H Δεξιά που… «δεν ξεχνάει ο λαός»!

Την Αριστερά πρέπει να τη στοιχειώνει αυτό το σύνθημα:


«Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά!», ήταν ένα από τα κύρια εργαλεία τονωτικών ενέσεων στο ΠΑΣΟΚ  του Ανδρέα, όποτε αυτό ήταν αναγκαίο.

Γι’ αυτό και παράγοντες της Αριστεράς – είναι αλήθεια- προσπάθησαν να απενοχοποίησουν την μεταπολιτευτική κεντροδεξιά σε αυτό το επίπεδο, ώστε να μην αποτελεί φόβητρο για μερίδα του κόσμου της.
Με την συγκυβέρνηση Τζανετάκη, προσπάθησαν πολύ, αλλά με το ραγδαίο του πράγματος και το ΠΑΣΟΚ απέναντι κατηγορούμενο, μάλλον αντίθετα αποτελέσματα είχαν...

Άσε που γρήγορα ήρθε η δολοφονία Τεμπονέρα, από τους "μπλε Κενταύρους" της Πάτρας και τα πράγματα πήραν τη θέση τους, να μην προσθέσουμε τις υποκλοπές, τις μάχες με τους εργαζόμενους των αστικών λεωφορείων κλπ.

Μετά ξανάρθε το ΠΑΣΟΚ, ο Έβερτ είναι αλήθεια προσπάθησε σε αυτό το σημείο με την "ειρηνική του επανάσταση", να υπενθυμίσει τον σχεδόν Σοσιαλδημοκράτη Καραμανλή της μεταπολίτευσης. (Να θυμίσουμε και εμείς ότι, από την Χιλή του Πινοσέτ μέχρι την Αμερική του Μπους Τζούνιορ η πούρα νεοδεξιά στο οικονομικό σκέλος είχε πάντα ένα -τις περισσότερες φορές ακραίο- νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα...)

Το ΠΑΣΟΚ, μετά από τις εσωτερικές του ανακατατάξεις, με την χωρίς ουσιαστικό διάλογο κατάργηση της επετηρίδας των Εκπαιδευτικών και την έκρηξη στον Θεσσαλικό κάμπο, ήρθε να θυμίσει ότι ο αυταρχισμός δεν είναι προνόμιο των μπλε!

Έτσι σιγά- σιγά επί Σημίτη, αλλά και στις πρώτες μέρες της Κυβέρνησης Καραμανλή Β’, με την βοήθεια των επικοινωνιολόγων (οι οποίοι για 4 χρόνια έκαναν καλά τη δουλειά τους, μη το ξεχνάμε αυτό) η Ν.Δ. λάμβανε από την απενοχοποίηση της αλήστου μνήμης Δεξιάς.

Μετά ήρθε ο Στρατηγός Άνεμος, ως ανάγκη αντιμετώπισης της Λαϊκής δυσαρέσκειας στο πεζοδρόμιο..

Η δεξιά ξαναφάνηκε στα μάτια των πολλών και αυταρχικότερη του γνωστού ΠΑΣΟΚ, του οποίου τα έξυπνα κόλπα είχε βαρεθεί ο λαός, αλλά και αναποτελεσματική στον τσαμπουκά, κάτι σαν τον γνωστό Σταύρακα των Σκιών..
Και να τώρα ο Αντώνης Σαμαράς να θέλει να μη ντρέπεται ο ψηφοφόρος της Ν.Δ. να δηλώνει Δεξιός !

Καταρχήν να σημειώσω ότι απεχθανόμουν επικοινωνιακές τακτικές του στυλ του «μεσαίου χώρου», που δεν ταυτίζεται όμως με το πολιτικό «Κέντρο» (κάτι δηλαδή σαν αυθαίρετος χώρος), Αριστεροδέξιων αχταρμάδων, σαν να έχουν εκλείψει οι οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτισμικοί λόγοι που χωρίζουν τους ανθρώπους σε αυτούς που θέλουν να διατηρηθεί το υπάρχον κοινωνικό σύστημα και στους άλλους που θέλουν να το αλλάξουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί σε κάποια πράγματα να υπάρξει και ανακωχή, όμως ξεκινώντας κανείς από ένα θεωρητικό, δηλαδή ταξινομικό κομφούζιο δεν μπορεί να έχει τη θέση, από την οποία μπορεί να προκύψει και η σύνθεση.

Δημοκρατική Δεξιά σημαίνει εξάπαντος συντηρητικός χώρος.

Συντηρητικός είναι όποιος θέλει την διατήρηση του ισχύοντος οικονομικού, κοινωνικού, ευρύτερα πολιτισμικού συστήματος, αλλά για να το πετύχει προσπαθεί να έχει την συναίνεση ευρύτερων ομάδων.

Τούτο πέτυχε ο ελληνικός μεταπολεμικός Πατερναλισμός.

Στην αρχή βέβαια δεν μπορούμε να μιλάμε μάλλον για συναίνεση, ήταν ακριβώς η περιόδος του αυταρχισμού και των διώξεων. Ωστόσο σε ένα επίπεδο άσκησης οικονομικής πολιτικής, αλλά και κοινωνικής πρόνοιας άρχιζε να οικοδομείται ένα σύστημα, άρχιζαν να αναπτύσονται ομάδες κοινωνικές που χοντρικά ονομάζονται "μεσαία τάξη", επικεφαλής των οποίων περιφερειακά μάλλον ήταν καθαροαίμοι αστοί (λχ. τοπικοί εργοστασιάρχες ή μεγαλέμποροι). Και βέβαια τους πρώτους και τους δεύτερους υπήρχαν πράγματα που τους συνέδεαν. Για παράδειγμα ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός κρατικών υπαλλήλων στα μέρη τους, στην πραγματικοτήτα λειτουργούσε ως μια έμεση επιδότηση για αυτούς, αφού οι υπάλληλοι τα δικά τους προϊόντα κατανάλωναν..
Μετά την μεταπολίτευση, η γραμμή αυτή έγινε πιο έντονη και πιο καθαρή.

Αυτή την Δεξιά μπορεί να νοσταλγεί τμήμα της μεσαίας τάξης. Εντάξει είναι η Τάξη και η Ασφάλεια, αλλά όλο αυτό αν δεν συνοδεύεται από ένα "πακέτο στήριξης", γρήγορα θα ξεφτίσει...
Αλλά ας δω και τα δικά σας σχόλια μέχρι στιγμής και συνεχίζω με άλλη ευκαιρία..

