ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τα Σωματεία , οι Σύλλογοι ,οι Επιτροπές και οι πρωτοβουλίες εργαζομένων από τους χώρους της πρόληψης, της θεραπείας και της υποκατάστασης των εξαρτησιογόνων ουσιών και πιο συγκεκριμένα :
- ο Σύλλογος Εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ
- η Επιτροπή Εργαζομένων του 18ΑΝΩ και
-το Σωματείο Στελεχών Πρόληψης ,
σας προσκαλούν σε κοινή συνέντευξη τύπου , στις 06.12.2007 ,11.00πμ , στην αίθουσα του Οργανισμού Κατά Των Ναρκωτικών , στην Αθήνα ( Αβέρωφ 21) , με θέματα:

α) Τα τεραστια χρέη του Υπουργείου Υγειάς προς τα Κέντρα Πρόληψης και την εγκατάλειψή τους από το κράτος
β)Την εισαγωγή ενός σαφούς και λειτουργικού θεσμικού πλαισίου για τα Κέντρα Πρόληψης
γ) Την ανάγκη στήριξης από την Πολιτεία και την κοινωνία της Πρωτογενούς Πρόληψης Χρήσης Εξαρτησιογόνων Ουσιών στην Ελλάδα και
δ) Την αύξηση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών ( πρόληψη-θεραπεία –επανένταξη)

Αναλυτικότερα σας , σας επισημάνουμε , ότι αν και πριν από λίγες εβδομάδες ανέλαβε, ο νέος πρόεδρος του Οργανισμοί Κατά Των Ναρκωτικών, κ. Γ . Φωτεινόπουλος, η κατάσταση στα Κέντρα Πρόληψης είναι τραγική και δεν υπάρχει κανένα «περιθώριο προσαρμογής» για το νέο Δ.Σ του ΟΚΑΝΑ.
Σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρωθήκαν από τα Κέντρα Πρόληψης , οι οφειλές του ΟΚΑΝΑ , ξεπερνάνε στο 95% αυτών , τις 75.000€ για την χρονιά τουλάχιστον που διανύουμε, με αποτέλεσμα , να υπάρχουν εργαζόμενοι απλήρωτοι και ανεξόφλητα πάγια λογαριασμών όπως ΙΚΑ εργαζομένων, ενοίκια κλπ . Ενώ οι δράσεις περιστέλλονται και δημιουργείται ένας κυκεώνας χρεών , αφού , όταν ο εργοδότης καθυστερεί να αποπληρώσει το ΙΚΑ , στη συνέχεια είναι υποχρεωμένος να πληρώσει τις ανάλογες άσκοπες και παράλογες, από πλευράς κατάχρησης δημοσίου χρήματος επιβαρύνσεις.
Οποτε το θέμα , ηρθε στην Βουλή με επερωτήσεις , διαφάνηκε ένας ανύπαρκτος συντονισμός ανάμεσα στο Υπουργείο Υγείας και Υπουργείο Εσωτερικών για το Θέμα αυτό. Διατυπωθήκανε μεγάλα λόγια για την πρόληψη, χωρίς όμως κανένα σαφές χρονοδιάγραμμα για το πρόβλημα της υποχρηματοδοτησης και του θεσμικού ελλείμματος των Κέντρων Πρόληψης.
Έτσι , το ένα Υπουργείο μεταφέρει τις ευθύνες του στο άλλο , και η ομηρία των εργαζομένων , όπως και η αδιαφορία για το Θεσμό των Κέντρων Πρόληψης , ¨καλά κρατεί¨…, με το θλιβερότερο από όλα τα αποτελέσματα , κάποιοι συνάδελφοι μας να μένουν για μήνες απλήρωτοι.
Τον ερχόμενο Ιανουάριο λήγει η Προγραμματική Σύμβαση ανάμεσα σε Υπουργείο Υγείας και Εσωτερικών, με αποτέλεσμα, εάν δεν υπάρξει άμεση ανανέωση (αξίζει να επισημανθεί, ότι μόνο η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος – ΚΕΔΚΕ και το Υπουργείο Εσωτερικών, έχουν αποφασίσει , εγγράφως την ανανέωση της Προγραμματικής Σύμβασης για την επόμενη πενταετία), να διακοπεί η λειτουργία των Κέντρων Πρόληψης, χωρίς να συγκεκριμενοποιείται ο ακριβής τρόπος συνέχισης τους από το «πολλά υποσχόμενο» Εθνικό Σχέδιο Δράσης για Τα Ναρκωτικά.
Για όσους , δεν γνωρίζουν αναφορικά με την πρόληψη των εξαρτησιογόνων ουσιών, διευκρινίζουμε , ότι απευθύνεται σε υγιή πληθυσμό και έχει ως σκοπό, όχι μόνο την πρόληψη των εξαρτησιογόνων ουσιών, αλλά και την προαγωγή της ψυχικής υγείας ευρύτερα. Η αποτελεσματικότητα των Κέντρων Πρόληψης στη χώρα μας , έχει αναγνωριστεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Κατά Των Ναρκωτικών, ως εξέχουσα , καθώς εμφανίζεται να πρωτοστατεί μαζί με τις ανάλογες δομές της Αυστρίας.
(http://ar2006.emcdda.europa.eu/el/page006- el.html
Το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι ένα πολυπαραγοντικό, πολυαιτιακό κοινωνικό φαινόμενο που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αποσπασματικές και επιφανειακές λύσεις που έχουν ως άξονα το χαμηλό κόστος.
Η πολιτεία πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τις προτάσεις των εργαζομένων στις δομές πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης, γιατί αυτοί καθημερινά γνωρίζουν άμεσα τις ανάγκες του συστήματος και μπορούν να προτείνουν μακρόπνοες στρατηγικές για τον κάθε χώρο.
Και ειδικότερα για τα Κέντρα Πρόληψης , προτείνουν :
Την εργασιακή εξασφάλιση του προσωπικού
Την πιστοποίηση των στελεχών και των Κέντρων Πρόληψης ως Φορέων Πρωτογενούς Πρόληψης και Προαγωγής της Ψυχο – κοινωνικής Υγείας
Την αναγνώριση και συνέχιση του έργου που έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα Την εξασφάλιση της περιφερικότητας και της ευελιξίας στην λειτουργία τους που βοήθησε ώστε να αναδειχθούν σε πρωτοπόρες κοινωφελείς υπηρεσίες υγείας , αναγνωρισμένες διεθνώς.

