Αναρτήσεις
Τα παιδιά έχουν βαρεθεί να κάνουν μάθημα, οι δάσκαλοι να διδάσκουν..
Αυτή είναι η πραγματική αφορμή, απλά κανένας δεν το λέει..
"Κλείστε αυτά τα σχολειά"..Αυτό έπρεπε να είναι το σύνθημα!
" Mέχρι να φτιάξετε καινούργια, αφήστε μας λίγο να χουχουλιάσουμε στο σπιτάκι μας.
Έχουμε πολύ από τώρα κουραστεί!
Δυστυχώς πολλοί λίγοι, έχουμε κουράγιο να φτιάξουμε μαζί σας κάτι νέο.
Αλλά δεν αντέχουμε κι αυτό που υπάρχει, έστω και αν έχουμε μάθει καλά να to κρύβουμε πίσω από την "έλλειψη υποδομών"
Ακόμα και από τον εαυτό μας το κρύβουμε:
Δεν αντέχουμε να σηκωθούμε και να πάμε στο σχολείο, δεν έχει κανένα νόημα.
Εντάξει ένα καλό μελλοντικά επάγγελμα, αυτό μας το έχετε περάσει
Αλλά δεν θα το ζητήσουμε από εκεί, αλλά απ' όπου μετράει ο παράς μας
Αυτό σε ένα γενικότερο πλάνο δεν μας μαθαίνετε, όλοι εσείς που αντιδράτε;
Και για να σας ρωτήσουμε:
Ποιό είναι, ρε σεις, το αυριανό επάγγελμα ;
Με το μεγαλύτερο κύρος;
το περισσότερο προσοδοφόρο;
το λιγότερο επίφοβο για ανεργία;
Ξέρετε;
απαντήστε ειλικρινά,
γιατί δεν κάνουμε όλοι για στρατιωτικοί...
Αν δεν ξέρετε, αφήστε μας τουλάχιστον να κοιμηθούμε, ακόμα και ο ύπνος μας λείπει..
...
Εντάξει θα πάμε στο φροντιστήριο..
Αν και δεν σας το λέμε, έχουμε μεγάλες ενοχές που δεν πάτε για ένα ουζάκι το Σάββατο στη Ραφήνα, που φοράτε και φέτος το ίδιο σακάκι για αυτό το γαμημένο φροντιστήριο!"
Παλαιότερα είχα γράψει για την παιδεία
Αυτά.. κι αυτά και πολλά άλλα ...
Υ.Γ. Από την πλευρά μου ως υποστηρικτής ένα θα ήθελα να παρακαλέσω καταληψίες και εκαπαιδευτικούς που συμπαρίστανται..
Να οργανώσουν αντι-μαθήματα και άλλες δημιουργικές δράσεις μέσα στην κατάληψη.
Για να μην μπορεί να σπεκουλάρει κανένας καλοθελητής!
Από την (πορνο)τι-βί στην Ευρωβουλή
-
Αμέτρητοι τηλεαστέρες μαζεμένοι στα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών: Πανελίστες,
ηθοποιοί, τραγουδιστές, αθλητές, μετεωρολόγοι, σεισμολόγοι, αλλά και πρώην
σκ...
Πριν από 12 ώρες
16 σχόλια:
Φιλε ΚΚ
Η αναγνωση ενος βιβλιου απο εναν ανεργο μπορει να του δωσει μια ιδεα για να βρει δουλεια.
Αν ενα βιβλιο σημαινει και ευκαιρια ανευρεσης εργασιας, τοτε αφου η εργασια ειναι μεσον για την αποκτηση αγαθων, συνεπαγεται πως και το βιβλιο (μαθηση) ειναι μεσον για την αποκτηση αγαθων.
Χωρις το βιβλιο (χωρις το σχολειο δηλ) η αναζητηση αγαθων δεν μπορει να επιτευχθει, ειδικα σημερα που ολα παγκοσμιως τρεχουν ιλλιγιωδως.
Οι μαθητες (και οι φοιτητες) λοιπον των καταληψεων, δεν πρεπει στην ιλλιγγιωδη ταχυτητα των αλλων να αντιπροτεινουν τον "υπνο".
