"Τί σημαίνει αγάπη;"

(Μου ήρθε και εμένα με e-mail, αφού έκανε ένα γύρω σε τουλάχιστον 300 αποδέκτες, από ότι μπορεί να συμπεράνω από τις διευθύνσεις που είδα πριν από αυτή του αποστολέα, νομίζω, "μια και το πνεύμα των ημερών το καλεί", ότι του αξίζει μια θέση στην blogόσφαιρα...)


Μία ομάδα επαγγελματιών ερεύνησε ένα δείγμα παιδιών 4-8 ετών ως προς την ερώτηση :

"Τί σημαίνει αγάπη;"

Οι απαντήσεις ήταν οι εξής:

Τόνια 6 ετών

Όταν η γιαγιά μου έπαθε αρθρίτιδα δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι της τα έβαφε ο παπούς μου παρότι και αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του».

Ρεββέκα 8 ετών

Όταν κάποιος σε αγαπά ο τρόπος πού προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του.

Βασίλης 4 ετών

Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλο.

Κάρολος 5 ετών

Αγάπη είναι όταν βγαίνεις γιά φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του.

Χριστίνα 6 ετών

Αγάπη είναι αυτό πού σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.

Λευτέρης 4 ετών

Αγάπη είναι όταν η μαμά φιάχνει καφέ γιά τον μπαμπά και πίνει πρώτα μιά γουλιά εκείνη γιά να δεί αν τον πέτυχε.

Δανιήλ 7 ετών

Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλο και να μιλάτε. Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία.

Αιμιλία 8 ετών

Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα, αν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.

Πάνος 7 ετών

Αν θέλεις να μάθεις ν’ αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από ένα φίλο πού μισείς.

Νίκη 6 ετών

Υπάρχουν δύο είδη αγάπης. Η αγάπη των ανθρώπων και η αγάπη του Θεού. Αλλά ο Θεός τα έχει φιάξει και τα δύο.

Τζένη 8 ετών

Η αγάπη είναι όταν λες σε ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα.

Ελλη 7 ετών

Η αγάπη είναι σαν το γέρο και τη γριά πού μετά από τόσα χρόνια πού γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι.

Θωμάς 6 ετών

Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου μ΄έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ηταν ο μόνος πού το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος.

Μαρία 8 ετών

Η μαμά μου με αγαπάει πιό πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω γιά ύπνο.

Κλαίρη 6 ετών

Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στο μπαμπά την καλύτερη μερίδα φαί.

Ελένη 5 ετών

Η αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά αξύριστο και βρώμικο και πάλι πιστεύει ότι είναι ωραιότερος κι απ’ τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Χρήστος 7 ετών

Αγάπη είναι όταν το σκυλάκι σου, σου γλύφει το πρόσωπο ακόμα κι αφού το άφησες μόνο του όλη μέρα.

Μαριάννα 4 ετών

Ξέρω ότι η αδελφή μου μ’ αγαπά γιατί μου δίνει όλα τα ρούχα της ακόμα κι άν πρέπει να βγεί έξω και να αγοράσει άλλα.

Λάμπρος 4 ετών

Αφήνω την μεγαλύτερη αδελφή μου να με πειράζει γιατί η μαμά λέει ότι με πειράζει επειδή μ’ αγαπάει. Κι μετά εγώ πειράζω την μπέιμπι σίτερ γιατί την αγαπάω.

Αλεξάνδρα 4 ετών

Όταν αγαπάς κάποιον οι βλεφαρίδες σου ανοιγοκλείνουν και βγάζουν αστεράκια.

Κατερίνα 7 ετών

Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει το μπαμπά στην τουαλέτα και δεν σιχαίνεται.

Μάρκος 6 ετών

Δεν πρέπει να λές σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς.
Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.


Ο συγγραφέας Λέο Μπουσκάλια έκανε κάποτε ένα διαγωνισμό. Ο σκοπός του διαγωνισμού ήταν να βρεθεί το πιό συμπονετικό παιδί. Το βραβείο κέρδισε ένα τετράχρονο αγοράκι πού έκανε το εξής:

Το παιδάκι είχε ένα παππού γείτονα του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει πρόσφατα. Μόλις το παιδάκι τον είδε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει πήγε και απλά έκατσε στην αγκαλιά του. Όταν η μαμά του το ρώτησε τι είχε πεί στον παππού το παιδάκι είπε «τίποτα, απλώς τον βοήθησα να κλάψει».

