«Μη τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών, έπιασες την κορυφή του ουρανού».

«Μη τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών έπιασες την κορυφή του ουρανού».
ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΤΣΙΤΑΤΟ;
Του Γρηγορίου Ναζιανζηνού, του  "Θεολόγου"

Χθες ήταν η Γιορτή των "Τριών Ιεραρχών".
Η σχέση με αυτούς υπαρκτή, λόγω του σχολείου. Δώδεκα  χρόνια εκκλησιασμών και ομιλιών με αφορμή τη γιορτή, ήταν αδύνατο να μην αφήσουν κάποια κίνητρα για ψάξιμο..
Όλα αυτά έδωσαν αργότερα μεγάλο θαυμασμό για τον Βασίλειο Καισαρείας, την "Εξαήμερο" του οποίου, αν είχαν κατανοήσει ουσιαστικά οι θεολόγοι, δεν έγραφαν ούτε ένα "ιώτα" εναντίον του Δαρβίνου και της θεωρίας "της Εξέλιξης των Ειδών". Έδωσαν επίσης μια κατανόηση και σεβασμό για τον "μυστικό ποιητή" Γρηγόριο, αλλά οπωσδήποτε πολλές αντιστάσεις για τον δεινό ρήτορα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο, του οποίου ο δίκαιος αγώνας για την ηθικοποίηση της κοινωνίας της Κωνσταντινούπολης, όταν έγινε Επίσκοπός της, είχε ορισμένες "γωνίες":  Για παράδειγμα τις απόψεις του για την ερωτική σχέση ανδρών και γυναικών. Άσε που φαίνεται να έχει ταυτίσει και αυτός τους "δερμάτινους χιτώνες" της πτώσης με το σεξ. (Τάση που δεν είναι η κυρίαρχη στην ανατολική χριστιανοσύνη).
Βέβαια όλα αυτά τα έλεγε εναντίον της υποκρισίας του ανώτερου κλήρου της Βασιλεύουσας που ήθελε να το παίζει "άγαμος" και "παρθένος", αλλά στην πραγματικότητα να "μαμεί και να δέρνει" με "άλλα κόλπα", όπως τις "συνείσακτες" γυναίκες..
Έπρεπε βέβαια να προσέχει, όταν επιχειρούσε να συνετίσει τους παππάδες του, γιατί αργότερα θεολόγοι και κληρικοί, σαν τον Αυγουστίνο Καντιώτη (βλέπε Ράδιο "Ιερός Χρυσόστομος"), θα έκαναν τους λόγους του, σύνολο αλάνθαστων προτάσεων (η κάθε μια τους ξεχωριστά) κατάληλλων "δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν"..

Παρόλα αυτά, πριν λίγες μέρες ο Ιερός Χρυσόστομος έγινε ο ήρωάς μου. Το κατάφερε όταν διάβασα έναν ακόμα πανηγυρικό για τους "Τρεις Ιεράρχες", αυτόν του Ανδρέα Αργυρόπουλου, Σχολικού Συμβούλου θεολόγων Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου,  με τον τίτλο "Το επαναστατικό μήνυμα των Τριών Ιεραρχών και η εποχή μας". (Πανηγυρικός, που πρόσφατα, με τις κατάλληλες προσθήκες και επεξεργασίες έγινε βιβλίο). Και αυτό γιατί βεβήλωσε ο ιερός, τον ζωτικό χώρο των δυνατών κοινωνίας του. Να τι λέει ο κ. Αργυρόπουλος:

" Η περιθωριοποίηση των κοινωνικά αδύνατων δεν συνάδει με το ορθόδοξο ήθος. Κάθε άνθρωπος αποτελεί ανεπανάληπτη προσωπικότητα, είναι εικόνα του Θεού. «Με ποιο δικαίωμα» αναρωτιέται ο Χρυσόστομος «μπορεί κανείς να περιφρονεί εκείνους τους οποίους ο Θεός τόσο τιμά ώστε τους δίνει το Σώμα και το Αίμα του Υιού του». Η επιμονή του μάλιστα να κτίσει το λεπροκομείο, όχι σε κάποια υποβαθμισμένη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, αλλά στην πλουσιότερη συνοικία έξω απ' την πόλη, εκεί που ζούσαν μεγάλοι γαιοκτήμονες και οι οποίοι έβλεπαν την οικονομική αξία των πολυτελών οικημάτων να μειώνεται λόγω της γειτνίασης με το κτήριο αυτό, αποτέλεσε και την αφορμή για την οριστική δίωξή του, που θα τον οδηγούσε στην εξορία και στο βασανιστικό θάνατο."

    (Όλη η Ομιλία εδώ και βιβλιοκριτική εδώ)

Ωραίο μάθημα, για όλους εμάς, ανάμεσά μας χριστιανοί, κληρικοί, επίτροποι εκκλησιών, θεολόγοι που δεν θέλουμε κοντά μας μονάδες του ΟΚΑΝΑ, Κέντρα Φιλοξενίας Προσφύγων, Ξενώνες Αποασυλοποίησης!

Είναι αλήθεια,  ότι η εορτή η ίδια επιβλήθηκε από τα πάνω στο εκκλησιαστικό σώμα ως αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών (βλέπε: Τσαούσης Δ. , «Πολιτικές διαστάσεις της εορτής των Τριών Ιεραρχών», περ. ΕΠΟΠΤΕΙΑ 67/1982).

Στο ύστερο Βυζάντιο, ήθελαν να επικεντρώσουν σε πολλά πράγματα με αυτή τη γιορτή, όπως λέει και ο κ. Τσαούσης. Το ίδιο κατά την ανάδυση του νεοπαγούς Ελληνικού Βασιλείου... Η κάθε εποχή διαλέγει τρόπους να εστιάσει και νοηματοδοτήσει την ιστορία και τις ιστορικές προσωπικότητες σύμφωνα με τις ανάγκες της. Η δική μας;

"σε περιοχές πιο απομακρυσμένες .."

Το "ψάρεψα" στο Ιντερνετ. Στην διαδικτυακή "Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα".
Τελικά μετά τα σκουπίδια η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται με τις μονάδες του ΟΚΑΝΑ.
Κάπου πρέπει να πάνε, αλλά μακρειά από εμάς..
(Ενδεχομένως να άνοιγε πάλι η Μακρόνησος;)
Στις μητροπόλεις της εγκατάλειψης τα πειραματόζωα δαγκώνουν το ένα το άλλο...
Δεν μπορώ να μην το πω δυστυχώς !
Σας παρουσιάζω το δημοσίευμα:

ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΟΚΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ

Τετ 27/01/2010, ρεπορταζ: Μάριος Διονέλλης

(σημ. Τσουκνίδας: Κάπως έτσι θα πάει ο ΟΚΑΝΑ για μετεγκατάσταση...)

Τη μεταφορά της μονάδας του ΟΚΑΝΑ που λειτουργεί από το 2001 στο κέντρο του Πειραιά (στη συμβολή των οδών Νοταρά και 2ας Μεραρχίας) ζητούν σύσσωμοι οι φορείς της πόλης μετά και την πρόσφατη δολοφονία εξαρτημένου ατόμου από ένα άλλο στη συγκεκριμένη περιοχή. Επίκαιρη ερώτηση στη βουλή κατέθεσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δ. Καρύδης.