Να αποδειξουν οτι εχουν αυτοι πρωτα και κύρια την αναγκη της Δημοσιας παιδειας, οπως ακριβως αποδεικνυουν την "αναγκη"(;) της Ιδιωτικης παραπαιδειας, αφου εκει ποτέ δεν εγιναν καταληψεις, οπου θα ηταν πιο ενδιαφερον να δουμε ως ενα νεο μεσο παλης.
Αν η προταση τους ηταν την Ιδιωτικη παραπαιδεια να καταργησουν, οπως ακριβως ζητουν την Ιδιωτικη παιδεια να μη ψηφιστει (αρθ16), τοτε οχι μονο θα ειχαν συμπαραστατες τους γονιους τους, ολους τους γονεις, αλλά και τους εργατικους και ευσυνειδητους καθηγητες τους θα αναγνωριζαν, για να τους ξεχωρισουν απ' αυτους που βολευονται με τις καταληψεις, για να ειναι ξεκουραστοι στα απογευματινα τους χοντρα αμοιβομενα φροντιστηρια.
Να επαιρναν λοιπον τους βαθμους τους απο το διαβασμα και την ευφυϊα τους μεσα στα Δημοσια σχολεια και οχι απο τη δυναμικοτητα και την εξαντληση του πορτοφολιου του μπαμπα και της μαμας.
Αν μονον απο τον καθηγητη της Δημοσιας εκπαιδευσης επαιρναν τα εφοδια της ζωης τους, τοτε και οι καθηγητες αυτοι θα ειχαν το κινητρο να δουλεψουν πανω στο αντικειμενο τους με παθος, που σημερα δικαιως δεν εχουν.
Αν μονο Δημοσια σχολεια υπηρχαν ποιος μαθητης θα εκανε καταληψη (και ποσο μαλλον καταστροφες) εις βαρος του δικου του συμφεροντος;;;;
Ποια κυβερνηση θα τολμουσε σε μια τετοια αποφασιστικοτητα για μαθηση μαθητων, καθηγητων, φοιτητων, γονεων, κοινωνιας, να αρνηθει τα αναγκαια και απαιτουμενα;;;
Συμφωνώ απολύτως. Σήμερα-αύριο θα βγάλω ένα ακόμα κείμενο για τις καταλήψεις στο ίδιο ύφος με το δικό σου. Αν το σχολείο ήταν καλό -μην πω τέλειο- τότε κανείς δεν θα διαμαρτύρονταν.
Το υστερόγραφό σου είναι ό,τι πιο σωστό διάβασα τις τελευταίες ημέρες.
Συμφωνώ με vagnes
Συμφωνώ με Υστερόγραφο ΚΑΠ>ΚΟΥΜ
(έχουμε δει τέτοιες δράσεις παλιότερα -και πέρυσι- από κάποια σχολεία, δυστυχώς όμως ήταν μικρή μειοψηφία)
Να επισημάνω μόνο για να μη δόσουμε κάποιο λάθος μήνυμα:
Δε λέμε υποθέτω στα παιδιά να δια λέξουν τί θα σπουδάσουν με βάση "το κύρος" ή το πόσο "προσοδοφόρο" είναι το επάγγελμα!!
Μήνυμά μας να είναι ΣΠΟΥΔΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ.
ΟΙ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ" ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΞΕΣΠΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΘΑΛΠΟΥΝ?
Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΥΣΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. ΔΙΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΚΑΝΤΕ ΚΑΛΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΡΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ Η ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ. ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΡΜΕΓΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΦ ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ (ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΝ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΟ ΔΩ ΠΑΝ' ΚΙ ΑΛΛΟΙ)ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΕΧΤΡΑ ΕΥΡΟΥΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΙ ΤΗ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ. ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΕΜΠΛΑΚΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΛΟ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΤΗ ΟΥΤΟΠΙΑ, ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΠΟΤΕ. ΣΑΝ ΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.
ΑΣ ΠΑΝ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΓΟΝΕΙΣ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ, ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΠΙΑ ΝΑ ΞΕΣΠΑΝΕ, ΑΝΕΥΘΥΝΑ ΣΤOYΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΣΕΠΗΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Ανώνυμε, είναι ένα κουβάρι το πράγμα. Και για να λυθεί χρειάζεται δαμόκλειος σπάθη..