Η γέννηση ενός Μεγάλου Αναρχικού

Σκέφτηκα, μέρα που είναι και διότι αισθάνομαι την ανάγκη να πω και από εδώ μέσα τις ευχές μου, να γράψω κι εγώ κάτι για τα Χριστούγεννα.
Έτσι κι αλλιώς η "Τσουκνίδα" και με άλλες ευκαιρίες προσπάθησε να φέρει τρέχοντα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά ζητήματα υπό κάποιο άλλο πρίσμα, συχνά ρηξικέλευθο. ( Την έχουμε αυτή την ανάγκη, "γιατί να το κρύψομε άλλωστε"..)
Γιατί λοιπόν να μη το κάνει και σήμερα, «μια τέτοια άγια μέρα», κατά την οποία ακόμα και ορισμένοι που ξέχασαν πως κάνουν τον σταυρό τους, θυμούνται τις αξίες της Χριστιανοσύνης….

Οι πολλοί λοιπόν μάλλον θα εστιαστούν στο μήνυμα της πολυεπίπεδης Ειρήνης, που φέρνει η γέννηση του Χριστού, έτσι σαν μια υπόμνηση ατελέσφορη, ξεχνώντας ότι όσα και να πεις για την Ειρήνη, αν δεν υπάρχει προσπάθεια να γίνει πολιτισμικό, βιωματικό, κοινοτικό μέγεθος, είναι λόγος κενός και όχι καινός. Πολύ περισσότερο, όταν μέσα σε συνεχόμενες κοινωνικές ρηγματώσεις, κάποιοι επιμένουν μονομερώς σε ένα είδος ατομικιστικής ψυχικής ειρήνης, κάτι δηλαδή σαν την Βουδιστική Νιρβάνα, τη βίωση του απόλυτου κενού. Και να μη μιλήσει κανείς για το τραγελαφικό, να κηρύττει κανείς την Ειρήνη, την οποία υπεραμύνεται πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει ούτε στην Πολιτική ούτε στην Τέχνη κλπ, παρά μόνο στην Εκκλησία, και να μην είναι ούτε ο ίδιος, ούτε η παρέα του φορείς αυτής της Ειρήνης…

Οι περισσότερο «θεολογούντες» θα επικεντρωθούν στο νόημα της Ενανθρώπισης.
Θα τονίσουν το γεγονός της μεγάλης τιμής, αλλά και της μεγάλης ευκαιρίας που έγινε για τον άνθρωπο, το απόλυτο, το άχρονο και το άφθαρτο, να ενωθεί με την ανθρώπινη φύση. Κεφαλαιώδους σημασίας πίστη με πολλές ανθρωπολογικές συνέπειες. Πίστη που σε καλεί να πάρεις ένα μεγάλο ρίσκο για το νόημα που μπορεί να δώσεις στη ζωή σου…
Παρόλα αυτά μια τέτοια πίστη, θα άρεσε και στους άθεους Λ. Φώϋερμπαχ και Φ. Έγκελς, διότι με αυτόν τον τρόπο, τον εαυτό του, που θεοποιεί ο άνθρωπος τοποθετώντας τον όμως πολύ μακριά του, ξανακάνει προσπάθεια να τον ξαναβάλει μέσα του…. Έτσι θα το έβλεπαν αυτοί.

