Αντι-Τσουκνίδα

"Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή,
σ’ ένα χαντάκι μες την άμμο.
Οι θάλασσες σου γίναν’ ένα τίποτα
κι η στάχτη η προφητική αφάνισε
τ’ αδέσποτα μαλλιά σου ..."

Αναγνώστες

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 28, 2009

"Τί σημαίνει αγάπη;"



(Μου ήρθε και εμένα με e-mail, αφού έκανε ένα γύρω σε τουλάχιστον 300 αποδέκτες, από ότι μπορεί να συμπεράνω από τις διευθύνσεις που είδα πριν από αυτή του αποστολέα, νομίζω, "μια και το πνεύμα των ημερών το καλεί", ότι του αξίζει μια θέση στην blogόσφαιρα...)


Μία ομάδα επαγγελματιών ερεύνησε ένα δείγμα παιδιών 4-8 ετών ως προς την ερώτηση :

"Τί σημαίνει αγάπη;"

Οι απαντήσεις ήταν οι εξής:

Τόνια 6 ετών

Όταν η γιαγιά μου έπαθε αρθρίτιδα δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι της τα έβαφε ο παπούς μου παρότι και αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του».

Ρεββέκα 8 ετών

Όταν κάποιος σε αγαπά ο τρόπος πού προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του.

Βασίλης 4 ετών

Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλο.

Κάρολος 5 ετών

Αγάπη είναι όταν βγαίνεις γιά φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του.

Χριστίνα 6 ετών

Αγάπη είναι αυτό πού σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.

Λευτέρης 4 ετών

Αγάπη είναι όταν η μαμά φιάχνει καφέ γιά τον μπαμπά και πίνει πρώτα μιά γουλιά εκείνη γιά να δεί αν τον πέτυχε.

Δανιήλ 7 ετών

Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλο και να μιλάτε. Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία.

Αιμιλία 8 ετών

Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα, αν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.

Πάνος 7 ετών

Αν θέλεις να μάθεις ν’ αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από ένα φίλο πού μισείς.

Νίκη 6 ετών

Υπάρχουν δύο είδη αγάπης. Η αγάπη των ανθρώπων και η αγάπη του Θεού. Αλλά ο Θεός τα έχει φιάξει και τα δύο.

Τζένη 8 ετών

Η αγάπη είναι όταν λες σε ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα.

Ελλη 7 ετών

Η αγάπη είναι σαν το γέρο και τη γριά πού μετά από τόσα χρόνια πού γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι.

Θωμάς 6 ετών

Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου μ΄έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ηταν ο μόνος πού το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος.

Μαρία 8 ετών

Η μαμά μου με αγαπάει πιό πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω γιά ύπνο.

Κλαίρη 6 ετών

Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στο μπαμπά την καλύτερη μερίδα φαί.

Ελένη 5 ετών

Η αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά αξύριστο και βρώμικο και πάλι πιστεύει ότι είναι ωραιότερος κι απ’ τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Χρήστος 7 ετών

Αγάπη είναι όταν το σκυλάκι σου, σου γλύφει το πρόσωπο ακόμα κι αφού το άφησες μόνο του όλη μέρα.

Μαριάννα 4 ετών

Ξέρω ότι η αδελφή μου μ’ αγαπά γιατί μου δίνει όλα τα ρούχα της ακόμα κι άν πρέπει να βγεί έξω και να αγοράσει άλλα.

Λάμπρος 4 ετών

Αφήνω την μεγαλύτερη αδελφή μου να με πειράζει γιατί η μαμά λέει ότι με πειράζει επειδή μ’ αγαπάει. Κι μετά εγώ πειράζω την μπέιμπι σίτερ γιατί την αγαπάω.

Αλεξάνδρα 4 ετών

Όταν αγαπάς κάποιον οι βλεφαρίδες σου ανοιγοκλείνουν και βγάζουν αστεράκια.

Κατερίνα 7 ετών

Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει το μπαμπά στην τουαλέτα και δεν σιχαίνεται.

Μάρκος 6 ετών

Δεν πρέπει να λές σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς.
Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.


Ο συγγραφέας Λέο Μπουσκάλια έκανε κάποτε ένα διαγωνισμό. Ο σκοπός του διαγωνισμού ήταν να βρεθεί το πιό συμπονετικό παιδί. Το βραβείο κέρδισε ένα τετράχρονο αγοράκι πού έκανε το εξής:

Το παιδάκι είχε ένα παππού γείτονα του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει πρόσφατα. Μόλις το παιδάκι τον είδε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει πήγε και απλά έκατσε στην αγκαλιά του. Όταν η μαμά του το ρώτησε τι είχε πεί στον παππού το παιδάκι είπε «τίποτα, απλώς τον βοήθησα να κλάψει».

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 25, 2009

Η γέννηση ενός Μεγάλου Αναρχικού

Σκέφτηκα, μέρα που είναι και διότι αισθάνομαι την ανάγκη να πω και από εδώ μέσα τις ευχές μου, να γράψω κι εγώ κάτι για τα Χριστούγεννα.
Έτσι κι αλλιώς η "Τσουκνίδα" και με άλλες ευκαιρίες προσπάθησε να φέρει τρέχοντα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά ζητήματα υπό κάποιο άλλο πρίσμα, συχνά ρηξικέλευθο. ( Την έχουμε αυτή την ανάγκη, "γιατί να το κρύψομε άλλωστε"..)
Γιατί λοιπόν να μη το κάνει και σήμερα, «μια τέτοια άγια μέρα», κατά την οποία ακόμα και ορισμένοι που ξέχασαν πως κάνουν τον σταυρό τους, θυμούνται τις αξίες της Χριστιανοσύνης….

Οι πολλοί λοιπόν μάλλον θα εστιαστούν στο μήνυμα της πολυεπίπεδης Ειρήνης, που φέρνει η γέννηση του Χριστού, έτσι σαν μια υπόμνηση ατελέσφορη, ξεχνώντας ότι όσα και να πεις για την Ειρήνη, αν δεν υπάρχει προσπάθεια να γίνει πολιτισμικό, βιωματικό, κοινοτικό μέγεθος, είναι λόγος κενός και όχι καινός. Πολύ περισσότερο, όταν μέσα σε συνεχόμενες κοινωνικές ρηγματώσεις, κάποιοι επιμένουν μονομερώς σε ένα είδος ατομικιστικής ψυχικής ειρήνης, κάτι δηλαδή σαν την Βουδιστική Νιρβάνα, τη βίωση του απόλυτου κενού. Και να μη μιλήσει κανείς για το τραγελαφικό, να κηρύττει κανείς την Ειρήνη, την οποία υπεραμύνεται πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει ούτε στην Πολιτική ούτε στην Τέχνη κλπ, παρά μόνο στην Εκκλησία, και να μην είναι ούτε ο ίδιος, ούτε η παρέα του φορείς αυτής της Ειρήνης…

Οι περισσότερο «θεολογούντες» θα επικεντρωθούν στο νόημα της Ενανθρώπισης.
Θα τονίσουν το γεγονός της μεγάλης τιμής, αλλά και της μεγάλης ευκαιρίας που έγινε για τον άνθρωπο, το απόλυτο, το άχρονο και το άφθαρτο, να ενωθεί με την ανθρώπινη φύση. Κεφαλαιώδους σημασίας πίστη με πολλές ανθρωπολογικές συνέπειες. Πίστη που σε καλεί να πάρεις ένα μεγάλο ρίσκο για το νόημα που μπορεί να δώσεις στη ζωή σου…
Παρόλα αυτά μια τέτοια πίστη, θα άρεσε και στους άθεους Λ. Φώϋερμπαχ και Φ. Έγκελς, διότι με αυτόν τον τρόπο, τον εαυτό του, που θεοποιεί ο άνθρωπος τοποθετώντας τον όμως πολύ μακριά του, ξανακάνει προσπάθεια να τον ξαναβάλει μέσα του…. Έτσι θα το έβλεπαν αυτοί.

Εγώ σήμερα πάντως, θα ήθελα να παρουσιάσω τη γέννηση του Χριστού, ως τη γέννηση ενός Μεγάλου Αναρχικού, του Μεγαλύτερου ίσως όλων των εποχών, αφού παρά τις παρεκτροπές, τις καθυποτάξεις στο όνομά του, τους πουριτανισμούς, τις μαγικές κατανοήσεις των λόγων του, την θεοποίηση του πολιτισμικού περιβλήματος και όχι της ουσίας των διδασκαλιών του, όσα είπε στα Ευαγγέλια πάντα μπορούν να σε εκπλήξουν, να δώσουν μια σπρωξιά σε όλα τα δόγματα που μπορεί να κατασκευάζουν οι κατά καιρούς Φαρισαίοι και Ιεροεξεταστές, για να αισθάνονται ασφαλείς. Να καταδεικνύουν τις ανεπάρκειες όλων των συστημάτων, χωρίς να οδηγούν στον μηδενισμό, ή στο κοινωνικό κενό, με κάθετες αναφορές σε κάποια Θεία πραγματικότητα ή όχι.
Να είναι τόσο απλά όλα: «Ήμουν ξένος και μαζέψατε, άρρωστος και στη φυλακή και ήρθατε να με δείτε, πεινούσα και μου δώσατε να φάω… » Τόσο απλά που νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι, να μη νιώθεις άχρηστος, καθυποταγμένος σε ένα σύστημα σωστών συμπεριφορών αλλά και τόσο δύσκολα, που δεν θα φτάσεις ποτέ στο τέλειο. Γιατί ακόμα και να καταργηθούν τα σύνορα, «ξένοι» θα υπάρχουν. Όση φαντασία και να βάλει κανείς, δεν μπορεί να φανταστεί έναν κόσμο, όπου η κίνηση προς τον Άλλο, δεν θα είναι το ζητούμενο της ζωής…
Να είναι κάποιος που ψιθυρίζει ότι είναι «Γιος του Θεού», αλλά εκεί στη διήγηση των «πειρασμών» να μη θέλει να τους πείσει όλους με κάποιο κόλπο που να καταργεί τη συνείδηση, με μια πρώιμη και συμβολική μαζική προπαγάνδα. Να αρνείται να δώσει στον κόσμο λίγο ψωμί και ασφάλεια για να τον καθυποτάξει.
Να είναι ο Χριστός στον διάλογο με τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή (που μας άφησε στους «Αδελφούς Καραμαζώφ» ο Φ. Ντοστογιέφσκι), ο οποίος ενώ καταλαβαίνει ότι απέναντι στα διακυβεύματα που στήνει η εξουσία και στην αποτελεσματικότητα της, τις περισσότερες φορές είναι ανίσχυρος, εντούτοις γνωρίζει ότι η τελική νίκη είναι από την πλευρά του δικού του δρόμου της Ελευθερίας…

Δεν διάλεξα τυχαία να προβάλλω σήμερα την Γέννηση του Χριστού, ως αυτή του Μεγάλου Αναρχικού. Η κάθε εποχή, διαλέγει να εστιαστεί στην πλευρά αυτής της καθοριστικής για την Ανθρωπότητα προσωπικότητας, την οποία έχει ανάγκη.

Έναν τέτοιο Αναρχικό ίσως έχει ανάγκη και η εποχή μας.

Και με αυτή την ευκαιρία Καλές Γιορτές με Ειρήνη και Ελευθερία έξω και μέσα.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 17, 2009

Ο Συνδικαλισμός στη Μέγγενη...

Ο αέρας δεν μυρίζει καλά για το συνδικαλιστικό κίνημα.

Ορισμένοι μπορεί να μυρίζουν μπαρούτι, άλλοι - οι πιο πολλοί- μπορεί να μυρίζουν σαπίλα και για αυτό να φεύγουν μακρυά.

Δεν θα πω πολλά, "να μην το κουράσω" απόψε, άλλωστε γι αυτό είναι τα ηλεκτρονικά ημερολόγια για να επανερχόμαστε..

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν οι τραγελαφικές ανακοινώσεις της ΓΣΣΕ, που προειδοποιούσε τους εργαζόμενους που συμμετείχαν σήμερα στην απεργία και δεν καλύπτονται από πρωτοβάθμια σωματεία, ότι  είναι παράνομοι. Και αυτό δήθεν για να προστατέψουν τους εργαζόμενους, σαν να είναι βλάκες οι τελευταίοι και να μη γνωρίζουν τα αυτονόητα. Σιγά μεγάλοι προστάτες της Εργατικής Τάξης...σκεφτήκατε ποτέ τι γίνεται όταν εσείς προκύρησσετε νόμιμες απεργίες. Δεν δουλεύουν όλοι στις ΔΕΚΟ.  Πόσοι εργαζόμενοι που θέλουν, έχουν το κουράγιο να απεργήσουν σε πολλά κάτεργα, που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας;  Και υπάρχουν (ανάμεσα στα άλλα) χάρη και στην έλλειψη ενός πραγματικά δυναμικού και αποτελεσματικού εργατικού κινήματος.

Αλλά για την κακοδαιμονία ευθύνονται και οι άλλοι. Αυτοί που χωρίς να έχει ορκιστεί η νέα κυβέρνηση κατέβασαν ελεγχόμενα σωματεία στο δρόμο σε μια κατάσταση που από μακριά βρώμαγε επίδειξη κομματικής δύναμης. Σαν να μην τους ενδιέφερε να μπορούν να προσεγγίσουν πολλούς περισσότερους όταν έρχόνταν η ώρα,  η οποία ήρθε γρήγορα, ελαχιστοποιώντας τις υπόνοιες για κομματική εκμετάλευση. Σαν να ήθελαν να δείξουν ότι το κόμμα κάτι της εκατό που έχασαν στις εκλογές το έχουν στο δρόμο...

Και έλα τώρα εργατοπατέρα της ΓΣΣΕ, ας θεωρήσουμε θεμιτά τα κομματικά σου αντανακλαστικά, να μη συρθείς πίσω από το ΠΑΜΕ και προκυρήξεις και εσύ- νόμιμη βρε- Γενική Απεργία, εσύ που κρύβεσαι πίσω από δάχτυλό σου, ότι ο διάλογος για το Ασφαλιστικό ακόμα δεν ξεκίνησε...
Ξεχνάς ότι απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα στον ιδιωτικό τομέα, δεν είναι μόνο η όποια Κυβέρνηση, δεν είναι κυρίως η Κυβέρνηση, αλλά το Κεφάλαιο, οι έχοντες την οικονομική ισχύ, αυτοί που κερδίζουν από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Αυτοί που με τα όπλα τους, από τα ΜΜΕ που ελέγχουν, μέχρι τους διεθνείς οίκους -αξιολογητές των οικονομιών που αυτοί πληρώνουν, έχουν δημιουργήσει κλίμα, ότι για όλα φταίει το ανεπαρκές ξεζούμισμα του εργαζόμενου.
Απέναντι σε αυτούς έπρεπε να δημιουργήσεις αντικλίμα με μια προειδοποιητική γενική απεργία που "θα έσπαγε κόκκαλα".
Να στεκόσουν βρε, εσύ ο ασφαλής εργαζόμενος ΔΕΚΟ, που δέχτηκες οι νεοπροσλαμβανόμενοι συναδελφοί σου να είναι σε χειρότερη μοίρα από σένα,  να στεκόσουν μπροστά από τα τεραστιοκαταστήματα για να περιφρουρήσεις την γενική απεργία. Να έχει η απεργία συμμετοχή 100%. Τότε ίσως ξεπερνούσες και τη ζήλια κάποιων για το "παντεσπάνι" σου, είτε αυτό είναι ευνοϊκότερα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, είτε οτιδήποτε άλλο.
Τι θα έκανες στη χειρότερη περίπτωση;
Θα έδινες διαπραγματευτική ισχύ στη δική σου κυβέρνηση, να μείνει σε αυτά τα λίγα που υποσχέθηκε προεκλογικά (που το ξέρεις ότι είναι λίγα) και να μην κάνει τα άλλα που της υπαγορεύουν...
(Γιατί δεν βοηθάς να φανεί αυτό; Γιατί θέλεις να δικαιώσεις όσους λένε ότι το παιγνίδι είναι "από πριν ξεπουλημένο" ; Ή είναι; )

Και έτσι αυτοπαγιδεύτηκες, άρχισες να μυρίζεσαι το ενδεχόμενο κάποιοι, που νομίζουν ότι ο ΛΕΝΙΝ είναι αστέρας της ΡΟΚ, να κάνουν αυτό που λέει το ΠΑΜΕ, γιατί αυτό τους λέει η καρδιά τους και να χρεωθούν εκεί και να τους χάσεις εσύ. Γι' αυτό έβγαλες και τις γνωστές ανακοινώσεις...


