Αναρτήσεις
Πρόκειται για μια δράκα ανθρώπων, που είναι είτε "αυτοφυείς" κεφαλαιούχοι ή εντεταλμένοι των πολυεθνικών, οι οποίοι με πολλούς τρόπους και με τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ, δημιουργούν κλίμα που ανεβοκατεβάζει Κυβερνήσεις και στήνει το σκηνικό για την προοδευτική αφαίρεση των λαϊκών δικαιωμάτων και το πραγματικό βύθισμα της Ελλάδας στην ανυποληψία.
Αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι το βύθισμα, έτσι κι αλλιώς μέσω των off shore τα τεράστια κέρδη τους τα τζογάρουν αλλού....
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μόνο το κουκούλωμα της κατάστασης, να μη "σκάσουν" δηλαδή τα κρατικά ομόλογα και βρεθούν στον αέρα τα μαγαζιά τους. Όχι ότι θα χάσουν, γιατί τόσα χρόνια, ακόμα και να εξανεμιστούν τα ταμεία των τραπεζών τους, έκαναν απόσβεση και με το παραπάνω, αλλά θια χάσουν την "μηχανή" που φέρνει χρυσάφι.
Και πιέζουν για ακόμα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας, αλλά που;
Στη Χώρα που το 20% του λαού είναι κάτω από το όριο φτώχειας. Δηλαδή δεν την βγάζει με αξιοπρέπεια. Αυτό λογικά σημαίνει ότι ένα άλλο 20% την βγάζει με δυσκολίες...Για όλους αυτούς πρέπει να βρεθούν τρόποι αποχαύνωσης για να μην το κάνoυν κι εδώ της Αργεντινής..
Μπορεί κανείς να αυξήσει την φορολογία των καταθέσων και άλλων περιουσιών σε χρήμα, αλλά πλέον ούτε αυτό είναι αρκετό.
Το 2000 το ενεργητικό των τραπεζών ήταν 233 δισεκατομύρια Ευρώ. το 2009 εκτινάχθηκε στα 579..
Δηλαδή σε 10 χρόνια είχε αύξηση κατά 350 δισ. Ευρώ.
Το δημόσιο χρέος της χώρας είναι περίπου 300 δισ. Ευρώ.
Υπάρχουν και 4 ελληνικές τράπεζες, που ως γνωστόν έχουν μετόχους τους επιφανέστερους Έλληνες πετρελαιάδες, βιομηχάνους, εργολάβους, δεσποτάδες και λοιπούς «πατριώτες» που ελέγχουν το 20%-30% του ελληνικού δημόσιου χρέους. Δηλαδή περί τα 100 δις!
Φανταστείτε οι τραπεζίτες της Γαλλίας κατέχουν περί τα 75 δις του ελληνικού δημοσίου χρέους και της Γερμανίας κατέχουν 43 δις.. Παλεύουμε με τους Γάλλους και τους Γερμανούς, όταν το "επίκεντρο" του σεισμού είναι δίπλα μας..
Τα Κέρδη (φανταστείτε μόνο τα φανερά...) που έβγαλαν από το 2000 μέχρι το 2009 οι Ελληνικές εταιρείες που ήταν εισηγμένες στο χρηματιστήριο ήταν 60 δισ. ευρώ. Το Έλλειμα του Δημοσίου είναι μόνο 30 δισ. Ευρώ.Σύμφωνα με έκθεση του τμήματος οικονομικών ερευνών του ΣΔΟΕ υπάρχουν 10.000 of shore εταιρείες ελληνικών συμφερόντων, που διακινούν ετησίως 500 δισεκατομμύρια Ευρώ. Οι ιδιοκτήτες αυτών των εταιριών είναι γνωστοί στο Κράτος. Είναι οι γνωστοί "θεσμικοί" επενδυτές και συνομιλητές των κυβερνήσεων..
Αυτό είναι το πακέτο, που δεν θέλουν να θιγεί. Αυτό δεν μπορεί να θιγεί αποτελεσματικά μόνο μέσω της φορολογίας. Άσε που έχουν τους τρόπους, αν το υπόλοιπο οικονομικό σύστημα μείνει ως έχει, να πάρουν τα λεφτάκια (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ!!!) στο εξωτερικό. Αυτή η κατάσταση μόνο με ριζοσπαστικά μέτρα σε άλλη κατεύθυνση μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα μεγάλο κομμάτι που εκφράζει τους μικρομεσαίους. Αυτό το κομμάτι πραγματικά θέλει να σταματήσει αυτός ο κατήφορος και να τιθασευτεί αυτή η δράκα των αντικοινωνικών "δυνάμεων της αγοράς". Από την άλλη όμως εκφράζοντας αυτούς τους ίδιους τους μικροσμεσαίους, για τους οποίους η λεγόμενη "ηρεμία" είναι αυταξία, δεν μπορεί να συγκρουστεί μετωπικά με τους αίτιους της κατάστασης. Γιαυτό και καθημερινά αλλώνεται από τα τσιράκια των ελίτ, που πληρώνονται για να εισχωρούν σαν τα σαράκια και τους κοριούς παντού!
Τα ριζοσπαστικά μέτρα είναι ρίσκο σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον πλήρους κυριαρχίας των λεγόμενων "δυνάμεων της αγοράς".
Συμφωνώ. Μόνο που καμιά φορά, αν η κατάσταση είναι "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" , καλύτερα να μπεις στο ρέμα.. Έχεις πιθανότητες - έστω και τραυματισμένο- κάπου να σε βγάλει. Στην άλλη περίπτωση έχεις σίγουρο τον θάνατο.
Και δυστυχώς αυτό επιλέγουν πολλοί μικρομεσαίοι. Μπροστά στην ανάγκη τους για μια φαινομενική ηρεμία που νομίζουν ότι θα διατηρήσει κάποιες ασφάλειες τους (π.χ. ένα μικρό "κομπόδεμα" δημιουργημένο κι αυτό σε άλλες εποχές ), συντηρούν μια κατάσταση που θα μας οδηγήσει όλους στον γκρεμό.
Υ.Γ. Αν πάει κανείς στην αρχή, τότε που ξεκίνησα την "Τσουκνίδα" θα διαπιστώσει ότι οι θέσεις μου δεν ήταν τόσο "αριστερές" όσο τώρα. Κάνοντας αυτήν την αναδρομή θεωρώ και τον εαυτό μου εκφραστή μιας κατάστασης. Μέρα με τη μέρα η αδικία και έλλειψη συστημικών λύσεων με ριζοσπαστικοποιούν όλο και περισσότερο.