Εγώ σήμερα πάντως, θα ήθελα να παρουσιάσω τη γέννηση του Χριστού, ως τη γέννηση ενός Μεγάλου Αναρχικού, του Μεγαλύτερου ίσως όλων των εποχών, αφού παρά τις παρεκτροπές, τις καθυποτάξεις στο όνομά του, τους πουριτανισμούς, τις μαγικές κατανοήσεις των λόγων του, την θεοποίηση του πολιτισμικού περιβλήματος και όχι της ουσίας των διδασκαλιών του, όσα είπε στα Ευαγγέλια πάντα μπορούν να σε εκπλήξουν, να δώσουν μια σπρωξιά σε όλα τα δόγματα που μπορεί να κατασκευάζουν οι κατά καιρούς Φαρισαίοι και Ιεροεξεταστές, για να αισθάνονται ασφαλείς. Να καταδεικνύουν τις ανεπάρκειες όλων των συστημάτων, χωρίς να οδηγούν στον μηδενισμό, ή στο κοινωνικό κενό, με κάθετες αναφορές σε κάποια Θεία πραγματικότητα ή όχι.
Να είναι τόσο απλά όλα: «Ήμουν ξένος και μαζέψατε, άρρωστος και στη φυλακή και ήρθατε να με δείτε, πεινούσα και μου δώσατε να φάω… » Τόσο απλά που νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι, να μη νιώθεις άχρηστος, καθυποταγμένος σε ένα σύστημα σωστών συμπεριφορών αλλά και τόσο δύσκολα, που δεν θα φτάσεις ποτέ στο τέλειο. Γιατί ακόμα και να καταργηθούν τα σύνορα, «ξένοι» θα υπάρχουν. Όση φαντασία και να βάλει κανείς, δεν μπορεί να φανταστεί έναν κόσμο, όπου η κίνηση προς τον Άλλο, δεν θα είναι το ζητούμενο της ζωής…
Να είναι κάποιος που ψιθυρίζει ότι είναι «Γιος του Θεού», αλλά εκεί στη διήγηση των «πειρασμών» να μη θέλει να τους πείσει όλους με κάποιο κόλπο που να καταργεί τη συνείδηση, με μια πρώιμη και συμβολική μαζική προπαγάνδα. Να αρνείται να δώσει στον κόσμο λίγο ψωμί και ασφάλεια για να τον καθυποτάξει.
Να είναι ο Χριστός στον διάλογο με τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή (που μας άφησε στους «Αδελφούς Καραμαζώφ» ο Φ. Ντοστογιέφσκι), ο οποίος ενώ καταλαβαίνει ότι απέναντι στα διακυβεύματα που στήνει η εξουσία και στην αποτελεσματικότητα της, τις περισσότερες φορές είναι ανίσχυρος, εντούτοις γνωρίζει ότι η τελική νίκη είναι από την πλευρά του δικού του δρόμου της Ελευθερίας…

Δεν διάλεξα τυχαία να προβάλλω σήμερα την Γέννηση του Χριστού, ως αυτή του Μεγάλου Αναρχικού. Η κάθε εποχή, διαλέγει να εστιαστεί στην πλευρά αυτής της καθοριστικής για την Ανθρωπότητα προσωπικότητας, την οποία έχει ανάγκη.

Έναν τέτοιο Αναρχικό ίσως έχει ανάγκη και η εποχή μας.

Και με αυτή την ευκαιρία Καλές Γιορτές με Ειρήνη και Ελευθερία έξω και μέσα.

Ο Συνδικαλισμός στη Μέγγενη...

Ο αέρας δεν μυρίζει καλά για το συνδικαλιστικό κίνημα.

Ορισμένοι μπορεί να μυρίζουν μπαρούτι, άλλοι - οι πιο πολλοί- μπορεί να μυρίζουν σαπίλα και για αυτό να φεύγουν μακρυά.

Δεν θα πω πολλά, "να μην το κουράσω" απόψε, άλλωστε γι αυτό είναι τα ηλεκτρονικά ημερολόγια για να επανερχόμαστε..

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν οι τραγελαφικές ανακοινώσεις της ΓΣΣΕ, που προειδοποιούσε τους εργαζόμενους που συμμετείχαν σήμερα στην απεργία και δεν καλύπτονται από πρωτοβάθμια σωματεία, ότι  είναι παράνομοι. Και αυτό δήθεν για να προστατέψουν τους εργαζόμενους, σαν να είναι βλάκες οι τελευταίοι και να μη γνωρίζουν τα αυτονόητα. Σιγά μεγάλοι προστάτες της Εργατικής Τάξης...σκεφτήκατε ποτέ τι γίνεται όταν εσείς προκύρησσετε νόμιμες απεργίες. Δεν δουλεύουν όλοι στις ΔΕΚΟ.  Πόσοι εργαζόμενοι που θέλουν, έχουν το κουράγιο να απεργήσουν σε πολλά κάτεργα, που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας;  Και υπάρχουν (ανάμεσα στα άλλα) χάρη και στην έλλειψη ενός πραγματικά δυναμικού και αποτελεσματικού εργατικού κινήματος.

