ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ "ΔΙΔΑΞΕΙ" Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΡΟΝΤΙ

"ΕΠΕΣΕ" Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΝΤΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΕΝΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΕΝΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.

Ταυτόχρονα, εδώ στην Ελλάδα γίνονται συζητήσεις για τον διπολισμό και προβάλλεται το ενδεχόμενο μιας "κεντροαριστερής" συγκυβέρνησης.

Σ' αυτό το ενδεχόμενο, εγώ από εδώ ποτέ δεν εναντιώθηκα κατ' αρχήν.

Όμως ποτέ δεν το εμφάνισα ως άμεσο στόχο.

Προέχουν οι προγραμματικές συγκλίσεις...οι οποίες σε ένα πλαίσιο θα μπορούσαν να γίνουν. Με την επιστροφή της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας στις αρχές του Κράτους Πρόνοιας και Ευημερίας, δηλαδή στις Κεϋνσιανές αναδιανεμητικές στρατηγικές και στην σύνθεση τους με άλλες πιο ριζοσπαστικές αρχές που μπορεί να φέρει η ριζοσπαστική και αντισυστημική αριστερά. Αυτές αφορούν τον κοινωνικό έλεγχο κάποιων κεντρικών μέσων παραγωγής.

Βέβαια, ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός θα προσπαθήσει να πνίξει αμέσως μέσω της απόσυρσης κεφαλαίων και θέσεων εργασίας μια πραγματικά στοχευμένη προσπάθεια για αναδιανομή εισοδήματος και ισχύος και κοινωνικό έλεγχο της οικονομίας.

Και εδώ είναι η αντίφαση: Μπορεί πραγματικά μια κυβέρνηση, όσο και "αριστερές" προθέσεις, αν έχει, χωρίς ρήξη με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα (μη ξεχνάτε ότι αυτή τη στιγμή ούτε Κεντρική Τράπεζα δεν έχουμε), να τις πραγματοποιήσει; Και ας πούμε, ότι αποφασίζει να πάει σε ρήξη, θα την στηρίξει ο λαός, αν δεν είναι προετοιμασμένος για αυτή τη ρήξη;

Ας μη ξεχνάμε, ότι αρκετά μικροαστικά στρώματα, τα οποία δεν έχουν λόγο να είναι αντίθετα σε μια τέτοια πολιτική που περιγράφεται παραπάνω, διότι σήμερα πλήττονται κι αυτά, όταν προκληθεί σοβαρή οικονομική ανησυχία, ενδέχεται να αντιδράσουν πολύ αρνητικά.

Μήπως η αποφαστική αντίσταση και ο ουσιαστικός προσεταιρισμός όλο και μεγαλύτερων τμημάτων του λαού στην "αντίσταση", είναι προτιμότερη;

Μήπως δυσκολέυοντας τα σχέδια τών διεθνών καπιταλιστικών κέντρων και κερδίζοντας ακόμα και κάποιες τακτικές νίκες, σφυρηλατείται ένα πραγματικό και ριζωμένο στην κοινωνική βάση "μέτωπο", πιο αξιόμαχο, ακόμα κι όταν πραγματικά ωριμάσουν οι συνθήκες για την αλλαγή στη διακυβέρνηση;

Εν τω μεταξύ, θα υπάρχουν και πραγματικές, ρεαλιστικές και πολυσυνθετικές προτάσεις, που σήμερα δεν υπάρχουν.
Η κυβέρνηση Πρόντι, "έπεσε" λοιπόν και 20 μήνες μετά φαίνεται να μην έχει την πλειοψηφία για να προκυρηχθούν εκλογές και έτσι θα γίνουν διάφοροι συμβιβασμοί και συμψηφισμοί για να αποτραπεί η γρήγορη επάνοδος του νεοφιλελεύθερου Μπερλουσκόνι και των σκληρών δεξιών συνεργατών του.

Αυτός ο φόβος, παρότι υπήρχαν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις, έκανε και τους κυβερνητικούς εταίρους (ειδικά τους αριστερούς) να είναι προσεκτικοί στις εντός της κυβέρνησης αντιδράσεις τους. Έτσι κυβέρνησε 20 μήνες χωρίς πολύ μεγάλους κλυδωνισμούς, παρά τα μέτωπα που άνοιξε με εργαζόμενους (π.χ. περίπτωση Αlitalia, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κλπ). Παρόλα αυτά έχανε σε πραγματική λαϊκή υποστήριξη και να που φτάσανε 20 μήνες μετά: Να υπάρχει κίνδυνος επιστροφής ενός ακόμα πιο δυνατού Μπερλουσκόνι!

Ας τα σκεφτούμε και αυτά στην Ελλάδα, έχουν άλλα παραδοσιακά "τζάκια" και άλλες "λαϊκογενείς" γκαζόσομπες για να ζεστάνουν το πολιτικό σύστημα, φτάνει να μη κινδυνέψουν οι πραγματικοί κυβερνήτες.

Το ερώτημα είναι: Εμείς θέλουμε να κινδυνέψουν;

Πάντως και στην Ιταλία φαίνεται να υπάρχει κάποια διέξοδος και αυτή δεν είναι άλλη από το Γερμανικό Παράδειγμα...
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ Δ.Ε.Α. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες το επόμενο διάστημα. Ο πολιτικός χάρτης στην Ιταλία ξαναχαράσσεται, και μόνο την προηγούμενη βδομάδα ανακοινώθηκαν τρεις νέες συγχωνεύσεις κομμάτων. Ένας από τους νέους σχηματισμούς είναι το νέο Δημοκρατικό Κόμμα που ίδρυσε ο Βάλτερ Βελτρόνι, δήμαρχος της Ρώμης, ο οποίος φιλοδοξεί να διαδεχτεί τον Πρόντι στην πρωθυπουργία. Το κόμμα του φιλοδοξεί να γίνει η έκφραση της κεντροαριστεράς στην Ιταλία, συγκεντρώνοντας από τα εκσυγχρονιστικά στοιχεία του παλιού ιταλικού ΚΚ ως χριστιανοδημοκράτες πολιτικούς.
Ως αντίβαρο σε αυτή τη δεξιά μετατόπιση των πολιτικών σχηματισμών μπορεί να θεωρηθεί η δήλωση του Φράνκο Τζιορντάνο, γραμματέα της Επανίδρυσης, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει ιδρυθεί ένας νέος συνασπισμός κομμάτων με τον τίτλο «Αριστερά», με σκοπό να καλύψει το τεράστιο κενό που, κατά τη γνώμη του, θα υπάρξει στην πολιτική σκακιέρα. Βέβαια, απομένει να αποδειχθεί το πόσο προς τα αριστερά θα σπρώξει τα πράγματα, με δεδομένο ότι το νέο κόμμα, πάλι σύμφωνα με δήλωση του Τζιορντάνο, δεν θα περιέχει τον προσδιορισμό «κομμουνιστικό» και δεν θα χρησιμοποιεί ως έμβλημα το σφυροδρέπανο.