Η μοναξιά ενός πλήρως πολιτικοποιημένου αναποφάσιστου...

Είχα υποσχεθεί στον Σπύρο, σε ένα διάλογο με αφορμή προηγούμενο θέμα μου, ότι θα του πω περισσότερα για την εκλογική συμπεριφορά μου.

Σήμερα κανονικά, αν ο κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ δεν αποφασίσει διαφορετικά, θα προκηρυχθούν εκλογές.

Μέρες είχα στο μυαλό μου να γράψω ένα ηθογραφικό κειμενάκι για τις πρώτες εθνικές εκλογές στις οποίες ψήφισα:

Τον καυτό Ιούνη του "βρώμικου '89". Από τότε δεν λέει να φύγει η μπόχα της πολιτικής από τα ρουθούνια μου..

Όμως με όλη αυτή την κολοκυθιά των εκλογών με κλωθογυρίζουν θυμωμένες σκέψεις, οι οποίες, άμα δεν τις βγάλω, θα μου «τρυπήσουν» το κρανίο.

Τώρα γιατί να τις εξομολογηθώ εδώ; Μα γιατί έτσι θα ησυχάσω, επειδή θα τις διαβάσουν περισσότεροι από αυτούς που μπορώ να τις πω in vivo. Να ενωθεί ο θυμός μου με τον δικό τους και να δώσουμε μια δυνατή μαχαιριά στο τέρας της προσχηματικά επικοινωνιακής πολιτικής.Θα πει ο Σπυρέτος, "βρε τι καημός κι αυτός, αξίζει η πολιτική τέτοιο καημό;"Από αυτή την άποψη ίσως να είμαι "κολλημένος"...

Αλλά πριν σας πω περισσότερα θα σας προειδοποιήσω ότι το λογύδριο αυτό θα έχει σκόπιμα μόνο συνειρμικό ειρμό, για να μη με παρεξηγήσετε. Να θα βάλω ώρα , μέχρι τις 3 μ.μ. και ότι κατεβεί μέχρι εκεί!

Πριν πάω στο 89, θα ξεκινήσω από το 1981. Είναι οι πρώτες εκλογές τις οποίες θυμάμαι καλά.Η ηλικία μου είναι η Μεταβατική Γενεά, ανάμεσα σε αυτή του έντονου (κι ορισμένες φορές χοντροκομμένου, δογματικού, αταβιστικού) αριστερισμού και αυτή του λαιφσταϊλικού ιδιωτισμού. Εμείς κάναμε την ΔΑΠ των σκυλάδικων πρώτη δύναμη στα Πανεπιστήμια. Βέβαια και αυτοί αντιγράφανε τον πασοκικό νεοπλουτισμό του "είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα".. (Να κι ένας λόγος που δεν πήγαν καλά οι συνεταιρισμοί. Έχω δει εγώ αγροτικές επιδοτήσεις να γίνονται φωτιές με πρώτη ύλη ουίσκι στα πανηγύρια των αγροτοπόλεων. Εδώ ο Μαξ Βέμπερ παίρνει το αίμα του πίσω από τους δογματικούς Μαρξιστές, καθώς ορισμένα πράγματα είναι και θέμα εποικοδομήματος..).Λοιπόν, θυμάμαι το καλοκαίρι πριν τις εκλογές του 81 (και για λίγα άλλα καλοκαίρια) τη νεολαία του χωριού μου, να χορεύει στα πανηγύρια "θα τον μεθύσουμε τον ήλιο" με μια πραγματική έκσταση, να χορεύει το "τώρα όπου να' ναι θα σημάνουν οι καμπάνες" και να τρέχουν κάποιοι να σημάνουν την καμπάνα του χωριού.Το περιβάλλον μου, όλοι μικροαστοί 70 % ΠΑΣΟΚ και 30% Ν.Δ. , έντονα πολιτικοποιημένοι.(Όσο μικροαστοί μπορεί να θεωρηθούν οι μικρο- νοικοκύρηδες αγρότες, τα "λευκά κολάρα" και οι μικροβιοτέχνες). Τις εκλογές εκείνες τις έζησα πολύ δυνατά. Με το καθαρό μυαλό του 11χρονου παιδιού, ακόμα θυμάμαι ένθεν και ένθεν επιχειρήματα.

