστεράς και να ρισκάρουν. Θα δίκαζαν πιο πολλούς σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, από ότι με την Δεξιά,. Όλους εκτός τον Αντρέα. Γιατί καλώς ή κακώς ο Αντρέας ήταν σύμβολο για ένα σεβαστό κομμάτι του λαού κι όχι κάποιος που τον έβαλαν να κάνει τον πρωθυπουργό..)

Από το 89 και μετά έχω ψηφίσει πολλούς, όλους εκτός από Ακροδεξιά λόγω πεποιθήσεων : Έχω μια βαθειά αντίθεση στον εθνικισμό και γενικά σε ότιδήποτε χρειάζεται τον "εχθρό" για να επιβιώσει. Αλλά και ΠΑΣΟΚ δεν έχω ψηφίσει ..

Μάλλον συγκυριακά αυτό, αφού από 95 και μετά, άν με ρωτήσει κάποιος τι είμαι πολιτικά, θα του απαντήσω "μη δογματικός σοσιαλιστής", δηλαδή θα μπορούσα να είμαι στις αριστερές παρυφές ενός κόμματος της μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Όμως μέχρι να πάω εγώ εκεί, είχε φύγει το ΠΑΣΟΚ..

Θα μπορούσα να ψηφίσω το 96, ήθελα να νικήσει ο Σημίτης.

Ψήφισα ΣΥΝ, επειδή είχα στεναχωρηθεί που δεν είχε βγει στη Βουλή το 1993.

Μετά ήρθε η κατάργηση της Επετηρίδας των Εκπαιδευτικών και έγινα ο χειρότερος εχθρός του "εκσυγχρονισμού"..

Γιατί ένοιωσα στο πετσί μου, τι σημαίνει κοινωνική αναλγησία της εξουσίας.

Όχι ότι δεν έπρεπε να αλλάξει το σύστημα, αλλά πρώτα εξασφαλίζεις όσους είχαν κάνει τον προγραμματισμό τη ζωής τους βάσει αυτού και μετά το αλλάζεις...

Λέγανε ότι κάποιοι από μας μετά το πανεπιστήμιο είχαμε χάσει κάθε επαφή με την επιστήμη μας και δεν κάναμε για το μοντέρνο σχολείο..

Ε, αφού τους εξασφαλίσεις εργασιακά, πέρνα τους και από μια διαδικασία ενός τριμήνου τουλάχιστον για να δεις ποιοι κάνουνε και τους άλλους στείλτους στις τράπεζες, στους δήμους κτλ. Όχι τον προσχηματικό διαγωνισμό της μιας μέρας...

Αλλά είπαμε ΟΝΕ και ξερό ψωμί. Η πλάκα ήταν ότι είχαμε αυτή την εμμονή, όταν χώρες με καλύτερες παραγωγικά συνθήκες θέλανε να χαλαρώσει ο μονεταρισμός.

Όχι εμείς που θέλαμε να μπούμε, έστω και λογιστικά και όχι με μεγέθη πραγματικής οικονομίας...

Για να είμαι δίκαιος όμως πρέπει να πω ότι ο Σημίτης δημιούργησε και κάποιες επισφαλείς θέσεις σε ημιδημόσιους τομείς΄. Η Ν.Δ. ούτε τέτοιες δεν έκανε.. Αντίθετα με το περίεργο διάταγμα Παυλόπουλου και τη βοήθεια του προέδρου του Αρείου Πάγου κατάργησε αρκετές...

Α, τώρα τελευταία διόρισε αγροφύλακες.

Φίλε, ακόμα και νεοδιορισμένος αγροφύλακας να είσαι, αυτές οι εκλογές είναι διαφορετικές.

Εδώ πρέπει να ηττηθεί συνολικά το προσχηματικό επικοικωνιακό πολιτικό παιγνίδι και να έρθει μπροστά η πραγματική πολιτική αντιπαράθεση (Ναι ακόμα και το 1981 ήταν πιο ουσιαστική). Εγώ, επειδή η εφηβεία καθορίζει τον άνθρωπο (καθώς και η κοινωνική καταγωγή, "είμαι "μικροαστός" Αλέκα μου, γιαυτό προβληματίζομαι!") μπαλατζάρω σήμερα ανάμεσα στον ΣΥΝ και το ΚΚΕ.

Εσύ, αν έχεις διαφορετική προσωπική ιστορία, ψήφισε κάτι άλλο, να αυτούς τους θεότρελους της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας".

Το ΠΑΣΟΚ , έπρεπε να κεδρίσει τις εκλογές αν είχε ανανεωθεί και είχε να προτείνει κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω αν το έχει και δεν έχει περάσει στον κόσμο, όπως λένε τώρα κάποια στελέχη του. Τότε γιατί ήθελε από το Χειμώνα εκλογές, για να το παίξει επικοινωνιακά νικητής;

Το επιχείρημα της πιο ικανής διαχείρησης δεν πρέπει να σε πείσει. Την πάτησαμε μια φορά με τον Καραμανλή τον Νεότερο ..

Ο Μαυρος Γάτος του θυμού μας..

Μέχρι να ανεβάσω το δικό μου πόστ, για αυτές τις εκλογές της επικοινωνιακότητας ανεβάζω το καταπληκτικό κείμενο του Μάυρου Γάτου.
Επειδή ο κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ, θα φοβηθεί να δημιουργήσει νέα εθνική ρήξη, την οποία οι μάστορες της επικοινωνιακότητας ίσως του τη χρέωσουν, μπορεί τουλάχιστον να βγάλει μια ανακοίνωση που να τους "δέρνει" με το γάντι.

