Νέα Εθνική Αντίσταση

Η Κυβέρνηση και οι άλλοι ταγοί του Ενδοτισμού, διαλαλούν ότι τα μέτρα τους ήταν μέτρα  "Εθνικής Σωτηρίας". Τέτοια μέτρα όμως ουσιαστικά εμπνεύσεως ΔΝΤ, πέρα από την καταφανή τους αδικία, στην ουσία θα διογκώσουν τα διαθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας  και κοινωνίας μέσω της κατακόρυφης ύφεσης που θα φέρουν και εν τέλει ενδέχεται να απογειώσουν το πραγματικό χρέος, για το οποίο υποτίθεται ότι λαμβάνονται. Αυτό ακριβώς έγινε μέχρι το 2001 στην Αργεντινή, όταν διαδοχικές κυβερνήσεις με την υπόδειξη και τις πιέσεις του ΔΝΤ, έπερναν ολοένα και πιο σκληρά μέτρα και η εθνική οικονομία ολοένα μαζί με τον λαό "βυθίζονταν".
Μέχρι που ο λαός εξεγέρθηκε πραγματικά (όχι απεργία μιας μέρας μετά περιπάτου...) και μετά από κάποιες πολιτικές περιπέτειες βγήκε μια κυβέρνηση , όχι επαναστατική, απλά μετριοπαθής αλλά όχι ενδοτική.  Επίσης δεν μπορούσε να αγνοήσει το μεγάλο τμήμα του λαού που είχε εξεγερθεί και ήταν πολιτικά ενεργό σε κάθε διαδικασία.
Ακολούθησε πολιτική ακριβώς αντίθετη από τις επιταγές του ΔΝΤ, δηλαδή ενίσχυσης, κρατικού ελέγχου, και όχι "ανοίγματος" της εθνικής οικονομίας και έτσι μπόρεσε και συνέφερε την χώρα.
Σίγουρα μπαίνοντας κανείς στο μάτι των πολυεθνικών, ρισκάρει την ευθεία επίθεσή τους. Όμως ακόμα και να χάσει κάποιο εισόδημα θα κρατήσει την ελευθερία του και την κυριαρχία του. Όχι τώρα που και το εισόδημά του χάνει, αλλά και το μέλλον του υποθηκεύει στις ορέξεις των πολυεθνικών.
Κανείς δεν λέει ότι δεν πρέπει να μειωθεί το εθνικό χρέος.
Το εθνικό χρέος όμως διογκώθηκε τα τελευταία χρόνια και από την παραγωγική καθυστέρηση της χώρας μας.
Εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Στην παραγωγική ανάσταση, αλλά όχι με όρους Καλκούτας...
Από κει και πέρα:
Κανείς δεν βάζει το ενδεχόμενο να διαπραγματευτούμε το χρέος μας, "σβήνοντας" μέρος του.
Όπλα μας εδώ:
Τα αγύριστα Κατοχικά Δάνεια των Γερμανών.
Οι "αγορές" του αιώνα που κάναμε, οι οποίες ήταν σχεδόν πάντα σκάρτες και υπερκοστολογημένες. (Δες C4I κλπ).
Ακούω, από τους Ευρωκράτες ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας. Μα είναι δυνατό να το λένε αυτό σε μία χώρα με συγκριτικά πολύ χαμηλούς μισθούς (τουλάχιστον από τις παλιές χώρες της Ε.Ε.) και ταυτόχρονα την πιο ακριβή σε βασικά είδη;  Στη χώρα με ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού κάτω από το όριο φτώχειας; Πάνω από τις δυνάμεις της ζούσε η παρασιτική ελίτ, όχι οι μισθωτοί και οι μικρέμποροι που είναι αντιμέτωποι με τα λουκέτα.
Αλλά από τους μισθωτούς και τους μικρομικρούς  πάνε να τα πάρουν τώρα.
Και αυτό είναι το ελάχιστο.
Το χειρότερο είναι ότι υποθηκεύεται το μέλλον μας.
Λέξη για τις υπέρογκες πολεμικές δαπάνες που καταλήγουν στις πολυεθνικές.
Κανονικά όποιο αμυντικό υλικό ήταν απολύτως απαραίτητο και μόνο αυτό, έπρεπε να να παράγεται στη χώρα μας με συμπαραγωγή, ξαναφέροντας μέρος του κόστους ως όφελος στην εθνική οικονομία.
Καμία έγνοια για Δημόσιες Επενδύσεις σε παραγωγικές καινοτομίες, που μπορεί να δώσουν γρήγορα, αλλά σταθερά αναπτυξιακά "τινάγματα".
Είδαμε, τόοοοσα χρόνια που αδυνατίζαμε τα εργασιακά δικαιώματα για να έρθει το ξένο κεφάλαιο να επενδύσει, την ποιότητα των επενδύσεων...
Αρπαχτές και πάλι αρπαχτές!!!
Έτσι η επίθεση στον ήρωα της Εθνικής Αντίστασης Μανόλη Γλέζο, αποκτά μια τεράστια συμβολική σημασία.
Μην ακούτε τα δελτία της μαύρης προπαγάνδας των 8!
Μην πιστεύετε τις δημοσκοπήσεις που θα λένε ότι είμαστε λίγοι.
Θυμηθείτε τα μεγάλα ορμητικά ποτάμια ξεκινούν από ένα - δυο ρυάκια!
Θα προσπαθήσουν να σβήσουν την φωνή μας.
Όταν κάθε ΜΜΕ το φρουρούν τάγματα σιδεροφράκτων, για μην μπορέσει ο αντίλαλος της οργής να φτάσει στα αυτιά μας, τότε ο λαός θα καταλάβει το παιγνίδι που του παίζουν!