Μετά θυμάμαι και το '85. Θυμάμαι πως ακόμα και οι Δεξιοί μεταξύ τους λέγανε, πόσο μεγάλη "παπάρα" ήταν αυτή του Μητσοτάκη με τα φτηνά αμάξια, ως προεκλογική παροχή. Δεν ήταν ακόμα έτοιμος ο Έλληνας να πουλά φτηνά τη ψήφο του..

Η εφηβεία καθορίζει μεμιάς τον άνθρωπο, έτσι λένε οι ειδικοί. Το υπερεγώ του σίγουρα, αν κρίνω από τον εαυτό μου.. Δεν θα μπορούσε να είμαι τίποτα άλλο από αναρχοκομμουνιστικό μικροκαπιτάλι, αγαπητέ Σπύρο..

Πάντως, με τα τόσα ανεκπλήρωτα όνειρα ο Α. Παπανδρέου κατάφερε να μη τον ψηφίσω ποτέ κι εδώ που τα λέμε ήταν καλός πολιτικός, αν κι ανισομερής θα έλεγα (δεν βρίσκω άλλη λέξη τώρα) .

Βέβαια ήταν και τα σκάνδαλα.Κι εδώ που τα λέμε τι σκάνδαλα, ακόμα και να έγινε του Κωσκωτά, τι έγινε; Βοήθησαν τον άνθρωπο να κλέψει την ίδια του την τράπεζα, για να ελέγχουν τα ΜΜΕ. Ήταν πταίσμα μπροστά στο ξάφρισμα των αποταμιεύσεων του λαουτζίκου στο Χρηματιστήριο, για να δανειστούν φτηνά όσοι θα προωθούσαν την "ΟΝΕ και ξερό ψωμί" ..

Ήταν επίσης ασήμαντο, αν επαληθευτεί το σκάνδαλο των ομολόγων. Δηλαδή ότι για να αγοράσουμε όπλα από "εθνικούς συμπαραστάτες", χωρίς να πειραχτεί ο προϋπολογισμός και ο πληθωρισμός, έπρεπε να ρισκάρουμε τις συντάξεις του λαουτζίκου με επικοινωνιακό τέχνασμα..

Αλλά τα ΜΜΕ δεν δίνουν φως εκεί που πρέπει, ρίχνουν μόνο στο "μαύρο χρήμα" και στις 2 περιπτώσεις, ενώ είναι γνωστό, ότι "όποιος μπλέκετε με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες".

Πάντως από τότε όλες οι εκλογές γίνονται γύρω από κάποιο σκάνδαλο π.χ. ΑΓΕΤ Ηρακλής, Οτσαλάν, Χρηματιστήριο, Ομόλογα.. Μόνο το 96 είχαμε το ευχαριστώ στους Αμερικάνους στα Ίμια..

Το 89 το ΠΑΣΟΚ με είχε βοηθήσει με τις αμφιταλαντεύσεις του να περάσω στην Αριστερά. Αλλά ποία αριστερά;Το ΚΚΕ μου φαινότανε πολύ απαρχαιωμένο. Ξαδέλφια μου που σπουδάζανε ανατολικά, μου έλεγαν για το ότι οι χώρες αυτές ήταν καζάνι που βράζει, είχανε όμως καλή εκπαίδευση και υγεία και ας πηδιούνταν οι γιατρίνες για ένα καλσόν..Το "Εσ", (έτσι το έλεγε ο μακαρίτης ο Χαρίλαος), ήταν κάπως "θολό" για μένα τον αγροτοτραφέντα μικροαστό..

Ήτανε κι ο Γκομπατσόφ και πάντα λέγαμε ότι μπορούσε να γίνει πραγματικότητα η 3η εκδοχή που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στη "ζούγκλα" των δυνατών θηρίων και την ολοκληρωτισμό του πλήρους κοινωνικού προγραμματισμού..

Που να ξέραμε τότε ότι δυτικοευρωπαϊκή εκδοχή του κράτους πρόνοιας θα ήταν η μόνη αποδεδειγμένη μέχρι σήμερα 3η εκδοχή..

