Αφίχθη προεκλογικώς το «Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής» με τα 1000 € , ελεημοσύνη και ντροπή (
πολύ σωστά είπε το Κ.Κ.E.) για τους αναξιοπαθούντες.
Διότι τα 1000 € το χρόνο, είναι λιγότερα κι από ψίχουλα..
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτοί που τα δίνουν.
Το θέμα είναι αυτοί που θα ψηφίσουν με τέτοια κριτήρια.
Γιατί δεν μπορεί, οι επικοινωνιολόγοι του κυβερνώντος κόμματος θα το «τεστάριζαν», πριν το παραδώσουν το μέτρο στο κοινό.
Αλλιώς θα τα έδιναν αλλού τα λεφτά.!
(Λέει ο καθηγητής Αλ. Μητρόπουλος ότι στις Σκανδιναβικές χώρες, έχουν τέτοια μέτρα…..
Ναι αλλά τα ποσά να είναι τέτοια…
Επίσης πάνε πακέτο με άλλα, όπως κάτι τεράστιες γονικές άδειες που δίνονται στη Δανία -σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα- και έτσι αντιμετώπισαν σχετικά ικανοποιητικά την υπογεννητικότητα..)
Το μεγαλύτερο θέμα όμως, που ανακύπτει με τέτοια μέτρα είναι η βαθιά κρίση ταυτότητας του πολιτικού μας συστήματος: Αφού μια τετραετία «ξεζουμίξουν» τον κοσμάκη στη λιτότητα, στο τέλος της να καταλήγουν σε μέτρα Παττακού ή καλύτερα Βυζαντινών Βασιλέων, που κάπου- κάπου πετούσαν παραδάκι από το παράθυρο..
Γιατί τα ίδια έκανε και ο Σημίτης, τα ίδια έκανε και ο Αντρέας όταν άρχισε να τρίζει το έδαφος από κάτω του («Τσοβόλα δώστα όλα!»), τα ίδια έκανε και ο Μητσοτός με τους 7.000 αγροφύλακες, τους οποίους ο υπουργός του Πολύδωρ δεν ξέχασε…
(Αλλά τουλάχιστον αυτοί θα πουλήσουν καλά το ψηφαλάκι τους, όχι για 30 αργύρια…)
Έχουμε λοιπόν την κυβερνώσα Ν. Δ.:Ξέρει πολύ καλά ότι
στη μεγάλη της βάση, δεν μπορεί να περάσει ο νεοφιλελευθερισμός με τις συνεχόμενες ιδιωτικοποιήσεις, την αύξηση του εργασιακού χρόνου, την flexibility κτλ. Ενώ, όμως αυτή είναι η πολιτική στην οποία πιστεύουν τα στελέχη της, του «πολιτικού σχεδιασμού» κτλ, άλλη πολιτική πρέπει να πουλήσουν.
Πρέπει να πουλήσουν Καραμανλισμό του ’70, με αγροτικές επιδοτήσεις, κρατικά δημόσια έργα (στα οποία το κόμμα έβρισκε σε όλους δουλειά, χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο κομματικής νομιμότητας)
Τέλος ας σημειωθεί κι αυτό: πολλές κρατικοποιήσεις έκαναν οι κυβερνήσεις Καραμανλή του Πρεσβύτερου, ίσως περισσότερες από αυτές του Α. Παπανδρέου.
Η Ν. Δ. το 1981 παρέδωσε μια οικονομία που οι βασικές υποδομές βαριάς βιομηχανίας, επικοινωνιών και μεταφορών και το χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν υπό δημόσιο έλεγχο!
Τι χώριζε, λοιπόν ένα «ριζοσπάστη φιλελεύθερο» από έναν «σοσιαλιστή» εκείνη την εποχή;
Η αίσθηση (που είχε ριχτεί από την «επικοινωνιολογία» της εποχής) πως ο μικροϊδιοκτήτης με τον σοσιαλισμό θα χάσει το χωράφι του, ή την «καλτσοβιομηχανία» του..