Τέλος πάντων, με όλα αυτά φάνηκε ξεκάθαρα σε ποιά μέγγενη βρίσκεται το συνδικαλιστικό κίνημα.
Στη μέγγενη αυτών που το αντιλαμβάνονται ως μια επιτροπή προτάσεων, κάτι σαν ΜΚΟ, αν όχι "Επιμελητήριο Εργατών" από την πλευρά του Κράτους και των άλλων που το αντιλαμβάνονται σαν πολιορκητικό κριό στα χέρια μιας πρωτοπορίας "φωτισμένων" που έχουν τη σωστή θεωρία. Ξεχνάνε ότι οι θεωρίες θα έμεναν θεωρίες, αν δεν υπήρχαν οι εργάτες, οι "αλυσίδες" και οι άνθρωποι, οι οποίοι συνήθως χωρίς να ξέρουν και πολλές θεωρίες, έστησαν σωματεία, συνεταιρισμούς κλπ.
Σήμερα κινδυνέυει το εργατικό κίνημα να μείνει ένα φολκλόρ, αν δεν το αφήσουν αμφότεροι που κόπτονται για το συμφέρον της εργατικής τάξης, να ζυμωθεί μόνο του, χωρίς "γραμμές". Με ιδεολογίες ναι, δεν γίνεται αλλιώς, αλλά χωρίς "γραμμές". Διότι οι ιδεολογίες στις κρίσιμες στιγμές έχουν και περιθώρια να τα βρουν, οι "γραμμές" που εξυπηρετούν στην τελική ανάλυση την "επιτυχία" των στόχων μιας κομματικής ιεραρχίας όχι.
Διότι στην παρούσα φάση ο "συμβιβασμένος" μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν περιθώρια και πολλών συμβιβασμών σε μια κατάσταση  στην οποία το παιδί είναι εδώ και 15 χρόνια σε πολύ χειρότερη μοίρα από τον γονιό του (στην Ελλάδα τουλάχιστον αυτό δεν έχει ξανασυμβεί μετά το 1900), αλλά και ο "επαναστάτης" μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν έχει ελπίδες να γίνει μια βαθύτερη αλλαγή, αν ο εργαζόμενος δεν κερδίσει κάποιες νίκες σε σχέση με αυτό. Εκτός αν περιμένει να γίνουν πόλεμοι, λιμοί, λοιμοί, καντοπντισμοί  σαν τον θρησκόληπτο που περιμένει τον αντίχριστο, για να έρθει η δευτέρα παρουσία...
Δεν ξέρω γιατί όλη την ώρα που έγραφα αυτά είχα στο μυαλό μου τον Άρη, που τον αποκύρηξαν οι μεν για να τον σκοτώσουν οι δε.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 13, 2009

Αντίσταση στους Κερδοσκόπους!

Αναδημοσιεύω από την διαδικτυακή οικονομική εφημερίδα "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ- ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 10", το παρακάτω άρθρο ενδεικτικό της θανάσιμης παγίδας που έχει στηθεί γύρω από τον Ελληνικό Λαό. Και αναρωτιέται κανείς, γιατί το Ελληνικό Κράτος δεν προσπαθεί να κάνεις κάποιες κινήσεις να ξεφύγει από τον εξωτερικό δανεισμό. Γιατί δεν εκδίδει λαϊκά ομόλογα, έτσι ώστε μέρος των αναγκών του να καλυφθεί από τον ασφαλέστερο και φθηνότερο εσωτερικό δανεισμό; Γιατί δεν κάνει αγώνα μαζί με άλλες χώρες που έχουν υψηλό χρέος (π.χ. Ιταλία), έτσι ώστε να δανειστεί απ' ευθείας από την Ευρωπαϊκή ΚεντρικήΤράπεζα με το σταθερό επιτόκιο που δανείζει η τελευταία τις εμπορικές τράπεζες, έτσι ώστε τα "σπρέντ" να μην έχουν τόση σημασία; Μήπως η κρίση θεωρήθηκε ευκαιρία για να περάσουν επώδυνες αλλαγές;
Η Ελληνική Κυβέρνηση προς το παρόν φαίνεται να προσπαθεί να βρει έναν κάπως εναλλακτικό δρόμο, που να απέχει από τα ακραία σενάρια λιτότητας, χωρίς ωστόσο οι φραστικές διαβεβαιώσεις να μας καθησυχάζουν, καθώς οι πιέσεις των αγορών, έτσι μάλιστα όπως προβάλλονται από τα κατεστημένα ΜΜΕ συνεχίζουν να δημιουργούν κλίμα.
Μήπως εκτός των διαβεβαιώσεων, πρέπει να κάνει και κάποια στροφή, όπως ας πούμε να δείξει ότι μπορεί να δανειστεί από τους πολίτες της, οι οποίοι και θα εμπιστεούν την πιστοληπτική της ικανότητα;


"Σε ομηρία μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου του 2010 επιδιώκουν οι μεγάλες ξένες τράπεζες να κρατήσουν την αγορά των ελληνικών ομολόγων, δημιουργώντας «παράπλευρες απώλειες» και στο ΧΑ. Στόχος τους, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, να επαναλάβουν το μεγάλο κόλπο του πρώτου τριμήνου του 2009, που απέδωσε κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων.

Το «παιχνίδι» της αστάθειας στην αγορά των κρατικών ομολόγων στήνεται μεθοδικά από τις ισχυρές ξένες τράπεζες, που μπορεί να «κονταροχτυπιούνται» για τα μερίδιά τους στις εκδόσεις του Δημοσίου (πρωτογενής αγορά), αλλά βλέπουν τα συμφέροντα τους να συγκλίνουν σε ένα σημείο: στην ανάγκη να διατηρηθεί ένας υψηλός βαθμός αβεβαιότητας, που δεν θα επιτρέψει στο Δημόσιο να μειώσει το κόστος δανεισμού.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως σχολιάζουν τραπεζικά στελέχη, ότι αμέσως μόλις εξαντλήθηκαν τα σενάρια χρεοκοπίας της χώρας, μετά τις δηλώσεις των κορυφαίων αξιωματούχων της Ευρωζώνης, ανακαλύφθηκε η επόμενη «καραμέλα» που θα αναμασούν οι αναλυτές των ξένων οίκων για να διατηρείται το κλίμα αβεβαιότητας.
Πρώτα η Goldman Sachs και αμέσως μετά τη UBS την Παρασκευή έδωσαν στη δημοσιότητα εκθέσεις που «παίζουν το χαρτί» της ύφεσης στην Ελλάδα, η οποία θα είναι αποτέλεσμα των αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων που θα είναι υποχρεωμένη να θέσει σε εφαρμογή η κυβέρνηση, στη βάση της συμφωνίας της με τους εταίρους της Ευρωζώνης και την ΕΚΤ, για την παροχή υποστήριξης στη χώρα, αν αντιμετωπίσει προβλήματα δανεισμού.
Χονδρικά, τονίζουν αναλυτές, επιχειρείται «εγκλωβισμός» της επενδυτικής εικόνας της Ελλάδας ανάμεσα σε δύο κακά σενάρια:
- Όσο η κυβέρνηση θεωρείται ότι παραμένει «απείθαρχη» στις υποδείξεις των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης, όσο τα μέτρα που ανακοινώνει θεωρούνται «αδύναμα», αξιοποιούνται τα σενάρια χρεοκοπίας, που ανεβάζουν το spread σε ακραία ύψη.
- Όταν η κυβέρνηση καταφέρνει να βρει μια ισορροπία με τις Βρυξέλλες και εμφανίζεται αρκούντως αποφασισμένη να βελτιώσει την εικόνα των δημοσίων οικονομικών, οι αναλυτές αλλάζουν «τροπάρι» και βλέπουν βαριές επιπτώσεις από το δημοσιονομικό «σφίξιμο» στην πραγματική οικονομία, με συνακόλουθες πιέσεις στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, με τελικό «θύμα» το τραπεζικό σύστημα.
Αυτά τα σενάρια, βεβαίως, έχουν σοβαρές αντιφάσεις, οι οποίες όμως παραβλέπονται από όσους επιμένουν να «γκριζάρουν» την εικόνα της Ελλάδας: για παράδειγμα, η Merrill Lynch ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες, ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο θετικής έκπληξης από την ελληνική οικονομία, με ρυθμό ανάπτυξης άνω του 2% το 2010. Εξάλλου η ίδια η Goldman Sachs, που στην τελευταία της έκθεση δεν βρίσκει, παρά την πτώση των τιμών, ούτε μία ελληνική τραπεζική μετοχή να συστήσει για αγορά, είχε μέσα στο δεύτερο εξάμηνο συμμετοχή στο σχήμα αναδόχων/εγγυητών της μεγάλης αύξησης κεφαλαίου της Εθνικής, ενώ πρωταγωνίστησε και στην πρόσφατη διάθεση ιδίων μετοχών της Eurobank –στις περιπτώσεις αυτές η τράπεζα δεν φάνηκε να προβληματίζεται από την «καταστροφή» που θα φέρει η ύφεση…
Ποιος είναι, όμως, ο στόχος του «εγκλωβισμού» της αγοράς, με αυτή την εναλλαγή αρνητικών εκθέσεων, για τα δημόσια οικονομικά ή για την πραγματική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα; Για τις μεγάλες τράπεζες και ειδικά για όσες έχουν μεγάλη συμμετοχή τα τελευταία χρόνια στην κάλυψη των ελληνικών εκδόσεων ομολόγων στόχος φαίνεται ότι είναι να επαναληφθεί το ρεκόρ κερδών του πρώτου τριμήνου του 2009, όταν το Δημόσιο δανείσθηκε το κολοσσιαίο ποσό των 36 δις. ευρώ με τεράστιο κόστος, αφού εκείνη την περίοδο το spread στη δευτερογενή αγορά εκτινασσόταν πάνω και από τις 300 μονάδες βάσης.
Εξαιτίας της ανασφάλειας που επικρατούσε, το Δημόσιο είχε υποχρεωθεί να μοιράσει αυτή την τεράστια πίτα σε ελάχιστες τράπεζες: αν προσέφευγε σε ανοικτές δημοπρασίες για να περιορίσει το κόστος δανεισμού, θα κινδύνευε να μείνει ακάλυπτη μία δημοπρασία και να ξεδιπλωθούν τα σενάρια της χρεοκοπίας, γι’ αυτό και το σύνολο του δανεισμού εκείνη την περίοδο αντλήθηκε με πανάκριβες κοινοπρακτικές εκδόσεις, τις οποίας νέμονταν πενταμελή σχήματα αναδόχων –τέσσερις ξένες, μία ελληνική τράπεζα.
Μέσω αυτών των σχημάτων, που εκτός των άλλων εισέπραξαν και υπέρογκες προμήθειες, το κόστος δανεισμού διατηρήθηκε σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα αφήνοντας πρωτοφανή κέρδη σε λίγες τράπεζες και τους πελάτες τους. Ο τομέας Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ είχε υπολογίσει τότε ότι το Δημόσιο θα πληρώνει για πολλά χρόνια 950 εκατ. ευρώ περισσότερα κάθε χρόνο, από όσο θα πλήρωνε η Γερμανία για να αντλήσει το ίδιο συνολικό ποσό!
Προφανές είναι, ότι ο μόνος τρόπος για να συρθεί το Δημόσιο και το πρώτο τρίμηνο του 2010 σε εκδόσεις τίτλων μέσω κοινοπρακτικών σχημάτων και με πολύ υψηλές αποδόσεις είναι να διατηρηθούν οι πιέσεις στην αγορά με συνεχείς εκθέσεις, που θα προβάλλουν μόνιμα τα πιο δυσμενή σενάρια, είτε η κυβέρνηση ακολουθεί «σωστή» πορεία προς τη δημοσιονομική προσαρμογή, είτε αποκλίνει…"

Σάββατο, Δεκεμβρίου 12, 2009

δείτε κόλπα της εργοδοσίας...

ΑΘΗΝΑ 12/12/09



ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ  ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ


Λυσάνδρου 7 – Πλ. Αττικής


Τ.Κ 10446 ΑΘΗΝΑ


ΤΗΛ/ΝΟ – FAX 2110113757


e- mail mailtosettea@yahoo.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΘΕΜΑ: Παράσταση διαμαρτυρίας στην A.C.S Αγίας Παρασκευής

Στην A.C.S Αγίας Παρασκευής στις 03/12/09 μέσα σε ένα βράδυ μεταβιβάσθηκε η εταιρεία σε άλλον πράκτορα, ο παλιός πράκτορας αποχώρισε χωρίς να καταβάλει στους εργαζόμενους τους οφειλόμενους μισθούς και της νόμιμες αποζημιώσεις .Ο καινούργιος πράκτορας ισχυρίζεται ότι αγόρασε μόνο τα δικαιώματα του πρακτορείου και όχι τις υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους η δε κεντρική A.C.S που παρέχει τα πρακτορεία και την άδεια ταχυδρόμησης – ταχυμεταφοράς σφυρίζει αδιάφορα..

Οι συνάδελφοι βρίσκονται σε ένα αγώνα ώστε να τους καταβληθούν οι οφειλές και να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας τους στο πρακτορείο με τα ίδια δικαιώματα που είχαν με τον προηγούμενο πράκτορα.

Το Σωματείο Εργαζομένων Ταχυδρομικών Ταχυμεταφορικών Επιχειρήσεων Αττικής ( Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α ) καλεί τους εργαζόμενους στην ταχυμεταφορά - ταχυδρόμηση , πρωτοβάθμια σωματεία , εργατικά σχήματα , εργαζόμενους , το Ε.Κ.Α και την Ο.Ι.Υ.Ε σε παράσταση διαμαρτυρίας την Δευτέρα 14/12/09 και ώρα 06.30 π.μ στην A.C.S Αγίας Παρασκευής, Μεσογείων 466.



• ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗ

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ


Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Σάββατο, Δεκεμβρίου 05, 2009

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 03, 2009

Πως κατασκευάζεται ο Ρατσισμός!


