Εθνικό Σχέδιο?

(Ο Υφ.Υγείας κ. Θ. Γιαννόπουλος σε διημερίδα του ΟΚΑΝΑ για την Πρωτογενή Πρόληψη)

Σαν βγω απ΄ αυτή τη φυλακή
Κανείς δεν θα με περιμένει
Οι δρόμοι θα' ναι αδειανοί
κι η πολιτεία μου πιο ξένη
(Δ. Σαββόπουλος)

Κάπως έτσι ίσως νιώθει ένας τοξικοεξαρτημένος που έχει επιτύχει την βιολογική του αποτοξίνωση, αλλά μέσα του παραμένουν όλες οι αιτίες που κάποτε τον οδήγησαν στον κόσμο της εξάρτησης.

Θα ήταν πολύ εύκολο οι αιτίες της χρήσης ουσιών να ήταν μόνο βιολογικές, τότε θα βρίσκαμε ένα χημικό κοκτέιλ το οποίο θα χορηγούσαμε υποχρεωτικά σε όσους είχαν το ύποπτο DNΑ. Όμως, η πραγματικότητα πεισματικά επιμένει να διαψεύδει όσους διαλαλούν τις εύκολες λύσεις. Επίσης, είναι περίπου βέβαιο πως στις διάφορες τυπολογίες «επικίνδυνων» προς εξάρτηση προσωπικοτήτων, οι περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούσαμε πάρα πολύ εύκολα να ενταχτούμε:

-Πόσοι από μας δεν έχουν την τάση να «στρεσάρονται» πολύ, κυνηγώντας υψηλούς προσωπικούς και επαγγελματικούς στόχους;

-Πόσοι δεν έχουν αντικομφορμιστικές τάσεις;

-Πόσοι δεν είχαν στον ευρύτερο οικογενειακό τους κύκλο ένα παππού που έπινε παραπάνω κρασάκι;

-Πόσοι, επίσης, δεν είχαν κοντινή ή μακρινή συγγενή μια γυναίκα με καταθλιπτική κατά καιρούς συμπεριφορά (ή «υστερική»), άσχετα αν εκείνο τον καιρό δεν είχε ευαισθητοποιηθεί το περιβάλλον ώστε να υπάρχουν ιατρικές διαγνώσεις;

Τέτοιες παρατηρήσεις έχουν πάρει έναν βιολογικό (γονιδιακό) χαρακτήρα, γιατί υπάρχει δυσκολία από μερικούς να παραδεχτούν ότι οι αιτίες είναι στις ανθρώπινες σχέσεις, κάποιες από τις οποίες κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες μπορεί να γίνουν εξαιρετικά ψυχοπιεστικές και να οδηγήσουν κάποιους να διαλέξουν έναν τρόπο εκτόνωσης και αναλγησίας που θα ταιριάζει βέβαια στην ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση τους. Ένας τέτοιος τρόπος είναι και η χρήση ουσιών .

Σκεφτήκα λοιπόν, με αφορμή την κατάθεση στην Βουλή του «Νέου Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Αντιμετώπιση των Ναρκωτικών», ότι μπορεί να γίνει ένας διάλογος για την πολιτική πρόληψης της ουσιοεξάρτησης (ή τοξικοεξάρτησης).

Διάλογος που τα κυρίαρχα ΜΜΕ (ιδιωτικά και κρατικά) δεν βοήθησαν να γίνει αν και ο σχετικός χώρος αυτόν τον καιρό κυριαρχείται από κινητοποιήσεις, ζυμώσεις κτλ.

Η πολιτική αντιμετώπισης των Ναρκωτικώντουλάχιστον μέχρι τώρα- είχε τρεις βασικές διαστάσεις:

Πρωτογενή Πρόληψη= Δράσεις στον ευρύ πληθυσμό με στόχο την μείωση του αριθμού των ατόμων που καταφεύγουν στην χρήση ουσιών.

Δευτερογενή Πρόληψη= Θεραπευτική αντιμετώπιση περιστασιακών χρηστών και εξαρτημένων χρηστών

Τριτογενή Πρόληψη= Κοινωνική επανένταξη πρώην χρηστών.

Και στις τρία αυτά επίπεδα φαίνονται να προωθούνται αλλαγές, για τις οποίες δεν δόθηκε χώρος να γίνει διάλογος ανάμεσα στους ανθρώπους που ασχολούνται από πιο κοντά με το ζήτημα.

Χθες βέβαια το Υπουργείο Υγείας είπε ότι θα γίνει τώρα διάλογος.

Ευκαιρία λοιπόν να ξεκινήσω και εγώ, εδώ πέρα μια κουβέντα.