Αντι-Τσουκνίδα

"Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή,
σ’ ένα χαντάκι μες την άμμο.
Οι θάλασσες σου γίναν’ ένα τίποτα
κι η στάχτη η προφητική αφάνισε
τ’ αδέσποτα μαλλιά σου ..."

Αναγνώστες

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 25, 2009

Τσουκνίδος Αυτοπαρουσίαση


Ο Σχολιαστής με προσκάλεσε να γράφω μια παρουσίαση του avatar μου.
Εικονίζει μια Τσουκνίδα, το φυτό από το οποίο πήρε το όνομά του το Ιστολόγιον τούτο.
Είναι μια φωτογραφία μία Τσουκνίδας στον κηπάκο μπροστά στο σπίτι μου, "τραβηγμένη" με το κινητό μου..
Το Ιστολόγιον τούτο, σε 2 μήνες θα κλείσει 3 χρόνια ζωής και εξ' αρχής είχε το όνομα "Τσουκνίδα".
Δεν επιλέχθηκε τυχαία (Άσε που με αυτό εμφανιζόμουν ήδη σε διάφορα φόρουμ)
Η τσουκνίδα εκτός από φυτό που ερεθίζει, είναι φυτό που μπορεί να θεραπεύσει...
Ένας νόμιμος, νομίζω, Ναρκισσισμός για ένα ιστολογιάκι...
Από την άλλη είναι το φυτό κοντά στον ρεμπέτικο στίχο που αγαπώ:
"Ημουνα στη γη βελόνι, που πατάς και σ’ αγκυλωνει…"
Θα ήθελα να είχα αυτή τη δύναμη:
Ένα αγακαθάκι, που να μη σου γεμίζει το μάτι και να προκαλεί πόνο σε όσους θεωρούν τους εαυτούς τους άτρωτους και πηγαίνουν "ξυπόλητοι στα αγκάθια"...
Επίσης ένα αγκάθι δεν φτάνει, τα πολλά όμως μπορεί να αποτρέψουν καμία φορά ακόμη και τον σούπερ ήρωα..
Αν δεν το παρατηρήσατε αυτό που μου την δίνει πιο πολύ, είναι η ψευδαίσθηση κάποιων ότι είναι άτρωτοι και μπορεί να τα πατήσουν όλα, να τα χειραγωγήσουν όλα. .
Τσουκνίδα στη χούφτα τους λοιπόν!
Δεν σας το κρύβω πειράχτηκα, όταν βγήκε μια άλλη Τσουκνίδα, μεταγενέστερη, καμία σχέση στην θεματολογία και στο ύφος με τη δική μου.
Ο Γεωπόνος μας (ή ότι άλλο σχετικό), δεν μπορούσε να βγάλει τον ιστολόγιον του με άλλο όνομα. "Μουχρίτσα", ας πούμε, ή "Βάτος" (ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΜΑΛΙΣΤΑ);
Γιατί να μας μπερδεύουν;
Αλλά μετά το συνήθισα...
Τέλος πάντων, καμία φορά αναστατώνομαι όταν γίνεται αποκαλυπτικός για υφυπουργούς και εταιρείες.. Εγώ δεν έχω αυτή την φιλοδοξία....
Άλλες τσουκνιδιές αυτός, άλλες εγώ...
Δεν θα τις μετρήσουμε...
Εξήγηση ίσως περισσότερη θέλει και το nikname: "Καπιταλιστικό Κουμούνι".
Με ιστορικούς όρους δεν είμαι ούτε δεύτερο ακριβώς, ούτε πολύ περισσότερο το άλλο...
