Αναρτήσεις
Όπως θα καταλάβατε έχω κι εγώ τις εμμονές μου...Θέλω να πιστεύω ότι είναι ελάχιστες. Το 90% είναι γύρω από τον χώρο της "θεσμικής εκκλησίας".
Δηλαδή, ενώ για τους πολιτικούς κι όλα τα δημόσια πρόσωπα, ακόμα και σ' όσα δεν συμφωνώ ψάχνω να βρω θετικές πλευρές, ή να ανιχνεύσω τις δυσκολίες τους, όταν πρόκειται για ρασοφόρο, ή θεολόγο, ή οιονδήποτε έχει σχέση με τη θεσμική εκκλησία, είμαι κάθετος.
Κι αυτό δεν γίνεται τυχαία, πίστεψα για τον χώρο της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας σε μιαν «Άνοιξη που δεν Ήρθε» (για να θυμηθώ τον Στρατή Τσίρκα). Αντίθετα ήρθε ο βαρύς Λαϊκιστικός Χειμώνας. Κι όλα αυτά προς «άγραν οπαδών».
Αντί για ελεύθερα πνεύματα που θα διαλέγονται με την Εκκλησία, προτίμησαν τους φανατικούς. Εκκλησίασμα και Ακροδεξιά, αν γίνει ένα πράγμα τόσο το καλύτερο. Θα ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν.
Προχθές κάπου έγραψα για «ρετάλια του Ελληνοχριστιανισμού» και ο Λέων ( http://pneymatiko.wordpress.com/ ) με έψεξε.
Του οφείλω μια εξήγηση.
Ψάχνοντας στα χαρτιά μου ανακάλυψα ένα φωτοτυπημένο βιβλίο που περιέχει κάποια από τα « &περασμένα μεγαλεία» και μάλιστα Συνοδικά. (= ΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑΙ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ / ΤΟΜΟΣ Β΄ (1934 - 1956) ΑΘΗΝΑ 1956 - ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
Γι αυτά τα μεγαλεία κάτι ...Άνθιμοι, μόνο αν κλάψουν περισσότερο και από τον Τελώνη, μπορεί να έχουν μια κάποια γόνιμη σχέση με το μέλλον.
Αυτά τα «περασμένα μεγαλεία» διαμόρφωσαν τις συνειδήσεις τους και τώρα ψάχνουν τρόπους να βρουν «κλώνους» (βλέπε εσώκλειστες Ακαδημίες) στη σύγχρονη εποχή.
Για να δούμε 2 μόνο :
Αν, ας πούμε ήσουν Καθολικός στην Αθήνα και ήθελες να κάνεις λιτανεία γύρω από τον ναό σου (πράγμα που έκαναν και κάνουν οι πιστοί της Ορθοδοξίας, αλλά και του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ»), τότε:
«.. Ο σκοπός της λιτανεύσεως ταύτης είναι αναμφιβόλως, προπαγανδιστικός και επιδεικτικώς προπαγανδιστικός.........
Αλλά ως γνωστόν Υμίν, ο απαγορεύεται υπό του Ελληνικού Συντάγματος. Διό και ενήργησεν η Ιερά Σύνοδος ότι δει ίνα απαγορευτεί καθ' άπασαν την χώραν ημών η λιτάνευσις της Αγίας Δωρεάς.
....και εν συνεργασία μετά των αρμοδίων τοπικών αρχών ενεργείτε ίνα μην τελείται εν ταις Επαρχίαις όπου τυχόν προ τινός ετελείτο, η λιτανεία της Αγίας Δωρεάς.»
( ΣΕΛ :761 Περί απαγορεύσεως της υπό των εν Ελλάδι Παπικών τελούμενης λιτανεύσεως της Αγίας Δωρεάς - 16 Φεβρουαρίου 1955)
Αν ήσουν Θεολόγος σε Γυμνάσιο, λιγάκι πιο φιλελεύθερος, μαύρο φίδι σε έφαγε με σφραγίδα Δεσποτική και χαφιεδική συνάμα:
«.... προς δε λαβούσα υπ' όψιν πληροφορίας επισήμους, καθ' ας ελάχιστοι τως άνω καθηγητών αναρμόστως προς την ιδιότητα αυτών πολιτεύονται, ήχθη εις την απόφασιν να παρακαλέσει Υμάς..... ίνα παρακολουθήτε εκ του πλησίον.... καθ' όσον ούτοι ουδαμώς εισί ξένοι προς το έργον της Εκκλησίας...