Το Πολυτεχνείο και οι Καμπάνες..

Η πρώτη έντονη μου ανάμνηση από την Χούντα, ήταν οι μαύρες κόλλες στα παράθυρα, λόγω της συσκότισης για τον φόβο βομβαρδισμών με την εισβολή στην Κύπρο και βέβαια η επιστράτευση.
Λίγοι μήνες για ένα μικρό παιδί, έχουν σημασία...
Βέβαια πολύ νωρίς, ίσως από την επόμενη χρονιά, το Πολυτεχνείο συνδέθηκε στη μνήμη μου με μια σιδερένια πόρτα. Ναι πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι κάποιοι σοβαροί κύριοι (η κυβέρνηση ;) να βάζουν λίγα λουλούδια πάνω της. Από τις ειδήσεις ίσως εκείνης της εποχής. Και μετά μου έρχεται ένα τραγούδι. Τραγουδημένο με την ένταση που υπάρχει στο βίντεο αυτό. Ίσως να ήταν αυτό ακριβώς το στιγμιότυπο, που ενδεχομένως να έπαιζε στην ΕΡΤ της Μεταπολίτευσης.
Δεν θυμάμαι πότε το άκουσα αλλά πολύ νωρίς έκανα μέσα μου την σύνδεση... Πολυτεχνείο για μένα είναι αυτό το τραγούδι και με αυτή την ένταση.
Όχι κυριλέ, υψηλή τέχνη τάχα μου, όπως τραγουδήθηκε από λιμοκοντόρους, όταν έγινε μουσείο και αυτό και τα μηνύματα του για ορισμένους…
Τραγουδημένο εν βρασμώ ψυχής για την απελευθέρωση της ψυχής. Σε αυτό το πλαίσιο το θυμάμαι. Άλλοτε με θαυμασμό, άλλοτε με προβληματισμό, άλλοτε με θυμό και λοιδορία, κάποτε με μια θλίψη, αλλά πάντα παρών συναισθηματικά, όπως και εκείνη την πόρτα που πλάκωσε τους νέους…

Αλληγορίες...

Οι ζεστές λαοθάλασσες είχαν τεράστια επιτυχία.


Όλος ο κόσμος ήθελε να κάνει τρεις φορές την μέρα ένα χαλαρωτικό μπανάκι, κατά το οποίο έχανε όλη την κακή του ενέργεια και έβγαινε έξω σαν πουλάκι…

Από την άλλη οι συσσωρευτές της κακής ενέργειας κάτω από τις ζεστές λαοθάλασσες, οι οποίοι ρουφούσαν την κακή ενέργεια που άφηναν οι λουόμενοι κατά τη διάρκεια του μπάνιου τους, κινούσαν βιομηχανία, νοικοκυριά και έβγαζαν χρήμα με την σέσουλα….

Τα νέα κυκλοφόρησαν…

Τέλος πάντων ακόμα και κάτοικοι της διπλανής Ασσασίνας ήθελαν να έχουν μια ζεστή λαοθάλασσα.

Τα αεροπλάνα ανεβοκατέβαιναν συνεχώς και έφερναν τρισεκατομμύρια ψυχές καθημερινά για ζεστά λαολουτρά.

Οι συγκοινωνίες και ο Τουρισμός είχαν εκρηκτική ανάπτυξη.

Το αγαπημένο επάγγελμα της νεολαίας ήταν ρεσεψιονίστ λαοθάλασσας, έτσι και τα σχετικά πανεπιστήμια ήθελαν μόνο άριστα για να μπεις.

Όμως μαζί με όλους τους καλούς κοσμοπολίτες είχαν αρχίσει να έρχονται άπλυτοι που λέρωναν τις λαοθάλασσες, άνθρωποι που το στόμα τους μύριζε παστουρμά, τυχοδιώκτες που έπαιρναν τις δουλειές των παιδιών μας και εγκληματίες που μαχαίρωναν για να μπουν γρήγορα σε κάποια λαοθάλασσα…..

Τι γίνεται στην ΕΡΤ;

Δημοσιεύεται και εδώ γιατί πολλοί θα ήθελαν μια ακόμα πιο Μπερλουσκονική Ελλάδα...

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ & ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΤ


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ Κ/Φ, Ρ/Φ & Τ/Ο ΕΡΤ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΔΗΓΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΕΡΤ

ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΤ


Αγ. Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή το συνεχιζόμενο καταιγισμό δημοσιευμάτων και τηλεοπτικών εκπομπών δια των οποίων επιχειρείται η απαξίωση τόσο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης όσο και των εργαζομένων σε αυτή, με πρόσχημα επιλογές της απερχόμενης διοίκησης της ΕΡΤ Α.Ε., οι εργαζόμενοι καθώς και τα συνεργαζόμενα σωματεία που αποτελούν τη νέα Ομοσπονδία των Εργαζομένων στην ΕΡΤ (ΟΜΕ-ΕΡΤ) εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για αυτή την «εικόνα» που εκπορεύεται από τα «μέσα» και δημοσιοποιείται από τα Μέσα.

Αρνούμαστε να αντιμετωπιζόμαστε ως συλλήβδην απατεώνες και πλουτίζοντες κρατικοδίαιτοι. Εργαζόμαστε στην ΕΡΤ, για την ΕΡΤ και όχι για τις όποιες διοικήσεις, οι οποίες έχουν κατά καιρούς αναλάβει τα ηνία της εταιρείας.

Αυτό που βιώνουμε σήμερα θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ένα σκανδαλολάγνο «κυνήγι μαγισσών» στο οποίο συμμετέχουν δυστυχώς με ενεργό ρόλο και δήθεν συνδικαλιστές, που έχουν ανοιχτές υποθέσεις με τη δικαιοσύνη για κακουργηματικές πράξεις σε βάρος της ΕΡΤ.

Είναι οι ίδιοι, που ενώ διατείνονται ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων, υιοθετούν με τη σιωπή τους τις άκριτες καταγγελίες μεγαλόσχημων δημοσιογράφων-εκδοτών περί μιας ΕΡΤ με εξαιρετικά πλεονάζον μόνιμο προσωπικό που κάθεται… και αμείβεται πλουσιοπάροχα και ως εκ τούτου η ΕΡΤ δεν εξυπηρετεί το σκοπό της και πρέπει να κλείσει!

