To νέο "όπιο του λαού"

Μου έδωσε την αφορμή, αλλά θα πω και τα δικά μου!
Από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας, αναδημοσίευση και στο TVXS
Μετεκλογικές κωλοτούμπες στα μέσα ενημέρωσης


Μπλε + κίτρινο = πράσινο
«.... Καναλάρχες και εκδότες, δημοσιογράφοι και τηλεπαρουσιαστές χοροπηδάνε τα τελευταία χρόνια από κόμμα σε κόμμα κι από αρχηγό σε αρχηγό, με υπέρμετρο μάλιστα κάθε φορά φανατισμό. Ακόμα και στον πρωινό καφέ πρωθυπουργών δύο διαφορετικών κομμάτων έχει τύχει να συμμετέχει ο ίδιος δημοσιογράφος. Το χειρότερο όμως είναι ότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια από τους «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης να πεισθεί ο κόσμος ότι οι κομματικές τοποθετήσεις αριστερά ή δεξιά δεν έχουν πιά σημασία, μια και είτε «είναι όλοι το ίδιο» είτε -ακόμα χειρότερα- ο Ελληνας στηρίζει κάθε φορά όποιον έχει την εξουσία ή (κατά τον Λαζόπουλο) όποιον «του... δίνει». Αυτό το χοροπηδητό έγινε πολύ εμφανές τα δύο τελευταία χρόνια, με τη μεταστροφή του απόλυτα καραμανλικού σε ψιλο-παπανδρεϊκό κλίμα.
.... Εχει σημασία λοιπόν να κατανοήσει κανείς καθαρά το γεγονός της «κεντρικής γραμμής» και να υποψιαστεί έστω τις επικίνδυνες σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω του. Για παράδειγμα, μπετόν τα κανάλια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «έκαψε την Αθήνα». Λέει ακόμα και τώρα ο Πρετεντέρης στον Αλέξη Τσίπρα: «Φάγατε μερικά χαστούκια, σας έφυγε η αλαζονεία και η έπαρση, αλλά μήπως οι δικοί σας ξανακάψουν την Αθήνα μετά από κανένα εξάμηνο;» (Mega 2/10/2009)
Ιδού όμως μερικές χαριτωμένες στιγμές της ελληνικής χορευτικής δημοσιογραφίας στην τελευταία προεκλογική περίοδο. Με ένα τσούπ, στο όνομα της πολυφωνίας, και χωρίς να το καταλάβει κανείς, στο Alter, στη Real News και στο Real FM άρχισε προ καιρού η «παπανδρεϊκή» περίοδος, με σφοδρά χτυπήματα κατά του Καραμανλή από τους κατεξοχήν «δικούς» του σχολιαστές. «Το καταλληλότερο πτώμα» έλεγε την επομένη των εκλογών ο Γιώργος Τράγκας στην εκπομπή του, ενώ στην εφημερίδα του τη μέρα των ευρωεκλογών έγραφε «Ναι στον Καραμανλή λένε οι Ελληνες!».
......Εκεί όμως που κάηκε το πελεκούδι ήταν στο (τέως σημιτικό και μέχρι τις 4/10 καραμανλικό) Mega και στην Αυριανή που γκρέμισε τον καραμανλισμό, μετά γκρέμισε τον Σημίτη και τώρα ξαναγκρεμίζει τον καραμανλισμό - τούτη όμως τη φορά, με καθυστέρηση μιας μέρας. Η εφημερίδα κατάγγειλε πριν τις εκλογές τον Παπανδρέου ότι έφτιαξε «Ψηφοδέλτια για γέλια και για κλάματα!» (11/09/09), ενώ την περασμένη Τρίτη εξυμνούσε τους ίδιους ανθρώπους: «Ισχυρό όχημα μάχης έφτιαξε ο Γιώργος» (7/10/09).  (...)

Τώρα τα δικά μου:
Έχω ζήσει από πρώτο χέρι τις "ζαβολιές" των μεγάλων ΜΜΕ.
Είμαι και εγώ ένας από τους εργαζόμενους των Κ.Π. του ΟΚΑΝΑ, μάλλον θα έχει φανεί από τις συνεχείς αναρτήσεις που κάνω για το θέμα.
Κάνουμε έναν αγώνα τιτάνιο 3 χρόνια τώρα, προκειμένου να ξεβουλώσουμε αυτιά σχετικά με την σκόπιμη αδιαφορία της απελθούσας κυβέρνησης, σχετικά με την υποχρηματόδοτηση, σχετικά με την πρόθεση των κυβερνώντων να "κλείσουμε στα βουβά".
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ήταν από την αρχή εχθρικό για μας. Αν και τα έντυπα μέσα ήταν από την αρχή πιο φιλικά ( παρόλα "τα κρίματα" της "Ελευθεροτυπίας" δεν μπορώ να πω, μας στήριξε...) Αρκετές εφημερίδες μα αγνοούν σκόπιμα. Τα "ΝΕΑ" πχ. μέχρι το τέλος δεν μας ήξεραν και μόλις μια βδομάδα πριν τις εκλογές έβαλαν κάτι σε ένα ένθετό τους, όταν εφημερίδες σαν τη "Βραδυνή" είχαν ασχοληθεί μαζί μας δυο και τρεις φορές.
Γνωρίζαμε από την αρχή ότι δεν ήμασταν πολλοί και ούτε μπορούσαμε με απεργίες να πιέσουμε. Επίσης γνωρίζαμε ότι δεν υπήρχαν σοβαρές δικαιολογίες από την πλευρά της κυβέρνησης για την κατάσταση. (Όταν κάποια στιγμή κάποιος υφυπουργός πήγε κάτι να πει σχετικά με "αποτελεσματικότητα" γρήγορα αναγκάστηκε να το πάρει πίσω, όταν μάλλον ενημερώθηκε περισσότερο για τον τι ακριβώς συμβαίνει...)
Γι' αυτό ήμασταν αποκλεισμένοι, δεν μπορούσε να παίξει η παραπληροφόρηση, οπότε έκανε παιγνίδι η υποπληροφόρηση...("Ακούγεται" επίσης ότι κάποιοι δημοσιογράφοι με καίριες θέσεις στα ΜΜΕ, με διάφορες εταιρείες συμβούλων, έπαιρναν δουλειές από τα Υπουργεία και ΜΚΟ που πατρονάριζαν, εκπονούσαν προγράμματα σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ!)...
Με έναν πιεστικό αγώνα, ανακαλύπτοντας κάθε γωνιά στα επαρχιακά ΜΜΕ και στο Ιντερνετ, κατορθώσαμε  τουλάχιστον να μην μας αγνοεί το ραδιόφωνο, αν και ένας άνθρωπος που μας "έπαιζε" σε ώρες αιχμής, ο Κώστας Αρβανίτης στη "Δίεση", απολύθηκε.
Φαίνεται έπαιζε μαζί με μας, πολλά θέματα που "έκαναν τζιζ"!