Αλήθεια, από πότε η προώθηση των μεταρρυθμίσεων είναι εθνικό θέμα;
Εθνικό Θέμα είναι οι αλλαγές π.χ. στο ασφαλιστικό, με τις οποίες ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων Εργαζομένων δυσανασχετεί;

Μερικές σημειώσεις για τους Συνεταιρισμούς

Από παλαιότερη εργασία μου ορισμένα στοιχεία (περιληπτικά) για μια δομή που κατασυκοφαντήθηκε άδικα..
Σε επόμενη "ανάρτηση" θα πω και κάποια φρέσκα πράγματα για αυτό το θέμα
Η αγροτική οικονομία και οι συνεταιρισμοί τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.(Σύντομη Έρευνα στο παράδειγμα της Σάμου)

Η αγροτική οικονομία κατά τη μεταπολεμική εποχή σηματοδοτείται από την λειτουργία και την ισχυροποίηση των συνεταιριστικών οργανώσεων.
Το Ελληνικό συνεταιριστικό κίνημα την μεταπολεμική εποχή ισχυροποιήθηκε αισθητά, αφού ευνοήθηκε από την διανομή των μεγάλων γαιοκτησιών στους ακτήμονες κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα την εποχή του μεσοπολέμου. Έτσι η Ελληνική αγροτική οικονομία απέκτησε μια δομή στην οποία κυριαρχεί η μικρή ιδιοκτησία και η οικογένεια ως μονάδα παραγωγής. Η ευνοϊκή αυτή εξέλιξη όμως θα μπορούσε να έχει διαλυτικά αποτελέσματα στα μικρά αγροτικά νοικοκυριά, αφού δεν ήταν δυνατό από μόνα τους να αντιμετωπίσουν την εισβολή του καπιταλισμού. Αυτή η διαπίστωση μάλιστα είχε γίνει πολύ νωρίς. [1] Τον ρόλο του "αναχώματος" απέναντι στην εισβολή αυτή, έπρεπε να παίξουν οι συνεταιρισμοί. Ταυτόχρονα το κράτος προέβη στην ανάπτυξη ενός δικτύου γεωτεχνικής στήριξης και επενδυτικών πιστώσεων που ανέλαβε κυρίως η "Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος" (Α. Τ. Ε.).
Πράγματι, μεταπολεμικά αυξήθηκαν αισθητά ο παραγωγικός εξοπλισμός και οι εγκαταστάσεις των συνεταιρισμών και θεαματικότερα ο όγκος των χρηματικών τους συναλλαγών, αφού πέρα από τη συγκέντρωση και την επεξεργασία των προϊόντων, οι συνεταιρισμοί προχώρησαν στην εμπορία αγαθών γεωργικής χρήσης (φυτοφάρμακα, λιπάσματα, κ.τ.λ.) και άλλων προϊόντων και, με τη βοήθεια της Α. Τ. Ε., στην άσκηση αγροτική πίστης.[2]
Όπου δεν υπήρχε μεγάλη γαιοκτησία, δημιουργήθηκε μια ισχυρή δομή αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων .
Έτσι, οι συνεταιρισμοί , εξελίσσονται σε παράγοντα της γεωργικής πίστης, αφού σταδιακά καθίστανται ο κύριος μεσολαβητικός φορέας ανάμεσα στην Αγροτική Τράπεζα και στα μέλη τους. Επιπλέον, με τη στήριξη και την εποπτεία της παραπάνω τράπεζας, διαθέτουν φυτοφάρμακα, λιπάσματα και άλλου είδους αναγκαία αγαθά για την ανάπτυξη της γεωργίας, με ευκολίες πληρωμής. [3] Με την πάροδο του χρόνου πέρα από το κρασί, εμπλέκονται στην εμπορία του λαδιού, των βρώσιμων ελιών κ.τ.λ., συμβάλλοντας πολλές φορές, ως ανταγωνιστές των μεγαλεμπόρων, στην αποσυμπίεση των τιμών προς όφελος των αγροτών.
Για παράδειγμα, το 1960 η Ενωση Συνεταιρισμών στη Σάμο, συγκέντρωσε αρκετή ποσότητα ελαίων με 8-9 δραχμές το κιλό, ενώ το εμπόριο πρόσφερε 6-6,5 δραχμές το κιλό.[4]
Αυτή η επωφελής παρέμβαση των συνεταιρισμών στις τιμές σημειώθηκε βέβαια σε πανελλήνια κλίμακα. Όμως παρ' όλα αυτά δεν μπόρεσαν μέχρι το 1974 να συγκεντρώσουν πάνω από το 10% της συνολικής εγχώριας εμπορεύσιμης παραγωγής του γεωργικού τομέα.[5] Το γεγονός αυτό δημιουργεί πολλά αναπάντητα ερωτήματα για τις πραγματικές τους δυνατότητες να μεταβληθούν σε ένα δυναμικό φορέα στήριξης των αγροτών απέναντι στις πιέσεις της αγοράς και κατά πόσο υπήρξε γρήγορα ένας κεντρικός σχεδιασμός στήριξης τους.
Αναμφισβήτητα με όλες τις παροχές τους και τις διευκολύνσεις για τους αγρότες έπαιξαν ένα ρόλο στήριξης της αγροτικής οικονομίας και των αγροτών και η λειτουργία τους ήταν σαφώς ένα βήμα εκσυχρονισμού της αγροτικής κοινωνίας, καθώς -έστω και σε ένα γενικό πλαίσιο- αναγνωρίστηκαν τα δικαιώματα των αγροτών απέναντι στις πιέσεις της αγοράς.
Επίσης τον ίδιο καιρό σημειώνεται ραγδαία κοινωνική κινητικότητα του αγροτικού κόσμου, μέσω της εισόδου μεγάλου αριθμού αγροτόπαιδων στην τριτοβάθμια εκαπίδευση. Η άνοδος του βιωτικού επιπέδου των αγροτών, εξαιτίας και των καλύτερων τιμών των προϊόντων που πετυχαίνουν οι συνεταιρισμοί, πρέπει να συνέβαλε σε αυτό. Επίσης τα ειδικά δάνεια που έδιναν σε ορισμένες περιπτώσεις οι συνεταιρισμοί μέσω της ΑΤΕ.
Η αγροτική οικογένεια μπορεί να στηρίξει καλύτερα των μέλλον των τέκνων της.
Οι συνεταιρισμοί όμως δεν μπόρεσαν να εξελιχθούν σε αυτοδύναμους πόλους οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης των αγροτών, τουλάχιστον μέχρι τη μεταπολίτευση και παρέμεναν μεταβιβαστές της εκάστοτε κρατικής πολιτικής στον αγροτικό τομέα.[6]
Αυτή η αδυναμία φαίνεται ότι είναι η διάχυτη εντύπωση πολλών σημερινών Σαμίων για τις συνεταιριστικές οργανώσεις.[7]
Σ’ αυτό το πλαίσιο τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η Ε.Ο.Σ.Σ., η μοναδική δευτεροβάθμια συνεταιριστική οργάνωση του νησιού βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα περισσότερο για αρνητικούς λόγους. Οι συνεταιρισμοί και με την ικανότητά τους να προσλαμβάνουν εκτεταμένο εποχιακό προσωπικό την εποχή της συγκομιδής συνδέθηκαν από νωρίς με το τοπικό σύστημα εξουσίας.[12] Αυτό είχε αρνητικές επιπτώσεις στην νοοτροπία της κοινωνίας, διότι σε ένα πολύ πρώιμο στάδιο τους συνέδεσε με την ανορθολογική διαχείριση, την εξυπηρέτηση κομματικών και προσωπικών συμφερόντων, με μια έκφανση της εξουσίας στη χειρότερή της μορφή[13]. Όλα αυτά βέβαια δίνουν αφορμή στους αρνητές της συνεταιριστικής ιδέας να παρουσιάσουν τους συνεταιρισμούς ως αχρείαστη καινοτομία σε σχέση με τους «νοικοκυρεμένους οινεμπόρους»[14].