Είναι οι ίδιοι, που ενώ δημόσια διατείνονται πως οι συμβασιούχοι έργου καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και τους υπόσχονται ότι θα αγωνιστούν για την τακτοποίησή τους, την ίδια στιγμή μιλούν για συρφετό συμβασιούχων που έχει καταλάβει την ΕΡΤ και αμείβεται χωρίς να προσφέρει έργο.

Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ γνωρίζουν πολύ καλά από πού προέρχονται οι «πληροφορίες» και τι σκοπιμότητες εξυπηρετούν!

Πρέπει όμως, επιτέλους, να αντιληφθούν, ότι η συμμετοχή τους στο «έργο» της κατασυκοφάντησης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, δεν πλήττει τη σημερινή ή τις χθεσινές διοικήσεις της ΕΡΤ, αλλά το ίδιο το «σώμα» της ΕΡΤ. Όλους τους εργαζόμενους, αυτούς που συμβάλλουν και συνθέτουν το καθημερινό πρόσωπό της. Τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους, που συμβάλλουν με τη γνώση, την εμπειρία, το φιλότιμο και κάποιες φορές με την αυταπάρνησή τους στην καθημερινή λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Γι’ αυτό και δεν θα γίνουμε -ούτε και το επιθυμούμε εξάλλου- απολογητές της απερχόμενης διοίκησης και των επιλογών της, για τις οποίες έχουμε εκφράσει την έντονη αντίθεσή μας, αλλά ούτε και υποστηρικτές κάποιων ακόμη λιγότερων βροντόσαυρων δήθεν συνδικαλιστικών εκπροσώπων που το μόνο που επιδιώκουν πάση θυσία είναι η συνδικαλιστική τους νομιμοποίηση και η επιβίωσή τους στο νέο πολιτικό περιβάλλον.

Αυτά που υπερασπιζόμαστε είναι το δικαίωμα στην εργασία, η τιμή και η υπόληψη των εργαζομένων στην ΕΡΤ, αλλά και η ενίσχυση και προάσπιση του ρόλου που επιτελεί και οφείλει να επιτελεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Και γι’ αυτό δεν πρόκειται πλέον να παραμείνουμε θεατές στην προσπάθεια όλων εκείνων που είτε από άγνοια, είτε από ιδιοτέλεια θέλουν να βλάψουν τους εργαζόμενους και να απαξιώσουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση.


Ο ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!


ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

(Ιδρυτικά μέλη της ΟΜΕ ΕΡΤ)

