Ο κυρ- Ευτύχης και οι Ειδήσεις

Ο κυρ- Ευτύχης στο καφενείο έβλεπε στις ειδήσεις τον Λάμπη Κωφό.
Τον έμπλεκαν πάλι με τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο.
Ήθελε να αποχαρακτηρίσει σε κάποια παρθένα περιοχή, από όπου θα περνούσε η «Ιωνία Οδός», ένα δάσος.
Μεγάλη επένδυση: Γκόλφ, Γουότερ Πάρκς, Ξενοδοχεία και δε συμμαζεύεται. Αν δεν ήταν κοντά το Ρίο, θα γινόταν και Καζίνο.. αλλά που ξέρεις στο μέλλον.. Σίγουρα δεν ήταν όλα δικά του τα λεφτά, ίσως μόνο το 1/10, αλλά ο Λάμπης ήξερε να το παίζει αρχηγός της παρέας..
«Ασύμμετρη απειλή» σίγουρα, καθότι βουβαλόπαιδο… Τον ήξερε από σκατιάρικο… Ήταν γιος του Βαγγέλη, του επιχειρηματικού του μέντορα.
Είχε ζηλέψει, ή είχε θυμώσει ο μπαρμπούλης μας; Ένας Θεός ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι έβριζε τα «λαμόγια»…
Έλεγε στα άλλα γερόντια ότι αυτός ήταν πάλι πίσω από την «υπόθεση Πάχνη»…
Ένας φιλαράκος του, που ήξερε από πού ξεκίνησε, του λέει «καλά και δεν πας να του ζητήσεις να σε βάλει και εσένα στο κόλπο, που τον ταχτάριζες στα γόνατα;»
Και έτσι την είπε αναλυτικά την ιστορία του. Ήταν καλύτερη από την πρέφα..
Τον Βαγγέλη Κωφό, τον γνώρισε όταν απολύθηκε από φαντάρος.
Τον έστειλε- να αναπαυθεί η ψυχή του- ο συντοπίτης του, ο συνταγματάρχης του Σ. Υ. Π. με μπιλιετάκι για να πιάσει δουλειά. Μόλις είχαν κανονίσει οι δυο τους μια νέα παραγγελία αρβύλων και όσο να’ ναι… μπορούσε να κάνει κι ο καραβανάς το ρουσφέτι του στον αγαπημένο του λοχία.
Ο Βαγγέλης, πρώην μετανάστης στην Αμερική γύρισε πίσω με ένα κομπόδεμα, όταν οι άλλοι έφευγαν μαζικά κι έχοντας την τεχνογνωσία έφτιαξε μία βιοτεχνία "ανθεκτικών υποδημάτων εργασίας" με σήμα το πέταλο. Αφού με χίλια βάσανα και εκπτώσεις κατάφερε να γίνει προμηθευτής των μεταλλείων «Σκαλιστήρη», πήρε το επιχειρηματικό ρίσκο που θα τον έκανε μεγάλο: Έστειλε δωρεάν στο Στράτευμα τρεις ντουζίνες κιβώτια άρβυλα με τη «φανέλα του Στρατιώτη» της Φρειδερίκας.
Πρέπει να ήταν καλό το προϊόν του, αφού σχεδόν αμέσως άρχισαν οι "εθνικές" παραγγελίες, λίγες στην αρχή που σιγά- σιγά γινόταν όλο και περισσότερες. Στην ακμή του, η βιομηχανία -πλέον- με σήμα το πέταλο δεν έφτιαχνε μόνο αρβύλες και ημιάρβυλα, αλλά και σκαρπίνια και γόβες και δερμάτινες ζώνες και ότι θέλεις.
Ο μπαμπάς Κωφός ήταν κιμπάρης με τους ανθρώπους που του δούλευαν πιστά και ήταν έξυπνοι:
Ο Ευτυχάκος έγινε κάποια στιγμή στέλεχος της επιχείρησης.
Είχε τελειώσει και το εμπορικό γυμνάσιο- σημαντικό προσόν εκείνη την εποχή.
Μέσα στο εργοστάσιο γνώρισε και την Κατινάρα, την ζωηρή εργάτρια
Είχαν ήδη ένα παιδί, όταν, μεσούσης της Χούντας με τα εθνικά θαλασσοδάνεια και με παρότρυνση της Κατινιώς, ξεκίνησε την δουλειά με τα φτηνά παπούτσια.
«Ο λαός πια δεν θέλει ένα ζευγάρι καθημερινό για κάθε τρία χρόνια και ένα καλό να το φοράς από γαμπρός μέχρι μακαρίτης.
Ήρθαν οι μόδες, θέλει πολλά, θέλει χρώμα, σχήμα..
κι αν σκιστεί σε ένα μήνα δεν πειράζει, κοστίζει ίσως λιγότερο από ένα μεροκάματο..»
Ο Βαγγέλης , όχι μόνο δεν θύμωσε, αλλά αφού ανοιγόταν ουσιαστικά σε άλλο τομέα, του έδωσε και αυτός δανεικά..