Είναι γεγονός όμως, ότι στον χώρο της καπνοκαλλιέργειας που δεν καλύπτεται από κάποια δευτεροβάθμια συνεταιριστική οργάνωση, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα αφού υπάρχει μεγαλύτερη συμπίεση των τιμών από τους εμπόρους.[15] Υπολογίζεται ότι η παραγωγή καπνών το 1950 είναι το15% της προπολεμικής.[16] Δεν πρέπει να αποδοθεί μόνο στην καταστροφή της γεωργίας από τους πολέμους και την μεγάλη μετανάστευση, αλλά και στις επικρατούσες τιμές. Αν αυτές ήταν ελκυστικότερες θα υπήρχε και μεγαλύτερη παραγωγή, τη στιγμή που και οι άλλες καλλιέργειες δεν ήταν ιδιαίτερα αποδοτικές. Έτσι ζητείται από το κράτος να παρέμβει και να αγοράσει περισσότερο Σαμιώτικο καπνό για να ανέβει η τιμή του.[17]Το κράτος πράγματι παρεμβαίνει, δίνοντας μια ανάσα στους καπνοκαλλιεργητές.[18]
Την ίδια εποχή μέσα από τον τοπικό τύπο, προτείνονται διάφορες πρωτότυπες ή και ώριμες για την εποχή ιδέες, που ξεκινούν από την εισαγωγή της καλλιέργειας νέων ειδών όπως η σόγια[19], τους αναδασμούς[20],τα αρδευτικά έργα,[21] την επιχειρηματική επέκταση των καλλιεργειών,[22] την ασφάλιση των αγροτών[23]. και περισσότερο της αγρότισσας που εγκυμονεί,[24] την εκστρατεία για την τόνωση της αυτοπεποίθησης του αγρότη, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του στην κατώτερη κλίμακα της ιεράρχησης των επαγγελμάτων από πλευράς κοινωνικής θέσης[25].
Όταν οι κρατικοί φορείς εισηγήθηκαν προγράμματα εκσυγχρονισμού τα οποία περιλάμβαναν και χρηματικά κίνητρα (δανειοδοτήσεις) οι αγρότες έδειξαν απρόθυμοι να τα αξιοποιήσουν.[26] Ίσως όμως και να διατηρούσαν αυτή την στάση εξαιτίας της ανασφάλειας τους, αφού διάφορες καταρχήν ευοίωνες για αυτούς ρυθμίσεις του κράτους π.χ. οι αναγκαστικοί συνεταιρισμοί, στην πορεία εξελίχτηκαν όχι τόσο ευνοϊκά.
Η ανασφάλεια και η επιφύλαξη των μικρών αγροτικών κοινοτήτων απέναντι στις κρατικές παρεμβάσεις, έχει διαπιστωθεί και από ανθρωπολογικές έρευνες που έγιναν στο χώρο του Αιγαίου. Πάντως στις κοινότητες αυτές εμφανίζεται και μια ομάδα , η οποία δυναμικά υποστηρίζει τον προγραμματισμό και τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό που προωθούν οι κρατικές υπηρεσίες (γεωπόνοι- αγροτική τράπεζα).[27]
Τα γεωργικά προϊόντα ήταν δύσκολο να μεταφερθούν από τις αγροτικές περιφέρειες, αφού δεν υπήρχαν αρκετοί αγροτικοί δρόμοι. Το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώνει κατά πολύ το κόστος αυτών των προϊόντων. Γι’ αυτό και οι τοπικοί παράγοντες μετά την μεταπολίτευση θεωρούν πρώτης προτεραιότητας ενέργεια, την κατασκευή αγροτικών δρόμων.[28]
Πράγματι τις 3 τελευταίες δεκαετίες η αγροτική οδοποιία ήταν η κυριότερη επένδυση του κράτους στην οικονομία του νησιού. Οι ταλαιπωρημένοι τις προηγούμενες δεκαετίες αγρότες, κατάφεραν μέσω των συνεταιρισμών και της τοπικής αυτοδιοίκησης, να ανοίξουν ίσως και χιλιάδες χιλιόμετρα αγροτικών δρόμων. Ορισμένοι όμως πιστεύουν ότι ακόμα και η εκτέλεση εκτεταμένων έργων αγροτικής οδοποιίας, είναι μια ένδειξη του κακού προγραμματισμού. Αρκετοί αγροτικοί δρόμοι δεν έχουν πλέον καμιά χρησιμότητα στη γεωργία, διότι η αξία πολλών αγροτικών προϊόντων είναι μηδαμινή και αυτό οφείλεται στην ανυπαρξία μακροπρόθεσμων στρατηγικών ανάπτυξης.[29]
[1] Μ. Κομνηνού, Η τοπική διάσταση στο πελατειακό σύστημα, Κοινότητα- Κοινωνία-Ιδεολογία. Ο Κ. Καραβίδας και η προβληματική των κοινωνικών επιστημών, Αθήνα 1990,σ.304
[2] Π.Σ. Αβδελίδης, Το αγροτικό συνεταιριστικό κίνημα στην Ελλάδα. Ιστορική εξέλιξη και δράση και προοπτικές ανάπτυξης, Αθήνα 1986., σ.99-115.
[3] Σαμιακόν Βήμα 31/3/52, σ. 2. Ελλάς 4/5/56, σ.4, Δημοκρατική 21/8/64, σ.3 βλέπε και Ν.Α .Δημητρίου, Λαογραφικά της Σάμου τ. Β΄, Αθήνα 1986, σ. 25-26
[4] Π.Σ. Αβδελίδης, όπ.π. , σ. 103
[5] Π.Σ. Αβδελίδης, όπ.π. , σ.101-104.
[6] Χρ. Ν. Χριστοδουλάκης, Εν όψει της ελαιοσυγκομιδής, Σαμιακή 2/11/56.
[7] Μ. Γ. Βαρβούνης, τα παραμύθια ως δίκτυο επικοινωνίας, Δίκτυα επικοινωνίας και πολιτισμού στο Αιγαίο πρακτικά συνεδρίου, σ. 288
[12] Σαμιακόν Βήμα 19/9/52, σ.2 Επιστολαί.
[13] Ο ποιητής Α. Βουγιούκας, έχει αποτυπώσει σε λίγες γραμμές την εντύπωση που άφησε στον κόσμο η λειτουργία των συνεταιρισμών: Πιο πέρα του συνεταιρισμού το χτίσμα, με μια αίθουσα συνεδριάσεων μεγάλη, όπου φωνάζουν όλοι μαζί και στο τέλος βγάζουν εκείνους που τους λένε τα αφεντικά της ημέρας. Πρώτα έπαιρναν οι μεγαλέμποροι το πράμα, μετά το σύστημα άλλαξε, όχι όμως το πράμα στην ουσία του: γραφειοκρατία , μεσιτεία, τοκογλυφία, τα ίδια. Α. Βουγιούκας, Η Σάμος πριν και μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο- Προσωπικές ποιητικές μαρτυρίες, Απόπλους (6/14-16),σ. 327-328.
[14] Σαμιακόν Βήμα 16/5/52, σ.2. Παραγωγός εκ Μαυρατζαίων.
[15] Κ. Καραμηνά - Πόθου, Εν Μυτιληνίοις τη.... . Η ανάπτυξη της καπνοκαλλιέργειας στο χωριό μας, σ. 60
[16] Γ. Διακογιάννης, Καπνεργοστάσια και η συμμετοχή τους στην οικονομική ζωή. Η πόλη της Σάμου -πρακτικά συνεδρίου, σ.329.
[17] Σαμιακόν Βήμα 16/4/56, σ.1. : «Το ζήτημα του καπνού».
[18] Ελλάς 16/5/56, σ. 1
[19] Σαμιακή 8/6/56, σ.1
[20] Ελλάς 2/3/55, σ. 3 και 23/2/57,σ. 2
[21] Σαμιακόν Βήμα2/6/55, σ.3 και Ελλάς 16/5/56, σ.3.
[22] Σαμιακή 1/2/65, σ.1
[23] Σαμιακόν Βήμα 5/6/57, σ.3
[24] Σαμιακόν Βήμα 20/1/54,σ.3
[25] Σαμιακόν Βήμα 23/1/53, σ.3
[26] Σαμιακή 1/2/65, σ.1
[27] Ε. Παπαταξιάρχης, «Δια την σύστασιν και ωφέλειαν της κοινότητος του χωριού». Σχέσεις και σύμβολα της εντοπιότητας σε μια Αιγιακή κοινωνία. . Ο Κ. καραβίδας και η προβληματική των κοινωνικών επιστημών,σ.352-353,363.
[28] Ζαχ. Κράτσα (βουλευτού), «Πως θα αναπτυχθούν τα χωριά μας», Σαμιακόν Βήμα 13/3/75, σ. 1
[29] Βίγλα, εφημερίδα της «Κίνησης Οικολόγων Σάμου», τ.23, σ.8: «Κάθε λιμάνι και καημός»