Έχουν και τις ευθύνες τους κάποιοι εκπαιδευτικοί και κάποιοι γονείς που έτσι έμαθαν. Συμφωνώ επίσης για την εύκολη ιδεολογικοποίηση..
Την δαμόκλειο σπάθη την κρατάνε όμως οι πολιτικοί και είναι οι ρεαλιστικές λύσεις με σύγχρονο ορίζοντα, αλλά και η γενναία χρηματοδότηση αυτών των λύσεων...
Για να περάσουν κόντρα στη λύσσα αυτών που θα θιγούν
Δυστυχώς όμως και εδώ φαίνεται το έλλειμα του κοινωνικού κράτους και η ουτοπία του νεοφιλελευθερισμού..
Τώρα θα με πεις ιδεολόγο πάλι.. αλλά δεν είναι αυτό, αλλά το αίσθημα του δικαίου που με πνίγει..
Ντίνο,Βαγκνες, Δείμο, Ευστάθιε δεν διαφωνώ.
Απλά λέω ότι οι συντελεστές της μάθησης έχουν βγει άουτ, χρειάζεται να έρθει η μπάλα στο τεραίν.
Δεν μιλάμε για πέναλτυ, ή για φάουλ. Χάσαμε τη μπάλα...
Καλησπέρα,
θα ήθελα να προσπαθήσουμε να δούμε για λίγο το πρόβλημα των καταλήψεων μέσα από μια άλλη οπτική και να προβληματιστούμε σχετικά με το αν αυτός ο "αγώνας" των μαθητών(?)είναι ένας πραγματικός αγώνας με στόχο και ουσιαστική οντότητα.
Ναι η παιδεία έχει προβλήματα κανένας δεν μπορεί και δεν θέλει να το αρνηθεί. Όμως είναι μόνο η παιδεία προβληματική στην Ελλάδα?
Όχι φυσικά.
Πρόβλημα παρουσιάζει το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας σε κάθε δραστηριότητα σε κάθε τομέα σε κάθε οργανισμό κλπ κλπ.
Αυτό νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο ζούμε όλοι μας καθημερινά σε μεγάλο ή μικρό βαθμό.
Παιδεία, υγεία, κρατικός μηχανισμός, συγκοινωνίες, τηλεπικοινωνίες, οικονομία, πολιτική,ΜΜΕ, αθλητισμός, εξωτερική πολιτική....όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου τα πάντα υπολειτουργούν ή "λειτουργούν" με ρυθμούς αργούς αναποτελεσματικούς και γενικά αξιοθρήνητους.
Αν προσπαθήσουμε να βρούμε κοινά σημεία σε όλα αυτά τα προβλήματα νομίζω ότι πολύ γρήγορα θα καταλήξουμε σε ένα....Εμάς.
Το κοινό σημείο σε όλα αυτά τα προβλήματα είμαστε εμείς.
Εμείς ως:
Δημιουργοί του προβλήματος.Ο κάθε ένας από εμάς από τον επαγγελματικό του χώρο έως οποιαδήποτε καθημερινή δραστηριότητά του βάζει ένα λιθαράκι σε όλη αυτή τη κατάντια. Με πάρα πολλούς τρόπους (δεν προχωράω σε ανάλυση γιατί είναι αυτονόητο για τον καθένα)
Συντηρητές του προβλήματος. Συντηρούμε τα προβλήματα μέσα από την παθητικότητα που μας χαρακτηρίζει. Μέσα από τον Ωχαδερφισμό. Μέσα από τον ατομικισμό. Μέσα από την έλλειψη ομαδικού πνεύματος και πολιτικής συνείδησης. Μέσα από τον υλιστικό εγωκεντρισμό μας (Έχω άρα είμαι).
Όμως όλο αυτό το πλέγμα αιτιών και αποτελεσμάτων μα βολεύει. Έχουμε δημιουργήσει ένα κοινωνικό πλαίσιο, μία καθημερινότητα η οποία δεν έχει πολλές απαιτήσεις από εμάς.
Δεν χρειάζεται να σταματήσουμε να κλέβουμε τον διπλανό μας επειδή και εμάς κάποιος άλλος μας έκλεψε λίγο πριν.
Δεν χρειάζεται να σεβαστώ τον συμπολίτη μου αφού ούτε αυτός με σέβεται.