Αν και στα νειάτα μου υπήρξα ακριβώς Μαρξιστής- Λενινιστής, σήμερα περιμένω το κάτι νέο, που θα πάει τους κοινωνικούς αγώνες πολύ πιο μπροστά από μια νέα σέκτα της επαναστατικότητας του 19ου αιώνα..
Βεβαίως ως στόχος, η αταξική κοινωνία παραμένει.
Αλλά αυτό που είναι ζητούμενο για μένα είναι μια νέα ιστόρηση της σχέσης ανάμεσα στην Ελευθερία και την Κοινότητα, στην Ιστορική Αναγκαιότητα και την Πρωτοβουλία, ένα νέο ψάξιμο για τη Βάση της Κίνησης του Κόσμου..
Όπως όλες οι συνειφορές στην Σκέψη, την Κοινωνία και την Ιστορία, η συνεισφορά του Μάρξ, παραμένει ζωντανή στην νέα συν-ερμηνεία της...
Τώρα, για το Καπιταλιστικό, πρέπει να ψάξω για να βρω ..
Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω πως το άτομο, το πρόσωπο καλύτερα, είναι πρωτογενής πηγή καινοτομίας καί ριζοσπαστισμού, ενώ η κοινότητα συνήθως αποδεικνύεται πιο συντηρητική. Ως εκ τούτου, δεν θα συναινούσα στον απόλυτο και αναγκαστικό κολλεκτιβισμό.
Βέβαια όταν λέμε Καπιταλισμό δεν εννοούμε τα μπακάλικα..
Αντίθετα, όσο πιο ισχυρότερο γίνεται το Κεφάλαιο, τόσο πιο καταπιεστικό γίνεται και επιλεκτικό με τα δικά του-τις περισσότερες φορές αντικοινωνικά - κριτήρια για τις προσωπικές καινοτομίες, που θα αφήσει τελικά να αναπτυχθούν..
Οπότε είναι ανάγκη για μένα ένας νέος Κοινωνισμός με περισσότερη Προσωπική -όχι ιδιωτική- Πρωτοβουλία...
Δύσκολα πράγματα...
Και σαν "της γης βελόνι" δεν τρώγομαι να μπω στην θέση ενός Μάρξ για να τα λύσω...
Τέλος πάντων, το "Καπιταλιστικό Κουμούνι" ξεκίνησε ως αστείο. Μην ξεχνάτε ότι οι επίδοξοι bloggers πριν 3 χρόνια είχαμε ως πρότυπα τον "Πιτσιρίκο", την "Κουρούνα" και την "Ψιλικατζού"..
Στον ένα μήνα μου την είπανε για αυτόν το όνομα ("εφηβικό αστείο".. λέει) και τότε μπήκα και στην σκέψη να απαντήσω, ακόμα και μέσα μου, γιατί το διάλεξα.
Επειδή, είναι αφορμή για δηλώσεις να πω ότι ίσως έπρεπε να λέγεται:
" ΑναρχοΣοσιαλιστής, ΧριστιανοΫλιστής, Σκεπτικιστής"...
Update:
O Σχολιαστής πολύ σωστά μου έγραψε ότι ξέχασα να καλέσω κάποιους/ κάποιες να συνεχίσυν το παιγνίδι.
Μόνο που δεν θα καλέσω μόνο 5, αλλά 5Χ2, Δηαλαδή τους 10 που σχολιάσαν το πρώτο 24ώρο αυτό το θέμα. Ήτοι:
Ο σχολιαστής δεν πιάνεται, αλλά γράφοντας αποφάσισα να καλέσω άλλους 2, εκτός του κανόνα που ήδη έθεσα, προκειμένου να συμπληρωθεί ο άκρως συμβολικός αριθμός 12 (π.χ. μαθητές του Χριστού, μήνες του χρόνου κλπ). Καλώ:
(έβαλαν σχόλια σε προηγούμενα θέματα το τελευταίο 24ώρο)