Οι κάτοικοι και οι επαγγελματικοί φορείς της περιοχής κάνουν λόγο για συνεχή κρούσματα κλοπών, επαιτείας, εκφοβισμού πολιτών, επαγγελματιών και εμπόρων που έχουν μετατρέψει την περιοχή σε «εμπόλεμη ζώνη» για τους πολίτες και παντελώς ακατάλληλο χώρο για όσους από τα εξαρτημένα άτομα θέλουν πραγματικά να ακολουθήσουν το πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ.
Ως προσφορότερη λύση οι κάτοικοι και οι φορείς προτείνουν την μετεγκατάσταση της Μονάδας στο χώρο κάποιου από τα Νοσοκομεία του Πειραιά, όπως το Τζάνειο Νοσοκομείο ή το Γενικό Κρατικό Νίκαιας αλλά και σε περιοχές πιο απομακρυσμένες από τον αστικό ιστό όπως στην περιοχή του Παπαστράτειου ή ακόμα και στην περιοχή του λιμένα της Ακτής Βασιλειάδη.

Ερώτηση Δ. Καρύδη

Την απομάκρυνση του ΟΚΑΝΑ ζητεί με σχετική του επίκαιρη ερώτηση προς την υπουργό Υγείας και ο βουλευτής Πειραιά του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Καρύδης, τονίζοντας πως η χωροθέτηση του ΟΚΑΝΑ στο κέντρο του Πειραιά, σε μια παλαιά ακατάλληλη πολυκατοικία, έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα διότι δεν ανταποκρίνεται, ούτε στις βασικές ανάγκες των θεραπευομένων, αλλά ούτε και στις ομαλές συνθήκες λειτουργίας της πόλης.
Ο κ. Καρύδης επικαλείται τις σχετικές τοποθετήσεις του δημάρχου Πειραιά Π. Φασούλα, του νομάρχη Γ. Μίχα, του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, των προέδρων της Εισαγγελίας Εφετών και Πρωτοδικών, επιστημονικών και επαγγελματικών φορέων της πόλης που έχουν επισημάνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, τις απαράδεκτες συνθήκες συνύπαρξης του ΟΚΑΝΑ με το εμπορικό κέντρο του Πειραιά.
Ο βουλευτής Πειραιά ρωτά την υπουργό Υγείας αν είναι ενήμερη για τις υπάρχουσες συνθήκες και αν εξετάζει την άμεση μετεγκατάσταση της μονάδας σε κατάλληλο νοσοκομειακό χώρο, όπως προβλέπεται από τις διεθνείς προδιαγραφές και πρακτικές.

Αντιρρήσεις από τους θεραπευτές

Ωστόσο, για "μη ενδεδειγμένες" λύσεις κάνουν λόγο σχολιάζοντας τις προτάσεις μετεγκατάστασης οι εργαζόμενοι - θεραπευτές του ΟΚΑΝΑ. Μιλώντας στο tvxs ο Αλέξανδρος Σταθακιός, από το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης του Οργανισμού τονίζει πως η ουσιαστική λύση είναι η χρηματοδότηση και αναβάθμιση των μονάδων του ΟΚΑΝΑ ώστε να μην περιορίζονται σε πολιτικές "πάρε τη δώση σου και φύγε" αλλά να παρέχουν ουσιαστικές υπηρεσίες υγείας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στους εξαρτημένους. "Κάθε πρόταση μετεγκατάστασης απλά μεταφέρει το πρόβλημα σε άλλη γειτονιά ενώ και η εγκατάσταση στα νοσοκομεία είναι αντιεπιστημονική ενώ προκαλεί και αντιδράσεις από το νοσηλευτικό προσωπικό", αναφέρει ο κ. Σταθακιός.

"Θα μας χάσουν και ως αγοραστές των προϊόντων τους και ως δανειολήπτες των χρημάτων τους" !!

Το διάβασα το Σάββατο στον Επενδυτή και περίμενα ο συντάκτης του ο ΚΙΜΠΙ, να το βάλει στο Blog του, για να το αναδημοσιεύσω.
Είναι μία βασική πλευρά των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας αυτό που αναδεικνύει ο φίλος δημοσιογράφος:
Είμαστε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και δανειζόμαστε για να καταναλώνουμε τα προϊόντα των άλλων. 
Το θέμα είναι πως θα βγούμε από αυτόν τον κυκεώνα; Με επενδύσεις, οι οποίες θα αποσκοπούν στο μεγάλο, το γρήγορο και ασφαλές κέρδος;  Τέτοιες επενδύσεις κάνουν οι πολυεθνικές. Χρειάζεται άλλο σχέδιο.
Σας αφήνω προς το παρόν στην μαγία του άρθρου. (Οι υπογραμμίσεις δικές μου)
" Πάρτε τα όλα πίσω! (23/1/2010)
Ο φίλος μου ο Πρόεδρος (τον οποίο έχω πλειστάκις αναφέρει χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσω τι είδους «πρόεδρος» είναι) πρότεινε μια ευφυή λύση για να τελειώνει αυτή η αλητεία των πιέσεων, της λοιδορίας και του συλλογικού μας εξευτελισμού από εταίρους, εχθρούς και φίλους (ευφυή μεν, πλην όμως με ελάχιστες ελπίδες να υιοθετηθεί στη χώρα όπου ενδημεί η ανοησία). Πρώτον, να παραδεχθούμε με ειλικρινή μεταμέλεια ότι πράγματι είμαστε η πιο σπάταλη κοινωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πως ό,τι μας χορήγησαν μέχρι σήμερα ως κοινοτικές επιδοτήσεις ή ως δανεισμό το φάγαμε σε πολυτελείς δαπάνες που δημιούργησαν τα ελλείμματα. Δεύτερον, να μαζέψουμε όλα τα πολυτελή και περιττά αγαθά που αγοράσαμε με τα δάνεια και τις επιδοτήσεις και να τους τα επιστρέψουμε (διότι τα αγοράσαμε από αυτούς, τους Γερμανούς, τους Γάλλους, τους Βρετανούς, τους Ολλανδούς, αλλά και τους Αμερικανούς, που θέλουν να έχουν πάντα πλεονάσματα – αν και ούτε αυτοί τα έχουν πλέον). Τρίτον, να δηλώσουμε ότι είμαστε πλέον αποφασισμένοι να υποβάλουμε εαυτούς σε ενάρετη, αυστηρή, προτεσταντική λιτότητα, ως εκ τούτου θα δανειζόμαστε στο εξής με εξαιρετική φειδώ χρήματα για να τους ξεπληρώσουμε τα χρέη και να μειώσουμε τα ελλείμματά μας. Και εκ των πραγμάτων δεν θα έχουμε την ευτυχία να αγοράζουμε τα αγαθά που σε τόση αφθονία διοχετεύουν στην αγορά μας. Θα ζήσουμε με ό,τι έχουμε. Με ό,τι βγάζει η γη, ό,τι σπέρνουμε και θερίζουμε – αν στο μεταξύ, βεβαίως, οι αγρότες έχουν πειστεί να φύγουν από τα μπλόκα.