Δεν χρειάζεται να ενδιαφερθω για τον μισθό σου αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον δικό μου.
Κτίζω αυθαίρετο επειδή έχεις και εσύ.....μπλα μπλα μπλα
Συνεπώς έχει αρχίσει να μας αρέσει επειδή μας βολεύει.
Ωραία ρε μεγάλε. Τότε που είναι το πρόβλημα?
Το πρόβλημα είναι ότι σε κάποια θέματα ανάλογα με τις προσωπικά χαρακτηριστικά μας δεν μπορούμε να ισορροπήσουμε την "ζυγαριά της κατάντιας".
Ο κλέψας του κλέψαντος μπορεί και επιβιώνει. Όταν όμως χρειαστεί γιατρό τί γίνετε?
Ο "αυθαίρετος" πίνει καφέ με τον άλλο "αυθαίρετο" στις αυλές τους. Όταν όμως έχει να αντιμετωπίσει πρόβλημα στην παιδεία τι γίνετε?
Εεε λοιπόν για αυτές τις περιπτώσεις έχουμε το κράτος για να χρεώνουμε τα σπασμένα. Εκεί έχουμε τα υπουργεία και τους πολιτικούς για να βγάζουμε τον αγωνιστή από μέσα μας. Έτσι δημιουργούμε τον φανταστικό εχθρό ο οποίος στην ουσία είμαστε πάλι εμείς "μασκαρεμένοι".
"Μασκαρεμένοι" σε αυτούς που εμείς ψηφίσαμε για να συντηρούν το χάος και τη βολή μας. Και ενάντια σε αυτούς "αγωνιζόμαστε".
Και πως είναι αυτοί οι αγώνες?
Στημένοι. Στημένοι μπροστά σε κάμερες με προβολείς και υποβολείς.
Αγώνες videoclips. Αγώνες ανούσιοι και σχεδόν επαιτειακά επαναλαμβανόμενοι. Αγώνες χωρίς πραγματικό "αντίπαλο" και χωρίς στόχο. Αγώνες οι οποίοι πρέπει να παίξουν σε μερικά κανάλια γιατί έτσι πρέπει. Αγώνες με ημερομηνίες λήξεως.Αγώνες με στημένα και σερβιρισμένα κείμενα και αιτήματα.
Στη παιδεία όμως αν ισχύει αυτή η στημένη διαδικασία το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό, γιατί στο στημένο αυτό αγώνα συμμετέχουν οι νέοι..οι πολύ νέοι...το πολύ ΑΥΡΙΟ.
Εγώ θα συμφωνήσω με τον "Ψυχάκια"..
Εδώ που φτάσαμε δεν μας σώζουν τα μερικά, συντεχνιακά κινήματα, αλλά μια πολιτιστική επανάσταση, όπου τα υποκείμενα της αλλαγής θα ξεκινήσουν και από μέσα τους και μεταξύ τους την προσπάθεια..
θέλει νέο δέσιμο του οικονομικού με το κοινωνικό και το πολιστιτικό
του κοινωνικού με το προσωπικό
ο κόσμος και ειδικά οι νέοι διψούν για νόημα..
Ας μιλήσω κι εγώ σαν νέος. Με τα χίλια βάσανα τέλειωσα το ΤΕΙ μέσα από καταλήψεις κτλ. Σε δυο μέρες θα είμαι φαντάρος. Τι κέρδισα με τις καταλήψεις? ΤΙΠΟΤΑ, τι κέρδισα με τη σχολή ΤΕΙ που έβγαλα? Πιστεύω κάτι ψίχουλα που θα πέσουν από το τραπέζι και θα πάω να τα γλύψω.
Κι αν θέλω να έχω και μια γυναίκα δίπλα μου πως θα την ζήσω? ΠΩΣ? Θα δουλευει κι αυτή? Που? βλέπω πόση ανεργία υπάρχει. Εγώ είμαι ΚΑΤΑ των καταλήψεων πάντως.
Τα σέβη μου φίλε ΚΑΠ ΚΟΥΜ για τα πολύ ωραία άρθρα σου
Το κακό με μάς είναι που συναγελαζόμαστε εδώ και λέμε τα αυτονόητα αλλά ψηφίζουμε (κι όχι μόνο για τη Βουλή...) ανθρώπους που δεν χαμπεριάζουν τ' αυτονόητα.