Αλλά για την κακοδαιμονία ευθύνονται και οι άλλοι. Αυτοί που χωρίς να έχει ορκιστεί η νέα κυβέρνηση κατέβασαν ελεγχόμενα σωματεία στο δρόμο σε μια κατάσταση που από μακριά βρώμαγε επίδειξη κομματικής δύναμης. Σαν να μην τους ενδιέφερε να μπορούν να προσεγγίσουν πολλούς περισσότερους όταν έρχόνταν η ώρα,  η οποία ήρθε γρήγορα, ελαχιστοποιώντας τις υπόνοιες για κομματική εκμετάλευση. Σαν να ήθελαν να δείξουν ότι το κόμμα κάτι της εκατό που έχασαν στις εκλογές το έχουν στο δρόμο...

Και έλα τώρα εργατοπατέρα της ΓΣΣΕ, ας θεωρήσουμε θεμιτά τα κομματικά σου αντανακλαστικά, να μη συρθείς πίσω από το ΠΑΜΕ και προκυρήξεις και εσύ- νόμιμη βρε- Γενική Απεργία, εσύ που κρύβεσαι πίσω από δάχτυλό σου, ότι ο διάλογος για το Ασφαλιστικό ακόμα δεν ξεκίνησε...

Ξεχνάς ότι απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα στον ιδιωτικό τομέα, δεν είναι μόνο η όποια Κυβέρνηση, δεν είναι κυρίως η Κυβέρνηση, αλλά το Κεφάλαιο, οι έχοντες την οικονομική ισχύ, αυτοί που κερδίζουν από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Αυτοί που με τα όπλα τους, από τα ΜΜΕ που ελέγχουν, μέχρι τους διεθνείς οίκους -αξιολογητές των οικονομιών που αυτοί πληρώνουν, έχουν δημιουργήσει κλίμα, ότι για όλα φταίει το ανεπαρκές ξεζούμισμα του εργαζόμενου.

Απέναντι σε αυτούς έπρεπε να δημιουργήσεις αντικλίμα με μια προειδοποιητική γενική απεργία που "θα έσπαγε κόκκαλα".
Να στεκόσουν βρε, εσύ ο ασφαλής εργαζόμενος ΔΕΚΟ, που δέχτηκες οι νεοπροσλαμβανόμενοι συναδελφοί σου να είναι σε χειρότερη μοίρα από σένα,  να στεκόσουν μπροστά από τα τεραστιοκαταστήματα για να περιφρουρήσεις την γενική απεργία. Να έχει η απεργία συμμετοχή 100%. Τότε ίσως ξεπερνούσες και τη ζήλια κάποιων για το "παντεσπάνι" σου, είτε αυτό είναι ευνοϊκότερα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, είτε οτιδήποτε άλλο.

Τι θα έκανες στη χειρότερη περίπτωση;

Θα έδινες διαπραγματευτική ισχύ στη δική σου κυβέρνηση, να μείνει σε αυτά τα λίγα που υποσχέθηκε προεκλογικά (που το ξέρεις ότι είναι λίγα) και να μην κάνει τα άλλα που της υπαγορεύουν...

(Γιατί δεν βοηθάς να φανεί αυτό; Γιατί θέλεις να δικαιώσεις όσους λένε ότι το παιγνίδι είναι "από πριν ξεπουλημένο" ; Ή είναι; )

Και έτσι αυτοπαγιδεύτηκες, άρχισες να μυρίζεσαι το ενδεχόμενο κάποιοι, που νομίζουν ότι ο ΛΕΝΙΝ είναι αστέρας της ΡΟΚ, να κάνουν αυτό που λέει το ΠΑΜΕ, γιατί αυτό τους λέει η καρδιά τους και να χρεωθούν εκεί και να τους χάσεις εσύ. Γι' αυτό έβγαλες και τις γνωστές ανακοινώσεις...