Θα είναι μια άτυπη πτώχευση, μια ανταλλαγή σε είδος, ένας δίκαιος συμβιβασμός για να πάψουν οι πιστωτές μας να ασχολούνται μαζί μας. Θα πρέπει να λύσουμε μόνο μερικά τεχνικής φύσεως προβλήματα. Πρώτον, το χωροταξικό. Πού θα συγκεντρώσουμε προς επιστροφή τις Mercedes, τα Volkswagen, τις Porsche, τα Cayenne, τα Citroën, τα Ford που με τόση απερισκεψία αγοράζαμε για δεκαετίες; Κι ακόμα, τα iPhone, τα Sony Erickson, τις ηλεκτρικές συσκευές, τα στερεοφωνικά συστήματα, τις τηλεοράσεις, τα dvd. Τα Prada, τα Sonia Rykiel, τα Escada, τα Timberland, τα Marlboro Classics. Αλλά και τα Zara, τα Sprinter, τα Levi’s κι όλα όσα μας ντύνουν από τότε που τελέσαμε το τελευταίο μνημόσυνο της Πειραϊκής Πατραϊκής και του καταστήματος νεωτερισμών της γειτονιάς. Κι επίσης, τα φάρμακα, τα εμβόλια της γρίπης, τα καλλυντικά, τα απορρυπαντικά, αλλά και τα υποβρύχια, τα μαχητικά αεροσκάφη, τα ελικόπτερα, τις φρεγάτες, τα αντιτορπιλικά, μαζί με τα ανταλλακτικά τους. Τα ψηφιακά γκατζετάκια, τα συστήματα πληροφορικής, τα PC, τα Mac, τα Vaio, όλα αυτά τα αγαθά που καταναλώναμε με υπερβάλλοντα ζήλο και τα αγοράζαμε χωρίς να πολυρωτάμε για την τιμή τους, από τότε που μετατραπήκαμε σε μια οικονομία που δεν παράγει σχεδόν τίποτε εκτός από ζαρζαβατικά, μερικά οπωρικά και -α, ναι… βέβαια!- χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες!

Δεύτερον, πέραν του χωροταξικού, υπάρχει το χρηματοοικονομικό. Όλα αυτά που θα τους επιστρέψουμε, ελαφρώς μεταχειρισμένα, αλλά σε καλή κατάσταση, πώς θα τα αποτιμήσουμε για να δούμε πόσα από τα χρέη μας ξεπληρώνουμε; Μια Mercedes SLK, για παράδειγμα, την αγοράζουμε 50.000 ευρώ. Έπειτα από μεταχείριση 2-3 ετών η τιμή της πέφτει λίγο κάτω από τα 30.000. Άντε να τους κάνουμε και μια έκπτωση και να την εκτιμήσουμε στα 25.000 ευρώ. Θα το δεχθούν οι φίλοι μας οι Γερμανοί ή θα μας πουν: «Α, όχι, μια μεταχειρισμένη Mercedes τριών ετών στη Γερμανία δεν πάει πάνω από 10.000. Εδώ καινούργια και έχει 20.000». Μα, τότε, σημαίνει ότι μας πουλάγανε ακριβά. Κι αν το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα αυτοκίνητα, αλλά και με τα φάρμακα, και τα κινητά, και τα ψηφιακά γκάτζετ, και τα φιρμάτα ρούχα, και τα συσκευασμένα τρόφιμα, και τα υποβρύχια, και τα τεθωρακισμένα, και τα ελικόπτερα, και τα αεροπλάνα, σημαίνει ότι μπορεί και να αισχροκερδούσαν εις βάρος μας. Αν, λοιπόν, κάνουμε τον λογαριασμό, δύο τινά μπορεί να συμβούν: ή θα κάνουμε το deal της επιστροφής με τιμές Αθηνών, οπότε θα πρέπει να αποδεχθούν το υπερτίμημα που προκύπτει από τις τσουχτερές τιμές της δικής μας αγοράς, ή θα το κάνουμε με τιμές Βρυξελλών (ή Λονδίνου, Βερολίνου, Παρισιού, Νέας Υόρκης), οπότε θα πρέπει να παραδεχτούν ότι ψιλοκλέβανε, εμάς τα αφελή νεόπλουτα πελατάκια. Σε κάθε περίπτωση, το ισοζύγιο μπορεί να αποδειχθεί και υπέρ μας. Μπορεί, δηλαδή, να μας χρωστάνε κιόλας.

Αφού τελειώσει αυτή η συναλλαγή, αυτή η ιδιότυπη αναστροφή πώλησης των εκατομμυρίων προϊόντων που έχουμε ψωνίσει από τους αγαπητούς φίλους και εταίρους, θα πρέπει να αποφασίσουν ότι θα έχουν χάσει, αν όχι διά παντός, για αρκετές δεκαετίες πάντως, μια αγορά 11 εκατομμυρίων καταναλωτών που δεν είχε αφήσει παραπονεμένη καμιά ευρωπαϊκή ή αμερικανική επιχείρηση που δοκίμαζε την τύχη της εδώ. Θα μας χάσουν και ως αγοραστές των προϊόντων τους και ως δανειολήπτες των χρημάτων τους. Με τι θα μας αντικαταστήσουν, δικό τους πρόβλημα. Απλώς, θα πρέπει να προβληματιστούν με τι θα αντικαταστήσουν κι άλλους πελάτες που πιθανώς θα χάσουν μετά από μας. Τους Πορτογάλους, για παράδειγμα. Και πολύ περισσότερο τους Ιρλανδούς, τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους, τους Λετονούς, τους Λιθουανούς, όλες τις κοινωνίες και οικονομίες που προσαρτούν με πείσμα στο άρμα της μεγάλης τους αγοράς και επιδοτούν ή δανειοδοτούν την παραγωγική τους αποδιάρθρωση, μέχρι του σημείου να πνιγούν στα εισαγόμενα αγαθά, τα χρέη και τα ελλείμματα. Αν όλοι αυτοί -αγορές τουλάχιστον 100 εκατομμυρίων καταναλωτών- μπουν στον ενάρετο κύκλο της λιτότητας, της δημοσιονομικής ειλικρίνειας και των μηδενικών ελλειμμάτων, πού θα πουλήσουν οι εξ ορισμού ενάρετοι άρχοντες της ευρωαγοράς τα προϊόντα τους; Πού θα διαθέσουν τα πανάκριβα οπλικά τους συστήματα, πώς θα κερδοσκοπήσουν από τον δανεισμό μας, πώς θα εξασφαλίσουν τα δικά τους πολυπόθητα πλεονάσματα;

Βεβαίως, μια τέτοια συναλλαγή δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί – όχι γιατί ο Πρόεδρος κάνει πλάκα κι εγώ την αναπαράγω, αλλά γιατί δεν διαθέτουμε πολιτικές ηγεσίες με μια στοιχειώδη φαντασία. Οι πολιτικές ηγεσίες ήταν πάντα μέρος του προβλήματος. Λειτούργησαν απλώς σαν ντίλερ όλων των πραματευτάδων που έφταναν εδώ για να πουλήσουν τα πάντα: από καρφίτσες μέχρι τεχνογνωσία ιδιωτικοποιήσεων και από γάλατα μέχρι Leopard. Κατέστησαν, βεβαίως, συνένοχη εν μέρει και την κοινωνία, με μικροεξαγορές και ευτελείς συναλλαγές (έναν διορισμό στο Δημόσιο, μια επιδότηση για να γίνει ο αγρότης μικροεπιχειρηματίας των δύο σεζόν, χρήμα δανεικό για να γίνουν σχεδόν όλοι ιδιοκτήτες). Και δημιούργησαν μια παρασιτική ολιγαρχία που με περισσό ζήλο μετέτρεψε τις ήδη ισχνές παραγωγικές δραστηριότητες σε μεταπρατικές.