Βέβαια αυτοί δεν έχασαν τελικά από τον σοσιαλισμό, αλλά από τον ίδιο τον καπιταλισμό, ο οποίος στην επόμενη φάση του κατήργησε τη αξία τέτοιων ιδιοκτησιών. Σήμερα, τελικά μόνο το …. Κ.Κ.Ε. τους υπερασπίζεται, αφού με το πολιτικό του πρόγραμμα ουσιαστικά ζητάει να γυρίσουμε σε μια προηγούμενη εποχή (Ο ΣΥΝ….. ίσως έχει οικολογικές αντιρρήσεις)...
Μπακαλικάκι, ραφτάδικο και τσαγκαράδικο. Τι ωραία! Οι ρυθμοί αυτής της κοινωνίας με αντιπροσωπεύουν, αλλά πως μπορεί να γίνει το όνειρο πραγματικότητα;
Έχουμε τώρα και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο από το 1993, ουσιαστικά έκτισε το οικοδόμημα που πατά σήμερα πάνω του η Ν. Δ. (
Τώρα απλά μάλλον θέλουν να το πάνε με πιο γρήγορους ρυθμούς, όπως απαιτούν οι επιχειρηματίες και το διεθνές κεφάλαιο για να επενδύσουν.)
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ το έχτιζε σιγά –σιγά και αθόρυβα μέχρι το 2000 περίπου, που ο κόσμος πια άρχιζε να κουράζεται από τα «εκσυγχρονιστικά» διακυβεύματα, αλλά και ξέφευγαν και στον πράσινο μηχανισμό κάτι γωνίες, όπως κάτι προτάσεις για το ασφαλιστικό που δεν πέρασαν….
Αλλά και η διαπλοκή άρχιζε να αυξάνει, γιατί αυτό το σύστημα θρέφει την διαπλοκή, πάρτε για παράδειγμα την ίδια την Αμερική: τι Enron, τι Χαλιμπάρτον και δε συμμαζεύεται..
Όχι ότι η διαπλοκή με το Μήτσο τον εργολάβο, που έφτιαχνε το δρόμο στην Άνω Ραχούλα, ήταν μικρότερη, αλλά ήταν λιγότερο τρανταχτή και λιγότερο επικίνδυνη από την εποχή των συγκροτημάτων και των κολοσσών.
Γιατί το Κράτος είχε μεγαλύτερη δύναμη και κοντά σ’ αυτό ο Πολίτης, έστω και ως κομματάρχης! (ας είμαστε κοντά στην αλήθεια, έστω και με κυνισμό..)
Και η Ν.Δ. βγήκε, όχι γιατί ήταν πιο νεοφιλελεύθερη, αλλά γιατί ο κοσμάκης, ο γκρεμισμένος «καλτσοβιομήχανος», πίστευε ότι θα ήταν πιο σοσιαλιστική, έστω και με τον τρόπο του καραμανλισμού "παλιάς κοπής"!
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, κανονικά θα έπρεπε να διακηρύττει επιστροφή στις σοσιαλιστικές του ρίζες της κρατικής ρύθμισης της οικονομίας, όπως θα πρότεινε και ο διάσημος αμερικανός οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ («Καθημερινή» 29/7/07).
Με ξεκάθαρες δομικές προτάσεις προς αυτή τη κατεύθυνση. Αλλά δεν το κάνει.
Μένει στην αυστηρή κριτική για διάλυση του Κράτους, όπως ακριβώς έκανε και ως αντιπολίτευση η Ν.Δ., πολλές φορές με τα ίδια ακριβώς λόγια!
Μέχρι οι πολίτες κάποια στιγμή να πιστέψουν ότι θα είναι καλύτερο από αυτήν, αφήνοντας μια «αύρα» ότι ίσως γυρίσει στο ΠΑΣΟΚ της πρώτης κυβερνητικής τετραετίας (81-85), αλλά χωρίς να το λέει ξεκάθαρα….
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΑΜΑ ΔΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ;
Τα πα και ησύχασα!
Σε λίγες μέρες θα πιάσω και τα μικρά κόμματα….
Αναρτήσεις
.png)