Η πρόταση για το θεσμικό είναι πρόταση τριών ομόκεντρων κύκλων , όπου πυρήνας είναι η άμεση χρηματοδότηση από τα οφειλόμενα , επόμενος ομόκεντρος κύκλος η ανανέωση της πενταετούς σύμβασης 2008-2012 και τρίτος ομόκεντρος κύκλος η οριστική λύση του θεσμικού , όπου πρέπει να κινείται και παράλληλα με τους δύο προηγούμενους .

Δυστυχώς στη χώρα μας , η Πρόληψη θεωρείται υπηρεσία πολυτελείας, παρόλο που έχει το χαμηλότερο κόστος . Πιο συγκεκριμένα η αναλογία υπηρεσιών πρόληψης ανά άτομο είναι περίπου 45€ ανά τριετία ή 15€ ανά έτος.
Τα Κέντρα Πρόληψης καθημερινά μοχθούν ώστε κάθε νέος να γίνει δέκτης των υπηρεσιών πρόληψης, κάθε γονέας, εκπαιδευτικός, επαγγελματίας υγείας, φαντάρος, στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, στέλεχος των ΜΜΕ, εργαζόμενος, κάθε κάτοικος της χώρας.
Και ενώ όλοι “φωνάζουν” για την Πρόληψη χρησιμοποιώντας την ως την έννοια πασπαρτού που αγγίζει την ευαισθησία των πολλών, ειδικά σε επίκαιρες δραματοποιημένες τρομολαγνικές ιστορίες, αρκετές πόρτες των σχολείων μένουν κλειστές στην παροχή υπηρεσιών από τους Επαγγελματίες της, ενώ αρκετοί πολιτικοί που στήνουν πανυγηράκια κάθε Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών μιλώντας δήθεν για Πρόληψη σήμερα σιωπούν μπροστά στην εγκατάλειψη από την πολιτεία του Δικτύου των Κέντρων Πρόληψης , «βουβοί , μοιραίοι και άβουλοι αντάμα…»
Τα Σωματεία , οι Σύλλογοι οι Επιτροπές και οι πρωτοβουλίες εργαζομένων από τους χώρους της πρόληψης, της θεραπείας και της υποκατάστασης των εξαρτησιογόνων ουσιών και πιο συγκεκριμένα :
- ο Σύλλογος Εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ
- η Επιτροπή Εργαζομένων του 18ΑΝΩ και
-το Σωματείο Στελεχών Πρόληψης
εκφράζουμε την συμπαράστασή μας στους συναδέλφους των Κέντρων Πρόληψης και διεκδικούμε μέσα στην επόμενη εβδομάδα τις απαντήσεις των αρμοδίων Υπουργείων και του ΟΚΑΝΑ, ως ελάχιστη ένδειξη πολιτικής για τα ναρκωτικά στη χώρα μας .
Τέλος, το Σωματείο Στελεχών Πρόληψης (οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης ) και ο Σύλλογος Εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ προκηρύσσουν εικοσιτετράωρη προειδοποιητική απεργιακή κινητοποίηση στις 07/12/2007 . Την ίδια μέρα θα λάβουν χώρα εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Χώρας!


ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
email: prolipsiworkers@yahoo.gr
www.prolipsiworkers.blogspot.com

Εργασία, Ελευθερία, Εξάρτηση

Πολλές εκθέσεις γίνονται με έργα πρώην εξαρτημένων.

Αυτής μου άρεσε το μήνυμα:

Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΟΥΣΙΕΣ..

Μέρες που είναι, αν μου επιτρέπουν τα παιδιά, να γενικεύσω:

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΕΛΕΙ ΕΡΓΑΣΙΑ...

Υ.Γ. Ας στηρίξουμε όλοι αυτόν τον αγώνα. Αυτοί που μας καλούν γνωρίζουν ήδη πολλά!

Γιατί τα παιδιά στρέφονται στα ναρκωτικά; (Υποθέσεις Εργασίας)

Είναι ένα μεγάλο ερώτημα σήμερα γιατί οι νέοι , στρέφονται σταδιακά όλο και περισσότερο στην κατάχρηση εξαρτησιογόνων ουσιών. Μάλιστα όπως λένε οι δικοί τους είναι οι πιο "ευαίσθητοι" .
Τα ΜΜΕ έχουν δημιουργήσει την άισθηση ότι φταίει η περιέργεια και οι κακές συναναστροφές, η πολύ μεγάλη διαθεσιμότητα της ουσίας, ο «μύθος» που έχει δημιουργηθεί για τα ναρκωτικά, η «έλξη του απαγορευμένου» .
Τελευταία δε, φταίει και η" κακή τους μοίρα", δηλαδή τα γονίδια..
Όλα αυτά μπορεί να παίξουν ρόλο, κυρίως στο να δοκιμάσουν τα παιδιά τα ναρκωτικά..
Ακόμα όμως και γι’ αυτό το στάδιο του "πειραματισμού" υπάρχουν κοινωνικές και ψυχολογικές αιτίες. Τι έχει να μας πει ένας νέος που ψάχνεται στο "περιθώριο";
Που προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να "ταράξει τα νερά";
Μήπως δεν μπορεί να μας μιλήσει αλλιώς;
Ευτυχώς δεν θα εξαρτηθούν όλοι.

