Αναρτήσεις
Μέρες τώρα με διάφορες αφορμές ασχολούμαι γύρω- γύρω με το θέμα των stagers και των συμβασιούχων του Δημοσίου. Προχθές και εγώ, όπως πολλά ιστολόγια, δημοσίευσα την ανακοίνωση μερικών από αυτούς. Είπα λοιπόν να μαζέψω τα σχόλια που άφησα σε διάφορα ιστολόγια και στο δικό μου και να φτιάξω ένα ενιαίο κείμενο με τις απόψεις μου, που πιστεύω έχουν ουσία.
ΚΑΤΑΘΕΤΩ καταστάσεις και απόψεις που αφορούν τη γενιά μου. Πολλοί συμβασιούχοι σε διάφορα υπουργεία είναι κοντινοί μου άνθρωποι. Εγώ ο ίδιος είχα περάσει παλαιότερα από αυτή την κατάσταση. (Θήτευσα βέβαια ως συμβασιούχος σε μια θέση κατώτερη των προσόντων μου -έτσι πίστευα- χωρίς να ενδιαφέρομαι για μονιμότητα, αλλά αργότερα όταν έπιασε γιατα καλά η ανεργία, το είχα μετανιώσει πικρά που δεν ακολουθήσα τους άλλους, πρώην συναδέλφους μου, στη μέθοδο των κυλιόμενων συμβάσεων...).
Προσωπικά πιστεύω ότι το θέμα θα μπορούσε να λυθεί ως εξής: Μονιμοποίηση όσων συμβασιούχων καλύπτουν για πολλά χρόνια πάγιες ανάγκες, έστω και με μπλοκάκι. Ξέρω κάποιους στις Νομαρχίες ας πούμε. Το ξεκαθάρισμα αυτό μπορεί να γίνει με μια κεντρική επιτροπή του Κοινοβουλίου, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία της κυβέρνησης, η οποία θα διορίσει τοπικές επιτροπές με διευθυντές υπηρεσιών, συνδικαλιστές και λήπτες υπηρεσιών (π.χ. εμπορικοί σύλλογοι, αγροτικοί σύλλογοι, σύλλογοι γονέων κλπ), οι οποίες επιτροπές θα εισηγηθούν ποιές θέσεις πρέπει να μονιμοποιηθούν άμεσα. Τότε, είναι δίκαιο να τις καταλάβουν αυτοί που δουλεύουν εκεί για αρκετά χρόνια. Ακόμα και ο ιδώτης θα το έκανε. Δεν είναι δυνατό να άφηνε την αποκτηθείσα εμπειρία από το προσωπικό του να πάει χαμένη..
Μοριοδότηση για όσους συμβασιούχους υπάρχουν μέχρι εδώ, με βάση το καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν. Μείωση της μοριοδότησης από εδώ και πέρα (εφ' όσον οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι καλύπτουν πραγματικά "εποχιακές" ανάγκες και άρα δεν έχουν παραπάνω αξιώσεις). Πλήρης κατάργηση της μοριοδότησης, δεν μπορεί να γίνει, διότι εφόσον και ο συμβασιούχος προσλαμβάνεται με διαφανή κριτήρια δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί και η εμπειρία που απέκτησε μέσα σε 6 ή 10 μήνες.
Το ΑΣΕΠ, από εδώ και πέρα να προσλαμβάνει αποκλειστικά για όλες τις θέσεις με βάσικο κριτήριο γραπτούς διαγωνισμούς με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής ή άλλες κλειστού τύπου, χωρίς ύλη κατά τα πρότυπα του τέστ δεξιοτήτων, πρόσβαση στους οποίους θα έχουν όλοι όσοι έχουν τα απαραιτήτως βασικά προσόντα.
Για να σταματήσει αυτό το κακό να συνεχίζουν οι γονείς των νέων ακόμα και μετά τα 30 να ξεπεραδιάζονται για αγορά προσόντων για το ΑΣΕΠ. Και αυτό μέχρι να υπάρξει ένα σύστημα δια βίου εκπαίδευσης ανοικτό: Ας πούμε ,ότι όποιος απόφοιτος ΑΕΙ θέλει να κάνει το πρώτο μεταπτυχιακό και μετά διδακτορικό δωρεάν, να μπορεί να το κάνει άμεσα, να επιδοτείται η εκμάθηση ξένων γλωσσών, κομπιούτερ κλπ για ενηλίκους, να διευκολύνεται η πρόσβαση σε δεύτερο και τρίτο πτυχίο βασικό ή μεταπτυχιακό, έστω και με μια μικρή οικονομική συνεισφορά του εκπαιδευόμενου, την οποία θα μπορεί να αποπληρώσει όταν βρει εργασία.