Διότι ο κόσμος μας βαδίζει σήμερα προς τον Ολοκληρωτισμό των Δυνατών, συνενώνοντας τα αρνητικά και των 2 συστημάτων

Πάνω εκεί ήρθε ο ενιαίος Συνασπισμός. Και ψηφίσα και προσπάθησα να κάνω κι άλλους να ψηφίσουν και με προσωπικές δοκιμασίες, αφού το σόι δεν μπορούσε να χωνέψει ότι δεν είμαι ούτε με τον έναν και ούτε με τον άλλον.

Οι εκλογές ήταν "κρίσιμες", στον πόντο πίστευαν όπως και σήμερα. "Δεν θα μας χρειαστείς μου έλεγαν, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα από τέτοια.."

Ευτυχώς ήμουν πολύ νέος..

Αργότερα έγινα πολύ κυνικός και ορισμένες φορές τους "δούλεψα" κιόλας, αφού με δούλευαν και οι ηγέτες τους. Γιατί αυτό που κατάλαβα πολύ μετά, ήταν πως δεν είχε σημασία τόσο η ψήφος, όσο η εύνοια προς το κόμμα ενός ανθρώπου με άποψη για τα πράγματα..

(Με την "συγκυβέρνηση" δεν ένοιωσα τόσο άσχημα, αφού είχα πειστεί ότι η κάθαρση του πολιτικού βίου θα γινόταν πραγματικότητα. Τώρα βλέπω ότι παρασυρμένος από τα ΜΜΕ ως ψηφοφόρος (ακόμα και ο Μπόμπολας ήταν τότε με τον ΣΥΝ...), παρέσυρα τον Λεωνίδα και τον Χαρίλαο στο μεγαλύτερο λάθος της αριστεράς μετά τα Δεκεμβριανά. Το ΠΑΣΟΚ στριμωγμένο άγρια έδινε "γη και αέρα" με έναν όρο, τη μη δίωξη του Αντρέα...Η καταδίκη του οποίου ήταν από την αρχή απίθανη, γιατί όπως έλεγε και ο γέρο Καραμανλής δεν καταδικάζεις έναν πρωθυπουργό με "αποχρώσες ενδείξεις". Θα περνούσε η απλή αναλογική, θα περνούσαν πολλά ζητήματα εξομάλυνσης του πολιτικού βίου, κάποια στιγμή θα έβγαινε η Ν.Δ. ίσως και με 50%, αλλά πολύ γρήγορα θα έπεφτε, αφού ο Ελληνικός Λαός δεν ήταν έτοιμος για το πρόγραμμά της. Αυτά έπρεπε να τα οσμιστούν οι ηγέτες της αριστεράς και να ρισκάρουν. Θα δίκαζαν πιο πολλούς σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, από ότι με την Δεξιά,. Όλους εκτός τον Αντρέα. Γιατί καλώς ή κακώς ο Αντρέας ήταν σύμβολο για ένα σεβαστό κομμάτι του λαού κι όχι κάποιος που τον έβαλαν να κάνει τον πρωθυπουργό..)

Από το 89 και μετά έχω ψηφίσει πολλούς, όλους εκτός από Ακροδεξιά λόγω πεποιθήσεων : Έχω μια βαθειά αντίθεση στον εθνικισμό και γενικά σε ότιδήποτε χρειάζεται τον "εχθρό" για να επιβιώσει. Αλλά και ΠΑΣΟΚ δεν έχω ψηφίσει ..

Μάλλον συγκυριακά αυτό, αφού από 95 και μετά, άν με ρωτήσει κάποιος τι είμαι πολιτικά, θα του απαντήσω "μη δογματικός σοσιαλιστής", δηλαδή θα μπορούσα να είμαι στις αριστερές παρυφές ενός κόμματος της μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Όμως μέχρι να πάω εγώ εκεί, είχε φύγει το ΠΑΣΟΚ..

Θα μπορούσα να ψηφίσω το 96, ήθελα να νικήσει ο Σημίτης.

Ψήφισα ΣΥΝ, επειδή είχα στεναχωρηθεί που δεν είχε βγει στη Βουλή το 1993.

Μετά ήρθε η κατάργηση της Επετηρίδας των Εκπαιδευτικών και έγινα ο χειρότερος εχθρός του "εκσυγχρονισμού"..