Η ουσία, όμως, είναι πως το οικονομικό μοντέλο που σήμερα έχει γίνει συνώνυμο της καταστροφής εξυπηρέτησε πρωτίστως τις ανάγκες αυτών που σήμερα μας χλευάζουν ως το δημοσιονομικό τέρας της Ευρωζώνης. Κάθε ευρώ που αγόγγυστα έχει εισφέρει η Γερμανία στον κοινοτικό προϋπολογισμό το έχει πάρει πίσω στο πολλαπλάσιο. Το ίδιο και η Γαλλία, η Ιταλία ή η Βρετανία. Οι εισφορές τους στην «αδύναμη» Ελλάδα έγιναν για να κερδίσουν χρόνο οι νταλίκες που έφερναν τα προϊόντα τους μέχρι εδώ και χώρο στα ράφια των σούπερ μάρκετ ή στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων. Στο μεταξύ, η Ελλάδα έγινε ακόμα πιο «αδύναμη» και ο περίφημος ευρωπαϊσμός έγινε κίτρινος σαν το λεμόνι. Γιατί αποδεικνύεται με τον πιο θλιβερό τρόπο ότι το ευρώ δεν μας σώζει από την καταστροφή, το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν ξέρει τίποτε άλλο από το να «τιμωρεί» και η Ε.Ε. είναι ένα πουκάμισο αδειανό, ένα προκεχωρημένο φυλάκιο των αγορών και της κερδοσκοπικής Διεθνούς, ανίκανη για μια στοιχειώδη εκδήλωση αλληλεγγύης, για μια υποτυπώδη πολιτική προστασία, αδύναμη έστω να αυτοπροστατευθεί την ώρα που η υπόστασή της κρέμεται από τον πιο αδύναμο κρίκο της. Προς το παρόν, αυτός είμαστε εμείς. "

CYNICAL: Είναι το Δημόσιο Τέρας;

Δείτε το παρακάτω άρθρο πατώντας τον σύνδεσμο:
CYNICAL: Είναι το Δημόσιο Τέρας;
Δεν μπορώ παρά να το αναδημοσιεύσω.
Κανένα κανάλι δεν θα το πει.
Έτσι για ξέρουμε περί τίνος πρόκειται.
Έχουμε ένα κακό (με βάση την καθημερινή μας εμπειρία) Δημόσιο, όχι ένα μεγάλο Δημόσιο!!

Οι γεροντοκόρες δεσποινίδες του Αιγαίου και "η Παναγία να βαλει το χέρι της"

http://taspa-taspan-taspa.blogspot.com/2010/01/h.html#links

Διαβάστε την ανάρτηση δεν θα το πιστέψετε.
Τουλάχιστον έτσι ο Άγιος Κήρυκος και οι Φούρνοι θα δουν F/B
Το Αιγαίο ανήκει στις Δεσποινίδες του!

" Ο ελληνικός πολιτισμός έχει αρχές την ελευθερία του ανθρώπου και τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου"

Αναδημοσίευση από την "Καθημερινή της Κυριακής"

«Η Εκκλησία δεν εξαιρεί κανέναν...»


Του Νικου Παπαχρηστου


«Πώς να ξεχωρίσω ένα παιδί μεταναστών που γεννήθηκε εδώ, όταν ο κάθε ένας που απολαμβάνει της ελληνικής παιδείας είναι Ελληνας; Πώς, λοιπόν, θα κάνω αυτή τη διάκριση; Οταν το παιδί αυτό έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα, έχει σπουδάσει στα ελληνικά σχολεία, γιατί πρέπει να τον διακρίνω από τους άλλους;».

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με δηλώσεις του στην «Κ», σημειώνει ότι «δεν υπάρχουν πλέον κάστες και κλειστές κοινωνίες στον χώρο που ζούμε» και προσθέτει: «Ζούμε σε μια διαπολιτισμική κοινωνία, όπου οι Εκκλησίες, και στον χώρο της Ευρώπης και εδώ στην πατρίδα μας, πρέπει να συμβάλουν σε αυτή τη διαλεκτική μεταξύ των ανθρώπων και, κυρίως, να διακηρύττουν τον σεβασμό στην ετερότητα. Και ο σεβασμός στην ετερότητα σημαίνει πως αποδέχομαι τον άλλον όπως είναι και όχι όπως εγώ θα ήθελα να είναι, κομμένο και ραμμένο στα δικά μου μέτρα. Τον σέβομαι, έμπρακτα ανταποκρίνομαι σε αυτόν, τον έχω ως έναν ισότιμο και ισόκυρο συνομιλητή μου».

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας υπενθυμίζει πως «η Εκκλησία από την ίδια τη φύση και την ταυτότητά της δεν μπορεί να εξαιρέσει κανέναν. Δεν κάνει κανένα διαχωρισμό, μεριμνά ώστε τα παιδιά κυρίως, αλλά και οι μεγάλοι, να βρουν αυτό που αναζητούν, έναν καλύτερο κόσμο εδώ στην πατρίδα μας. Η Εκκλησία μπορεί με τον καλύτερο τρόπο να ανταποκριθεί σε αυτούς τους ανθρώπους και να μείνει μακριά από οποιαδήποτε άλλη διένεξη που αφορά το νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο προσπαθεί η εκάστοτε κυβέρνηση να λύσει ή να αντιμετωπίσει το λεγόμενο μεταναστευτικό πρόβλημα».

Ο κ. Χρυσόστομος χαρακτηρίζει απηρχαιωμένες τις απόψεις εκείνων που υποστηρίζουν ότι οι μετανάστες δεν έχουν θέση στην ελληνική κοινωνία και υπενθυμίζει πως, αν επικρατούσε αυτή η αντίληψη μεταπολεμικά, όταν χιλιάδες Ελληνες αναζητούσαν καλύτερη τύχη στην Αμερική και στην Γερμανία, «σήμερα δεν θα υπήρχε ο ελληνισμός της διασποράς που ξέρουμε όλοι τον θετικό και ουσιαστικό ρόλο που παίζει στην ανάπτυξη και στην ευημερία του τόπου μας». Απαντώντας σε εκείνους τους Ιεράρχες που ανησυχούν ότι κινδυνεύει να χαθεί η «καθαρότητα» της Ελλάδας και του Ελληνισμού σημειώνει: «Ο Ελληνισμός ποτέ δεν σκέφτηκε με κριτήρια αρίας φυλής να διαφυλάξει την φερεγγυότητα του ελληνικού πολιτισμού. Ο ελληνικός πολιτισμός έχει άλλα κριτήρια και άλλες αρχές, την ελευθερία του ανθρώπου και τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου, μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται διαχρονικά».

