περί Ιστορίας Εθνικής...

Είμαι θυμωμένος που ένα πολύ δευτερεύον θέμα ξαναβγήκε δυναμικά στον ειδησειογραφικό "αφρό".
Και είναι πολύ δευτερεύον γιατί σχολικά βιβλία ιστορίας θα γραφτούν και θα ξαναγραφτούν, αλλά δεν είμαι σίγουρος -μέσα στο γενικότερο χάλι της παγαλίζουσας παιδείας- τι θα αφήσουν από τα νάματά τους στους μαθητές..
Από τη αρχή που είχε βγει το θέμα, έλεγα δεξιά και αριστερά, ότι σε τέτοια μαθήματα, Ιστορία, Πολιτική Οικονομία, Θρησκευτικά, Κοινωνονιολογία κτλ, ότι και κατευθύνσεις να δώσεις, αυτό που τελικά θα μείνει στον μαθητή, είναι ο τρόπος της συνάντησής του με την προσωπικότητα του δασκάλου.
Εγώ προσωπικά μπορεί να καταθέσω, το τι μου έμεινε από έναν πολύ συντηρητικό καθηγητή που δίδασκε το γνωστό βιβλίο του Λ. Σταυριανού στην Α' Λυκείου..
Αντίθετα, έχω την εμπειρία του πως ένας ανοιχτόμυαλος θελόγος δίδασκε τη "Δογματική"..
Και να πω άλλη μια φορά τη θέση μου: Με την κατάλληλη επιμόρφωση και αξιοποίηση
του επιστημονικού προσωπικού των σχολείων, δεν χρειαζόμαστε πλέον στον καιρό του
ίντρενετ και των οικιακών τυπογραφείων τα σχολικά εγχειρίδια. Θα τα δημιουργεί ο
κάθε καθηγητής τις ώρες που δεν θα διαδάσκει (και δεν θα κάνει ιδιαίτερα)..
Εννοείται μέσα σε ένα πλαίσιο, να μην μας βγει και ο Εφιάλτης αντιστασιακό
στοιχείο..
Είναι αλήθεια, ότι το γνωστό εγχειρίδιο διαθέτει πάμπολες "αστοχίες", γεγονός που δεν του επέτρεψε να πλησιάσει τελικά τον ουσιαστικό ρόλο του, που ήταν (για μένα ίσως άκαιρα στην Στ' Δημοτικού) η ανανέωση της εθνικής αυτοσυνείδησης μακριά από αυτοκομπασμούς.
Εγώ, που έχω καυτηριάσει τον "Συνωστισμό", νομίζω ότι δικαιούμαι να πω και του "στραβού" το δίκαιο:
Θυμάμαι ένα προεκλογικό φιλμάκι του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, όπου ξεκινούσε από τον Ρήγα Φεραίο, περνούσε στον Μακρυγιάννη, στον Παύλο Μελλά, τον Βενιζέλο, τον Άρη, τον Μακάριο, τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Γεώργιο Παπανδρέου, για καταλήξει στον "πράσινο ήλιο"..
Όσο αφελές, αλλά και αθώο ήταν το φιλμάκι που μαρτυρούσε την έλλειψη προοπτικής και την ανάγκη στήριξης σε ένα αξεδιάλυτο παρελθόν, τόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η συνταγή αυτή αν μεταφερθεί σε άλλο πλαίσιο.
Μπορεί κανείς να συνδιάσει τις πολιτικές δολοφονίες των Μακεδονομάχων και των Ελασιτών, με την αντιφατικότητα του Γ. Παπανδρέου και του Μακαρίου σε κρίσιμες στιγμές, το "ιδιώνυμο του Βενιζέλου, όλα αυτά να τα εμβαπτίσει στο πολιτικό, αλλά ωστόσο μοναχικό, ακτιβισμό προσωπικοτήτων σαν τον Ρήγα και τον Λαμπράκη και να έχει μια "μαύρη σούπα" από προσωπικότητες και καταστάσεις που, η κάθε μια τους ως σύνολο, είχαν μια θετική συνεισφορά στην ιστορία του τόπου.
Όλοι οι λαοί του κόσμου, από τους Ζουλού μέχρι τον λαό του Διαφωτισμού, τους Γάλλους, θέλουν να αισθάνονται την ιστορία τους, ως μια πορεία ανακάλυψης της Ελευθερίας, ως μια γραμμή αγώνων ενάντια σε εσωτερικούς και εξωτερικούς δυνάστες και αυτό είναι θεμιτό, γιατί είναι μια κατά τόπους εμφάνιση της ιστορίας της ανθρωπότητας.
Αλλά η πορεία αυτή δεν είναι , χωρίς βάραθρα, βάλτους και ερήμους..
Αυτό μας το λέει ο παππούς Μακρυγιάννης.
Δεν δίστασε να αναφέρει περιπτώσεις σαν αυτές των αγωνιστών που πουλούσαν τα αρχαία, οπλαρχηγών κατά τα άλλα γενειότατων, αλλά με ιταμές προσωπικές φιλοδοξίες, γιατί γνώριζε και ήλπιζε ότι και τα 2 θα διδάξουν... και το θάρρος, αλλά και η πτώση.
Θέλει όμως προσωπική καλλιέργεια και καθαρότητα στόχων ώστε να φτάσεις σε αυτό το ύψος.
Ας πούμε οι διάφοροι Κοιλιόδουλοι ρασοφόροι, αντί να φανατίζουν τον κόσμο με το μύθο του "κρυφού σχολειού" -γιατί με μύθους μόνο ελπίζουν να στηρίξουν την εξουσία τους- θα μπορούσαν να πουν ότι : " Η Εκκλησία δεν είχε κρυφά σχολειά, αλλά είχε πολλά φανερά, από τα οποία μάλιστα ξεπήδησαν και αρκετοί εκπρόσωποι του Νεοελληνικού διαφωτισμού. Αυτοί δίδασκαν για πολλά χρόνια στα σχολεία της.. Πολύ αργά, λίγο πριν την επανάσταση, το Πατριαρχείο συγκρούστηκε φανερά μαζί τους.."
Για την Ιστορία, δεν έχει μιλήσει μόνο ο παππούς Μακρυγιάννης, έχει μιλήσει και ο προπάππος "Ερωτόκριτος" (Β.Κορνάρος) και στην ουσία επανέλαβε ποιητικά αυτό που είχε πει ο Ηράκλειτος: Η Ιστορία είναι Διαλεκτική.
Να η μοναδική κατευθυντήρια γραμμή των δασκάλων της Ιστορίας..
Από κει και πέρα να τους εμπιστευτούμε στις γνώσεις τους και τις δεξιότητές τους.
Λέει λοιπόν ο "Ερωτόκριτος" :

"Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν, και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πγαίνουν
και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν, μα στο Kαλό κ’ εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν.
Και των αρμάτω οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη, του Έρωτα οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη
αυτά να μ' εκινήσασι τη σήμερον ημέραν, ν' αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέρας.."

"το κέρατό μου το τρ-άγιο"

Ελείψει Χριστοδούλου, έχουμε τον Άνθιμο να "μας κάνει Τούρκους".

Βγήκε ο κύριος από την Ωραία Πύλη με τον Χάρτη της Βαρδαρίας για να κάνει εξωτερική πολιτική.

Και "γίνομαι Τούρκος", γιατί είχα μια ελπίδα, ότι κάποια στιγμή αυτοί που αισθάνονται Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ( και όπως λεν οι στατιστικές είναι πολλοί) , οι ίδιοι θα σταματήσουν αυτόν τον γύφτικο θίασο, που τον ενδιαφέρουν πολλά , αλλά όχι το μέλλον της ίδιας της Εκκλησιαστικής Κοινότητας.

Αλήθεια, άνθρωποι που κάποια σιγμή νόμισα, ο "αιθεροβάμων", ότι μοιραζόμαστε κοινές πολιτιστικές αξίες, γιατί πάτε στον Μητροπολιτικό ναό της Θεσσαλονίκης, για την "Μακεδονία μας" και το βιβλίο της Ιστορίας; Δεν πάτε καλύτερα στα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ. , εκεί ο κύριος Βελόπουλος μπορεί να σας μοιράσει δωρεάν και "εθνωφέλιμα" βιβλία..

Δεν κατανοείτε ότι αυτό που κάνει ο δικός σας, ισοδυναμεί με την περίπτωση να βγει η κα Μπακογιάννη και να ερμηνεύσει το Ευαγγέλιο από το βήμα του Ο.Η.Ε.;

Αυτό το τελευταίο μπορεί και να γινόταν τον καιρό του "ενδόξου Βυζαντινισμού", που νοσταλγούν ηλιθίως οι ελληνοχριστιανοί ...