Στη Σάμο, στην οποία καθημερινά "εκβράζονται" ζωντανοί και πεθαμένοι δεκάδες πρόσφυγες, εδώ και λίγους μήνες, τα πλοία δεν μεταφέρουν τους πρόσφυγες που αποφυλακίζονται με διοικητική απέλαση από το Κέντρο Κράτησης, επειδή το Κράτος χρωστά στους πλοιοκτήτες τα εισιτήρια τους εδώ και πολύ καιρό. Παρ' ότι γίνονται ενέργειες το πρόβλημα δεν έχει λυθεί ακόμα. Έτσι η Σάμος πήρε μια μικρή γεύση Αγίου Παντελεήμονα....

Οι Πρόσφυγες μένουν όπου βρουν, όπως στο υπό κατάρρευση "Ξενία" της Σάμου και χρησιμοποιούν για τις ανάγκες τους το νερό και τις τουαλέτες που υπάρχουν στο Δημοτικό Κήπο.
Επίσης κυκλοφορούν στους επαρχιακούς δρόμους, ψάχνοντας ίσως προσωρινή δουλειά και κατάλυμα, πράγμα δύσκολο, καθώς ακόμα και οι ελεήμονες φοβούνται ότι μπορεί να κατηγορηθούν για "διακίνηση λαθρομεταναστών"...
Κάποια στιγμή έγιναν κάποιες διαρρήξεις περιπτέρων, οι οποίες αποδόθηκαν ανυπόστατα σε πρόσφυγες (παρότι έγιναν διαπιστωμένα από Έλληνες), αλλά δεν έφτασε αυτό, αλλά κάποιοι άρχισαν να διασπείρουν φήμες και για βιασμούς και μάλιστα ανηλίκων (το τελευταίο ευτυχώς δεν γράφτηκε πουθενά, αλλά αποτέλεσε για μέρες ένα είδος "αστικού μύθου").
Επίσης "μια επιστολή από Δν/ση Σχολείου που μοιράστηκε σε γονείς για την ασφάλεια των παιδιών" (δες δημοσίευμα εφ. "ΣΑΜΙΑΚΗΣ" στις εικόνες αυτής της ανάρτησης), αν και δεν είχε αυτήν την αιτία, από κάποιους συνδέθηκε με το θέμα των προσφύγων..

Οι φήμες ανάγκασαν την Νομαρχία να βγάλει σχετική ανακοίνωση και να τις διαψεύσει, αλλά και την διοίκηση της Αστυνομίας να τις διαψεύσει στα τοπικά Μ.Μ.Ε.

Σημαντική και ελπιδοφόρα παράμετρος η κινητοποίηση τοπικών κοινωνικών φορέων, όπως " Η ΠΑΝΣΑΜΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ" , και "Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ"


Δείτε τις λεπτομέρειες του θέματος από την Τοπική εφημερίδα "Χαραυγή" (αρ.Φ.717/28ΝΟΕ209) , όπου και το εξαίρετο άρθρο του εκδότη της Κώστα Τζίχα  «Εμείς και οι ''Άλλοι''» (στις εικόνες της ανάρτησης) , από το τοπικό "Ράδιο Αρμονία" καθώς και από την εφημερίδα "ΣΑΜΙΑΚΗ" (στις εικόνες της ανάρτησης).

Σάββατο, Νοεμβρίου 28, 2009

H Δεξιά που… «δεν ξεχνάει ο λαός»!

Την Αριστερά πρέπει να τη στοιχειώνει αυτό το σύνθημα:


«Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά!», ήταν ένα από τα κύρια εργαλεία τονωτικών ενέσεων στο ΠΑΣΟΚ  του Ανδρέα, όποτε αυτό ήταν αναγκαίο.

Γι’ αυτό και παράγοντες της Αριστεράς – είναι αλήθεια- προσπάθησαν να απενοχοποίησουν την μεταπολιτευτική κεντροδεξιά σε αυτό το επίπεδο, ώστε να μην αποτελεί φόβητρο για μερίδα του κόσμου της.
Με την συγκυβέρνηση Τζανετάκη, προσπάθησαν πολύ, αλλά με το ραγδαίο του πράγματος και το ΠΑΣΟΚ απέναντι κατηγορούμενο, μάλλον αντίθετα αποτελέσματα είχαν...

Άσε που γρήγορα ήρθε η δολοφονία Τεμπονέρα, από τους "μπλε Κενταύρους" της Πάτρας και τα πράγματα πήραν τη θέση τους, να μην προσθέσουμε τις υποκλοπές, τις μάχες με τους εργαζόμενους των αστικών λεωφορείων κλπ.

Μετά ξανάρθε το ΠΑΣΟΚ, ο Έβερτ είναι αλήθεια προσπάθησε σε αυτό το σημείο με την "ειρηνική του επανάσταση", να υπενθυμίσει τον σχεδόν Σοσιαλδημοκράτη Καραμανλή της μεταπολίτευσης. (Να θυμίσουμε και εμείς ότι, από την Χιλή του Πινοσέτ μέχρι την Αμερική του Μπους Τζούνιορ η πούρα νεοδεξιά στο οικονομικό σκέλος είχε πάντα ένα -τις περισσότερες φορές ακραίο- νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα...)

Το ΠΑΣΟΚ, μετά από τις εσωτερικές του ανακατατάξεις, με την χωρίς ουσιαστικό διάλογο κατάργηση της επετηρίδας των Εκπαιδευτικών και την έκρηξη στον Θεσσαλικό κάμπο, ήρθε να θυμίσει ότι ο αυταρχισμός δεν είναι προνόμιο των μπλε!

Έτσι σιγά- σιγά επί Σημίτη, αλλά και στις πρώτες μέρες της Κυβέρνησης Καραμανλή Β’, με την βοήθεια των επικοινωνιολόγων (οι οποίοι για 4 χρόνια έκαναν καλά τη δουλειά τους, μη το ξεχνάμε αυτό) η Ν.Δ. λάμβανε από την απενοχοποίηση της αλήστου μνήμης Δεξιάς.

Μετά ήρθε ο Στρατηγός Άνεμος, ως ανάγκη αντιμετώπισης της Λαϊκής δυσαρέσκειας στο πεζοδρόμιο..

Η δεξιά ξαναφάνηκε στα μάτια των πολλών και αυταρχικότερη του γνωστού ΠΑΣΟΚ, του οποίου τα έξυπνα κόλπα είχε βαρεθεί ο λαός, αλλά και αναποτελεσματική στον τσαμπουκά, κάτι σαν τον γνωστό Σταύρακα των Σκιών..
Και να τώρα ο Αντώνης Σαμαράς να θέλει να μη ντρέπεται ο ψηφοφόρος της Ν.Δ. να δηλώνει Δεξιός !

Καταρχήν να σημειώσω ότι απεχθανόμουν επικοινωνιακές τακτικές του στυλ του «μεσαίου χώρου», που δεν ταυτίζεται όμως με το πολιτικό «Κέντρο» (κάτι δηλαδή σαν αυθαίρετος χώρος), Αριστεροδέξιων αχταρμάδων, σαν να έχουν εκλείψει οι οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτισμικοί λόγοι που χωρίζουν τους ανθρώπους σε αυτούς που θέλουν να διατηρηθεί το υπάρχον κοινωνικό σύστημα και στους άλλους που θέλουν να το αλλάξουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί σε κάποια πράγματα να υπάρξει και ανακωχή, όμως ξεκινώντας κανείς από ένα θεωρητικό, δηλαδή ταξινομικό κομφούζιο δεν μπορεί να έχει τη θέση, από την οποία μπορεί να προκύψει και η σύνθεση.

Δημοκρατική Δεξιά σημαίνει εξάπαντος συντηρητικός χώρος.

Συντηρητικός είναι όποιος θέλει την διατήρηση του ισχύοντος οικονομικού, κοινωνικού, ευρύτερα πολιτισμικού συστήματος, αλλά για να το πετύχει προσπαθεί να έχει την συναίνεση ευρύτερων ομάδων.

Τούτο πέτυχε ο ελληνικός μεταπολεμικός Πατερναλισμός.

Στην αρχή βέβαια δεν μπορούμε να μιλάμε μάλλον για συναίνεση, ήταν ακριβώς η περιόδος του αυταρχισμού και των διώξεων. Ωστόσο σε ένα επίπεδο άσκησης οικονομικής πολιτικής, αλλά και κοινωνικής πρόνοιας άρχιζε να οικοδομείται ένα σύστημα, άρχιζαν να αναπτύσονται ομάδες κοινωνικές που χοντρικά ονομάζονται "μεσαία τάξη", επικεφαλής των οποίων περιφερειακά μάλλον ήταν καθαροαίμοι αστοί (λχ. τοπικοί εργοστασιάρχες ή μεγαλέμποροι). Και βέβαια τους πρώτους και τους δεύτερους υπήρχαν πράγματα που τους συνέδεαν. Για παράδειγμα ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός κρατικών υπαλλήλων στα μέρη τους, στην πραγματικοτήτα λειτουργούσε ως μια έμεση επιδότηση για αυτούς, αφού οι υπάλληλοι τα δικά τους προϊόντα κατανάλωναν..
Μετά την μεταπολίτευση, η γραμμή αυτή έγινε πιο έντονη και πιο καθαρή.

Αυτή την Δεξιά μπορεί να νοσταλγεί τμήμα της μεσαίας τάξης. Εντάξει είναι η Τάξη και η Ασφάλεια, αλλά όλο αυτό αν δεν συνοδεύεται από ένα "πακέτο στήριξης", γρήγορα θα ξεφτίσει...
Αλλά ας δω και τα δικά σας σχόλια μέχρι στιγμής και συνεχίζω με άλλη ευκαιρία..

Τρίτη, Νοεμβρίου 17, 2009

Το Πολυτεχνείο και οι Καμπάνες..

Η πρώτη έντονη μου ανάμνηση από την Χούντα, ήταν οι μαύρες κόλλες στα παράθυρα, λόγω της συσκότισης για τον φόβο βομβαρδισμών με την εισβολή στην Κύπρο και βέβαια η επιστράτευση.
Λίγοι μήνες για ένα μικρό παιδί, έχουν σημασία...
Βέβαια πολύ νωρίς, ίσως από την επόμενη χρονιά, το Πολυτεχνείο συνδέθηκε στη μνήμη μου με μια σιδερένια πόρτα. Ναι πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι κάποιοι σοβαροί κύριοι (η κυβέρνηση ;) να βάζουν λίγα λουλούδια πάνω της. Από τις ειδήσεις ίσως εκείνης της εποχής. Και μετά μου έρχεται ένα τραγούδι. Τραγουδημένο με την ένταση που υπάρχει στο βίντεο αυτό. Ίσως να ήταν αυτό ακριβώς το στιγμιότυπο, που ενδεχομένως να έπαιζε στην ΕΡΤ της Μεταπολίτευσης.
Δεν θυμάμαι πότε το άκουσα αλλά πολύ νωρίς έκανα μέσα μου την σύνδεση... Πολυτεχνείο για μένα είναι αυτό το τραγούδι και με αυτή την ένταση.
Όχι κυριλέ, υψηλή τέχνη τάχα μου, όπως τραγουδήθηκε από λιμοκοντόρους, όταν έγινε μουσείο και αυτό και τα μηνύματα του για ορισμένους…
Τραγουδημένο εν βρασμώ ψυχής για την απελευθέρωση της ψυχής. Σε αυτό το πλαίσιο το θυμάμαι. Άλλοτε με θαυμασμό, άλλοτε με προβληματισμό, άλλοτε με θυμό και λοιδορία, κάποτε με μια θλίψη, αλλά πάντα παρών συναισθηματικά, όπως και εκείνη την πόρτα που πλάκωσε τους νέους…

Σάββατο, Νοεμβρίου 14, 2009

Αλληγορίες...

Οι ζεστές λαοθάλασσες είχαν τεράστια επιτυχία.


Όλος ο κόσμος ήθελε να κάνει τρεις φορές την μέρα ένα χαλαρωτικό μπανάκι, κατά το οποίο έχανε όλη την κακή του ενέργεια και έβγαινε έξω σαν πουλάκι…

Από την άλλη οι συσσωρευτές της κακής ενέργειας κάτω από τις ζεστές λαοθάλασσες, οι οποίοι ρουφούσαν την κακή ενέργεια που άφηναν οι λουόμενοι κατά τη διάρκεια του μπάνιου τους, κινούσαν βιομηχανία, νοικοκυριά και έβγαζαν χρήμα με την σέσουλα….

Τα νέα κυκλοφόρησαν…

Τέλος πάντων ακόμα και κάτοικοι της διπλανής Ασσασίνας ήθελαν να έχουν μια ζεστή λαοθάλασσα.

Τα αεροπλάνα ανεβοκατέβαιναν συνεχώς και έφερναν τρισεκατομμύρια ψυχές καθημερινά για ζεστά λαολουτρά.

Οι συγκοινωνίες και ο Τουρισμός είχαν εκρηκτική ανάπτυξη.

Το αγαπημένο επάγγελμα της νεολαίας ήταν ρεσεψιονίστ λαοθάλασσας, έτσι και τα σχετικά πανεπιστήμια ήθελαν μόνο άριστα για να μπεις.

Όμως μαζί με όλους τους καλούς κοσμοπολίτες είχαν αρχίσει να έρχονται άπλυτοι που λέρωναν τις λαοθάλασσες, άνθρωποι που το στόμα τους μύριζε παστουρμά, τυχοδιώκτες που έπαιρναν τις δουλειές των παιδιών μας και εγκληματίες που μαχαίρωναν για να μπουν γρήγορα σε κάποια λαοθάλασσα…..

Παρασκευή, Νοεμβρίου 13, 2009

Τι γίνεται στην ΕΡΤ;

Δημοσιεύεται και εδώ γιατί πολλοί θα ήθελαν μια ακόμα πιο Μπερλουσκονική Ελλάδα...

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ & ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΤ


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ Κ/Φ, Ρ/Φ & Τ/Ο ΕΡΤ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΔΗΓΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΕΡΤ

ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΤ


Αγ. Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή το συνεχιζόμενο καταιγισμό δημοσιευμάτων και τηλεοπτικών εκπομπών δια των οποίων επιχειρείται η απαξίωση τόσο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης όσο και των εργαζομένων σε αυτή, με πρόσχημα επιλογές της απερχόμενης διοίκησης της ΕΡΤ Α.Ε., οι εργαζόμενοι καθώς και τα συνεργαζόμενα σωματεία που αποτελούν τη νέα Ομοσπονδία των Εργαζομένων στην ΕΡΤ (ΟΜΕ-ΕΡΤ) εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για αυτή την «εικόνα» που εκπορεύεται από τα «μέσα» και δημοσιοποιείται από τα Μέσα.

Αρνούμαστε να αντιμετωπιζόμαστε ως συλλήβδην απατεώνες και πλουτίζοντες κρατικοδίαιτοι. Εργαζόμαστε στην ΕΡΤ, για την ΕΡΤ και όχι για τις όποιες διοικήσεις, οι οποίες έχουν κατά καιρούς αναλάβει τα ηνία της εταιρείας.

Αυτό που βιώνουμε σήμερα θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ένα σκανδαλολάγνο «κυνήγι μαγισσών» στο οποίο συμμετέχουν δυστυχώς με ενεργό ρόλο και δήθεν συνδικαλιστές, που έχουν ανοιχτές υποθέσεις με τη δικαιοσύνη για κακουργηματικές πράξεις σε βάρος της ΕΡΤ.

