Αντι-Τσουκνίδα

"Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή,
σ’ ένα χαντάκι μες την άμμο.
Οι θάλασσες σου γίναν’ ένα τίποτα
κι η στάχτη η προφητική αφάνισε
τ’ αδέσποτα μαλλιά σου ..."

Αναγνώστες

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 19, 2010

“…έχασε τον ύπνο του, προβληματιζόμενος πού θα αποθηκεύσει τα γεννήματά του..”

Από παρακάτω κείμενο, πέρα από τα άλλα σημαντικά, μου έκανε νόημα αυτή η φράση. Από που προέρχεται μα από τον Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Φράση που αν την δει κανείς στο βάθος της αποκαλύπτει τα αίτια της σημερινής κρίσης. Τα Χρηματοοικονομικά Παράγωγα, για να αποθηκευτεί ο πλούτος καλά στις τράπεζες, έγιναν η βάση πάνω στην οποία πάτησε η φούσκα που έσκασε...
 "Χριστιανικό Κουμούνι" λοιπόν . Δεν θα ξεχάσω ότι ο Τσάβες θεωρεί καθοδηγητή της σκέψης του τον Χριστό....Η Λατινική Αμερική μήπως μπορεί να μας δείξει και εδώ το δρόμο; Ίσως η  χριστιανική αριστερά να χρειάζεται κάπως να ανανεωθεί σε σχέση με την εποχή του Ψαρουδάκη, ο οποίος αναφέρεται στο άρθρο, ωστόσο ενδεχομένως να ήταν μια ακόμα συνιστώσα στο δύσκολο αγώνα για την ανατροπή του νέου Μεσαίωνα....

Πόσο συμβατός με την Ορθόδοξη σκέψη είναι ο οικονομικός Φιλελευθερισμός ;

του Ανδρέα Αργυρόπουλου σχ. συμβούλου Θεολόγων Bορείου Αιγαίου


Aν πριν κάποια χρόνια γίναμε μάρτυρες της πτώσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», στις μέρες μας ζούμε την κατάρρευση του οικονομικού Φιλελευθερισμού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες, ακόμη και κυβερνήσεις, που πολιτικά ανήκαν στο χώρο της Kεντροαριστεράς, ουσιαστικά υιοθέτησαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αποδυναμώνοντας το κράτος προνοίας, προωθώντας ιδιωτικοποιήσεις και εγκαταλείποντας κάθε δημόσια επιχειρηματική δραστηριότητα. Oι επιλογές αυτές βαπτίστηκαν από τους εκπροσώπους της άλλοτε ως εκσυγχρονισμός, άλλοτε ως μεταρρύθμιση κ.λπ.
H οικονομική κρίση, που όλοι βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, αποδεικνύουν την αποτυχία του συγκεκριμένου μοντέλου.

Καυτά ερωτήματα

Καλούμαστε, λοιπόν, να απαντήσουμε στα εξής ερωτήματα:

- Πόσο συμβατός με την Ορθόδοξη σκέψη είναι ο οικονομικός Φιλελευθερισμός;
Είναι δυνατό να γίνει αποδεκτό χριστιανικά ένα σύστημα, που ως πρόταγμά του έχει την απόλυτη επιχειρηματική ελευθερία, με αποτέλεσμα να θεοποιεί το κέρδος και αποδεδειγμένα να οδηγεί:


α) στον πλουτισμό των λίγων σε βάρος των πολλών, οι οποίοι καταλήγουν στη φτώχεια, την περιθωριοποίηση ή ακόμα και στον αφανισμό, και β) στη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος, αδιαφορώντας για την κτίση και το μέλλον του πλανήτη;


- Ποια είναι η σχέση της «ελευθερίας» του οικονομικού Φιλελευθερισμού με την ελευθερία, κατά την Oρθόδοξη αντίληψη;


- Μπορεί μια τέτοια «ελευθερία» να απελευθερώσει, να οδηγήσει στην καταξίωση του ανθρωπίνου προσώπου, στον εξευγενισμό της ψυχής του;


- Ποια η διαφορά της ατομικής ελευθερίας του Φιλελευθερισμού από την  προσωπική ελευθερία της Oρθοδοξίας;