Σε λίγα χρόνια, να τον μια μέρα στο Περιστέρι…
« Ο γιος μου ο Λάμπης, τώρα που γύρισε από την Αγγλία, θέλει να το ξεκάνει το μαγαζί.
Θέλει να αγοράσει ένα Ξενοδοχείο, που έχει και ξενυχτάδικο μέσα, πάνω στην Εθνική οδό. Βρήκε και αγοραστή τον Παπάκο, που κάνει φανέλες..»
Το πιάσε το νόημα.. Ο Κωφός έβαζε γνωστούς και έμπιστους επιχειρηματίες να μεταπείσουν τον άσωτο υιό..
«Κοίτα κύριε Ευτύχη. Εσύ κι ο πατέρας μου δεν μπορείτε να επιβιώσετε ...
Το βλέπεις ο αγρότης παρατάει το χωράφι σήμερα και πάει να γίνει γκαρσόνι και πίνει και την επιδότηση σε φτηνό ουίσκι.
Εκεί μας πάει το σύστημα.
Εσείς μιλάτε για φίρμες για σήματα-πέταλα και άλλα τέτοια.
Εγώ προσπαθώ να μυριστώ τι θέλει το σύστημα και να τρυπώσω πρώτος, πριν προλάβουν οι άλλοι την πατέντα…Μετά θα τους διώχνω….
Όταν γίνουν πολλοί και δεν αγαντάρω, θα προσπαθήσω να μυριστώ άλλη μηχανή πριν την σκεφτεί άλλος και θα την κάνω και από εδώ.
Εσύ μου μιλάς για συνέχεια, για δημιουργία κτλ και εγώ σου μιλάω για δύναμη.
Πρόσεξε στα λέω αυτά γιατί ξέρεις περισσότερα γραμματάκια από τον πατέρα μου και μπορείς να με καταλάβεις. Αν με καταλάβεις, δεν θα χάσεις, μια μέρα θα με ευγνωμονείς που σου άνοιξα τα μάτια..
Να πάρε παράδειγμα τον Παπάκο, θέλει να πάρει το εργοστάσιο..
Λέει "φανέλες πουλάω στον Στρατό, θα πουλάω τώρα και αρβύλες, λίγο έκπτωση από εδώ, λίγο από κει θα τα καταφέρνω καλύτερα στις παραγγελίες..’"
Όμως ξέρεις πόσο κοστίζει το μπαμπάκι στην Αίγυπτο, γιατί να μην κάνουν κάτω κει τα εργοστάσια που θα φτιάχνουν τις φανέλες. Και πιο φτηνή η πρώτη ύλη και πιο φτηνά τα χέρια.. Σε λίγο, όσους στρατηγούς και να λαδώνει, θα φοβούνται να του δώσουν παραγγελίες, γιατί η διαφορά με τις εισαγόμενες φανέλες θα είναι τεράστια»..
Ο Ευτύχης έφυγε από την συνάντηση με την εντύπωση ότι ο γιος του Βαγγέλη, διάλεγε να ασχοληθεί με τη νύχτα και τη διασκέδαση, αφού αυτό είχε μάθει μέχρι τότε να κάνει στη ζωή του…
Αυτός ήταν ο Λάμπης Κωφός, από ένα μπουρδελοξενοδοχείο, έγινε μάνατζερ πολυεθνικής. Φυσικά από την οικογενειακή παράδοση κράτησε την επιτυχία του μπαμπά του με τη «φανέλα του Στρατιώτη» και την εξέλιξε σε σπέσιαλ μηχανή.
Δεν ζήλευε πια ο Κυρ-Ευτύχης, τώρα πίστευε ότι δεν μπορούσε να γίνει Λάμπης..

Γυρνώντας στο σπίτι ε, ρε χαρές και γλέντια...
Η μικρή κόρη του έδινε συνέντευξη σε έναν ραδιοσταθμό (δεν θα μπορούσε να δίνει στις ειδήσεις που έβλεπαν στο καφενείο..)
Ήταν ηρωίδα..
Πριν από πέντε μήνες που δούλευε σε ένα Σουπερβιβλιοπωλείο στο Κέντρο, επειδή «έπαιζε» με έναν περίεργο τύπο, κουλτουροαυτόνομο συνάδελφο της , μπήκε σε μια οργάνωση που βοηθούσε οικονομικούς πρόσφυγες που η κωλοκατάσταση τους οδηγούσε στην παρανομία. Αρχικά υπερασπίζονταν μαύρους πλανόδιους πωλητές πλαστών Σι- Ντι.
Κάποια στιγμή όμως, ένα «μπατσάκι», παλιός συμμαθητής του κουλτουροαυτόνομου, τους σφύριξε μια ιστορία για «εμπόριο λευκής σαρκός», την οποία την καλύπτουν.
Το σχέδιο το κατάστρωσε η μικρή... Μέχρι Ρώσικα έμαθαν κάποιοι αρσενικοί της παρέας για να παραστήσουν τους πελάτες. Καμιά σαρανταριά άτομα δούλεψαν σα μια γροθιά, μεθοδικά και επίμονα.. Κάποια στιγμή έβαλε στο κόλπο και τον γαμπρό της τον δικηγόρο, όταν χρειάστηκε νομικές συμβουλές.
Το κράτησαν μυστικό οι δυο τους, θα τον χώριζε η μεγάλη, αν μάθαινε ότι άφηνε την αδελφή της να κινδυνεύει και αυτός έστυβε το μυαλό του για ένα μπουλούκι μαλλιάδες..
Αλλά πήγαν όλα καλά. Πιάστηκαν άτομα υπεράνω πάσης υποψίας και λευτερώθηκαν οι κοπέλες…

Ο Ευτύχης δεν μπορούσε να καταλάβει πως αυτή η μικρή, που δεν ήθελε να διαβάσει για να περάσει σε κάποιο διαγωνισμό, που δεν μπορούσε να παρουσιάσει τα προσόντα της στις επιχειρήσεις, κατάφερε να τα βάλει με τη μαφία και να νικήσει…