Αναρτήσεις
To βιβλίο του Jeremy Rifkin, "Το τέλος της μισθωτής εργασίας και το μέλλον της" είναι ένα από τα βιβλία που με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ.
Να σημειώσω ότι το διάβασα σε μια εποχή βαθιάς και απογοητευτικής ανεργίας.
Πριν λίγες μέρες ταξίδευα και στο περιοδικό του αεροπλάνου διάβασα μία συνεντευξή του. Αυτό το τμήμα, το οποίο σκάναρα και σας παρουσιάζω, μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Να σημειώσω ότι το διάβασα σε μια εποχή βαθιάς και απογοητευτικής ανεργίας.
Πριν λίγες μέρες ταξίδευα και στο περιοδικό του αεροπλάνου διάβασα μία συνεντευξή του. Αυτό το τμήμα, το οποίο σκάναρα και σας παρουσιάζω, μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Ακούμε για πράσινη οικονομία και πράσινη οικονομία δεν βλέπουμε..
Ψάχνουμε να αυξήσουμε το ΑΕΠ, στην Ελλάδα, ένα κράτος που παράγει σχεδόν τίποτα.
Μήπως στην χώρα που κυβερνούσαν οι εργολάβοι τόσα χρόνια δεν μπορεί να γίνει τίποτα, χωρίς εθνικά σχέδια και γενναίες δημόσιες επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία.
Μήπως με ένα ισχυρό δημόσιο υποστηρικτικό βραχίονα (Έρευνα, παραγωγή μηχανημάτων ή συμπαραγωγή με άλλες χώρες) θα μπορούσαν να αναπτυχθούν τοπικά δίκτυα πράσινης οικονομίας με την μορφή που είχε οραματιστεί τους συνεταιρισμούς ο Κ. Καραβίδας;
Μήπως αν δεν προλάβουμε εμείς, θα έρθουν να μας κατακτήσουν, μόλις πτωχεύσουμε, πολυεθνικοί κολοσσοί, που θα βρουν τζάμπα οικόπεδα για νέες αποικιοκρατικές βάσεις, χρήσιμες για την εποχή που θα ακολουθήσει το τέλος της οικονομίας του Πετρελαίου;
5 σχόλια:
Νομίζω πως έχεις απόλυτο δίκιο φίλτατε, το θέμα είναι θέλουν οι κυβερνώντες του τόπου να γίνουν τέτοιες κινήσεις ανάπτυξης ...ή τελικά ο απώτερος σκοπός είναι άλλος ?!
Απλά αναρωτιέμαι.
την καλημέρα μου από Λαμία.
Σπύρος
Έναν αιώνα νωρίτερα ο οικονομολόγος της εποχής θα έλεγε ακριβώς τα ίδια για την 2η βιομηχανική επανάσταση, την εδραιωμένη στο πετρέλαιο και τις άλλες ορυκτές ύλες ενέργειας. Θα μιλούσε για την ανάπτυξη των τότε αναπτυσσόμενων χωρών, για μεγάλα κτίρια, μηχανήματα και μέσα μεταφοράς και πόλεις και μαζική παραγωγή και κατανάλωση. Όλα αυτά θα τα χαρακτήριζε ευεργετικά για την ανθρωπότητα. Είναι κυνισμός, επιστημονική πρεσβυωπία, υποταγή στην ανάγκη του κεφαλαίου, μαζική πλύση εγκεφάλου.
Spiro, καλωσήρθες. Πρέπει να θέλει και ο Λαός. Και να πιέσει σθεναρά.
VKP,Συμφωνώ, μήπως η Βιομηχανική επανάσταση δεν προχώρησε και κοινωνικά πολλά πράγμα, απλά τώρα βρισκόμαστε στο τέλος του κύκλου και τα βλέπουμε όλα μαύρα; Επιπροσθέτως γιατί τα διαάφορα μεσανιανικά κοινωνικά κινήματα του βιομηχανικού μοντερνισμού, μας είχαν υποσχεθεί πως θα γίνουν όλα;
Έγιναν τότε κάποια πράγματα, τότε μπορούν να γίνουν και άλλα. Η σπείρα ξετυλίγεται.
τσουκνίδα, δε βλέπω τα πράγματα με την αισιόδοξη γραμμική θα έλεγα οπτική σου. Ότι κάποια έγιναν, εννοεις τα κοινωνικά κινήματα, και άλλα θα ακολουθήσουν. Νομίζω ότι δεν έχουμε τέτοιες ενδείξεις. Εκτός και αν η αναδιάρθρωση του παγκόσμιου καπιταλισμού επιτρέψει -όπως και τότε άλλωστε- κοινωνικές διεκδικήσεις να γίνουν πραγματικοτητα. Η αναδιάρθρωση αυτή δεν έχει σταθερό χαρακτήρα πια λόγω του χαοτικού χαρακτήρα της νέας πρώτης μας ύλης, της τεχνολογίας. Παρομοίως λοιπόν και η κοινωνική πλευρά του κεφαλαίου δε θα έχει διαρκή χαρακτηριστικά όπως τα γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα (οι περισσότεροι τουλάχιστον). Η πράσινη ανάπτυξη θα συνοδεύεται από περιβαντολλογικές καταστροφές και η νέα εξειδικαυμένη εργασία από μεγαλύτερη ανειδίκευτη μετανάστευση.
Εκτός και αν αναστήσουμε τον κομμουνισμό διαχωρίζοντας την κοινωνία από την οικονομία και το κεφάλαιο από την εργασία. Στον 21ο αιώνα η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και οι αυξομειώσεις της μαζικής παραγωγής δεν επιτρέπουν τέτοιο τεχνητό διαχωρισμό.
Χμ, ενοοώ πως η βιομηχανική επανάσταση δεν προώθησε γρήγορα και σε όλον τον πλανήτη τις κοινωνικές αλλαγές, τις οποίες τα κομμουνιστικά, σοσιαλιστικά και σοσιαλ-γενή (3ος κόσμος) κινήματα πίστευαν ότι θα επέφερε. Ωστόσο πολλές αλλαγές, ήρθαν. Σε αυτή τη φάση και τα οφελήματα για τους πολλούς που είχαν αυτές οι αλλαγές έχουν σχεδόν εξανεμιστεί. Είναι το τέλος του κύκλου.
Αυτό μας αναγκάζει σίγουρα να ξαναδούμε τον τελολογικό- "εσχατολογικό" χαρακτήρα, ΄των επαναστάσεων. Όχι να αρνηθούμε τις επαναστάσεις. Απλά πιστεύω ότι κάποια στιγμή οι εργαζόμενοι θα ξανακαταφέρουν (όχι να με τον ίδιο ρυθμό παντού) να μην είναι τόσο μεγενθυμένη η υπεραξία της εργασίας τους, την οποία καρπώνονται οι σκοτεινές ελίτ των πολυεθνικών.
Δημοσίευση σχολίου