"Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.
Εσείς οι αβροί!...Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.
Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;
Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ' το σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.
Θέλετε;
θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-θέλετε-
θα 'μαι η άχραντη ευγένεια-
όχι άντρας πια,
μα σύγνεφο με παντελόνια"
Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Μαγιακόφσκι
(μετάφραση Γ. Ρίτσου)
Να ένα άλλο αγαπημένο ποίημα μου. Μέχρι να μου ' ρθει και μένα η έμπνευση για καινούργιο λόγο.
4 σχόλια:
Τυραγνισμένος μα πάντοτε αγέρωχος και γι' αυτό από τους πιο αγαπημένους. Η μετάφραση τού Ρίτσου σε συνεργασία με τον Αλεξάνδρου, πάντοτε νέα, συγκινεί και θα συγκινεί.
Την καλημέρα μου
Βολκώφ
έτσι είανι θεοδόση, καλημέρα
Σεβαστέ μου φίλε Βλαντιμιρ
Τι να γράψω σε σας που "δεν έχετε ουδέν μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή σας. Κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας" εγώ ... που
"είμαι άνδρας. Όμως ο ίδιος πάντα μένω
Τα χρόνια που περάσανε με άφησαν
παράξενο παιδάκι γερασμένο..."
Ωστόσο, σας στέλνω ένα ποίημά μου ταπεινό με τον τίτλο "Ευγένεια"
Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και γίνε σαν αηδόνι
και γίνε σα λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και πέτονε τραγούδι
Μη δέσεις την πληγή σου
παρά με ροδοκλώνια.
Λάγνα σου δίνω μύρα
-για μπάλσαμο- και αφιόνια.
Μη δέσεις την πληγή σου
και το αίμα σου πορφύρα.
Λέγε στους θεούς "να σβήσω!"
μα κράτα το ποτήρι.
Κλότσα τις μέρες σου όντας
θα σού ναι πανηγύρι.
Λέγε στους θεούς "να σβήσω!"
μα λέγε το γελώντας.
Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και δρόσισε τα χείλη
στα χείλη της πληγής σου.
Ένα πρωί, ένα δείλι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και γέλασε και σβήσου"
Με σεβασμό και αγάπη
Κ. Γ. Καρυωτάκης
Χμ... και οι 2 αυτόχειρες, αλλά πολύ διαφορετικές ιστορίες..
Από τους Έλληνες Ιδανικούς Αυτόχειρες ο Βλαντιμίρ θα έκανε παρέα με τον Περικλή Γιαννόπουλο
Δημοσίευση σχολίου