Το Tσερόκι, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και η "πρέζα " του Καπιταλισμού

7 μ.μ.
Στην οικογενειακή πολυκατοικία του κυρ- Ευτύχη μόνη της γυρόφερνε η Κατινιώ.
Όλοι ήτανε στις δουλειές τους, ακόμα κι ο άντρας της, που άτυπα κρατούσε ακόμα τα λογιστικά βιβλία της επιχείρησης.
Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι.
Ήταν ο γιος της.
Του άνοιξε, του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και του χάιδεψε τα μαλλιά..(ελληνίδα μαμά γαρ).
"Σαν τα χιόνια παιδί μου, χάθηκες και μένουμε στό ίδιο σπίτι!"
"Βγες μάνα στο μπαλκόνι, να δεις τη τζιπάρα μας!"
Η Κατινιώ δαγκώθηκε από μέσα της, κάποια πάλι κουζουλάδα με τα λεφτά θα έκανε το παιδί, αλλά κράτησε την ψυχραιμία της, να μη κακοκαρδίσει τον γιόκα της και σηκωθεί και φύγει.
"Το είδες το "Τσερόκι", δεύτερο χέρι βέβαια, αλλά δεν έχει πολλά χιλιόμετρα!
Την Κυριακή θα σας πάρω με τον μπαμπά και θα πάμε εκδρομή στα Δερβενοχώρια.."
"Τα Δερβενοχώρια κάηκαν!"
"Ε, θα βρούμε και άλλα χωριά εδώ κοντά να πάμε.."
"Τι να σου πω παιδί μου, εγώ με την "Κλειώ" μας (αχ αυτό το "μας", το ξεχνούσε και μπροστά στη γυναίκα του..)είμαι ευχαριστημένη..."
"Κλειώ" έλεγε το Clio, που, μόλις πριν 5 χρόνια, είχε ο αγοράσει ολοκαίνουργιο ο γιός της, ενώ είχε και η γυναίκα του ένα "Ματίζ"..
"Τώρα Clio μάνα.. Το έδωσα. Δεν έπιασα και τίποτα, αλλά δεν χωρούσε το γκαράζ."
"Το είπες στον πατέρα σου;"
"Ξέρω θα γκρινιάξει πάλι, αλλά να σου πω: τη συνήθισα τη γκρίνια του.."
Κάθησε για λίγο ακόμα και έφυγε..

Μόλις έφυγε το μάτι της Κατινάρας έπεσε πάνω στη βιβλιοθήκη που ήταν στον διάδρομο.
Εκεί σε περίοπτη θέση μαζί με τα "Βραβεία Πρόοδου", τo "First Certificate" και το "Delf" ήταν κι ένας κουμπαράς του "Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου".
Τον είχε κερδίσει η πρωτότοκη κόρη της στην Α' Λυκείου, γράφοντας μια έκθεση για την Αποταμίευση, μαζί με ένα βιβλιάριο, με ένα διόλου ευκαταφρόνητο για εκείνη την εποχή ποσό...
Της Κατινάρας σα να της ερχόταν στο μυαλό ο επίλογος:
"Τις οικονομίες μας, δραχμή τη δραχμή, τις καταθέτουμε σε λογαριασμούς, οι οποίοι έχουν την εγγύηση της Πολιτείας. Τα χρήματα αυτά που είναι αρκετά, αφού "μαζεύονται" από όλη την επικράτεια, η Πολιτεία, τα χρησιμοποιεί για να γίνουν δρόμοι, λιμάνια ακόμα και εργοστάσια. Επειδή αυτές οι δραστηριότητες είναι πολύ ωφέλιμες για το Έθνος, η Πολιτεία μας δίνει μια μικρή ανταμοιβή με τη μορφή τόκων, αφού της εμπιστευτήκαμε το υστέρημά μας."
Πόσο μπροστά θα μπορούσε να πάει αυτό το παιδί!
"Καπάκι" πάνω σε αυτές τις σκέψεις, η τηλεόραση έπαιζε μια διαφήμιση:
" Με ένα τηλέφωνο, μπορείτε να δανιστείτε άμεσα, το ποσό που χρειάζεστε από την G.P.S.I. Bank! 09009009009.."
Κάποτε που είχε ρωτήσει για αυτές τις απορίες της τον γαμπρό της, τον "χασοδίκη", αυτός της είχε απαντήσει άλλα ακαταλαβίστικα:
"Ο Καπιταλισμός, μητέρα, είναι σαν τον "πρεζέμπορα"! Έχει εθίσει όλη την κοινωνία την έχει κάνει "πρεζάκι"...(Είχε πολλούς τέτοιους πελάτες κι έτσι ψιλοσυντηρούσε το γραφείο του...) Είναι γνωστή η ιστορία, εκεί που λες "έφυγε η μαυρίλα από τα μάτια του", πάρτον κάτω τον άνθρωπο από overdose!!
Έτσι θα συμβεί και με την κοινωνία μας. Γιαυτό και εγώ λέω στην κόρη σου, που σκέφτεται από τώρα σε ποιό κολέγιο θα στείλει το παιδί: "Άσε τα προσόντα, το μεγαλύτερο προσόν σήμερα είναι η ψυχή!!"