Μήπως πρέπει να ξεκινήσουμε από κεί:
Να στρώσουμε «κώλο» κάτω και να βρούμε πως δεν θα συμβάλλουμε στην αναπαραγωγή αυτών που δεν χαμπεριάζουν τίποτα.
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ? ΜΗΠΩΣ Ο ΟΡΟΣ, ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ, ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΙΣ ΑΚΡΑΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΛΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΟΥΝ? ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΠΝΑΣΤΑΤΕΣ ΔΕΝ ΧΤΥΠΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ?! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΤΗ ΦΟΡΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΦΙΛΕ ΚΑΠ-ΚΟΥΜ - ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ! ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ!
ΕΔΩ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ. ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΚΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΕΘΥΝΟΤΗΤΑ, ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝ ΤΕΛΗ ΑΘΩΟΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΣ, ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΓΩ, ΕΣΥ, ΑΥΤΟΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΣ..
Να ξεκινήσω από εσένα Σπύρο.
Εγώ βιώσα ως φοιτητής την μεταρρύθμιση Κοντογιαννόπουλου (τότε με τον Τεμπονέρα) και ως απελπισμένος άνεργος απόφοιτος "καθηγητικής σχολής" την μεταρρύθμιση Αρσένη (όπου ένιωσα να είμαι το έρμα που πετιέται για να σηκωθεί το αερόστατο...). Βίωσα ορισμένες φορές και ένα προσχηματικό διαγωνισμό που όλοι ξέρουν ότι τελικά δεν επιλέγει τον καλό εκπαιδευτικό.
Όλες οι μεταρυθμίσεις στην Εκπαίδευση πήγαν την πολύ κακή πραγματικότητα ακόμα πιο πίσω..
Τόσο που δεν πάει άλλο.
Τελικά ο πιο εφυής ήταν ο ΓΑΠ που δεν άλλαξε τίποτα, αφού δεν υπήρχε η βούληση και η διάθεση για χρημαυοδότηση μιας βαθειάς αλλαγής.
Οπωσδήποτε, η εκπαίδευση πρέπει να λαμβάνει υπόψη το "τέλος της μισθωτής εργασίας" που περιγράφει ο Ρίφκιν, όμως δεν μπορεί να εγκλωβίζεται μόνο στις τυπικές επαγγελματικές γνώσεις, αφού τον καλό επαγγελματία δεν τον κάνουν κυρίως οι γνώσεις, αλλά η συνολική κουλτούρα του. Το σχολείο σήμερα κάθε άλλο παρά καλλιεργεί τον άνθρωπο. Λέγοντας καλλιέργεια, δεν εννοώ για τέια και τα σαλόνια, ελιτίστικη, αλλά οργανωτική, λειτουργική, κοινωνικοποιητική..
Αν πάω πιο παλιά στις εμπειρίες, βίωσα τις πανελλήνιες στην σκληρή εκδοχή τους, τότε που περνούσε μόνο το 30% των υποψηφίων.
Το έχω πει και αλλού: Μπορεί να ακουστώ υπερβολικά παραδοσιακός, αλλά το 90% των μη ειδικών μου γνώσεων που πήρα από το σχολικό σύστημα, το πήρα από το Δημοτικό (Εκεί έμαθα την πρακτική αριθμητική που χρησιμοποιώ, την Γεωγραφία, την Βιολογία, τον πολύτο της γλώσσας όταν από το ανθολόγιο μας έβαζαν να διαβάζουμε ολόκληρα διηγήματα και να γράφουμε την περίληψη.. και πολλά άλλα).
Τι θέλω να πω, ότι απέναντι στις βαθειές κοινωνικές αλλαγές ακολουθούμε λάθος δρόμο παιδιαγωγικά. Το υλοκρατικό. Ένας άνθρωπος που θα ασκηθεί να διαβάζει ένα κείμενο έστω του Καρκαβίτσα και να κάνει καλή περίληψη, μπορεί μετά να μάθει οτιδήποτε θεωρητικό εύκολα, όταν του χρειαστεί. Ένας άνθρωπος που θα μάθει την λογική της πρακτικής αριθμητικής και της ευκλειδίου γεωμετρίας, μπορεί ευκολότερα να προσπελάσει στην ουσία της φύσης, παρά ένας που έχει γεμάτο το μυαλουδάκι του με τύπους..
