Αντι-Τσουκνίδα

"Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή,
σ’ ένα χαντάκι μες την άμμο.
Οι θάλασσες σου γίναν’ ένα τίποτα
κι η στάχτη η προφητική αφάνισε
τ’ αδέσποτα μαλλιά σου ..."

Αναγνώστες

Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007

"Οι 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο "

................Καλοκαίρι 1984.

Μαζί με κάποιους φίλους έχουμε αναλάβει να βοηθήσουμε στο στήσιμο της βιβλιοθήκης του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού.
Ο σύλλογος σχεδόν μόλις έχει ιδρυθεί, έχει αποτανθεί σε εκδοτικούς οίκους για δωρεάν βιβλία και ορισμένοι από αυτούς έχουν ανταποκριθεί πολύ θετικά: Δεκάδες κιβώτια έχουν φτάσει.
Ένα - δυο εικοσάρηδες και αρκετοί έφηβοι, εθελοντικά προσφέρουν βοήθεια στο τιτάνιο έργο της καταλογογράφησης, ταξινόμησης και τοποθέτησης των βιβλίων σε ράφια.
Ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ.
Ξαφνικά πέφτει στα χέρια μου το έν λόγω βιβλίο, όχι όπως είναι δίπλα (μάλλον κατά τις πρώτες του αγγλικές εκδόσεις), αλλά, αν δεν κάνω λάθος, με την μουσούδα του σύντροφου Βλαδίμηρου στο ιλουστρασιόν εξώφυλλο .
"Αυτό θα το πάρω να το διαβάσω και θα το φέρω σε λίγες μέρες.."
Ο επικεφαλής-κάποιος φοιτητής- δεν ήθελε να μου το δώσει αρχικά. Εγώ επέμενα και στο τέλος λέει:
"Πάρτο, αλλά δεν φταίω εγώ, αν φωνάξουν οι γονείς σου. Ξέρεις τι περιγράφει αυτό; Την Ρώσικη Επανάσταση!"
Ε, πως δεν ήξερα.. Ένας μέσος μαθητής γυμνασίου εκείνο τον καιρό ήξερε να ξεχωρίζει τον B. Ουλιάνωφ από τον Λευτεράκη τον Κρητικό.
(Σήμερα ίσως δεν είναι σίγουρο αυτο. Πράγμα που σημαίνει ότισε κάνει να μαθαίνεις το ενδιαφέρον για κάτι. Οι τότε νέοι διατηρούσαν ακόμα κάποιο ενδιαφέρον για την ιστορία, παρά τις παπαγαλίες..)

Σήμερα σκέφτομαι ότι μάλλον το βιβλίο αυτό θα έπερεπε να το διαβάσω μεγαλύτερος.
(Όπως και την "Αναφορά στον Γκρέκο" του Καζαντζάκη, που είχα διαβάσει τον προηγούμενο χειμώνα και αυτό το βιβλίο το είχα δανειστεί κανονικά από το Σχολείο..)

Η αλήθεια είναι ότι ο Τζον Ρηντ με "σημάδεψε".
Τότε μπήκε ο ακρογωνιαίος λίθος και σιγά - σιγά μου έγινε στέρεη η πεποίθηση, ότι με την κατάλληλη προετοιμασία και ηγεσία, όλοι οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν αξιόλογο πλούτο, μπορούν να πετύχουν το κοσμοϊστορικό γεγονός της πρωτοφανούς κοινωνικής μεταβολής σε μια κοινωνία χωρίς τάξεις.
Αυτή η πεποίθηση με διακατείχε πολλά χρόνια και ακόμα και σήμερα από μέσα μου σιγοβράζει, παρά την πιο ενήλικη ματιά..

Το βιβλίο αυτό το έχω ξαναδιαβάσει αρκετές φορές. Αυτό που θυμάμαι σαν το σκυλί του Παβλόφ, αμέσως μόλις το ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι η σκηνή που κόντεψε να τουφεκίσουν με συνοπτικές διαδικασίες το συγγραφέα οι επαναστάτες, επειδή τον πέρασαν αδίκως για κατάσκοπο..
Αυτή η σκηνή, την οποία ο Ρηντ ως αγγλοσάξωνας καταγράφει ψυχρά, μου έχει δημιουργήσει την πεποίθηση ότι ο Σταλινισμός ήταν από την αρχή μέσα στον Οκτώβρη, όπως η τρομοκρατία και ο Ναπολέων από την αρχή μέσα στην Γαλλική Επανάσταση.
Ο Σταλινισμός ήταν ο φόβος του εξεγερμένου ξεβράκωτου, ότι όλο αυτό που κατάφερε, μπορεί να γκρεμιστεί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και εκ των ενόντων, αλλά και από εξωτερικές δυνάμεις.
Μόνο που τις εξωτερικές δυνάμεις είναι πιο εύκολο να τις προβάλεις ως μπαμπούλα. Ο Γεωργιανός Ιεροσπουδαστής, απλά υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος στον κατάλληλο χρόνο.

Ίσως να τα σκέφτομαι κι εγώ όλα αυτά, γιατί σαν ιδιοσυγκρασία μάλλον την τύχη του Μπουχάριν θα είχα..
Τέλος πάντων ο Σταλινισμός κατά την ενήλικη ματιά μου ήταν απλά κρατικός καπιταλισμός!
Δηλαδή κεφαλαιοκρατία κεντρικά σχεδιαζόμενη, έτσι και στην αρχή πρόσφερε πολύ γρήγορη ανάπτυξη του κεφαλαίου: υλικού, ανθρώπινου, επιστημονικού και ότι θέλεις.
Μόνο που η παράκρατηση της υπεραξίας για σκοπούς που δεν ρωτήθηκαν και πολύ οι εργάτες (π.χ. για την διαστημική κούρσα) ήταν άγρια.

Από την άλλη σαν ολοκληρωτικό σύστημα - και μόνον ως αυτό- μπορούσε να αντεπεξέλθει σε κάποιες βασικές κοινωνικές ανάγκες: Και στον στρατό τρώνε όλοι και έχουν ένα κρεβάτι.
Επειδή ήταν τέτοιου τύπου καπιταλισμός, έστω
μη υποκείμενος σε επαναλαμβανόμενες κρίσεις, "εν σπέρματι" είχε την τάση που θα τον μετέτρεπε τελικά στον χαώδη καπιταλισμό του Γιέλτσιν.
Κάποια στιγμή από από την ίδια την πορεία ανάπτυξής του (από την Ρωσία των κουλάκων στην Σοβιετία του Διαστήματος δηλαδή), ο Σοβιετικός κρατικός καπιταλισμός θα έδινε τη θέση του σε άλλου τύπου οικονομία και κοινωνία, που δεν θα ήταν η αταξική..
Μπορεί χωρίς την συνομωσία των ελίτ, τις οποίες ο ίδιος ο σοβιετικός κρατισμός είχε δημιουργήσει, να γινόταν τα πράγματα πιο ομαλά, αλλά δεν θα γινόταν ουσιωδώς διαφορετικά.

Το χειρότερο: με την πτώση του δυσκόλεψε των αγώνα κάθε συλλογικότητας των εργαζομένων και αμαύρωσε κάθε έννοια αμφισβήτησης του αγοραίου μοντέλου της οικονομίας..

Από την άλλη όμως όσο υπήρχε, οι πολυεθνθικές ένοιωθαν μια κάποια ενόχληση στα πόδια τους και οπωσδήποτε τα κινήματα, ιδιαίτερα τα απελευθερωτικά, είχαν ένα στρατηγικό - όχι ιδεολογικό-σύμμαχο, ενώ ορισμένες δυνάμεις όπως οι "αδέσμευτοι", μπορούσαν να παίζουν με τις ισορροπίες...
Επίσης παρά την καταπίεση δεν νομίζω ότι αυτό που διαδέχθηκε τα καθεστώτα αυτά ήταν εν τέλει πιο ελεύθερο.
Δείτε πόσες στυγνές δικατορίες υπάρχουν σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
Ίσως οι μόνοι τελικά ευχαριστημένοι να είναι οι Ούγγροι , οι Τσέχοι και ίσως οι Πωλωνοί. Ισως γιατί αυτές οι χώρες εντάχθηκαν στανικά για γεωστρατηγικούς λόγους στο "σοσιαλιστικό στρατόπεδο", ενώ η κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση, η ανάπτυξη των κοινωνικών δυνάμεων που θα έλεγαν και οι Μαρξιστές αλλού οδηγούσε...

