"Τώρα που 'ναι Αποκριές και το κάνουν κι οι γριές"...

Οι Αποκριές είναι θέμα προκλητικό και η πρόκληση ως τσουκνίδα μου αρέσει πολύ.
Προκλητικό, όχι μόνο γιατί η Εκκλησία είχε καταδικάσει τον Καρνάβαλο.
Προκλητικό γιατί ακόμα και σήμερα, ο αστικός καθωσπρεπισμός μας δυσκολεύεται με τον πραγματικό Καρνάβαλο...

Όσοι θέλουν να βάλουν τα πράγματα σε κουτάκια, δεν μπορούν να δουν πόσο εύθραυστα, αλλά και διαπραγματεύσιμα είναι τα όρια ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό, στο "άγιο" και στο "βέβηλο", στην μελωδία και στον θόρυβο...

Εμείς οι ουσιαστικά Μεθοριακοί, λειτουργικά όμως υγιείς, διότι παίζουμε με τα όρια, έχοντας επίγνωση τους και από Θέση, όχι μόνο από Ανάγκη, βρίσκουμε την χαρά μας σε καταστάσεις Καρνάβαλου...Αν θέλετε έτσι προέκυψε και το Ψευδώνυμο μου εδώ πέρα "Καπιταλιστικό Κουμούνι" (αν και λόγω των ημερών μπορεί να γίνει και "Ευρωπαϊκό Αλ-μούνι" ...)
Ο Καρνάβαλος, όταν δεν είναι εμπορική καρικατούρα, είναι όργανο της Κοινότητας, γι’ αυτό δεν κατάφερε να τον σβήσει η Εκκλησιαστική οργάνωση, διότι ενυπήρχε στην ίδια την Κοινότητα, την οποία ζητούσε να την φέρει στην Ενορία..
Λένε αρκετοί Θεολόγοι, ότι το αρχαίο δράμα έχει "μετακενωθεί" στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, Η σάτιρα δεν έχει χώρο;
Φαίνεται ότι με το πέρασμα των αιώνων να αμβλύνθηκε αυτή η αντίθεση , ώστε να φτάσουμε να έχουμε σε μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας χορούς μεταμφιεσμένων με την ευλογία της Εκκλησίας.
Θυμάμαι κι εγώ τους παλιούς του χωριού μου, τους ίδιους που έψελναν στα ξωκλήσια στα πανηγύρια, τους ίδιους να ξεσαλώνουν με αυτοσχέδια σκετσάκια κατά τις απόκριες..
Γιαυτό και μόνο θημηδία μου προκαλούν οι μύδροι των πουριτανών -ρασοφόρων και μη- εναντίον των Καρναβαλιού.

Και φέτος λόγω της επικαιρότητας θα έχουν την τιμητική τους οι θεομπαίχτες, γιαυτό και θα αυξηθεί ο πόλεμος εναντίον του Καρναβαλιού...
Είναι αλήθεια ότι στον Καρνάβαλο μπορεί να δει κανείς πολλά στοιχεία (όπως αυτά που είδε ο Χαλκηδόνας Μελίτων το 1970) και να καταλάβει ίσως από αυτά που κρύβει, γιατί δυσκολεύονται μαζί του, όσοι θα αναζητούσαν αντί της άμεσης εκδραμάτισης, έναν άλλο Λόγο..
Παρόλα αυτά η παράδοσή μου, ένα γεγονός που βγαίνει από μέσα μου, με οδηγεί να υπερασπιστώ και να προβάλω έναν γνήσιο Καρνάβαλο, ως όργανο της Κοινότητας και θα το κάνω έμπρακτα σε επόμενο θέμα με επίκαιρα αποκριάτικα στιχάκια:
(Προβληματίστηκα με τις λεγόμενες βρώμικες λέξεις. Δεν μπορώ να καταβαλάβω γιατί η λ. μόριο είναι εντάξει και η λ. ψ_ _η δεν είναι όταν δηλώνουν το ίδιο πράγμα.. Τέλος πάντων, ακολουθώντας την αλληλοπερίχωρηση ενός Καπιταλιστικού Κουμουνιού, θα βάλω παύλες και τελίτσες...)