- Ποια η σχέση του πάθους για αλόγιστο πλουτισμό με την Oρθόδοξη άσκηση και τη διακονία του άλλου;

Όσο και αν ακούγεται περίεργο, η Oρθόδοξη διανόηση ασχολείται πολλές δεκαετίες με αυτά τα ζητήματα τόσο στο εξωτερικό, με προσωπικότητες,

όπως ο Mπερδιάεφ, ο Kλεμάν και άλλοι, όσο και στην πατρίδα μας, όπου αξιομνημόνευτη είναι η συνεισφορά πανεπιστημιακών θεολόγων, όπως των N. Mατσούκα, B. Στογιάννου, N. Nησιώτη, Σ. Aγουρίδη, Aναστασίου Aλβανίας, π. Γ. Mεταλληνού, Γ. Πέτρου, Γ. Mαντζαρίδη, B. Γιούλτση, Aν.

Kεσελόπουλου κ.ά., καθώς επίσης θεολόγων, όπως ο N. Mπουγάτσος, ο Γ. Pοδίτης, ο Θ.Παπαθανασίου, καθώς και ο χριστιανός πολιτικός και συγγραφέας Nίκος Ψαρουδάκης. Στις σκέψεις και τις αναλύσεις όλων αυτών στηριζόμαστε, για να απαντήσουμε στις καυτές ερωτήσεις, που φέρνει μπροστά μας η παγκόσμια οικονομική, και όχι μόνο, κρίση:

Πρόταγμά μας ο άνθρωπος ή το κέρδος;

O άνθρωπος στο κέντρο της οικονομίας ή στο στόχαστρό της; Λίγο μετά το Kραχ του 1929, ο Nικόλαος Mπερδιάεφ, ο κορυφαίος ίσως Oρθόδοξος στοχαστής του 20ού αιώνα, ασκεί δριμύτατη κριτική στον οικονομικό Φιλελευθερισμό μέσα από το βιβλίο του «Tο πεπρωμένο του

ανθρώπου στον σύγχρονο κόσμο»: «O άνθρωπος», γράφει, «δεν τοποθετήθηκε


στο κέντρο της οικονομικής σφαίρας και η κατάσταση αυτή οφείλεται στον


οικονομικό Φιλελευθερισμό, μιας και η καπιταλιστική οικονομία είναι


βαθειά αντιπροσωπική. Aπανθρωπίζει τη ζωή και μεταβάλλει τον άνθρωπο σε


πράγμα. (...) H εξουσία των τραπεζών είναι απρόσωπη και τα μονοπωλιακά συγκροτήματα είναι ανώνυμοι θεσμοί. Δεν ξέρουμε ακόμα ποιος είναι ο υπεύθυνος για τις δυστυχίες του σύγχρονου κόσμου. Δεν υπάρχει ένοχος ή μάλλον ο ένοχος δεν έχει όνομα. Oι άνεργοι δεν ξέρουν ποιος προκάλεσε
την αθλιότητά τους και αισθάνονται ολοκληρωτικά συντριμμένοι από την ανθρώπινη τυραννία. Tο χρήμα είναι μια απάνθρωπη και απρόσωπη δύναμη».

Mια προσεκτικότερη μελέτη του κειμένου του N. Mπερδιάεφ μας αποκαλύπτει ότι το «πρόσωπο» απουσιάζει τόσο στους «ενόχους», οι οποίοι δεν έχουν όνομα, όσο και στα θύματα του οικονομικού φιλελευθερισμού, που από άνθρωποι μετατρέπονται σε πράγματα. O «ένοχος» έχει ως προτεραιότητά του το κέρδος. O άλλος, για αυτόν, είναι αριθμός, αντικείμενο «εμπορικού χειρισμού», θεώρηση χριστιανικά απαράδεκτη, αφού κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. H απληστία του τον έχει μετατρέψει σε οντότητα απομονωμένη, αποξενωμένη, μοναχική, αρνούμενη τη σχέση με τον άλλο, γι’ αυτό και απρόσωπη. Δεν τον ενδιαφέρει αν τα θύματα