(Σημείωση "Τσουκνίδας": Καμία φορά ακόμα και η Ιεραρχία μπορεί να σε εκπλήξει. Από μια πρόσφατη συνέντευξή του, καταλαβαίνω πως δεν είναι ευκαιριακή η παραπάνω θέση του. Επίσης ανακαλύπτω ότι είναι υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους. Λέτε να μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα και στην Εκκλησία;)

Έχουμε όλοι δικαίωμα στη μόρφωση; Ακόμα και όσοι δεν ξέρουν Ελληνικά, αλλά ζουν ανάμεσά μας;

Μου ήρθε με ηλεκτρονικό μήνυμα

"Κάλεσμα δασκάλων από το 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

Ενώ η αρμονική συνύπαρξη στο σχολείο παιδιών Ελλήνων και μεταναστών αποτελεί ισχυρό ζητούμενο της ελληνικής κοινωνίας και πρόσταγμα της ελληνικής πολιτείας, στο Α' Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών δικάζεται στις 22 Ιανουαρίου 2010 η Στέλλα Πρωτονοταρίου, πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, με την κατηγορία ότι παραχώρησε τους χώρους του σχολείου για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των αλλόγλωσσων μαθητών. Μαζί της δικάζεται και η δασκάλα η οποία δίδαξε τη μητρική γλώσσα στους μαθητές του σχολείου. Μάρτυρας κατηγορίας ο νυν διευθυντής του 132ου Δημοτικού Σχολείου κ. Γιουτλάκης.

Εμείς, οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, οι οποίοι συναποφασίσαμε με την πρώην διευθύντρια τις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις που εφαρμόστηκαν στο 132ο Δημοτικό Σχολείο, καλούμε όλους και όλες εσάς που αγωνιζόσαστε καθημερινά για μια καλύτερη εκπαίδευση, να παρευρεθείτε την ημέρα της δίκης στο δικαστήριο για να βεβαιώσουμε με την παρουσία μας όχι μόνο την αμέριστη συμπαράστασή μας στην Στέλλα Πρωτονοταρίου αλλά και την πρόθεσή μας να αγωνιστούμε για έναν δικαιότερο κόσμο και ένα σχολείο που θα περιλαμβάνει ισότιμα όλους τους μαθητές και μαθήτριες μας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με δεύτερη αναφορά του ίδιου προσώπου έχει σχηματιστεί δικογραφία και διεξάγεται προκαταρκτική εξέταση από την αστυνομία σε βάρος της Στέλλας Πρωτονοταρίου για δήθεν παράβαση καθήκοντος, επειδή μαζί μας εφάρμοσε προγράμματα διδασκαλίας της αλβανικής μητρικής γλώσσας και μαθήματα ελληνικών στους μετανάστες γονείς.

Δάσκαλοι που εργάστηκαν και εργάζονται στο 132ο Δημοτικό Σχολείο

Κορρέ Χρυσή,  Μακρυγιάννης Γεώργιος, Μάστορα Πολυξένη, Παπαδοπούλου Ευρώπη, Βασιλάκου Παρασκευή,  Παυλοπούλου Ολυμπία,

Βουλαλάς Κλεάνθης, Τσιροπούλου Μαρία,Σκαρτσίλας Σωτήρης, Ευθυμίου Τερέζα,Σταυροπούλου Ηλιάνα, Γεμιδοπούλου Αικατερίνη,Χαραβιτσίδης Πέτρος, Ταζοπούλου Στεργιανή "

Με αυτό τον τρόπο εκφράζω κι εγώ την αμέριστη συμπαράστασή μου, μαζί με 3 ερωτήματα:

1) Πως είναι δυνατόν το Υπουργείο Παιδείας να μην έχει τροποποιήσει ακόμα τους Νόμους, ώστε τέτοιες πρωτοβουλίες , που κανονικά θα έπρεπε το ίδιο να έχει πάρει και να ενθαρρύνει κεντρικά, να μην σκοντάφτουν στην μανία οποιουδήποτε κακοπροαίρετου;

2) Τι κινήσεις έκαναν το Υπουργείο και οι άλλοι σχετικοί φορείς, ώστε ο κακοπροαίρετος δάσκαλος, να αποσύρει μηνύσεις και αναφορές εναντίον των συναδέλφων του, οι οποίες-κατά την γνώμη μου- εκθέτουν την χώρα μας και το εκπαιδευτικό μας σύστημα;


3) Μήπως ειδικά τα Αλβανικά, αλλά και άλλες γλώσσες γειτονικών λαών, θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία μας ως δεύτερη ξένη γλώσσα; (Σε συνεργασία ίσως με τα ανάλογα κράτη, ώστε να κάνουν και αυτά το ίδιο με τα ελληνικά.. Ισως να μην χρειαζόμαστε μόνο τα Αγγλικά για να συνεννοηθούμε οι γείτονες…)

Οι Δάσκαλοι του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών έχουν φτιάξει και ιστοσελίδα για να προβάλουν το έργο και τον αγώνα τους..

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ .taspanb...........@gmail.com: Αναρτηστε το ολοι απαιτηστε την παραδειγματικη Τιμωρια των Ηλιθιων

http://taspa-taspan-taspa.blogspot.com/2010/01/blog-post_12.html

Αντί για Υπερπολιτείες να φτιάξουμε Κοινοπολιτείες.