...οσάκις περιέλθει εις γνώσιν Υμών πληροφορία τις ουχί καλή πρί αυτών δέον να αποστελέλητε τη Ι.Σ., τω Υπουργείω Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας, και τω κ. Γεν Επιθεωρητή των θεολόγων καθηγητών, εκθέσεις περί των καθηγητών τούτων, δια την λήψιν των εν προκειμένω ενδεδειγμένων αποφάσεων.»
(ΣΕΛ :745 Περί της παρακολουθήσεως υπό των μητροπολιτών του έργου και του βίου των θεολόγων Καθηγητών.- 11 Δεκεμβρίου 1954)
Αυτά για αρχή. Υπάρχουν δεκάδες άλλα σημεία που τον οποιοδήποτε καλόπιστο μπορεί να πείσουν γιατί διαμορφώθηκαν και παγιώθηκαν κάποιες αντιλήψεις εντός της εκκλησιατικής διοίηκησης..
Συνεπώς, όποιος πολιτικός θέλει να έχει έναν ανανεωτικό ρόλο πρέπει να παλαίψει με τους φορείς τέτοιων αντιλήψεων και νοοτροπιών. Να σταθεί απέναντι. Να συνατηθεί ίσως με τις ανανεωτικές φωνές στον χώρο αυτό, αλλά να πολεμήσει και όχι να "γλυκάνει" τον "λαικοδεξιό χειμώνα" του χώρου της Ελλαδικής Ορθοδοξίας. Τα ακούς κύριε Ευ. Βενιζέλε;
Βέβαια, υπάρχουν σήμερα και κάποιες άλλες φωνές..
Το θέμα είναι πως οι διακηρύξεις γίνονται πραγματικότητα.
Θα το βάλω εδώ, όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει και κριτική στο παρακάτω πρόσωπο, αλλά για να «τη σπάσω» στους Άνθιμους& (Εντάξει ο άλλος, άρρωστος είναι και οφείλουμε σιγή συνανθρώπων..)
Είπαμε έχω εμμονές!
«Ως Προκαθήμενος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και πρώτος Eπίσκοπος της Ορθοδόξου Eκκλησίας ανά τον κόσμον, (Σ.Σ.: Εντάξει «μεγάλε», αλλά μην μας το λες με κάθε ευκαιρία ..) βεβαιούμεν υμάς ότι η Ορθόδοξος Eκκλησία έχει βιώσει και καλλιεργήσει την ιδέαν της πνευματικής οικουμενικότητος, όπερ είναι μία μορφή παγκοσμιότητος, διότι διακηρύσσει ότι πρέπει να συνδέωνται διά δεσμών αγάπης, αδελφότητος και συνεργασίας όλοι οι άνθρωποι πάσης φυλής και γλώσσης και παντός πολιτισμού. Eίναι αληθές ότι προσκαλεί όλους εις μίαν πίστιν, αλλά δεν εξαρτά την αδελφωσύνην και την αγάπην, αλλά και το ενδιαφέρον αυτής, εκ της προσχωρήσεως εις αυτήν. Διότι αγαπά τους πάντας, και βιώνει εις το έπακρον την ενότητα του ανθρωπίνου γένους. Aπ' αυτής της απόψεως η χριστιανική οικουμενικότης διαφέρει ουσιωδώς της παγκοσμιοποιήσεως, διότι η πρώτη στηρίζεται εις την συναδελφότητα και σέβεται το ανθρώπινον πρόσωπον, το οποίον και επιθυμεί να υπηρετήση, ενώ η δευτέρα εκκινεί κυρίως από την επιθυμίαν διευρύνσεως της αγοράς, και δευτερευόντως από την επιθυμίαν της συγκράσεως των πολιτισμών εις ένα νέον τοιούτον, σύμφωνον προς τας πεποιθήσεις των δυναμένων να επηρεάσουν το παγκόσμιον κοινόν.»
ΠATPIAPXΗΣ BAPΘΟΛΟMAIΟΣ: "Παγκοσμιοποίησις: Hθικά διλήμματα" Ομιλία κατά την συνάντηση του Nταβός (2/2/1999), ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 3/2/1999 σελ. 9
.png)