Επανάσταση υπάρχει πολλών τύπων.
Δεν εννοώ τις γκιλοτίνες..
Και δεν λέω ότι παντού πρέπει να γίνουν αλματώδη βήματα.
Αλλά στην παιδεία δεν πάει άλλο...
Μόνο με συνολική Ρήξη, θα έχει μέλλον..
Αλλιώς ας γυρίσουμε στην εποχή της κατ' οίκον εκπαίδευσης..
Αυτό που προτείνω θα το πω σχηματικά, σε παλιότερα άρθρα το είχα πει εκτενέστερα.
Κατάργηση της υλοκρατικής αντίληψης της εγκύκλιας εκαπαίδευσης.
Μέριμνα για το εκπαιδευτικό προσωπικό. Όχι απλά μισθούς.
Άμεση πρόσληψη στο δημόσιο σύστημα όσων επί χρόνια εργάζονται στα φροντιστήρια και αλλού ιδιωτικά. Για να αντέχουν εκεί σημαίνει ότι μπορεί να προσφέρουν..
Αυτό θα μειώσει και τον αριθμό των μαθητών στις σχολικές τάξεις.
Κίνητρα στο προσωπικό (εξέλιξης κτλ) ώστε να αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο του προς όφελος της Δημόσιας Εκπαίδευσης και όχι για ιδιαίτερα. Ορισμένοι μαθητές χρειάζονται για κάποιον καιρό "προπαρασκευαστές": Ένταξη μιας τέτοιας διεξόδου στο δημόσιο σύστημα, με ευελιξία όμως.
Κατάργηση κάθε σχέσης του λυκείου με την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Α' κύκλος σπουδών στα Πανεπιστήμια με βασικές γνώσεις για Ομοειδείς σχολές
Π.χ Ανθρωπιστικές
Κοινωνικές
Βιολογικές
Φυσικές
Τεχνολογικές
Καλλιτεχνικές
Γεωτεχνικές
Από εκεί η επιλογή της κατεύθυνσης
Σύστημα δια βίου επαγγελματικής και ακαδημαϊκής εκπαίδευσης, έτσι ώστε ο νέος να μην αισθάνεται ότι όλα τελειώνουν από το Κράτος στα 18 του και έτσι να μειωθεί η ένταση της εισαγωγής
Διεύρυνση
και γεναία μεγέθυνση του συστήματος του Ανοιχτού Πανεπιστημίου..
Δεν περιγράφω τίποτα άλλο από τα κενά που έσπευσαν να καλύψουν οι ιδιώτες επειδή υπάρχει ζήτηση.
Τοθέμα είναι όμως ότι αυτά αποτελούν υποχρέωση της πολιτείας.
Αν γίνουν αυτά το 90% των κολλεγίων θα κλείσουν από έλλειψη πελατών. Αν όχι άμεσα μόλις παγιωθεί η αντίληψη ότι η δημόσια παιδεία είναι ποιοτική και ανταγωνιτική.
Μέγα Θέμα το ζήτημα της χρηματοδότησης. Αλλού όμως οι οικονομίες ΣτηΓιουροβίζιον, στα πριμ στις ΠΑΕ κτλ..
Αν αυτα που προτεινεις φιλε ΚΚ
τα προτεινεις αυριο στους μαθητες φοιτητες κλπ πιστευεις οτι οι καταληψεις θα ληξουν;;
Απεναντιας θα ακουσουν τοσα πολλα και ακριτα θα αποφασισουν επ' αοριστον καταληψεις.
Για να κινηθει κατι στην παιδεια και σε αλλους τομεις (θα συμφωνησω με τον τελευταιο ανωνυμο που σκοπιμο ειναι να διαλεξει καποια στιγμη ενα ψευδωνυμο ) πρεπει πρωτα και κυρια να αποδειξουμε εμεις οτι σεβομαστε την παιδεια, τα θρανια, τα βιβλια, τη μαθηση, τη γνωση, ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, την κυβερνηση στο κατω κατω που την εκλεξαμε για να βελτιωσει τα κακως κειμενα.
ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ τα αυτονοητα απο την εκαστοτε κυβερβηση.