Κάποιοι έχουν παραπάνω λόγους για να εξαρτηθούν από τις ουσίες.
Να σχετιστούν με τις ουσίες έως ότου η εξάρτηση τους από αυτές γίνει ένας τυραννικός καταναγκασμός.
Τις αναζητούν γιατί τους δίνει τη δυνατότητα να φεύγουν από την πραγματικότητα που ζουν.
Τους δίνουν την δυνατότητα ανάμεσα στον εαυτό τους, που δεν τον αντέχουν, και τους άλλους, που επίσης δεν αντέχουν να βάλλουν ένα τοίχο: Ένα φοβερό τσοπανόσκυλο που μας κρατά μακριά τους. Τις Ουσίες

Δεν μπορούν τα παιδιά αυτά να δημιουργήσουν αληθινές σχέσεις με τους Άλλους, το εγώ τους είναι ασταθές, έτοιμο να σωριαστεί με το παραμικρό και να ναρκωτικά έρχονται σαν υποστήριγμα.
Αυτός ο άνθρωπος από την νηπιακή του ηλικία ένοιωσε ότι δεν μπορεί να σχετιστεί και να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους.
Ζώντας σε ένα περιβάλλον υπερπροστατευτικό, ή άτεγκτο, με δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων, βίωσε τις κοντινές σχέσεις, τις σχέσεις με τους σημαντικούς άλλους ως απειλή, γι αυτό βάζει τον τοίχο των ναρκωτικών.
Ζητά αυτό το δεκανίκι, ως απόλυτη και απρόσωπη εξάρτηση, για να συνεχίζει να είναι άβουλος.

Άλλη μία περίπτωση είναι να βίωσε έναν «υπόγειο», αλλά ωστόσο αδυσώπητο ανταγωνισμό μεταξύ των γονέων του, ή άλλων αγαπημένων του προσώπων, γεγονός που τον έκανε πολύ ευάλωτο, με τα «κομμάτια» του να είναι μέσα του σε μια διαρκή σύγκρουση. Έτσι η χρήση και η φυγή μέσα από αυτή, να είναι μια λανθασμένη βέβαια προσπάθεια κατευνασμού.

Όταν δεν του δόθηκαν οι ευκαιρίες για να δοκιμάσει μέσα στο ασφαλές πλαίσιο της οικογένειας δεξιότητες, ικανότητες, είναι απροετοίμαστος για την ζωή.
Όταν δεν κατάφερε μέσα στο σπίτι να του αναγνωριστεί ότι συχνά μπορεί να κάνει και λάθη, ότι μπορεί να υπάρξουν πράγματα στα οποία δεν θα τα καταφέρνει τέλεια, το «άγχος αποχωρισμού του» από τους δικούς του, μπορεί να γίνει τόσο δυνατό, ώστε να αποτελέσει μια επιπλέον αιτία στο πολυπαραγοντικό φαινόμενο της εξάρτησης.
Χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά για να μείνει το αδύναμο, «μεγάλο παιδί» στην οικογένεια.

Χώρια, που όταν ο άνθρωπος μεγαλώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον, που του λείπει η πρωτοβουλία και η ζωντάνια, όταν κάποια στιγμή αναγκαστικά φύγει από αυτό, μπορεί και να το ως ευκαιρία για νέες, δυνατές «εμπειρίες»...

Επιπρόσθετα για ένα άνθρωπο με αυτή την προσωπική ιστορία τα διάφορα τραυματικά μεν, αλλά πολύ πιθανά στη ζωή βιώματα, δηλαδή απώλειες, χωρισμοί, θάνατοι, κλπ, αποκτούν άλλη, τρομακτική δυναμική.

Αλλά ποιά βιώματα; Εδώ υπάρχει η γνωστή κρίση της εφηβείας…Κανένας άνθρωπος δεν υπάρχει που να μην πέρασε την κρίση της εφηβείας και να μην την ξεπέρασε.
Ο έφηβος όμως με την ψυχολογική κατάσταση που περιγράψαμε, αισθάνεται να βαθαίνει το εσωτερικό του κενό και προσπαθεί σ’ αυτή τη στιγμή που μεγαλώνει ο πόνος του, η ανία, το άγχος του να ναρκώσει το ψυχικό του όργανο με ουσίες.

Θέλετε κι άλλα;
Μεγαλώνει μέσα σε μια πραγματικότητα που δεν εμπνέει το άτομο να συναντήσει τους άλλους στη βάση κοινών αξιών, πεποιθήσεων, σκοπών.
Κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα, ότι ζούμε το τέλος των κοινωνικών αναφορών, ζούμε σε μια εποχή ατομοκεντρισμού.
Ο νέος αισθάνεται έτσι κι αλλιώς μεγάλη μοναξιά μέσα σ’ αυτή την ατομο-κεντρική κοινωνία, μακριά από όλους, χωρίς τη δυνατότητα να έχει κοινωνικά στηρίγματα, να έχει πρότυπα. Φανταστείτε τώρα τη μοναξιά του, να επιδεινώνουν και άλλοι πιο προσωπικοί παράγοντες.
Οι γονείς του -που έτσι κι αλλιώς στην εφηβεία αισθάνεται την ανάγκη να γκρεμίσει από το βάθρο τους- του φαίνονται πολύ μικροί, δεν μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους.
Δεν έχουν κάτι δυναμικό, κάτι δημιουργικό να του δώσουν.
Συνήθως στην Ελλάδα στερούνται ακόμα και την επικοινωνία με φίλους, γιατί δεν έχουν χρόνο. Πρέπει να δουλεύουν από το πρωί ως τα μεσάνυχτα για να του προσφέρουν ανέσεις και φροντιστήρια..

Και τι να βάλει στη θέση των γονέων. Τους σταρ που κέρδισαν σχεδόν αυτόματα και χωρίς πολύ κόπο δόξα και χρήμα;
Μάλλον αυτός δεν θα το πετύχει και βαθιά μέσα του το ξέρει και μεγαλώνει ο πόνος του..

Να αναφέρουμε και το εκπαιδευτικό σύστημα, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας. Οι περισσότεροι νέοι ήδη από το γυμνάσιο εργάζονται πάνω από 12 ώρες.
Και αυτός από μόνος του είναι ένας παράγοντας σημαντικός για την κατάχρηση ουσιών.
Μια τέτοια καταπόνηση χρειάζεται και αναλγητικά!

