Παγκόσμια Μέρα Ποίησης ... "Και να αδελφέ μου..καταλαβαινόμαστε τώρα"

"....Και να, αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα-ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα,
δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί
θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουν το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη
έτσι να λέμε πια τα σύκα: σύκα, και τη σκάφη: σκάφη,
κ' έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε: «τέτοια ποιήματα σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα».
Αυτό θέλουμε και μεις.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε,
αδελφέ μου, απ' τον κόσμο
εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο."

Παγκόσμια μέρα ποίησης σήμερα, αλλά μάλλον καθυστέρησα να την τιμήσω. Ήθελα να βρω ένα ποίημα που να μιλάει για την Ποίηση, όλη τη μέρα έψαχνα ένα που να με εκφράζει.
Κατέληξα στο πιο γνωστό.
Μέχρι και οι "ξεγάνωτοι ντενεκέδες" της σκουπιδοτηλεόρασης
το σκέφτηκαν κάποτε...
Έλα όμως που κανένα άλλο ποίημα δεν εκφράζει καλύτερα αυτό που για μένα είναι Ποίηση.
Σας το προσφέρω μαζί με ένα γειτονικό σε μένα την Τσουκνίδα Κυκλάμινο, σαν αυτό που γοήτευσε τον Γιάννη Ρίτσο.