Η χθεσινή απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, του Κανονικού Δικαίου και της Ηθικής από "στενή" οπτική, αλλά επίσης της Κοινωνιολογίας και της Ψυχολογίας της Θρησκείας, καθώς και της Ψυχολογίας των Οργανισμών από ευρύτερη οπτική, για να αποδειχθεί περίτρανα και από κάθε άποψη η ανεπάρκεια της Ελλαδικής Εκκλησίας ως Οργανισμού (γιατί ως Νόημα είναι κάτι ευρύτερο) απέναντι στις προκλήσεις της εποχής της!
Να σας πω ότι κατέβασα από την βιβλιοθήκη μου κάποια βιβλία ανάμεσα τους και την "Καινή Διαθήκη", αλλά μετά σκέφτηκα:
"Δεν χρειάζεται τόσο μελάνι", ή όπως αλλιώς θα έλεγε και το "Μεγάλο Αφεντικό ":
"άφες αυτοίς· ου γάρ οίδασι τι ποιούσι."
Ξεκινώ με την μπηχτή (έτσι είναι για μένα) του Αθνίμου με τα Κυδώνια (Δηλαδή του Ρασοφόρου Μεγαλέξαντρου), ότι άλλο ένας και άλλο δεκατρείς....
Βρε λες να τους έδωσε την ομοφωνία ο Ιερώνυμος για να καταλαγιάσει η μανία κάποιων να το παίζουν.... εθνάρχες;
Μπορεί και να ήταν μια καλή πολιτικά κίνηση, παρόλο που η ανακοίνωση θα μείνει ως μνημείο αμετροέπειας!
Δεν ήταν "ιδεολογικοί" οι λόγοι που έσπρωξαν την πολιτεία να φέρει το σύμφωνο "ελεύθερης συμβιώσης", αλλά πραγματικοί.
Διότι έτσι κι αλλιώς υπάρχει ο πολιτικός γάμος για αυτούς που για διαφόρους λόγους, δεν επιζητούν την ευλογία του Υψίστου!Είναι οι μυριάδες υποθέσεις διαζυγίων που μπλοκάρουν τα πολιτικά δικαστήρια της χώρας.
Ίσως με μια πιο ευέλικτη διαδικασία που να ρυθμίζει τις νομικές παραμέτρους της συμβίωσης, αυτοί που παντρεύονται σήμερα με ανοιχτό στη σκέψη τους το ενδεχόμενο να χωρίσουν κάποτε (και πιστέψτε με είναι πάρα πολλοί), να μην οδηγηθούν ούτε στον Δήμαρχο, αλλά στη νέα διαδικασία.
Και ποιός είναι έτοιμος σήμερα για το γάμο.. όταν μένει στο παιδικό δωμάτιο μέχρι τα 40, όταν δυσκολεύεται και τον δυσκολεύουν, για πάρα πολλά χρόνια μετά το τέλος του Λυκείου, να βγάλει και τα δυό του πόδια από την Εφηβεία..
(Τελικά η Εκκλησία δηλαδή, δεν φροντίζει για το παγκάρι, αλλά για το ψωμί των φτωχοδικηγόρων...)
Από αυτή την διαδικασία δεν έπρεπε να αποκλειστούν οι ομοφυλόφιλοι(ες).
Αφού δεν τους κρεμάμε κι εδώ, όπως στο Ιράν, ούτε τους στέλνουμε στα ψυχιατρεία, αφού δεν τους αποδοκιμάζουμε ηθικά φορώντας τους ένα ροζ αστέρι και μπορούν να στήνουν σπιτικό, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να διευθετηθεί νομικά αυτή η πραγματικότητα.
Αυτή είναι η κατάσταση ρεαλιστικά Παππούλη Γερμανέ (αν πιστέψουμε τα ρεπορτάζ)..
Το "σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης" δεν είναι βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας, αλλά κάποιες πρώτες βοήθειες από την πλευρά του Κράτους (όσες μπορεί να δώσει κι αυτό) μετά την έκρηξη της βόμβας.
Κανείς δεν είπε η Εκκλησία, να πει "όλα καλά, ας κάνει κι παππαδιά ένα "σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης"με τον καντηλανάφτη..."
Όμως έχασε μια ευκαιρία (πάλι!!) να ερμηνεύσει το Ευαγγέλιο μέσα στις σύγχρονες συνθήκες και αρκέστηκε σε ένα λογίδριο δικανικών παλληκαρισμών!