Ποιος θα γίνει ο Ενήλικας Υποστηρικτής αυτού του νέου;
Ο Καθηγητής;
Ο Γυμναστής;
Ο υπεύθυνος της πολιτιστικής ομάδας;
Ένα άτομο της κοινότητας που μπορεί να τον πλησιάσει;
Ο παππάς ναι, για τις μικρές κοινότητες..
Αναρωτηθείτε πόσοι από μας πλέον έχουμε αυτόν τον στόχο πέρα από την "ύλη" μας, το περιορισμένο ειδικό σκοπό μας!
Μια κοινωνία υλοκρατική και ατομοκεντρική!


Βέβαια συχνά συναντούμε και περιπτώσεις, όπου αρκετοί νέοι στράφηκαν στα ναρκωτικά, επειδή στο περιβάλλον τους κυριαρχούσε η βία, επειδή θρηνούσαν τον έναν ή και τους δυο γονείς τους, επειδή υπήρχε ελλειμματικός ή και μηδαμινός γονεϊκός έλεγχος.
Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις.
Ίσως εδώ να είναι προφανής η συσχέτιση, όμως δεν εξηγούν την πλειονότητα των περιπτώσεων εξάρτησης.

Πάρα πολλές περιπτώσεις που συχνά είναι φαινομενικά ανεξήγητες. Εγώ μέσα από τις καταγραφές των θεραπευτών που διάβασα, έκανα αυτή την "υπόθεση" μέσα από την οποία μπορώ να καταλάβω, γιατί -ας πούμε τα παιδιά της διπλανής πόρτας- στρέφονται στα ναρκωτικά.
Βέβαια η χρήση αυτών των στοιχείων πρέπει να γίνεται με σύνεση, γιατί μια ολόκληρη σειρά μοναδικών παραγόντων οδήγησαν το κάθε εξαρτημένο πρόσωπο, σε αυτή την νοσηρή κατάσταση και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν φτάνει μια αιτία για να εξαρτηθεί κανείς. Δεν επιδιώκω να δημιουργήσω νέα στερεότυπα, αλλά να παρουσιάσω συνοποτικά την κρυμμένη πραγματικότητα αυτών των ανθρώπων.

Οι Φάκελοι του "Τσουκνίδα" και των συν-συζητητών του ...

Αντιγράφω από το πρόχειρο τετράδιο:

Οι "Φάκελοι Προτάσεων" ξεκίνησαν από μια τρελή ιδέα που είχαμε, μια ετερόκλητη ομάδα bloggers, την περίοδο που όλοι "σφαζόμασταν" με όλους για το ποιος υποψήφιος θα επικρατήσει στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ.Η ιδέα ήταν απλή, θα καταπιανόμασταν κάθε φορά με ένα διαφορετικό κοινωνικό ή πολιτικό θέμα και μέσα από διάλογο θα διατυπώναμε κοινές προτάσεις.Το... πείραμα ξεκίνησε πριν από, περίπου είκοσι ημέρες και η πρώτη μας θεματική προσπάθεια ήταν για την παιδεία. Λίγες μέρες αργότερα, μάθαμε ότι αυτό που δημιουργήσαμε ονομάζεται αυτοοργάνωση.Μετά από πολλές συμφωνίες και διαφωνίες, καταλήξαμε σε κάποιες κοινές προτάσεις για την παιδεία οι οποίες δεν στηρίζονται σε τεχνοκρατικές απόψεις, αλλά στις ιδέες, την τολμηρή φαντασία και την λογική, όλων των συντελεστών του blog.Από, εσάς περιμένουμε να τις διαβάσετε και να ξεκινήσετε μαζί μας έναν γόνιμο διάλογο. Επιθυμούμε να μας καταθέστε τις ενστάσεις και τις διαφωνίες σας. Μα, πάνω, απ' όλα θέλουμε και τις δικές σας ιδέες, διότι το παζλ που σας εκθέτουμε είναι, σίγουρα ημιτελές. Εγώ, το καπιταλιστικό κουμμούνι, ο not the boy next door, o Αντώνης, ο fisherman, ο vagnes, ο stefan, ο tzonakos σας περιμένουμε να συμπληρώσετε τα κομμάτια που λείπουν...

Εγώ θα συμπλήρωνα ότι το είδα σαν ένα ρίσκο επι- κοινωνίας.
Αν το έφτιαχνα μόνος μου δεν θα ήταν έτσι.
Αν το δω τώρα, αποξενωμένο από κάποια κομμάτια του που είναι και δικά μου, θα πω ότι θα μπορούσα να έχω κάποιες μικρές επιφυλάξεις.
Πάντως αυτό που προτείνουμε είναι κοντύτερα σε αυτό που θα ήθελα, από όποιαδήποτε άλλη πρόταση!

Υπάρχουν και τέτοιοι παππάδες

Επειδή έχω γράψει κατά καιρούς πολλά για την Εκκλησία, οφείλω να προβάλω και το καλό, όπου υπάρχει.

Αναδημοσιεύω από άλλον blogger (Αρθρο) για τον αγωνιστή Παππά του Ασωπού.

Παράδειγμα προς μίμηση και για τους "ανωτέρους" του!

Άξιος παππά- Γιάννη!

Η Ιστορία μιλά!

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης , Μουσική: Μάνος Λοΐζος

"Σχεδόν πενήντα χρόνια βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία, στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία περνούσες γελαστός.
Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου "γιατί"."

Θα μπορούσα να καταθέσω πολλές σκέψεις για το νόημα του Πολυτεχνείου, αλλά προτίμησα αυτό το τραγούδι, το οποίο κατά την γνώμη μου πρέπει να εκφράζει τον απλό αγωνιστή εκείνης της περιόδου που βιώνει και το σήμερα..

Τον αγωνιστή που νιώθει ότι ο αγώνας του δεν δικαιώθηκε.

Τουλάχιστον ότι δεν δικαιώθηκε πλήρως...

Το Πολυτεχνείο δεν ήταν κάτι μοναδικό, αλλά ένας κρίκος μιας αλυσίδας. Ίσως, αν άλλα δεν είχαν προηγηθεί, να μην υπήρχε..

(Διαδήλωση στην Αθήνα τον Καιρό της Γερμανικής Κατοχής.)


Η Ιστορία μιλά πάντα.... άλλοτε πνιχτά, άλλοτε φωναχτά!

...."Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις

για να ζήσουν οι άλλοι.

Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι

ένα οποιοδήποτε πρωινό.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι

μπρος στα ντουφέκια!"

Τάσος Λειβαδίτης

Ο μυλοπόταμος του "ασφαλιστικού"..

Παρακολουθώντας τα σημερινά Δελτία Ειδήσεων και τα 2 κύρια θέματά τους, το "ασφαλιστικό" και τα Ζωνιανά Μυλοποτάμου, οι νευρώνες του εγκεφάλου μου έκαναν μια παράδοξη σύναψη:

2037....

Η ασφαλιστική (αντι)μεταρρύθμιση έχει περάσει σε όλη την Ευρώπη.

Οι άνθρωποι εργάζονται μέχρι τα 75 και το πρόβλημα της ανεργίας έχει λυθεί.

Τέρμα οι μεγάλες περιποιήσεις του νοσηλευτικού συστήματος στα γιαγιαδοπαππούδια.

Η πρόοδος της Ιατρικής (που κοστίζει) τίναξε στον αέρα κάθε έννοια δημόσιου συστήματος Υγείας.

Οι αναλυτές cost- benefit, είπαν: "κανέναν οίκτο" κανένα benefit.

Το άγαλμα του Μάλθους κοσμεί κάθε ΙΚΑ και ΞΙΚΑ..

Τελικά βέβαια η μπάλα πήρε και τους νεότερους..

ΣΕ ορισμένα όμως μέρη ο κόσμος αντιστέκεται .....

Οι δημοσιογράφοι μιλούν για το φαινόμενο των " Ληστογερόντων".

Αν αρρωστήσει κανείς, μπαίνουν ανά ομάδες στα δημόσια νοσοκομεία ζωσμένοι με καλάσνικωφ ή εκρηκτικά και απαιτούν ιατρική φροντίδα υψηλού επιπέδου..

Αν κάποιος "δεν μασήσει" έχουν 2 μεθόδους:

plan 1: Νταβραντισμένοι ψαρομάλληδες και ώριμες κυρίες με ζουμερά καπούλια προσφέρουν το κορμί τους σε ανθρώπους χορτασμένους από μεγάλα λόγια, ερεθιστικές εικόνες αλλά απουσία αγκαλιάς.

plan2: Αν πρόκειται για κάποιον τελείως δυσκοίλιο, ο χαμένος βρίσκεται ξαφνικά χρεωμένος με δισεκατομμύρια ευρώ σε όλες τις τράπεζες του κόσμου. Του μένουν 2 λύσεις ή να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα, ή να συμφιλιωθεί με τους παππούδες -χάκερ.

καρότο και μαστίγιο , στο σχολείο της κοινωνίας ήταν καλοί μαθητές..

Ολόκληρες επιχειρήσεις εφαρμόζουν στην "μαύρη" την πρόωρη συνταξιοδότηση.

Οι άνθρωποι - γυναίκες και άντρες- μετά τα 55 δεν πατάνε στην δουλειά στην ζούλα και όλοι τους καλύπτουν. Βέβαια- βέβαια και οι γιάπηδες των επενδυτικών ταμείων που διαχειρίζονται πλέον κάθε παραγωγική δομή.

Και αυτοί παιδάκια έχουν και το οργανωμένο έγκλημα των συνταξιούχων θα τα βρει παντού.

Ενννοείται ότι κανένας "χαρτογιακάς" δεν αποκοτάει να μην φτιάξει πλαστά χαρτιά...

Ακόμα και η σύνταξη να μην υπάρχει δηλωμένη κάπου, οι ταμίες των τραπεζών την αποδίδουν...

Εννοείται ότι σε αυτές τις "μαύρες κοινωνίες" κανένα κράτος δεν έχει βρει την παραμικρή συναίνεση για να σταθεί.

Αλέστηκε στις μυλόπετρες του ποταμού....

Κάθε ομοιότητα με γνωστές καταστάσεις είναι συμπτωματική!

Σύγνεφο με παντελόνια

"Τη σκέψη σας που νείρεται

πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας

σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές

σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,εγώ θα την τσιγκλάω

επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.

Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα

ως να χορτάσω χλευασμό.

Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου

κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.

Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,

ωραίος τραβάω, τραβάω εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.

Εσείς οι αβροί!...Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.

Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.

Όμως εσείς,

θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,

τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,

έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;

Ελάτε να σας δασκαλέψω,

εσάς τη μπατιστένια απ' το σαλόνι,

εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων

κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας

σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.

Θέλετε;

θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος

-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-θέλετε-

θα 'μαι η άχραντη ευγένεια-

όχι άντρας πια,

μα σύγνεφο με παντελόνια"

Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Μαγιακόφσκι

(μετάφραση Γ. Ρίτσου)

Να ένα άλλο αγαπημένο ποίημα μου. Μέχρι να μου ' ρθει και μένα η έμπνευση για καινούργιο λόγο.

Εκπαιδευτικό Μανιφέστο.

Με την καινούργια μου συμμετοχή στους "Φακέλους", συνένωσα παλαιότερες δημοσιεύσεις μου για τη παιδεία, ώστε να να παρουσιάσω και τις δικές μου θέσεις.
Οι Φάκελοι είναι μια συλλογική προσπάθεια για παρουσίαση προβληματισμού, προτάσεων και πρόκληση διαλόγου πάνω στο ίδιο θέμα, το οποίο προαποφασίζεται κάθε φορά. Το κείμενο μου:

Θα ξεκινήσω έτσι: Μιλώντας για τις δικές μου «νεφέλες».
Γιατί, όπως δίχως γη «δεν γίνεται δουλειά», «δεν γίνεται δουλειά» και χωρίς ουρανό.
Και το Παιδευτικό μας σύστημα σήμερα θέλει ουρανό για να αναπνεύσει.
ΜΙΛΑΩ ΑΠ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΜΟΥ, αυτού που δεν μπορεί να αγοράζει εκπαίδευση, ξεκινώντας από τον καλό ιδιωτικό παιδικό σταθμό με τον παιδοψυχολόγο και καταλήγοντας στο ονομαστό πανεπιστήμιο του εξωτερικού.
Και τι ζητώ;Ένα σχολείο που να μαθαίνει στον νέο άνθρωπο πώς να μαθαίνει.
Που να του αφήνει καιρό για παιγνίδι και ανακάλυψη της κοινωνικής ζωής.
Ένα σχολείο το οποίο δεν φορτώνει τον μαθητή με επιπρόσθετο άγχος εξαιτίας της σύγχυσης για τους στόχους του και το ανεπεξέργαστο πρεσάρισμα για «επαγγελματικά προσόντα».Αντίθετα προσδοκώ ένα σχολείο που θα δίνει νοητικά και ψυχο-κοινωνικά "εργαλεία" στους νέους για να επεξεργάζονται τις πολλές μελλοντικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν καθώς φεύγουν από το ασφυκτικό «καβούκι» της νεοελληνικής οικογένειας και θα ανοίγονται στην πολυσύνθετη και ραγδαία μεταβαλλόμενη σύγχρονη κοινωνία.
Δεν φαίνεται να γίνεται αποδεκτό ότι η «υπερφόρτωση προσόντων» για κάθε παιδί από τον καιρό του Δημοτικού μέχρι και την έξοδό του από τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, λίγο θα το βοηθήσει στον ταχύτατα μεταβαλλόμενο σημερινό κι αυριανό κόσμο μας.Ο νέος χρειάζεται σήμερα να μπορεί να σκέφτεται μέσα σε ένα περιβάλλον ύπουλης χειραγώγησης των πολιτών από τους κατέχοντες χρήμα και δύναμη.Να παίρνει πρωτοβουλίες..Να μην τα βάζει κάτω με την πρώτη αναποδιά…Να μπορεί να αξιολογεί σωστά το περιβάλλον του….Να μπορεί να φαντάζεται κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπει…
Να μπορεί να χαίρεται τις μικροχαρές της ζωής, για να έχει ψυχική δύναμη, μέσα σε ένα πολιτισμικό περιβάλλον όπου η επικοινωνία ταυτίζεται με την κατανάλωση.
Να μπορεί να αλλάζει, παρόλο που η ανασφάλεια γύρω του τον πιέζει σε νηπιακή προσκόλληση στο γνωστό μα κουραστικό.

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα με λειτουργούς που θα έχουν κίνητρα ηθικά και υλικά, ώστε να δίνουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους στην δουλειά τους.
Δασκάλους που θα επιλέγουν αυτήν την δουλειά γιατί τους αρέσει και όχι γιατί θα λύσουν το εργασιακό τους θέμα. (Δείτε τι γίνεται με τις βάσεις των Παιδαγωγικών τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης, επειδή προσωρινά οι απόφοιτοί τους διορίζονται γρήγορα.)
Εκπαιδευτικούς που θα στηρίζονται στην ψυχοφθόρα εργασία τους και θα έχουν συνεχή επαγγελματική εκπαίδευση με βάση τις ανάγκες που οι ίδιοι θα εκφράζουν.
Εκπαιδευτικούς που θα συμμετέχουν περιφερειακά στο σχεδιασμό των αναλυτικών προγραμμάτων διδασκαλίας για κάθε τάξη..
Δασκάλους, που δεν θα χρειάζονται εγχειρίδια, θα δημιουργούν με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας τα δικά τους , λαμβάνοντας υπόψη το ιδιαίτερο πολιτισμικό, γνωστικό και κοινωνικό δυναμικό των μαθητών τους. Θα υποστηρίζονται βεβαίως σε αυτό από κατά τόπους από εξειδικευμένους συναδέλφους τους!
Δασκάλους, που η δουλειά τους θα έχει νόημα και ενδιαφέρον, παρά τις αναμενόμενες και πολύ φυσιολογικές ματαιώσεις.

Σχολεία, αυτοδιοίκητες μονάδες με βάση εσωτερικούς κανονισμούς οι οποίοι θα καταρτίζονται και θα αναθεωρούνται δημοκρατικά με την συμμετοχή όλων των εργαζομένων (δασκάλων και μη), των γονέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης και σταδιακά των μαθητών (στο Λύκειο μάλιστα ισότιμα).
Ονειρεύομαι την κατάργηση των γενικών εξετάσεων και την ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ελεύθερη δεν σημαίνει βέβαια ανεξέλεγκτη.Θα μπορεί στα Πανεπιστήμια (η διάκριση ΑΕΙ και ΤΕΙ θα αποτελέσει παρελθόν) να λειτουργεί ένας πρώτος κύκλος ομοειδών επιστημών (π.χ. ανθρωπιστικές, βιολογικές, φυσικές, τεχνολογικές κτλ). Εκεί ο φοιτητής θα αξιολογείται καθημερινά και πιο έτοιμος και πιο γνώστης της κατάστασης θα περνά στο ειδικότερο αντικείμενο που θέλει, αν μπορεί.Τον καιρό που ακόμα και για τους αποφοίτους των πολυπόθητων Ιατρικών σχολών υπάρχει ανεργία και οι σχολές των υπαξιωματικών του στρατού είναι πιο πάνω στις «βάσεις» από πανεπιστημιακά τμήματα, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για αυτό, παρά μόνο ότι το κράτος δεν θέλει να χρηματοδοτήσει την μεταρρύθμιση αυτή.