Είναι οι ίδιοι, που ενώ διατείνονται ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων, υιοθετούν με τη σιωπή τους τις άκριτες καταγγελίες μεγαλόσχημων δημοσιογράφων-εκδοτών περί μιας ΕΡΤ με εξαιρετικά πλεονάζον μόνιμο προσωπικό που κάθεται… και αμείβεται πλουσιοπάροχα και ως εκ τούτου η ΕΡΤ δεν εξυπηρετεί το σκοπό της και πρέπει να κλείσει!

Είναι οι ίδιοι, που ενώ δημόσια διατείνονται πως οι συμβασιούχοι έργου καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και τους υπόσχονται ότι θα αγωνιστούν για την τακτοποίησή τους, την ίδια στιγμή μιλούν για συρφετό συμβασιούχων που έχει καταλάβει την ΕΡΤ και αμείβεται χωρίς να προσφέρει έργο.

Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ γνωρίζουν πολύ καλά από πού προέρχονται οι «πληροφορίες» και τι σκοπιμότητες εξυπηρετούν!

Πρέπει όμως, επιτέλους, να αντιληφθούν, ότι η συμμετοχή τους στο «έργο» της κατασυκοφάντησης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, δεν πλήττει τη σημερινή ή τις χθεσινές διοικήσεις της ΕΡΤ, αλλά το ίδιο το «σώμα» της ΕΡΤ. Όλους τους εργαζόμενους, αυτούς που συμβάλλουν και συνθέτουν το καθημερινό πρόσωπό της. Τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους, που συμβάλλουν με τη γνώση, την εμπειρία, το φιλότιμο και κάποιες φορές με την αυταπάρνησή τους στην καθημερινή λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Γι’ αυτό και δεν θα γίνουμε -ούτε και το επιθυμούμε εξάλλου- απολογητές της απερχόμενης διοίκησης και των επιλογών της, για τις οποίες έχουμε εκφράσει την έντονη αντίθεσή μας, αλλά ούτε και υποστηρικτές κάποιων ακόμη λιγότερων βροντόσαυρων δήθεν συνδικαλιστικών εκπροσώπων που το μόνο που επιδιώκουν πάση θυσία είναι η συνδικαλιστική τους νομιμοποίηση και η επιβίωσή τους στο νέο πολιτικό περιβάλλον.

Αυτά που υπερασπιζόμαστε είναι το δικαίωμα στην εργασία, η τιμή και η υπόληψη των εργαζομένων στην ΕΡΤ, αλλά και η ενίσχυση και προάσπιση του ρόλου που επιτελεί και οφείλει να επιτελεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Και γι’ αυτό δεν πρόκειται πλέον να παραμείνουμε θεατές στην προσπάθεια όλων εκείνων που είτε από άγνοια, είτε από ιδιοτέλεια θέλουν να βλάψουν τους εργαζόμενους και να απαξιώσουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση.


Ο ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!


ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

(Ιδρυτικά μέλη της ΟΜΕ ΕΡΤ)

Σάββατο, Νοεμβρίου 07, 2009

Για την φορολόγηση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας


 Αυτό που μπορεί κανείς να παρατηρήσει εξαρχής είναι η ήπια αντίδραση της εκκλησιαστικής ηγεσίας. Ευτυχώς. Φαντάζομαι τι γινόταν μ' αυτό επί Μακαριστού, αν έμπαινε δηλαδή παραπάνω φόρος στην Εκκλησία, από ό,τι στις όμοιες με αυτή νομικές οντότητες: "Οι γραικύλοι πολεμάνε την Εκκλησία, θέλουν να την εκμηδενίσουν μέσω της φορολογίας" και όλα τα ράσα στον δρόμο, μαζί με αυτούς που πιστεύουν ότι Εκκλησία σημαίνει "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια"..
Και η Εκκλησία θα κέρδιζε μόνο αυτούς και θα έχανε τους άλλους μισούς που πιστεύουν ότι η θεσμική εκκλησία είναι ο πιο ευνοημένος από το κράτος μεγαλοϊδιοκτήτης στην χώρα μας!
Για αυτό και υπήρχε, κατά τη γνώμη μου, ακόμα καλύτερος τρόπος αντίδρασης, δεδομένου ότι βρισκόμαστε προ της χρεοκοπίας του κράτους, όπως λένε οι αρμόδιοι, "κόβονται" σημαντικές κοινωνικές δαπάνες, άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους εξ ' αιτίας της κατάστασης...
Τι θα μπορούσε να πει η εκκλησιαστική ηγεσία, ακόμα και αν θεωρούσε άδικη τη φορολόγηση : "Είναι άδικο μέτρο, αλλά εμείς σκεφτόμαστε σε ποια κατάσταση είναι η Κοινωνία, δηλαδή τα παιδιά του Θεού και θα αποδώσουμε αυτή τη φορολογία, εφιστώντας όμως την προσοχή της Κυβέρνησης, τα έσοδα από αυτή τη φορολογία, όπως βέβαια και από τις άλλες φορολογίες να πάνε στις ανάγκες των φτωχών !"
Βγαίνεις μπροστά από τον υποτιθέμενο αντίπαλο....
Κατά τη γνώμη μου 4 συνιστώσες έχει το θέμα.
1. Δεν είναι όλες οι Ι. Μητροπόλεις πλούσιες και σε πολλές περιπτώσεις ενδέχεται τα έσοδα που εισπράττουν από ενοίκια ίσα-ίσα να φτάνουν να καλύπτουν τις ανάγκες των παραρτημάτων τους (γηροκομεία, κατασκηνώσεις, συσσίτια κλπ). Άλλο ένα σύμφυτο πρόβλημα είναι ότι η μεγάλη ιδιοκτησία συνήθως δεν είναι των ενοριών, ή ακόμα και των μητροπόλεων, αλλά μοναστηριών, εκκλησιαστικών ιδρυμάτων κλπ, από τα οποία πολλές φορές μόνο με οριακές νομικές κατασκευές κατορθώνουν οι μητροπολίτες να πάρουν χρήματα για το "έργο" που κατευθύνεται από τους ίδιους.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν Μητροπόλεις μεγαλομέτοχοι σε τράπεζες (Ειρήσθω εν παρόδω, μεγάλο πνευματικό θέμα αυτό να κατατίθενται τα αποθέματα της Εκκλησίας σε πλήρως κερδοσκοπικούς οργανισμούς, που πρωτοστατούν και υλοποιούν πολιτικές που οδηγούν στην ανεργία κλπ. Όταν οι περισσότερες τράπεζες ήταν κρατικές και τουλάχιστον φανερά δεν είχαν στόχο το άμεσο χρηματικό κέρδος, αλλά την ωφέλεια της Χώρας, είχε κάποιο νόημα. Σήμερα όμως;
Αυτό που έχει προταθεί από ειδικούς είναι να χρησιμοποιηθούν αυτά τα ποσά ως βάση για ένα ανταποδοτικό, αλλά όχι κερδοσκοπικό κοινωνικό ταμείο με άλλους σκοπούς, αλλά οι αρμόδιοι κάνουν ότι δεν ακούνε..) Αυτή η εσωτερική ανισότητα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με εσωτερική αλληλεγγύη, κάτι σαν την «Παύλεια Λογεία». Πολύ θα χαρώ λοιπόν, αν όντως είναι δυσβάσταχτη η φορολόγηση για ορισμένες Μητροπόλεις, να κινητοποιηθεί μια σύγχρονη Λογεία και όχι να είναι η κάθε Μητρόπολη για την πάρτη της.
2. Το θέμα ανακινήθηκε επικοινωνιακά, με το Βατοπέδι και όχι μόνο με το Βατοπέδι, δεκάδες ανά την Ελλάδα ήταν οι περιπτώσεις το τελευταίο καιρό που εκκλησιαστική περιουσία "αξιοποιήθηκε" ή έγινε προσπάθεια να αξιοποιηθεί με μόνο άξονα το κέρδος, χωρίς σεβασμό στις τοπικές κοινωνίες και στο περιβάλλον. Αυτή η κατάσταση δημιούργησε την εντύπωση σε πολλούς ότι η θεσμική εκκλησία είναι ένας από τους πιο στυγνούς μεγαλοϊδιοκτήτες γης, έτσι που στην δύσκολη ώρα, όχι μόνο να δικαιολογούν, αλλά να περιμένουν την υπερφορολόγησή της. Για το "φιλανθρωπικό έργο" λένε οι κατηγορούμενοι δεσποτάδες, ηγούμενοι και λοιπή εκκλησιαστική ελίτ.
"Μα ποιό έργο, αυτό που εσύ μόνος σου αποφασίζεις και εκτελείς. Ρώτησες ποτέ την τοπική κοινωνία ποιές είναι οι ανάγκες της, τα ίδια τα μέλη της τοπικής σου Εκκλησίας, ήρθες ποτέ σε έναν ουσιαστικό διάλογο μαζί τους; Να είναι συναπόφαση πως θα αξιοποιηθεί η περιουσία;" Ήρθες ποτέ σε έναν ουσιαστικό διάλογο μαζί τους; Να είναι συναπόφαση πως θα αξιοποιηθεί η περιουσία;" Άλλη μια φορά έρχεται δραματικά στο προσκήνιο η ευκαιρία, που χάθηκε με την μεταρρύθμιση Τρίτση, για έλεγχο της εκκλησιαστικής περιουσίας, άρα και της αξιοποίησής της από αιρετά συμβούλια πιστών με την συμμετοχή και του Μητροπολίτη. Να θυμίσω ότι αυτό ήταν "η αιχμή του δόρατος" της αντίδρασης: Μια περιορισμένη παραχώρηση γης την συζητούσαν τότε οι δεσποτάδες, όχι όμως τον έλεγχο. Θα έκανε μόνη της η Εκκλησία τον εσωτερικό εκδημοκρατισμό... Ακόμα τον περιμένουμε.
Αντίθετα αναπτύχθηκαν περίεργα θεολογικά σχήματα για να αποδειχθεί ότι ένας ... "φτασμένος πνευματικά" μπορεί να διαχειρίζεται καλύτερα τα οικόπεδα, ξεχνώντας ότι οι αρχαίοι κανόνες απαγόρευαν στον επίσκοπο να ασχολείται άμεσα με το ταμείο, το οποίο ελέγχονταν από Διακόνους. Και ας θυμίσουμε την εκλογή των 7 Διακόνων.
3. Το "φιλανθρωπικό έργο" της Εκκλησίας, για το οποίο πραγματικά θυμώνω όταν χρησιμοποιείται ως επιχείρημα. Άκουσα έναν μητροπολίτη (τα λόγια του οποίου με παρακίνησαν να γράψω αυτό το άρθρο), να λέει σε κάποιο ραδιόφωνο τα εξής για το θέμα. "Ας μας πάρει το κράτος την περιουσία, αλλά ας μας πάρει τα ιδρύματα, γηροκομεία κλπ. Δεν μπορεί να σκέφτομαι κάθε μέρα που θα βρω πόρους για να τα συντηρήσω και να μη σκέφτομαι το κύριο έργο μου που είναι "η σωτηρία ψυχών" και να έρχεται το Κράτος να με φορολογεί σαν να είμαι ο χ επιχειρηματίας!" Είναι ένας από τους μητροπολίτες που ισχυρίζεται ότι διοικεί μια φτωχή μητρόπολη και μπορεί να έχει και δίκιο. Δεν το έψαξα.
Την Εκκλησία δεν την υποχρεώνει κανείς - ούτε ηθικά βέβαια - να κάνει κοινωνικό έργο. Δεν είναι κάτι εξωτερικό, αλλά είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής της ζωής στην οποία βιώνεται η όντως Κοινωνία. Από την αρχή αυτή η κοινωνικότητα ήταν η Ιεραποστολή, το ζωντανό Ευαγγέλιο, αυτό που έφερνε δούλους, αλλά και πλούσιους που είχαν χάσει το νόημα της ζωής στους κόλπους της. Αυτή η κοινωνικότητα βιώνεται με πόρους, αλλά και με πενταροδεκάρες. Από την στιγμή λοιπόν που βιώνεται ως εξωτερικό "έργο" το οποίο μάλιστα αποτελεί και επιχείρημα εξουσίας, έχει χαθεί η μπάλα. Και έτσι φτάνει ένας μητροπολίτης να χολοσκάει για ένα γηροκομείο, γιατί είναι το "έργο" του και όχι το έργο μιας κοινότητας, που είναι υπεύθυνη να το φέρει βόλτα.
Θα πει τώρα αυτός ο γέροντας: " Μα ποιά κοινότητα; Εγώ δεν βρίσκω τους απολύτως απαραίτητους συνεργάτες!" Και στην δυτική εκκλησία οι Καρδινάλιοι αρχίζουν "να βγάζουν στο σφυρί" Ναούς, γιατί δεν φτάνουν οι εισφορές των πιστών για να τους συντηρήσουν. Αλλά δεν φαίνεται προς το παρόν να τους απασχολεί γιατί φεύγει ο κόσμος από την Εκκλησία. Εδώ μήπως έχουμε ακόμα τον χρόνο να προλάβουμε; Γιατί πολλοί έχουν φύγει μόνο σώματι, αλλά φωνάζουν με τον τρόπο τους και όλη την ψυχή τους μαζί με τον ποιητή: "Αγάπη που 'ναι η Εκκλησιά σου, βαρέθηκα πια τα Μετόχια!"
4. Τα περισσότερα ακίνητα της Εκκλησίας ανήκουν στον λαό που της παραχώρησε όταν ήταν ο μοναδικός θεσμικός προστάτης του τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Πρέπει συνεχώς να του αποδεικνύει ότι τα διαχειρίζεται καλύτερα από ότι το Κράτος με κριτήριο την κοινή ωφέλεια.

Στην εικόνα ο επίκαιρος και εορτάζων "Αρχων Μιχαήλ" με τη ζυγαριά....
Πρωτοδημοσιεύτηκε στην "Αποικία"

Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2009

Συμβασιούχοι, Δημόσιο, Ανεργία, Μαθητεία

Μέρες τώρα με διάφορες αφορμές ασχολούμαι γύρω- γύρω με το θέμα των stagers και των συμβασιούχων του Δημοσίου. Προχθές και εγώ, όπως πολλά ιστολόγια, δημοσίευσα την ανακοίνωση μερικών από αυτούς. Είπα λοιπόν να μαζέψω τα σχόλια που άφησα σε διάφορα ιστολόγια και στο δικό μου και  να φτιάξω ένα ενιαίο κείμενο με τις απόψεις μου, που πιστεύω έχουν ουσία.
ΚΑΤΑΘΕΤΩ καταστάσεις και απόψεις που αφορούν τη γενιά μου. Πολλοί συμβασιούχοι σε διάφορα υπουργεία είναι κοντινοί μου άνθρωποι. Εγώ ο ίδιος είχα περάσει παλαιότερα από αυτή την κατάσταση. (Θήτευσα βέβαια ως συμβασιούχος σε μια θέση κατώτερη των προσόντων μου -έτσι πίστευα- χωρίς να ενδιαφέρομαι για μονιμότητα, αλλά αργότερα όταν έπιασε γιατα  καλά η ανεργία, το είχα μετανιώσει πικρά που δεν ακολουθήσα τους άλλους, πρώην συναδέλφους μου, στη μέθοδο των κυλιόμενων συμβάσεων...).
Προσωπικά πιστεύω ότι το θέμα θα μπορούσε να λυθεί ως εξής: Μονιμοποίηση όσων συμβασιούχων καλύπτουν για πολλά χρόνια πάγιες ανάγκες, έστω και με μπλοκάκι. Ξέρω κάποιους στις Νομαρχίες ας πούμε. Το ξεκαθάρισμα αυτό μπορεί να γίνει με μια κεντρική επιτροπή του Κοινοβουλίου, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία της κυβέρνησης, η οποία θα διορίσει τοπικές επιτροπές με διευθυντές υπηρεσιών, συνδικαλιστές και λήπτες υπηρεσιών (π.χ. εμπορικοί σύλλογοι, αγροτικοί σύλλογοι, σύλλογοι γονέων κλπ), οι οποίες επιτροπές θα εισηγηθούν ποιές θέσεις πρέπει να μονιμοποιηθούν άμεσα. Τότε, είναι δίκαιο να τις καταλάβουν αυτοί που δουλεύουν εκεί για αρκετά χρόνια. Ακόμα και ο ιδώτης θα το έκανε. Δεν είναι δυνατό να άφηνε την αποκτηθείσα εμπειρία από το προσωπικό του να πάει χαμένη..
Μοριοδότηση για όσους συμβασιούχους υπάρχουν μέχρι εδώ, με βάση το καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν. Μείωση της μοριοδότησης από εδώ και πέρα (εφ' όσον οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι καλύπτουν πραγματικά "εποχιακές" ανάγκες και άρα δεν έχουν παραπάνω αξιώσεις). Πλήρης κατάργηση της μοριοδότησης, δεν μπορεί να γίνει, διότι εφόσον και ο συμβασιούχος προσλαμβάνεται με διαφανή κριτήρια δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί και η εμπειρία που απέκτησε μέσα σε 6 ή 10 μήνες.
Το ΑΣΕΠ, από εδώ και πέρα να προσλαμβάνει αποκλειστικά για όλες τις θέσεις με βάσικο κριτήριο γραπτούς διαγωνισμούς με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής ή άλλες κλειστού τύπου, χωρίς ύλη κατά τα πρότυπα του τέστ δεξιοτήτων, πρόσβαση στους οποίους θα έχουν όλοι όσοι έχουν τα απαραιτήτως βασικά προσόντα.
Για να σταματήσει αυτό το κακό να συνεχίζουν οι γονείς των νέων ακόμα και μετά τα 30 να ξεπεραδιάζονται για αγορά προσόντων για το ΑΣΕΠ. Και αυτό μέχρι να υπάρξει ένα σύστημα δια βίου εκπαίδευσης ανοικτό: Ας πούμε ,ότι όποιος απόφοιτος ΑΕΙ θέλει να κάνει το πρώτο μεταπτυχιακό και μετά διδακτορικό δωρεάν, να μπορεί να το κάνει άμεσα, να επιδοτείται η εκμάθηση ξένων γλωσσών, κομπιούτερ κλπ για ενηλίκους, να διευκολύνεται η πρόσβαση σε δεύτερο και τρίτο πτυχίο βασικό ή μεταπτυχιακό, έστω και με μια μικρή οικονομική συνεισφορά του εκπαιδευόμενου, την οποία θα μπορεί να αποπληρώσει όταν βρει εργασία.
Στα αποτελέσματα αυτού του διαγωνισμού με ερωτήσεις κλειστού τύπου που προανέφερα, ο οποίος θα διεξάγεται σε απολύτως τακτά διαστήματα (κάθε τέσσερα χρόνια ας πούμε) μπορεί να μπαίνουν τα πρόσθετα μόρια: κοινωνικά, ή εκπαίδευσης, ή προϋπηρεσίας ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά με περίσκεψη. (Ας πούμε, κάποιες ειδικότητες που μπορεί να δουλέψουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες κάνουν τυπικά έναρξη επαγγέλματος προκειμένου να πιστοποιήσουν προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα και κανείς δεν τους κάλεσε να δείξουν το εκκαθαριστικό τους, να δούμε πόσα βγάζουν από την επαγγελματική τους δραστηριότητα αυτή, δηλαδή αν εργάζονται όντως και έχουν εμπειρία...)
Θα μπορούν ίσως ακόμα να συνυπολογίζονται με κάποιο συντελεστή και οι βαθμοί που είχε αποκτήσει κάποιος σε προηγούμενους διαγωνισμούς.
Όλα αυτά τα κριτήρια συγκροτούν μια ενιαία επετηρίδα  από την οποία διορίζεται και μόνιμο και εποχιακό προσωπικό στο Δημόσιο για τα επόμενα 4 χρόνια.
Θεωρώ ότι η επετηρίδες των εκπαιδευτικών και ο τρόπος συγκρότησής τους και ο τρόπος  αξιοποίησης τους σήμερα είναι ένα "χνάρι", προκειμένου να το αξιοποιήσει κανείς βελτιούμενο.
Εδώ υπάρχουν 2 μελανά σημεία: Η προχειρότητα και ίσως η διαβλητότητα των γραπτών διαγωνισμών των εκπαιδευτικών, αφού τα θέματα είναι στην ευχέρια μιας ad hoc επιτροπής εκλεκτών και από την άλλη ότι ο κάθε υπουργός μπορεί να αλλάζει εύκολα τα κριτήρια συκρότησης της πέρα από τον διαγωνισμό. Αυτό θα μπορούσε να διορθωθεί ως εξής: Τράπεζα εκατομμυρίων κλειστών ερωτήσεων, η οποία θα συγκροτείται σε ανύποπτο χρόνο από ειδικούς και θα ελέγχεται  από άλλους σχετικά με την ορθότητα των απαντήσεων, από την οποία θα κληρώνονται ηλεκτρονικά κάποιες για τον διαγωνισμό. Τα επιπλέον κριτήρια μοριοδότησης δεν θα αλλάζουν εύκολα, αλλά κατόπιν απόφασης της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία...
Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος, πολλές φορές έχω βρίσει για την βλακεία του,αλλά, τέλος πάντων εδώ που φτάσαμε "η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια".
Τώρα γιατί υπεραμύνομαι της διατήρησης της μοριοδότησης για τους "παλιούς" στο καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν:  Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν σε κάτι που άλλοι, πιο δυνατοί, όριζαν πριν από αυτούς. Δυστυχώς σε ένα άδικο κράτος μπορείς να φωνάξεις να αντισταθείς μέσω του συνδικαλισμού, αλλά ατομικά δεν έχεις και πολλές διεξόδους. Όσοι είναι ήδη βολεμένοι, είναι άδικο να κατηγορούν τους πολύ αδύνατους γιατί έσκυψαν το κεφάλι.  Οι άνθρωποι απλώς ανταποκρίθηκαν σε αυτό το πλαίσιο, το διάτρητο, που έβαζε η Πολιτεία. Το οποίο πλαίσιο, έβαλε το κίνητρο της μοριοδότησης. Και μάλιστα αυτό το κίνητρο αυξήθηκε και γενικεύτηκε από την στιγμή που μπήκε ο περιορισμός όχι πάνω από 24 μήνες στον ίδιο φορέα (Για να μην πας στα δικαστήρια το Δημόσιο με το αίτημα της μετατροπής της σύμβασης σε αορίστου χρόνου...)

"Εγώ κύριε, ως ελαστικά εργαζόμενος ανταποκρίθηκα στο πλαίσο που εσύ έβαζες! Δεν μπορείς εκ των υστέρων να το καταργείς, αφού με βάση  αυτό ήρθα να πιάσω δουλειά. Πως παίζεις έτσι με τις ζωές μας;  Ήρθα και λόγω της μοριοδότησης! Προγραμμάτισα την ζωή μου έτσι στοχεύοντας να έχω περισσότερες ελπίδες στον επόμενο διαγωνισμό. Με τον οποίο το ξέρεις, δεν παίρνεις τον καλύτερο, αλλά ψάχνεις έναν "ηθικό τόπο" να μου φορτώσεις την ανεργία μου! Ναι είναι οφθαλμοφανές ότι ο Τάσος, με τις 3 γλώσσες και τα 2 μεταπτυχιακά, έχει πιο πολλά μόρια από τον Γιάννη, αλλά αυτό δεν σημαίνει με τίποτα ότι στην συγκεκριμένη δουλειά θα είναι ο καλύτερος...

 Αν έχεις αποχρώσες ενδείξεις ότι σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπάρχουν ατασθαλίες, οφείλεις εσύ νέα κυβέρνηση να πας την παλιά στα δικαστήρια και εκείνα να αποφασίσουν, και για την σύμβαση και για μένα τον εργαζόμενο τι θα γίνω, αλλά δεν μπορείς να καταργείς με νόμο ένα πλαίσιο υπό το οποίο εγώ ως εργαζόμενος δήλωσα ενδιαφέρον και κάλυψα τη θέση. Η προσωρινή μου θέση "πάει πακέτο" με ότι το κράτος "έταζε" για αυτή! Άρα η κατάργηση της μοριοδότησης δεν μπορεί να αφορά, τους προηγούμενους. Αν θέλεις κάν'το, αλλά από εδώ και πέρα! "
 
Έρχομαι τώρα και στα Stage.. Aκούω πως πολλοί ήταν εκεί από τον καιρό του Σημίτη. Ακούω τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους πως έμπαιναν με μόρια. Έστω τύποις να είναι, άντε εσύ να αποδείξεις ποιός ήταν μόνο τύποις.
Ας υποθέσουμε πως κάποια στιγμή έγινε της κακομοίρας. Από εκεί και πέρα μπορεί να μπει όριο και να ψαχτεί κατά περίπτωση το κάθε Stage.
Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ να διεκδικούνε σήμερα απευθείας μονιμοποίηση. Όμως μοριοδότηση μπορεί να ζητήσουν. Μην ξεχνάμε ότι εφ΄όσον μιλάμε για πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας τα κριτήρια εισδοχής τους στην "μαθητεια" θα πρέπει να ήταν κοινωνικά και σίγουρα ο χρόνος και το είδος της ανεργίας τους! Ας μπούνε λοιπόν και τέτοια κριτήρια στο περιβόητο ΑΣΕΠ, δια της μοριοδότησης των προηγούμενων stagers.
Για τις πολλαπλές ανανεώσεις τώρα. Εφ' όσον πάλι το Κράτος δίνει την δυνατότητα παράτασης της μαθητείας με δυνατότητα επιπλέον μοριοδότησης στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, εγώ τι φταίω που αξιοποιώ ένα πλαίσιο που δημιουργεί ο δημιουργός του δικαίου σε αυτόν τον τόπο. Κάθμαι και λέω, "οκ.. δεν θα ψάξω δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, θα πάρω ένα stage παραπάνω για να αυξήσω τα μόρια". Αυτό έτσι ήξερα και έτσι το διάλεξα. Παρόλο που ναι το πράγμα εντελώς παράλογο: μαθητεία για 5 χρόνια! έτσι το ήθελε η πολιτεία, δεν φταίει ο εργαζόμενος που αυτό το σύστημα βρήκε και έτσι χόρεψε..


Αν κάποιοι, όπως οι κάτοχοι διδακτορικών αδικούνται να μπει τώρα έξτρα μοριοδότηση για αυτούς, όχι να καταργηθεί η μοριοδότηση αυτών, που άλλα γνώριζαν όταν κάλυπταν τη θέση και άλλα ήρθαν αργότερα στο κεφάλι τους όταν είχαν κάνει  τον προγραμματισμό ζωής τους.

Δεν φταίνε όλοι οι άνθρωποι που προσπάθησαν να προγραμματίσουν την ζωή τους με ένα πλαίσιο που άλλοι έβαζαν και αυτό το πλαίσιο έμπαζε νερά...

Και βέβαια αυτό είναι μόνο ένα μικρό βήμα. Το πραγματικό βήμα που θα περίμενε κανείς από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι ένα πραγματικά εκτεταμένο πρόγραμμα απασχόλησης, όχι αναγκαστικά στον στενό δημόσιο τομέα των υπηρεσιών. (Με την έννοια ότι πρέπει να παραχθεί πλούτος να φορολογηθεί για να έχουμε χρήματα για παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες)..
Ούτε όμως και με τα stage στον ιδιωτικό τομέα γιατί τότε οι βουλευτές που διόριζαν στο ΙΚΑ, θα διορίζουν στις πολυεθνικές που θα συνεργάζονται... Το έχω δει και αυτό με τα stage !
Μόνο ένα τέτοιο πρόγραμμα θα δώσει το ηθικό έρεισμα για τομές και να δυσαρεστήσει κάποιους φουκαράδες, που περίμεναν την μονιμότητα από την πίσω πόρτα.
Έχω μιλήσει για τρόπους ενεργητικής παρέμβασης του κράτους (π.χ. συνεταιρισμοί ανέργων), χωρίς αυτό να σημαίνει δημιουργία θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, εκεί που δεν χρειάζονται..
Γενικά πρέπει να σταματήσει η κάθε Κυβέρνηση να περιμένει ότι θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο την θέση των εργαζομένων, . Ότι δηλαδή θα πείσει τους κεφαλαιούχους να επενδύσουν σε σταθερή εργασία...χαρίζοντάς τους τα πάντα. Θα πάρουν αυτό που θέλουν και μετά βουρ για το Μπαγκλαντές. Έτσι η Κυβέρνηση  αργά ή γρήγορα θα υποκύψει στην πίεση για άτακτους διορισμούς κάθε είδους στο δημόσιο.

Τρίτη, Νοεμβρίου 03, 2009

Είμαστε εργαζόμενοι. Όχι δούλοι

κίνημα "απασχολήσιμων"

"δεν είμαστε 25.000



ΕΙΜΑΣΤΕ 2.000.000"

"Γιατί τόσοι είναι σήμερα συνολικά οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι ευέλικτοι. Τόσοι είναι όλοι μαζί όσοι περιμένουν στις ουρές του ΟΑΕΔ, όσοι δουλεύουν μαύρα, χωρίς δικαιώματα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν και που θα βρίσκονται αύριο, σε εργολαβίες, ενοικιαζόμενοι, με μπλοκάκι, με stage.



Ποιος λέει «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών»;


Ποιος λέει «Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας»;


Ποιος λέει «Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως ο νόμος ορίζει»;



Όχι, δεν τα λέμε εμείς αυτά. Τα λέει το Σύνταγμα, στο άρθρο 22. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που μιλάνε για το Σύνταγμα και τη νομιμότητα; Ποια κυβέρνηση υπεράσπισε το δικαίωμα στην εργασία και την ασφάλιση; Πότε και πως; Ας γίνουμε λοιπόν εμείς η γενιά του άρθρου 22, τα δύο εκατομμύρια των πολιτών - εργαζόμενων, άνεργων και απασχολήσιμων - που σπρώχνονται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής.

Λέμε «φτάνει πια» στα κόμματα του δουλέματος, σε όσους τα 20 τελευταία χρόνια κυβερνούν μεγαλώνοντας τη στρατιά της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης, για όσους έκαναν νόμο τη μαύρη, ανασφάλιστη, χωρίς δικαιώματα εργασία και τη συγκαλυμμένη ανεργία.