Εγώ όμως συνεχίζω να πάλλομαι από τα λαϊκά κινήματα και τις επαναστάσεις..

Είμαι καλά γιατρέ μου;



Υ.Γ. Για το έπος 40-44, θα γράψω με την ευκαιρία της απελευθέρωσης τον Δεκέμβρη.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007

Kαμπάνια: «Όχι στο Ρατσισμό από την Κούνια»

Μέχρι την επόμενη δημοσίευση μου (που θα αφορά τις "10 μέρες που συγκλόνησαν τον κόσμο"), παρακαλώ όλοι οι φίλοι και οι αναγνώστες της "Τοσυκνίδας" να διαβάσουν το παρακάτω Site:
Δείτε και υπογράψτε
Αν, έχετε άλλη άποψη, σας καλώ σε διάλογο.
Όλους, έτσι κι αλλιώς, αλλά ειδικά τους "αντιφρονούντες"!

Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007

Οι ζεστές λαοθάλασσες... (Κοινωνικός Σουρεαλισμός)

Οι ζεστές λαοθάλασσες είχαν τεράστια επιτυχία...

Όλος ο κόσμος ήθελε να κάνει τρεις φορές την μέρα ένα χαλαρωτικό μπανάκι, κατά το οποίο έχανε όλη την κακή του ενέργεια και έβγαινε έξω σαν πουλάκι…

Από την άλλη οι συσσωρευτές της κακής ενέργειας κινούσαν βιομηχανία, νοικοκυριά και έβγαζαν χρήμα με την σέσουλα….
Τα νέα κυκλοφόρησαν…
Κάτοικοι άλλων χωρών άρχισαν να φτάνουν στην «Βρωμιοσύνη μην την κλαι αι αι ς»! (Αλήθεια γιατί ένα κράτος δεν μπορεί να ονομαστεί «Μακεδονία μην τη λες!»)
Τέλος πάντων ακόμα και κάτοικοι της διπλανής Ασσασίνας ήθελαν να έχουν μια ζεστή λαοθάλασσα.
Τα αεροπλάνα ανεβοκατέβαιναν συνεχώς και έφερναν τρισεκατομμύρια ψυχές καθημερινά για ζεστά λαολουτρά.
Οι συγκοινωνίες και ο Τουρισμός είχαν εκρηκτική ανάπτυξη.
Το αγαπημένο επάγγελμα της νεολαίας ήταν λαολουτροποιός, οικονομία και διοίκηση λαοθάλασσας (σε MDA επίπεδο), ψυχαγωγός λουόμενου λαού. Έτσι και τα σχετικά πανεπιστήμια ήθελαν μόνο άριστα για να μπεις!
Όμως μαζί με όλους τους καλούς κοσμοπολίτες, ιδεολόγους, λουτρεπενδυτές είχαν αρχίσει να έρχονται άπλυτοι που λέρωναν τις λαοθάλασσες, άνθρωποι δηλαδή που το στόμα τους μύριζε παστουρμά, τυχοδιώκτες που έπαιρναν τις δουλειές των παιδιών μας και εγκληματίες που μαχαίρωναν για να μπουν γρήγορα σε κάποια λαοθάλασσα…..

Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2007

.. αβάσταχτο το δειλινό και τα βουνά κλαμένα!


"Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες και περπατώ στα ξένα
κι είναι το σπίτι ορφανό αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί ένα χελιδονάκι, να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά δίπλα στο μπαλκονάκι,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή
Να πάει τη μάνα υπονονή δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου και στη γειτονοπούλα μου γλυκό φιλί στα χείλη"
Ερρίκος Θαλασσινός - Μίκης Θεοδωράκης
Ένα ερειπωμένο καπνομάγαζο χώρος κράτησης λαθρομεταναστών, η προσφύγων, όπως το βλέπει καθένας.
Αρκεί να μην είσαι από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, ή τη Σομαλία και κινδυνεύεις καθημερινά εσύ και το παιδί σου να σφαχτείς, απλά και μόνο γιατί γεννήθηκες από κάποια λάθος οικογένεια, σουνίτης ή σιίτης, τούσι ή χούτου, αζέρος και όχι παστούν... και πάει λέγοντας.
Φτάνουν ντουζίνες καθημερινά και μας φέρνουν ανησυχία...
Αλλά πέστε και εσείς τι να κάνουν;
Να πληρώσουμε την Αίγυπτο , όπως είπε κάποτε ο Σαρκοζί ή Μπερλουσκόνι(νομίζω) για να κάνει τεράστια στατόπεδα μέσα στην έρημο και να τους κρατάει εκεί;
Υπάρχει βέβαια και ο φοβικός εργάτης που χάνει καθημερινά μεροκάμματα και δεν ξέρει που να ρίξει το φταίξιμο. Έτσι και αλλιώς στη "δευτερεύουσα αγορά εργασίας" οι θέσεις είναι συνήθως ανειδίκευτων που μπορεί να τις κάνει και ο Σομαλός με ένα Yes ή ένα No..
Προσπαθώ απλά να εξηγήσω γιατί εχθές το δειλινό είμασταν πολύ λίγοι για να δείξουμε ότι δεν συμφωνούμε με αυτό που τους δίνεται από την Πολιτεία, αν ζήσουν από τα ναυάγια...
Δεν θα ξεχάσω και κάτι πολύ πειστικό, που είπε ένας ομιλητής, επειδή ίσως με συμφέρει σαν 35άρη. "Αυτοί εκεί μέσα που έχουμε φυλακίσει απάνθρωπα, ίσως σώσουν το ασφαλιστικό, αν ενταχθούν κανονικά στην αγορά εργασίας.."
Μετά θυμήθηκα, το χωριό μου που ερημώνει και την οικολογική γεωργία που χρειάζεται αν μη τι άλλο εργατικά χέρια..
Δεν βρίσκεις λέει κολίγα για να ενοικιάσεις τα λιοχώραφα.
Κάποιοι από αυτούς τους έγκλειστους, θα μπορούσαν να κάνουν αυτή τη δουλειά, να μένουν στις αγροικίες μας και να τις συντηρούν και γιατί όχι, αύριο να κάνουν και τις δικές τους δίπλα.
Ή ότι δεν κατέστρεψαν οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες πρέπει να γίνει και αυτό χέρσο, ώστε πουληθεί φτηνά στους ομίλους επενδυτών;
Εννοείται ότι όλα αυτά είναι προσθετικά για μια αλλαγή πολιτικής στο μεταναστευτικό...
Πάνω από όλα αυτό που μετράει είναι ότι είμαστε άνθρωποι, που θέλουμε και "φένκ σούι" για την αρμονία μας..παναθεμά μας!
Y.Γ. τη φωτογραφία τράβηξε ο efpalinos

Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2007

Πατρίς και Θρησκεία μέσα στην Οικογένεια

Στο νηπιαγωγείο του παιδιού μου, αποφάσισαν να μη συμμετέχουν στην παρέλαση της επαρχιακής μας πόλης πίσω από το στρατό, την αστυνομία, το λιμενικό, την πυροσβεστική , τα λύκεια, τα γυμνάσια και τα δημοτικά.
Οι νηπιαγωγοί βρήκαν μάλιστα μια εγκύκλιο που λέει ότι η συμμετοχή των νηπιαγωγείων είναι προαιρετική.
Όμως ο σύλλογος γονέων ήταν αντίθετος και έτσι μας μοίρασε χαρτί, ώστε να δηλώσουμε ποια παιδάκια θα συμμετέχουν κάτω από τις οδηγίες του.
Εμείς ασφαλώς γράψαμε όχι. Έλεος φίλοι, πριν τα παιδάκια κατανοήσουν την έννοια της πατρίδας, να τα βάλουμε στην "Λοξή Φάλαγγα";
Για να με ρωτάει μετά ο γιος μου στις κούνιες :
"Μπαμπά τι λένε αυτά τα παιδάκια;"
"Μιλάνε Γερμανικά αγόρι μου.."
"Αφού οι Γερμανοί είναι εχθροί μας, πως ήρθανε στις κούνιες;"


Άσε που τα περισσότερα παιδιά είναι αλβανικής καταγωγής στο νήπιο μας...