Τρίτη, Φεβρουαρίου 24, 2009

Οι Κυρίως Υπεύθυνοι

Την Κυριακή στις "Εικόνες" της εφημερίδας "Έθνος", διάβασα το reportage : "Η Ελλάδα που γερνάει".
Από εκείνη την ώρα κάτι είχα να βγάλω..
Άκου, η Ελλάδα "σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας , θα είναι η δεύτερη γηραιότερη χώρα του πλανήτη, μετά την Ιαπωνία" !
Δηλαδή τόσο κοντά και δεν το συζητά κανείς σοβαρά;
Δεν έχει γίνει κεντρικό πολιτικό θέμα.
Το μόνο που συζητάνε είναι οι ασφαλιστικές επιπτώσεις ...
Για αυτούς σημαίνει: πιο πολύ δουλειά, λιγότερη ασφάλεια, περισσότερο άγχος, λιγότερη οικογενειακή ζωή, λιγότερες ανθρώπινες σχέσεις.
Ίσως βιωματικά να κάνουν το σωστό, οι "επί ξύλου κρεμάμενοι" περισσότεροι νέοι άνθρωποι: Από το να κάνουν κολωβά συναισθηματικά και κοινωνικά παιδιά, δεν κάνουν καθόλου.
Ίσως είναι προτιμότερο αυτό....
Οι νέοι έχουν κι άλλους τρόπους να εκδικηθούν μια αφερέγγυα πολιτεία και κοινωνία, μία κοινωνία που θυσιάζει απερίσκεπτα στο βωμό της "ανάπτυξης", έστω και το ένα τρίτο του πληθυσμού...
Η νέοι θα εκδικηθούν αθόρυβα και χωρίς πέτρες...
Που είναι ένα παραγματικά σοβαρό πρόγραμμα ενίσχυσης της πραγματικής ζωής;
Όχι επιδόματα ζητιανιάςκι εξαγοράς της ψήφου
Ζωή ζητάει ο κόσμος για να δώσει ζωή!
Διαχειριστές της σήψης όλοι, δεν μπορείτε να δώσετε ζωή, στην Ιαπωνία τουλάχιστον υπάρχει το χαρακίρι!


Αυτά σκεφτόμουν, όταν απέδρασε ο Παλαιοκώστας... Όταν βγήκαν οι Γκαιμπελίσκοι με τον θόρυβο τους για να στηρίξουν τους όντως υπεύθυνους.
Δεν είπε κανείς ότι οι ξεχειλισμένες φυλακές ουσιαστικά δεν μπορούν να φυλαχθούν, εκτός και φτιάξουμε μικρά Γκουαντάναμο, αυτά θέλουν;
Ναι υπάρχουν όντως υπεύθυνοι.
Οι μεγάλοι υπεύθυνοι: Αυτοί που ήξεραν τι κοινωνία φτιάχνουν και δεν φρόντισαν να έχουν τουλάχιστον τις ανάλογες φυλακές.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 21, 2009

Έφτασε κι ο Αλμουνί !!

Ζήτησε ο Αλ Μουνί
Να κοντύνει η ψ_ _ή
Να γενεί Ευρωπαϊκή
Και πιο Οικονομική

"Ήρθε η Κρίση κι εδώ να"
Λέει στο γέρο η γριά
"Άντε κάνε μ' τη δουλειά
Και ας είν’ ...ελαστικιά"

Τώρα που ναι αποκριές
Και το κάνουν κι οι γριές
Θα βγει κι ο Καραμαλής
Ψήφ’ απ’ όλους να ζητήσ’

Σύρτε Φέρτε τον Εφραίμ
Με ένα μόνο τεριρέμ
Γη και σπίτια να μας δως
Από αυτά που’ χει σταγκώσ’

Πέρα κει στο Βατοπέδ’
πέντε- δέκα καλογέρ’
φτιάξανε μία of shore
να μη τρων τ’ς ψ_ _ες τ'ς οι σκώρ’

Δόλιο μου, φτωχό Αλμουνί
τι σου τρέχει στη ζωή;
Εμπούκαραν Ευρωπέη (δείχνοντας)
στο μπουρδέλο μας αυτό
το σεμνό, το ταπεινό !

