Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!"

Μου ήρθε και αυτό με ημέιλ.
Μια προεκλογική παραλλαγή ενός γνωστού ανεκδότου.
Βεβαίως μιλά για πεθαμένους.
Όμως στην παρούσα ζωή, όταν παθαίνεις πρέπει και να μαθαίνεις...
Τα σχόλια δικά σας.
"Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:


- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;" Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:

- "Δεν είμαι σίγουρη."

- "Τότε", λέει ο Άγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις."

Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα..

Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τι ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη.

Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:

- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση."

Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.

Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς. Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:

- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."

Και ο Διάβολος της απαντά:

Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!"

"Το Κόμμα της Τσουκνίδας" νίκησε!

Όλα τα μυστικά γκάλλοπ (και της CIA και της KGB βεβαίως, βεβαίως) βάζουν "το Κόμμα της Τσουκνίδας" στη βουλή, οπότε το πρώτο κόμμα δεν θα σας έχει ανάγκη για να κυβερνήσει κ. Οικολόγοι, για να σας τα πω κι εσάς ένα χεράκι...

Καταρχήν χαίρομαι για την ύπαρξή σας, που αναγκάζει όλα τα κόμματα να αποκτήσουν περιβαλλοντική ατζέντα (Δυστυχώς βέβαια η Κυβέρνηση ότι και να πει έχει το έργο της που είναι το πλέον αντιπεριβαλλοντικό όλης της εικοσαετίας, δεδομένων των συνθηκών..)
Βεβαίως η οικολογική συνείδηση δεν φαίνεται μόνο στην περιβαλλοντική ατζέντα (Όπου πολλοί για να πείσουν προτάσσουν την αναπτυξιακή δυναμική της και τις θέσεις εργασίας, κάθε άλλο παρά κακό επιχείρημα, αλλά δεν είναι το μόνο..)
Φαίνεται να είστε χρήσιμοι γιατί θα βοηθήσετε τα κόμματα- ιδιαίτερα της Αριστεράς- να δουν το λαϊκό εισόδημα όχι μόνο με όρους ποσοτικούς, αλλά ποιοτικούς.
Τι να το κάνω λοιπόν, αν ανεβαίνει το εισόδημα μου, το οποίο κατευθύνεται σε κτήση δεύτερου εξοχικού (μέσα στο δάσος ή στον αιγιαλό κατά προτίμηση), αύξηση των οικογενειακών αυτοκινήτων, ρούχα που πετάω τον επόμενο χρόνο γιατί πέρασε η μόδα, και την ίδια ώρα μολύνω το περιβάλλον, δημιουργώ ακατοίκητες πόλεις, στερεύω από γνήσια πολιτιστικά αγαθά και από ελεύθερο χρόνο και επικοινωνία, δεν δημιουργώ ασφαλιστικές δικλείδες για πραγματικά ίσες ευκαιρίες επιβίωσης (υγεία) και ζωής (παιδεία);
Θα βοηθούσατε Οικολόγοι περισσότερο, αν κατέβαινατε ως κίνημα που προσπαθεί να προωθήσει την κοινωνία πέρα από τον Υπερκαταναλωτισμό (και το δείχνατε εμφατικά) και όχι ως μία "φωτισμένη" παράταξη που κατανοεί βαθύτερα το πρόβλημα της "μεγάλης τρύπας"  (του όζοντος φυσικά..) και προσπαθεί να κάνει βελτιωτικές κινήσεις προστασίας. Γιατί, αν σωθούμε από αυτή την τρύπα τώρα, έτσι  όπως πάμε σύντομα θα κάνουμε μια άλλη μεγάλη τρύπα στο νερό ως ανθρώπινο γένος.
Και προσοχή, δεν λέω να το παίξετε οπαδοί της "τροφοσυλλεκτικής κοινωνίας", απλά να αποκτήσετε έναν περισσότερο αξιακό λόγο και λιγότερο εργαλειακό από ότι τώρα.
Αυτό θα σας βοηθήσει να βλέπετε και τα πράγματα πιο σφαιρικά.
Δηλαδή, ρε παιδιά, είναι δυνατό να λέτε, ότι τώρα που υπάρχει το πρόβλημα της διαχείρησης των υδάτινων πόρων μας συμφέρει περισσότερο "να πάμε ειρηνικά" με τους Βαλκάνιους γείτονες;
Βρε παιδιά ξέρετε πόσοι λόγοι, υπήρχαν το 1900 να "πάμε  ειρηνικά"; Είχαμε μια ολόκληρη αυτοκρατορία Οθωμανική να κληρονομήσουμε όλοι μαζί, αλλά δυστυχώς ο Ιμπεριαλισμός μας ήθελε χώρια και τα κατάφερε. Ήξερε πως μπορούσε να μας κάνει να μαλώσουμε στα χωρίσματα. Τελικά ο καθένας βέβαια μετά από αίμα πήρε πάνω κάτω αυτό που μπορούσε να κρατήσει, μαζεύτηκαν όλοι πάνω κάτω σε ένα χώρο και οι Αγγλογάλλοι πήραν τα Πετρέλαια κι οι
Ιταλοί κόντεψαν να έχουν σήμερα τη Ρόδο (Ας είναι καλά ο φασιστικός μικρομεγαλισμός και την έχουμε εμείς...)
Ευτυχώς η Πολιτική χρειάζεται τα διδάγματα της Ιστορίας, δεν είναι ένα έργο για κοκκινοσκουφίτσες που μπερδεύουν την γιαγιά με τον λύκο. Εντάξει δεν μπορείς να τα πεις έτσι στην τηλεόραση ως πολιτικός οκ. Αλλά αν δεν ήθελες να έχεις τη δική  σου "οικολογική" σούπα, μπορούσες να πεις:
"Η  Θεσσαλονίκη μπορεί το 1900 να είχε ανάμεσα στα έθνη της λιγότερους Έλληνες, αλλά το 1930 ήταν η Θεσσαλονίκη ΠΑΟΚΑΡΑ των προσφύγων ! Δυστυχώς η Ιστορία περνάει από δύσκολα μονοπάτια,ας διδαχτούμε όλοι μας οι Βαλκάνιοι σήμερα.."

"Το Κόμμα της Τσουκνίδας" ξαναχτυπά!

Κύριε Καρατζαφέρη..
Αυτοδημιούργητε ΛΑΟΣυνάχτη,
που πήρατε ένα Θυρωρείο στην ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ και τώρα έχετε αγοράσει όλο το Ισόγειο και προχωράτε προς τον 1ο Όροφο..
Σας τα έχω ξαναπεί  Όσο και να είναι κανείς σφόδρα απέναντί σας για τις θέσεις σας, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει τις τακτικές σας ικανότητες..
 Δεν θα σας πάρουν οι Βαρόνοι της Ν.Δ., τις ψήφους σας, όπως πήραν του Στεφανόπουλου και του Σαμαρά.
Ξέρετε να απενοχοποιείτε την ψήφο υπέρ σας, να την προτείνετε για καλό της"Πολυκατοικίας" Γνωρίζετε τα όρια σας και παίζετε καλά εκεί μέσα.
Αύριο, αν προκύψει μεγάλο ντέρμπι μεταξύ νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών, ίσως βάλετε το πάγκο σας. Ένα "ακραίο" χάφ είναι πάντα  χρειαζούμενο σε έναν αγώνα μέχρι εσχάτων!
Και εδώ που τα λέμε πολλοί στη Ν.Δ. δεν είναι λιγότερο ακραίοι από εσάς..
Τώρα βέβαια έχετε μαζέψει μέχρι και την "Χρυσαυγή" στο στάβλο σας, αλλά δεν πειράζει. Μπορείτε να κάνετε εύκολα την κολοτούμπα. Έχετε την ευχέρεια, το κόμμα είναι δικό σας.
Τόσο "δικό τους", όπως είναι το ΛΑΟΣ σε σας, δεν είναι το κόμμα ούτε των κληρονόμων, γιατί οι προγονοί τους είχαν κάνει και κολλεγιές.
Σας έχουν πει: "ο Λεπέν της Ελλάδας". 
Λάθος! είστε "υποστατική ένωση" στο ίδιο πρόσωπο του Μπερλουσκόνι * με τον Φίνι, γιαυτό πιο δύσκολος αντίπαλος από ότι ο Λεπενισμός.
(Φίνι: Ο αρχηγός των πρώην Ιταλών νεοφασιστών, που ρετουσάρισε τον Φασισμό, έτσι ώστε να αποκτήσει "μετριοπαθή" αποενοχοποιημένα χαρακτηριστικά και σήμερα να συνδιοικεί την Ιταλία μαζί με τον Καβαλλιέρε.. Ας μη ξεχνάμε είμαστε una razza una faccia!)

Στο επόμενο κλείνω με τους Οικολόγους. Να μη τους βάλω στο ίδιο θέμα με τους Λαϊκορθόδοξους!

*Έγραφα, παραμονές των εκλογών του 2007.

"Τέλος ο ΛΑΟΣ.
Θλίβομαι που ο δικομματισμός ίσως κινδυνέψει, επειδή υπάρχει αυτό το κόμμα.

Όχι τόσο για τις ιδέες του, αλλά γιατί είναι αποτέλεσμα της μηντιοκρατίας.

Δηλαδή, αύριο όποιος μπορεί να αγοράσει ένα κανάλι (ίσως πιο δυναμικό π.χ. το ΕΧΤΡΑ, ή το ΣΤΑΡ)και πει 5 γενικόλογα πράγματα, θα γίνει ρυθμιστής των καταστάσεων;

Ρε μάγκες, ο Καρατζεφερισμός ανοίγει την κερκόπορτα στον Μπερλουσκονισμό το πήρατε χαμπάρι;

Αν κάποιοι λοιπόν θέλουν να δώσουν ένα δυνατό μήνυμα στην Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ταυτόχρονα, ας ψηφίσουν ΚΚΕ ή ΣΥΝ, έστω και να μη συμφωνούν απόλυτα μαζί τους.

Το πρώτο οι πιο παραδοσιακοί, πατριώτες, πολιτισμικά συντηρητικοί..
Μη μασάτε ρε, για το μαγαζάκι σας δουλεύουν κι οι κουκουέδες, όχι για να σας το πάρουν.
Αντίθετα οι αγορολάγνοι δουλεύουν για να το χάσετε!

Τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ οι πιο μοντέρνοι, ανανεωτικοί, "ψαγμένοι", κοσμοπολίτες, αντικομφορμιστές κλπ."
Τα πράγματα τώρα είναι λίγο διαφορετικά. Δυσκολότερα ας πούμε ένας "Αθηναίος Νοικυραίος" θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τρεμόπουλος φρόντισε  να μη ψηφίσει ούτε τους Οικολόγους.. Είδωμεν...

ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ!!