Για την φορολόγηση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας

 Αυτό που μπορεί κανείς να παρατηρήσει εξαρχής είναι η ήπια αντίδραση της εκκλησιαστικής ηγεσίας. Ευτυχώς. Φαντάζομαι τι γινόταν μ' αυτό επί Μακαριστού, αν έμπαινε δηλαδή παραπάνω φόρος στην Εκκλησία, από ό,τι στις όμοιες με αυτή νομικές οντότητες: "Οι γραικύλοι πολεμάνε την Εκκλησία, θέλουν να την εκμηδενίσουν μέσω της φορολογίας" και όλα τα ράσα στον δρόμο, μαζί με αυτούς που πιστεύουν ότι Εκκλησία σημαίνει "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια"..
Και η Εκκλησία θα κέρδιζε μόνο αυτούς και θα έχανε τους άλλους μισούς που πιστεύουν ότι η θεσμική εκκλησία είναι ο πιο ευνοημένος από το κράτος μεγαλοϊδιοκτήτης στην χώρα μας!
Για αυτό και υπήρχε, κατά τη γνώμη μου, ακόμα καλύτερος τρόπος αντίδρασης, δεδομένου ότι βρισκόμαστε προ της χρεοκοπίας του κράτους, όπως λένε οι αρμόδιοι, "κόβονται" σημαντικές κοινωνικές δαπάνες, άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους εξ ' αιτίας της κατάστασης...
Τι θα μπορούσε να πει η εκκλησιαστική ηγεσία, ακόμα και αν θεωρούσε άδικη τη φορολόγηση : "Είναι άδικο μέτρο, αλλά εμείς σκεφτόμαστε σε ποια κατάσταση είναι η Κοινωνία, δηλαδή τα παιδιά του Θεού και θα αποδώσουμε αυτή τη φορολογία, εφιστώντας όμως την προσοχή της Κυβέρνησης, τα έσοδα από αυτή τη φορολογία, όπως βέβαια και από τις άλλες φορολογίες να πάνε στις ανάγκες των φτωχών !"
Βγαίνεις μπροστά από τον υποτιθέμενο αντίπαλο....
Κατά τη γνώμη μου 4 συνιστώσες έχει το θέμα.
1. Δεν είναι όλες οι Ι. Μητροπόλεις πλούσιες και σε πολλές περιπτώσεις ενδέχεται τα έσοδα που εισπράττουν από ενοίκια ίσα-ίσα να φτάνουν να καλύπτουν τις ανάγκες των παραρτημάτων τους (γηροκομεία, κατασκηνώσεις, συσσίτια κλπ). Άλλο ένα σύμφυτο πρόβλημα είναι ότι η μεγάλη ιδιοκτησία συνήθως δεν είναι των ενοριών, ή ακόμα και των μητροπόλεων, αλλά μοναστηριών, εκκλησιαστικών ιδρυμάτων κλπ, από τα οποία πολλές φορές μόνο με οριακές νομικές κατασκευές κατορθώνουν οι μητροπολίτες να πάρουν χρήματα για το "έργο" που κατευθύνεται από τους ίδιους.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν Μητροπόλεις μεγαλομέτοχοι σε τράπεζες (Ειρήσθω εν παρόδω, μεγάλο πνευματικό θέμα αυτό να κατατίθενται τα αποθέματα της Εκκλησίας σε πλήρως κερδοσκοπικούς οργανισμούς, που πρωτοστατούν και υλοποιούν πολιτικές που οδηγούν στην ανεργία κλπ. Όταν οι περισσότερες τράπεζες ήταν κρατικές και τουλάχιστον φανερά δεν είχαν στόχο το άμεσο χρηματικό κέρδος, αλλά την ωφέλεια της Χώρας, είχε κάποιο νόημα. Σήμερα όμως;
Αυτό που έχει προταθεί από ειδικούς είναι να χρησιμοποιηθούν αυτά τα ποσά ως βάση για ένα ανταποδοτικό, αλλά όχι κερδοσκοπικό κοινωνικό ταμείο με άλλους σκοπούς, αλλά οι αρμόδιοι κάνουν ότι δεν ακούνε..) Αυτή η εσωτερική ανισότητα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με εσωτερική αλληλεγγύη, κάτι σαν την «Παύλεια Λογεία». Πολύ θα χαρώ λοιπόν, αν όντως είναι δυσβάσταχτη η φορολόγηση για ορισμένες Μητροπόλεις, να κινητοποιηθεί μια σύγχρονη Λογεία και όχι να είναι η κάθε Μητρόπολη για την πάρτη της.
2. Το θέμα ανακινήθηκε επικοινωνιακά, με το Βατοπέδι και όχι μόνο με το Βατοπέδι, δεκάδες ανά την Ελλάδα ήταν οι περιπτώσεις το τελευταίο καιρό που εκκλησιαστική περιουσία "αξιοποιήθηκε" ή έγινε προσπάθεια να αξιοποιηθεί με μόνο άξονα το κέρδος, χωρίς σεβασμό στις τοπικές κοινωνίες και στο περιβάλλον. Αυτή η κατάσταση δημιούργησε την εντύπωση σε πολλούς ότι η θεσμική εκκλησία είναι ένας από τους πιο στυγνούς μεγαλοϊδιοκτήτες γης, έτσι που στην δύσκολη ώρα, όχι μόνο να δικαιολογούν, αλλά να περιμένουν την υπερφορολόγησή της. Για το "φιλανθρωπικό έργο" λένε οι κατηγορούμενοι δεσποτάδες, ηγούμενοι και λοιπή εκκλησιαστική ελίτ.
"Μα ποιό έργο, αυτό που εσύ μόνος σου αποφασίζεις και εκτελείς. Ρώτησες ποτέ την τοπική κοινωνία ποιές είναι οι ανάγκες της, τα ίδια τα μέλη της τοπικής σου Εκκλησίας, ήρθες ποτέ σε έναν ουσιαστικό διάλογο μαζί τους; Να είναι συναπόφαση πως θα αξιοποιηθεί η περιουσία;" Ήρθες ποτέ σε έναν ουσιαστικό διάλογο μαζί τους; Να είναι συναπόφαση πως θα αξιοποιηθεί η περιουσία;" Άλλη μια φορά έρχεται δραματικά στο προσκήνιο η ευκαιρία, που χάθηκε με την μεταρρύθμιση Τρίτση, για έλεγχο της εκκλησιαστικής περιουσίας, άρα και της αξιοποίησής της από αιρετά συμβούλια πιστών με την συμμετοχή και του Μητροπολίτη. Να θυμίσω ότι αυτό ήταν "η αιχμή του δόρατος" της αντίδρασης: Μια περιορισμένη παραχώρηση γης την συζητούσαν τότε οι δεσποτάδες, όχι όμως τον έλεγχο. Θα έκανε μόνη της η Εκκλησία τον εσωτερικό εκδημοκρατισμό... Ακόμα τον περιμένουμε.
Αντίθετα αναπτύχθηκαν περίεργα θεολογικά σχήματα για να αποδειχθεί ότι ένας ... "φτασμένος πνευματικά" μπορεί να διαχειρίζεται καλύτερα τα οικόπεδα, ξεχνώντας ότι οι αρχαίοι κανόνες απαγόρευαν στον επίσκοπο να ασχολείται άμεσα με το ταμείο, το οποίο ελέγχονταν από Διακόνους. Και ας θυμίσουμε την εκλογή των 7 Διακόνων.
3. Το "φιλανθρωπικό έργο" της Εκκλησίας, για το οποίο πραγματικά θυμώνω όταν χρησιμοποιείται ως επιχείρημα. Άκουσα έναν μητροπολίτη (τα λόγια του οποίου με παρακίνησαν να γράψω αυτό το άρθρο), να λέει σε κάποιο ραδιόφωνο τα εξής για το θέμα. "Ας μας πάρει το κράτος την περιουσία, αλλά ας μας πάρει τα ιδρύματα, γηροκομεία κλπ. Δεν μπορεί να σκέφτομαι κάθε μέρα που θα βρω πόρους για να τα συντηρήσω και να μη σκέφτομαι το κύριο έργο μου που είναι "η σωτηρία ψυχών" και να έρχεται το Κράτος να με φορολογεί σαν να είμαι ο χ επιχειρηματίας!" Είναι ένας από τους μητροπολίτες που ισχυρίζεται ότι διοικεί μια φτωχή μητρόπολη και μπορεί να έχει και δίκιο. Δεν το έψαξα.
Την Εκκλησία δεν την υποχρεώνει κανείς - ούτε ηθικά βέβαια - να κάνει κοινωνικό έργο. Δεν είναι κάτι εξωτερικό, αλλά είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής της ζωής στην οποία βιώνεται η όντως Κοινωνία. Από την αρχή αυτή η κοινωνικότητα ήταν η Ιεραποστολή, το ζωντανό Ευαγγέλιο, αυτό που έφερνε δούλους, αλλά και πλούσιους που είχαν χάσει το νόημα της ζωής στους κόλπους της. Αυτή η κοινωνικότητα βιώνεται με πόρους, αλλά και με πενταροδεκάρες. Από την στιγμή λοιπόν που βιώνεται ως εξωτερικό "έργο" το οποίο μάλιστα αποτελεί και επιχείρημα εξουσίας, έχει χαθεί η μπάλα. Και έτσι φτάνει ένας μητροπολίτης να χολοσκάει για ένα γηροκομείο, γιατί είναι το "έργο" του και όχι το έργο μιας κοινότητας, που είναι υπεύθυνη να το φέρει βόλτα.
Θα πει τώρα αυτός ο γέροντας: " Μα ποιά κοινότητα; Εγώ δεν βρίσκω τους απολύτως απαραίτητους συνεργάτες!" Και στην δυτική εκκλησία οι Καρδινάλιοι αρχίζουν "να βγάζουν στο σφυρί" Ναούς, γιατί δεν φτάνουν οι εισφορές των πιστών για να τους συντηρήσουν. Αλλά δεν φαίνεται προς το παρόν να τους απασχολεί γιατί φεύγει ο κόσμος από την Εκκλησία. Εδώ μήπως έχουμε ακόμα τον χρόνο να προλάβουμε; Γιατί πολλοί έχουν φύγει μόνο σώματι, αλλά φωνάζουν με τον τρόπο τους και όλη την ψυχή τους μαζί με τον ποιητή: "Αγάπη που 'ναι η Εκκλησιά σου, βαρέθηκα πια τα Μετόχια!"
4. Τα περισσότερα ακίνητα της Εκκλησίας ανήκουν στον λαό που της παραχώρησε όταν ήταν ο μοναδικός θεσμικός προστάτης του τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Πρέπει συνεχώς να του αποδεικνύει ότι τα διαχειρίζεται καλύτερα από ότι το Κράτος με κριτήριο την κοινή ωφέλεια.