Άντε και του χρόνου να είμαστε καλά..
με χαρά και καλή διάθεση
Διότι όπως λέει ο λαός :
"Είμαστε φτωχοί και δεν αξίζει να κακοπερνάμε!"
Μακρειά από την πουριτανική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού...


Υ.Γ. Κάνω παράκληση να συνεχιστούν τα αποκριάτικα στιχάκια στα σχόλια.
"...κι η Ιστορία οι Παρέες!"
update:
Και ήτανε μια χαρά
τηλέφωνα κι ηλεκτρικά
πράσινοι, γαλάζιοι κ_λοι
μίζες Siemens χέζαν όλoι
......................................................................................
Νέο επικαρότατο upadate:
Τη Μονή Κορυδαλλού
την εκάνανε Allu
το Fun Park το μελετά
ο Προκόπης σοβαρά
Αχ, φιλότιμ' Αλμουνιά
μοντερνα θελατε φρουρά
βάλατε κι Agusta Bell
ελικόπτερο- ασανσέρ

"Τώρα που 'ναι Αποκριές και το κάνουν κι οι γριές"...

Οι Αποκριές είναι θέμα προκλητικό και η πρόκληση ως τσουκνίδα μου αρέσει πολύ.
Προκλητικό, όχι μόνο γιατί η Εκκλησία είχε καταδικάσει τον Καρνάβαλο.
Προκλητικό γιατί ακόμα και σήμερα, ο αστικός καθωσπρεπισμός μας δυσκολεύεται με τον πραγματικό Καρνάβαλο...

Όσοι θέλουν να βάλουν τα πράγματα σε κουτάκια, δεν μπορούν να δουν πόσο εύθραυστα, αλλά και διαπραγματεύσιμα είναι τα όρια ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό, στο "άγιο" και στο "βέβηλο", στην μελωδία και στον θόρυβο...

Εμείς οι ουσιαστικά Μεθοριακοί, λειτουργικά όμως υγιείς, διότι παίζουμε με τα όρια, έχοντας επίγνωση τους και από Θέση, όχι μόνο από Ανάγκη, βρίσκουμε την χαρά μας σε καταστάσεις Καρνάβαλου...Αν θέλετε έτσι προέκυψε και το Ψευδώνυμο μου εδώ πέρα "Καπιταλιστικό Κουμούνι" (αν και λόγω των ημερών μπορεί να γίνει και "Ευρωπαϊκό Αλ-μούνι" ...)
Ο Καρνάβαλος, όταν δεν είναι εμπορική καρικατούρα, είναι όργανο της Κοινότητας, γι’ αυτό δεν κατάφερε να τον σβήσει η Εκκλησιαστική οργάνωση, διότι ενυπήρχε στην ίδια την Κοινότητα, την οποία ζητούσε να την φέρει στην Ενορία..
Λένε αρκετοί Θεολόγοι, ότι το αρχαίο δράμα έχει "μετακενωθεί" στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, Η σάτιρα δεν έχει χώρο;
Φαίνεται ότι με το πέρασμα των αιώνων να αμβλύνθηκε αυτή η αντίθεση , ώστε να φτάσουμε να έχουμε σε μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας χορούς μεταμφιεσμένων με την ευλογία της Εκκλησίας.
Θυμάμαι κι εγώ τους παλιούς του χωριού μου, τους ίδιους που έψελναν στα ξωκλήσια στα πανηγύρια, τους ίδιους να ξεσαλώνουν με αυτοσχέδια σκετσάκια κατά τις απόκριες..
Γιαυτό και μόνο θημηδία μου προκαλούν οι μύδροι των πουριτανών -ρασοφόρων και μη- εναντίον των Καρναβαλιού.