"Εργασία- Παιδεία- Ελευθερία" (Το σύνθημά μου για τις Εκλογές)

Στο ίδιο μήκος κύματος με τα προηγούμενα πόστ συνεχίζω:
"Εργασία- Παιδεία- Ελευθερία" είναι το σύνθημά μου για τις Εκλογές.
Και όχι μόνο σύνθημα, θα είναι το τρίπτυχο των κριτηρίων για τη ψήφο τη δική μου.
Αλλά και με όλους που μπορεί να διαλεχθώ, έτσι θα τους προτρέψω να σκεφτούν!
Και δεν λέω το γνωστό "Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία", γιατί το ψωμί μπορεί να στο δώσουν και φτηνά.Εννοώ:
Εργασία Ασφαλή
Εργασία που να σε καταξιώνει
Εργασία που να αυξάνει τους δεσμούς της κοινωνικής αλληλεγγύης
Εργασία Ανθρωποκεντρική..

Διαβάσατε αυτά που θα πρότεινα στο ΚΚΕ,

τα ίδια ακριβώς θα έλεγα και στον ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝ)και τα λέω!

Aπό την άλλη βέβαια, γνωρίζω ότι εκεί μέσα υπάρχουν και μετριοπαθείς άνθρωποι, οι οποίοι λίγο δυσανασχετούν, όταν κάποιος εκφράζει βαθύ προβληματισμό για το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης (χωρίς να το απορρίπτει a priori), όπως κάνω εγώ συχνά.
Δεν είναι κακό να υπάρχουν και αυτές οι φωνές,ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι όπως λέει η λέξη.
Όμως, αν έχει νόημα που είναι όλοι αυτοί μαζί (και δεν είναι οι μισοί στο ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι στο ΚΚΕ), πρέπει να έχουν πάντα στο μυαλό τους ότι όποιες και να είναι οι απόψεις τους, αναγκαστικά θα καταλήξουν σε συνθέσεις, και η φωνή που θα βγαίνει προς τα έξω θα εκφράζει αυτή τη σύνθεση...
Προσωπικά μου αρέσει ο Αλαβάνος(και μη το πάρετε αυτό, ως ένδειξη του τι θα ψηφίσω).
Γιατί είναι γνήσιος και αντικομφορμιστής και μπορεί και προσπαθεί να εκφράσει αυτή τη σύνθεση. Αρκεί να τον βοηθήσουν και τα άλλα βασικά στελέχη του ΣΥΝ και όχι μόνο πριν από τις εκλογές..
Ένα πρόβλημα επίσης του ΣΥΝ είναι ότι συχνά λειτουργεί με αφοριστικό τρόπο, απέναντι σε προβλήματα που έχει μεν τη σωστή άποψη, αλλά χρειάζονται περισσότερη εξειδίκευση.
Ας πάρουμε το θέμα χωρισμού Εκκλησίας και κράτους.
Που είναι μεν σωστός όταν λέει "εδώ και τώρα", αλλά κάνει εχθρό του τον απλό παππά (και όλους τους άλλους γύρω από την εκκλησία), που σήμερα έχei και κάποιο πάτημα στους νόμους του κράτους....
Γιατί αν χωριστεί η εκκλησία- δεσποτάτο από το κράτος, έτσι όπως είναι σήμερα θα λειτουργεί σαν την χειρότερη πολυεθνική επιχείρηση.
Συνεπώς, σωστότερο θα ήταν να μιλά για τον χωρισμό, με ειδική πρόνοια όμως για όλους τους απλούς και αδύναμους ανθρώπους που σήμερα εξαρτώνται από το "ιερό καθίρυμα"...
Και αυτό είναι ένα πράδειγμα, υπάρχουν και πολλά άλλα..