Στην εικόνα ο επίκαιρος και εορτάζων "Αρχων Μιχαήλ" με τη ζυγαριά....
Πρωτοδημοσιεύτηκε στην "Αποικία"

Συμβασιούχοι, Δημόσιο, Ανεργία, Μαθητεία

Μέρες τώρα με διάφορες αφορμές ασχολούμαι γύρω- γύρω με το θέμα των stagers και των συμβασιούχων του Δημοσίου. Προχθές και εγώ, όπως πολλά ιστολόγια, δημοσίευσα την ανακοίνωση μερικών από αυτούς. Είπα λοιπόν να μαζέψω τα σχόλια που άφησα σε διάφορα ιστολόγια και στο δικό μου και  να φτιάξω ένα ενιαίο κείμενο με τις απόψεις μου, που πιστεύω έχουν ουσία.
ΚΑΤΑΘΕΤΩ καταστάσεις και απόψεις που αφορούν τη γενιά μου. Πολλοί συμβασιούχοι σε διάφορα υπουργεία είναι κοντινοί μου άνθρωποι. Εγώ ο ίδιος είχα περάσει παλαιότερα από αυτή την κατάσταση. (Θήτευσα βέβαια ως συμβασιούχος σε μια θέση κατώτερη των προσόντων μου -έτσι πίστευα- χωρίς να ενδιαφέρομαι για μονιμότητα, αλλά αργότερα όταν έπιασε γιατα  καλά η ανεργία, το είχα μετανιώσει πικρά που δεν ακολουθήσα τους άλλους, πρώην συναδέλφους μου, στη μέθοδο των κυλιόμενων συμβάσεων...).
Προσωπικά πιστεύω ότι το θέμα θα μπορούσε να λυθεί ως εξής: Μονιμοποίηση όσων συμβασιούχων καλύπτουν για πολλά χρόνια πάγιες ανάγκες, έστω και με μπλοκάκι. Ξέρω κάποιους στις Νομαρχίες ας πούμε. Το ξεκαθάρισμα αυτό μπορεί να γίνει με μια κεντρική επιτροπή του Κοινοβουλίου, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία της κυβέρνησης, η οποία θα διορίσει τοπικές επιτροπές με διευθυντές υπηρεσιών, συνδικαλιστές και λήπτες υπηρεσιών (π.χ. εμπορικοί σύλλογοι, αγροτικοί σύλλογοι, σύλλογοι γονέων κλπ), οι οποίες επιτροπές θα εισηγηθούν ποιές θέσεις πρέπει να μονιμοποιηθούν άμεσα. Τότε, είναι δίκαιο να τις καταλάβουν αυτοί που δουλεύουν εκεί για αρκετά χρόνια. Ακόμα και ο ιδώτης θα το έκανε. Δεν είναι δυνατό να άφηνε την αποκτηθείσα εμπειρία από το προσωπικό του να πάει χαμένη..
Μοριοδότηση για όσους συμβασιούχους υπάρχουν μέχρι εδώ, με βάση το καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν. Μείωση της μοριοδότησης από εδώ και πέρα (εφ' όσον οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι καλύπτουν πραγματικά "εποχιακές" ανάγκες και άρα δεν έχουν παραπάνω αξιώσεις). Πλήρης κατάργηση της μοριοδότησης, δεν μπορεί να γίνει, διότι εφόσον και ο συμβασιούχος προσλαμβάνεται με διαφανή κριτήρια δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί και η εμπειρία που απέκτησε μέσα σε 6 ή 10 μήνες.
Το ΑΣΕΠ, από εδώ και πέρα να προσλαμβάνει αποκλειστικά για όλες τις θέσεις με βάσικο κριτήριο γραπτούς διαγωνισμούς με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής ή άλλες κλειστού τύπου, χωρίς ύλη κατά τα πρότυπα του τέστ δεξιοτήτων, πρόσβαση στους οποίους θα έχουν όλοι όσοι έχουν τα απαραιτήτως βασικά προσόντα.
Για να σταματήσει αυτό το κακό να συνεχίζουν οι γονείς των νέων ακόμα και μετά τα 30 να ξεπεραδιάζονται για αγορά προσόντων για το ΑΣΕΠ. Και αυτό μέχρι να υπάρξει ένα σύστημα δια βίου εκπαίδευσης ανοικτό: Ας πούμε ,ότι όποιος απόφοιτος ΑΕΙ θέλει να κάνει το πρώτο μεταπτυχιακό και μετά διδακτορικό δωρεάν, να μπορεί να το κάνει άμεσα, να επιδοτείται η εκμάθηση ξένων γλωσσών, κομπιούτερ κλπ για ενηλίκους, να διευκολύνεται η πρόσβαση σε δεύτερο και τρίτο πτυχίο βασικό ή μεταπτυχιακό, έστω και με μια μικρή οικονομική συνεισφορά του εκπαιδευόμενου, την οποία θα μπορεί να αποπληρώσει όταν βρει εργασία.
Στα αποτελέσματα αυτού του διαγωνισμού με ερωτήσεις κλειστού τύπου που προανέφερα, ο οποίος θα διεξάγεται σε απολύτως τακτά διαστήματα (κάθε τέσσερα χρόνια ας πούμε) μπορεί να μπαίνουν τα πρόσθετα μόρια: κοινωνικά, ή εκπαίδευσης, ή προϋπηρεσίας ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά με περίσκεψη. (Ας πούμε, κάποιες ειδικότητες που μπορεί να δουλέψουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες κάνουν τυπικά έναρξη επαγγέλματος προκειμένου να πιστοποιήσουν προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα και κανείς δεν τους κάλεσε να δείξουν το εκκαθαριστικό τους, να δούμε πόσα βγάζουν από την επαγγελματική τους δραστηριότητα αυτή, δηλαδή αν εργάζονται όντως και έχουν εμπειρία...)
Θα μπορούν ίσως ακόμα να συνυπολογίζονται με κάποιο συντελεστή και οι βαθμοί που είχε αποκτήσει κάποιος σε προηγούμενους διαγωνισμούς.
Όλα αυτά τα κριτήρια συγκροτούν μια ενιαία επετηρίδα  από την οποία διορίζεται και μόνιμο και εποχιακό προσωπικό στο Δημόσιο για τα επόμενα 4 χρόνια.
Θεωρώ ότι η επετηρίδες των εκπαιδευτικών και ο τρόπος συγκρότησής τους και ο τρόπος  αξιοποίησης τους σήμερα είναι ένα "χνάρι", προκειμένου να το αξιοποιήσει κανείς βελτιούμενο.
Εδώ υπάρχουν 2 μελανά σημεία: Η προχειρότητα και ίσως η διαβλητότητα των γραπτών διαγωνισμών των εκπαιδευτικών, αφού τα θέματα είναι στην ευχέρια μιας ad hoc επιτροπής εκλεκτών και από την άλλη ότι ο κάθε υπουργός μπορεί να αλλάζει εύκολα τα κριτήρια συκρότησης της πέρα από τον διαγωνισμό. Αυτό θα μπορούσε να διορθωθεί ως εξής: Τράπεζα εκατομμυρίων κλειστών ερωτήσεων, η οποία θα συγκροτείται σε ανύποπτο χρόνο από ειδικούς και θα ελέγχεται  από άλλους σχετικά με την ορθότητα των απαντήσεων, από την οποία θα κληρώνονται ηλεκτρονικά κάποιες για τον διαγωνισμό. Τα επιπλέον κριτήρια μοριοδότησης δεν θα αλλάζουν εύκολα, αλλά κατόπιν απόφασης της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία...
Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος, πολλές φορές έχω βρίσει για την βλακεία του,αλλά, τέλος πάντων εδώ που φτάσαμε "η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια".
Τώρα γιατί υπεραμύνομαι της διατήρησης της μοριοδότησης για τους "παλιούς" στο καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν:  Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν σε κάτι που άλλοι, πιο δυνατοί, όριζαν πριν από αυτούς. Δυστυχώς σε ένα άδικο κράτος μπορείς να φωνάξεις να αντισταθείς μέσω του συνδικαλισμού, αλλά ατομικά δεν έχεις και πολλές διεξόδους. Όσοι είναι ήδη βολεμένοι, είναι άδικο να κατηγορούν τους πολύ αδύνατους γιατί έσκυψαν το κεφάλι.  Οι άνθρωποι απλώς ανταποκρίθηκαν σε αυτό το πλαίσιο, το διάτρητο, που έβαζε η Πολιτεία. Το οποίο πλαίσιο, έβαλε το κίνητρο της μοριοδότησης. Και μάλιστα αυτό το κίνητρο αυξήθηκε και γενικεύτηκε από την στιγμή που μπήκε ο περιορισμός όχι πάνω από 24 μήνες στον ίδιο φορέα (Για να μην πας στα δικαστήρια το Δημόσιο με το αίτημα της μετατροπής της σύμβασης σε αορίστου χρόνου...)