Την προηγούμενη Κυριακή είχαμε πάει σε κάτι Βαφτίσια.
Άκουσε ο μικρός '"βαφτίζεται ο Δούλος του Θεού τάδε", τον είχανε βλέπεις βάλει μπροστά για να βλέπει..
"Μπαμπά γιατί λένε δούλος του Θεού, δούλος είναι κακό πράγμα.. να σε δέρνουνε και τέτοια.." (η Τι Βι βλέπεις..)
" Εννοούσανε παιδί μου ο άνθρωπος του Θεού", απαντάω εγώ
"Αφού θέλανε να πούνε άνθρωπος, γιατί είπανε δούλος;"
κόκκαλο εγώ..

Κυριακή, Οκτωβρίου 14, 2007

Ιστορία μου Αμαρτία μου..


Με τις εξελίξεις στην ιεραρχία σε περιόπτη θέση κυκλοφορούν οι περισσότερες Κυριακάτικες Εφημερίδες σήμερα, ενδεικτικά η "Ελευθεροτυπία" και ο "Ελεύθερος Τύπος" . Να μη μιλήσω για αυτά που γράφονται στο "πρες τζιάρ"
Και είναι φυσικό, γιατί, όπως λένε, πολλοί ενδιαφέρονται για την κορυφή της Ελλαδικής Εκκλησίας, από τους επιχειρηματίες μέχρι τους πολιτικούς (Εγώ, ας πούμε, αν ήμουν διπλωμάτης, θα κοίταγα να ξεκάνω τους πατριδοκάπηλους... και είναι κάποιοι στην ιερραρχία. Δεν είναι a priori κακό να επεμβείς. Αυτό το έκανε και ο άγιος- μέγας Κωνσταντής..).
Αυτό είναι το λιγότερο κακό, οι επιδιώξεις δηλαδή των "εξωσυνοδικών" (είδες πιστέ που έτρεχες στις λαολυσάξεις, τώρα είσαι "συμπράγκαλο"!).
Το μεγαλύτερο κακό είναι να κρύβεσαι πίσω από τα δάκτυλά σου.
Χριστιανικά ουδείς είναι αναμάρτητος (και η αμαρτία κατανοείται περισσότερο σαν δυσκολία, σαν αδυναμία, παρά σαν παράπτωμα)..
Σε καλύτερη μοίρα όμως είναι όποιος παραδέχεται τις αμαρτίες του, σκέφτεται για αυτές ή τουλάχιστον τις συζητά..
Γιατί και η μετά-νοια δεν είναι αυτόματη διαδικασία, αν δεν είναι προσχηματική..

Ο αρχιεπίσκοπος για παράδειγμα, θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα τις διαδικασίες για την εκλογή αντικαταστάτη του. Η πνευματικότητα του έτσι θα φανεί... Χρειάζεται χρόνο τώρα για τον εαυτό του!

Από την άλλη, όσοι νομίζουν ότι μπορεί να υπηρετήσουν ("διακονήσουν" είναι η εκκλησιαστική ορολογία) αυτή τη θέση πρέπει να μας πουν τα σχέδια τους.
Οι αρχαίες πηγές δεν λένε μόνο ότι "έδοξε τω αγίω πνεύματι", αλλά "έδοξε τω λαώ και τω αγίω πνεύματι"..
Εννοείται ότι δεν θα βγουν στα κανάλια, αλλά στις εκκλησίες και όπου αλλού μπορεί να βρεθεί ο λαός τους..
Ακόμα όμως και στα κανάλια να βγουν είναι καλύτερο από την υποκρισία.
Ναι αυτό που έγινε στην Κύπρο, είναι χίλιες φορές καλύτερο από αυτό που πάει να γίνει τώρα.
Στο κάτω - κάτω εγώ θέλω να ξέρω τι σημαίνει ότι ο Νικόλαος Χατζηνικολάου είναι θρησκευτικά ακραίος (δηλαδή είναι φουνατμενταλιστής;) και ο Δωρόθεος Πολυκανδριώτης είναι "ανοιχτών οριζόντων" (δηλαδή έχει ένα προοδευτικό θεολογικό λόγο;)
Φτάνει που δεν θα ρωτηθούν όσοι ανάβουν ένα κερί, να μη γνωρίζουν κι όλας;

Κλείνοντας θα υπενθυμίσω ότι στην Εκκλησία συναντιούνται μεν οι πιστοί, αλλά δεν παύουν να είναι δεξιοί και αριστεροί, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, "μοντέρνοι" και παραδοσιακοί κτλ.
Ο "λειτουργός", πρέπει να έχει ένα τρόπο να λειτουργήσουν όλα αυτά, ώστε όλοι μαζί να συναντήσουν τον Θεό τους.. Τον τρόπο αυτό πρέπει να ελέγξουμε τώρα!
Εκτός αν δεν θέλει να είναι "λειτουργός", αλλά καίσαρ..

Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007

Αλληλεγγύη;

Ο δημοσιογράφος Μηχάλης Μητσός στις "Διαστάσεις", φέρνει μια ενδιαφέρουσα ιστορία από την Αυστρία, όπου οι Σοσιαλδημοκράτες ψήφισαν "πριν από μερικά χρόνια μαζί με τους χριστιανοδημοκράτες και τον ακροδεξιό Χάιντερ τον νόμο που προβλέπει σκλήρυνση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση ασύλου." με αποτελέσμα να έχει εγκριθεί λιγότερο από το 1/4 των αιτήσεων ασύλου από πρόσφυγες και έτσι "πολλοί από αυτούς που κινδυνεύουν με απέλαση έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν."
Η ιστορία μιλά για μια 15χρονη, την Αριγκόνα, που απέφυγε κρυπτόμενη την απέλαση και έχει συγκινήσει την κοινή γνώμη λέγοντας «Προτιμώ να πεθάνω παρά να γυρίσω στο Κόσοβο. Εκεί δεν υπάρχει μέλλον για μένα, δεν έχω καμιά δυνατότητα να σπουδάσω».
Σήμερα με το "κοινωνικό ντάμπινγκ", γνωρίζουμε τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί η ψευδώς λεγόμενη "ελεύθερη αγορά" για να μετατρέψει όσο μπορέσει όλες της κοινωνίες σαν αυτή του Μπαγκλαντές.
Δεν μπορούμε να το καταφέρουμε όμως αυτό, προστατεύοντας για παράδειγμα μόνο την κοινωνική ασφάλιση στην Ε.Ε., πρέπει ταυτόχρονα να βρούμε τρόπο να δώσουμε ελπίδες στις "Αριγκόνες", με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που προωθούν οι πολυθενικές.
Εδώ είναι το μέγα ζήτημα της κοινωνικής, πολιτικής και -γιατί όχι- επιστημονικής Αριστεράς σήμερα: Πως θα προωθήσει το κοινωνικό κράτος εκεί που έχει αναπτυχθεί, αλλά και πως θα συμβάλει, ώστε να μπορέσει να στερεωθεί και στις τρίτες χώρες.
Πως θα μπορέσει να υπάρξει μια αλληλεγύη ανάμεσα στον Γερμανό εργάτη, που δεν θέλει να "πέσει" κι άλλο το ημερομίσθιο του και στον Κοσοσβάρο που εκλιπαρεί τις ελεγχόμενες από το πολυθενικό κεφάλαιο δομές, για να υπάρξουν παραγωγικές και κοινωνικές υποδομές στη χώρα του.
Εμπρός αναζητητές του μέλλοντος, πάμε για τον Νέο Διεθνισμό του κόσμου της Εργασίας !

Υ.Γ. : Για το πόσο κοντά μας, στην Ελλαδούλα μας, είναι και αυτοί οι προβληματισμοί, παραθέτω το ρεπορτάζ του Τάκη Καμπύλη στην "Καθημερινή" , όπου ανάμεσα στα άλλα σημαντικά, που αφορούν το "σκοπιανό", φαίνεται και η πίεση του ντάμπινγκ.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007

HASTA LA VICTORIA SEMPRE !

Κακόμοιρε φίλε μου έγινες μακό μπλουζάκι, για να σε φοράει κάθε πιτσιρικάς "αντάρτης της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά"..

Εσένα που ενώ ήσουν υπουργός, ξαναβρέθηκες με τη θέληση σου στη ζούγκλα με μια χούφτα μόνο ανθρώπους, απογοητευμένος κι από αυτούς που πήγες να ξεσηκώσεις.

Δεν γνωρίζω πολλούς που το έκαναν αυτό, μάλλον κανέναν άλλο ...


Είπα να μη γράψω τίποτα για σένα τώρα. Πολλοί θα σε θυμηθούν άλλωστε...


Όμως θυμήθηκα ένα δικό μου περιστατικό με τη φάτσα σου.

Πήγαινα στην 3η Λυκείου κάπου στην επαρχία και έπρεπε να εκπληρώσω στόχους πολλών (και δικούς μου βέβαια), απομνημονεύοντας για χιλιοστή φορά τις ημερομηνίες των "Πρωτοκόλων του Λονδίνου" και βαριόμουν ατελείωτα...


Εκεί που καθόμουν και δεν ήθελε να καθίσει και το μυαλό μου μαζί με εμένα, μου ήρθε μια ιδέα...

Κατέβασα τα εικονίσματα από το εικονοστάσι και έβαλα τη φωτογραφία σου:

"Αυτοί είναι οι δικοί μας Χριστοί, οι δικοί μας Άγιοι", έγραψα δια του Ρίτσου ("Καπνισμένο Τσουκάλι"), άνοιξα την πόρτα και έφυγα, αφήνοντας τους δικούς μου να ανακαλύψουν την μικρή μου Επανάσταση..



HASTA LA VICTORIA SEMPRE, λοιπόν !

Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007

πρώτα θέμα και μετά αποκαλύψεις..

Πηγαίνοντας χθες στο περίπτερο να πάρω τις κυριακάτικες εφημερίδες μου (2-3 παίρνω κάθε βδομάδα), το μάτι μου έπεσε σε πρωτοσέλιδο με τα οικογενειακά βάσανα 2 ηγετικών στελεχών του ΣΥΝ.
Και στεχωρήθηκα πολύ, γιατί μου αρέσει ο "αποκαλυπτικός τύπος", όταν όμως έχουν σχέση οι αποκαλύψεις με τη δημόσια ζωή.
Όταν πρόπερσι γράφανε για το εκκλησιαστικοδικαστικό κύκλωμα, την είχα πάρει αρκετές φορές τη συγκεκριμένη εφημερίδα.
Ακόμα και όταν γράφανε για τις σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιων, είχε κάποιο νόημα, λόγω του "ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί".
Αλλά γιατί να έχουν νόημα τα πρωτοσέλιδα για τους 2 πολιτικούς και πατεράδες;
Μήπως ο Συνασπισμός είπε ποτέ ότι οι νέοι που καταφεύγουν σε αυτού του είδους την πολιτική βία, δεν έχουν πάρει καλή αγωγή από τα σπίτια τους;
Μήπως είπε ότι όλοι οι νέοι που πέφτουν στην παγίδα των ναρκωτικών προέρχονται από "κακές" οικογένειες;
Ή μήπως δεν διεκδίκησε την προστασία των δικαιωμάτων οικογενειών δολοφόνων, παιδεραστών κλπ;
Από το διαδίκτυο παραθέτω την άποψη του ενός πατέρα, που δεν κρύφτηκε, αλλά αναλόγως πολύ γρήγορα μίλησε. Και μπείτε στη θέση του, ω αναμάρτητοι!

Και μόνο τρεις σημειώσεις για την ουσία του θέματος που ξεπερνά, τα πρόσωπα:

1. Και βέβαια, είναι πιο δύσκολο να είσαι γονιός, από τα να είσαι πολιτικός ηγέτης. Όχι μόνο σήμερα, αλλά πάντα!
Γιατί το πρώτο έχει μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή. Με λίγα λόγια ένας ηγιής άνθρωπος, όταν είναι ηγέτης παίρνει τα ρίσκα του και αν δεν πιάσουν γυρίζει σπίτι του.
Από το σπίτι του όμως, που να πάει;

2. Η ιστορία του νεαρού μου θύμισε την εξέγερση της Αργεντινής πριν μερικά χρόνια.
Όπου το πλήθος λεηλάτησε σούπερ μάρκετ, ίσως και τράπεζες.
Μη βαράτε... δεν το προτείνω τώρα αυτό! Αλλά δείχνει που μπορεί να φτάσει η κατάσταση, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα με πιο ομαλό τρόπο.
Και η παρορμητική πράξη του Αργεντινού πλήθους, έχει ένα συμβολισμό:
Οι Τράπεζες με τα τεράστια κέρδη συνεχίζουν να υπάρχουν, επειδή το θέλουμε εμείς.
Ας υπολογίζουν λοιπόν και τους φτωχούς.
Όσο το λέει σθεναρά αυτό η δημοκρατική πολιτική, τόσο θα εντάσσει και τέτοιους θερμόαιμους νεαρούς στον κύκλο της. Γιατί χρειάζεται και το θερμό αίμα, όχι μόνο το ψυχρό.

3. Τώρα για τα Ναρκωτικά, αφήστε το. Πόσες φορές έχει ειπωθεί ότι ο καθένας από μας, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να πέσει σε αυτόν τον κύκλο. Και αν πέσεις θα κάνεις πολλά.
Επίσης δεν σημαίνει ότι ένας εθισμένος άνθρωπος είναι και ένα μηδενικό.
Μη ξεχνάτε ότι ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι, ο άνθρωπος στον οποίο πολλοί ανατρέχουν όταν θέλουν να μιλήσουν για το βάθος του ανθρώπινου ψυχισμού, υπήρξε- σχεδόν μέχρι το τέλος- αθεράπευτα εθισμένος χαρτοπαίχτης!
Να μην έχει κοινωνικό ρόλο όλη η οικογένεια ενός εθισμένου, να μην έχει και ο Ντοστογιέφσκι;

Αυτό λοιπόν που εγώ προτείνω σε όλους που μιλάνε δημόσια:

ΠΡΩΤΑ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ!

Σάββατο, Οκτωβρίου 06, 2007

Ρεπορτάζ για τα Κ.Π. του ΟΚΑΝΑ

Συχνά έχω αναφερθεί και από εδώ στον ρόλο των Μ.Μ.Ε., που μπορεί να κάνουν γεγονός ένα ασήμαντο πράγμα και άλλα πράγματα πολύ σημαντικά να τα "εξαφανίσουν".
Ξέρετε ποιός διαδήλωνε στην Ομόνοια στις 26/6, την πιο καυτή μέρα του αιώνα (όταν ο υδράργυρος άγγιζε τους 50 βαθμούς;) Οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ μαζί με τους συναδέλφους εργαζομένους στον ίδιο τον ΟΚΑΝΑ.
AN ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΜΜΕ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΚΑΠΟΙΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ, Η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" (προς τιμή της), κάποιες εφημερίδες της... Θεσσαλονίκης και ο επαρχιακός τύπος, κανείς δεν θα μάθαινε τίποτα.
Ας μην γράψω πολλά για να εξηγήσω, γιατί κάνω πρώτη φορά από εδώ μέσα ρεπορτάζ.
Ας πω μόνο ότι το οφείλω σε κάποιους εργαζομένους του χώρου, με τους οποίους με δένει ζεστασιά..