Τέλος ο ΛΑΟΣ.
Θλίβομαι που ο δικομματισμός ίσως κινδυνέψει, επειδή υπάρχει αυτό το κόμμα.
Όχι τόσο για τις ιδέες του, αλλά γιατί είναι αποτέλεσμα της μηντιοκρατίας.
Δηλαδή, αύριο όποιος μπορεί να αγοράσει ένα κανάλι (ίσως πιο δυναμικό π.χ. το ΕΧΤΡΑ, ή το ΣΤΑΡ)και πει 5 γενικόλογα πράγματα, θα γίνει ρυθμιστής των καταστάσεων;
Ρε μάγκες, ο Καρατζεφερισμός ανοίγει την κερκόπορτα στον Μπερλουσκονισμό το πήρατε χαμπάρι;
Αν κάποιοι λοιπόν θέλουν να δώσουν ένα δυνατό μήνυμα στην Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ταυτόχρονα, ας ψηφίσουν ΚΚΕ ή ΣΥΝ, έστω και να μη συμφωνούν απόλυτα μαζί τους.
Το πρώτο οι πιο παραδοσιακοί, πατριώτες, πολιτισμικά συντηρητικοί..
Μη μασάτε ρε, για το μαγαζάκι σας δουλεύουν κι οι κουκουέδες, όχι για να σας το πάρουν.
Αντίθετα οι αγορολάγνοι δουλεύουν για να το χάσετε!
Τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ οι πιο μοντέρνοι, ανανεωτικοί, "ψαγμένοι", κοσμοπολίτες, αντικομφορμιστές κλπ.
Αν πάρουν 10% το καθένα κόμμα, πάλι δεν βγαίνει κυβέρνηση.

Τώρα αν θα γίνει αυτό που θέλουν αρκετοί συμπολίτες μας: κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΣΥΝ, το βλέπω λιγάκι δύσκολο.
Γιατί αυτοί που ελέγχουν την επικοινωνία θα προτιμήσουν τη λύση ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ. με πρωθυπουργό που θα επιβάλλουν αυτοί...
Και το παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ, δεν θα προτιμήσει τη ρήξη που απαιτείται για μια πραγματικά σοσιαλιστική πολιτική.
Ενώ με την άλλη λύση, δεν θα κάνουν και κάτι διαφορετικό, από ότι έκαναν με τον Σημίτη.

ΚΚΕ για σήμερα

Σήμερα είπα ότι θα μιλήσω για τα "μικρά" -λεγόμενα- κόμματα.
Ας αρχίσουμε με το ΚΚΕ για σήμερα.
Είναι ένα κόμμα που κανείς δεν μπορεί να το κατηγορήσει για επικοινωνιακό λόγο.
Μπορεί να το κατηγορήσει για ιδεολογική σκλήρυνση, για δυσκαμψία, για ακινησία.
Αλλά όχι ότι δεν λέει όσα πραγματικά πιστεύει.
Δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς σε "αλήθειες" που ο άλλος έχει δεχτεί βαθιά μέσα του. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι κάποια μέρα θα γίνει πραγματικότητα η "αταξική κοινωνία". Συνεπώς με κέντρο αυτή την πεποίθηση δομούν τον πολιτικό τους λόγο.
(Για πολλούς μπορεί να είναι "μεταφυσική" αυτή η πεποίθηση, αλλά είναι σίγουρα λιγότερο από την θρησκευτική προσήλωση στην "αγορά", διότι αυτοί προβλέπουν τουλάχιστον μια πορεία, ενώ οι αγορολάγνοι έχουν μια μαγική εκδοχή: Βρήκαν το ελιξίριο της νεότητας..)
Ένα για μένα είναι το αρνητικό του, τουλάχιστον με βάση τη δική μου θεώρηση που λέει ότι ο νεόπτωχος θέλει εδώ και τώρα κάποιες λύσεις" για να βγει απ' το λήθαργο.
Να παλέψει για πράγματα που θα φανούν στον κόσμο που υποφέρει εφικτά αύριο και όχι μεθαύριο.
Εντάξει, χρειάζεται μια συνολική ανατροπή για να γίνουν τα πράγματα πολύ καλύτερα..
Είναι όμως κακό να προσπαθήσει να κάνει κανείς τα πράγματα λίγο καλύτερα;
Δηλαδή έχεις τις βασικές σου αντιρρήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι όμως λύση να προτείνεις σήμερα μόνο την έξοδο από αυτή, όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον όπου θα αδυνατείς να κάνεις άλλες συμμαχίες, σε ένα περιβάλλον όπου τα συμφέροντα που προασπίζει το διευθυντήριο των Βρυξελών, έχουν πολλούς άλλους τρόπους να επιβληθούν στις κοινωνίες, πέρα από το εργαλείο ελέγχου (ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ) που λέγεται Ε.Ε.; Όταν αυτό το διακύβευμα του κεφαλαίου (γιατί έχει βασικά σήμερα αυτή τη μορφή) σου δίνει έστω κάποιες δυνατότητες συμμαχιών, ελιγμών κ.τ.λ. για να ξεκινήσεις την αντίδραση...
Και να το πω με ένα παράδειμα: Το Κ.Κ.Ε, μάλλον είχε δίκαιο για το "Μάαστριχτ" την πορεία δηλαδή στην Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση που έφερε το "σκληρό ευρώ", την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τις ιδιωτικοποιήσεις που επιβάλλονται πλέον υπό την απειλή εξοντωτικών προστίμων και άλλα κακά για αυτούς που βασίζονται στην πώληση της εργασίας τους και δεν έχουν άλλες πηγές εισοδήματος.
Τότε όμως που τα έλεγε, δεν μπορούσε να πείσει πολλούς, γιατί όλοι μέναμε στην κάθετη άρνηση του για την Ε.Ε., από την οποία τις προηγούμενες δεκαετίες είχαμε πάρει σαν λαός πολύ χρήμα, άλλο αν δεν το χρησιμοποιήσαμε σωστά.
Για να συνοψίσω, νομίζω ότι μπορεί να κρατήσει την απώτερη στρατηγική του, αλλά να εντάξει μια πιο ευέλικτη τακτική στον σχεδιασμό του!
Δηλαδή τι θα χάλαγε την ιδεολογική του καθαρότητα, αν προπαγάνδιζε ένα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ "NEW DEAL" της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας με αλλαγή του βασικού αναπτυξιακού της προσανατολισμού.

