πρώτα θέμα και μετά αποκαλύψεις..

Πηγαίνοντας χθες στο περίπτερο να πάρω τις κυριακάτικες εφημερίδες μου (2-3 παίρνω κάθε βδομάδα), το μάτι μου έπεσε σε πρωτοσέλιδο με τα οικογενειακά βάσανα 2 ηγετικών στελεχών του ΣΥΝ.
Και στεχωρήθηκα πολύ, γιατί μου αρέσει ο "αποκαλυπτικός τύπος", όταν όμως έχουν σχέση οι αποκαλύψεις με τη δημόσια ζωή.
Όταν πρόπερσι γράφανε για το εκκλησιαστικοδικαστικό κύκλωμα, την είχα πάρει αρκετές φορές τη συγκεκριμένη εφημερίδα.
Ακόμα και όταν γράφανε για τις σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιων, είχε κάποιο νόημα, λόγω του "ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί".
Αλλά γιατί να έχουν νόημα τα πρωτοσέλιδα για τους 2 πολιτικούς και πατεράδες;
Μήπως ο Συνασπισμός είπε ποτέ ότι οι νέοι που καταφεύγουν σε αυτού του είδους την πολιτική βία, δεν έχουν πάρει καλή αγωγή από τα σπίτια τους;
Μήπως είπε ότι όλοι οι νέοι που πέφτουν στην παγίδα των ναρκωτικών προέρχονται από "κακές" οικογένειες;
Ή μήπως δεν διεκδίκησε την προστασία των δικαιωμάτων οικογενειών δολοφόνων, παιδεραστών κλπ;
Από το διαδίκτυο παραθέτω την άποψη του ενός πατέρα, που δεν κρύφτηκε, αλλά αναλόγως πολύ γρήγορα μίλησε. Και μπείτε στη θέση του, ω αναμάρτητοι!

Και μόνο τρεις σημειώσεις για την ουσία του θέματος που ξεπερνά, τα πρόσωπα:

1. Και βέβαια, είναι πιο δύσκολο να είσαι γονιός, από τα να είσαι πολιτικός ηγέτης. Όχι μόνο σήμερα, αλλά πάντα!
Γιατί το πρώτο έχει μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή. Με λίγα λόγια ένας ηγιής άνθρωπος, όταν είναι ηγέτης παίρνει τα ρίσκα του και αν δεν πιάσουν γυρίζει σπίτι του.
Από το σπίτι του όμως, που να πάει;

2. Η ιστορία του νεαρού μου θύμισε την εξέγερση της Αργεντινής πριν μερικά χρόνια.
Όπου το πλήθος λεηλάτησε σούπερ μάρκετ, ίσως και τράπεζες.
Μη βαράτε... δεν το προτείνω τώρα αυτό! Αλλά δείχνει που μπορεί να φτάσει η κατάσταση, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα με πιο ομαλό τρόπο.
Και η παρορμητική πράξη του Αργεντινού πλήθους, έχει ένα συμβολισμό:
Οι Τράπεζες με τα τεράστια κέρδη συνεχίζουν να υπάρχουν, επειδή το θέλουμε εμείς.
Ας υπολογίζουν λοιπόν και τους φτωχούς.
Όσο το λέει σθεναρά αυτό η δημοκρατική πολιτική, τόσο θα εντάσσει και τέτοιους θερμόαιμους νεαρούς στον κύκλο της. Γιατί χρειάζεται και το θερμό αίμα, όχι μόνο το ψυχρό.

3. Τώρα για τα Ναρκωτικά, αφήστε το. Πόσες φορές έχει ειπωθεί ότι ο καθένας από μας, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να πέσει σε αυτόν τον κύκλο. Και αν πέσεις θα κάνεις πολλά.
Επίσης δεν σημαίνει ότι ένας εθισμένος άνθρωπος είναι και ένα μηδενικό.
Μη ξεχνάτε ότι ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι, ο άνθρωπος στον οποίο πολλοί ανατρέχουν όταν θέλουν να μιλήσουν για το βάθος του ανθρώπινου ψυχισμού, υπήρξε- σχεδόν μέχρι το τέλος- αθεράπευτα εθισμένος χαρτοπαίχτης!
Να μην έχει κοινωνικό ρόλο όλη η οικογένεια ενός εθισμένου, να μην έχει και ο Ντοστογιέφσκι;

Αυτό λοιπόν που εγώ προτείνω σε όλους που μιλάνε δημόσια:

ΠΡΩΤΑ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ!