Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Πέρασε και η χθεσινή και δεν κρατήθηκα είπα να ανοίξω το p.c.
Για ποίο λόγο; Μα για να μάθω τα πράγματα διαφορετικά από ότι τα λένε οι ειδήσεις.
Έτσι κάπως ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια και η κυβερνορότα μου..
Σε μια μπλογκομηχανή αναζήτησης έπεσα πάνω σε αυτό:
ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Εύχομαι ο φίλος να είναι κάποιος εικοσάρης ή και μικρότερος, που βλέπει βιζαβί την "αλήθεια" του κόσμου μας και εξεγείρεται με στόχο την καταστροφή της πηγής των αρνητικών συναισθημάτων (ή ότι νομίζει αυτός για τέτοια πηγή..).
Η αλήθεια είναι, αν είσαι λίγο πιο υποψιασμένος και σε πάει το μυαλό σε αυτές τις αντιφάσεις, όσα και να έχεις δει, όσα και να 'χεις κάνει, για να μην μπορείς να βάλεις το τομάρι σου στη θέση του Μανιχαίου κριτή, η εξέγερση μπορεί να έρθει..
Βέβαια, συνήθως (πολλά επιρρήματα "πέφτουν"), μέχρι να φτάσεις να γράψεις αυτό το παραπάνω κάπου, στη λίγη ώρα που θα μεσολαβήσει, θα έχει μεταβληθεί το ύφος και ο στόχος. (Ειδικά αν έχεις δικά σου παιδιά..)

Οφείλω να ομολογήσω, αν και δεν με αγγίζει ουδόλως ο μικροαστικός καταλωτισμός, που κάνει τον φίλο μας να επαναστατεί, δεν σκέφτηκα χθες τα πεινασμένα παιδάκια και τα θύματα πολέμων.
Είχα πιο κοντινά προβλήματα, λιγότερο ίσως δύσκολα και τραγικά από αυτά που και όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες ανέφεραν χθες..
Καθημερινά θέματα που έχουνε να κάνουνε με την "μικροαστική" μας μοναξιά..
Και βρέθηκα μαζί με άλλους και γλέντησα.
Όμως το μυαλό συχνά-πυκνά με έφερνε στα "θέματά" μου..
Είτε έτσι, είτε αλλιώς λοιπόν, η μοναξιά της συνείδησης είναι ανίκητη.
Γιαυτό και εγώ χθες το μόνο που ευχόμουν ήταν Υγεία (σωματική και κυρίως συναισθηματική) για να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της συνείδησης δημιουργικά!