" Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προοπτικές του"

Συνεδριάζει σήμερα Ο ΣΥΝ για αν εκτιμήσει το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, μέσα σε έντονα συγκρουσιακό κλίμα, έτσι όπως τουλάχιστον δείχνουν, τα δελτία ειδήσεων.
Ένα θέμα που τίθεται εξ ανάγκης στο τραπέζι είναι η συνεργασία με τις άλλες συνιστώσες στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ. Ας δούμε τι λέει ηγετικό στέλεχος μιας συνιστώσας, "αριστερότερα" του ΣΥΝ (σχηματικά τουλάχιστον..), για αυτό το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και τις αιτίες που κατά τη γνώμη του, ανέστειλαν την διαμορφωμένη δυναμική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ...
Το κείμενο αυτό, μου ήρθε με ε-μέιλ. Ευκαιρία διαλόγου λοιπόν χωρίς φόβο και πάθος..
(Όπως θα θυμούνται οι φίλοι του ιστολογίου αυτού, έναν τέτοιο διάλογο προσπάθησα να ανοίξω και μετά τις εκλογές του 2007 και το αρνητικό τότε αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ.)

10.06.09
Μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών

Του Αντώνη Νταβανέλλου
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι κατώτερο των προσδοκιών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια ήττα όχι ασφαλώς σε σύγκριση με τη δημοσκοπική πλημυρίδα του 18%, αλλά σε σύγκριση με τις αντικειμενικές δυνατότητες και τους πραγματικούς στόχους που είχαν τεθεί.
Η ήττα αυτή ανοίγει φυσιολογικά μια κρίσιμη συζήτηση. Όμως οι σοβαρές συζητήσεις στην Αριστερά έχουν κανόνες. Είναι απαράδεκτο ότι τη συζήτηση την άνοιξαν από τα κανάλια το βράδι της 7/6, τα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, διαλέγοντας μάλιστα για τον εαυτό τους το ρόλο του κατήγορου. Πρόκειται για μια ιδιότυπη αντιστροφή. Γιατί όλοι όσοι δώσαμε με πάθος την προεκλογική μάχη, γνωρίζουμε ότι τη δώσαμε με το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη. Όχι μόνο γιατί ένα ορατό τμήμα της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ πρότεινε δημόσια να καταψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να ενισχυθούν οι Οικολόγοι – Πράσινοι. Κυρίως, γιατί οι ιδιαίτερες θέσεις της ανανεωτικής πτέρυγας προβλήθηκαν συστηματικά – παρά τις όποιες συμφωνίες – δημιουργώντας σύγχυση γύρω από την πολιτική, τις επιλογές, τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ευρωπαϊσμός»Ας μιλήσουμε πολιτικά. Τι ήταν ο «αριστερός ευρωπαϊσμός» κατά την προεκλογική περίοδο; Ήταν η άρνηση να καταδικάσουμε ρητά το Σύμφωνο Σταθερότητας, δηλαδή να ζητήσουμε την ανατροπή του πλαισίου που νομιμοποιεί τα μέτρα που ετοιμάζει ο Παπαθανασίου. Όσοι σύντροφοι έχουν την άποψη ότι πρέπει να καλέσουμε και εμείς τους εργαζόμενους να σφίξουν το ζωνάρι για να σωθεί ο πλανήτης από τα ελλείμματα, ας μας το πουν ευθέως. Τι ήταν οι «αυτοκριτικές» αναφορές στον Δεκέμβρη σε συνδυασμό με την γενίκευση «απομακρυνθήκαμε από τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου»; Όλοι γνωρίζουμε ότι το Δεκέμβρη το σύστημα δεν μας ζητούσε να διαφοροποιηθούμε από τους «κουκουλοφόρους» (αυτό ήταν ήδη γνωστό).