Τέλος πάντων, με όλα αυτά φάνηκε ξεκάθαρα σε ποιά μέγγενη βρίσκεται το συνδικαλιστικό κίνημα.
Στη μέγγενη αυτών που το αντιλαμβάνονται ως μια επιτροπή προτάσεων, κάτι σαν ΜΚΟ, αν όχι "Επιμελητήριο Εργατών" από την πλευρά του Κράτους και των άλλων που το αντιλαμβάνονται σαν πολιορκητικό κριό στα χέρια μιας πρωτοπορίας "φωτισμένων" που έχουν τη σωστή θεωρία. Ξεχνάνε ότι οι θεωρίες θα έμεναν θεωρίες, αν δεν υπήρχαν οι εργάτες, οι "αλυσίδες" και οι άνθρωποι, οι οποίοι συνήθως χωρίς να ξέρουν και πολλές θεωρίες, έστησαν σωματεία, συνεταιρισμούς κλπ.

Σήμερα κινδυνέυει το εργατικό κίνημα να μείνει ένα φολκλόρ, αν δεν το αφήσουν αμφότεροι που κόπτονται για το συμφέρον της εργατικής τάξης, να ζυμωθεί μόνο του, χωρίς "γραμμές". Με ιδεολογίες ναι, δεν γίνεται αλλιώς, αλλά χωρίς "γραμμές". Διότι οι ιδεολογίες στις κρίσιμες στιγμές έχουν και περιθώρια να τα βρουν, οι "γραμμές" που εξυπηρετούν στην τελική ανάλυση την "επιτυχία" των στόχων μιας κομματικής ιεραρχίας όχι.

Διότι στην παρούσα φάση ο "συμβιβασμένος" μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν περιθώρια και πολλών συμβιβασμών σε μια κατάσταση  στην οποία το παιδί είναι εδώ και 15 χρόνια σε πολύ χειρότερη μοίρα από τον γονιό του (στην Ελλάδα τουλάχιστον αυτό δεν έχει ξανασυμβεί μετά το 1900), αλλά και ο "επαναστάτης" μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν έχει ελπίδες να γίνει μια βαθύτερη αλλαγή, αν ο εργαζόμενος δεν κερδίσει κάποιες νίκες σε σχέση με αυτό. Εκτός αν περιμένει να γίνουν πόλεμοι, λιμοί, λοιμοί, καντοπντισμοί  σαν τον θρησκόληπτο που περιμένει τον αντίχριστο, για να έρθει η δευτέρα παρουσία...

Δεν ξέρω γιατί όλη την ώρα που έγραφα αυτά είχα στο μυαλό μου τον Άρη, που τον αποκύρηξαν οι μεν για να τον σκοτώσουν οι δε.

Αντίσταση στους Κερδοσκόπους!

Αναδημοσιεύω από την διαδικτυακή οικονομική εφημερίδα "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ- ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 10", το παρακάτω άρθρο ενδεικτικό της θανάσιμης παγίδας που έχει στηθεί γύρω από τον Ελληνικό Λαό. Και αναρωτιέται κανείς, γιατί το Ελληνικό Κράτος δεν προσπαθεί να κάνεις κάποιες κινήσεις να ξεφύγει από τον εξωτερικό δανεισμό. Γιατί δεν εκδίδει λαϊκά ομόλογα, έτσι ώστε μέρος των αναγκών του να καλυφθεί από τον ασφαλέστερο και φθηνότερο εσωτερικό δανεισμό; Γιατί δεν κάνει αγώνα μαζί με άλλες χώρες που έχουν υψηλό χρέος (π.χ. Ιταλία), έτσι ώστε να δανειστεί απ' ευθείας από την Ευρωπαϊκή ΚεντρικήΤράπεζα με το σταθερό επιτόκιο που δανείζει η τελευταία τις εμπορικές τράπεζες, έτσι ώστε τα "σπρέντ" να μην έχουν τόση σημασία; Μήπως η κρίση θεωρήθηκε ευκαιρία για να περάσουν επώδυνες αλλαγές;
Η Ελληνική Κυβέρνηση προς το παρόν φαίνεται να προσπαθεί να βρει έναν κάπως εναλλακτικό δρόμο, που να απέχει από τα ακραία σενάρια λιτότητας, χωρίς ωστόσο οι φραστικές διαβεβαιώσεις να μας καθησυχάζουν, καθώς οι πιέσεις των αγορών, έτσι μάλιστα όπως προβάλλονται από τα κατεστημένα ΜΜΕ συνεχίζουν να δημιουργούν κλίμα.
Μήπως εκτός των διαβεβαιώσεων, πρέπει να κάνει και κάποια στροφή, όπως ας πούμε να δείξει ότι μπορεί να δανειστεί από τους πολίτες της, οι οποίοι και θα εμπιστεούν την πιστοληπτική της ικανότητα;

"Σε ομηρία μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου του 2010 επιδιώκουν οι μεγάλες ξένες τράπεζες να κρατήσουν την αγορά των ελληνικών ομολόγων, δημιουργώντας «παράπλευρες απώλειες» και στο ΧΑ. Στόχος τους, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, να επαναλάβουν το μεγάλο κόλπο του πρώτου τριμήνου του 2009, που απέδωσε κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων.

Το «παιχνίδι» της αστάθειας στην αγορά των κρατικών ομολόγων στήνεται μεθοδικά από τις ισχυρές ξένες τράπεζες, που μπορεί να «κονταροχτυπιούνται» για τα μερίδιά τους στις εκδόσεις του Δημοσίου (πρωτογενής αγορά), αλλά βλέπουν τα συμφέροντα τους να συγκλίνουν σε ένα σημείο: στην ανάγκη να διατηρηθεί ένας υψηλός βαθμός αβεβαιότητας, που δεν θα επιτρέψει στο Δημόσιο να μειώσει το κόστος δανεισμού.

Είναι χαρακτηριστικό, όπως σχολιάζουν τραπεζικά στελέχη, ότι αμέσως μόλις εξαντλήθηκαν τα σενάρια χρεοκοπίας της χώρας, μετά τις δηλώσεις των κορυφαίων αξιωματούχων της Ευρωζώνης, ανακαλύφθηκε η επόμενη «καραμέλα» που θα αναμασούν οι αναλυτές των ξένων οίκων για να διατηρείται το κλίμα αβεβαιότητας.
Πρώτα η Goldman Sachs και αμέσως μετά τη UBS την Παρασκευή έδωσαν στη δημοσιότητα εκθέσεις που «παίζουν το χαρτί» της ύφεσης στην Ελλάδα, η οποία θα είναι αποτέλεσμα των αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων που θα είναι υποχρεωμένη να θέσει σε εφαρμογή η κυβέρνηση, στη βάση της συμφωνίας της με τους εταίρους της Ευρωζώνης και την ΕΚΤ, για την παροχή υποστήριξης στη χώρα, αν αντιμετωπίσει προβλήματα δανεισμού.
Χονδρικά, τονίζουν αναλυτές, επιχειρείται «εγκλωβισμός» της επενδυτικής εικόνας της Ελλάδας ανάμεσα σε δύο κακά σενάρια:
- Όσο η κυβέρνηση θεωρείται ότι παραμένει «απείθαρχη» στις υποδείξεις των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης, όσο τα μέτρα που ανακοινώνει θεωρούνται «αδύναμα», αξιοποιούνται τα σενάρια χρεοκοπίας, που ανεβάζουν το spread σε ακραία ύψη.
- Όταν η κυβέρνηση καταφέρνει να βρει μια ισορροπία με τις Βρυξέλλες και εμφανίζεται αρκούντως αποφασισμένη να βελτιώσει την εικόνα των δημοσίων οικονομικών, οι αναλυτές αλλάζουν «τροπάρι» και βλέπουν βαριές επιπτώσεις από το δημοσιονομικό «σφίξιμο» στην πραγματική οικονομία, με συνακόλουθες πιέσεις στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, με τελικό «θύμα» το τραπεζικό σύστημα.
Αυτά τα σενάρια, βεβαίως, έχουν σοβαρές αντιφάσεις, οι οποίες όμως παραβλέπονται από όσους επιμένουν να «γκριζάρουν» την εικόνα της Ελλάδας: για παράδειγμα, η Merrill Lynch ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες, ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο θετικής έκπληξης από την ελληνική οικονομία, με ρυθμό ανάπτυξης άνω του 2% το 2010. Εξάλλου η ίδια η Goldman Sachs, που στην τελευταία της έκθεση δεν βρίσκει, παρά την πτώση των τιμών, ούτε μία ελληνική τραπεζική μετοχή να συστήσει για αγορά, είχε μέσα στο δεύτερο εξάμηνο συμμετοχή στο σχήμα αναδόχων/εγγυητών της μεγάλης αύξησης κεφαλαίου της Εθνικής, ενώ πρωταγωνίστησε και στην πρόσφατη διάθεση ιδίων μετοχών της Eurobank –στις περιπτώσεις αυτές η τράπεζα δεν φάνηκε να προβληματίζεται από την «καταστροφή» που θα φέρει η ύφεση…
Ποιος είναι, όμως, ο στόχος του «εγκλωβισμού» της αγοράς, με αυτή την εναλλαγή αρνητικών εκθέσεων, για τα δημόσια οικονομικά ή για την πραγματική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα; Για τις μεγάλες τράπεζες και ειδικά για όσες έχουν μεγάλη συμμετοχή τα τελευταία χρόνια στην κάλυψη των ελληνικών εκδόσεων ομολόγων στόχος φαίνεται ότι είναι να επαναληφθεί το ρεκόρ κερδών του πρώτου τριμήνου του 2009, όταν το Δημόσιο δανείσθηκε το κολοσσιαίο ποσό των 36 δις. ευρώ με τεράστιο κόστος, αφού εκείνη την περίοδο το spread στη δευτερογενή αγορά εκτινασσόταν πάνω και από τις 300 μονάδες βάσης.
Εξαιτίας της ανασφάλειας που επικρατούσε, το Δημόσιο είχε υποχρεωθεί να μοιράσει αυτή την τεράστια πίτα σε ελάχιστες τράπεζες: αν προσέφευγε σε ανοικτές δημοπρασίες για να περιορίσει το κόστος δανεισμού, θα κινδύνευε να μείνει ακάλυπτη μία δημοπρασία και να ξεδιπλωθούν τα σενάρια της χρεοκοπίας, γι’ αυτό και το σύνολο του δανεισμού εκείνη την περίοδο αντλήθηκε με πανάκριβες κοινοπρακτικές εκδόσεις, τις οποίας νέμονταν πενταμελή σχήματα αναδόχων –τέσσερις ξένες, μία ελληνική τράπεζα.
Μέσω αυτών των σχημάτων, που εκτός των άλλων εισέπραξαν και υπέρογκες προμήθειες, το κόστος δανεισμού διατηρήθηκε σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα αφήνοντας πρωτοφανή κέρδη σε λίγες τράπεζες και τους πελάτες τους. Ο τομέας Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ είχε υπολογίσει τότε ότι το Δημόσιο θα πληρώνει για πολλά χρόνια 950 εκατ. ευρώ περισσότερα κάθε χρόνο, από όσο θα πλήρωνε η Γερμανία για να αντλήσει το ίδιο συνολικό ποσό!
Προφανές είναι, ότι ο μόνος τρόπος για να συρθεί το Δημόσιο και το πρώτο τρίμηνο του 2010 σε εκδόσεις τίτλων μέσω κοινοπρακτικών σχημάτων και με πολύ υψηλές αποδόσεις είναι να διατηρηθούν οι πιέσεις στην αγορά με συνεχείς εκθέσεις, που θα προβάλλουν μόνιμα τα πιο δυσμενή σενάρια, είτε η κυβέρνηση ακολουθεί «σωστή» πορεία προς τη δημοσιονομική προσαρμογή, είτε αποκλίνει…"