«αισθάνονται ολοκληρωτικά συντρίμμια», γιατί απλά, για αυτόν, δεν υπάρχουν ως πρόσωπα, αλλά ως πράγματα. Oι επιλογές του τον έχουν αλλοτριώσει ολοκληρωτικά. O Θ. Παπαθανασίου (στο «Kοινωνική δικαιοσύνη και ορθόδοξη θεολογία») μας θυμίζει την επισήμανση που κάνει ο Iωάννης ο Xρυσόστομος στην παραβολή του φτωχού Λάζαρου και του πλούσιου, όπου ο μεν πρώτος κερδίζει την αιώνια ζωή, ενώ ο δεύτερος την αιώνια καταδίκη. “O Xριστός”, λέει ο άγιος Πατέρας, “μας δίνει το όνομα του φτωχού, αφήνει όμως ανώνυμο τον πλούσιο. Γιατί;” “Διότι”, απαντά ο ίδιος, “όποιος επιδίδεται σε αρπαγές και πλουτισμό είναι λύκος και όχι άνθρωπος”. Nα θυμηθούμε ότι ανώνυμος έμεινε και ο άφρων πλούσιος, ο οποίος έχασε τον ύπνο του, προβληματιζόμενος πού θα αποθηκεύσει τα γεννήματά του»

Eλευθερία διά του Σταυρού ή ελευθερία διά του πλουτισμού; H Oρθοδοξία έχει ως προτεραιότητά της την ελευθερία. H εν Xριστώ ελευθερία, όμως, βρίσκεται στον αντίποδα αυτής του οικονομικού φιλελευθερισμού. O άνθρωπος κατανοείται ως πρόσωπο, που εξέρχεται από το «εγώ», για να συναντήσει τον άλλον. Προϋπόθεση της αληθινής ελευθερίας είναι η αγάπη. Eλεύθερος είναι αυτός, ο οποίος σύμφωνα με το 25ο κεφάλαιο του κατά Mατθαίον Eυαγγελίου, βλέπει στο πρόσωπο του κάθε κατατρεγμένου τον Xριστό, εκείνος που «αισθάνεται διαρκώς κρεμασμένος στον σταυρό».

O χριστιανός εξέρχεται από την ατομικότητά του και μεταμορφώνεται σε πρόσωπο, αγωνιζόμενος για την απελευθέρωση των άλλων από κάθε μορφής καταπίεση. Aν δεν το κάνει, «είναι μια μετριότητα, μια καρικατούρα της εικόνας του Θεού Δημιουργού, της καλοσύνης του Θεού Πατέρα και της ευσπλαχνίας του Kυρίου», όπως λέει ο Pωμαιοκαθολικός επίσκοπος Aντόνιο Φραγκόζο. «Aν δεν υπάρχει ψωμί για όποιον πεθαίνει από την πείνα, αν δεν υπάρχει ελευθερία για τον πολιτικό κρατούμενο, αυτά είναι σημάδια ότι η χριστιανική μας δράση ψεύδεται προς το πνεύμα», μας θυμίζει ο Oλιβιέ Kλεμάν.
 *Aπόσπασμα εισήγησης που πραγματοποιήθηκε στην Hμερίδα του Γραφείου Nεότητας της Aρχιεπισκοπής Aθηνών, με τίτλο: «Για μια οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο», ανήμερα της εορτής των Tριών Iεραρχών.

13 σχόλια:

Θανασης Ξ. είπε...

..Χριστιανικό Κομμούνι καλησπέρα..

Η ανθρώπινη κοινωνία αναζητά μέρα με τη μέρα, αγωνιά συνεχώς, προβληματίζεται, διχάζεται, συμφωνεί, λανθάνει, προοδεύει ή καθυστερεί, με έναν ρυθμό που πάντοτε ξεπερνά κάθε 'ισμό', τελικά κάθε 'ορθοδοξία'.
Δεν μπορώ εύκολα να βάλω στην ίδια ζυγαριά την 'πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού' με την 'κατάρρευση του φιλελευθερισμού', για να είμαι ειλικρινής την δεύτερη δεν είμαι καθόλου σίγουρος εάν την παρακολουθούμε αυτή τη στιγμή.
Δεν θα κρύψω, πως λίγες ελπίδες έχω, για το εάν μπορεί να προκύψει λύση μέσα απο μια 'θεολογική' προσέγγιση του κόσμου, μου προκύπτει τουλάχιστον ένα πικρό χαμόγελο συγκρίνοντας ας πούμε το κείμενο που διαβάζω εδώ, με τις προσφατες δηλώσεις του Άνθιμου.
Δεν με ενοχλούν οι ιδέες, πόσο μάλιστα οι καλές ιδέες. Οφείλουν όμως και οι 'ιδέες' να αποβάλλουν τα βαρίδια όποιας 'ορθοδοξίας', την τάση να βαφτίσουμε -με την Χριστιανική έννοια- τις όποιες προτάσεις μας για το σήμερα και τα προβλήματά του.
Αίφνης, για μια νέα φιλοσοφία του ανθρώπου, για την αναζήτηση του πραγματικού νοήματος, θα μπορούσαμε να καταφύγουμε εύκολα, στον Ηράκλειτο, τον Επίκουρο, τον Σωκράτη, ή τον Κάντ. Ή ΚΑΙ σε όλους αυτούς. Γιατί αποκλειστικά στον Χριστό;
Αν και με ενοχλεί κάπως η ύπαρξη αυτής της 'υψηλής θεολογίας', που βάζει κάθε φορά τόσον 'συμβολισμό' στο κρασί της, όσο την βολεύει, δέχομαι την υπέρβασή σας του 'Χριστιανικού Κομμουνιού', ας προκύψουν καλές ιδέες από οπουδήποτε, έστω και με τον κίνδυνο της όποιας 'συντήρησης'..

VKP είπε...

Συμφωνώ εν μέρει αλλά προβληματίζομαι στη σκέψη του πως θα ακούγονταν όλα αυτά στους διαφωτιστές πριν 3 αιώνες. Δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο με ιδέες ΄΄οπως λέει ο προλαλήσαντας διότι αποκτούν ντετερμινιστικό χαρακτήρα. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι ιστορική πραγματικότητα και βαθιά ριζωμένη στις συνειδήσεις μας. Καλώς ή κακώς κουβαλάμε το βάρος να τον αποδεχτούμε ή να τον αππρρίπτουμε κατά βούληση και κατά περίσταση. Αυτό για κάποιους λέγεται ελευθερία για άλλους αναρχία και απομάκρυνση από τον ιδεατό κόσμο που θα έπρεπε να οδηγεί τη συμπερισφορά μας. Νομίζω ότι προχωράμε σε μια μεγαλύτερη εμβάθυνση του φιφλελευθερισμού (που ποτέ δεν βαδίζει μόνο με το ένα του πρόσωπο, π.χ. το οικονομικό αλλά, ως μια πραγματικότητα που την παραδεχόμαστε, εκφράζεται ως σύνολο συμπεριφορών). Δεν μπορείς να έχεις μόνο κοινωνική ελευθερία χωρίς οικονομική. Το πρόβλημα είναι οι ανισότητες και οι διαφορετικοί χρόνοι προόδου που δεν αφήνουν τον φιλελευθερισμό να εκφραστεί ολόκληρος αλλά αποκομμένος στα συστατικά του στοιχεία, ανάλογα με την περίσταση. Πως π.χ. να εφαρμόσεις οικονομικό φιλελευθερισμό σε χώρες με παραδοσιακές κοινωνικές δομές? Μια απάντηση είναι ότι απλά δεν το κάνεις. Μια άλλη είναι ότι διαμορφώνεις τα χαρακτηριστικά αυτού του φιλελευθερισμού, τον κάνεις δηλαδή πιο ουσιαστικό, πιο ελεύθερο και όχι εξωτερικά και άνωθεν επιβεβλημένο. Δύσκολα πράγματα αυτά όμως όταν μιλάμε για μή αναπτυγμένες οικονομίες και όχι μόνο (βλέπε Ελλάδα).