Όμως την τηλεόραση δεν κατορθώσαμε να την αγγίξουμε.
Ακόμα και όταν οι  αρχηγοί της αντιπολίτευσης* επισκεπτόταν Κέντρα Πρόληψης και έκαναν σχετικές δηλώσεις, τα κανάλια σπάνια έπαιζαν το κομμάτι των δηλώσεων τους που αναφερόταν καθεαυτό στο πρόβλημα και βέβαια σπάνια "έπαιζαν" τις δηλώσεις των εκπροσώπων μας. Ήμασταν "το Βατοπέδι των Ναρκωτικών" και αυτό δεν έπρεπε να ακουστεί.
Μόνο ο Σκάϊ κάποια στιγμή αναφέρθηκε σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ανεβάζοντας ένα ρεπορτάζ που το μεγαλύτερο μέρος του είχε γυριστεί πριν μήνες και χρειάστηκε δεύτερη αφορμή για να βγει, αλλά τέλος πάντων βγήκε.
Και εντάξει, να σκεφτώ πως ήμασταν ένα μικρό θέμα, που θυσιάστηκε στο βωμό της ακροαματικότητας.
Αυτό, όμως που δεν μπορώ να διανοηθώ είναι πως ενώ τρία τουλάχιστον κανάλια έκαναν σχετικά ρεπορτάζ, δεν παίχτηκαν ποτέ. (Σε ένα κανάλι, μετά από απανωτά τηλέφωνα συναδέλφων, "παίχτηκε" το ρεπορτάζ Κυριακή μεσημέρι...) .
Αποκορύφωμα αυτό που έγινε στο "Ντημπέιτ με τον Πολίτη" μια βδομάδα πριν τις εκλογές.
Μόνος του μας αναζήτησε ο σταθμός, το σωματείο  μας ενθάρρυνε να βγούμε και να μιλήσουμε τηλεφωνικά, κάποιοι είχαν κάνει ολόκληρη ζεύξη με web camera και κάποιοι πήγαν στο στούντιο για να μιλήσουν!  Αλλά ενώ στα τρέϊλερ της εκπομπής έπαιζε το θέμα μας, μετά δεν ακούστηκε καν Ούτε  όταν αναφερόταν τα χρέη του Κράτους, ούτε τα ρεπορτάζ έπαιξαν, ούτε οι εκπρόσωποι στο στούντιο ακούστηκαν, ούτε αυτοί με τις κάμερες!
Μετά μάθαμε, ότι στον ΟΚΑΝΑ είχαν θορυβηθεί μόνο με τα τρέιλερ και ότι έπαιρναν τηλέφωνο τους συναδέλφους με τα περισσότερα προβλήματα για να μάθουν τι είπαν..
Αυτά τα ολίγα για το "νέο όπιο του λαού", την τηλεόραση, που σαν όλα τα ναρκωτικά. όσο νεότερο τόσο πιο επικίνδυνο!
Οι θρησκείες, τουλάχιστον ως επίφαση για να συμφωνήσουμε όλοι, είχαν να προσφέρουν μια αίσθηση αδελφότητας, πατρότητας, ασφάλειας για παρηγοριά.  Να είναι (έστω η ψεύτικη) καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, όπως θα έλεγε ο Κάρολος.
Το κουτί τι προσφέρει;
Φοβίες, ματαιότητες, κουτσομπολιά...
Και να φανταστεί κανείς ότι υπάρχει μια σημαντική μερίδα του κόσμου, που δεν διαβάζει εφημερίδες και περιοδικά, πολύ περισσότερο βιβλία, που δεν ακούει ραδιόφωνο, που πολύ περισσότερο δεν σερφάρει στο ίντερνετ...
Αυτή μπορεί να είναι η κρίσιμη μάζα που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, ή τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος της..


* Και ο κ. Παπανδρέου, που ελπίζουμε να μη μας ξεχάσει τώρα "από άλλη καρέκλα" και η κα Παπαρήγα και ο κ. Τσίπρας