"Εγώ κύριε, ως ελαστικά εργαζόμενος ανταποκρίθηκα στο πλαίσο που εσύ έβαζες! Δεν μπορείς εκ των υστέρων να το καταργείς, αφού με βάση  αυτό ήρθα να πιάσω δουλειά. Πως παίζεις έτσι με τις ζωές μας;  Ήρθα και λόγω της μοριοδότησης! Προγραμμάτισα την ζωή μου έτσι στοχεύοντας να έχω περισσότερες ελπίδες στον επόμενο διαγωνισμό. Με τον οποίο το ξέρεις, δεν παίρνεις τον καλύτερο, αλλά ψάχνεις έναν "ηθικό τόπο" να μου φορτώσεις την ανεργία μου! Ναι είναι οφθαλμοφανές ότι ο Τάσος, με τις 3 γλώσσες και τα 2 μεταπτυχιακά, έχει πιο πολλά μόρια από τον Γιάννη, αλλά αυτό δεν σημαίνει με τίποτα ότι στην συγκεκριμένη δουλειά θα είναι ο καλύτερος...

 Αν έχεις αποχρώσες ενδείξεις ότι σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπάρχουν ατασθαλίες, οφείλεις εσύ νέα κυβέρνηση να πας την παλιά στα δικαστήρια και εκείνα να αποφασίσουν, και για την σύμβαση και για μένα τον εργαζόμενο τι θα γίνω, αλλά δεν μπορείς να καταργείς με νόμο ένα πλαίσιο υπό το οποίο εγώ ως εργαζόμενος δήλωσα ενδιαφέρον και κάλυψα τη θέση. Η προσωρινή μου θέση "πάει πακέτο" με ότι το κράτος "έταζε" για αυτή! Άρα η κατάργηση της μοριοδότησης δεν μπορεί να αφορά, τους προηγούμενους. Αν θέλεις κάν'το, αλλά από εδώ και πέρα! "
 
Έρχομαι τώρα και στα Stage.. Aκούω πως πολλοί ήταν εκεί από τον καιρό του Σημίτη. Ακούω τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους πως έμπαιναν με μόρια. Έστω τύποις να είναι, άντε εσύ να αποδείξεις ποιός ήταν μόνο τύποις.
Ας υποθέσουμε πως κάποια στιγμή έγινε της κακομοίρας. Από εκεί και πέρα μπορεί να μπει όριο και να ψαχτεί κατά περίπτωση το κάθε Stage.
Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ να διεκδικούνε σήμερα απευθείας μονιμοποίηση. Όμως μοριοδότηση μπορεί να ζητήσουν. Μην ξεχνάμε ότι εφ΄όσον μιλάμε για πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας τα κριτήρια εισδοχής τους στην "μαθητεια" θα πρέπει να ήταν κοινωνικά και σίγουρα ο χρόνος και το είδος της ανεργίας τους! Ας μπούνε λοιπόν και τέτοια κριτήρια στο περιβόητο ΑΣΕΠ, δια της μοριοδότησης των προηγούμενων stagers.
Για τις πολλαπλές ανανεώσεις τώρα. Εφ' όσον πάλι το Κράτος δίνει την δυνατότητα παράτασης της μαθητείας με δυνατότητα επιπλέον μοριοδότησης στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, εγώ τι φταίω που αξιοποιώ ένα πλαίσιο που δημιουργεί ο δημιουργός του δικαίου σε αυτόν τον τόπο. Κάθμαι και λέω, "οκ.. δεν θα ψάξω δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, θα πάρω ένα stage παραπάνω για να αυξήσω τα μόρια". Αυτό έτσι ήξερα και έτσι το διάλεξα. Παρόλο που ναι το πράγμα εντελώς παράλογο: μαθητεία για 5 χρόνια! έτσι το ήθελε η πολιτεία, δεν φταίει ο εργαζόμενος που αυτό το σύστημα βρήκε και έτσι χόρεψε..


Αν κάποιοι, όπως οι κάτοχοι διδακτορικών αδικούνται να μπει τώρα έξτρα μοριοδότηση για αυτούς, όχι να καταργηθεί η μοριοδότηση αυτών, που άλλα γνώριζαν όταν κάλυπταν τη θέση και άλλα ήρθαν αργότερα στο κεφάλι τους όταν είχαν κάνει  τον προγραμματισμό ζωής τους.

Δεν φταίνε όλοι οι άνθρωποι που προσπάθησαν να προγραμματίσουν την ζωή τους με ένα πλαίσιο που άλλοι έβαζαν και αυτό το πλαίσιο έμπαζε νερά...

Και βέβαια αυτό είναι μόνο ένα μικρό βήμα. Το πραγματικό βήμα που θα περίμενε κανείς από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι ένα πραγματικά εκτεταμένο πρόγραμμα απασχόλησης, όχι αναγκαστικά στον στενό δημόσιο τομέα των υπηρεσιών. (Με την έννοια ότι πρέπει να παραχθεί πλούτος να φορολογηθεί για να έχουμε χρήματα για παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες)..
Ούτε όμως και με τα stage στον ιδιωτικό τομέα γιατί τότε οι βουλευτές που διόριζαν στο ΙΚΑ, θα διορίζουν στις πολυεθνικές που θα συνεργάζονται... Το έχω δει και αυτό με τα stage !
Μόνο ένα τέτοιο πρόγραμμα θα δώσει το ηθικό έρεισμα για τομές και να δυσαρεστήσει κάποιους φουκαράδες, που περίμεναν την μονιμότητα από την πίσω πόρτα.
Έχω μιλήσει για τρόπους ενεργητικής παρέμβασης του κράτους (π.χ. συνεταιρισμοί ανέργων), χωρίς αυτό να σημαίνει δημιουργία θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, εκεί που δεν χρειάζονται..
Γενικά πρέπει να σταματήσει η κάθε Κυβέρνηση να περιμένει ότι θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο την θέση των εργαζομένων, . Ότι δηλαδή θα πείσει τους κεφαλαιούχους να επενδύσουν σε σταθερή εργασία...χαρίζοντάς τους τα πάντα. Θα πάρουν αυτό που θέλουν και μετά βουρ για το Μπαγκλαντές. Έτσι η Κυβέρνηση  αργά ή γρήγορα θα υποκύψει στην πίεση για άτακτους διορισμούς κάθε είδους στο δημόσιο.

Είμαστε εργαζόμενοι. Όχι δούλοι

κίνημα "απασχολήσιμων"

"δεν είμαστε 25.000



ΕΙΜΑΣΤΕ 2.000.000"

"Γιατί τόσοι είναι σήμερα συνολικά οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι ευέλικτοι. Τόσοι είναι όλοι μαζί όσοι περιμένουν στις ουρές του ΟΑΕΔ, όσοι δουλεύουν μαύρα, χωρίς δικαιώματα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν και που θα βρίσκονται αύριο, σε εργολαβίες, ενοικιαζόμενοι, με μπλοκάκι, με stage.



Ποιος λέει «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών»;


Ποιος λέει «Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας»;


Ποιος λέει «Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως ο νόμος ορίζει»;



Όχι, δεν τα λέμε εμείς αυτά. Τα λέει το Σύνταγμα, στο άρθρο 22. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που μιλάνε για το Σύνταγμα και τη νομιμότητα; Ποια κυβέρνηση υπεράσπισε το δικαίωμα στην εργασία και την ασφάλιση; Πότε και πως; Ας γίνουμε λοιπόν εμείς η γενιά του άρθρου 22, τα δύο εκατομμύρια των πολιτών - εργαζόμενων, άνεργων και απασχολήσιμων - που σπρώχνονται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής.

Λέμε «φτάνει πια» στα κόμματα του δουλέματος, σε όσους τα 20 τελευταία χρόνια κυβερνούν μεγαλώνοντας τη στρατιά της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης, για όσους έκαναν νόμο τη μαύρη, ανασφάλιστη, χωρίς δικαιώματα εργασία και τη συγκαλυμμένη ανεργία.

Δεν είναι απέναντί μας οι εργαζόμενοι που έχουν μια σταθερή δουλειά, που διατήρησαν κάποια δικαιώματα, που έχουν έναν κανονικό μισθό, στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα. Είναι σύμμαχοί μας, πρέπει να τους κάνουμε συμμάχους μας. Η κατάργηση των δικών τους δικαιωμάτων σημαίνει ακόμα χειρότερες μέρες για μας. Η δικιά μας ανασφάλεια είναι απειλή και για τα δικά τους δικαιώματα. Λέμε όχι στη διάσπαση των εργαζόμενων. Λέμε ναι σε ένα μέτωπο της εργασίας. Αυτό θα έπρεπε να χτίζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ αντί να γίνεται γραφείο τύπου των κυβερνήσεων, να διασπά τους εργαζόμενους, να επιτίθεται στη γενιά των 400 ευρώ.

Έρχονται σήμερα να μας πουν ότι καταργούν μια άδικη σχέση εργασίας. Γιατί τότε δεν καταργούν τα stage στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί εξακολουθούν να χρηματοδοτούν χιλιάδες εργοδότες ώστε να εκμεταλλεύονται φτηνούς και ανασφάλιστους εργαζόμενους; Ζητάμε την κατάργηση των stage σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αλλά απαιτούμε από το κράτος να εξασφαλίσει το δικαίωμα των νέων ανθρώπων και όλων των πολιτών στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση. Να μην παρουσιάζουν ως κοινωνικό έργο ότι πετάνε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους ακόμα στο δρόμο χωρίς να λένε πως θα ζήσουν ούτε αυτοί ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα άνεργοι.