Και λέω ηλιθίως, διότι ίσχυε συχνά μόνο το δεύτερο, ενώ το πρώτο, ο πατριάρχης δηλαδή να ασχοληθεί με θέματα του αυτοκράτορα, είχε συμβεί φορές μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού μέσα στα 1οοο "βυζαντινά" χρόνια.

Αντίθετα, επειδή ο σκεπτόμενος κόσμος ενδιαφερόταν για το ποίος ηγείτο στην Εκκλησία, ο κάθε Άνθιμος, διακινδύνευε με την κάθε μ...κία που ξεστόμιζε ή θα έκανε, να σηκωθεί κανένας Ευσέβιος Δορυλαίου και να του πει : "Κάτσε κάτω ρε!"

"Κάτσε κάτω ρε, που αν θέλεις να μιλήσω στο επίπεδό σου, προβλήματα άλλα δεν είχαμε..

Που ήσουν ρε, όταν οι φίλοι σου οι τυχοδιώκτες λεφτάδες, κλείναν τα εργοστάσια από δω και τα ανοίγαν απο κει, κυνηγώντας τα φτηνότερα μεροκάματα;

Αλλά βέβαια, μαζί με αυτούς θα κάνατε τα δάση της Εκκλησίας ξενοδοχεία..

Τι σε κόφτει εσένα, αν οι Βραδαρινοί, με μια πολιτική επιλογή χρόνων, θέλουν να λέγονται "Μακεδόνες";

Δηλαδή ,αν είχε επικρατήσει άλλη πολιτική επιλογή τον προηγούμενο αιώνα και θέλαμε εμείς να λεγόμαστε "Ρωμαίοι", θα έπρεπε να αντιδράσει ο Πάπας;

Εντάξει, υπάρχει ένα θέμα αλυτρωτισμού, αλλά άσε αυτούς που έχουν τα μέσα να το λύσουν ρεαλιστικά.

Εγώ ξέρω τι κάνεις; "Χτυπάς το σαμάρι για να πονέσει ο γάϊδαρος!"

Έτσι έκανες και με τις ταυτότητες. Δημιούργησες θέμα και περίμενες.

Αντί για τις άχρηστες για σένα ταυτότητες, πήρες μπόλικο κοινοτικό χρήμα και σχολές "Ιεροφυλάκων".

("Αφού με την ανεργία πολύς κόσμος βάζει μπροστά τις σχολές αστυφυλάκων από τα πανεπιστήμια, γιατί να μη βάλει και τις δικές μου σχολές, άμα του προσφέρω μεροκάματο..

Θα τον πάρω στα 17 εσώκλειστο και θα του αλλάξω τα φώτα...Έτσι θα λύσω το πρόβλημα άντλησης στελεχών, χωρίς να ρισκάρω την εξουσία μου!" Έτσι σκέφτηκες, τον ξέρω καλά τον σκοπό σου...)

Μα το κέρατο μου το τρ-άγιο!

Ένα περιμένω από τις προοδευτικές δυνάμεις:

Να βοηθήσουν να απεγκλωβιστούν από την δαγκάνα αυτών των .. ταγών, άνθρωποι που πάνε να ανάψουν ένα κερί και δεν ανήκουν ιδεολογικά στην ακροδεξιά.

Να κάνουν τέτοιες εξειδικευμένες προτάσεις γύρω από τον χωρισμό, όπως π.χ. στο ζήτημα της διαχείρησης των οικονομικών πραγμάτων της Εκκλησίας, που θα δώσουν και σε αυτούς την ελπίδα, ότι με τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους η θεσμική εκκλησία αναγκαστικά θα τους συναντήσει, γιατί δεν θα έχει από που αλλού να πιαστεί.

Όσοι ξέρουν τα πράγματα από κοντά, πιστεύω ότι οσμίζονται δύο διαφοερτικούς χωρισμούς:

• Έναν νεοφιλεύθερο, που θα επιτρέψει σε ένα σώμα μανδαρίνων να λειτουργεί ως ανεξέλεκτη οικονομική δύναμη, το οποίο θα μπορεί τα κέρδη του να τα "τοκίζει" σε προπαγάνδα , από όπου θα αντλεί ακόμα μεγαλύτερη δύναμη..
• Έναν δημοκρατικό που βαθμιαία θα επιτρέψει στην Εκκλησία να λειτουργεί ως κοινότητα ανθρώπων που τους ενώνει η ίδια πίστη και όχι "Μακεδονίες" και "Κρυφά Σχολειά"..