Μας ζητούσε να καταδικάσουμε τα εκατοντάδες χιλιάδες νέα παιδιά που διαδήλωναν και κυρίως να απαιτήσουμε – μαζί με όλους τους άλλους – να σταματήσουν να διαδηλώνουν. Αν το είχαμε κάνει θα είχαμε – ίσως – επιτρέψει μια άγρια κατασταλτική αντιμετώπιση αυτού του κινήματος, αλλά θα είχαμε – σίγουρα – διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι σύντροφοι θεωρούν ότι η υπευθυνότητα και η σοβαρότητα της Αριστεράς πρέπει να ταυτίζεται με τις τακτικές και τις συνήθειες του αστικού κοινοβουλευτισμού, όσοι σύντροφοι θεωρούν ότι οι Πρετεντέρηδες είναι άξιοι τροχονόμοι του «δημοκρατικού δρόμου», ας μας το πουν ευθέως.
Την επομένη των εκλογών η ανανεωτική πτέρυγα έθεσε ξανά με έμφαση το ζήτημα της κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Ο Λ. Κύρκος παρουσίασε μια σύγχρονη εκδοχή της ΕΑΔΕ (Εθνική Αντιδικτατορική Ενότητα, άποψη του ΚΚΕ εσωτερικού στα χρόνια της μεταπολίτευσης, που πρότεινε τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ αλλά και τη ΝΔ για να μην ξαναγίνει πραξικόπημα): η Αριστερά, λέει, οφείλει να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ για να εμποδιστεί η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΛΑΟΣ και να αποφευχθεί μια νέα ακροδεξιά «εκτροπή».
Οι σύντροφοι της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ οφείλουν, επιτέλους, να αποφασίσουν. Το πρόγραμμα «διακυβέρνησης» μαζί με τη σοσιαλδημοκρατία είναι συγκεκριμένο: προβλέπει λιτότητα και μαζική ανεργία (π.χ. Ισπανία), σαρωτικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και ελαστικοποίηση (π.χ. Βρετανία του Μπράουν) και δεν αποκλείει καθόλου τη ρατσιστική και φιλοπόλεμη πολιτική (π.χ. Ιταλία του Ντ’ Αλέμα και του Πρόντι). Όσοι σύντροφοι θέλουν να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο «πρόγραμμα» ας μας το πουν ευθέως. Ας έχουν όμως υπόψη τους ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα όχι μόνο δεν περιορίζει την ακροδεξιά αλλά, αντίθετα, διαλύοντας την Αριστερά μέσα στη νεοφιλελεύθερη πολιτική ξαναφέρνει τους νεοφασίστες στο προσκήνιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε εφικτός μόνο στη βάση της «αριστερής στροφής» των τελευταίων συνεδρίων του ΣΥΝ. Η πλειοψηφία που προέκυψε από αυτά τα συνέδρια, η ηγεσία του ΣΥΝ έκανε θετικά βήματα: Τα 15 σημεία, η διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, το κάλεσμα για «αριστερό πόλο», το σύνθημα «Για τις ανάγκες των πολλών, Αριστερά! Τώρα!»…
Όμως δεν ήταν αρκετά για να διασφαλίσουν μια νικηφόρα τακτική. Υπαινιχθήκαμε ήδη την ευθύνη για τον έλεγχο της ανανεωτικής πτέρυγας και τον τερματισμό της αμφισημίας στην πολιτική μας. Υπάρχουν κι άλλα: Η ήπια αντιμετώπιση της απεργοσπαστικής διάσπασης της ΠΟΣΔΕΠ ήταν λάθος που βάρυνε σε όλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια μεταμοντέρνα επιρροή στα υλικά και στην πολιτική μας (ποιος αλήθεια νοιάζεται για το πώς φιλάμε;) Είναι ολοφάνερα αταίριαστη με την προσπάθεια οικοδόμησης ενός αριστερού μετώπου στις σύγχρονες σκληρές συνθήκες. Άλυτα ζητήματα στην ηγεσία του ΣΥΝ (ντιμπέιτ…) μεταφέρθηκαν ως «βαρίδια» στις πλάτες του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ στην πιο κρίσιμη στιγμή της προεκλογικής περιόδου…
«Συγκρότηση»Στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί ανένταχτοι σύντροφοι είχαν ζητήσει με έμφαση μια πιο προωθημένη οργανωτική «συγκρότηση» του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΕΑ είχε τότε αντιδράσει, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχουν άλυτα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα και ότι προτεραιότητα είναι στην αποσαφήνιση της πολιτικής και των ιδεών του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όλος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγλυφα υπόψη του όλη την γκάμα των πολιτικών ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν αλλά και των κινδύνων που υπάρχουν όσο αυτές οι «εκκρεμότητες» μένουν κάτω από το χαλί. Οι αποφασισμένες διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ που είναι μπροστά μας θα πρέπει να επεξεργαστούν μια νέα πολιτική συμφωνία και στη βάση αυτή οργανωτικές ρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν τη συνέχεια του πολύτιμου ενωτικού εγχειρήματος. Η συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ εξαρτάται από την ενίσχυση και το βάθεμα του ριζοσπαστισμού στην πολιτική του.