Δεν είναι απέναντί μας οι εργαζόμενοι που έχουν μια σταθερή δουλειά, που διατήρησαν κάποια δικαιώματα, που έχουν έναν κανονικό μισθό, στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα. Είναι σύμμαχοί μας, πρέπει να τους κάνουμε συμμάχους μας. Η κατάργηση των δικών τους δικαιωμάτων σημαίνει ακόμα χειρότερες μέρες για μας. Η δικιά μας ανασφάλεια είναι απειλή και για τα δικά τους δικαιώματα. Λέμε όχι στη διάσπαση των εργαζόμενων. Λέμε ναι σε ένα μέτωπο της εργασίας. Αυτό θα έπρεπε να χτίζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ αντί να γίνεται γραφείο τύπου των κυβερνήσεων, να διασπά τους εργαζόμενους, να επιτίθεται στη γενιά των 400 ευρώ.

Έρχονται σήμερα να μας πουν ότι καταργούν μια άδικη σχέση εργασίας. Γιατί τότε δεν καταργούν τα stage στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί εξακολουθούν να χρηματοδοτούν χιλιάδες εργοδότες ώστε να εκμεταλλεύονται φτηνούς και ανασφάλιστους εργαζόμενους; Ζητάμε την κατάργηση των stage σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αλλά απαιτούμε από το κράτος να εξασφαλίσει το δικαίωμα των νέων ανθρώπων και όλων των πολιτών στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση. Να μην παρουσιάζουν ως κοινωνικό έργο ότι πετάνε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους ακόμα στο δρόμο χωρίς να λένε πως θα ζήσουν ούτε αυτοί ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα άνεργοι.



Απαιτούμε από τη σημερινή κυβέρνηση να αφήσει το επικοινωνιακό παιχνίδι και να προχωρήσει άμεσα σε προσλήψεις και άνοιγμα μόνιμων θέσεων εργασίας για την κάλυψη των χιλιάδων κενών θέσεων στο δημόσιο τομέα. Εκτός και αν την προστασία του πολίτη την έχει αναλάβει αποκλειστικά η αστυνομία και δεν χρειαζόμαστε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες.

Για κάθε μία θέση που σήμερα καλύπτεται με μπλοκάκια, συμβάσεις, stage, μία θέση σταθερής και μόνιμης εργασίας. Να αναγνωριστούν εργασιακά δικαιώματα σε όσους απασχολήθηκαν δήθεν για μαθητεία ή παροχή υπηρεσιών. Να πάρουν αναδρομικά τα ένσημα και τις αποδοχές που δικαιούνται και τους στέρησαν. Να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία τους. Καμιά απόλυση. Εργασία με νόμιμες αποδοχές, δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση μέχρι να πληρωθεί η θέση ως θέση μόνιμης εργασίας.

Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να πετύχει πολλά. Το πολύ - πολύ να πλουτίσουν κάποιοι δικηγόροι. Τα 2.000.000 ή τα 4.000.000 μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα από τις 25.000. Αυτός είναι ο δικός μας ρεαλισμός. Με οργάνωση των εργαζομένων και ανέργων, με επιτροπές αγώνα των εργαζόμενων στα stage, των ευέλικτων, των άνεργων, με συλλόγους και σωματεία. Για το δικαίωμα στη δουλειά, για εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.



ΔΙΚΑΙΩΜΑ

http://www.dikaioma.gr/ "

Κυριακή, Νοεμβρίου 01, 2009

Κύριε Ραγκούση "άλλο Κοζάνη και άλλο Λωζάνη", ..

Μου είσαστε συμπαθής προσωπικά (και σε πολλούς πιστεύω) γιατί έστω και συμβολικά είστε κάτι άλλο από το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ.
Μη πέσετε λοιπόν στο λάθος να σας ταυτίσουν με ότι πιο βάναυσο μπορεί να αντιποροσωπεύει το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ . (Να θυμίσω ότι σε πολλά σημειώματά μου έχω αναφερθεί και σε πολλά θετικά του ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου)
Θυμηθείτε, λοιπόν, τον μακαρίτη Μένιο Κουτσόγιωργα. Και αυτός επέμενε να θεωρεί τον εκλογικό του νόμο, που στα αποτελέσματά του δεν διέφερε από τον νόμο "ενισχυμένης αναλογικής" του Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου, ως νόμο "απλής αναλογικής"...
Έτσι προσέξτε, μη συνδεθεί το όνομά σας με έναν κακόγουστο χειρισμό της πραγματικής ανάγκης για έλεγχο του "πολιτικού χρήματος" με εισαγωγή στην εκλογική μας νομοθεσία ενός πλειοψηφικού συστήματος, έστω και "διφασικού"! (Θυμάστε το "τριφασικό", τότε "που ψήφιζαν και τα δέντρα"...) .
Το Γερμανικό σύστημα, συμπεριλαμβάνει συγκεκριμένη διαδικασία εξομάλυνσης, που αυτή το καθιστά αναλογικό. (Δείτε εδώ).  Να θυμήσω πάντως, ότι παρά το όντως ενδιαφέρον εκλογικό σύστημα, στην Γερμανία είχαμε ένα τεράστιο σκάνδαλο βρώμικου πολιτικού χρήματος, αυτό της παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, που στοίχησε την υστεροφημία του Χέλμουτ Κολ... Δεν γίνονται όλα τα πράγματα μαγικά με έναν εκλογικό νόμο...
Αν μπορείτε, τέλος πάντων, να το κάνετε αυτό με το δικό μας Σύνταγμα, να έχουμε δηλαδή 2 ψήφους: μία για κυβέρνηση και μία για πρόσωπα βουλευτών, χωρίς όμως να χαλάσετε περισσότερο από ότι σήμερα την αναλογικότητα της ψήφου κάντε το, αλλιώς θα πρόκειται για έναν κακόγουστο χειρισμό του τύπου "καταργώ τις Πανελλήνιες και τις κάνω Πανελλαδικές"..
Πιστεύω όμως πως ο λαός ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κατάλαβε ότι "άλλο Κοζάνη και άλλο Λωζάνη", κ. Ραγκούση..
 Έχουν αλλάξει οι καιροί από τότε που έκανε την πρακτική του, το stage του δηλαδή στην Κυβέρνηση ο κ. Αντιπρόεδρός σας....
(Και συμπεριλαμβάνω τη δήλωση ,όπως την βρήκα στο WEB. και αν δεν είναι αλήθεια, ας διαψευστώ...
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου:στις 15/5/2009, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ με τον Στ. Μάνο, στο ραδιοσταθμό «City».
Μάνος: «Θυμούμαι το αρχικό αμάρτημα, "Εξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, το ίδιο συνδικάτο". Αυτό δεν το έχω ξεχάσει. Και αυτό ήταν το σύνθημα με το οποίο το ΠΑΣΟΚ...».
Πάγκαλος: «Σε ένα βιβλίο που ετοιμάζω αναμνήσεων και θα λέγεται "Στην Ευρώπη με τον Αντρέα" (...) περιγράφω πώς ο Παπανδρέου μού είχε πει όταν τον ρώτησα τι θα γίνει - γιατί ανέλαβα το υπουργείο Εξωτερικών, τον ευρωπαϊκό τομέα ενώ ίσχυε ακόμα αυτή η γραμμή μας "Εξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ", δηλαδή, αυτή ήταν η θέση μας - και τον ρώτησα "τι πολιτική θα κάνουμε τώρα πρόεδρε, γιατί εγώ είμαι ευρωπαϊστής, αλλά εσείς έχετε πει έτσι, και ο κόσμος μας ψήφισε με βάση αυτό το πρόγραμμα".
Μου είπε ο Παπανδρέου: "Πιστεύεις ότι θα μας ψήφιζαν αν πιστεύανε ότι πραγματικά θα φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ;", την ΕΟΚ όπως την έλεγαν τότε.
Και λέω, λοιπόν, "τότε γιατί χειροκροτάγανε;".
Λέει: "Γιατί τους άρεσε να το λέμε και γιατί ήταν πεισμένοι ότι δεν πρόκειται να το κάνουμε"...)

Πέμπτη, Οκτωβρίου 29, 2009

Προβοκάτορες...

Έγραψαν πολλοί για την δολοφονική επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα.
Πολλά και ωραία.
Να σημειώσω κι εγώ το εξής, όταν η αστυνομοκρατία, ακυρώνεται διά τη υπερβολής της, λόγω του γνωστού επισοδείου στο "Φλοράλ", κάποιες σκιές φροντίζουν να της δώσουν ερείσματα.
Ο ορισμός της προβοκάτσιας,...έστω και αν οι φυσικοί εκτελεστές είναι απλά παρανοϊκοί...

Κυριακή, Οκτωβρίου 25, 2009

Με την ευκαιρία της Εθνικής Γιορτής.."Ανήκω στη Φράξια Μηδενιστών;"

θα ανάψει πάλι  μια συζήτηση -ειδικά εδώ στα blogs- για την ιστορία, για την πατρίδα, τη σημαία.. Και πολλοί θα θυμηθούν κάτι παιδάκια που ενιότε την καίνε...

Να τα καταλάβουμε τα παιδάκια, μέσα σε ένα περιβάλλον ησυχίας, ειρήνης, "δημοκρατίας", γνώρισαν μεγάλες προσδοκίες που τελικά μάλλον διαψεύστηκαν. Εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες είναι η γενιά που ζει σαφώς χειρότερα από τους γεννήτορες της.. Σε ένα περιβάλλον, όπου το φτωχικό Stage μιας γνωριμίας αντιπαραβάλλεται σε μια άγονη για τους πολλούς -ελλείψει θέσεων και ευκαιριών- τυπική αξιοκρατία του ΑΣΕΠ ("Αντε να πάρω το ΕCDL και το Γ2 επίπεδο στην τρίτη ξένη γλώσσα, να αυξήσω τα μόρια, για να γίνω υπάλληλος του ΙΚΑ...").
Αυτά τα παιδιά τα γαλούχησαν οι οικογένειές τους με την προσδοκία ότι μια μέρα θα κυβερνήσουν την Ελλάδα...
Την Ελλάδα όμως κυβερνάνε τα "Τζάκια" (ή λίγοι τυχεροί που μια σύμπτωση τους έφερε κοντά στη θράκα τους) και για αυτά τα παιδιά έμειναν οι γεμάτες ενοχές επενδύσεις στην όποια γνώση- με τις τεράστιες θυσίες των μικροαστών γονιών τους- που  πήγαν στράφι. Σε κάποια στροφή τους έφαγε ο διπλανός που είχε το πολυπόθητο Γ2 στην τρίτη ξένη γλώσσα.
Επειδή τους καταλαβαίνουμε τους νέους, μας καταλαβαίνουμε πως έχουμε ξεπέσει, πως έχουν απαξιωθεί μέσα μας σύμβολα και τα περιεχόμενα συμβόλων, πιστεύω ότι καλό θα ήταν να κάνουμε μια προσπάθεια να κρατηθούμε από τα βασικά, να ξεχωρίσουμε σύμβολα και συμβολάκια.
Ο έρπων καταναλωτισμός προϊόντων και ιδεών δημιουργεί συνεχώς σύμβολα, χρειάζεται συνεχώς νέα σύμβολα, έτσι που σου έρχεται να διακηρύξεις σε μια πραγματικά δύσκολη ώρα απολογισμού : "Ανήκω στη Φράξια Μηδενιστών!"

Θα ήταν λοιπόν πραγματικά εύκολο να δεχτώ το κάψιμο ενός "εθνικού συμβόλου" αν από την αρχή αναφερόταν σε κάτι παροδικό, κάτι το στημένο, ή ακόμα περισσότερο κάτι  το μισητό, ή κάτι το ολοσχερώς γελοίο, όπως, ας πούμε,το "πουλί" της Χούντας.
Είναι όμως άδικο για μια σημαία που λέει "Ελευθερία ή Θάνατος" και παραπέμεπει εν τη γεννέση της σε ολοκαυτώματα σαν των Ψαρών  και της Κάσου, επειδή το πράγμα μπορεί να χάλασε στη συνέχεια, να δεχόμαστε σαν δημοκράτες, αριστεροί, ακόμα και "αντιεξουστές" ότι ένας θεμιτός τρόπος πολιτικής παρέμβασης είναι και το κάψιμό της.
Διότι στη Σημαία αυτή, δεν συμβολίζεται απλά η γέννεση και η συνέχεια ενός Κράτους, που σχεδόν 200 χρόνια τώρα- εκτός από ελάχιστες στιγμές- κουτσοκαταφέρνουν να το διοικούν "οι εκατό οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα" (Μάγκας ο κύριος, κατάφερε να τις κάνει 101 με τη δική του μαζί...). Δεν συμβολίζεται το δημιούργημα των "εθνικών δανειστών" από την εποχή του Μαυροκορδάτου...
Συμβολίζεται η οικουμενική αναζήτηση της Ελευθερίας με κάθε τίμημα, η ανάγκη του να είσαι άνθρωπος και να μη συμβιβάζεσαι με ημίμετρα, έτσι το ένιωθαν και οι φοιτητές του Πολυτεχνίου που της έδωσαν το αίμα τους..

Φοβάμαι όμως ότι αρκετοί νέοι είναι γεμάτοι ακατέργαστο θυμό και μίσος, τότε όμως είναι το ίδιο επικίνδυνοι σαν τους Ναζιστές, πάντως όχι Επαναστάτες.
Είναι εύκολο σε μια τούμπα της Ιστορίας, αν καταλήξουν να τρώνε από τα σκουπίδια και κάποιος τους πει ότι το πιάτο σας είναι στο σπίτι του γείτονα, να γίνουν "Μελανοχίτωνες"...
Βέβαια δεν φταίνε αυτοί, φταίμε όλοι εμείς ως κοινωνία που γεμίσαμε τον κόσμο με πρόσκαιρα σύμβολα επιτυχίας και χωρίς ένα γερό σκούντημα δε θα συνέρθουμε..

Και για να μη θεωρηθώ παρελθοντόπληκτος, να προσθέσω ότι η επανεπεξεργασία των συμβόλων δεν είναι αθέμιτη. Πάνω σε ένα στοιβαρό περιεχόμενο μπορείς να προσθέσεις και άλλα πράγματα. Το να προσθέσει κανείς στη σημαία το κόκκινο αστέρι, ή το μαύρο αστέρι είναι κάτι άλλο. Ακόμα και να βγει με νέο σύμβολο, είναι θεμιτό, αν και σύμβολα που αντέχουν στο χρόνο να εκφράζουν τις ίδιες βαθιές αξίες, χρειάζεται μεγάλη περίσκεψη για να τα αντικαστήσεις...
 

Αυτά τα λίγα ίσως ασύνδετα και παρορμητικά.. για τη σημαία, το ΟΧΙ, την πατρίδα και τα σύμβολα

Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2009

Αναστολή της εφόδου;

TVXS.GR - Σύλληψη Παπαχρήστου στα Εξάρχεια...

ΤΕΛΙΚΑ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΗΞΕ Η ΕΚΣΤΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ.
Το μήνυμα "Νόμος και Τάξη", προς το παρόν μάλλον κατακάθεται, αφού ο οποιοσδήποτε ανώτερος θα υπολογίζει τον υπερβάλλοντα ζήλο των κατωτέρων του...