δείτε κόλπα της εργοδοσίας...

ΑΘΗΝΑ 12/12/09



ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ  ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ


Λυσάνδρου 7 – Πλ. Αττικής


Τ.Κ 10446 ΑΘΗΝΑ


ΤΗΛ/ΝΟ – FAX 2110113757


e- mail mailtosettea@yahoo.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΘΕΜΑ: Παράσταση διαμαρτυρίας στην A.C.S Αγίας Παρασκευής

Στην A.C.S Αγίας Παρασκευής στις 03/12/09 μέσα σε ένα βράδυ μεταβιβάσθηκε η εταιρεία σε άλλον πράκτορα, ο παλιός πράκτορας αποχώρισε χωρίς να καταβάλει στους εργαζόμενους τους οφειλόμενους μισθούς και της νόμιμες αποζημιώσεις .Ο καινούργιος πράκτορας ισχυρίζεται ότι αγόρασε μόνο τα δικαιώματα του πρακτορείου και όχι τις υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους η δε κεντρική A.C.S που παρέχει τα πρακτορεία και την άδεια ταχυδρόμησης – ταχυμεταφοράς σφυρίζει αδιάφορα..

Οι συνάδελφοι βρίσκονται σε ένα αγώνα ώστε να τους καταβληθούν οι οφειλές και να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας τους στο πρακτορείο με τα ίδια δικαιώματα που είχαν με τον προηγούμενο πράκτορα.

Το Σωματείο Εργαζομένων Ταχυδρομικών Ταχυμεταφορικών Επιχειρήσεων Αττικής ( Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α ) καλεί τους εργαζόμενους στην ταχυμεταφορά - ταχυδρόμηση , πρωτοβάθμια σωματεία , εργατικά σχήματα , εργαζόμενους , το Ε.Κ.Α και την Ο.Ι.Υ.Ε σε παράσταση διαμαρτυρίας την Δευτέρα 14/12/09 και ώρα 06.30 π.μ στην A.C.S Αγίας Παρασκευής, Μεσογείων 466.



• ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗ

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ


Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Άσε με να κάνω λάθος

Στη μνήμη του Αλέξη Γ. και της αυθόρμητης εξέγερσης των φίλων του.

Πως κατασκευάζεται ο Ρατσισμός!

Στη Σάμο, στην οποία καθημερινά "εκβράζονται" ζωντανοί και πεθαμένοι δεκάδες πρόσφυγες, εδώ και λίγους μήνες, τα πλοία δεν μεταφέρουν τους πρόσφυγες που αποφυλακίζονται με διοικητική απέλαση από το Κέντρο Κράτησης, επειδή το Κράτος χρωστά στους πλοιοκτήτες τα εισιτήρια τους εδώ και πολύ καιρό. Παρ' ότι γίνονται ενέργειες το πρόβλημα δεν έχει λυθεί ακόμα. Έτσι η Σάμος πήρε μια μικρή γεύση Αγίου Παντελεήμονα....

Οι Πρόσφυγες μένουν όπου βρουν, όπως στο υπό κατάρρευση "Ξενία" της Σάμου και χρησιμοποιούν για τις ανάγκες τους το νερό και τις τουαλέτες που υπάρχουν στο Δημοτικό Κήπο.
Επίσης κυκλοφορούν στους επαρχιακούς δρόμους, ψάχνοντας ίσως προσωρινή δουλειά και κατάλυμα, πράγμα δύσκολο, καθώς ακόμα και οι ελεήμονες φοβούνται ότι μπορεί να κατηγορηθούν για "διακίνηση λαθρομεταναστών"...
Κάποια στιγμή έγιναν κάποιες διαρρήξεις περιπτέρων, οι οποίες αποδόθηκαν ανυπόστατα σε πρόσφυγες (παρότι έγιναν διαπιστωμένα από Έλληνες), αλλά δεν έφτασε αυτό, αλλά κάποιοι άρχισαν να διασπείρουν φήμες και για βιασμούς και μάλιστα ανηλίκων (το τελευταίο ευτυχώς δεν γράφτηκε πουθενά, αλλά αποτέλεσε για μέρες ένα είδος "αστικού μύθου").
Επίσης "μια επιστολή από Δν/ση Σχολείου που μοιράστηκε σε γονείς για την ασφάλεια των παιδιών" (δες δημοσίευμα εφ. "ΣΑΜΙΑΚΗΣ" στις εικόνες αυτής της ανάρτησης), αν και δεν είχε αυτήν την αιτία, από κάποιους συνδέθηκε με το θέμα των προσφύγων..

Οι φήμες ανάγκασαν την Νομαρχία να βγάλει σχετική ανακοίνωση και να τις διαψεύσει, αλλά και την διοίκηση της Αστυνομίας να τις διαψεύσει στα τοπικά Μ.Μ.Ε.

Σημαντική και ελπιδοφόρα παράμετρος η κινητοποίηση τοπικών κοινωνικών φορέων, όπως " Η ΠΑΝΣΑΜΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ" , και "Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ"

Δείτε τις λεπτομέρειες του θέματος από την Τοπική εφημερίδα "Χαραυγή" (αρ.Φ.717/28ΝΟΕ209) , όπου και το εξαίρετο άρθρο του εκδότη της Κώστα Τζίχα  «Εμείς και οι ''Άλλοι''» (στις εικόνες της ανάρτησης) , από το τοπικό "Ράδιο Αρμονία" καθώς και από την εφημερίδα "ΣΑΜΙΑΚΗ" (στις εικόνες της ανάρτησης).