Ονειρεύομαι ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο, Αυτοδιοίκητο, Ερευνητική κυψέλη, με μεταπτυχιακές σπουδές για πολύ περισσότερα άτομα.
Ένα πανεπιστήμιο, ευέλικτο ανοιχτό στην κοινωνία, εξοικειωμένο με την συνεχιζόμενη δια βίου εκπαίδευση.
Μια Ακαδημαϊκή Εκπαίδευση, κλασσικού τύπου , αλλά και "από απόσταση", που θα δημιουργεί την αίσθηση στον πολίτη, ότι δεν πρέπει να διαλέξει το μέλλον του στα 18, αλλά, αν οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του αποφασίσει να σπουδάσει, θα μπορέσει να το επιτύχει!
Αρχικά να σας δηλώσω ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια, δεν κακοέβλεπα τα "μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά Α.Ε.Ι."Δεν κακοέβλεπα -εναλλακτικά και μεταβατικά μέχρι να πάρουμε το 15% "προίκα για την Παιδεία" και να χρηματοδοτήσουμε την εκπαιδευτική επανάσταση- την δυνατότητα να έχει ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα η ΓΣΣΕ, ή ο Δήμος της Αθήνας για παράδειγμα και με απείρως πιο χαμηλά δίδακτρα από αυτά που τώρα δίνουν οι γονείς σε φροντιστήρια και Φαουντέϊσον, να μπορεί να λειτουργεί.Ταυτόχρονα τέτοια Ιδρύματα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την "δια Βίου Εκπαίδευση", την οποία μέχρι τώρα έχουν ξεχάσει τα περισσότερα ΑΕΙ, ή την έχουν εκχωρήσει σε καθαρά κερδοσκοπικά σχήματα.Πίστευα βέβαια ότι τέτοια Ιδρύματα θα έχουν τουλάχιστον την ίδια ακαδημαϊκή αυτοτέλεια και τουλάχιστον την ίδια δημοκρατική λειτουργία και δικαιώματα για φοιτητές, Δ.Ε.Π. και λοιπό προσωπικό που έχουν τα σημερινά "κρατικά Α.Ε.Ι."
Σήμερα είμαι εναντίον της πιθανότητας αυτής.
Λέω δηλαδή "πιο καλά, ας παραμείνουν έτσι τα πράγματα στο Πανεπιστήμιο, για να μην έρθουν τα χειρότερα.."
Γιατί κατανόησα ότι όλα αυτά τα ωραία λέγονται ως προφάσεις για το ξεπούλημα και του τελευταίου δημόσιου πράγματος..
Επειδή μεταβατικά πρέπει να ανοιχτεί η παιδεία, πριν οι ντόπιοι και ξένοι πάτρωνες της ανάπτυξης της πατρίδας μας νικηθούν και μπορέσουν να γίνουν επαρκείς δημόσιες επενδύσεις, έχω να προτείνω ένα άλλο σχέδιο:
Εντατική ανάπτυξη του μοντέλου του "Ανοιχτού Πανεπιστημίου" και συνεργασία αυτών των ιδρυμάτων με δομές της αυτοδιοίκησης (ή άλλων δημοκρατικών και μη κερδοσκοπικών δομών που θα το επιδιώξουν) για να τα εξυπηρετούν στο γραμματειακό, διαχειριστικό κομμάτι και σε άλλου είδους υποδομές και όχι στο επιστημονικό- διδακτικό έργο, που θα είναι ευθύνη του συνεργαζόμενου ΑΕΙ.
Πιστοποίηση αυτής της συνεργασίας από ανεξάρτητη αρχή της Πολιτείας.
Έτσι ο καθένας που θα θέλει να σπουδάσει θα μπορεί να εξυπηρετηθεί.
Τέλος όσοι εργάζονται μπορούν να πληρώνουν κάποια δίδακτρα για να υποβοηθείται το σύστημα.
Οι άνεργοι και οι αμειβόμενοι κάτω από το όριο φτώχειας, όχι μόνο θα φοιτούν δωρεάν, αλλά και θα δικαιούνται και άτοκου φοιτητικού δανείου για το πρώτο πτυχίο και το πρώτο μεταπτυχιακό.
Τότε τα κολέγια και τα φαουντέϊσον και σιγά - σιγά ακόμα και τα φροντιστήρια θα κλείσουν από μόνα τους, λόγω ελλείψεως πελατών.
Δεν χρειάζεται να απαγορευτούν!
Μέριμνα για όσους εργάζονται σε αυτές τις ιδιωτικές δομές, ώστε να περάσουν στην δημόσια εκπαίδευση.

"..ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.."

Για κάποιες μέρες δεν θα αναρτηθεί τίποτα εδώ. Είπα να είμαι μαζί σας με ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα .

Μιχάλης Κατσαρός :

" Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό
σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει: Δόξα σοι ο Θεός
Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών στον κοντό άνθρωπο του γραφείου την εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση στο φόρο σ’ εμένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτεσ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις
παρελάσεις
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι
συμβουλατόροι
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν σ'
εμένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό
τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούριαστα γλυκερά
τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σ’ εμένα, σ’ εμένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Υστερόγραφο

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί-καθώς διαβάστηκε-ήταν ένα ζεστό άλογο
ακέραιο.
Πριν διαβαστεί όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν αλλά σφετεριστές καταπάτησαν
τα χωράφια.
Η διαθήκη μου για σένα και για σε χρόνια καταχωνιάστηκε στα
χρονοντούλαπα από
γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο εξαφανίσανε τα
μέρη με τους ποταμούς τη νέα βουή στα δάση τον άνεμο τον σκότωσαν –τώρα
καταλαβαίνω πια τι έχασα ποιος είναι αυτός που πνίγει.
Κι εσύ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογo
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.."

Κλείστε αυτά τα σχολειά!

Τα παιδιά έχουν βαρεθεί να κάνουν μάθημα, οι δάσκαλοι να διδάσκουν..

Αυτή είναι η πραγματική αφορμή, απλά κανένας δεν το λέει..