(ΑΝΕΚΔΟΤΟ. ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΜΕ ΜΕΪΛ, ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΕΞΟΧΟ ΓΙΑΤΙ ΠΙΑΝΕΙ ΜΕ "ΥΠΟΓΕΙΟ" ΚΑΙ ΕΙΡΩΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ)
Βρίσκεται ένας τύπος με το αυτοκίνητό του οδηγώντας στην Εθνική οδό. Στην πορεία του ξαφνικά μένει από μηχανική βλάβη. Σκέπτεται ότι δεν έχει οδική βοήθεια και αποφασίζει να κάνει AUTO στοπ να πάει σε κοντινή πόλη για ανεύρεση συνεργείου κλπ.
Σταματάει ένα φορτηγό εξηγεί στον οδηγό την πορεία του και ο οδηγός προθυμοποιείται να τον πάει στην πόλη.
Στην διαδρομή μετά από πολλές συζητήσεις ο οδηγός τον ρωτά τι ψηφίζει, αυτός με καμάρι του απαντά Ν.Δ., φρενάρει απότομα ο οδηγός το φορτηγό και του λέει:
"Κατέβα γρήγορα από το αυτοκίνητό μου ρε μ...κα!!!"
Απορημένος ο κακομοίρης τι να κάνει, κατεβαίνει και ξανά πάλι οτο AUTOστοπ.
Σταματάει ένα αυτοκίνητο εξηγεί στον οδηγό την πορεία του και ο οδηγός προθυμοποιείται να τον πάει στην πόλη. Στη διαδρομή μετά από πολλές συζητήσεις ο οδηγός τον ρωτά τι ψηφίζει,
αυτός με καμάρι του απαντά Ν.Δ., φρενάρει απότομα ο οδηγός το αυτοκίνητο και του λέει:
Κατέβα γρήγορα από το αυτοκίνητό μου ρε ηλίθιε!!!
Απορημένος ο κακομοίρης τι να κάνει, κατεβαίνει και ξανά πάλι οτο στοπ.
Σταματάει ένα αυτοκίνητο με μια πολύ ωραία γυναίκα της εξηγεί την πορεία του και αυτή προθυμοποιείται να τον πάει στην πόλη.
Στην διαδρομή μετά από πολλές συζητήσεις, η γυναίκα τον ρωτά τι ψηφίζει, αυτός σκέπτεται και της απαντά ΠΑΣΟΚ, μπράβο του απαντά αυτή χαρούμενη και εγώ ΠΑΣΟΚ ψηφίζω και συνεχίζουν την συζήτηση και την πορεία τους χαρούμενοι.
Μετά από πολλές συζητήσεις και χαριεντίσματα σταματούν σε ένα ξενοδοχείο για τα περαιτέρω, μπαίνουν σε ένα δωμάτιο, φιλάκια, αγκαλιές κλπ.
Σε κάποια στιγμή της ερωτικής πράξης λέει η γυναίκα στον τύπο: ξέρεις εμένα όταν κάνω έρωτα μου αρέσει να με κτυπούν.
Τι να κάνει ο τύπος, μέσα σε όλα αρχίζει να την κτυπά..
Απέναντι από το κρεβάτι ήταν ένας καθρέπτης, κοιτάζει ο τύπος στον καθρέπτη βλέπει τα γενόμενα σηκώνει τα χέρια ψηλά και λέει:

ΡΕ Π..ΣΤΗ ΜΟΥ, ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΕΓΙΝΑ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΚΑΙ ΔΕΡΝΩ ΚΙΟΛΑΣ !!!

"Το Κόμμα της Τσουκνίδας είναι εδώ!" Α(χ)Β(αχ)

Κυρία Αλέκα μου, καταρχήν πρέπει να σας συμπαρασταθώ στον ύπουλο πόλεμο που δέχεστε από αρκετούς. Ναι συμφωνώ, τα κόμματα αρχών πρέπει να έχουν τρόπους να αυτοχρηματοδοτούνται και να μεταφέρουν τις ιδέες και τις πληροφορίες στις οποίες στηρίζεται το πρόγραμμά τους (άσχημη λέξη "η προπαγάνδα" έλεος) χωρίς τον βραχίονα συμφερόντων, τα οποία μπορεί να παίξουν και εσωκομματικό ρόλο, αλλά και να ζητούν ανταλλάγματα. Πρέπει να ομολογήσω ότι ορισμένες φορές θαυμάζω την οργάνωσή σας. Από και εκεί και πέρα όμως καλό να είναι να πω αυτό που λέω και στην Εκκλησία. "Ο σύγχρονος άνθρωπος, αν ανήκει κάπου θέλει να το κάνει μέσα από έναν δικό του δρόμο, να διατηρεί πάντα το δικαίωμα της κριτικής, αλλά και της συνεργατικής- συμμετοχικής διαφοροποίησης."
Λοιπόν, αυτό που πραγματικά μου την έσπασε συντρόφισσα, είναι που έλεγες "όταν έρθει ο λαός στην εξουσία..." Δηλαδή ο λαός θα είναι στην εξουσία μόνο αν συμφωνήσει μαζί σας; Μπορούσατε να πείτε, όταν "ο λαός καταλάβει τι δύναμη έχει και αναζητήσει άλλους δρόμους..."
Ο λαός συναινεί στην αποδύναμωσή του!
Mάλιστα...
Μπορεί να το κάνει αυτό μέσα από παγίδες, σίγουρα, αλλά δεν θα βγει από εκεί, αν στέκεστε αυτάρεσκα πάνω του και του φωνάζετε συνέχεια "στα 'λεγα εγώ!".
Συντροφικότητα, σημαίνει πρώτα από όλα Συνομιλία. Δεν μπορείς να βοηθήσεις και να καθοδηγήσεις τον άλλο να προσέχει τις παγίδες, αν δεν κατανοήσεις τις ανάγκες που τον βάζουν μέσα σε αυτές και δεν τις υπολογίσεις μέσα στο πρόγραμμά σου...
Ακούω εσάς, αλλά και όλους τους άλλους εκπροσώπους σας να χρησιμοποιείται για κάθε πρόβλημα τον αποδιοπομπαίο τράγο του "Ευρωμονόδρομου".
H "Τσουκνίδα" έχει κάνει κριτική στην αντίθετη λογική, ακόμα και όταν παρουσιάζεται ως "προοδευτική", γιατί  δείχνει να μη καταλάβει ποιά συνισταμένη δυνάμεων επικρατεί σήμερα εκεί, κυρίως μάλιστα στους λεγόμενους "ευρωκομουνιστές", οι οποίοι θέλουν να παρουσιάζουν ως ανανέωση τον αναχρονισμό τους..
Αλλά και εσείς για κάθε θέμα, να έχετε το κλειδί..."φταίει η Ε.Ε":.... καταντά γραφικό.
Επίσης με αυτόν τον τρόπο αποκρύπτετε μια βασική αλήθεια: ο παγκοσμιοποιημένος Καπιταλισμός σήμερα, έχει πολλούς άλλους δρόμους για να επιβάλει τις ορέξεις του, πέρα από την Ε.Ε.
Άλλο είναι η τυφλή υπακοή (που οφείλεται στο γεγονός ότι Ελληνική και "Ευρωπαϊκή" κυβέρνηση έχουν τις ίδιες αντιλήψεις) και άλλο ο αναχωρητισμός.
Ανυπακοή, λέτε σήμερα βέβαια. Αν το χρησιμοποιείτε ως εύληπτο σύνθημα Ο.Κ..
Γιατί δεν φατάνει μόνο αυτή: Ανυπακοή σε ορισμένα πράγματα με στόχο την εκ νέου διαπραγμάτευση, διπλωματία, συνεργασίες, αντιπαράδειγμα.
Στο κάτω- κάτω, αν μπορούν και τους βαστάει , ας μας βγάλουν αυτοί (οι Ευρωκομισάριοι), αλλά ας δώσουμε πρώτα τον αγώνα μας!
Μια Κυβέρνηση με άλλες αρχές σίγουρα θα έρθει (και πρέπει να έρθει) σε ρήξη με την Κομισιόν του κ. Μπαρόζο, αλλά και με παρούσες ρυθμίσεις της Ε.Ε.
Η σύγκρουση όμως δεν σημαίνει κατ' ανάγκη και αποχώρηση.
Γιατί προεξοφλείτε την πιθανότητα μια αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας να γίνει ο πυροκροτητής ευρύτερων αλλαγών στην Ευρώπη;
Γιατί να μην έχουμε το όραμα μιας νέας πραγματικότητας, στην οποία μπορεί να συμβάλλουμε και εμείς από θέση ηγετική;
Η Βενεζουέλα του Τσάβες, ούτε απομονώθηκε, ούτε βγήκε από οργανισμούς, συνεργάστηκε και όχι μόνο με όσους συμφωνούσε απόλυτα (για παράδειγμα με την μετριοπαθή κυβέρνηση της Αργεντινής) και προσπάθησε με το παράδειγμά της να δείξει στους γύρω λαούς ότι μπορούν. Σήμερα δεν είναι μόνη.
Δεν λέω ότι είμαστε Βενεζουέλα που έχει πετρέλαιο, ή ότι πρέπει να τα κάνουμε ακριβώς όπως η Βενεζουέλα, αλλά ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από το σχήμα "Ο λαός στην εξουσία από τη μια και από την άλλη το αστικό κράτος". Αλλά είναι και αυτό ένα αποτέλεσμα που δεν έχετε χωνέψει ότι ο "υπαρκτός σοσιαλισμός" ήταν ένα υπόδειγμα, που ότι και να ήταν... πάει τέλειωσε, δεν προδώθηκε επειδή κάποιοι λιποψύχησαν και παρέκλιναν, αλλά του τέλειωσαν όσες δυνάμεις είχε.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ τα έχω γράψει πριν λίγο καιρό, σε δύο μάλιστα συνέχειες.
Σήμερα τελειώνω με την κοινοβουλευτική αριστερά και ελπίζω κάποια στιγμή να κλείσω με Οικολόγους και Καρά Τζαφέρ.

Υ.Γ. Όπως δήλωσα και στην αρχή και εγώ κάτι θα ψηφίσω. Δεν έχει σημασία να το δηλώσω εδώ. Αν ήμουν στρατευμένος και ενθουσιώδης με κάποιον θα το έκανα. Σίγουρα υπάρχουν καλές και λιγότερο καλές λύσεις, κουβεντιάζουμε, παραθέτουμε επιχειρήματα και ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του. Φίλοι μου, ας μην χρησιμοποιούμε το μέσον αυτό, το "διαδραστικό" με τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ τα κόμματα και οι υποψήφιοι...

«To Κόμμα της Τσουκνίδας» Β’

Καταρχήν κ. Παπανδρέου πρέπει να σας επισημάνω ότι αν εκλεγείτε πρωθυπουργός, θα μπείτε ταυτόχρονα και στο «βιβλίο Γκίνες! Πρέπει να είστε ο μόνος άνθρωπος που θα κατακτήσετε με εκλογές την θέση του πρωθυπουργού, ενώ και ο παππούς του και ο πατέρας του θήτευσαν στην ίδια θέση μετά από εκλογές. Εντάξει υπάρχει και η περίπτωση των Νεχρού- Γκάντι στην Ινδία (ευτυχώς η οικογένειά σας δεν έχει την τύχη τους), αλλά αυτοί οι καημένοι εμφανίζονται με 2 επώνυμα, οπότε οι ορίτζιναλ, είστε εσείς. Τέλος πάντων, συμβολικώ τω τρόπω, έστω και έτσι η Ελλάς δύναται να συνδεθεί με τις μακρινές και πολλά υποσχόμενες Ινδίες..
 Το 2004, ο κ. Σημίτης μου θύμιζε αντιβασιλέα, που καθόταν στον Θρόνο του μπαμπά, μέχρι να ανδρωθεί ο υιός για να τον καταλάβει..Η αλήθεια όμως είναι ότι μετά σας συμπάθησα προσωπικά, διότι έστω και δειλά, αρχίσατε να λέτε διάφορες ωραίες ιδέες όπως της συμμετοχικής δημοκρατίας, να προβαίνετε σε ρηξικέλευθες ενέργειες που να συμβολοποιούν την ανάγκη ανανέωσης (π.χ. Ματσούκα, Καραχασάν), μέσα σε ένα κόμμα- μηχανισμό που το μόνο που νοιαζόταν ήταν η με κάθε τρόπο γρήγορη επάνοδος στην εξουσία.

Μετά τις εκλογέςτου 2007 μου γίνατε ακόμα πιο συμπαθής, όταν προσπάθησαν να σας χρεώσουν προσωπικά μια ήττα που είχε να κάνει με τη δυσπιστία των πολιτών απέναντι σε έναν μηχανισμό που άλλαζε πρόσωπα, συνθήματα και «ιδεολογίες», αλλά παρέμενε ο ίδιος στην εξουσία για πολλά χρόνια. Αυτή η μακρόχρονη παραμονή, εκτός από τις όποιες επιτυχίες, είχε ταυτίσει το κόμμα σας (καλώς ή κακώς) με πολλές χρόνιες δυσλειτουργίες της ελληνικής Πολιτείας και αυτή η αντίληψη του κόσμου έπρεπε να αλλάξει! Χώρια που τα τελευταία χρόνια οι εφαρμοζόμενες πολιτικές  έφεραν το κόμμα σας σε διάσταση με κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά το στήριζαν.
Αυτό φαινόταν να το αντιλαμβάνεστε, να θέλετε να κάνετε κάτι, να ψάχνετε, χωρίς βέβαια αυτό να το μεταλλάσετε σε κάτι δυναμικό που να ξεφεύγει καθαρά από την γονατισμένη ιδεολογικά Σοσιαλδημοκρατία. Αλλά υπονομευόσασταν από 2 καταστάσεις που σας ξεπερνούσαν. Την βαθειά κρίση ταυτότητας της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας (από πού θα πάρετε τα υλικά για να δημιουργήσετε κίνημα αλλαγής;) και την συρρίκνωση της συλλογικότητας εν Ελλάδι, τόσο που να λιγοστεύουν τα υποκείμενα που θα νπορούσαν να συνθέσουν ένα κίνημα και συνεπώς να συνεχίζει να υπάρχει η ανάγκη στήριξης σε άτομα και ομάδες που δεν καταλαβαίνουν τα νέα δεδομένα..
 Συμφέροντα κυρίως οικονομικά , αντιστρατεύονται τις αλλαγές, έστω και αν με πρώτη ανάγνωση δεν κινδυνεύουν στρατηγικά, γιατί το νέο πάντα ενέχει τον κίνδυνο ανακατατάξεων, από τις οποίες κάποιο «υποσύστημα», κάποιος μικρός συνασπισμός συμφερόντων, μπορεί να χάσει.. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που σας πολέμησαν τα «διαπλεκόμενα»..
Φαίνεται να θυμάστε ακόμα αυτόν τον πόλεμο και τα σχέδια σας για έλεγχο του πολιτικού χρήματος να είναι ένα από τα πιο ελπιδοφόρα πράγματα στο πρόγραμμά σας, φτάνει να μην γίνει το ίδιο σαν τους «Νταβατζήδες» του κ. Καραμανλή.
(Βέβαια, επειδή με το κόμμα σας, πολλά έχουν γίνει πολύ φοβάμαι μήπως οι μικρές εκλογικές περιφέρειες μας οδηγήσουν σε ένα εκλογικό σύστημα τύπου «Βρετανικού Πλειοψηφικού», δηλαδή σε περαιτέρω τεχνητή ενίσχυση του δικομματισμού.)

Τέλος πάντων η κατάρρευση της Κυβέρνησης, σας βρήκε εδώ, γρήγορα μαζεύτηκαν οι διαφορές και όλοι μαζί προχωρήσατε, εσείς και οι εσωκομματικοί σας αντίπαλοι, σε ένα λίφτινγκ για να ανταποκριθείτε στην ανάγκη του κόσμου για έναν Σωτήρα..

Έρχεστε, κατά έναν τρόπο, όπως ήρθε και ο Καραμανλής το 2004: Ένας άνθρωπος που υπόσχετε να λειτουργήσει ορισμένα πράγματα πιο ορθολογικά, πιο ανθρώπινα, πιο φανερά. Βέβαια αυτό που σας κάνει να έχετε αυτή τη δυναμική είναι ότι αφήνετε να εννοηθεί ότι έχετε διδαχθεί από λάθη του παρελθόντος. Αλλά κανείς δεν ξέρει, αν όντως έχετε διδαχθεί. Γι’ αυτό, πολλοί από αυτούς που θα σας ψηφίσουν, δεν σας εμπιστεύονται και αυτό πρέπει να σας το δείχνουν και οι μετρήσεις…

Όταν χαρακτηρίζετε, ας πούμε, τα stage ως «εργασιακό μεσαίωνα», σημαίνει ότι είστε σε ρήξη με τις λογικές που οδήγησαν στους εργασιακούς νόμους του ΠΑΣΟΚ. Είστε;
Αλήθεια πόσες σταθερές θέσεις εργασίας νομίζετε ότι θα δημιουργήσετε με την επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών; Προσωπικά δεν λέω ότι το μέτρο αυτό μεταβατικά και επικουρικά δεν μπορεί να βοηθήσει, αλλά δεν είναι το καίριο μέσο και το ξέρετε!

Να έχετε το νου σας λοιπόν, ότι μια δοκιμή κάνει ο κόσμος, σε δύσκολους καιρούς και όταν αφήνετε στον κόσμο ελπίδες ότι θα τον βγάλετε από αυτόν τον μεσαίωνα, αυτό πρέπει να το δείξετε έμπρακτα πάρα πολύ γρήγορα..

Θα μπορέσετε να πραγματοποιήσετε αυτές τις συγκρούσεις για να το πετύχετε και μέσα στη Χώρα, αλλά και έξω από την Ελλάδα; Δεν θέλω να σας το αμφισβητήσω προκαταβολικά, αλλά επιτρέψετε μου να είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός.

Το Κόμμα της Τσουκνίδας είναι εδώ Α!

Ακούω καμία φορά τους πολιτικούς (και τους αρχηγούς τους φυσικά στα ΜΜΕ), προσπαθώντας να τους κρίνω αντικειμενικά, έχοντας ήδη διαμορφώσει προσωπική θέση, η οποία  ελάχιστα έχει επηρεαστεί από όσα λένε.
Η θέση μου είναι και το "κόμμα της Τσουκίδας" ! ( Ναι αυτό το προσωπικό κόμμα έχουν οι πιο πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι και σιγά, εδώ έχουν την προσωπική τους θρησκεία "ο Μακισμός" ή ο "Λιτσισμός" που λέμε..)
Με αυτό το κόμμα κατεβαίνω στην πολιτική και ψάχνω να βρω με ποιό μεγαλύτερο θα συνεργαστώ, παραχωρώντας του την εκλογική μου δύναμη...
Να τι θα τους έλεγε ο αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπος του κόμματος  της Τσουκνίδας στα "πανέλια" και τα "ντιμπέτια":
Κυρ Καραμανλή Β' : Ότι και να κάνετε δεν μπορείτε να ξεπεράσετε την αίσθηση που έχει διαμορφωθεί σε μεγάλα τμήματα του λαού: "Και πριν υποφέραμε, αλλά αυτό δεν έχει ξαναγίνει! Διάλυση παντού."
Έχετε δικαιολογίες:
Δεν είχατε τις δυνατότητες που είχε ο εκσυγχρονισμός για χρηματοδόστηση μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Στις μέρες σας ωρίμασε μέχρι σήψης η εσωτερική κρίση, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και ηθική, η οποία υπέβοσκε επί δύο τουλάχιστον δεκαετίες  και στην οποία η διεθνής κρίση έβαλε απλώς λίγο παραπάνω λάδι στη φωτιά.
Εσείς φορτωθήκατε το κόστος της Ολυμπιάδας.
Αλλά δεν κάνατε τίποτα για να αλλάξει η Κατάσταση, ακόμα και στον τομέα της Ηθικής (που δεν φτάνει να εξηγούμαστε) φανήκατε αδύναμος.
Αφήσατε τους Υπουργούς και τα στελέχη σας να έχει το καθένα την δική του στρατηγική και χρησιμοποιήσατε τις μεταξύ τους κόντρες για επιβεβαιώνεται η υπεροχή σας και ο επιδιαιτητικός σας ρολος!
Μη σας πω ότι τοποθετούσατε υπουργούς σε υπουργεία με βάση τους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Αλλιώς ποιός ο λόγος να έχετε Υπουργό Υγείας επί 3,5 χρόνια τον κ. Αβραμόπουλο; Στην φάση της έκρηξης του σκανδάλου του Βατοπεδίου, ίσως σας ήταν χρήσιμος ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά όχι στο Υπουργείο Υγείας.
Ξέρετε πόσους ψήφους θα χάσετε από συντηρητικούς ανθρώπους που βίωσαν από μέσα το μπάχαλο της Υγείας, απέναντι στο οποίο η κυβέρνησή σας έκανε σχέδια επί σχεδίων, χωρίς ποτέ να πάρει μία απόφαση;
Λέτε ότι μειώσατε τα ελλείματα και το χρέος. Εκεί ίσως μόνο να είχατε το μυαλό σας.
Δεν λέτε όμως τι κόστισε.
Τα stage, τους ωρομισθίους, τους ενοικιαζόμενους εργαζομένους για αυτό τους αβγατίσατε πρωτογενώς. (Μετά ήρθαν τα ρουσφέτια...)
Για να σταθεί το Δημόσιο χωρίς προσλήψεις.
Θα λειτουργούσαν τα σχολεία χωρίς ωρομισθίους, ή  όχι ;
Είναι ψέματα ότι με ενάμισι ωρομίσθιο, κόστους το πολύ 500 ευρώ καθαρά, βγάζετε την δουλειά ενός μόνιμου κόστους 1200 ευρώ καθαρά;
Ποιός σας ανάγκασε να κρατάτε σχεδόν παγωμένο τον προϋπολογισμό του ΟΚΑΝΑ όλα τα χρόνια της διακυβέρνησής σας, προσπαθώντας βέβαια να ανταποκριθείτε επικοινωνιακά στην πίεση για άνοιγμα νέων θέσων χορήγησης υποκατάστατων;
Αποτέλεσμα: διάλυση των Μονάδων Πρόληψης και κοινωνικής Επανένταξης και παντελής υποβάθμιση της ποιότητας στη θεραπεία. Αλλά αυτό που σας ένοιαζε ήταν να πουν τα ΜΜΕ, ότι άνοιξε νέα μονάδα τόσων θέσων, τίποτα άλλο!
Και έρχεστε και λέτε τώρα ακόμα μεγαλύτερη μείωση των ελλειμάτων. Οι άνθρωποι που τα έχουνε ζήσει αυτά από κοντά και οι οικογένειές τους, το ακούνε αυτό και τρομάζουν, "πόσο περισσότερο" σκέφτονται..
Για αυτό η παταγώδης πτώση!!

(στο επόμενο συνεχίζουμε με τους άλλους..)

Προεκλογική Παρέμβαση

   Συχνά έχω γράψει από εδώ μέσα, ότι για να πραγματοποιήσει μια πολιτική παράταξη σημαντικές κοινωνικές τομές, χρειάζεται να έχει σταθερή κοινωνική υποστήριξη και στρατηγική συμμαχία με σημαντικές κοινωνικές ομάδες. Υποστήριξη που μπορεί να αντιδιασταλεί από το «επικοινωνιακό ρεύμα» που δημιουργείται από το παιγνίδι των εντυπώσεων. Αυτό το ρεύμα είναι έωλο και καθιστά την όποια διακυβέρνηση αιχμάλωτο των ΜΜΕ.
«Βαθειά» υποστήριξη είχε το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου από τα ευρύτατα «μεσαία στρώματα» της μεταδιδακτορικής ελληνικής κοινωνίας.

Πρώτη υποομάδα της μεσαίας τάξης ήταν το υψηλά καταρτισμένο εργατικό δυναμικό, τα λεγόμενα «λευκά κολλάρα» (η πρώην «γενιά του Πολυτεχνείου»), που, λόγω της ιδιορρυθμίας της ελληνικής οικονομίας, εργαζόταν μέχρι και την δεκαετία του ’90 κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία στον δημόσιο τομέα.
Έπειτα στους μεσαίους ήταν  οι μικροεπιχειρηματίες, που πάλι μέχρι εκείνη την κρίσιμη δεκαετία είχαν στα χέρια τους με δυναμικό τρόπο το εμπόριο και τη μεταποίηση.
Τέλος  οι πολυπληθέστεροι ήταν οι αγρότες, η μεγαλύτερη τότε "κοινωνική τάξη" σε αντίθεση με το σήμερα, αφού ακολουθώντας τις επιταγές μειώσαμε τον αγροτικό μας πληθυσμό. Οι αγρότες λοιπόν, μέσω των επιδοτήσεων  αλλά και της ραγδαίας αύξησης των υποδομών στην ύπαιθρο αναγνωρίζουν ως χρυσή δεκαετία  του τόπου, αυτή του’80.

Είχε γενναία υποστήριξη το ΠΑΣΟΚ, σε αυτούς τους χώρους, άσχετα με ότι μπορεί να ψήφιζε κάποιος συγκυριακά, όπως το ’89 ήταν είτε ΠΑΣΟΚ, είτε ΑντίΠΑΣΟΚ!  Τα κοινωνικά και μάλλον τα ευρύτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά αυτών των ομάδων, τα δίκτυα επικοινωνίας που συγκροτούσαν, συνδεόμενα  και με την άσκηση εξουσίας, είχαν δημιουργήσει κοινωνική ταυτότητα για τον υποστηρικτή, πράγμα που δεν είναι δεδομένο σήμερα για κανένα κόμμα (πλην του ΚΚΕ, αλλά και εκεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο). Η υποστήριξη μάλιστα, λόγω της αρχής της αδράνειας, κράτησε και για μεγάλο μέρος της εποχής του «εκσυγχρονισμού», παρόλο που βαθμιαία η άσκηση εξουσίας αυτή τη περίοδο επηρέαζε πολύ αρνητικά τα συμφέροντα αυτών των στρωμάτων.

Αναζητώντας σήμερα μια τέτοια ομάδα, που θα υποστήριζε στρατηγικά κάποιον που θα επιχειρούσε αλλαγές θα την έβρισκε στα προλεταριοποιημένα παιδιά αυτών των ομάδων, τα οποία για διαφόρους λόγους έχασαν όσα στηρίγματα είχαν οι γονείς τους μαζί με τα παιδιά της εργατικής τάξης φυσικά..

Το «συμβόλαιο» με αυτή την ομάδα των νέων είναι σίγουρα ένα εκτεταμένο και ρηξικέλευθο πρόγραμμα εκπαίδευσης και σταθερής εργασίας με στόχο την κοινωνική αναβάθμιση της θέσης τους και όχι μόνο απλά την "απασχόλησή" τους . Αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί να βασίζεται σε επικοινωνιακά τρυκ του τύπου από έναν υπολογιστή σε κάθε μαθητή, ούτε σε θέσεις εργασίας με ανταλλαγή των ασφαλιστικών εισφορών, ούτε στην δημιουργία νέων νόμιμων σπουδαστικών θέσεων από το ιδιωτικό κεφάλαιο.

    Πολύ με προβλημάτισαν  τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην έκθεση «Αριθμοί-κλειδιά της Εκπαίδευσης στην Ευρώπη»*, την οποία εξέδωσε το Δίκτυο Ευρυδίκη και παρουσίασε  το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας:

Η Ελλάδα αποδεικνύεται ότι έχει δώσει τα λιγότερα χρήματα από όλες τις χώρες της Ε.Ε. σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος.

Θυμάμαι σε διαλόγους και εδώ, αλλά και σε άλλα blog, να υπάρχει αυτή η ένσταση: «Όσα χρήματα και αν δοθούν από την Πολιτεία, αν δεν αλλάξει ριζικά το εκπαιδευτικό σύστημα δεν πρόκειται να αξιοποιηθούν»
  Τα στοιχεία αυτά δείχνουν μια μεγάλη αντίφαση, ανάμεσα στις δυνατότητες και τα «θέλω» της νεολαίας και την αξιοποίηση όλων αυτών και από την Πολιτεία και από την Κοινωνία ευρύτερα ..

Είναι αδύνατο να εξηγηθεί ότι σε μια χώρα, που ο αριθμός των φοιτητών αυξάνεται συνεχώς από το 1998, πραγματοποιώντας αύξηση κατά 75% μέσα σε 8 χρόνια, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη των 27 κρατών-μελών είναι μόλις 25%, αυτό το γεγονός να μη σχετίζεται με μιαν ανάλογη ποιοτική μεταστροφή της  οικονομίας.

Αυτό πρέπει να προσδοκά κανείς διπλασιάζοντας σχεδόν τις θέσεις των Πανεπιστημίων... 

Και  όμως όση ανάπτυξη έγινε τα προηγούμενα χρόνια, βασίστηκε στην προσέλκυση επενδύσεων χαμηλού εργατικού κόστους με διευκολύνσεις στο μεγάλο Κεφάλαιο, με υπερανάπτυξη του τομέα των Υπηρεσιών που κανονικά έπρεπε να παρέχει το Κράτος (στην  Παιδεία και την Υγεία δηλαδή, δημιουργώντας την υπόνοια ότι σκόπιμα υπονομεύει τις δομές του), αλλά και στην οικοδομή, όπου κυρίως εργάστηκαν μετανάστες, γιατί πώς να το κάνουμε, αν ένας νέος δεν ασκηθεί στη χειρονακτική εργασία από τα 16-17, δεν θα πάει στην οικοδομή στα 30, όσο και να πεινάσει…
Καμία σχέση δηλαδή με τον σχεδιασμό στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης!

Αλλά τίποτα δεν είναι ανεξήγητο, διότι όσο ανοίγαμε σωρηδόν νέα Πανεπιστήμια διαθέταμε 4.600 ευρώ ανά φοιτητή τον χρόνο, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 7.150 ευρώ. Επίσης, μόνο το 0,6% της συνολικής δαπάνης για την εκπαίδευση βασίζεται στα δάνεια και τις χορηγίες στους σπουδαστές (π.χ. Φοιτητικές Εστίες) , όταν ο μέσος όρος της Ε.Ε. είναι 5,9%. Παιδεία για τις σουβλακερί και τις γκαρσονιέρες των επαρχιακών πόλεων δηλαδή. 

Καλό αυτό, δεν το κατακρίνω, είναι καλύτερο από να μαζέψουν τα Κολέγια όλους τους νέους στην προβληματική Αθήνα, αλλά δεν φτάνει..
Και βέβαια, οι Κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να ανταποκρίνονται, πρόχειρα και επιφανειακά βέβαια, στα "θέλω" της ίδιας της Κοινωνίας, αφού παρά την συνεχόμενη προσφορά σπουδαστικών θέσεων , την πρώτη θέση κατέχει η χώρα μας στον αριθμό των Ελλήνων φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό. Με βάση τα στοιχεία της ευρωπαϊκής έκθεσης, το 5,5% των Ελλήνων φοιτητών σπουδάζει στην Ευρώπη. Ο μέσος όρος των «27» είναι 2,6%. Το ελληνικό ποσοστό είναι το υψηλότερο μεταξύ των χωρών της Δυτικής Ευρώπης!

Τι μπορεί να γίνει;

Σίγουρα πρέπει να αυξηθούν δραματικά οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία.

Σίγουρα πρέπει να γίνουν μεγάλες αλλαγές, οι οποίες όμως δεν είναι ανάγκη να φέρουν σε αντίπαλη θέση τους φορείς της εκπαίδευσης, όπως τους εκπαιδευτικούς .

Έχω παρατηρήσει ότι οι μεγάλες ρήξεις σε αυτόν τον χώρο και «οι μάχες με τις συντεχνίες», σπάνια έχουν αφήσει κάποιο αποτέλεσμα. Τρανό παράδειγμα η κατάργηση της Επετηρίδας και η εισαγωγή του ΑΣΕΠ, η πιο ριζική αλλαγή στον τομέα του δυναμικού των Εκπαιδευτικών. Υπάρχει κανένας που να υποστηρίζει σοβαρά ότι άλλαξε κάτι στις δυνατότητες και την νοοτροπία των εκπαιδευτικών αυτή η αλλαγή;

Να όμως κάτι άλλο που θα μπορούσε να προκαλέσει αλλαγή σε αυτό τον τομέα: Η αθρόα πρόσληψη νέων εκπαιδευτικών, σε ποσοστό άνω του 30% των ήδη υπηρετούντων με πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες, με ειδική παιδαγωγική κατάρτιση, όχι σε υποτυπώδη μορφή (βλέπε ΠΕΚ) αλλά ουσιαστική, η οποία μπορεί να ζητηθεί ως προαπαιτούμενο- παράλληλη βέβαια με την εργασία στην αρχή.

Αυτή η αλλαγή μπορεί να μεταβάλλει δραματικά τις δυνατότητες και την νοοτροπία του δυναμικού των Εκπαιδευτικών, αφού οι καινούργιοι θα φέρουν νέον αέρα, πριν προλάβουν να αφομοιωθούν από τις ήδη υπάρχουσες καταστάσεις. 
Αλλά θέλει αυξημένες δημόσιες δαπάνες!

Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα... 
Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει αυτές τις δυνατότητες που υπάρχουν από νέους,  πολύ μορφωμένους ανθρώπους που έχει..

Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει από έναν παρασιτικό καπιταλισμό που ευδοκιμεί ιδιαίτερα στη χώρα μας, όσα και χατίρια και να του γίνουν..

Χρειάζεται σχέδιο: «Τι ανάγκες υπάρχουν;  τι δυνατότητες;  Ποιοι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτά;»  Καθορισμός και επιμερισμός στόχων, αγορών, περιοχών.

Η πατρίδα μας κατέληξε να μην παράγει τίποτα, εκτός από τον Τουρισμό, που έδειξε πόσο επισφαλής πηγή πλούτου είναι τώρα στην παγκόσμια κρίση!

Όλο αυτό το δυναμικό των νέων ανθρώπων πρέπει να αξιοποιηθεί σε ένα  σχέδιο παραγωγικής  ανασυγκρότησης με πολύ βολονταρισμό.

Τα διδάγματα από τον κρατισμό του παρελθόντος πρέπει να αξιοποιηθούν, όπως επίσης από τα διδάγματα της απορρύθμισης των πάντων του παρόντος κόσμου.

Ο μη κρατισμός δεν σημαίνει παράδοση στο Κεφάλαιο.

Για παράδειγμα μπορεί να αξιοποιηθούν συνεταιρισμοί νέων επιστημόνων και τεχνικών, οι οποίοι μπορούν να αναλαμβάνουν ένα συγκεκριμένο κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης ανά περιοχή με κίνητρα παραγωγικότητας, αλλά και ρήτρες αρνητικές σε περίπτωση ολιγωρίας..

Και αυτό χρειάζεται δημόσιες δαπάνες και αναβαθμισμένη και ευέλικτη δημόσια διοίκηση που χρειάζεται πάλι δαπάνες..

Τέλος υπάρχει η ανάγκη να αμβλυνθεί  η σχέση που υπάρχει στο μυαλό των ανθρώπων και όχι μόνο της προηγούμενης γενιάς ανάμεσα στην επαγγελματική και κοινωνική επιτυχία και την κατοχή τυπικών, ακαδημαϊκών ή άλλων, προσόντων..

Αυτό μπορεί να γίνει μέσω ενός πραγματικού δωρεάν δικτύου δια βίου εκπαίδευσης, που θα διευκολύνει το οποιονδήποτε να έχει πρόσβαση, οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί και θελήσει, σε οποιοδήποτε «χαρτί» ακαδημαϊκό ή  μη.

 Και αυτό χρειάζεται δημόσιες δαπάνες

Και επειδή όλο αυτό το σχέδιο, επειδή θα αποτυπωθεί σε δημοσιονομικά μεγέθη, «χρειάζεται κότσια» για να συγκρουστείς με την Ευρωπαϊκή και  γενικότερα διεθνή υπερεξουσία…

Αλλά, αν έχεις συμμαχήσει σοβαρά και σταθερά με την μεγάλη κοινωνική ομάδα των προλεταριοποιημένων νέων θα τα έχεις!  

Για όλα αυτά ο αναμενόμενος ως  Πρωθυπουργός, έχει δώσει μερικές, έστω φραστικές υποσχέσεις, όχι βέβαια με την σαφήνεια που τις ζητά η Αριστερά, υποσχέσεις που μέρα με τη μέρα, όσο κλειδώνει η αυτοδυναμία, γίνονται και πιο αόριστες.

Αλλά ακόμα και αυτά τα λίγα (που δεν είναι αρκετά είπαμε), αν θελήσει να τα πραγματοποιήσει,  πρέπει να συγκρουστεί με την ευρωπαϊκή επιτροπεία, του κ. Μπαρόζο (που ξαναψήφισαν και οι σοσιαλιστές…) και την διεθνή εποπτεία.

Γι΄ αυτό φάνηκε να αναζητά τελευταία στιγμή σανίδα σωτηρίας στον Λ. Παπαδήμο και άλλους τεχνοκράτες της ελίτ των διεθνών οικονομικών οργανισμών, μήπως κάποια χαλάρωση της εποπτείας επέλθει μέσω της πειθούς και όχι της πίεσης..

Πάντως ένα είναι σίγουρο, αυτή η ραγδαία μεταστροφή του κλίματος υπέρ του- μέσα σε λίγους μήνες- κινδυνεύει να εξανεμιστεί, αν δεν αρχίσει να υλοποιεί άμεσα όσα έχει υποσχεθεί.

Από μια μεγάλη μερίδα των νέων λοιπόν που θα ψηφίσουν ως φαίνεται ΠΑΣΟΚ σε 2 εβδομάδες, αυτό που πρέπει να ζητήσει κανείς είναι να διατηρήσουν την μνήμη τους, τις υψηλές τους προσδοκίες και την επιφυλακτικότητά τους σε επιφυλακή για να έχει νόημα η ψήφο τους.

Από τους άλλους νέους να διαλέξουν αυτούς που μπορεί να πιέσουν προγραμματικά το ΠΑΣΟΚ για μια Πολιτεία, Κοινωνία και  Οικονομία που να τους δίνει σταθερή δουλειά και συνεχόμενες ευκαιρίες αναβάθμισης της θέσης τους. Τώρα έχουν δει πολλά τα μάτια τους !

Περιμένω διάλογο. Ιδιαίτερα από όσους δηλωμένους ΠΑΣΟΚους συνομιλώ εδώ πέρα.  
* Πηγή TVXS

"Όχι άλλο πίτουρο στο Κοτέτσι! "

Γιατί τόσο απροκάλυπτη απόλυση;

Η εκδότρια της "Ελευθεροτυπίας" απολύει δημοσιογράφο επειδή πολιτεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ...

Τα ερωτήματα τώρα:
Από την "Ελευθροτυπία"; Από την εφημερίδα που αγοράζουν κατά γενική ομολογία οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ; (Οι οποίοι ως ποσοστό αυτών που αγοράζουν και διαβάζουν εφημερίδες είναι πολύ μεγαλύτερο αυτών που ψηφίζουν.. Άρα δεν είναι 4%, μπορεί να είναι και 15-20%...)
Αν κοιτάξετε γύρω σας θα ανακαλύψετε ότι αυτή την εφημερίδα διάβαζαν οι Συριζαίοι, περισσότερο ακόμα και από την "ΑΥΓΗ"..
Επίσης ότι και να ψηφίζουν οι αναγώστες της, στο μόνο που θα συμφωνήσουν είναι η προάσπιση των ατομικών ελευθεριών...
Οι αναγνώστες της πάνε...έφυγαν και μέχρι να προλάβει να αποκτήσει νέο κοινό, θα φάει μεγάλο στραπάτσο!!
Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι, γιατί να μη περιμένει να το κάνει μετά σε ανύποπτο χρόνο, με άλλη αφορμή..
Δεν το καταλάβαινε ότι τώρα θα σηκωθούν ακόμα και οι πέτρες;
Προφανώς το έκανε για να δώσει ένα μήνυμα.
Πρώτα από όλα στους συντάκτες της, που πάλι κατά γενική ομολογία, αρκετοί από αυτούς και περισσότερο σίγουρα από άλλες εφημερίδες του ίδιου χώρου (όπως τα ΝΕΑ π.χ.) βλέπουν θετικά την Αριστερά (ακόμα και να ψηφίζουν άλλο) ...
Έπειτα να δώσει το μαντάτο σε όλους μας:  "Εμείς έχουμε το καρπούζι, εμείς και το μαχαίρι", λένε μέσω της εκδότριας κάποιοι άλλοι δυνατότεροι.
Διότι είναι ανεξήγητη αυτή η κίνηση εναντίον των εμφανών συμφερόντων της, που είναι να έχει η εφημερίδα αναγνώστες...
Και μόνο, με πραγματικά μεγαλύτερα αλλά αφανή  συμφέροντα μπορεί να εξηγηθεί..
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε κι οι παπαγάλοι μένουν!!

Ή για να το συνδέσω με το προηγούμενο:
"Όχι άλλο πίτουρο στο Κοτέτσι! "

"όποιος ανακατεύεται με τα ..τσίτουρα τoν τρώνε οι κότες!"

coming soon....

ACTIVE MEMBER - ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ

ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ- ΤΡΑΓΟΥΔΙ.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ..
Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΕΝΟΣ ΠΑΠΠΑ..

"Χρήσιμη Ουτοπία" για την Παιδεία, ή το Πρόταγμα για μια Νέα Παιδεία;

Άλλη μια σχολική χρονιά ξεκινά....

Τα νέα βλαστάρια μας θα φορτωθούν πολλά κιλά βιβλία, τόσο που να κινδυνεύει η μεσούλα τους. Και σιγά - σιγά , χρόνο με το χρόνο, θα μπαίνουν σε έναν κόσμο που δεν θα τους φτάνει ο χρόνος...

Ένας ανοδικός δρόμος για την απόκτηση προσόντων.

Αλλά η «υπερφόρτωση προσόντων» και γνώσεων από τον καιρό του Δημοτικού μέχρι και το μεταπτυχιακό, πόσο μπορεί να βοηθήσει τον νέο στον ταχύτατα μεταβαλλόμενο και συχνά απρόβλεπτο κόσμο μας; (Προχθές είδα στην Τιβι κάποιον Ίατρό- Υπουργό της Κυβέρνησης να αποτρέπει τους νέους από το να κυνηγούν την Ιατρική, γιατί είναι μια "σχολή ανεργίας" . Ακόμα και σήμερα είναι μία από τις πρώτες επιλογές- όνειρα γονιών και μαθητών).

Μπορούμε να ζητήσουμε από το σχολείο (μαζί με μας) να βοηθήσει ώστε τα παιδιά μας:

Να μπορούν να σκέφτονται μέσα σε ένα περιβάλλον ύπουλης χειραγώγησης των πολιτών από τους κατέχοντες χρήμα και δύναμη.

Να μπορούν να χαίρονται τις μικροχαρές της ζωής, να τις ανακαλύπτουν μέσα σε ένα πολιτισμικό περιβάλλον όπου η επικοινωνία ταυτίζεται με την κατανάλωση.

Να μπορούν να αλλάζουν πράγματα στην καθημερινή τους ζωή,στον εαυτό τους, στις σχέσεις τους, στους στόχους τους, παρόλο που η ανασφάλεια θα τα πιέζει να προσκοληθούν σε" μικρούς ή μεγάλους μπαμπάδες".

Να να δημιουργούν δεσμούς, να μοιράζονται, να περιμένουν, να διεκδικούν, αλλά και να χάνουν, χωρίς να χάνονται.

Δεν λέω ότι δεν είναι είναι ανάγκη η γνωστή μας, η τυπική, η λογοκρατική και υλοκρατική εκπαίδευση και πλέον η "διά βίου" εκπαίδευση, όχι όμως ως αποτέλεσμα της επαγγελματικής ανασφάλειας, αλλά ως συνέπεια της φυσικής ανάγκης του ανθρώπου να μαθαίνει και να δημιουργεί.

Aνανεωτές, Ριζοσπάστες & Πραγματιστές Β'

Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για Ανανέωση και Ριζοσπαστισμό, καλό είναι να πούμε ότι και οι δύο έννοιες είναι απλά ιδιότητες, οι οποίες για να ορίσουν κάτι προϋποθέτουν μια αρχική ταυτότητα.
Άρα στην περίπτωσή μας αυτό που πρωταρχικά ορίζει τον χώρο είναι έννοια της Αριστεράς.
Αλλά και η Αριστερά, ως έννοια της πολιτικής έχει θεμελίωση στην Ιστορία (= αυτός που ζητεί να αλλάξει το κοινωνικο-οικονομικό καθεστώς). Ουσιαστικά βέβαια κι όσον αφορά την σύγχρονη εποχή έχει ταυτιστεί με τα ιδεολογικά ρεύματα του Σοσιαλισμού (Β' Διεθνής) και του Κομμουνισμού (Γ΄+ Δ΄Διεθνής).
Από αυτή την άποψη, έχω την γνωμημ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν κινδυνεύει να χαθεί γιατί αφήνεται ένας χώρος από άλλους ιστορικούς εν Ελλάδι κληρονόμους αυτών των ρευμάτων:
Από το ΠΑΣΟΚ( και την σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία), που κινήθηκε δεξιότερα και απαρνήθηκε τον δημοκρατικό μεν, βαθμιαίο, αλλά πάντως τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Επίσης  και από το ΚΚΕ που δεν μπορεί να "απογαλακτιστεί" από τον πρώη "υπαρκτό σοσιαλισμό.
Όταν δεν μπορεί να κατανοήσει ότι αυτή η εκδοχή του σοσιαλισμού έφτασε στο τέρμα, όχι γιατί την πρόδωσαν κάποια πρόσωπα ή κάποιες καταστάσεις, αλλά γιατί ήταν εντελώς πρωτόλεια και προδώθηκε από την ίδια την ανάπτυξη των κοινωνιών στις οποίες επιβλήθηκε, διότι δεν είχε δυνατότητες συνεχούς προσαρμογής  και έπεσε αναίμακτα σαν  "ώριμο φρούτο"...
 Όσο δηλαδή το ΚΚΕ πρεσβεύει έναν Κομμουνισμό ανεπίκαιρο, θα ευδοκιμούν και άλλες ..."παραφυάδες". Ύπάρχει λοιπόν ένας χώρος για να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αυτός ο χώρος- έστω και συγκυριακά- απειλείται από 2  πράγματα: 
1. Από μια συνολική μετατόπιση της κοινωνίας προς τα Δεξιά, γιατί μικραίνει η συνολικός πληθυσμός που μπορεί να διεκδικήσουν Σοσιαλδημοκράτες, Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές μαζί. (Αυτό διαισθητικά νομίζω ότι συμβαίνει σε ένα βαθμό τους τελευταίους μήνες της κρίσης..)
2. Από μια  πίεση από τα δύο σύνορα αυτού του χώρου. Ήδη αυτό συμβαίνει μόνο με την λεκτική μετατόπιση του μεταεκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ ένα κλικ αριστερότερα. Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν στην θέση του σημερινού ΚΚΕ είχαμε ένα "δογματικό"μεν, αλλά επί τοις πράγμασι λίαν ευέλικτο ΑΚΕΛ, ή ακόμα και το ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη..
Θα υπάρxει λοιπόν ένας τέτοιος χώρος, χώρος ουσιαστικά των "ορφανών" του τέλους δυο ιστορικών ιδεολογικών ρευμάτων, με σκαμπανεβάσματα βέβαια, αλλά θα είναι χώρος επιβίωσης και όχι δυναμικής απάντησης στην κρίση του συστήματος.
Υπάρχει όμως και μιαν ελπίδα, που μένει να επαληθευτεί: Η δυναμική προωθητική απάντηση στην κρίση να προέλθει από την σύνθεση και σύνδεση αυτών των δύο ρευμάτων όχι σε "ομοσπονδιακό στυλ", όπως δυστυχώς ήταν μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μέσω μίας ουσιαστικής επαναζύμωσης των υλικών, μιας σύνθεσης με υπέρβαση ταυτόχρονα των παραδοσιακών ταυτότητων, κομμουνιστών, ευρωκομμουνιστών, σοσιαλιστών, αριστερών οικολόγων, "ελευθεριακών σοσιαλιστών", τροτσκιστών, αλλά ακόμη και άλλων, νέων ή παλιών, που δεν προέρχονται από τη μαρξιστική φύτρα, αλλά συμφωνούν ότι "μία νέα κοινωνία είναι εφικτή"..
Αυτόν τον φιλόδοξο στόχο φάνηκε να έχει ο Αλέκος Αλαβάνος, το συμβολοποίησε και με ένα νέο άνθρωπο στην ηγεσία ( Τσίπρας) και γι' αυτό δημιούργησε έναν ούριο άνεμο.
 Όμως , πέρα από τις συγκυρίες  (Δεκέμβρης κλπ), άρχισε σιγά- σιγά να σβήσει όταν ακριβώς επιχειρήθηκε η " επαναζύμωση υλικών" και είτε τα υλικά δεν ταίριαζαν, είτε οι σεφ δεν είχαν την έμπνευση, είτε (και αυτό είναι το καλό σενάριο) χρειαζόταν και άλλη εμπειρία για να το πετύχουν..
Η απογοήτευση και η διάψευση με την σειρά τους δημιουργούν όλες αυτές τις ατομικές και συλλογικές ψυχολογικές καταστάσεις και συμπεριφορές που να δικαιολογούν όλα όσα στο προηγούμενο θέμα έγραψα.
Προσωπικά θεωρώ ότι λυδία λύθος για την αλχημία της επαναζύμωσης είναι ο κατάλληλος τρόπος κατανόησης και σύνθεσης του Ανανεωτικού και του Ριζοσπαστικού στοιχείου.
Ας πούμε, δεν είναι ανανεωτικός σήμερα, όποιος έχει κολλήσει στην ταυτότητα του ευρωκομμουνιστή. Ίσα- ίσα μπορεί να είναι βαθειά δογματικός από την πλευρά του: Ο ευρωκομμουνισμός εμφανίστηκε σε μία στιγμή που, πέρα από τις αντιφάσεις του "υπαρκτού",  η δυτική κοινωνία βρισκόταν σε μία φάση ανάπτυξης, αύξησης του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού κεφαλαίου των εργαζομένων, τόσο που να μοιάζει ότι σε ορισμένα επίπεδα μπορεί να συμβεί και κάποιος "ιστορικός συμβιβασμός" για χάρη των κοινωνικών στρωμάτων που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί η Αριστερά.
Σήμερα, μετά από 3 σχεδόν δεκαετίες επιθετικότητας του Κεφαλαίου, ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων, όποιος δεν μπορεί να κατανοήσει το σχεδόν πολεμικό υπόβαθρο των διακυβευμάτων της πολιτικής, δεν εκπροσωπεί την ανανέωση της Αριστεράς, αλλά την μεταμφίεση της Δεξιάς.
Μια αυτούσια αναβίωση του ευρωκομμουνισμού, στην πραγματικότητα θα είναι ένα μόρφωμα της κρίσης της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο ανανεωτής αριστερός ξεκινά από το ότι θέλει να αλλάξει το κοινωνικό σύστημα και έπειτα επεξεργάζεται ανανεωμένες προσεγγίσεις προκειμένου να το επιτύχει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον ριζοσπάστη, η έννοια του ριζοσπαστισμού έχει να κάνει πρωταρχικά προς τα μέσα. Δεν μπορείς να θέλεις να κάνεις τομές στην κοινωνία, όταν δεν είσαι έτοιμος να κάνεις τομές στην ταυτότητά σου.
    
       Πρακτικά τάσεις, κομματίδια κλπ, δεν βοηάνε την ανασύνθεση.( Και αυτό το είχε καταλλάβει ο Αλαβάνος, γι αυτό και η πρώτη του ιδέα ήταν η κατάργηση των τάσεων στο εσωτερικό του ΣΥΝ, αλλά δεν το πέτυχε.. Είπαμε, ας το δούμε  ως τους αρχικούς πειραματισμούς του σεφ για ένα πρωτοποριακό δημιούργημα....)

Βέβαια,  από την άλλη, επειδή υπάρχει πάντα το θέμα της ψυχολογικής ασφάλειας να κουβαλάει κανείς κάτι από την παλιό του  στο καινούργιο του σπίτι, μπορούν να κατανοηθούν μεταβατικά οι θεσμοί του παλαιού ΣΥΝ και του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως από την επόμενη μέρα των εκλογών, πρέπει να βρεθεί χώρος για θεσμούς τουλάχιστον στον ΣΥΡΙΖΑ απευθείας εκλεγμένους από τη βάση, οι οποίοι μπορεί να λειτουργούν για ένα μεταβατικό διάστημα, παράλληλα με τους παλαιούς.

Μία πρόταση που μπορώ να κάνω, είναι ένα ολιγομελές προεδρείο απευθείας εκλεγμένο από τη βάση (Δεν είναι πάντα λάθος όσα βγαίνουν από το ΠΑΣΟΚ, ας δανειστούν αυτό που έφερε όχι για την εκλογή ενός, αλλά πέντε...) Το Προεδρείο μπορεί να ασχολείται με την καθημερινή διοίκηση του σχήματος, αφήνοντας χώρο στην Γραμματεία της ομοφωνίας, να ασχολείται με το πρόγραμμα και όλα όσα καταστατικά οριοθετούν τον χώρο..
Πέρα από το θέμα της δημοκρατικής νομιμοποίησης, είναι πρακτικά δύσκολες οι αποφάσεις με ομφωνία σε μία  συμμαχία όχι ισοδύναμων μεγεθών. Και δεν το θέτω από θέμα εκλογικών ποσοστών, αλλά από θέμα οργάνωσης, έκτασης, δυνατοτήτων. Ο ΣΥΝ είναι ένας οργανισμός απλωμένος  σε όλη την Ελλάδα, με ταμείο, πόρους, μέλη, αιρετούς σε πολιτικούς θεσμούς πολλών επιπέδων. Πολύ φοβάμαι ότι εκτός ίσως από ότι έχει μείνει από το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα και ενδεχομένως την ΚΟΕ, καμμία άλλη συνιστώσα δεν μπορεί ούτε να συγκριθεί με αυτό το κριτήριο.. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να δημιουργείται ηγεμονισμός,  ή οι φόβοι για ηγεμονισμό να παραλύουν πολλά πράγματα.
Με την ευκαιρία επίσης της εκλογής του νέου οργάνου θα  μπορέσει να γίνει και ένα άνοιγμα στους ανένταχτους ...

Τελειώνω λοιπόν με μία πρόταση που ενδεχομένως να διασώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τις εκλογές..

Ανανεωτές, Ριζοσπάστες και Πραγματιστές Α'

Με την αφέλεια ενός εντελώς ανένταχτου αριστερού, αλλά ενεργού πολίτη, καταθέτω κι εγώ τις λίγες (είναι αλήθεια ) σκέψεις μου για τα τελευταία γεγονότα στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ (παλιό ιστορικό και νέο μεγαλύτερο), με την άκρα επιφύλαξη μήπως αναπαράγω μια φιλολογία που στεναχωράει τα σθεναρά στρατευμένα μέλη του (κάποιοι είναι και φίλοι μου). Δυστυχώς όμως την φιλολογία την προκάλεσαν και συνεχίζουν να την προκαλούν κάποιοι εκπρόσωποί τους, οι οποίοι δεν θέλουν να διαχειριστούν με τακτική μία κατάσταση. Διότι η εσωτερική κρίση σοβούσε με πράξεις, αλλά κυρίως με παραλήψεις καιρό τώρα, αλλά βέβαια ούτε η ώρα (προεκλογικά), ούτε η αφορμή (κορυφαία εκπροσώπηση), ήταν οι κατάλληλες για να εκδηλωθεί.

Γιατί, πρώτον, ενώ υπάρχει συμφωνία από το 2004 νομίζω, ότι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πρόεδρος του ΣΥΝ και εσύ τόσα χρόνια δεν το άλλαξες, έστω και αν ξαφνικά διαφωνείς, δεν επιχειρείς να το αλλάξεις με την προκήρυξη των εκλογών!

Αλλά και δεύτερον, όταν ξεκινήσει μια τέτοια ιστορία, είναι καλύτερο να έχεις ένα τρίτο πρόσωπο για αρχηγό, το οποίο έτσι κι αλλιώς το ελέγχεις με την αρχή της ομοφωνίας του συμμαχικού σχήματος, παρά να έχεις 11 ηγέτες..

Αλλά και τρίτον, όταν καταλήξει εκεί το πράγμα, πάλι δεν αφήνεις 2 μέρες να περάσουν για να βγάλεις μια απόφαση του τύπου «συμμετέχω με το όπλο παρά πόδα»!
Ακόμα και να θέλεις να διώξεις τις συνιστώσες ή την τάση από το σπίτι δεν το κάνεις την στιγμή που ετοιμάζεσαι να δεχτείς τον συμπέθερο και συμπέθερος στην περίπτωση  μας είναι ο απλός και παραπληροφορημένος ψηφοφόρος. Σα να ακούω στα αυτιά μου ρήσεις φίλων που φαίνεται (λόγω της απογοήτευσης) να μη δίνουν σημασία στους απλούς ψηφοφόρους, όσο στους «κοινωνικούς αγωνιστές», στους «ενεργούς πολίτες» «των κινημάτων και της οικολογίας»....

Υπό προϋποθέσεις να πω και το ναι σε αυτό, αλλά να προσθέσω όχι προ των εκλογών.

Πάρε από τους «κοινωνικούς αγωνιστές»  όσους θέλεις στο μεσοδιάστημα (όσους βρεις ελεύθερους, διότι όλο και θα έχουν κάποιο σπίτι και αυτοί δικό τους..) . Ο νεφελώδης συμπέθερος, ο  τηλεορασοπληροφορημένος ψηφοφόρος έχει όμως τη μέγιστη σημασία προ των εκλογών  και πρέπει  να τον προσέξεις (και όχι μόνο τότε, αλλά ειδικά στις εκλογές εκεί πρέπει να επικεντρώνεσαι )..
Αλλά και αυτός ο απλός ψηφοφόρος, στην περίπτωση που είναι ο φοβισμένος "απασχολήσιμος",  ο "τρέχτε ποδαράκια" μου καταχρεωμένος αυτοαπασχολούμενος, ο εργαζομένος που του αφαιρούν δικαιώματα και έστω στη μοναξιά της κάλπης ενδέδεχεται να κάνει μια πράξη αντίστασης, γιατί με τον τρόπο σας να του αρνηθείτε να είστε εσείς η ελπίδα του;

Γιατί αυτός "ο τύπος" φίλοι, δεν έχει την πολυτέλεια να βρίσκει ελπίδα σε ένα ρεαλιστικό η μη επέκεινα αναλύσεων, θεωριών, συζητήσεων, αναζητήσεων κλπ και ψάχνει κάτι σχετικά άμεσο για αυτόν και τα παιδιά του.

Και σε αυτό, πρέπει να το ομολογήσετε: Δυσκολευτήκατε, παρά τον τόμο του προγράμματος, να τον πείσετε Και δεν εννοώ με αυτά ντε και καλά άμεση συμμετοχή σε κυβερνητικό σχήμα.
Είχατε και το παράδειγμα της Ιταλίας, για να επισημάνετε τους κινδύνους συμμετοχής σε μία κυβέρνηση που οι εταίροι δεν έχουν επεξεργαστεί συμφωνίες (όχι απλά συμφωνήσει επί των αρχών) σε κομβικά ζητήματα- όπως της σχέσης δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων στην οικονομία, του ελέγχου και του προσανατολισμού της.
Τα ζητήματα του χωρισμού κράτους και εκκλησίας, ή του "άρθρου 16" και άλλα που κατά καιρούς ακούστηκαν σχετικά με την δυσκολία συνεννόησης με το ΠΑΣΟΚ, ήταν μικρά μπροστά σε αυτό το θέμα και ίσως, τότε τον καιρό του "ούριου ανέμου", να φέρνατε μια τέτοια ατζέντα πραγματικά στην αιχμή των συζητήσεων . Αυτό φοβήθηκε το κατεστημένο και για αυτό σας πολέμησε. Αλλά κι εσείς δυστυχώς τσιμπήσατε.
Ξέρετε τι έλεγε ο "μη πολιτικοποιημένος" 700άρης στη δουλειά (ειδικά με το ξέσπασμα της κρίσης);
"Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν"...

Θα συνεχίσω σύντομα για να πω, αυτό που σκέφτομαι και συζητάω καιρό τώρα.
Ότι οι ιδιότητες του Ανανεωτικού και του Ριζοσπάστη (λέξεις φετίχ εκατέρωθεν) όχι μόνο είναι κοντά, αλλά στο σημερινό πολιτικό τοπίο και για έναν αριστερό λόγο πρέπει είναι συμπληρωματικές, προκειμένου να είναι ελκυστικός..
Σε σας μένει (ίσως στους σκληρούς των εκατέρωθεν πλευρών) να δείτε πόσο ανανεωτές ή ριζοσπάστες είστε..

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

"Αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με όσους αγνοούν τις φωνές μας και τις φωνές ολόκληρης της κοινωνίας..."

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΟΚΑΝΑ & ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

prolipsiworkers@yahoo.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις όλων των εργαζομένων και των φορέων εκπροσώπησής τους το Σάββατο, 5 Σεπτέμβρη 2009, με αφορμή τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της οποίας ιστορικά ανακοινώνεται η υλοποίηση πολιτικών ολοένα εντεινόμενης υποβάθμισης των όρων ζωής των εργαζομένων.

Εδώ και πολλά χρόνια ως εργαζόμενοι/ες στα Κέντρα Πρόληψης βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με μια σειρά από πολιτικές που υποβαθμίζουν το έργο μας σ’ έναν τομέα κοινωνικά ευαίσθητο, αυτόν της αντιμετώπισης των ουσιοεξαρτήσεων. Πολιτικές που έχουν βάθος μέσα στο χρόνο και σχετίζονται με ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο εφαρμογών τόσο στο χώρο της υγείας όσο και γενικότερα.

Σε ό,τι αφορά στο χώρο της πρωτογενούς πρόληψης, τα αποτελέσματα είναι ήδη καταστροφικά. Συσσωρευμένες οφειλές Υπουργείου Υγείας και ΟΚΑΝΑ, απλήρωτοι εργαζόμενοι, δομές που βρίσκονται στα πρόθυρα του λουκέτου και κίβδηλες υποσχέσεις διαμορφώνουν το σκηνικό, υπό το βάρος του οποίου εδώ και χρόνια καλούμαστε να δώσουμε τη δική μας μάχη ως κοινωνικοί επιστήμονες, απέναντι σε ένα μείζον ψυχοκοινωνικό πρόβλημα όπως αυτό των ναρκωτικών.

Αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με όσους αγνοούν τις φωνές μας και τις φωνές ολόκληρης της κοινωνίας, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις, αγωνιζόμενοι για:



• Ανατροπή των πολιτικών αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, που πλήττουν σοβαρά και πολύπλευρα την συντριπτική πλειοψηφία των μελών της ελληνικής κοινωνίας. Δημόσιες δαπάνες για κάλυψη κοινωνικών αναγκών και όχι για την ικανοποίηση των συμφερόντων ιδιωτικών εταιρειών.

• Κατάργηση της ανεργίας. Εργασία για όλους τους κατοίκους της χώρας.

• Αξιοπρεπείς μισθούς για όλους και όλες, στη βάση κοινωνικών κριτηρίων και όχι κριτηρίων κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου. Δημόσια ασφάλιση όλων των εργαζομένων, με αυξημένη συμμετοχή των εργοδοτών στις ασφαλιστικές εισφορές.

• Αποκλειστικά δωρεάν παροχή δημόσιων και ποιοτικών υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης σε όλους τους κατοίκους της χώρας, χωρίς διακρίσεις.

• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν προγράμματα πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης εξαρτημένων μελών της κοινωνίας μας. Οι αντικοινωνικές πολιτικές, η καθολική υποχώρηση των ούτως ή άλλως υποτυπωδών προνοιακών υπηρεσιών του κράτους αναπαράγουν και εντείνουν τα κοινωνικά προβλήματα που εγκλωβίζουν ολοένα περισσότερους συμπολίτες μας σε έναν φαύλο κύκλο εξαρτήσεων.

• Ξεκάθαρη, σαφή και έμπρακτα υποστηριγμένη κρατική πολιτική για τις εξαρτήσεις. Ενίσχυση των πολιτικών και των δομών πρόληψης των εξαρτήσεων.