Και φέτος λόγω της επικαιρότητας θα έχουν την τιμητική τους οι θεομπαίχτες, γιαυτό και θα αυξηθεί ο πόλεμος εναντίον του Καρναβαλιού...
Είναι αλήθεια ότι στον Καρνάβαλο μπορεί να δει κανείς πολλά στοιχεία (όπως αυτά που είδε ο Χαλκηδόνας Μελίτων το 1970) και να καταλάβει ίσως από αυτά που κρύβει, γιατί δυσκολεύονται μαζί του, όσοι θα αναζητούσαν αντί της άμεσης εκδραμάτισης, έναν άλλο Λόγο..
Παρόλα αυτά η παράδοσή μου, ένα γεγονός που βγαίνει από μέσα μου, με οδηγεί να υπερασπιστώ και να προβάλω έναν γνήσιο Καρνάβαλο, ως όργανο της Κοινότητας και θα το κάνω έμπρακτα σε επόμενο θέμα με επίκαιρα αποκριάτικα στιχάκια:
(Προβληματίστηκα με τις λεγόμενες βρώμικες λέξεις. Δεν μπορώ να καταβαλάβω γιατί η λ. μόριο είναι εντάξει και η λ. ψ_ _η δεν είναι όταν δηλώνουν το ίδιο πράγμα.. Τέλος πάντων, ακολουθώντας την αλληλοπερίχωρηση ενός Καπιταλιστικού Κουμουνιού, θα βάλω παύλες και τελίτσες...)

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 11, 2009

Η ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ


Πολλή σκέψη μου προκάλεσε η πρωτοφανής πολιτική κρίση στην Ιταλία για την υπόθεση της Ελουάνα Ενγκλάρο (που βρισκόταν σε μη αναστρέψιμο κώμα εδώ και 17 χρόνια). Τελικά άφησε την τελευταία της πνοή το βράδυ της Δευτέρας, τη στιγμή που η Γερουσία συζητούσε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι για απαγόρευση της διακοπής της τεχνητής σίτισης της 37χρονης, που είχε επιτρέψει η ιταλική δικαιοσύνη.

Το νόμο είχε προκαταβολικά αρνηθεί να υπογράψει ο Ιταλός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Καταρχήν δεν επρόκειτο για ευθανασία. Απλώς επρόκειτο για παύση των δυνατοτήτων που προσφέρει η πρόοδος της ιατρικής ώστε να κρατιέται κανείς σε ένα λυκόφως μεταξύ ζωής και θανάτου για πάρα πολλά χρόνια. Ο άνθρωπος αυτός θα είχε παύσει να αναπνέει εδώ και πολλά χρόνια, αν δεν υπήρχαν αυτές οι δυνατότητες της ιατρικής.

Τον άνθρωπο αυτόν θέλησαν να ξεκουράσουν οι άνθρωποι με τους οποίους είχε στενή σχέση, όταν για δεκαετίες περίμεναν ένα θαύμα που δεν ήρθε.

Αν η Ζωή είναι Σχέση, Εμπιστοσύνη, Ελπίδα, θα περίμενε κανείς το Βατικανό, αλλά και οι σοβαροί ή φαιδροί ακόλουθοί του να κατανοήσουν την τραγικότητα αυτής της οικογένειας και να μη ζητούν με καθεστωτικό τρόπο να ...αναγνωρίζεται η δυνατότητα θαύματος.

Και βέβαια δεν πρόκειται για ευθανασία.

Όχι ότι η εκούσια επίσπευση από τον ίδιο τον ασθενή ενός βέβαιου και οδηνηρού τέλους, πρέπει να αντιμετωπίζεται μονολιθικά.

Εγώ καταλαβαίνω την χριστιανική οπτική: Η εκούσια αποδοχή, για παράδειγμα, του σύντομου και πολύ οδηνηρού βίου ενός καρκινοπαθή τελικού σταδίου, είναι όπως ο άθλος των μαρτύρων.
Όμως αυτό ακριβώς που μπορεί να του προσδώσει αυτό το χαρακτηριστικό είναι η εκούσια αποδοχή και όχι η έξωθεν επιβολή...

Τότε γιατί όλη αυτή η μανία κάποιων θρησκευόμενων εναντίον της νομοθέτησης μιας τέτοιας δυνατότητας (φυσικά για όποιον τη θέλει);

Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009

Οχι στους εργολάβους των συν-ειδήσεων!