"Κλείστε αυτά τα σχολειά"..Αυτό έπρεπε να είναι το σύνθημα!
" Mέχρι να φτιάξετε καινούργια, αφήστε μας λίγο να χουχουλιάσουμε στο σπιτάκι μας.
Έχουμε πολύ από τώρα κουραστεί!
Δυστυχώς πολλοί λίγοι, έχουμε κουράγιο να φτιάξουμε μαζί σας κάτι νέο.
Αλλά δεν αντέχουμε κι αυτό που υπάρχει, έστω και αν έχουμε μάθει καλά να to κρύβουμε πίσω από την "έλλειψη υποδομών"

Ακόμα και από τον εαυτό μας το κρύβουμε:
Δεν αντέχουμε να σηκωθούμε και να πάμε στο σχολείο, δεν έχει κανένα νόημα.
Εντάξει ένα καλό μελλοντικά επάγγελμα, αυτό μας το έχετε περάσει
Αλλά δεν θα το ζητήσουμε από εκεί, αλλά απ' όπου μετράει ο παράς μας
Αυτό σε ένα γενικότερο πλάνο δεν μας μαθαίνετε, όλοι εσείς που αντιδράτε;
Και για να σας ρωτήσουμε:
Ποιό είναι, ρε σεις, το αυριανό επάγγελμα ;
Με το μεγαλύτερο κύρος;
το περισσότερο προσοδοφόρο;
το λιγότερο επίφοβο για ανεργία;
Ξέρετε;
απαντήστε ειλικρινά,
γιατί δεν κάνουμε όλοι για στρατιωτικοί...
Αν δεν ξέρετε, αφήστε μας τουλάχιστον να κοιμηθούμε, ακόμα και ο ύπνος μας λείπει..
...
Εντάξει θα πάμε στο φροντιστήριο..
Αν και δεν σας το λέμε, έχουμε μεγάλες ενοχές που δεν πάτε για ένα ουζάκι το Σάββατο στη Ραφήνα, που φοράτε και φέτος το ίδιο σακάκι για αυτό το γαμημένο φροντιστήριο!"


Παλαιότερα είχα γράψει για την παιδεία

Αυτά.. κι αυτά και πολλά άλλα ...

Υ.Γ. Από την πλευρά μου ως υποστηρικτής ένα θα ήθελα να παρακαλέσω καταληψίες και εκαπαιδευτικούς που συμπαρίστανται..
Να οργανώσουν αντι-μαθήματα και άλλες δημιουργικές δράσεις μέσα στην κατάληψη.
Για να μην μπορεί να σπεκουλάρει κανένας καλοθελητής!

Adult Sex: Από την πλευρά της ζωής..

Σχολιάζοντας στο ιστολόγιο του δημοσιογράφου Αντώνη Κοκορίκου, έγραψα αυτόματα"πως ότι παραπέμπει στον έρωτα, ακόμα και το πορνό είναι από την πλευρά της ζωής.."
Από τότε γυρνώ και ξαναβλέπω το σχόλιο μου με ένα φόβο ότι μπορεί να παρερμηνευτεί..

Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι από το σεξ, όπως κάποιοι άλλοι από τα ναρκωτικά.
Ίσως αρκετοί να έχουμε γνωστά άτομα που έχουν περιορίσει το άλλα πρόπωπα στην κατηγορία του αντικειμένου ικανοποίησης πρωτοεγνών αναγκών.
Έτσι δυσκολεύονται να επενδύσουν στη διαπροσωπική σχέση...
Συνήθως η υποστηρικτική σχέση υποστηρίζει και το καλό σεξ...
Επίσης υπάρχουν άνθρωποι (ευτυχώς λίγοι) που είναι εξαρτημένοι, όχι απλά από το σεξ, αλλά από τα πορνοπεριοδικά, ή ανάλογα προϊόντα.
Άνθρωποι που φτάνουν στην κατανάλωση εθιστικών διεγερτικών ουσιών για να αντέξουν συνεχείς και καταναγκαστικούς μοναχικούς οργασμούς.

Ας συμπληρώσω ότι από την πλευρά της ζωής δεν είναι μόνο ο έρωτας, το πάθος για συνεύρεση και βιολογική αναπαραγωγή, αλλά και το να παίρνεις κι άλλες χαρές, να μεγαλώνεις ας πούμε παιδιά και να τους μεταδίδεις αξίες (κοινωνική αναπαραγωγή και συνέχεια)..
Να δημιουργείς να ένα ασφαλές οικονομικό και πολιτιστικό πλαίσιο για σένα και τα αγαπημένα σου πρόσωπα..
Να χαίρεσαι καθημερινά την επικοινωνία με τα άλλα πρόσωπα...

MAZI ME ΟΛΑ ΑΥΤΑ αποκτά ένα μεγαλειώδες νόημα και η σεξουαλική ικανοποίηση.
Αν ξεκοπεί κινδυνεύει να γίνει μια ατελέσφορη μανία..


Καλά μέχρι εδώ...
Αλλά γιατί ένα πράγμα, το οποίο, σχεδόν μόλις το σκεφτούμε, χαμογελάμε, έχουμε βαλθεί διαχρονικά ηθολόγοι, θεολόγοι, πολιτικώς ορθοί, φεμινίστριες, να το φοβόμαστε.
Να βρίσκουμε χιλιάδες προφάσεις για το παρακάμπτουμε ή να το "κουκουλώνουμε", να βλέπουμε ένα γυμνό και να λέμε ότι προσβάλει τα χρηστά ήθη, ή τον Θεό, ή την γυναικεία υπόσταση.
Σίγουρα ο άνθρωπος δεν είναι μόνον αυτό... αλλά την επίμαχη στιγμή αυτό εκπέμπει...
Ωποσδήποτε και αυτή η ευχαρίστηση, "παίρνεται" μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο. Αλλά στο πλαίσιο αυτό αντι-δρούμε και δια-δρούμε.
Τέλος πάντων, αυτά είχα να πω.. Εσείς τι λέτε;



Υ.Γ. Επειδή είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα το πάτε στον Χριστιανισμό..
Στην χριστιανική ασκητική (με μια σημερινή ματιά), έχει νόημα η αναπλαισίωση-όχι η άρνηση αυτού του φυσικού "πάθους"- όχι επειδή είναι κακό ή νοσηρό, αλλά αντίθετα επειδή είναι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο..

Οι ζεστές λαοθάλασσες ΙΙ (Κοινωνικός Σουρεαλισμός)

Η αύξηση της τιμής των άλλων μορφών ενέργειας, έχει οδηγήσει στην ανάγκη για αποθέματα κακής ενέργειας από τις ζεστές «λαοθάλασσες».
Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην πιεστική επιθυμία των μετόχων της εταιρίας Rebellious Relaxing Masturbation (R.R.M.) S. A. για πολλαπλασιασμό των κερδών !
Είχε προλάβει, βλέπετε, το δημόσιο και την έκανε «στρατηγικό εταίρο»….
Οι ήσυχες μέρες σε λίγο θα τελείωναν..