Είναι κατανοητή η ανάγκη των καταστηματαρχών για ασφάλεια και περιορισμό των φθορών που προκαλούν οι μπαχαλάκηδες, αλλά οι "επιχειρήσεις σκούπα" έχουν προσωρινά και ανεπαρκή αποτελέσματα.
Χρειάζονται ολοκληρωμένες κοινωνικές παρεμβάσεις στην περιοχή του Κέντρου, με συμμετοχή των πολιτών.
Και βεβαίως η αστυνομία πρέπει να μάθει να λειτουργεί "χειρουργικά" και όχι με πολεμικές εφόδους...

Και ας θυμηθούν ότι η πολιτική Σαρκοζύ δεν έκαψε μια, αλλά πολλές φορές το Παρίσι....

Κυριακή, Οκτωβρίου 18, 2009

ΕΝΑ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΞΥΠΝΗΜΑ!

από την ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Συνδικαλισμός τρίτης γενιάς

Του ΜΠΑΜΠΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗ
Το «παραμύθι» με τον νέο που σπουδάζει σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία, μετά κάνει δύο μεταπτυχιακά, προσλαμβάνεται από μία πολυεθνική ως στέλεχος για να γίνει στη συνέχεια ένας γιάπης των... 1.000 ευρώ φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος του.  Τα «λαμπερά» επαγγέλματα ξεθωριάζουν από τη σκληρή πραγματικότητα και μαζί χάνουν την ισχύ τους οι θεωρίες της «εταιρικής κουλτούρας» που προβλέπουν υπερωρίες χωρίς αμοιβή, δουλειά το Σαββατοκύριακο «για την επίτευξη των στόχων» και σιωπή διότι «ξέρεις πόσοι θα ήθελαν να είναι οι τυχεροί που θα δουλέψουν στον όμιλό μας».
Πρόκειται για θεωρίες που συναντώνται στα βιβλία «Διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων» (Human Resource Management αγγλιστί), όπου λέξεις όπως «συνδικαλισμός», «απεργία» και «διαμαρτυρία» είναι σχεδόν ανύπαρκτες.

Οι πρώτες απεργίες
Με βάση τη «διαχείριση ανθρωπίνων πόρων», όμως, έχουν ακριβώς στηθεί οι διοικήσεις των εργαζομένων σε όλους τους τομείς που γνώρισαν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης κατά την τελευταία εικοσαετία στην Ελλάδα: εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, συμβούλων επιχειρήσεων, δημοσίων σχέσεων, διαφημιστικές, πληροφορικής, τράπεζες κ.ά.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις εταιρείες αυτές, αφού «κατάπιαν», όλα τα προηγούμενα χρόνια, τους εταιρικούς «κανόνες», γραπτούς και άγραφους, βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με την οικονομική κρίση και το καθεστώς ανασφάλειας για τις θέσεις εργασίας τους.
Την περασμένη εβδομάδα, τα σωματεία των εργαζομένων στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας Vodafone και Wind πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία. Η μία... είδηση είναι ότι έκαναν την πρώτη τους απεργία οι μεν, τη δεύτερη οι δε. Η άλλη, και ίσως η σημαντικότερη, είναι ότι υπάλληλοι δύο εταιρειών που έχουν 16 χρόνια λειτουργίας -όσα δηλαδή είναι και τα χρόνια που υπάρχουν κινητά τηλέφωνα στην Ελλάδα- έχουν πλέον σωματεία εργαζομένων! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Όσο και να μην αρέσει σε μερικούς, αυτή είναι μια από τις πιο ελπιδοφόρες ειδήσεις των τελευταίων μηνών. Αν ξεκινήσει να ξεσηκώνεται ο κόσμος στα βασίλεια της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, τότε και οι Κυβερνήσεις θα είναι πιο προσεκτικές στις επιλογές τους για"μεταρρυθμίσεις- απορρυθμίσεις" και θα αντιστέκονται περισσότερο στα κελεύσματα των "αγορών" δηλαδή των πολυεθνικών και μιας δράκας ανθρώπων που είναι συνδεδεμένοι με τα συμφέροντά των πολυεθνικών και των μεταφερόμενων κεφαλαίων παγκοσμίως.
Περισσότερο ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν συναίσθηση της δυναμικής της κίνησής τους και δεν λειτουργούν με συντεχνιακή λογική. Φτάνει να ακούσεις τον εργαζόμενο που λέει: «Πρέπει να ακολουθήσουν και οι συνάδελφοι από τις διαφημιστικές εταιρείες, ...», ή  «Οι ατομικές συμβάσεις και οι προσωπικοί στόχοι που θέτει η εταιρεία στους εργαζόμενους, έχουν ως αποτέλεσμα να κοιτάει ο ένας ως εχθρό του τον άλλον συνάδελφο». Καταλαβαίνεις ότι ένα κίνημα από τα κάτω εναντίον της οικονομικής απορρύθμισης και υπέρ της συλλογικότητας μπορεί να ξεκινήσει!

Κυριακή, Οκτωβρίου 11, 2009

To νέο "όπιο του λαού"

Μου έδωσε την αφορμή, αλλά θα πω και τα δικά μου!
Από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας, αναδημοσίευση και στο TVXS
Μετεκλογικές κωλοτούμπες στα μέσα ενημέρωσης


Μπλε + κίτρινο = πράσινο
«.... Καναλάρχες και εκδότες, δημοσιογράφοι και τηλεπαρουσιαστές χοροπηδάνε τα τελευταία χρόνια από κόμμα σε κόμμα κι από αρχηγό σε αρχηγό, με υπέρμετρο μάλιστα κάθε φορά φανατισμό. Ακόμα και στον πρωινό καφέ πρωθυπουργών δύο διαφορετικών κομμάτων έχει τύχει να συμμετέχει ο ίδιος δημοσιογράφος. Το χειρότερο όμως είναι ότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια από τους «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης να πεισθεί ο κόσμος ότι οι κομματικές τοποθετήσεις αριστερά ή δεξιά δεν έχουν πιά σημασία, μια και είτε «είναι όλοι το ίδιο» είτε -ακόμα χειρότερα- ο Ελληνας στηρίζει κάθε φορά όποιον έχει την εξουσία ή (κατά τον Λαζόπουλο) όποιον «του... δίνει». Αυτό το χοροπηδητό έγινε πολύ εμφανές τα δύο τελευταία χρόνια, με τη μεταστροφή του απόλυτα καραμανλικού σε ψιλο-παπανδρεϊκό κλίμα.
.... Εχει σημασία λοιπόν να κατανοήσει κανείς καθαρά το γεγονός της «κεντρικής γραμμής» και να υποψιαστεί έστω τις επικίνδυνες σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω του. Για παράδειγμα, μπετόν τα κανάλια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «έκαψε την Αθήνα». Λέει ακόμα και τώρα ο Πρετεντέρης στον Αλέξη Τσίπρα: «Φάγατε μερικά χαστούκια, σας έφυγε η αλαζονεία και η έπαρση, αλλά μήπως οι δικοί σας ξανακάψουν την Αθήνα μετά από κανένα εξάμηνο;» (Mega 2/10/2009)
Ιδού όμως μερικές χαριτωμένες στιγμές της ελληνικής χορευτικής δημοσιογραφίας στην τελευταία προεκλογική περίοδο. Με ένα τσούπ, στο όνομα της πολυφωνίας, και χωρίς να το καταλάβει κανείς, στο Alter, στη Real News και στο Real FM άρχισε προ καιρού η «παπανδρεϊκή» περίοδος, με σφοδρά χτυπήματα κατά του Καραμανλή από τους κατεξοχήν «δικούς» του σχολιαστές. «Το καταλληλότερο πτώμα» έλεγε την επομένη των εκλογών ο Γιώργος Τράγκας στην εκπομπή του, ενώ στην εφημερίδα του τη μέρα των ευρωεκλογών έγραφε «Ναι στον Καραμανλή λένε οι Ελληνες!».
......Εκεί όμως που κάηκε το πελεκούδι ήταν στο (τέως σημιτικό και μέχρι τις 4/10 καραμανλικό) Mega και στην Αυριανή που γκρέμισε τον καραμανλισμό, μετά γκρέμισε τον Σημίτη και τώρα ξαναγκρεμίζει τον καραμανλισμό - τούτη όμως τη φορά, με καθυστέρηση μιας μέρας. Η εφημερίδα κατάγγειλε πριν τις εκλογές τον Παπανδρέου ότι έφτιαξε «Ψηφοδέλτια για γέλια και για κλάματα!» (11/09/09), ενώ την περασμένη Τρίτη εξυμνούσε τους ίδιους ανθρώπους: «Ισχυρό όχημα μάχης έφτιαξε ο Γιώργος» (7/10/09).  (...)

Τώρα τα δικά μου:
Έχω ζήσει από πρώτο χέρι τις "ζαβολιές" των μεγάλων ΜΜΕ.
Είμαι και εγώ ένας από τους εργαζόμενους των Κ.Π. του ΟΚΑΝΑ, μάλλον θα έχει φανεί από τις συνεχείς αναρτήσεις που κάνω για το θέμα.
Κάνουμε έναν αγώνα τιτάνιο 3 χρόνια τώρα, προκειμένου να ξεβουλώσουμε αυτιά σχετικά με την σκόπιμη αδιαφορία της απελθούσας κυβέρνησης, σχετικά με την υποχρηματόδοτηση, σχετικά με την πρόθεση των κυβερνώντων να "κλείσουμε στα βουβά".
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ήταν από την αρχή εχθρικό για μας. Αν και τα έντυπα μέσα ήταν από την αρχή πιο φιλικά ( παρόλα "τα κρίματα" της "Ελευθεροτυπίας" δεν μπορώ να πω, μας στήριξε...) Αρκετές εφημερίδες μα αγνοούν σκόπιμα. Τα "ΝΕΑ" πχ. μέχρι το τέλος δεν μας ήξεραν και μόλις μια βδομάδα πριν τις εκλογές έβαλαν κάτι σε ένα ένθετό τους, όταν εφημερίδες σαν τη "Βραδυνή" είχαν ασχοληθεί μαζί μας δυο και τρεις φορές.
Γνωρίζαμε από την αρχή ότι δεν ήμασταν πολλοί και ούτε μπορούσαμε με απεργίες να πιέσουμε. Επίσης γνωρίζαμε ότι δεν υπήρχαν σοβαρές δικαιολογίες από την πλευρά της κυβέρνησης για την κατάσταση. (Όταν κάποια στιγμή κάποιος υφυπουργός πήγε κάτι να πει σχετικά με "αποτελεσματικότητα" γρήγορα αναγκάστηκε να το πάρει πίσω, όταν μάλλον ενημερώθηκε περισσότερο για τον τι ακριβώς συμβαίνει...)
Γι' αυτό ήμασταν αποκλεισμένοι, δεν μπορούσε να παίξει η παραπληροφόρηση, οπότε έκανε παιγνίδι η υποπληροφόρηση...("Ακούγεται" επίσης ότι κάποιοι δημοσιογράφοι με καίριες θέσεις στα ΜΜΕ, με διάφορες εταιρείες συμβούλων, έπαιρναν δουλειές από τα Υπουργεία και ΜΚΟ που πατρονάριζαν, εκπονούσαν προγράμματα σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ!)...
Με έναν πιεστικό αγώνα, ανακαλύπτοντας κάθε γωνιά στα επαρχιακά ΜΜΕ και στο Ιντερνετ, κατορθώσαμε  τουλάχιστον να μην μας αγνοεί το ραδιόφωνο, αν και ένας άνθρωπος που μας "έπαιζε" σε ώρες αιχμής, ο Κώστας Αρβανίτης στη "Δίεση", απολύθηκε.
Φαίνεται έπαιζε μαζί με μας, πολλά θέματα που "έκαναν τζιζ"!

Όμως την τηλεόραση δεν κατορθώσαμε να την αγγίξουμε.
Ακόμα και όταν οι  αρχηγοί της αντιπολίτευσης* επισκεπτόταν Κέντρα Πρόληψης και έκαναν σχετικές δηλώσεις, τα κανάλια σπάνια έπαιζαν το κομμάτι των δηλώσεων τους που αναφερόταν καθεαυτό στο πρόβλημα και βέβαια σπάνια "έπαιζαν" τις δηλώσεις των εκπροσώπων μας. Ήμασταν "το Βατοπέδι των Ναρκωτικών" και αυτό δεν έπρεπε να ακουστεί.
Μόνο ο Σκάϊ κάποια στιγμή αναφέρθηκε σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ανεβάζοντας ένα ρεπορτάζ που το μεγαλύτερο μέρος του είχε γυριστεί πριν μήνες και χρειάστηκε δεύτερη αφορμή για να βγει, αλλά τέλος πάντων βγήκε.
Και εντάξει, να σκεφτώ πως ήμασταν ένα μικρό θέμα, που θυσιάστηκε στο βωμό της ακροαματικότητας.
Αυτό, όμως που δεν μπορώ να διανοηθώ είναι πως ενώ τρία τουλάχιστον κανάλια έκαναν σχετικά ρεπορτάζ, δεν παίχτηκαν ποτέ. (Σε ένα κανάλι, μετά από απανωτά τηλέφωνα συναδέλφων, "παίχτηκε" το ρεπορτάζ Κυριακή μεσημέρι...) .
Αποκορύφωμα αυτό που έγινε στο "Ντημπέιτ με τον Πολίτη" μια βδομάδα πριν τις εκλογές.
Μόνος του μας αναζήτησε ο σταθμός, το σωματείο  μας ενθάρρυνε να βγούμε και να μιλήσουμε τηλεφωνικά, κάποιοι είχαν κάνει ολόκληρη ζεύξη με web camera και κάποιοι πήγαν στο στούντιο για να μιλήσουν!  Αλλά ενώ στα τρέϊλερ της εκπομπής έπαιζε το θέμα μας, μετά δεν ακούστηκε καν Ούτε  όταν αναφερόταν τα χρέη του Κράτους, ούτε τα ρεπορτάζ έπαιξαν, ούτε οι εκπρόσωποι στο στούντιο ακούστηκαν, ούτε αυτοί με τις κάμερες!
Μετά μάθαμε, ότι στον ΟΚΑΝΑ είχαν θορυβηθεί μόνο με τα τρέιλερ και ότι έπαιρναν τηλέφωνο τους συναδέλφους με τα περισσότερα προβλήματα για να μάθουν τι είπαν..
Αυτά τα ολίγα για το "νέο όπιο του λαού", την τηλεόραση, που σαν όλα τα ναρκωτικά. όσο νεότερο τόσο πιο επικίνδυνο!
Οι θρησκείες, τουλάχιστον ως επίφαση για να συμφωνήσουμε όλοι, είχαν να προσφέρουν μια αίσθηση αδελφότητας, πατρότητας, ασφάλειας για παρηγοριά.  Να είναι (έστω η ψεύτικη) καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, όπως θα έλεγε ο Κάρολος.
Το κουτί τι προσφέρει;
Φοβίες, ματαιότητες, κουτσομπολιά...
Και να φανταστεί κανείς ότι υπάρχει μια σημαντική μερίδα του κόσμου, που δεν διαβάζει εφημερίδες και περιοδικά, πολύ περισσότερο βιβλία, που δεν ακούει ραδιόφωνο, που πολύ περισσότερο δεν σερφάρει στο ίντερνετ...
Αυτή μπορεί να είναι η κρίσιμη μάζα που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, ή τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος της..