Τα Κέντρα Πρόληψης έχουν την μορφή μη κερδοσκοπικών επιχειρήσεων κυρίως των Δήμων ή των Νομαρχιών και λειτουργούν με την επιστημονική εποπτεία και την συγχρηματοδότηση του ΟΚΑΝΑ.
Δηλαδή δημιουργούνται οι εταιρείες από τους τοπικούς φορείς (κυρίως Νομαρχίες και Δήμους), παρουσιάζουν τριετές πρόγραμμα δράσεων και με βάση αυτό το πρόγραμμα χρηματοδοτούνται από τον ΟΚΑΝΑ κατά 50%.
Το άλλο 50% πρέπει να το εξασφαλίζουν οι τοπικοί φορείς.
Κάθε τριετία ανανεώνεται αυτή η συμφωνία, αλλά κανένα θεσμικό πλαίσιο δεν εξασφαλίζει την ανανέωση.
Είναι στην ευχέρεια του Δ.Σ. του ΟΚΑΝΑ και του Υπουργείου Υγείας, αν θα συνεχιστεί αυτή η συνεργασία.
Όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα των Κέντρων Πρόληψης , θεωρήθηκε ότι η μορφή της μη κερδοσκοπικής Εταιρείας θα ήταν ένα «ευέλικτο σχήμα» για την γρήγορη επέκταση του θεσμού, ανά την επικράτεια και όντως σε μερικά μόλις χρόνια τα Κέντρα, όχι μόνο υπήρξαν στα χαρτιά, αλλά παρήγαγαν ένα σημαντικό έργο.
Παρόλα αυτά όμως νωρίς φάνηκαν τα προβλήματα.
Για παράδειγμα το Κ. Π. Πειραιά έκλεισε σχεδόν μόλις άνοιξε, λόγω μη χρηματοδότησης από τους τοπικούς φορείς.
Οι φορείς της αυτοδιοίκησης δεν ήταν παντού συνεπείς στην χρηματοδότηση. Έτσι η ΚΕΔΚΕ το 2002, πήρε την απόφαση και συνέργησε τότε το Υπουργείο Εσωτερικών, το άλλο 50% της χρηματοδότησης (δηλαδή των δήμων και των νομαρχιών) για πέντε χρόνια να προέρχεται από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους.
Οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι είναι χρήματα της Αυτοδιοίκησης που διανέμονται κεντρικά. Όμως αυτή η χρηματοδότηση δόθηκε από το 2003- μέχρι το 2007, δηλαδή τελειώνει σε λίγους μήνες.
Από την άλλη και ο ΟΚΑΝΑ, χρηματοδοτεί εκ των υστέρων και επί των δαπανών, κάθε εξαμήνου, αφού ελέγξει την σκοπιμότητά τους.
Πολλές φορές οι εργαζόμενοι έχουν μείνει απλήρωτοι για μήνες, αφού συχνά ο ΟΚΑΝΑ, καθυστερεί τους ελέγχους , λόγω έλλειψης λογιστών στα κεντρικά, έτσι ισχυρίζεται η διοίκηση του..
Τα τελευταία 2 χρόνια οι καθυστερήσεις έχουν την μορφή χιονοστιβάδας. Στα περισσότερα Κέντρα στις αρχές του 2007, είχαν σωρευτεί χρέη του ΟΚΑΝΑ έως και 2 ετών και επειδή τα Κέντρα λειτουργούσαν ουσιαστικά με τον μισό προϋπολογισμό τους, το ένα μετά το άλλο Κέντρο δήλωναν «στάση πληρωμών».
Καθυστερήσεις στη μισθοδοσία, καθώς και στην εξυπηρέτηση άλλων ανελαστικών δαπανών, λόγω της ασυνέπειας του Οργανισμού και όπου δεν υπήρξαν τέτοιες δυσκολίες, η οικονομική στενότητα οδήγησε σε επανεκτίμηση και περιστολή των δράσεων.
Οι καταβολές ποσών έναντι των οφειλών, που δίνει ο ΟΚΑΝΑ, πολύ υποδεέστερες των συνολικών οφειλών, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι όπου δεν υπήρξε οικονομικό πρόβλημα, αυτό οφείλεται στα αποθέματα που είχαν σχηματιστεί στα Κ. Π., λόγω της επιπλέον χρηματοδότησης από τοπικούς φορείς (π.χ. Επιμελητήρια, τοπικές Εκκλησίες, Εργατικά και Επιστημονικά Σωματεία, Συνεταιρισμοί, Σύλλογοι Γονέων κλπ).
Η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ μετακινεί την ευθύνη στο Υπουργείο Υγείας. Το οποίο χρηματοδοτεί την πρόληψη με το ίδιο ποσό από την εποχή που λειτουργούσαν 30 Κέντρα κι όχι 71 που υπάρχουν σήμερα.
Η συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση που παρείχε στα στελέχη κυρίως το ΕΠΙΨΥ, ερευνητικό Ίδρυμα του Παν. Αθηνών, δευτερευόντως το ΚΕΘΕΑ και κατά ένα μικρό μέρος άλλοι φορείς σταμάτησε.
Όλα αυτά μαζί με την πρωτοφανή στα χρονικά απραξία του ΟΚΑΝΑ απέναντι στα οικονομικά προβλήματα συνθέτουν ένα σκοτεινό μέλλον που αναγκάζει τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις, που όπως λένε θα είναι «ριζοσπαστικής μορφής».
Ζητούν από την Κυβέρνηση ουσιαστικά να πάρει θέση για το μέλλον των Κέντρων, να δεσμευτεί σαφώς για την μονιμότητα της χρηματοδότησης και την θεσμική κατοχύρωση αυτής της προσπάθειας.
Στο προεκλογικό «Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά των Ναρκωτικών» (ΙΟΥΝΗΣ 2007), αναφέρεται ότι τα Κέντρα Πρόληψης Θα ενταχθούν στο Ε.Σ.Υ. και ειδικότερα στο «σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας».

Αυτή η εξαγγελία, παρά το θετικό σημείο της ότι για πρώτη φορά διαφαίνεται ένας κρατικός σχεδιασμός για τα τις υπηρεσίες αυτές, δημιουργεί και φόβους ότι ουσιαστικά το προσωπικό των Κέντρων, θα μεταταχθεί στο ΕΣΥ και με τους εργασιακούς όρους που έχει σήμερα για να καλύψει «άλλες τρύπες»..
Διότι δεν γίνεται καμιά κουβέντα για την «υφή» της πρωτογενούς πρόληψης, που βασίζεται στη σχέση της με τις τοπικές κοινωνίες, τα σχολεία και άλλους χώρους που συγκεντρώνεται η νεολαία..
Αυτό το χαρακτηριστικό, ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που έχει ο ίδιος προβλήματα υποχρηματοδότησης, όπως το ΕΣΥ, μπορεί να το απονευρώσει.
Ο Τιμ. Στραβοπόδης, κοινωνιολόγος και μέλος του δ.σ. του Πανελλαδικού Σωματείου Στελεχών Πρόληψης, είχε δηλώσει το καλοκαίρι στον τύπο: «Πρέπει να υπάρξει διάλογος και ο υπουργός Υγείας να δεχθεί τις ιδιαιτερότητες της δουλειάς μας και την αποδοχή που μας προσφέρουν οι τοπικές κοινωνίες προκειμένου να βρεθεί βιώσιμη και θεσμική λύση.» (ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 08/07/2007).
Όπως μου λένε οι εργαζόμενοι ο διάλογος αυτός δεν έγινε ποτέ, παρά τις συνεχείς οχλήσεις.
Από την άλλη η Τ. Α. , δια της ΚΕΔΚΕ, έβαλε ένα μεγάλο ποσό από τις οφειλές της το καλοκαίρι και έτσι μπόρεσαν και λειτούργησαν για λίγους μήνες τα Κ. Π., μέχρι να περάσουν οι εκλογές.
Μετά το εκλογικό ταμείο και παρά τις έμπρακτα θετικές αποφάσεις των οργάνων της ΚΕΔΚΕ, τα προβλήματα ξανάρχισαν εντονότερα , να τι γράφει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» :
«Οικονομική θηλιά στα Κέντρα Πρόληψης
Στην πεπατημένη της απαξίωσης της πρόληψης των νέων απ' τα ναρκωτικά κινείται η κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς σφίγγει και πάλι τη θηλιά της λιτότητας στα 71 Κέντρα Πρόληψης, που σηκώνουν μεγάλο βάρος σε αυτή την προσπάθεια.
Ήδη σε Κέντρα Πρόληψης σε «κρίσιμες» περιοχές, όπως του Αιγάλεω, του Διαδημοτικού της Νότιας Αθηνών και των Αχαρνών, οι εργαζόμενοι έχουν μείνει απλήρωτοι. Και τούτο γιατί ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ), που εποπτεύει τα Κέντρα Πρόληψης και καλύπτει κατά 50% τη χρηματοδότησή τους, χρωστάει πολύ μεγάλο τμήμα απ' το κονδύλι που έπρεπε ήδη να είχε δώσει.
Τα οικονομικά προβλήματα σταμάτησαν προσωρινά το καλοκαίρι με την καταβολή ενός τμήματος του ποσού, που αναλογεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Επειδή όμως τα χρέη ήταν ήδη πολύ μεγάλα τα προβλήματα εμφανίστηκαν και πάλι. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΕΔΚΕ πήρε απόφαση να προωθήσει την υπολειπόμενη προς τα Κέντρα Πρόληψης χρηματοδότηση (1,2 εκατομμύρια ευρώ), που αφορά σε υπόλοιπο του 50% της χρηματοδότησης, όμως για λόγους τυπικούς εμποδίζεται η γρήγορη εκταμίευση. Επιχειρείται δηλαδή με «πασαλείμματα» να κλείσουν μόνιμες οικονομικές τρύπες που προκαλεί συνολικά η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Τέλος, εκκρεμεί η ανανέωση της προγραμματικής σύμβασης μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων για τη συνέχεια της λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης»
Αυτά λέει ο τύπος... Πρέπει να τονιστεί το τελευταίο σημείο στο οποίο δίνουν και ιδιαίτερη βαρύτητα οι εργαζόμενοι, γιατί θα αποκαλύψει τις προθέσεις της Κυβέρνησης. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ΚΕΔΚΕ ομόφωνα έχει αποδεχτεί την ανανέωση της προγραμματικής σύμβασης, αλλά και ΟΚΑΝΑ προεκλογικά, μένει να υπάρξουν πιέσεις για να μην πάει το πράγμα στις «ελληνικές καλένδες».


