Αντι-Τσουκνίδα

"Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή,
σ’ ένα χαντάκι μες την άμμο.
Οι θάλασσες σου γίναν’ ένα τίποτα
κι η στάχτη η προφητική αφάνισε
τ’ αδέσποτα μαλλιά σου ..."

Αναγνώστες

Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007

"Οι 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο "

................Καλοκαίρι 1984.

Μαζί με κάποιους φίλους έχουμε αναλάβει να βοηθήσουμε στο στήσιμο της βιβλιοθήκης του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού.
Ο σύλλογος σχεδόν μόλις έχει ιδρυθεί, έχει αποτανθεί σε εκδοτικούς οίκους για δωρεάν βιβλία και ορισμένοι από αυτούς έχουν ανταποκριθεί πολύ θετικά: Δεκάδες κιβώτια έχουν φτάσει.
Ένα - δυο εικοσάρηδες και αρκετοί έφηβοι, εθελοντικά προσφέρουν βοήθεια στο τιτάνιο έργο της καταλογογράφησης, ταξινόμησης και τοποθέτησης των βιβλίων σε ράφια.
Ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ.
Ξαφνικά πέφτει στα χέρια μου το έν λόγω βιβλίο, όχι όπως είναι δίπλα (μάλλον κατά τις πρώτες του αγγλικές εκδόσεις), αλλά, αν δεν κάνω λάθος, με την μουσούδα του σύντροφου Βλαδίμηρου στο ιλουστρασιόν εξώφυλλο .
"Αυτό θα το πάρω να το διαβάσω και θα το φέρω σε λίγες μέρες.."
Ο επικεφαλής-κάποιος φοιτητής- δεν ήθελε να μου το δώσει αρχικά. Εγώ επέμενα και στο τέλος λέει:
"Πάρτο, αλλά δεν φταίω εγώ, αν φωνάξουν οι γονείς σου. Ξέρεις τι περιγράφει αυτό; Την Ρώσικη Επανάσταση!"
Ε, πως δεν ήξερα.. Ένας μέσος μαθητής γυμνασίου εκείνο τον καιρό ήξερε να ξεχωρίζει τον B. Ουλιάνωφ από τον Λευτεράκη τον Κρητικό.
(Σήμερα ίσως δεν είναι σίγουρο αυτο. Πράγμα που σημαίνει ότισε κάνει να μαθαίνεις το ενδιαφέρον για κάτι. Οι τότε νέοι διατηρούσαν ακόμα κάποιο ενδιαφέρον για την ιστορία, παρά τις παπαγαλίες..)

Σήμερα σκέφτομαι ότι μάλλον το βιβλίο αυτό θα έπερεπε να το διαβάσω μεγαλύτερος.
(Όπως και την "Αναφορά στον Γκρέκο" του Καζαντζάκη, που είχα διαβάσει τον προηγούμενο χειμώνα και αυτό το βιβλίο το είχα δανειστεί κανονικά από το Σχολείο..)

Η αλήθεια είναι ότι ο Τζον Ρηντ με "σημάδεψε".
Τότε μπήκε ο ακρογωνιαίος λίθος και σιγά - σιγά μου έγινε στέρεη η πεποίθηση, ότι με την κατάλληλη προετοιμασία και ηγεσία, όλοι οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν αξιόλογο πλούτο, μπορούν να πετύχουν το κοσμοϊστορικό γεγονός της πρωτοφανούς κοινωνικής μεταβολής σε μια κοινωνία χωρίς τάξεις.
Αυτή η πεποίθηση με διακατείχε πολλά χρόνια και ακόμα και σήμερα από μέσα μου σιγοβράζει, παρά την πιο ενήλικη ματιά..

Το βιβλίο αυτό το έχω ξαναδιαβάσει αρκετές φορές. Αυτό που θυμάμαι σαν το σκυλί του Παβλόφ, αμέσως μόλις το ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι η σκηνή που κόντεψε να τουφεκίσουν με συνοπτικές διαδικασίες το συγγραφέα οι επαναστάτες, επειδή τον πέρασαν αδίκως για κατάσκοπο..
Αυτή η σκηνή, την οποία ο Ρηντ ως αγγλοσάξωνας καταγράφει ψυχρά, μου έχει δημιουργήσει την πεποίθηση ότι ο Σταλινισμός ήταν από την αρχή μέσα στον Οκτώβρη, όπως η τρομοκρατία και ο Ναπολέων από την αρχή μέσα στην Γαλλική Επανάσταση.
Ο Σταλινισμός ήταν ο φόβος του εξεγερμένου ξεβράκωτου, ότι όλο αυτό που κατάφερε, μπορεί να γκρεμιστεί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και εκ των ενόντων, αλλά και από εξωτερικές δυνάμεις.
Μόνο που τις εξωτερικές δυνάμεις είναι πιο εύκολο να τις προβάλεις ως μπαμπούλα. Ο Γεωργιανός Ιεροσπουδαστής, απλά υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος στον κατάλληλο χρόνο.

Ίσως να τα σκέφτομαι κι εγώ όλα αυτά, γιατί σαν ιδιοσυγκρασία μάλλον την τύχη του Μπουχάριν θα είχα..
Τέλος πάντων ο Σταλινισμός κατά την ενήλικη ματιά μου ήταν απλά κρατικός καπιταλισμός!
Δηλαδή κεφαλαιοκρατία κεντρικά σχεδιαζόμενη, έτσι και στην αρχή πρόσφερε πολύ γρήγορη ανάπτυξη του κεφαλαίου: υλικού, ανθρώπινου, επιστημονικού και ότι θέλεις.
Μόνο που η παράκρατηση της υπεραξίας για σκοπούς που δεν ρωτήθηκαν και πολύ οι εργάτες (π.χ. για την διαστημική κούρσα) ήταν άγρια.

Από την άλλη σαν ολοκληρωτικό σύστημα - και μόνον ως αυτό- μπορούσε να αντεπεξέλθει σε κάποιες βασικές κοινωνικές ανάγκες: Και στον στρατό τρώνε όλοι και έχουν ένα κρεβάτι.
Επειδή ήταν τέτοιου τύπου καπιταλισμός, έστω
μη υποκείμενος σε επαναλαμβανόμενες κρίσεις, "εν σπέρματι" είχε την τάση που θα τον μετέτρεπε τελικά στον χαώδη καπιταλισμό του Γιέλτσιν.
Κάποια στιγμή από από την ίδια την πορεία ανάπτυξής του (από την Ρωσία των κουλάκων στην Σοβιετία του Διαστήματος δηλαδή), ο Σοβιετικός κρατικός καπιταλισμός θα έδινε τη θέση του σε άλλου τύπου οικονομία και κοινωνία, που δεν θα ήταν η αταξική..
Μπορεί χωρίς την συνομωσία των ελίτ, τις οποίες ο ίδιος ο σοβιετικός κρατισμός είχε δημιουργήσει, να γινόταν τα πράγματα πιο ομαλά, αλλά δεν θα γινόταν ουσιωδώς διαφορετικά.

Το χειρότερο: με την πτώση του δυσκόλεψε των αγώνα κάθε συλλογικότητας των εργαζομένων και αμαύρωσε κάθε έννοια αμφισβήτησης του αγοραίου μοντέλου της οικονομίας..

Από την άλλη όμως όσο υπήρχε, οι πολυεθνθικές ένοιωθαν μια κάποια ενόχληση στα πόδια τους και οπωσδήποτε τα κινήματα, ιδιαίτερα τα απελευθερωτικά, είχαν ένα στρατηγικό - όχι ιδεολογικό-σύμμαχο, ενώ ορισμένες δυνάμεις όπως οι "αδέσμευτοι", μπορούσαν να παίζουν με τις ισορροπίες...
Επίσης παρά την καταπίεση δεν νομίζω ότι αυτό που διαδέχθηκε τα καθεστώτα αυτά ήταν εν τέλει πιο ελεύθερο.
Δείτε πόσες στυγνές δικατορίες υπάρχουν σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
Ίσως οι μόνοι τελικά ευχαριστημένοι να είναι οι Ούγγροι , οι Τσέχοι και ίσως οι Πωλωνοί. Ισως γιατί αυτές οι χώρες εντάχθηκαν στανικά για γεωστρατηγικούς λόγους στο "σοσιαλιστικό στρατόπεδο", ενώ η κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση, η ανάπτυξη των κοινωνικών δυνάμεων που θα έλεγαν και οι Μαρξιστές αλλού οδηγούσε...

Εγώ όμως συνεχίζω να πάλλομαι από τα λαϊκά κινήματα και τις επαναστάσεις..

Είμαι καλά γιατρέ μου;



Υ.Γ. Για το έπος 40-44, θα γράψω με την ευκαιρία της απελευθέρωσης τον Δεκέμβρη.

ΓΝΩΣΤΟΙ, ΦΙΛΟΙ, ΓΕΙΤΟΝΟΙ

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος





Πρόληψη επί της Ουσίας

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
δούρειος άνεμος του ΠΕΤΡΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα
http://www.kounia.org/

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"
Νίκος Καζαντζάκης... Κι όμως σήμερα ταιριάζει κι εδώ!

Αρχειοθήκη ιστολογίου