* Και ο κ. Παπανδρέου, που ελπίζουμε να μη μας ξεχάσει τώρα "από άλλη καρέκλα" και η κα Παπαρήγα και ο κ. Τσίπρας

Τετάρτη, Οκτωβρίου 07, 2009

Τσουκνίδα Υπουργεύοντος

Αρκετές συγχωνεύεσεις Υπουργείων ήταν επιτυχημένες, παρά τους πομπώδεις τίτλους τους.
Τι προσθέτει στο Υπουργείο Οικονομίας ο τίτλος "ανταγωνιστικότητας", παρά μόνο μια ιδεολογική πινελιά;
Διότι, αν υποθέσουμε ότι το υπουργείο αυτό έχει ως ύλη την ανάπτυξη της "Εθνικής Οικονομίας" (εγώ θα προτιμούσα τον παλιομοδίτικο αυτό τίτλο), η υποστήριξη της ανταγωνιστικότητας της τελευταίας είναι δεδομένη.
 Σε αυτό το Υπουργείο θα μπορούσαν να συγχωνευτούν οι Μεταφορές και τα Δημόσια Έργα με υφυπουργούς βέβαια για το κάθε πόστο.  Όπως και τα Δημόσια Οικονομικά (Οικονομικών) με επικεφαλής Αναπληρωτή Υπουργό.
Τέλος, σε αυτό το "στρατηγείο" θα μπορούσε να προϊσταται ένας υπουργός, ουσιαστικός (και τυπικός ίσως) Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.
Άλλες συγχωνεύσεις είναι εντελώς άστοχες, όπως αυτή του Πολιτισμού με τον Τουρισμό. Οι συνειρμοί στους οποίους οδηγεί αυτούς που έχουν γνωρίσει από κοντά την τουριστικοποίηση των πολιτιστικών δραστηριότητων είναι αρνητικοί. Το Πολιτισμού θα έπρεπε να είναι μαζί με το Παιδείας, όπως είναι στα περισσότερα κράτη του κόσμου.
Πολύς θόρυβος έγινε για την κατάργηση των Υπουργείων Αιγαίου και Μακεδονίας- Θράκης.
Το Υπουργείο Αιγαίου είχε συγχωνευτεί βέβαια νωρίτερα με το Υπουργείο Ναυτιλίας.
Αυτό καλώς συγχωνεύτηκε στον οικονομικό κλάδο (αν και θα μπορούσε να είναι μαζί με τις ...λοιπές μεταφορές και υποδομές) και το αστυνομικό του κομμάτι, καλώς πήγε εκεί που πρέπει, δηλαδή μαζί με τις άλλες ομοειδείς υπηρεσίες..
Για το Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, βρέθηκε η λύση των δύο υφυπουργών εν Θεσσαλονίκη, αν και είναι λίγο μπερδεμένο το θέμα. Δηλαδή ο Υφυπουργός Οικονομίας της Αθήνας θα εποπτεύει Λιμάνια, Εμπόριο κλπ μέχρι τον Σπερχειό και από κει και πάνω ο της Θεσσαλονίκης; γεωγραφικά θα γίνει η κατανομή των αρμοδιοτήτων;
Από την άλλη βέβαια το γνωστό ΥΜΑΘ, είχε λίγο πολύ έναν διακοσμητικό ρόλο.
Όταν ξεκίνησε ως Γενική Διοίκηση Βόρειου Ελλάδος, είχε ως στόχο την εσωμάτωση των "νέων χωρών" μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, στην "Παλαιά Ελλάδα".
Η ενσωμάτωση έγινε, αλλά όσες πρωτοβουλίες αναλαμβάνει το συγκεντρωτικό Ελληνικό Κράτος, δυσκολεύονται να φτάσουν στην περιφέρεια με την ταχύτητα που πρέπει. Από την άλλη τα  περιφερειακά προβλήματα και ελλείψεις δυσκολεύονται να φτάσουν στην κεντρική διοίκηση.
Αυτό το κενό τυπικά αναπλήρωνε το ΥΜΑΘ, όπως αργότερα για αυτό το λόγο συστάθηκε το Υπουργείο Αιγαίου.  Βέβαια η ένσταση έρχεται αμέσως και γιατί όχι Υπουργείο Δυτικής Ελλάδας, ή Υπουργείο Κρήτης;  Ή ποιός ο ρόλος των Περιφερειαρχών, εκεί που υπάρχουν Υπουργοί; Για παράδειγμα στο Υπουργείο Αιγαίου υπήρχαν μόνο δύο αντίστοιχοι περιφερειάρχες που διόριζε άλλος υπουργός.
Με βάση λοιπόν όλη αυτή την προϊστορία και εμπειρία, θα περίμενε κανείς  να "σπάσει" το Υπουργείο Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης σε 2 Υπουργεία (όπως είχε ακουστεί πριν τις εκλογές).
Ένα Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης μαζί με τη Δημόσια Τάξη και ένα Περιφερειακής Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης με έδρα τη Θεσσαλονίκη.
Το τελευταίο Υπουργείο, με λίγα εξειδικευμένα άτομα προσωπικό (ένας -δύο ανά κάθε νομό π.χ.) θα είχε ως πρώτη προτεραιότητα την μελετημένη εισαγωγή αιρετής περιφερειακής αυτοδιοίκησης (Γ' Βαθμός) και την σωστή σύνδεση της με την Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μετά την επανοργάνωση της Αυτοδιοίκησης, θα μπορούσε να παίζει τον ρόλο συνδέσμου ανάμεσα στην Κυβέρνηση και την Αυτοδιοίκηση, φτάνοντας να εισηγείται και να ψηφίζει στη Βουλή ειδικούς νόμους, που θα τροποποιούν σε περιφεριακό επίπεδο κείμενες γενικές διατάξεις, με στόχο την καλύτερη προσαρμογή της Πολιτείας στις Τοπικές Ιδαιτερότητες.
Αυτό το Υπουργείο θα μπορούσε να έχει υφυπουργεία στο Αιγαίο, την Δυτική και την Κεντρική Ελλάδα.
Όμως το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, αποσπάστηκε από το Εσωτερικών για να βρεθεί θέση για τον κ. Χρυσοχοϊδη.
Το Υπουργείο Περιφερειακής Διοίκησης ποτέ δεν έγινε, γιατί με αυτόν τον τρόπο μίκραιναν οι αρμοδιότητες του κ. Ραγκούση και το Υπουργείο Οικονομικών συστάθηκε για να μπορέσουν να ικανοποιηθούν και ο κ. Παπακωνσταντίνου και η κ. Κατσέλη.
Μετά από αυτό, δεν είναι δυνατό να μη ζητήσω Υπουργείο και εγώ. Σύμβουλος Παπανδρέου δεν χρημάτισα, για να πεταχτώ ξαφνικά στο προσκήνιο, απειλώντας δημοσίους υπαλλήλους, αλλά τι ηλίανθος (οικολόγοι) τι τσουκνίδα σκέφτηκα....
Του Τσουκνίδα Υπουργεύοντος λοιπόν.
 Έτσι κι αλλιώς, πιστέψτε με, για τον Πολιτισμό ξέρω πιο πολλά από την κ. Γκερέκου.

Τρίτη, Οκτωβρίου 06, 2009

Συνοδεία μουσικής η ανάγνωση μετά την "αλλαγή σελίδας"

   Πάντα μια αλλαγή σελίδας, έστω και στο ίδιο βιβλίο, φέρνει κάποιες μικρές ή μεγάλες υποσχέσεις.
Υποσχέσεις που μπορεί να γίνουν πιο έντονες με το διάβασμα των πρώτων αράδων, αλλά και να σβήσουν εντελώς.
Ας καλωσορίσω και εγώ τη νέα κυβέρνηση με τα παραπάνω λόγια και αναδημοσιεύοντας το παρακάτω άρθρο από την ηλεκτρονική εφημερίδα ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ- ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 10, για "τα όργανα που άρχισαν"... Η ανάγνωση των πρώτων αράδων θα γίνει συνοδεία μουσικής. Το καλύτερο για μας.

XA : «Μπραντεφέρ» νέας κυβέρνησης και ξένων


Δευτέρα, 05 Οκτώβριος 2009 23:45 .
Από την πρώτη ημέρα μετά τις εκλογές, οι ξένοι επενδυτές έστειλαν τα δικά τους μηνύματα στη νέα κυβέρνηση: σε ό,τι αφορά τα ομόλογα, σημειώθηκε «ράλι ανακούφισης», καθώς ο σχηματισμός ισχυρής κυβέρνησης απομακρύνει τα σενάρια αστάθειας, αλλά στο ΧΑ άρχισε ήδη ένα ιδιότυπο «μπραντεφέρ» επενδυτών-κυβέρνησης με τη μετοχή της Εθνικής στο επίκεντρο.

Το spread αποδόσεων ελληνικών-γερμανικών ομολόγων, που αποτελεί το «βαρόμετρο» της εμπιστοσύνης των ξένων στην ελληνική οικονομία, συρρικνώθηκε την πρώτη ημέρα μετά τις εκλογές κατά 6 μονάδες βάσης, για να διαμορφωθεί ακριβώς στα επίπεδα όπου βρισκόταν, πριν την ανακοίνωση της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες στις αρχές Σεπτεμβρίου.


Το εκλογικό αποτέλεσμα φάνηκε να πείθει τους επενδυτές της αγοράς ομολόγων, ότι η Ελλάδα αποφεύγει οριστικά την πολιτική αστάθεια, καθώς η «καθαρή» διαφορά του εκλογικού αποτελέσματος υπέρ του ΠΑΣΟΚ και οι εσωκομματικές διεργασίες που πυροδότησε στην Ρηγίλλης κρίθηκε ότι απομακρύνουν οριστικά το ενδεχόμενο νέας εκλογικής αναμέτρησης τον Μάρτιο, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.


Πάντως, η Standard & Poor’s, διερμηνεύοντας τις διαθέσεις των επενδυτών, ανακοίνωσε χθες ότι τα αποτελέσματα των χθεσινών βουλευτικών εκλογών δεν επηρεάζουν την αξιολόγηση και τις προοπτικές της Ελλάδας. «Αν εφαρμοστεί ξεκάθαρη, αξιόπιστη και διατηρήσιμη πολιτική για τις μεταρρυθμίσεις τότε η αξιολόγηση της χώρας μπορεί να ωφεληθεί», ήταν το σαφές μήνυμα της S&P προς τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.


Αυτό που σαφώς αφήνει, όμως, να εννοηθεί ο διεθνής οίκος αξιολογήσεων, είναι ότι η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να πείσει, ότι αυτή την φορά η Ελλάδα θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της μείωσης των ελλειμμάτων: η έλλειψη σημαντικών δημοσιονομικών ή δομικών μεταρρυθμίσεων και το αυξανόμενο χρέος υπήρξαν βασικοί επιβαρυντικοί παράγοντες για την αξιολόγηση της Ελλάδας, τονίζει. Και προσθέτει ότι κατά το παρελθόν υπήρξαν πολλές φορές υπερβάσεις του προϋπολογισμού και μένει ακόμα να φανεί αν η νέα κυβέρνηση θα δείξει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα για να εφαρμόσει αξιόπιστη στρατηγική.



Τι κρύβει η πίεση στην ΕΤΕ

Αν οι εξελίξεις στην αγορά ομολόγων ήταν εξαρχής αναμενόμενες, η έκπληξη σημειώθηκε στο ΧΑ, όπου μετά τον αρχικό ενθουσιασμό για το «καθαρό» εκλογικό αποτέλεσμα, η αγορά «λύγισε» από την πίεση στη μετοχή της Εθνικής, που ήταν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, πρωτίστως εισαγόμενη.
Το «μήνυμα» των ξένων θεσμικών, που συνδέεται με αυτές τις πιέσεις στη μετοχή της ΕΤΕ, ήλθε μέσω του πρακτορείου Bloomberg και δια στόματος ενός παγκοσμίως… άγνωστου διαχειριστή ενός ολλανδικού αμοιβαίου, που διαχειρίζεται χαρτοφυλάκιο 14 δισ. ευρώ, στο οποίο περιλαμβάνονται και μετοχές της Εθνικής, όπως μας πληροφορεί το πρακτορείο.
Όπως τόνισε, λοιπόν, ο Πάτρικ Λέμενς, της Robeco Group του Ρότερνταμ, «υπάρχει ένα ερωτηματικό για την ΕΤΕ. Δεν πιστεύω ότι θα ήταν πολύ σοφό να αντικατασταθεί ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος, που έχει κάνει θαυμάσια δουλειά».

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, λοιπόν, ορισμένοι ξένοι θεσμικοί, ενεργώντας… προληπτικά, αποφάσισαν να ρευστοποιήσουν χθες κάποια από τα κέρδη τους από τη μετοχή της ΕΤΕ, που έχει σχεδόν διπλασιάσει την τιμή της από την αρχή του χρόνου, για να στείλουν και ένα μήνυμα στην κυβέρνηση, ότι εξακολουθούν να περιβάλλουν με εμπιστοσύνη τον κ. Τάκη Αράπογλου και ενδεχομένως να επαναξιολογήσουν τη θέση τους στη μετοχή, αν αυτός απομακρυνθεί.
Οι εν λόγω ξένοι επενδυτές αμφισβητούν, έτσι, μια μακροχρόνια παράδοση στην Ελλάδα, να ορίζει κάθε νέα κυβέρνηση το διοικητή της επιλογής της στην ΕΤΕ. Βέβαια, αυτή την φορά η κυβέρνηση ελέγχει έμμεσα ποσοστό χαμηλότερο του 20% στην Εθνική, το χαμηλότερο ιστορικά, ενώ οι ξένοι επενδυτές ελέγχουν την πλειοψηφία των μετοχών της τράπεζας.
Οι εξελίξεις θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον το προσεχές διάστημα, καθώς παραμένει αναπάντητο το ερώτημα, αν η κυβέρνηση θα επιχειρήσει παρά τις αντιδράσεις αυτές να αλλάξει τη διοίκηση της Εθνικής. Με το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο, όπου οι ξένοι θεσμικοί δεν ψηφίζουν στις συνελεύσεις, επειδή απαιτείται δέσμευση των μετοχών τους, έχει τη δυνατότητα να το επιχειρήσει, ώστε να εφαρμόσει την πολιτική της με ένα διοικητή της απόλυτης εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού.
Οι ξένοι, όμως, φαίνεται ότι ξεκαθαρίζουν εκ των προτέρων, ότι είναι διατεθειμένοι να ψηφίσουν μέσω των εντολών αγοραπωλησίας που δίνουν, δημιουργώντας κόστος για την κυβέρνηση. Αυτό το ιδιότυπο «μπραντεφέρ» θα έχει αρκετό ενδιαφέρον στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται μετεκλογικά στην αγορά…

ΓΝΩΣΤΟΙ, ΦΙΛΟΙ, ΓΕΙΤΟΝΟΙ

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος





Πρόληψη επί της Ουσίας

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
δούρειος άνεμος του ΠΕΤΡΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα
http://www.kounia.org/

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"
Νίκος Καζαντζάκης... Κι όμως σήμερα ταιριάζει κι εδώ!

Αρχειοθήκη ιστολογίου