Στα Κ. Π. εργάζονται 400 άνθρωποι επιστημονικά και διοικητικά στελέχη πλήρως εξειδικευμένα: Ψυχολόγοι, Κοινωνιολόγοι, Κοινωνικοί λειτουργοί, Ψυχίατροι και άλλες ειδικότητες των ανθρωπιστικών και παιδαγωγικών επιστημών με μεταπτυχιακούς τίτλους με πολύχρονη επαγγελματική κατάρτιση στην συνολική προαγωγή της ψυχοσυναισθηματικής υγείας της ευρύτερης κοινότητας- αυτό στην ουσία είναι η Πρωτογενής Πρόληψη. Επίσης σε κάθε κέντρο εργάζεται και ένα πλήρως καταρτισμένο διοικητικό στέλεχος, που έχει συχνά το ρόλο γραμματέα, λογιστή, ταμία, γραφίστα και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς για την υποστήριξη του πολυσχιδούς αυτού έργου
http://prolipsiworkers.blogspot.com/

Πέμπτη, Οκτωβρίου 04, 2007

ΘΕΣΜΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ : «ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ....ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ !»

Όπως θα καταλάβατε έχω κι εγώ τις εμμονές μου...
Θέλω να πιστεύω ότι είναι ελάχιστες. Το 90% είναι γύρω από τον χώρο της "θεσμικής εκκλησίας".
Δηλαδή, ενώ για τους πολιτικούς κι όλα τα δημόσια πρόσωπα, ακόμα και σ' όσα δεν συμφωνώ ψάχνω να βρω θετικές πλευρές, ή να ανιχνεύσω τις δυσκολίες τους, όταν πρόκειται για ρασοφόρο, ή θεολόγο, ή οιονδήποτε έχει σχέση με τη θεσμική εκκλησία, είμαι κάθετος.
Κι αυτό δεν γίνεται τυχαία, πίστεψα για τον χώρο της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας σε μιαν «Άνοιξη που δεν Ήρθε» (για να θυμηθώ τον Στρατή Τσίρκα). Αντίθετα ήρθε ο βαρύς Λαϊκιστικός Χειμώνας. Κι όλα αυτά προς «άγραν οπαδών».
Αντί για ελεύθερα πνεύματα που θα διαλέγονται με την Εκκλησία, προτίμησαν τους φανατικούς. Εκκλησίασμα και Ακροδεξιά, αν γίνει ένα πράγμα τόσο το καλύτερο. Θα ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν.
Προχθές κάπου έγραψα για «ρετάλια του Ελληνοχριστιανισμού» και ο Λέων ( http://pneymatiko.wordpress.com/ ) με έψεξε.
Του οφείλω μια εξήγηση.
Ψάχνοντας στα χαρτιά μου ανακάλυψα ένα φωτοτυπημένο βιβλίο που περιέχει κάποια από τα « &περασμένα μεγαλεία» και μάλιστα Συνοδικά. (= ΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑΙ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ / ΤΟΜΟΣ Β΄ (1934 - 1956) ΑΘΗΝΑ 1956 - ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
Γι αυτά τα μεγαλεία κάτι ...Άνθιμοι, μόνο αν κλάψουν περισσότερο και από τον Τελώνη, μπορεί να έχουν μια κάποια γόνιμη σχέση με το μέλλον.
Αυτά τα «περασμένα μεγαλεία» διαμόρφωσαν τις συνειδήσεις τους και τώρα ψάχνουν τρόπους να βρουν «κλώνους» (βλέπε εσώκλειστες Ακαδημίες) στη σύγχρονη εποχή.

Για να δούμε 2 μόνο :

Αν, ας πούμε ήσουν Καθολικός στην Αθήνα και ήθελες να κάνεις λιτανεία γύρω από τον ναό σου (πράγμα που έκαναν και κάνουν οι πιστοί της Ορθοδοξίας, αλλά και του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ»), τότε:
«.. Ο σκοπός της λιτανεύσεως ταύτης είναι αναμφιβόλως, προπαγανδιστικός και επιδεικτικώς προπαγανδιστικός.........
Αλλά ως γνωστόν Υμίν, ο απαγορεύεται υπό του Ελληνικού Συντάγματος. Διό και ενήργησεν η Ιερά Σύνοδος ότι δει ίνα απαγορευτεί καθ' άπασαν την χώραν ημών η λιτάνευσις της Αγίας Δωρεάς.
....και εν συνεργασία μετά των αρμοδίων τοπικών αρχών ενεργείτε ίνα μην τελείται εν ταις Επαρχίαις όπου τυχόν προ τινός ετελείτο, η λιτανεία της Αγίας Δωρεάς.»
( ΣΕΛ :761 Περί απαγορεύσεως της υπό των εν Ελλάδι Παπικών τελούμενης λιτανεύσεως της Αγίας Δωρεάς - 16 Φεβρουαρίου 1955)

Αν ήσουν Θεολόγος σε Γυμνάσιο, λιγάκι πιο φιλελεύθερος, μαύρο φίδι σε έφαγε με σφραγίδα Δεσποτική και χαφιεδική συνάμα:
«.... προς δε λαβούσα υπ' όψιν πληροφορίας επισήμους, καθ' ας ελάχιστοι τως άνω καθηγητών αναρμόστως προς την ιδιότητα αυτών πολιτεύονται, ήχθη εις την απόφασιν να παρακαλέσει Υμάς..... ίνα παρακολουθήτε εκ του πλησίον.... καθ' όσον ούτοι ουδαμώς εισί ξένοι προς το έργον της Εκκλησίας...
...οσάκις περιέλθει εις γνώσιν Υμών πληροφορία τις ουχί καλή πρί αυτών δέον να αποστελέλητε τη Ι.Σ., τω Υπουργείω Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας, και τω κ. Γεν Επιθεωρητή των θεολόγων καθηγητών, εκθέσεις περί των καθηγητών τούτων, δια την λήψιν των εν προκειμένω ενδεδειγμένων αποφάσεων.»
(ΣΕΛ :745 Περί της παρακολουθήσεως υπό των μητροπολιτών του έργου και του βίου των θεολόγων Καθηγητών.- 11 Δεκεμβρίου 1954)