Να ορισμένα σημεία μιας τέτοια συμφωνίας:
Καθιέρωση του 35ώρου.
Λύση του Ασφαλιστικού, χωρίς αυξήσεις ορίων ηλικίας και χωρίς αύξηση των εισφορών για τους εργαζόμενους (Που είναι σε μέση και χαμηλή οικονομική κατάσταση οικονομική ανάγκη, κάτω ας πούμε από 15.000 Ευρώ εισόδημα συν 5000 για κάθε παιδί.)
Καμία ιδιωτικοποίηση από δω και μπρος. Περιπτώσεις σαν της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, που είναι στα μαύρα της τα χάλια, αλλά έχει ένα σπουδαίο κοινωνικό έργο να επιτελέσει (π.χ. άγονες γραμμές), θα εξεταστούν με γνώμονα τα συμφέροντα της κοινωνίας, τόσο τα ειδικά, όσο και τα γενικά.
Αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων με άξονα τις δημόσιες επενδύσεις στις κοινωνικές υπηρεσίες και το περιβάλλον.
Φορολογική μεταρρύθμιση με άξονα το δημόσιο συμφέρον. Για παράδειγμα μπορεί να δεχτεί κάποιος ειδικό καθεστώς σε επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, φιλικές στο περιβάλλον που έχουν βάσιμες πιθανότητες να δημιουργήσουν στεθερές θέσεις εργασίας στο άμεσο μέλλον. Γιατί να δίνονται κίνητρα για επιχειρήσεις που δημιουργούν επισφαλείς θέσεις εργασίας (π.χ. πολυκαταστήματα κτλ)ή επιβαρύνουν το περιβάλλον (δείτε τι έγινε στα Οινόφυτα..);
"Θέλεις να επενδύσεις, εντάξει θα επενδύσεις όμως όπου θέλει η οργανωμένη κοινωνία και έχει ανάγκη!"
Τέλος ο ρεαλισμός επιτάσει, όπου έχουν δημιουργηθεί από τον ιδιωτικό τομέα καλά αμοιβόμενες και σταθερές θέσεις εργασίας δεν θα "πειραχτούν" αυτοί οι τομείς ακόμα κι αν προέρχονται από ιδιωτικοποιήσεις (πράγμα μάλλον σπάνιο).
Δηλαδή το κριτήριο να είναι το συμφέρον το κόσμου της εργασίας.
Αντίθετα, για τομείς όπως η ΑΚΤΟΠΛΟΪΑ, το να γυρίσει άμεσα σε σκληρή κρατική ρύθμιση, έστω κι αν δεν ήταν τέλεια, θα ήταν καλύτερα.

Αυτά όλα για να γίνουν μόνο με ρήξεις και άλλου είδους συμμαχίες μέσα στην Ε. Ε.(π.χ. με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα) μπορεί να επιτευχθούν. Επίσης δεν είναι σίγουρο ότι θα επιτύχει.
Το πιθανό είναι να πέσουν να την φάνε μια τέτοια κυβέρνηση σαν τον Αλλιέντε στη Χιλή.
Βέβαια δεν μπορούν εύκολα να κατεβάσουν τα τανκς πλέον κι έτσι έχοντας κρατούμενα, αλλά δοκιμάζοντας με ορίζοντα συγκεκριμένου χρόνου κάποια πιο ευέλικτη πολιτική, μπορείς να ριζοσπαστικοποίησεις ακόμα περισσότερους πολίτες, που ίσως ακολουθούσαν άλλες δυνάμεις, οι οποίες ίσως θα δίστασουν να υπερασπίσουν το New Deal ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗς ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ..

Τα «θαλάσσια τραίνα» του Αιγαίου

ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΡΙΖΙΚΑ ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ:
Τα «θαλάσσια τραίνα» του Αιγαίου.

Μέχρι να φτιαχτεί ένα σωστό σύστημα με τις κατάλληλες δημόσιες επενδύσεις, ΝΑ ΠΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΕΡΟΝ". Να γίνεται δηλαδή (μέσες- άκρες), αυτό που γινόταν επί δεκαετίες και τα πράγματα ήταν καλύτερα από τώρα και σε τιμές και σε ποιότητα.
"Θέλεις κύριε τη γραμμή της Μυκόνου το Καλοκαίρι; Ναι θα την πάρεις, αλλά θα πάρεις και τη γραμμή της Αστυπάλαιας το Χειμώνα και με ρυθμούς που θα εξυπηρετούν τον πολίτη."
"Και γιατί να βάλω τα καράβια μου εδώ, θα τα πάω στη Ζιμπάμπουε, αν έχει θάλασσα..Αυτό είναι παγκοσμιοποίηση!" θα σου πει αυτός.
"Ναι, Θα βγάζεις ένα πολύ μικρό ποσοστό κέρδους όσο έχεις σαπάκια, αν θέλεις παραπάνω, υποχρεωτικά πρέπει να επενδύσεις σε καλύτερα πλοία. Εντάξει, αν όντως κάνεις τέτοιες επενδύσεις, θα σου δώσω και φορολογικά κίνητρα..
Και που είσαι, αν κάνεις τον ζόρικο, ναυλώνω ξένα πλοία ώσπου να «σπάσεις»!"
"Καλά, καλά κάντο και βλέπουμε! όπως σου είπα και προχθές στη Βουλή, αν δεν βγάλουμε τα 30% και 40% κέρδους που θέλουμε, θα πηγαίνετε στον Περαία με βαρκούλες!"
" Θα το κάνω ΒΡΕ μέχρι να σε ξεδοντιάσω! Έτσι κι αλλιώς σήμερα σε χρυσώνω με τις επιδοτήσεις για ΤΑ ΑΡΓΟΥΤΣΙΚΑ ΣΑΠΑΚΙΑ ΣΟΥ"
"Εδώ, όμως πρέπει να τσακωθείς με την Κομισιόν, φίλε!" θα σου πει αυτός.
Γιατί δεν μπορώ πλέον να παίαξω κι εκεί; Να συνάψω τις κατάλληλες συμφωνίες με τον Σαρκοζί π.χ., που θέλει πιο φτηνό ευρώ…
(Εμάς αλήθεια σε τι μας χαλάει αυτή η πρόταση; Με την Αίγυπτο και την Τουρκία δεν συναγωνιζόμαστε όσον αφορά τις εξαγωγές μας;).
Δεν τον πάω τον Σαρκοζί, αλλά και ο Α.Παπανδρέου, δεν συμμάχησε με τη Θάτσερ, όταν χρειάστηκε;
Πιο φτηνό ευρώ εσύ,θα φτιάξω τα θαλάσσια τραίνα μου εγώ.

"Φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι και τα ψηφάκια σου θα ψαρευτούν στα μουλωχτά.."

Αφίχθη προεκλογικώς το «Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής» με τα 1000 € , ελεημοσύνη και ντροπή (πολύ σωστά είπε το Κ.Κ.E.) για τους αναξιοπαθούντες.
Διότι τα 1000 € το χρόνο, είναι λιγότερα κι από ψίχουλα..
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτοί που τα δίνουν.
Το θέμα είναι αυτοί που θα ψηφίσουν με τέτοια κριτήρια.
Γιατί δεν μπορεί, οι επικοινωνιολόγοι του κυβερνώντος κόμματος θα το «τεστάριζαν», πριν το παραδώσουν το μέτρο στο κοινό.
Αλλιώς θα τα έδιναν αλλού τα λεφτά.!
(Λέει ο καθηγητής Αλ. Μητρόπουλος ότι στις Σκανδιναβικές χώρες, έχουν τέτοια μέτρα…..
Ναι αλλά τα ποσά να είναι τέτοια…
Επίσης πάνε πακέτο με άλλα, όπως κάτι τεράστιες γονικές άδειες που δίνονται στη Δανία -σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα- και έτσι αντιμετώπισαν σχετικά ικανοποιητικά την υπογεννητικότητα..)

Το μεγαλύτερο θέμα όμως, που ανακύπτει με τέτοια μέτρα είναι η βαθιά κρίση ταυτότητας του πολιτικού μας συστήματος:
Αφού μια τετραετία «ξεζουμίξουν» τον κοσμάκη στη λιτότητα, στο τέλος της να καταλήγουν σε μέτρα Παττακού ή καλύτερα Βυζαντινών Βασιλέων, που κάπου- κάπου πετούσαν παραδάκι από το παράθυρο..
Γιατί τα ίδια έκανε και ο Σημίτης, τα ίδια έκανε και ο Αντρέας όταν άρχισε να τρίζει το έδαφος από κάτω του («Τσοβόλα δώστα όλα!»), τα ίδια έκανε και ο Μητσοτός με τους 7.000 αγροφύλακες, τους οποίους ο υπουργός του Πολύδωρ δεν ξέχασε…
(Αλλά τουλάχιστον αυτοί θα πουλήσουν καλά το ψηφαλάκι τους, όχι για 30 αργύρια…)

Έχουμε λοιπόν την κυβερνώσα Ν. Δ.:
Ξέρει πολύ καλά ότι στη μεγάλη της βάση, δεν μπορεί να περάσει ο νεοφιλελευθερισμός με τις συνεχόμενες ιδιωτικοποιήσεις, την αύξηση του εργασιακού χρόνου, την flexibility κτλ. Ενώ, όμως αυτή είναι η πολιτική στην οποία πιστεύουν τα στελέχη της, του «πολιτικού σχεδιασμού» κτλ, άλλη πολιτική πρέπει να πουλήσουν.
Πρέπει να πουλήσουν Καραμανλισμό του ’70, με αγροτικές επιδοτήσεις, κρατικά δημόσια έργα (στα οποία το κόμμα έβρισκε σε όλους δουλειά, χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο κομματικής νομιμότητας)
Τέλος ας σημειωθεί κι αυτό: πολλές κρατικοποιήσεις έκαναν οι κυβερνήσεις Καραμανλή του Πρεσβύτερου, ίσως περισσότερες από αυτές του Α. Παπανδρέου.
Η Ν. Δ. το 1981 παρέδωσε μια οικονομία που οι βασικές υποδομές βαριάς βιομηχανίας, επικοινωνιών και μεταφορών και το χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν υπό δημόσιο έλεγχο!
Τι χώριζε, λοιπόν ένα «ριζοσπάστη φιλελεύθερο» από έναν «σοσιαλιστή» εκείνη την εποχή;
Η αίσθηση (που είχε ριχτεί από την «επικοινωνιολογία» της εποχής) πως ο μικροϊδιοκτήτης με τον σοσιαλισμό θα χάσει το χωράφι του, ή την «καλτσοβιομηχανία» του..
Βέβαια αυτοί δεν έχασαν τελικά από τον σοσιαλισμό, αλλά από τον ίδιο τον καπιταλισμό, ο οποίος στην επόμενη φάση του κατήργησε τη αξία τέτοιων ιδιοκτησιών. Σήμερα, τελικά μόνο το …. Κ.Κ.Ε. τους υπερασπίζεται, αφού με το πολιτικό του πρόγραμμα ουσιαστικά ζητάει να γυρίσουμε σε μια προηγούμενη εποχή (Ο ΣΥΝ….. ίσως έχει οικολογικές αντιρρήσεις)... Μπακαλικάκι, ραφτάδικο και τσαγκαράδικο. Τι ωραία! Οι ρυθμοί αυτής της κοινωνίας με αντιπροσωπεύουν, αλλά πως μπορεί να γίνει το όνειρο πραγματικότητα;

Έχουμε τώρα και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο από το 1993, ουσιαστικά έκτισε το οικοδόμημα που πατά σήμερα πάνω του η Ν. Δ. (Τώρα απλά μάλλον θέλουν να το πάνε με πιο γρήγορους ρυθμούς, όπως απαιτούν οι επιχειρηματίες και το διεθνές κεφάλαιο για να επενδύσουν.)
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ το έχτιζε σιγά –σιγά και αθόρυβα μέχρι το 2000 περίπου, που ο κόσμος πια άρχιζε να κουράζεται από τα «εκσυγχρονιστικά» διακυβεύματα, αλλά και ξέφευγαν και στον πράσινο μηχανισμό κάτι γωνίες, όπως κάτι προτάσεις για το ασφαλιστικό που δεν πέρασαν….
Αλλά και η διαπλοκή άρχιζε να αυξάνει, γιατί αυτό το σύστημα θρέφει την διαπλοκή, πάρτε για παράδειγμα την ίδια την Αμερική: τι Enron, τι Χαλιμπάρτον και δε συμμαζεύεται..
Όχι ότι η διαπλοκή με το Μήτσο τον εργολάβο, που έφτιαχνε το δρόμο στην Άνω Ραχούλα, ήταν μικρότερη, αλλά ήταν λιγότερο τρανταχτή και λιγότερο επικίνδυνη από την εποχή των συγκροτημάτων και των κολοσσών.
Γιατί το Κράτος είχε μεγαλύτερη δύναμη και κοντά σ’ αυτό ο Πολίτης, έστω και ως κομματάρχης! (ας είμαστε κοντά στην αλήθεια, έστω και με κυνισμό..)
Και η Ν.Δ. βγήκε, όχι γιατί ήταν πιο νεοφιλελεύθερη, αλλά γιατί ο κοσμάκης, ο γκρεμισμένος «καλτσοβιομήχανος», πίστευε ότι θα ήταν πιο σοσιαλιστική, έστω και με τον τρόπο του καραμανλισμού "παλιάς κοπής"!