Απαιτούμε από τη σημερινή κυβέρνηση να αφήσει το επικοινωνιακό παιχνίδι και να προχωρήσει άμεσα σε προσλήψεις και άνοιγμα μόνιμων θέσεων εργασίας για την κάλυψη των χιλιάδων κενών θέσεων στο δημόσιο τομέα. Εκτός και αν την προστασία του πολίτη την έχει αναλάβει αποκλειστικά η αστυνομία και δεν χρειαζόμαστε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες.

Για κάθε μία θέση που σήμερα καλύπτεται με μπλοκάκια, συμβάσεις, stage, μία θέση σταθερής και μόνιμης εργασίας. Να αναγνωριστούν εργασιακά δικαιώματα σε όσους απασχολήθηκαν δήθεν για μαθητεία ή παροχή υπηρεσιών. Να πάρουν αναδρομικά τα ένσημα και τις αποδοχές που δικαιούνται και τους στέρησαν. Να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία τους. Καμιά απόλυση. Εργασία με νόμιμες αποδοχές, δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση μέχρι να πληρωθεί η θέση ως θέση μόνιμης εργασίας.

Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να πετύχει πολλά. Το πολύ - πολύ να πλουτίσουν κάποιοι δικηγόροι. Τα 2.000.000 ή τα 4.000.000 μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα από τις 25.000. Αυτός είναι ο δικός μας ρεαλισμός. Με οργάνωση των εργαζομένων και ανέργων, με επιτροπές αγώνα των εργαζόμενων στα stage, των ευέλικτων, των άνεργων, με συλλόγους και σωματεία. Για το δικαίωμα στη δουλειά, για εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.



ΔΙΚΑΙΩΜΑ

http://www.dikaioma.gr/ "

Κύριε Ραγκούση "άλλο Κοζάνη και άλλο Λωζάνη", ..

Μου είσαστε συμπαθής προσωπικά (και σε πολλούς πιστεύω) γιατί έστω και συμβολικά είστε κάτι άλλο από το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ.
Μη πέσετε λοιπόν στο λάθος να σας ταυτίσουν με ότι πιο βάναυσο μπορεί να αντιποροσωπεύει το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ . (Να θυμίσω ότι σε πολλά σημειώματά μου έχω αναφερθεί και σε πολλά θετικά του ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου)
Θυμηθείτε, λοιπόν, τον μακαρίτη Μένιο Κουτσόγιωργα. Και αυτός επέμενε να θεωρεί τον εκλογικό του νόμο, που στα αποτελέσματά του δεν διέφερε από τον νόμο "ενισχυμένης αναλογικής" του Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου, ως νόμο "απλής αναλογικής"...
Έτσι προσέξτε, μη συνδεθεί το όνομά σας με έναν κακόγουστο χειρισμό της πραγματικής ανάγκης για έλεγχο του "πολιτικού χρήματος" με εισαγωγή στην εκλογική μας νομοθεσία ενός πλειοψηφικού συστήματος, έστω και "διφασικού"! (Θυμάστε το "τριφασικό", τότε "που ψήφιζαν και τα δέντρα"...) .
Το Γερμανικό σύστημα, συμπεριλαμβάνει συγκεκριμένη διαδικασία εξομάλυνσης, που αυτή το καθιστά αναλογικό. (Δείτε εδώ).  Να θυμήσω πάντως, ότι παρά το όντως ενδιαφέρον εκλογικό σύστημα, στην Γερμανία είχαμε ένα τεράστιο σκάνδαλο βρώμικου πολιτικού χρήματος, αυτό της παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, που στοίχησε την υστεροφημία του Χέλμουτ Κολ... Δεν γίνονται όλα τα πράγματα μαγικά με έναν εκλογικό νόμο...
Αν μπορείτε, τέλος πάντων, να το κάνετε αυτό με το δικό μας Σύνταγμα, να έχουμε δηλαδή 2 ψήφους: μία για κυβέρνηση και μία για πρόσωπα βουλευτών, χωρίς όμως να χαλάσετε περισσότερο από ότι σήμερα την αναλογικότητα της ψήφου κάντε το, αλλιώς θα πρόκειται για έναν κακόγουστο χειρισμό του τύπου "καταργώ τις Πανελλήνιες και τις κάνω Πανελλαδικές"..
Πιστεύω όμως πως ο λαός ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κατάλαβε ότι "άλλο Κοζάνη και άλλο Λωζάνη", κ. Ραγκούση..
 Έχουν αλλάξει οι καιροί από τότε που έκανε την πρακτική του, το stage του δηλαδή στην Κυβέρνηση ο κ. Αντιπρόεδρός σας....
(Και συμπεριλαμβάνω τη δήλωση ,όπως την βρήκα στο WEB. και αν δεν είναι αλήθεια, ας διαψευστώ...
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου:στις 15/5/2009, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ με τον Στ. Μάνο, στο ραδιοσταθμό «City».
Μάνος: «Θυμούμαι το αρχικό αμάρτημα, "Εξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, το ίδιο συνδικάτο". Αυτό δεν το έχω ξεχάσει. Και αυτό ήταν το σύνθημα με το οποίο το ΠΑΣΟΚ...».
Πάγκαλος: «Σε ένα βιβλίο που ετοιμάζω αναμνήσεων και θα λέγεται "Στην Ευρώπη με τον Αντρέα" (...) περιγράφω πώς ο Παπανδρέου μού είχε πει όταν τον ρώτησα τι θα γίνει - γιατί ανέλαβα το υπουργείο Εξωτερικών, τον ευρωπαϊκό τομέα ενώ ίσχυε ακόμα αυτή η γραμμή μας "Εξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ", δηλαδή, αυτή ήταν η θέση μας - και τον ρώτησα "τι πολιτική θα κάνουμε τώρα πρόεδρε, γιατί εγώ είμαι ευρωπαϊστής, αλλά εσείς έχετε πει έτσι, και ο κόσμος μας ψήφισε με βάση αυτό το πρόγραμμα".
Μου είπε ο Παπανδρέου: "Πιστεύεις ότι θα μας ψήφιζαν αν πιστεύανε ότι πραγματικά θα φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ;", την ΕΟΚ όπως την έλεγαν τότε.
Και λέω, λοιπόν, "τότε γιατί χειροκροτάγανε;".
Λέει: "Γιατί τους άρεσε να το λέμε και γιατί ήταν πεισμένοι ότι δεν πρόκειται να το κάνουμε"...)