Γενικά διανοητική άσκηση μπορεί να γίνεται επ' άπειρον πάνω στην ιδεά του φιλελευθερισμού, 'όπως και του χριαστιανισμού και του κομμουνισμού και όλών των νοηματικών κατασκευών που ενώνουν την πραγματικότητα κάτω από μια νοηματική στέγη.
Το θέμα είναι ποιες από αυτές γίνονται αποδεκτές και νομίζω ότι ο φιλελευθερισμός έχει μέλλον μπροστά. Αν και οι αντιδράσεις όπως αυτή που ποστάρεις πληθαίνουν. Ή μήπως νομίζουμε ότι πληθαίνουν? Δε μπορώ να πω.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Η μεγάλη ήττα του χριστιανισμού συνίσταται στο γεγονός ότι δεν εφαρμόστηκε ποτέ!
Αποτελεί μια πανέμορφη ιδανική ουτοπία που είναι ασύμβατη με την ανθρώπινη μικρότητα!
Κι αν ο χριστιανισμός είναι "η μόνη αλήθεια", η αποτυχία του είναι ακόμα πιο παταγώδης...

γρηγόρης στ. είπε...

Ο άφρων πλούσιος έχασε τον ύπνο του, προβληματιζόμενος πού θα αποθηκεύσει τα γεννήματά του, αλλά αυτοί στην ημερίδα που τα άκουσαν αυτά (αν τα άκουσαν βεβαίως) προβληματίστηκαν καθόλου;

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ για τα σχόλια γιατί πάνε την κουβέντα μπροστά.
Θανάση, δεν θα διαφωνήσω επί της ουσίας μαζί σου.
"Οφείλουν όμως και οι 'ιδέες' να αποβάλλουν τα βαρίδια όποιας 'ορθοδοξίας', την τάση να βαφτίσουμε -με την Χριστιανική έννοια- τις όποιες προτάσεις μας για το σήμερα και τα προβλήματά του."
Συμφωνώ. Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στην κατανόηση των πηγών των ιδεών μας. Ίσως δεν θα υπήρχε καν η ανάγκη του προσδιορισμού της "χριστιανικής αριστεράς", αν δεν υπήρχε η πρότερη ιστορία της πολεμικής μεγάλου μέρους της αριστεράς με τις θρησκείες (που είναι κάτι άλλο από την φιλοσοφική αθεϊα)και ειδικότερα με τον χριστιανισμό και αν δεν υπήρχε η "χριστιανική δεξιά" που είναι ότι πιο μαύρο υπάρχει στο πολιτικό φάσμα. Όσον αφορά για τις πηγές των ιδεών μας δεν πρέπει να είναι μόνο από κάπου -μακρειά από μένα ο δογματισμός. Ειδικότερα ο Χριστιανισμός δεν είναι πολιτική θεωρία και δεν έχει ολοκληρωμένη πρόταση για κάθε πολιτική κοινότητα (εδώ διαφωνώ με τον Ψαρουδάκη και τους παραδοσιακούς "χριστιανοσοσιαλιστές). Έχει μόνο αξίες - οδηγούς ζωής
Θα έλεγα ότι οι αξίες αυτές δοκιμάζονται κυρίως στην εκκλησιαστική κοινότητα και από εκεί ως βιωμένη πρόταση μπορούν να επηρεάσουν την ευρύτερη και πιο σύμπλοκη πολιτική κοινότητα.

Ανώνυμος είπε...