Αυτά για αρχή. Υπάρχουν δεκάδες άλλα σημεία που τον οποιοδήποτε καλόπιστο μπορεί να πείσουν γιατί διαμορφώθηκαν και παγιώθηκαν κάποιες αντιλήψεις εντός της εκκλησιατικής διοίηκησης..
Συνεπώς, όποιος πολιτικός θέλει να έχει έναν ανανεωτικό ρόλο πρέπει να παλαίψει με τους φορείς τέτοιων αντιλήψεων και νοοτροπιών. Να σταθεί απέναντι. Να συνατηθεί ίσως με τις ανανεωτικές φωνές στον χώρο αυτό, αλλά να πολεμήσει και όχι να "γλυκάνει" τον "λαικοδεξιό χειμώνα" του χώρου της Ελλαδικής Ορθοδοξίας. Τα ακούς κύριε Ευ. Βενιζέλε;

Βέβαια, υπάρχουν σήμερα και κάποιες άλλες φωνές..
Το θέμα είναι πως οι διακηρύξεις γίνονται πραγματικότητα.
Θα το βάλω εδώ, όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει και κριτική στο παρακάτω πρόσωπο, αλλά για να «τη σπάσω» στους Άνθιμους& (Εντάξει ο άλλος, άρρωστος είναι και οφείλουμε σιγή συνανθρώπων..)
Είπαμε έχω εμμονές!
«Ως Προκαθήμενος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και πρώτος Eπίσκοπος της Ορθοδόξου Eκκλησίας ανά τον κόσμον, (Σ.Σ.: Εντάξει «μεγάλε», αλλά μην μας το λες με κάθε ευκαιρία ..) βεβαιούμεν υμάς ότι η Ορθόδοξος Eκκλησία έχει βιώσει και καλλιεργήσει την ιδέαν της πνευματικής οικουμενικότητος, όπερ είναι μία μορφή παγκοσμιότητος, διότι διακηρύσσει ότι πρέπει να συνδέωνται διά δεσμών αγάπης, αδελφότητος και συνεργασίας όλοι οι άνθρωποι πάσης φυλής και γλώσσης και παντός πολιτισμού. Eίναι αληθές ότι προσκαλεί όλους εις μίαν πίστιν, αλλά δεν εξαρτά την αδελφωσύνην και την αγάπην, αλλά και το ενδιαφέρον αυτής, εκ της προσχωρήσεως εις αυτήν. Διότι αγαπά τους πάντας, και βιώνει εις το έπακρον την ενότητα του ανθρωπίνου γένους. Aπ' αυτής της απόψεως η χριστιανική οικουμενικότης διαφέρει ουσιωδώς της παγκοσμιοποιήσεως, διότι η πρώτη στηρίζεται εις την συναδελφότητα και σέβεται το ανθρώπινον πρόσωπον, το οποίον και επιθυμεί να υπηρετήση, ενώ η δευτέρα εκκινεί κυρίως από την επιθυμίαν διευρύνσεως της αγοράς, και δευτερευόντως από την επιθυμίαν της συγκράσεως των πολιτισμών εις ένα νέον τοιούτον, σύμφωνον προς τας πεποιθήσεις των δυναμένων να επηρεάσουν το παγκόσμιον κοινόν.»
ΠATPIAPXΗΣ BAPΘΟΛΟMAIΟΣ: "Παγκοσμιοποίησις: Hθικά διλήμματα" Ομιλία κατά την συνάντηση του Nταβός (2/2/1999), ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 3/2/1999 σελ. 9

Τετάρτη, Οκτωβρίου 03, 2007

Περιβάλλον και Οικονομία











Αυτό τον καιρό οι ειδήσεις αλλά και οι εμπεριστατωμένες γνώμες περί περιβάλλοντος και της καίριας σχέσης του με την οικονομία είναι πολλές.

Για μένα, δύο αιτήματα φέρνουν ακόμα πιο πιεστικά στο προσκήνιο: Πρώτα των γενναίων δημοσίων δαπανών και έπειτα του ολοκληρωμένου κοινωνικού σχεδίου.

Αφού αν μπορείς να κρατήσεις κόσμο στους ξηρόκαμπους και τις χερσοπλαγιές της ενδοχώρας, όπου αφθονούν τα ...άνυδρα γαϊδουράγκαθα (αγριοαγγινάρες), τότε θα απαλύνεις την πίεση για απασχόληση στις πόλεις.

Και αν δεν έχεις νερό σε λίγο για να πιουν οι ιθαγενείς, τι τους θέλεις τους τουρίστες;













Και αν το Αιγαίο δεν ανήκει καν στα ψάρια του, τότε φρέσκο ψάρι θα τρως μόνο στα γκουρμέ εστιατόρια πληρώνοντας μια περιουσία..

Δευτέρα, Οκτωβρίου 01, 2007

1907-2007 : «Τα απόνερα της Ιστορίας»

Θυμάμαι σε ένα λεωφορείο του Κ. Τ. Ε. Λ. το 1991 ένα τεράστιο αυτοκόλλητο banner πάνω από το παρμπρίζ , που έγραφε: «ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ». Θυμάμαι επίσης την προσπάθεια του οδηγού να το εξηγήσει αυτό σε έναν «μαλλιά» φοιτητή που ζητούσε για όλα εξηγήσεις.
Στο τέλος, ενώ ο φοιτητής δεν ήταν εριστικός, απλά προσπαθούσε ήρεμα να παίξει «τον δικηγόρο του διαβόλου», για να του δείξει ότι τα πράγματα δεν είναι ποτέ μονοσήμαντα, ο οδηγός του είπε: «Ας σταματήσουμε τη κουβέντα γιατί μου φαίνεται ότι θα σε πετάξω έξω!»
Σήμερα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο άνθρωπος αυτός, αν δεν ψηφίζει να έλκεται από την φρασεολογία του ΛΑΟΣ, γιατί αισθάνεται ότι απειλείται «η ψυχή του» (δηλαδή το κέντρο της ύπαρξής του) από τις εξελίξεις.
Το θέμα της «Μακεδονίας», είναι μόνο μια έκφανση σε μια ιστορία που ξεκινάει πολύ παλιά…*
Ξεκινάει (όχι ακριβώς, αλλά πρέπει να βάλουμε μια σχηματική αρχή) στις αρχές του 1800, όταν, ενώ είχαν ξεσηκωθεί οι Ρωμιοί σε όλα τα Βαλκάνια (και όπου δεν είχαν ξεσηκωθεί με τα όπλα, είχαν ξεσηκωθεί με το πνεύμα όπως στη Μικρά Ασία), τελικά μόνο ένα κομμάτι γης και με «επιτροπεία» κατάφεραν να αποσπάσουν από τον "Μεγάλο Aσθενή".
Αλλά και στη συνέχεια οι κυβερνήτες του μικρού Βασιλείου ήταν αναποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του αγροτικού κόσμου και όπως οι κοτσαμπάσηδες έσκυβαν το κεφάλι στους Οθωμανούς, έτσι και οι καινούργιοι κυρίαρχοι έσκυβαν το κεφάλι στις «προστάτιδες» δυνάμεις.
Καθεστώς και Λαός βρήκαν ένα πρόσφορο όχημα: Την «Μεγάλη Ιδέα» που τότε είχε μια δυναμική σχέση με την ελληνική γεωπολιτική και κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα.
Η «Μεγάλη Ιδέα» πολιτειακά συνδέθηκε με τον βαθμιαίο φιλελεύθερο και δημοκρατικό προσανατολισμό των δομών του νεοελληνικού κράτους, τον εξορθολογισμό τους, τις παραγωγικές καινοτομίες και την γενικότερη ανάπτυξη, αφού όλα αυτά τέθηκαν ως βάση της εδαφικής επέκτασης.
Ήταν το ιδεολογικό όχημα μιας εξωστρεφούς εθνικής αστικής τάξης, η οποία προέβαλε τον ηγεμονισμό της πέραν του αναιμικού κρατιδίου, αφού από άποψη και καταγωγής και δραστηριοτήτων δεν περιοριζόταν σε αυτό. Η ίδια αντιλαμβανόταν τον ρόλο της ως εκπολιτιστικό σε σχέση με το περιβάλλον της Ανατολής και των Βαλκανίων που δρούσε.
Αυτή η αίσθηση περί εκπολιτισμού της Ανατολής, δεν ήταν αποκλειστικά συνδεδεμένη με την εδαφική προέκταση του κράτους, αλλά και με την οικονομική και πολιτιστική ηγεμονία της πιο αναπτυγμένης Ελληνικής αστικής τάξης στα Βαλκάνια και την εγγύς Ανατολή. (Αυτό θα το δούμε και πρόσφατα μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ με τα περίφημα «Ορθόδοξα Τόξα»..)
Το 1907 με την επανάσταση στο Γουδί η πορεία αυτή κορυφώνεται και δικαιώνεται, το 1922 κλείνει τον δημιουργικό της κύκλο τραγικά στις στάχτες της Σμύρνης.
Όλοι οι συστηματικοί μελετητές της Ιστορίας γνωρίζουν ότι τα ιδεολογικά σχήματα, δεν σταματούν την ύπαρξή τους, μετά το τέλος της κοινωνικής δυναμικής που τα ανέδειξε. Λανθάνουν, συνενώνονται με άλλες ιδέες, μεταμορφώνονται επιφανειακά..
Κυρίως, ιδιαίτερα όταν γίνονται προφάσεις άρνησης της νέας πραγματικότητας, από θετικά που ήταν στην αφετηρία τους, γίνονται αντιδραστικοί, φοβικοί εφιάλτες..
Μέσα σε ένα περιβάλλον πίκρας από την μικρασιατική καταστροφή και αφού όλο το δυναμικό της ήττας, που οδήγησε σε μια μίνι εσωτερική αναμόρφωση, συνάντησε τον τοίχο των ελλήνων καπιταλιστών, οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να ανεχτούν άλλη «αναστάτωση» (βλέπε Βενιζελικό «Ιδιώνυμο»), η αστική Μεγάλη Ιδέα συνάντησε τα ανορθολογικά εθνικιστικά κηρύγματα, περί "Γ' Ελληνικού Πολιτισμού " του Μεταξά.