Διότι, μπορεί να μίλησε για πορνεία και να ξαλάφρωσε κάποιες κοτσιδάτες παρθένες μεγάλης ηλικίας, ωστόσο όμως κανέναν, που βιώνει αδιέδοξα στις σχέσεις του, που πονά μέσα σε "ελεύθερες" ή "δεσμευμένες" σχέσεις, δεν θα τον βάλει σε σκέψη αυτός ο λόγος.
Είναι τελικά "ο 'Ανθρωπος για τα Σάββατα";
Καλά εσύ σταυρώθηκες νωρίς Μεγάλε!
Θα μπορούσε η Εκκλησία, να αναγνωρίσει την κατάσταση, να πει ότι δεν είναι δουλειά της οι Νόμοι του Κράτους..
Παρόλα αυτά, επειδή δεν υπάρχει η Εκκλησία απλά για να διευθετεί τα πράγματα, αλλά για να δίνει νόημα σε κάποια πράγματα, μπορούσε να διακηρύξει ότι παρά τις αυξημένες δυσκολίες, προτείνει τον Γάμο ως άθλημα και μαρτυρία ζωής.
Να αναγνωρίσει ότι το νέο ζευγάρι χρειάζεται σήμερα ηθική και κοινωνική υποστήριξη και να πάρει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί για την ανεπάρκειά της στον τομέα αυτό για τα ζευγάρια που ή ίδια παντρεύει...
Όλα αυτά καλά, αλλά υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που η Εκκλησία πρέπει να αναγνωρίσει στην σύγχρονη εποχή.
Τι γίνεται π.χ., αν ένας νέος ή μια νέα που προέρχεται από χριστιανικό περιβάλλον αγαπηθεί με έναν αλλόθρησκο ή άθρησκο;
Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, προτρέπει τους χριστιανούς που ήταν παντρεμένοι(ες) με ειδωλολάτρες να μην εγκαταλείψουν το ταίρι τους.
Οι κανόνες, που επικαλείται και τώρα η ιεραρχία με την ανακοίνωσή της, δεν λειτουργούν σαν τους νόμους της Πολιτείας.
Κατανοούνται ως προτάσεις για την σωτηρία των ανθρώπων και στην περίπτωση που δεν μπορούν να βοηθήσουν δεν εφαρμόζονται.
Το έχει δείξει η ίδια η εκκλησιαστική παράδοση, που συνοδικά έχει αποδεχτεί για το ίδιο "παράπτωμα" διαφορετικές και ανισομερείς μεταξύ τους διεξόδους..
Για πείτε μου παππούληδες: Αν είμαι "πόρνος", πρέπει να κάθομαι στον νάρθηκα για μήνες ζητώντας από το εκκλησίασμα συγχώρεση, ή την γλίτωσα με 40 μέρες ξηροφαγία και καμιά χιλιάδα επικύψεις...
Για πείτε μου, να πηγαίνω στους γάμους ζευγαριών που έχουν συζήσει πριν και να το κάνω ζήτημα, αφού σύμφωνα με κάποιους κανόνες, η εκκλησία δεν δύναται να παντρέψει ανθρώπους που είχαν πρωτύτερα συνδεθεί με "πορνική" σχέση;
Τι να λέω όταν η νύφη έχει την κοιλιά φουσκωμένη;
Ιστορικά, λοιπόν η Εκκλησία δεν έχει αναθεωρητική βουλή για να αλλάξει τους κανόνες, αλλά έχει μια άλλη αντίληψη για τους κανόνες και μια αρχή που λέγεται "οικονομία" .
Και τι μπορεί να οικονομήσει τα πράγματα σε αυτή την περίπτωση;
Είναι αυτοί που μπορεί να έχουν μια προσωπική σχέση με τους ενδιαφερόμενους.
Είναι κυρίως ο Παππάς και η Ενορία.
Εκεί έπρεπε να παραπέμψει και η ιεραρχία, αφού θεολογήσει με τη γλώσσα της εποχής για το ζήτημα.
Γιατί η μικρή Οικογένεια πλαισιώνεται συνήθως από ευρύτερες οικογένειες..
Έχει και η Εκκλησία τέτοια πλαίσια..
Λειτουργεί σήμερα όμως ο Παππάς και η Ενορία;
Υ.Γ. Θα μπορούσα να γράψω ακόμα περισσότερα και να αγγίξω και πιό "τζιζ" ζητήματα, όπως αυτών των ομοφυλοφίλων, προτίμησα όμως μια μεσότητα που θα μπορούσε να εκφράζει από κάθε άποψη, ακόμα και "ποιμαντικής (δεν μου αρέσει η λέξη, αλλά ας την χρησιμοποιήσω) τακτικής" την εκκλησία ως σώμα χθες.
Αναρτήσεις
.png)