" Πρίν ενα χρόνο μαζι με μερικούς εξαίρετους μπλόγκερς, τους Παπαχατζή Παν. τον vagnes, εμένα, την tractatus, τον KαπKουμ, τον Αντώνη.και τον NdN σκεφτήκαμε να κάνουμε μιά κίνηση ζητώντας καλύτερη ενημέρωση και καλύτερο επίπεδο απο την ελληνική τηλεόραση.
Η κίνηση αυτη ειχε μεγαλύτερη επιτυχία απο όσο περιμέναμε.
Είπαμε τότε την 11η Φεβρουαρίου ως "Μέρα Χωρίς Τηλεόραση".
Τι σημαίνει αυτη η κίνηση που προτείναμε στον κόσμο ; Γιατι λέμε να την κλείσουμε ; Κυριολεκτούμε ή εννοούμε κάτι άλλο ;
Σημαίνει να σκεφτούμε να επιλέγουμε την αντικειμενική ενημέρωση, σημαίνει να ενημερωνόμαστε και απο άλλα μέσα, σημαίνει να μάθουμε να ακούμε την είδηση ετσι όπως είναι, χωρίς παραπανίσια, αμερόληπτα ακόμα και αν δεν μας αρέσει η είδηση.
Σημαίνει να σκεφτούμε οτι ο κάθε τηλεαστέρας παρουσιαστής και τα κανάλια οφείλουν σε εμάς εγκυρότητα και αντικειμενκή πληροφόρηση.
Σημαίνει να προβάλλονται όλα τα θέματα δίκαια και όχι επιλεκτικά.
Σημαίνει να σκεφτούμε εστω για μιά μέρα ή για μιά ωρα, να ψάξουμε να βρούμε εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης, όπως το ραδιόφωνο, και το Διαδίκτυο, να έχουμε την κάθε είδηση καθαρή, χωρίς επικοινωνιακά τρύκ.
Σημαίνει να μάθουμε να βρίσκουμε τις ειδήσεις που ο τηλεοπτικός χρόνος δεν "χωράει" επειδή αναλώνεται σε τρομολαγνικές αναλύσεις θεμάτων που "πουλάνε".Σημαίνει να δείξουμε και σε όσους δεν το καταλαβαίνουν, οτι η ελληνική τηλεόραση δεν είναι το απόλυτο μέσο ακριβούς ενημέρωσης αφου τονίζει ή υποβαθμίζει ανάλογα τα θέματα που προβάλλει ντύνοντάς τα με εικόνα που συχνά παραπλανεί.Πρέπει να ομολογήσουμε οτι κάποια δειλά βήματα προς την σωστή κατεύθυνση έγιναν στον ενα χρόνο που μεσολάβησε. Ελπιδοφόρο αυτό. Πρέπει να συνεχιστεί η καλή δουλειά που μερικά κανάλια θέλουν να κάνουν. Εχουν ανθρώπους, έχουν γνώσεις να μας προσφέρουν αυτο που αξίζουμε.Οποιος θέλει μπορει να δημοσιεύσει και προωθήσει κάτι σχετικά με αυτό."


(To κείμενο δημοσιεύτηκε σήμερα στο blog του συνοδοιπόρου σε αυτή την προσπάθεια ΤΖΟΝΑΚΟΥ, ενώ ήδη το "αναμετέδωσε" ο ΑΝΤΩΝΗΣ)

ΓΝΩΣΤΟΙ, ΦΙΛΟΙ, ΓΕΙΤΟΝΟΙ

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος





Πρόληψη επί της Ουσίας

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
δούρειος άνεμος του ΠΕΤΡΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα
http://www.kounia.org/

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"
Νίκος Καζαντζάκης... Κι όμως σήμερα ταιριάζει κι εδώ!

Αρχειοθήκη ιστολογίου