Ελα ομως οτι δεν σεβομαστε τιποτα, ολα τα απαξιωνουμε, εχουμε ΔΕΧΘΕΙ ΩΣ ΘΕΩΡΗΜΑ ΟΤΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΔΟΣΙΑ του πολιτη.
Αν στην Ελλαδα δεν παμε καλα ΕΜΕΙΣ οι απλοι φταιμε γιατι αλλοι βολευτηκαμε, αλλοι ελπιζουν οτι θα βολευτουν, αλλοι οτι θα τους βολεψει ο βουλευτης τους (ο βολευτης τους καλυτερα) και αλλοι κλπ κλπ
Βρες μου εναν Ελληνα που δεν ειναι καχυποπτος με τα παντα, που δεν υποτιμαει τα παντα, που δεν απαξιωνει τα παντα, βρες μου εναν Ελληνα που κατι σεβεται σε τουτο τον τοπο, ε πως να παμε μπροστα αφου το πρωτο που χρειαζεται ειναι ο αλληλοσεβασμος και η αμοιβαια εμπιστοσυνη.
Αισθάνομαι ευτυχής που τυχαία μπήκα στο ιστολόγιο.
Άλλο τόσο αισθάνομαι δυστυχής (όπως όλοι οι παραπάνω νομίζω) με το φλέγον θέμα της ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
Μακάρι το υψηλό επίπεδο της εδώ συζήτησης να επικρατούσε κι εκεί και σ' αυτούς που παίρνονται οι αποφάσεις.
Στο θέμα μας τώρα. Νομίζω ότι μια παράμετρος που υποτιμάται είναι η επίδραση του όλου συστήματος στην ψυχολογία και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών μας στην τόσο ευαίσθητη ηλικία της εφηβίας.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει καταντήσει μια κρεατομηχανή στην οποία συνθλίβεται η τρυφερή φύση των παιδιών μας πάνω ακριβώς στο στάδιο της διαμόρφωσης προσωπικότητάς τους.
Αντί να ψάχνουν γύρω και μέσα τους τις απαντήσεις για τη ζωή, να διασκεδάζουν, να ερωτεύονται, να αποχτούν γνώση & άποψη για τα πάντα, περιορίζονται στο να σωρεύουν γνώσεις εν πολλοίς άχρηστες (και το καταλαβαίνουν αυτό), να διαγωνίζονται διαγκωνίζοντες αλλήλους σε μια μάχη όπου κυριαρχεί το "ο θάνατός σου - η ζωή μου", υφιστάμενα ένα συνεχές πρέσσιγκ απο γονείς, κοινωνία, δασκάλους, βλέποντας το μέλλον τους να προδιαγράφεται μελανό και αβέβαιο.
Αντιδρούν έτσι με μια αποστροφή σε όλα, με την μόνιμη αντίδραση σε κάθε "πρέπον & θεμιτό".
Προσπαθούν απλώς να μη μας μοιάσουν.(Εννοώ σε μας τη γενιά των γονέων τους, μια κι έχω δυό παιδιά σ' αυτή την ηλικία).
Οι ενοχές μας δεν πρέπει να είναι δικαιολογίας μας - η αγωνίες τους είναι & αγωνίες μας.-
Side21
Τελικά, αν φύγουν οι πολιτικές σκοπιμότητες από τη μέση θα μείνουμε αυτοί που τους αρέσει η εξέγερση (χωρίς αναγκαστικά να είναι επαναστάτες χωρίς αιτία, ή ακραία στοιχεία, πάντα αιτίες για μικρές ή μεγάλες εξεγέρσεις θα υπάρχουν) και σε αυτούς που τις φοβούνται, ή τις θεωρούν μάταιες..
Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ έχω περάσει από την πρώτη πλευρά (παρά τον χαμαιλεοντισμό μου μερικές φορές..)
Σας ακούω όλους, σας αφιερώνω το ποίημα του Μ. Κατσαρού που έγινε νέα δημοσίευση, σας προτρέπω να δείτε ή να ξαναδείτε την ταινία "ΙΦ" για τις εξεγέρσεις των μαθητών χωρίς αιτία.
Σε καμιά Βδομάδα μάλλον θα τα ξαναπούμε.
Τα συγχαρητήρια μου για το υστερόγραφο. Απλο και απαραίτητο...
Δημοσίευση σχολίου