Σήμερα θα γράψω κι εγώ για τον λεγόμενο Καποδίστρια ΙΙ

Διαβάζω στις ειδήσεις:
"Τον φάκελο "Διοικητική Αναδιάρθρωση" ανοίγει και επισήμως αύριο η κυβέρνηση με τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στις 5 το απόγευμα. Εκεί, ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης θα παρουσιάσει το σχέδιο νόμου για την "Νέα Αρχιτεκτονική στην Αυτοδιοίκηση και την Περιφερειακή Διοίκηση", τον γνωστό σε όλους ως "Καποδίστρια ΙΙ", για τον οποίο η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα ισχύει στις επόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης στα μέσα του προσεχούς Νοεμβρίου.
Ήδη, από σήμερα το απόγευμα θα έχει προηγηθεί σχετική ενημέρωση των βουλευτών – μελών του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ για το θέμα, σε συνεδρίασή του στις 5 το απόγευμα, και "προσύσκεψη" υπό τον Χάρη Παμπούκη ακόμα νωρίτερα στο Μέγαρο Μαξίμου, με τη συμμετοχή εκτός από τον Γιάννη Ραγκούση, του Γραμματέα του κόμματος Σωκράτη Ξυνίδη, αλλά και των Κώστα Σκανδαλίδη και Χρήστου Παπουτσή. Για μετά το υπουργικό συμβούλιο αύριο προγραμματίζεται νέα σύσκεψη, αυτή τη φορά του υπουργού Εσωτερικών, του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ και των προέδρων των νομαρχιακών επιτροπών.
Σύμφωνα με πληροφορίες του www.newstime.gr το σχέδιο νόμου θα χαρακτηρίζεται από την απόφαση για συγχώνευση των 1034 υφιστάμενων δήμων σήμερα σε μόλις 380-390, με ορισμό πάντως "αντιδημάρχου" σε καθέναν από τους παλιούς δήμους που θα πάψουν να υπάρχουν και ενίσχυση των τοπικών συμβουλίων των δήμων. Όπως είναι φυσικό, σημαντικές θα είναι οι αλλαγές τόσο στην χωροταξία, όσο και στη λειτουργία των δήμων, με τις αντιδράσεις σε τοπικό επίπεδο να θεωρούνται δεδομένες. Ήδη, η ΚΕΔΚΕ φέρεται να προειδοποίησε πως θα ανέβαλε το τακτικό της συνέδριο στις 18-20 Ιανουαρίου αν δεν είχε ως τότε στα χέρια της τον "Καποδίστρια ΙΙ" επί του οποίου και επιθυμεί να τοποθετηθεί, πράγμα που συνέβαλλε ως φαίνεται και στην απόφαση για συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου το απόγευμα της Κυριακής, για πρώτη ίσως φορά τα τελευταία χρόνια.
Δεύτερη σημαντική ρύθμιση του προωθούμενου νόμου είναι η κατάργηση των νομαρχιών και η ενίσχυση στη θέση τους των περιφερειών, που θα διοικούνται από αιρετό περιφερειάρχη. Καθεμία από τις σημερινές νομαρχίες που θα πάψει να υφίσταται, θα εκπροσωπείται κατά πληροφορίες από "αντιπεριφερειάρχη", ενώ από χωριστά ψηφοδέλτια θα εκλέγονται και οι σύμβουλοι κάθε περιφέρειας. Οι δύο "υπερπεριφέρειες" Αττικής και Θεσσαλονίκης θα αποτελούν τη λεγόμενη «Μητροπολιτική Αυτοδιοίκηση»...." (Από το NEWSTIME)
Παράλληλα αλλού διαβάζουμε τα παρακάτω:
"Ως όλα δείχνουν, θα αποσαφηνίζεται πως κάθε νησί θα αποτελεί ξεχωριστό δήμο με μοναδικές εξαιρέσεις τη Ρόδο, την Κέρκυρα, την Κεφαλονιά, τη Χίο, τη Λέσβο, την Κρήτη και την Εύβοια, ενώ στους υπό διαμόρφωση δήμους θα δοθούν νέες αρμοδιότητες με βασικό στόχο την εξυπηρέτηση των πολιτών." (DigitalCrete)

Αλλά το καλύτερο είναι εδώ:
"Οι αντιρρήσεις βουλευτών, νομαρχών και δημάρχων

Τα επιχειρήματα των βουλευτών για το θέμα των αιρετών περιφερειαρχών και των συνενώσεων δήμων εστιάζονται κυρίως στις υπερεξουσίες που μεταφέρονται στους δύο αυτούς νέους πόλους. Bουλευτές του ΠΑΣΟΚ μιλώντας στην αυτοδιοίκηση gr εκφράζουν φόβους ότι θα είναι άμεσα εξαρτημένοι τόσο από τον αιρετό περιφερειάρχη (που, άλλωστε θα εκλέγεται, από πολύ μεγαλύτερο εκλογικό σώμα από τους βουλευτές των μονοεδρικών) όσο και από τον τοπικό δήμαρχο, όταν μάλιστα ο δήμος στον οποίο εκλέγεται είναι ταυτισμένος με την εκλογική περιφέρεια. Μάλιστα, όπως λένε με το σχεδιασμό που κάνει το υπουργείο Εσωτερικών κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανόν να συμβαίνει στην πλειοψηφία των δήμων.
Επιπλέον, δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί αν οι αντιπεριφερειάρχες θα διορίζονται από τον περιφερειάρχη (γεγονός που θα του δίνει ακόμη μεγαλύτερες εξουσίες) ή θα εκλέγονται σε ενιαίο ψηφοδέλτιο κατά τα πρότυπα των σημερινών υπερνομαρχιών. Ενδεικτικό της ανησυχίας που υπάρχει ανάμεσα στους βουλευτές σχετικά με τις υπερεξουσίες των νέων τοπικών αρχόντων είναι το γεγονός ότι δεν είναι λίγοι που αρχίζουν να συζητούν σοβαρά το ενδεχόμενο μεταπηδήσουν από τη Βουλή στην τοπική αυτοδιοίκηση. .." (από το ΕVIAPORTAL)

Οι βουλευτές βέβαια διαφωνούν για τους δικούς τους λόγους, αλλά εμείς, οι απλοί πολίτες, δεν χάνουμε, αν ακολουθήσουμε το "ένστικτό" τους για τους δικούς μας λόγους, που είναι η εξασφάλιση μεγάλων δυνατοτήτων λαϊκού ελέγχου της αυτοδιοικητικής εξουσίας.
 Διαμορφώνονται, αν τελικά έτσι είναι τα πράγματα, δυο πανίσχυροι πόλοι στην περιφερειακή διοίκηση ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης. Ναι ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης και όχι τα συμβούλια τους.
Αν συνεχίσει το ίδιο σύστημα, ο επικεφαλής (είτε Δήμαρχος είτε Περιφερειάρχης) θα διορίζεται ουσιαστικά από τα κόμματα πριν τις εκλογές και εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να επιλέγουμε στις πιο πολλές περιπτώσεις τον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. (Ας σημειωθεί ότι περιπτώσεις "ανταρτών" θα εκμηδενιστούν, διότι στα μεγάλα σύνολα, η προσωπική ακτινοβολία "πάει περίπατο". Αν υπάρχει περίπτωση "αντάρτη", αυτή θα είναι  δημιούργημα των Μ.Μ.Ε.)

Αλλά έτσι  "η συμμετοχική δημοκρατία" που διακύρηττε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πάει περίπατο ...Και πρώτα μπορεί να ήταν αυτό το εκλογικό σύστημα, αλλά τα κινήματα παρέμβασης μπορούσαν να εκμεταλευτούν την πολυπλοκότητα και την πολυπολικότητα των οργάνων, ενώ τώρα μειώνονται οι δυνατότητες.
Όσοι έχουμε εμπειρία Καποδιστριακού Δήμου, το έχουμε ζήσει αυτό το έργο σε μικρότερα κλίμακα ήδη.
Φυσικά, δεν μπορεί να αρνηθεί κανένας τους πάρα πολλούς αναπτυξιακούς λόγους που πιέζουν για ευρύτερα και δυναμικότερα αυτοδιοικητικά σχήματα, όπως ας πούμε τις μικρές Περιφερειακές κυβερνήσεις (Βεβαίως στην περίπτωση που αξιοποιηθούν οι δυνατότητες και η κεντρική Πολιτεία δώσει πόρους, γιατί από τον προηγούμενο "Καποδίστρια" δεν είδαμε όλα όσα περιμέναμε.)
Αν υπάρχει αναπτυξιακή αναγκαιότητα, θα πει κανείς ας θυσιάσουμε την δημοκρατία και τα πολλά αιρετά συμβούλια για χάρη της ανάπτυξης. Κι όμως υπάρχει ενδιάμεση λύση:
Αντί για τις Υπερπολιτείες να φτιάξουμε Κοινοπολιτείες. Δηλαδή  να παραμείνουν και να διευρυνθούν οι υπάρχουσες αυτοδιοικητικές δομές, να συμπληρωθούν με ενδιάμεσες άλλες και να συνδεθούν όλες μαζί σε ομοσπονδιακή βάση.