• Άμεση εξόφληση των 15 εκατομμυρίων ευρώ που οι διευθύνσεις Υπουργείου Υγείας και ΟΚΑΝΑ οφείλουν στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων. Εξασφάλιση πάγιας και επαρκούς χρηματοδότησης των Κέντρων Πρόληψης, απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2010 με Αποκλειστικό Κωδικό που θα καλύπτει όλες τις προϋπολογισμένες με προγραμματικές συμβάσεις ετήσιες δαπάνες τους. Θεσμική κατοχύρωση των Κέντρων Πρόληψης και των εργαζομένων τους. Παροχή εκπαίδευσης και εποπτείας σε όλους τους εργαζόμενους, ενίσχυση των υποδομών, εξασφάλιση της εισροής εκπαιδευτικού υλικού και της παροχής των υπηρεσιών μας σε δημόσια ιδρύματα της Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και όλες τις εργαζόμενες σε διαρκή αγώνα ενάντια στις «μεταρρυθμιστικές», αντικοινωνικές πολιτικές και τους εκπροσώπους τους, με την ένταξή τους στα υπάρχοντα πρωτοβάθμια Σωματεία και τη σύσταση νέων, όπου δεν υπάρχουν. Η σκληρή επίθεση ενάντια στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας μπορεί και πρέπει να αποκρουστεί και να ανατραπεί προς όφελός μας.

Όσοι προκρίνουν και εφαρμόζουν πολιτικές υποβάθμισης των δικαιωμάτων, των όρων δουλειάς και ζωής και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων, θα βρίσκουν το Σωματείο Εργαζομένων Κέντρων Πρόληψης σταθερά απέναντί τους. Πιστοί στο πνεύμα της πρόληψης και στους αγώνες που έχουμε διεξάγει μέχρι σήμερα, οι κινήσεις μας θα καθοριστούν στη βάση όχι προεκλογικών δεσμεύσεων, αλλά των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Οι αγώνες μας θα συνεχιστούν ως την οριστική δικαίωση των αιτημάτων μας.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Το Δ.Σ. του Σωματείου

Σφίχτηκε, σφίχτηκε αλλά την έβγαλε την απόφαση...

Εκλογές λοιπόν...
Μας τρέλανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής Β' και τρέλανε και το κόμμα του μέχρι να αποφασίσει.
Τι κακό κι αυτό το ρηάλιτι, όπως έγινε η πολιτική σκηνή.
Την προτιμούσα όπερα μπούφα με τα κάρμινα μπουράνα.
Ενώ τώρα ο μέγας άρχων της χώρας, κλεισμένος μέσα στο "σπίτι", να περιφέρεται εδώ και κει επί μέρες και να ζυγιάζει τα πράγματα και οι συμπαίχτες του να μιλάνε στο λίβινκ ρουμ και ερμηνεύουν το τι σκέπτεται και να τσακώνονται μεταξύ τους..

Σφίχτηκε, σφίχτηκε αλλά την έβγαλε την απόφαση : Εκλογές εδώ και τώρα με τα εξής διλλήματα:

Αύξηση των δημόσιων εσόδων με πάταξη της φοροδιαφυγής


Μείωση των δημόσιων δαπανών


Διαθρωτικές Αλλαγές (βλέπε Εργασιακό- Ασφαλιστικό, Μονιμότητα Δ.Υ., ίσως Καποδίστριας Β' )

Μίλησαν βέβαια όλοι οι τηλεορασάνθρωποι και είχαν δίκιο σε αυτό το σημείο , για τα 5 ½ χρόνια στην εξουσία και ειδικά για τελευταία 2, μετά τις εκλογές του 2007, που βγήκε με αυτά ακριβώς τα διλλήματα, στρογγυλοκάθισε στην εξουσία και τώρα το θυμήθηκε, ότι με152 βουλευτές δεν μπορεί να περάσει τα «δυσάρεστα» μέτρα «του δρόμου της αρετής»...

Όσοι έχουμε μνήμη, θα θυμόμαστε ότι από το 1985, που πρωτοβγήκε ο Σημίτης, υπουργός Οικονομικών στα ίδια διλλήματα μπαίνουμε...

Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι ένα μέγα θέμα.
Θυμάμαι όταν πρωτολειτούργησε το ΣΔΟΕ, τη μόνη ίσως περίοδο που το κράτος κατάφερε να πιάσει τα πλαφόν είσπραξης φόρων που το ίδιο βαζει, να γράφονται ακόμα και συνθήματα στους τοίχους: «ΣΔΟΕ =ΝΑΖΙ».
Ναι υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις και εγώ προσωπικά έχω ακούσει πάρα πολλές περιπτώσεις μικροεπαγγελματιών που χαρατσώθηκαν άδικα για μουτζούρες και περιπτώσεις λαθών που δεν ήταν πάντα προφανές ότι είχαν στόχο την απόκρυψη εσόδων.
(Από αυτούς τους επαγγελματίες πολλοί το "άκουσαν καλά", όταν η Ν.Δ. υποσχέθηκε την κατάργηση του ΣΔΟΕ και τελικά μάλλον περιόρισε για πολύ καιρό τις δικαιοδοσίες του. Έτσι τουλάχιστον λένε εκεί έξω οι μαγαζάτορες...) Θα πει κανείς ότι οι δυναστικοί έλεγχοι ήταν μια πολιτική ουσιαστικά φιλολαϊκή, αφού έτσι το κράτος θα μάζευε χρήματα για να κάνει κοινωνική πολιτική, αλλά «δυσάρεστη» σε μεγάλο τμήμα των πολιτών που είναι οι μικροεπαγγελματίες, οι οποίοι σιγά- σιγά θα αποκτούσαν φορολογική συνείδηση. Όμως τι μεσολάβησε και τελικά όλα αυτά τα στρώματα δεν απέκτησαν κάτι τέτοιο; Μήπως διότι δεν εμπιστευόταν ότι το Κράτος δεν χρησιμοποιούσε επωφελώς και για τα ίδια αυτούς τους πόρους; Μήπως επειδή φοβόταν ότι θα τα έτρωγαν οι μεγαλοεργολάβοι; Μήπως διότι έβλεπαν ότι οι μεγάλες εταιρείες, αλλά και όσοι ήξεραν (δώσε και σε μας off shore οικοπεδάκι), είχαν άλλους τρόπους να στερούν από το Κράτος έσοδα;

Και πως να πεις στον 800άρη εργαζόμενο να ζητά απόδειξη από τα ρούχα π.χ. που ψωνίζει και να μη συμβιβάζεται στην γενναία έκπτωση με την προϋπόθεση μη έκδοσης απόδειξης και άρα μη καταβολής του ΦΠΑ.;

Εκεί στα Βόρεια Προάστια που ζουν όλοι οι «ηγέτες» δεν γνωρίζουν ότι είναι πάγια κατάσταση -ειδικά στον τομέα των υπηρεσιών- η διαπραγμάτευση από την αρχή να λέει «100 π.χ. ευρώ και αν θέλεις απόδειξη, πληρώνεις το ΦΠΑ και άρα 120»;
Ακόμα και την ΕΥΠ να βάλετε παιδιά να παρακολουθεί την φοροδιαφυγή, δεν θα τα καταφέρετε TIΠΟΤΑ, από τη στιγμή που ο πολύς κόσμος, θεωρεί ότι τα χρήματα που μαζεύετε δεν γυρίζουν πίσω σε αυτόν...

Αλλά, ακόμα κι αν θεωρήσετε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού, που ζει από το μικρεμπόριο παρασιτεί, πρέπει να βρείτε άλλες μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες (π.χ. μισθωτοί και άνεργοι) να τους έχετε μαζί σας στρατηγικά, έτσι ώστε και να μη χρειάζεστε τις ψήφους αυτών των «παρασιτικών τμημάτων» του λαού, αλλά και να σας βοηθήσουν ζητώντας απόδειξη και καταγγέλλοντας τους παρανομούντες, έτσι ώστε να εφαρμόσετε την πολιτική πάταξης της φοροδιαφυγής..
Και μην αρχίσετε τα διάφορα ηρωικά, για τον νομοταγή και κοινωνικά ευαίσθητο έμπορο, γιατί όταν σε ένα δρόμο, όλοι είναι πιο φτηνοί επειδή δεν κόβουν απόδειξη, δεν θα πας να κλείσεις το μαγαζί. Μη ζητάτε από άλλους να φερθούν ηρωικά, όταν εσείς πολιτεύεστε ως εμπορικές ετικέτες...

Αλλά ακόμα δεν εξαντλήθηκε το θέμα....
Πως να πιάνεις τους φορολογικούς σου στόχους, όταν το μεγαλύτερο μέρος της φορολογίας σου βασίζεται σε έμμεσους φόρους, άρα στην εμπορική κίνηση και από την άλλη με τα προγράμματα λιτότητας αναγκαστικά την περιορίζεις;

Αλλά και η μείωση των Δημοσίων Δαπανών είναι ένα μεγάλο Παραμύθι.

Πολλές δημόσιες δαπάνες έχουν μειωθεί δραστικά με το ξεπούλημα όλων των "ζημιογόνων" ΔΕΚΟ
με την συγκράτηση των δημοσίων δαπανών,-αν όχι τη μείωση- στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και της προστασίας του Περιβάλλοντος, τη στιγμή που η σύγχρονος τρόπος ζωής επιβάλλει δραματικές αυξήσεις σε αυτούς τους τομείς.
Ουσιαστικά το κράτος "μειώθηκε", αλλά δεν μειώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως γιατί στην ουσία τους Δημόσιους Υπάλληλους τους αντικατέστησαν Δημόσιοι Προμηθευτές κάθε είδους;
Μήπως γιατί πολλά τιτάνια, ή άλλα μικρά δημόσια έργα στην πραγματικότητα δεν ήταν και τόσο αναγκαία και απλά έγιναν ίσως για να τραφεί κάποιος υποστηρικτής.

Παρατηρούσα τις προάλλες τα έργα στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο της Αθήνας. Τεράστιες δαπάνες για ένα πολύ μικρό όφελος. Τα έργα στις ράγες μαζί με καινούργια βαγόνια θα επιτρέψουν στον Ηλεκτρικό να πιάσει τις ταχύτητες του Metro. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα του Αθηναίου, να συντομέψει η διαδρομή σε μία μόνο από τις γραμμές σταθερής τροχιάς κατά 10';
Υπάρχει βέβαια μια λογική ότι με τα δημόσια έργα, ακόμα και αν δεν είναι απολύτως απαραίτητα βελτιώνεις σε καιρούς οικονομικής κρίσης άλλους δείκτες όπως την τόνωση της ζήτησης και την αύξηση της απασχόλησης με τα χρήματα που σκορπάς.
Όμως στην περίπτωση της Ελλάδας, τα χρήματα αυτά, αν σκορπιζόταν έτσι, θα ήταν καλύτερο να δοθούν εκεί όπου θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σταθερές θέσεις εργασίας και όχι στους διάφορους υπεργολάβους με τα εργασιακά σκλαβοπάζαρα τους...
Τέλος στο κομμάτι αυτό καλό είναι κανείς να μη ξεχνά τις τεράστιες αμυντικές δαπάνες...



ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ "ΔΙΑΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ" ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ (ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ "ΑΠΟΔΙΑΘΡΩΤΙΚΕΣ" ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ) ΕΧΟΥΜΕ ΡΙΞΕΙ ΤΣΟΥΚΝΙΔΙΕΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ.

ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ (Τι θα γίνει π.χ. τον Μάρτη, ακόμα και σε περίπτωση αυτοδυναμίας;)....

ΛΙΑΝ ΣΥΝΤΟΜΩΣ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