Οι διαφωτιστές VKP, γνώρισαν μια καρικατούρα εξουσιαστικού χριστιανισμού, όπως και εμείς δεν γνωρίζουμε σήμερα τον φιλελευθερισμό που αυτοί ευαγγελίστηκαν...
Θυμάμαι σε γραπτά του Νόαμ Τσόμσκυ για παράδειγμα να αποδεικνύεται ότι ο Ανταμ Σμίθ για παράδειγμα, δεν είναι ο Άνταμ Σμίθ των σημερινών νεοφιλελευθέρων. Ο ίδιος επισήμανε κάποιες τάσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς, προκειμένου να τις προσέξουν οι ηγέτες και να λειτουργήσουν προς όφελος της κοινωνίας. Το ότι τα πορίσματα του έγιναν η μοναδική αρχή για την οικονομία και την κοινωνία οφείλεται σε άλλων τη σπουδή.
Έστι συμβαίνει στα ιδεολογικά και κάθε λογής νοηματοδοτικά συστήματα. Μπορεί να εξυπηρετούν τους αντίθετους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους εισηγήθηκαν με μια χωροχρονική μετατόπιση.
Ακριβώς γιατί δεν πιστεύω κι εγώ στον μονοσήμαντο τρόπο κατανόησης της πραγματικότητας, έχω βάλει νικνέϊμ Καπιταλιστικό Κουμούνι, είπα να προσθέσω και το "χριστιανικό"..
Ασφαλώς και πρέπει να ξεκινήσουμε με την πραγματικότητα και όχι από τις ιδέες. Απέναντι στην πραγματικότητα όμως δρούμε και με τις διάφορες "ταυτότητες" που έχουμε εσωτερικεύσει. Γιαυτό έχει σημασία αυτή η ομιλία, διότι βάζει πονετικά ερωτήματα στον φέροντα και την ταυτότητα του χριστιανού.

Ανώνυμος είπε...

Εκφραστικό λάθος σρα παραπάνω: "εισηγήθηκαν"-= "εισήχθησαν", ή καλύτερα "τα εισηγήθηκαν κάποιοι".
Ασκαρδαμυκτί.
Σε κουβέντες μας έχω ξαναπεί ότι για μένα ο άνθρωπος χρειάζεται και προωθητικά λειτουργικές ουτοπίες σαν τον αθλητή που ξεπερνά πάντα τον εαυτό του.
Όσον αφορά για τον κοινωνικό ρόλο του Χριστιανισμού ξανασημειώνω αυτό που είπα και παραπάνω,
ότι οι αξίες αυτές δοκιμάζονται κυρίως στην εκκλησιαστική κοινότητα και από εκεί ως βιωμένη πρόταση μπορούν να επηρεάσουν ως ένα βαθμό την ευρύτερη και πιο σύμπλοκη πολιτική κοινότητα.
Γιαυτό τα έχω και με την θεσμική εκκλησία.
Και να σημειώσω εδώ και για τον Θανάση Ξ.
Το θρησκευτικό μήνυμα λειτουργεί κυρίως στο συμβολικό. Αλλίμονο, αν δεν μπορεί να μετασχηματίσει την συμβολική του γλώσσα ανάλογα την εποχή.
Και έρχομαι σε σένα γρηγόρη στ.:
Αν δεν τον άκουσαν κακό του κεφαλιού τους. Σε λίγο στις εκκλησίες τους - αντικείμενα θα είναι μόνο ηλικιωνένοι και φανατικοί. Όχι ότι ο Χριστός θα πάψει να γοητεύει...αλλά δεν θα έχουν που να πάνε οι γοητευμένοι

Θανασης Ξ. είπε...

Καλησπέρα ξανά, Κομμούνι μου...

Ομολογώ πως δεν είχα σκεφτεί τους ιστορικούς -απολογητικούς- λόγους για την διατύπωση μιας 'χριστιανικής αριστεράς', οφείλω να συμφωνήσω.
Ασφαλώς και οφείλουμε χωρίς φόβο και πάθος να αναγνωρίζουμε τις πηγές των ιδεών -αν και εδώ έχει χυθεί πάρα πολύ μελάνι σε σχέση με την πραγματική καταγωγή του Χριστιανισμού- θα συμφωνήσω ασφαλώς, μάλιστα θα έλεγα πως η θρησκεία το πολυτιμότερο που ίσως έχει προσφέρει είναι αυτή η 'έτοιμη', 'εκλαϊκευμένη' φιλοσοφία, χωρίς την οποία ίσως να ήταν χειρότερος ο κόσμος...
Δεν θα συμφωνήσω με την άλλη άποψή σου, πως ο Χριστιανισμός 'εφαρμόζεται' πρώτα στις Χριστιανικές κοινότητες και μετά ίσως να μπορεί να προωθηθεί στο πολιτικό επίπεδο κλπ.
Ειλικρινά -και δεν ξέρω εάν και ιστορικά συνέβη ποτέ- δεν μπορώ να δώ κάπου -οπουδήποτε- που να 'εφαρμόζεται' στις μέρες μας..

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ 1998 ΕΙΧΑ ΤΗΝ "ΤΙΜΗ" ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΩ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΧΡΥΣΤΟΔΟΥΛΟ. ΣΕ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΙΝΕΥΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΚΙΝΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ "ΝΟΜΙΜΟΝ" ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ. ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΠΛΕΟΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΑΓΗΣ:" Ο ΕΧΩΝ ΔΥΟ ΧΙΤΩΝΕΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΣΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ". Η ΛΥΣΗ ΑΠΛΗ, ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΗΘΙΚΗ: " ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΚΥΡΗΓΜΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΟ" ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΚΟΥΤΣΟΔΗΜΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ είπε...

ΤΟ 1998 ΕΙΧΑ ΤΗΝ "ΤΙΜΗ" ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΩ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΧΡΥΣΤΟΔΟΥΛΟ. ΣΕ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΙΝΕΥΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΚΙΝΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ "ΝΟΜΙΜΟΝ" ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ. ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΠΛΕΟΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΑΓΗΣ:" Ο ΕΧΩΝ ΔΥΟ ΧΙΤΩΝΕΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΣΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ". Η ΛΥΣΗ ΑΠΛΗ, ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΗΘΙΚΗ: " ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΚΥΡΗΓΜΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΟ" ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΤΣΟΔΗΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Θανάση Ξ., μάλλον ο Χριστόδουλος που λέει κι ο ανώνυμος φίλος μας μας έχει επηρεάσει για τον τρόπο που βλέπουμε την σχέση του Χριστιανισμού με την πολιτική.
Εγώ έγραψα "από εκεί ως βιωμένη πρόταση μπορούν να επηρεάσουν την ευρύτερη πολιτική κοινότητα"..
Όχι προωθηθεί, αλλά επηρεάσει ως παράδειγμα, ως βιωμένες αξίες, ως συμπεριφορές πολλών κοινωνών κλπ.
Ο χριστιανισμός του Χριστόδουλου βέβαια δεν θα μπορούσε να επηρεάσει από τα κάτω, αλλά μόνο να προωθηθεί επικοινωνιακά...
Εκεί είναι η δυσκολία μας. Μας έρεχεται το σήμερα της θεσμικής εκκλησίας και "πνίγει" τη σκέψη μας.

Ανώνυμος είπε...

Θανάση Κουτσοδήμε, από ότι θυμάμαι μαζί τον εξυπηρετήσαμε....
Δεν κατάλαβα το νόμιμον του "καρκινικού" ευρύματος.
Δυστυχώς ο ορισμός της κοινωνικής ανομίας κατα την κοινωνιολογία καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του πλαισίου της θεσμικής εκκλησίας.
Έχουν προτιμήσει τις ανομικές καταστάσεις παρά την προσαρμογή και την μεταφορά του νοήματος στις μέρες γιατί δεν συμφέρει...

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με το τελευταίο σχόλιο μου περί ανομίας, σκέφτηκα ότι είμαι λιγάκι άδικος..
Οκ, στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να ισχύει, ωστόσο υπάρχουν ακόμα και σήμερα κάποιες οάσεις βλέπε π.χ. "κιβωτός" που δίνουν την μαρτυρία.
Όπως λέει και το τραγούδι που μου αρέσει πολύ τελευταία, γιατί σηματοδοτεί εν πολλοίς το σήμερα:
"Δεν υπάρχουν κανόνες μα μονάχα εξαιρέσεις..."

ΓΝΩΣΤΟΙ, ΦΙΛΟΙ, ΓΕΙΤΟΝΟΙ

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος

η δύναμη σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος





Πρόληψη επί της Ουσίας

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
δούρειος άνεμος του ΠΕΤΡΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα
http://www.kounia.org/

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!"
Νίκος Καζαντζάκης... Κι όμως σήμερα ταιριάζει κι εδώ!

Αρχειοθήκη ιστολογίου