Γιατί ένοιωσα στο πετσί μου, τι σημαίνει κοινωνική αναλγησία της εξουσίας.

Όχι ότι δεν έπρεπε να αλλάξει το σύστημα, αλλά πρώτα εξασφαλίζεις όσους είχαν κάνει τον προγραμματισμό τη ζωής τους βάσει αυτού και μετά το αλλάζεις...

Λέγανε ότι κάποιοι από μας μετά το πανεπιστήμιο είχαμε χάσει κάθε επαφή με την επιστήμη μας και δεν κάναμε για το μοντέρνο σχολείο..

Ε, αφού τους εξασφαλίσεις εργασιακά, πέρνα τους και από μια διαδικασία ενός τριμήνου τουλάχιστον για να δεις ποιοι κάνουνε και τους άλλους στείλτους στις τράπεζες, στους δήμους κτλ. Όχι τον προσχηματικό διαγωνισμό της μιας μέρας...

Αλλά είπαμε ΟΝΕ και ξερό ψωμί. Η πλάκα ήταν ότι είχαμε αυτή την εμμονή, όταν χώρες με καλύτερες παραγωγικά συνθήκες θέλανε να χαλαρώσει ο μονεταρισμός.

Όχι εμείς που θέλαμε να μπούμε, έστω και λογιστικά και όχι με μεγέθη πραγματικής οικονομίας...

Για να είμαι δίκαιος όμως πρέπει να πω ότι ο Σημίτης δημιούργησε και κάποιες επισφαλείς θέσεις σε ημιδημόσιους τομείς΄. Η Ν.Δ. ούτε τέτοιες δεν έκανε.. Αντίθετα με το περίεργο διάταγμα Παυλόπουλου και τη βοήθεια του προέδρου του Αρείου Πάγου κατάργησε αρκετές...

Α, τώρα τελευταία διόρισε αγροφύλακες.

Φίλε, ακόμα και νεοδιορισμένος αγροφύλακας να είσαι, αυτές οι εκλογές είναι διαφορετικές.

Εδώ πρέπει να ηττηθεί συνολικά το προσχηματικό επικοικωνιακό πολιτικό παιγνίδι και να έρθει μπροστά η πραγματική πολιτική αντιπαράθεση (Ναι ακόμα και το 1981 ήταν πιο ουσιαστική). Εγώ, επειδή η εφηβεία καθορίζει τον άνθρωπο (καθώς και η κοινωνική καταγωγή, "είμαι "μικροαστός" Αλέκα μου, γιαυτό προβληματίζομαι!") μπαλατζάρω σήμερα ανάμεσα στον ΣΥΝ και το ΚΚΕ.

Εσύ, αν έχεις διαφορετική προσωπική ιστορία, ψήφισε κάτι άλλο, να αυτούς τους θεότρελους της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας".

Το ΠΑΣΟΚ , έπρεπε να κεδρίσει τις εκλογές αν είχε ανανεωθεί και είχε να προτείνει κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω αν το έχει και δεν έχει περάσει στον κόσμο, όπως λένε τώρα κάποια στελέχη του. Τότε γιατί ήθελε από το Χειμώνα εκλογές, για να το παίξει επικοινωνιακά νικητής;

Το επιχείρημα της πιο ικανής διαχείρησης δεν πρέπει να σε πείσει. Την πάτησαμε μια φορά με τον Καραμανλή τον Νεότερο ..

Ο Μαυρος Γάτος του θυμού μας..

Μέχρι να ανεβάσω το δικό μου πόστ, για αυτές τις εκλογές της επικοινωνιακότητας ανεβάζω το καταπληκτικό κείμενο του Μάυρου Γάτου.
Επειδή ο κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ, θα φοβηθεί να δημιουργήσει νέα εθνική ρήξη, την οποία οι μάστορες της επικοινωνιακότητας ίσως του τη χρέωσουν, μπορεί τουλάχιστον να βγάλει μια ανακοίνωση που να τους "δέρνει" με το γάντι.

Αλήθεια, από πότε η προώθηση των μεταρρυθμίσεων είναι εθνικό θέμα;
Εθνικό Θέμα είναι οι αλλαγές π.χ. στο ασφαλιστικό, με τις οποίες ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων Εργαζομένων δυσανασχετεί;