Και το εξηγώ παρακάτω:

1. Να υπάρχουν Κοινότητα ή Δήμος, Επαρχία, Νομός, Περιφέρεια.
Οι υπάρχοντες Καποδιστριακοί Δήμοι δηλαδή να διαλυθούν στις Κοινότητες και τους Δήμους από τους οποίους συνετέθησαν, αφού με το νέο σχέδιο ουσιαστικά αναγνωρίζεται ότι ήταν, λίγο-  πολύ, πρόωρη και βεβεβιασμένη εκείνη η σύνθεση. Στα όρια των Δήμων που προτείνονται σήμερα να έρθει μια καινούργια αιρετή Δομή που θα μπορούσε να ονομαστεί Έπαρχία, οι περισσότερες Νομαρχίες να διατηρηθούν (ενδεχομένως θα μπορούσαν να συνενωθούν 2-3 πολύ μικρές). Και ως επιστέγασμα να έρθει η αιρετή περιφεριακή αυτοδιοίκηση.


2. Να προκύπτουν όλα τα επίπεδα αυτοδιοίκησης από τις ίδιες εκλογές, αλλά με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο για κάθε επίπεδο. Δηλαδή ο κάτοικος της Κοινότητας θα επιλέγει με ένα ψηδέλτιο το κοινοτικό του συμβούλιο, με άλλο ψηφοδέλτιο τους αντιπροσώπους της Κοινότητάς του  στην Επαρχία και ενδεχομένως με το ίδιο ψηφοδέλτιο τους αντιπροσώπους της Επαρχίας του στη Νομαρχία. Τέλος με άλλο ψηφοδέλτιο να επιλέγει τους αντιπροσώπους μιας ευρύτερης εκλογικής περιφέρειας του περιφερειακού συμβουλίου (το πολύ τριεδρική). Δηλαδή όλες κι όλες τρεις κάλπες. Σήμερα έχουμε δύο.

3. Να έχουν όλες οι δομές κάποιον σοβαρό προϋπολογισμό και επάλληλη διάθρωση των υπηρεσιών τους. Δηλαδή π.χ. για την Εκπαίδευση: Επαρχιακή, Νομαρχιακή και Περιφερειακή Διεύθυνση, όπου η κάθε μία θα έχει ένα συγκεκριμένο έργο και όρια αρμοδιοτήτων.

4. Η απλή αναλογική θα μπορούσε με την ευκαιρία, να εφαρμοστεί πιλοτικά στην αυτοδιοίκηση και οι Δήμαρχος (Κοινοτάρχης), Έπαρχος, Περιφερειάρχης να εκλέγονται από τα Συμβούλια τους για μισή θητεία (2χρόνια) με δυνατότητα ανανέωσης, όπως γίνεται με τους αντιδήμαρχους σήμερα και όχι να ορίζονται πριν τις εκλογές.

5. Θα πρόσθετα επίσης ότι για Κοινότητες μικρότερες των 1000 κατοίκων να προβλέπεται μόνο ενιαίο ψηφοδέλτιο.

6. Να προβλεπεται ειδικά για τις Νησιωτικές περιφέρειες η δομή της Ανεξάρτητης Νομαρχίας, η οποία θα συγχωνεύει μέσα της τις αρμοδιότητες και της Νομαρχίας και της Περιφέρειας.
Ήδη πολύ πολυπλοκότητα έχουν από μόνες τους αυτές οι Περιφέρειες και είναι πιο εύκολο να πας στην Αθήνα, παρά στην έδρα της Νησιωτικής Περιφέρειας.

7. Τέλος, εκτός από τους μετανάστες, θα έπρεπε στις δημοτικές εκλογές να δωθεί και η δυνατότητα της ψήφου στα 16.

Στην Ελλάδα έχουμε κουλτούρα κοινοτική με πολλά αιρετά σώματα και πρέπει να την αξιοποιήσουμε.
Η πλάκα είναι ότι σε όσους τοπικούς κομματάρχες έχω μεταφέρει την άποψή μου προφορικά, παίρνω την απάντηση, ότι έτσι "μπλέκονται πολλοί", "καλό είναι να κάνει κουμάντο μια μικρή ομάδα, γιατί αλλιώς χάνεται η μπάλα".  Τα είδαμε όμως τα αποτελέσματα αυτής της αντίληψης.

Περιμένω να δω τον νόμο, αλλά αν κινείται  στην συγκεντρωτική αντίληψη του προηγούμενου Καποδίστρια, θα είμαι από αυτούς που θα αντιδράσουν αμυντικά, αναζητώντας χίλιους λόγους για να παραμείνει η προηγούμενη όχι και τόσο καλή κατάσταση.
 Περιμένω .

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ολη η νεωτερικοτητα ηταν και ειναι μια διαδικασια ταυτοχρονης απομαγευσης και επαναμαγευσης του κοινωνικου δεσμουκαι δεν μπορουμε να κανουμε χωρις την φαντασιωση. Το ζητημα ειναι να μην μας καταπιει .... Να μην παλινδρομησουμε σε ενα εθνικιστικο ναρκισσισμό. δηλαδή σε μια προοιδιπόδεια κατασταση πληρους αρνησης του Αλλου#links

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ολη η νεωτερικοτητα ηταν και ειναι μια διαδικασια ταυτοχρονης απομαγευσης και επαναμαγευσης του κοινωνικου δεσμου και δεν μπορουμε να κανουμε χωρις την φαντασιωση. Το ζητημα ειναι να μην μας καταπιει .... Να μην παλινδρομησουμε σε ενα εθνικιστικο ναρκισσισμό. δηλαδή σε μια προοιδιπόδεια κατασταση πληρους αρνησης του Αλλου

Το βαθύτερο αίτημα της Ιστορίας

Έγραψα χθες για τον Μεγαλέξανδρο.
Είναι τουλάχιστον ανώριμο να υποτιμάς το παρελθόν και να χαρίζεις σύμβολα, εξ αιτίας μιας παντελώς αβασάνιστης ιδεοληψίας, σε ανθρώπους που δεν τους ανήκουν.
Σήμερα ωστόσο θέλω να συμπληρώσω και κάτι άλλο.
Όλοι οι μεγάλοι στην βάση των πόθων, των αναγκών και των ελπίδων των πολλών γίνονται μεγάλοι και βεβαίως χάρη στις δίκαιες ή άδικες θυσίες των λαών.
Όλες οι ελευθερίες, όλες οι συνεργασίες, όλες οι επιμέρους "οικουμενικότητες" καθρεφτίζουν μια βαθύτερη ανάγκη που ανιχνεύεται στην Ανθρώπινη Ιστορία. Ένα "Τέλος", όπως θα έλεγε και ο Αριστοτέλης στον Αλέξανδρο, παρόλο που και ίδιος ο φιλόσοφος, παιδί της επόχής του όπως όλοι μας, δεν μπορούσε να φανταστεί κοινωνικά ένα τέτοιο "Τέλος".
Ένα "Τέλος" που ταυτόχρονα μακροσκοπικά είναι και το βαθύτερο αίτημα της Ιστορίας. Ποιό είναι;
Μας το λέει το έξοχο ελληνικότατο τραγούδι με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη σε ποίηση του Κ. Βάρναλη.
Μη βιαστείτε να με κατατάξετε και να κατατάξετε και τον εαυτό σας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούμε να διαφωνούμε στον δρόμο, αλλά κάπου εκεί θέλουμε να φτάσουμε. Σκεφτείτε το.