Εδώ, όμως προστέθηκε ένας καινούργιος παίχτης η Κομμουνιστική Αριστερά. Αυτή έκανε ορισμένα τακτικά λάθη με την «Μακεδονική Ομοσπονδία», παραβλέποντας το γεγονός ότι οι Βαλκάνιοι προλετάριοι, αν και προλετάριοι δεν ήταν στην ίδια φάση και ότι η «μεγάλη Σοβιετική πατρίδα», έπρεπε να προστατέψει πρώτα τον εαυτό της για να επιβιώσει.
Ωστόσο σε επίπεδο φιλοσοφίας είχε δίκιο: Σε ένα χώρο με πανσπερμία εθνών ανακατεμένων, σε ένα χώρο ατέρμονων ανταγωνισμών το εθνοτικό ζήτημα ήταν τροχοπέδη στην προώθηση του κοινωνικού ζητήματος. Βέβαια το εργαλείο της «Δικτατορίας του Προλεταριάτου», που ήθελε με την ισχύ της εξουσίας να καταπνίξει τις «αντιπαραθέσεις της πολιτιστικής καθυστέρησης», έδειξε τα όρια του και στην Σοβιετική Ένωση και την Γιουγκοσλαβία, τα κατεξοχήν πολυεθνικά σοσιαλιστικά κράτη.
Πάντως ως φιλοσοφία είναι σωστή και πρέπει να διδαχτούμε και σήμερα:
«Αυτοί μας βάζουν να σφαζόμαστε, για να ανοίγουν αγορές, αλλά εμείς το μόνο που έχουμε να κερδίσουμε είναι το σφίξιμο των αλυσίδων μας», λέγανε τότε.
«Τι κέρδισε ο Μακεδόνας εργάτης και αγρότης από την επέκταση του (δήθεν) Ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια;» Μπορούμε να ρωτήσουμε σήμερα. «Αύξηση της φτώχειας» θα απαντήσουμε. «Τι κάνει το σύστημα; Φέρνει τους Αλβανούς εργάτες εδώ για να ρίχνει τις αμοιβές στις κατασκευές, τις οποίες εμείς τις πληρώνουμε με την δημόσια και ιδιωτική υπερχρέωση και βγάζει τις βιομηχανίες εντάσεως εργασίας έξω για να βρει χαμηλότερα μεροκάματα. Αυτοί κερδίζουν και εμείς χάνουμε σε όλες τις περιπτώσεις. Ενώ και τα όποια κέρδη των Βουλγάρων θα είναι πρόσκαιρα, αφού μόλις ‘’λαδώσει λίγο το αντεράκι τους’’ και ζητήσουν αύξηση της πληρωμής τους, αυτοί θα πάνε αλλού. Δεν μπορεί να υπάρξει μια διασυνοριακή συνεννόηση των εργαζομένων ενάντια στους τυχοδιώκτες; Άμα βρούμε συνεννόηση εδώ τότε θα μπορέσουμε και να ασχοληθούμε απρόσκοπτα με τον εθνικό του πολιτισμό ο καθένας. Έτσι κι αλλιώς πάνω –κάτω είναι φαγητό από το ίδιο καζάνι με διαφορετική γαρνιτούρα…»
Με την Εαμική Αντίσταση βέβαια η Κομμουνιστική Αριστερά, μπόρεσε και εμβάπτισε όλα αυτά στην Εθνική Ιστορία: Άρης Βελουχιώτης και Καραϊσκάκης έγιναν ένα πράγμα.
Καλό αυτό γιατί, όπως ειπώθηκε, ο ρεαλιστικός διεθνισμός προϋποθέτει τον ρεαλιστικό πατριωτισμό, αφού δεν μπορείς να ενωθείς με τον άλλο, αν δεν έχεις «εγώ».
Μπορεί να γίνει και κακό όμως, αν καταλήξει σε «αριστερό άλλοθι» του ανορθολογικού εθνικισμού.
Από την άλλη οι χαζοχαρούμενες ιδεολογικές προσπάθειες που αφαιρούν κάθε υπαρκτή πτυχή , κοινωνική και πολιτιστική του ζητήματος της ειρήνης και της ανάπτυξης, δημιουργούν ένα είδος φεντεραλισμού, ο οποίος ταξιδεύει σαν ρομαντική βαρκούλα εκεί που πλέουν μεγαθήρια. Τα απόνερά τους θα τη βουλιάξουν!
____
* Δεν υποτιμώ τις εντάσεις με τους Βόρειους Γείτονες, Π.Γ.Δ.Μ. και Αλβανία. Ο κίνδυνος με τους αλυτρωτισμούς είναι να αποκτήσουμε την ίδια ή και μεγαλύτερη ένταση που έχουμε στα ανατολικά σύνορά μας και στον βορρά.
Και ούτε η ένταξη στην Ε.Ε. αυτών των κρατών θα μας εξασφαλίσει πλήρως. Ήδη οι εντός Ε.Ε. εντάσεις αυξάνονται. Και όχι τυχαία, αλλά ως αποτέλεσμα επιλογής. Η ένταξη στην Ε.Ε. οικονομιών και κοινωνιών που βρίσκονται σε πολύ διαφορετικά επίπεδα, χωρίς ένα πλήρες σχέδιο ρυθμίσεων για την παραγωγική και κοινωνική λειτουργικότητα αυτής της ένωσης, αλλά με την στανική «άνωθεν» στόχευση στην «απελευθέρωση»- απορύθμιση των αγορών δρα διαλυτικά σε όλες τις χώρες και πιστεύω σε λίγο καιρό δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο αισιόδοξου φεντεραλισμού, τουλάχιστον με αυτό το κοινωνικοοικονομικό σύστημα.
Οι ανταγωνισμοί, οι εθνικισμοί και οι φοβίες συνεπώς θα αυξάνονται . Και των φρονίμων τα παιδιά πρέπει τώρα να λύσουν με διακρατικές συμφωνίες αυτά τα ζητήματα σε ρεαλιστική βάση όμως.

ΓΝΩΣΤΟΙ, ΦΙΛΟΙ, ΓΕΙΤΟΝΟΙ

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος





Πρόληψη επί της Ουσίας

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
δούρειος άνεμος του ΠΕΤΡΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα
http://www.kounia.org/

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"
Νίκος Καζαντζάκης... Κι όμως σήμερα ταιριάζει κι εδώ!

Αρχειοθήκη ιστολογίου