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, κανονικά θα έπρεπε να διακηρύττει επιστροφή στις σοσιαλιστικές του ρίζες της κρατικής ρύθμισης της οικονομίας, όπως θα πρότεινε και ο διάσημος αμερικανός οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ («Καθημερινή» 29/7/07).
Με ξεκάθαρες δομικές προτάσεις προς αυτή τη κατεύθυνση. Αλλά δεν το κάνει.
Μένει στην αυστηρή κριτική για διάλυση του Κράτους, όπως ακριβώς έκανε και ως αντιπολίτευση η Ν.Δ., πολλές φορές με τα ίδια ακριβώς λόγια!
Μέχρι οι πολίτες κάποια στιγμή να πιστέψουν ότι θα είναι καλύτερο από αυτήν, αφήνοντας μια «αύρα» ότι ίσως γυρίσει στο ΠΑΣΟΚ της πρώτης κυβερνητικής τετραετίας (81-85), αλλά χωρίς να το λέει ξεκάθαρα….
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΑΜΑ ΔΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ;

Τα πα και ησύχασα!

Σε λίγες μέρες θα πιάσω και τα μικρά κόμματα….

"από τον Πυροφύλαξ στον Αγροφύλαξ"...

Και εγένετο "Οικολογική Αστυνομία" ...

(Όνομα που βρήκανε: Οι ξένοι θα νομίζουν ότι θα εφαρμόσουμε "δια ροπάλου" την συνθήκη του Κυότο!).
Το ΠΑΣΟΚ καταθέτει ότι γίνεται όλη η ιστορία για να προσληφθούν οι 6000 υποστηριχτές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ο άνθρωπος σαν γνωστός γκαντέμης, δεν πρόλαβε να διορίσει.
- Αλήθεια, θα είναι ακόμα όλοι τους "στρουμφάκια" μετά τόσα χρόνια; 'Η θα ξαναγίνει νέο ξεσκαρτάρισμα;

Αλλά ας σοβαρευτούμε:
Ζώντας στην ενδοχώρα, κατανοώ ότι χρειάζεται ένα σώμα "φρουράς υπαίθρου", το οποίο θα διευκολύνει ανάμεσα στα άλλα την προστασία του περιβάλλοντος, καθώς θα μπορεί να καταδιώκει την παράνομη απόθεση σκουπιδιών, την παράνομη βόσκηση, το παράνομο κυνήγι στα καμμένα, το παράνομο φράξιμο ρεμάτων, τη μόλυνση ρεμάτων, την αποψίλωση δασών, την παράνομη οικοδόμηση στην ύπαιθρο κτλ κτλ. Να ασχολείται και συντονίζει εθελοντικές ομάδες στην αναδάσωση.
Το καλοκαίρι μάλιστα θα μπορεί να λειτουργεί αποτρεπτικά για τις πυρκαγιές, με περιπολίες και επάνδρωση πυροφυλακίων. Ακόμα και στις πυρκαγιές θα μπορούσε να βοηθήσει κάνοντας αυτό που κάνει τώρα ο στρατός, να περιφρουρεί και να καταστέλει άμεσα αναζωπυρώσεις ...

Το θέμα όμως είναι πως αυτά- προκειμένου επιτέλους να μονιμοποιηθούν και να βρεθεί αντικείμενο για αυτούς όλον τον χρόνο- ζητούν να τα κάνουν οι εποχιακοί πυροσβέστες . Πολλοί από αυτούς, από τον καιρό ακόμα που η δασοπυρόσβεση ήταν στη Δασική Υπηρεσία τους απασχολούσε το κράτος και μάλιστα ορισμένους τους είχε εκπαιδεύσει στο Μεγάλο Πεύκο και τότε τους λέγαμε "Δασοκομάντος" ...

Και τίθεται το ερώτημα, πως είναι δυνατό η Πολιτεία να αρνείται σε αυτούς τη μονιμότητα, ενώ για τον ίδιο λόγο ιδρύει νέα υπηρεσία και προσλαμβάνει άλλους, μάλλον ανεκπαίδευτους ανθρώπους;

Βέβαια, εδώ πρόκειται για άλλο σώμα. Είναι όμως στο ίδιο υπουργείο και ένα σοβαρός σχεδιασμός έπρεπε να το λάβει υπόψη

Για παράδειγμα, ορισμένες μονάδες της φρουράς υπαίθρου το καλοκαίρι θα μπορούσαν να περνάνε στην επιχειρησιακή διοίκηση της Πυροσβεστικής.

Αλλά έτσι είναι !
στην Ελλάς του 2000 (και κάτι)
το "από τον Αστυφύλαξ στον Χωροφύλαξ"
αντικατέστησε το
"από τον Πυροφύλαξ στον Αγροφύλαξ"!


Υ.Γ. Αν το ψάχνανε καλά, πολλοί από αυτούς που μπορεί να καταταγούν στην Αγροφυλακή, ίσως δουλεύουν εποχιακά τώρα στην Πυροσβεστική.
Συνήθως οι άνθρωποι που συνεχίζουν να έχουν ανάγκη για δουλειά, ειδικά στην επαρχία, περνούν κατά εποχές και υπό διάφορες κυβερνήσεις από τέτοια σώματα...
Αν ξεκινούσαν από αυτούς τη μονιμοποίηση λοιπόν για αυτές τις ίδιες "οικολογικές δουλειές", θα έκαναν την δουλειά τους πιο σοβαρά και πιο αθόρυβα.
Το όνομα είναι το πρόβλημα;
Πείτε το "Πυραγροφυλακή",κάτι σαν το "Σλαβομακεδονία"...