Ποιά είναι τα κυδώνια του Αλέκου;

Την αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου την έδωσε μια διαμαρτυρία διότι τον κυρ Αλέκο μας με τα Κυδώνια του (θα τα' χε μεγάλα ο άτιμος), τον Μεγαλέξαντρο ντε, τον διεκδικούν εκτός από τους Σλαβομακεδόνες και οι Αλβανοί...
Στην αρχή σκέφτηκα ότι είναι προβοκάτσια της εξουσίας, να αφήσουμε την κρίση και την αφαίμαξη και να γίνει εντονότερος ο χωρισμός σε "μακεδονομάχους" και "φιλειρηνιστές". Νέες ταυτότητες δηλαδή..
Μετά σκέφτηκα ότι έχουνε ένα λόγο να διεκδικούνε τον Μεγαλέξαντρο από την μεριά της μητέρας του, αφού έχουνε την πεποίθηση ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών και υπάρχει μιαν άποψη ότι η Ολυμπιάδα ήταν Ιλλυρικής καταγωγής, αν και η κρατούσα άποψη της ιστοριογραφίας την θέλει Ηπειρώτισα.
Τέλος πάντων, τίνος είναι η Ολυμπιάδα και πούθ' έρχονται οι Αλβανοί δεν με απασχολεί εδώ.
Άλλο με άβαλε σε σκέψεις:
Η μανία τόσων λαών να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για δικό τους, είτε εξ' αίματος, είτε δια του πολιτισμού.
Η μανία επίσης των εγχώριων "εθνολατρών" να τον αναγάγουν στο απόλυτο σύμβολο..
Οι τελευταίοι όμως έτσι ξώπετσα και φανατικά που παίρνουν τα πράγματα, δεν καταλαβαίνουν ότι κάθε άλλο παρά σύμβολο τους δεν πρέπει να τον έχουν.
Οκ, ήταν στρατηλάτης και κατακτητής. Αλλά αυτό δεν ήταν και τόσο θέμα..Συνέχισε την δουλειά του μπαμπά του και επειδή ο έρμος ο Φίλιππας, που τον έφαγαν οι δικοί του άνθρωποι, είχε κατακτήσει όλη την Ελλάδα, δεν είχε που αλλού να πάει ο μικρός.
Δεν υπήρχαν άγνωστα μέρη για να μη βαριέται ο Βουκεφάλας του.
Εξάλλου η επίθεσή του στην Περσία, ήταν στρατηγικά επιβελημένη. Αν δεν έκανε το ντου αυτός, θα το έκαναν οι Πέρσες, μόλις θα αδυνάτιζε λίγο η ισχύς του. Δεν θα τον αφήναν οι ίδιοι οι Έλληνες με τις διχόνοιες τους κυρίαρχο. Όι Πέρσες το είχαν αποδείξει με τον ρόλο τους στους Πελοπονησιακούς Πολέμους, ότι συνέχιζαν να ενδιαφέρονται και δεν θα άφηναν με τίποτα έναν τόσο δυνατό παίχτη να αλωνίζει.
Αν ήθελε λοιπόν όχι απλά να συνεχίσει, αλλά και να διατηρήσει την επικράτεια που κληρονόμησε, δεν έπρεπε να περιμένει, αλλά να τελειώνει τη δουλειά, σαν καλός απόγονος...
Το μεγαλείο του ήταν άλλο, ήταν η πολιτική του να ενώσει αυτό που έφερνε αυτός από την Ελλάδα με ότι βρήκε στις χώρες που κατέκτησε. Πολιτική για την οποία κατηγορήθηκε ενόσω ζούσε.
Κι όμως, αυτή η πολιτική έκανε ουσιαστικά τον Ελληνικό Πολιτισμό να έχει όση αξία του δίνεται σήμερα ....
Διότι, χωρίς αυτό που έγινε στους Ελληνιστικούς χρόνους, το οποίο αργότερα βρήκαν έτοιμο οι Ρωμαίοι - Ειδωλολάτρες και Χριστιανοί- και το χρησιμοποίησαν χωρίς ψευτοπερηφάνειες (όπως κάνουν όλοι οι πραγματικά δυνατοί της Ιστορίας), ο περίφημος Ελληνικός πολιτισμός, μπορεί να είχε την τύχη και άλλων σημαντικών αρχαίων πολιτισμών της Μεσογείου, που άφησαν γραπτά μνημεία, αλλά εξαφανίστηκαν...
Διότι χωρίς Πρόσληψη δεν υπάρχει και Μετάδοση.
Σήμερα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, οι σημαντικότερες κατάκτησεις γίνονται στο οικονομικό πεδίο. Μάλλον από κάποια σπόντα η Ελλάδα, γίνεται χώρα όπου διασταυρώνονται λαοί ψάχνοντας ψωμάκι, ωστόσο για πολλούς φαντάζει ισχυρή χώρα.
Κάποιοι από αυτούς θα μείνουν, κάποιοι θα φύγουν ξανά, αλλά  όλοι δεν θα χάσουν  τους δεσμούς τους με την γη που τους γέννησε.
Τι θα έκανε ο Αλέξανδρος στη θέση μας;
Πρόσληψη σημαίνει και Μετάδοση.
Είναι Ευκαιρία και όχι Απειλή.
Βέβαια αυτό είναι μια γενική θέση, υπάρχουν κάποια θέματα που πρέπει να προσχεθούν και υπάρχουν και κάποιοι που χρησιμοποιούν την καραμέλά της πολυπολιτισμικότητας ως άλλοθι. Ας τους κάνουμε όλοι κριτική, όταν λένε κούφια λόγια, αλλά ας μη ξεχνάμε τι έγινε και μιλάμε σήμερα για Ελληνικά Γράμματα και άλλα τέτοια...
Διότι ο Αλέκος είχε όντως ωραία κυδώνια και όχι μόνο σεντόνια για λάβαρα...

ΤσουκνιδοΚάλαντα 2010

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
κι αρχή φτωχός μας χρόνος
τα παιδιά, τα παιδιά θα φάει ο Κρόνος!

Αρχή που ήρθ' ένα θεριό
στη γη, στη γη να περπατήσει
τους λαούς, τους λαούς να
τους ζουπήξει

Και ένας σατράπης έρχεται
-άρχοντες τον συντρέχετε-
από την Εσπερία
που μας κά, που μας κάνει την Κυρία

Βαστάει κνούτο και λουρί
-κι'ανατριχιάζει το πετσί-
λουρί και .. παλαμάρι
θα μας σκί, θα μας σκίσει
το τομάρι..

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΟ ΕΣΕΙΣ...