Στα αποτελέσματα αυτού του διαγωνισμού με ερωτήσεις κλειστού τύπου που προανέφερα, ο οποίος θα διεξάγεται σε απολύτως τακτά διαστήματα (κάθε τέσσερα χρόνια ας πούμε) μπορεί να μπαίνουν τα πρόσθετα μόρια: κοινωνικά, ή εκπαίδευσης, ή προϋπηρεσίας ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά με περίσκεψη. (Ας πούμε, κάποιες ειδικότητες που μπορεί να δουλέψουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες κάνουν τυπικά έναρξη επαγγέλματος προκειμένου να πιστοποιήσουν προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα και κανείς δεν τους κάλεσε να δείξουν το εκκαθαριστικό τους, να δούμε πόσα βγάζουν από την επαγγελματική τους δραστηριότητα αυτή, δηλαδή αν εργάζονται όντως και έχουν εμπειρία...)
Θα μπορούν ίσως ακόμα να συνυπολογίζονται με κάποιο συντελεστή και οι βαθμοί που είχε αποκτήσει κάποιος σε προηγούμενους διαγωνισμούς.
Όλα αυτά τα κριτήρια συγκροτούν μια ενιαία επετηρίδα από την οποία διορίζεται και μόνιμο και εποχιακό προσωπικό στο Δημόσιο για τα επόμενα 4 χρόνια.
Θεωρώ ότι η επετηρίδες των εκπαιδευτικών και ο τρόπος συγκρότησής τους και ο τρόπος αξιοποίησης τους σήμερα είναι ένα "χνάρι", προκειμένου να το αξιοποιήσει κανείς βελτιούμενο.
Εδώ υπάρχουν 2 μελανά σημεία: Η προχειρότητα και ίσως η διαβλητότητα των γραπτών διαγωνισμών των εκπαιδευτικών, αφού τα θέματα είναι στην ευχέρια μιας ad hoc επιτροπής εκλεκτών και από την άλλη ότι ο κάθε υπουργός μπορεί να αλλάζει εύκολα τα κριτήρια συκρότησης της πέρα από τον διαγωνισμό. Αυτό θα μπορούσε να διορθωθεί ως εξής: Τράπεζα εκατομμυρίων κλειστών ερωτήσεων, η οποία θα συγκροτείται σε ανύποπτο χρόνο από ειδικούς και θα ελέγχεται από άλλους σχετικά με την ορθότητα των απαντήσεων, από την οποία θα κληρώνονται ηλεκτρονικά κάποιες για τον διαγωνισμό. Τα επιπλέον κριτήρια μοριοδότησης δεν θα αλλάζουν εύκολα, αλλά κατόπιν απόφασης της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία...
Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος, πολλές φορές έχω βρίσει για την βλακεία του,αλλά, τέλος πάντων εδώ που φτάσαμε "η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια".
Τώρα γιατί υπεραμύνομαι της διατήρησης της μοριοδότησης για τους "παλιούς" στο καθεστώς που ίσχυε όταν προσλήφθηκαν: Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν σε κάτι που άλλοι, πιο δυνατοί, όριζαν πριν από αυτούς. Δυστυχώς σε ένα άδικο κράτος μπορείς να φωνάξεις να αντισταθείς μέσω του συνδικαλισμού, αλλά ατομικά δεν έχεις και πολλές διεξόδους. Όσοι είναι ήδη βολεμένοι, είναι άδικο να κατηγορούν τους πολύ αδύνατους γιατί έσκυψαν το κεφάλι. Οι άνθρωποι απλώς ανταποκρίθηκαν σε αυτό το πλαίσιο, το διάτρητο, που έβαζε η Πολιτεία. Το οποίο πλαίσιο, έβαλε το κίνητρο της μοριοδότησης. Και μάλιστα αυτό το κίνητρο αυξήθηκε και γενικεύτηκε από την στιγμή που μπήκε ο περιορισμός όχι πάνω από 24 μήνες στον ίδιο φορέα (Για να μην πας στα δικαστήρια το Δημόσιο με το αίτημα της μετατροπής της σύμβασης σε αορίστου χρόνου...)
"Εγώ κύριε, ως ελαστικά εργαζόμενος ανταποκρίθηκα στο πλαίσο που εσύ έβαζες! Δεν μπορείς εκ των υστέρων να το καταργείς, αφού με βάση αυτό ήρθα να πιάσω δουλειά. Πως παίζεις έτσι με τις ζωές μας; Ήρθα και λόγω της μοριοδότησης! Προγραμμάτισα την ζωή μου έτσι στοχεύοντας να έχω περισσότερες ελπίδες στον επόμενο διαγωνισμό. Με τον οποίο το ξέρεις, δεν παίρνεις τον καλύτερο, αλλά ψάχνεις έναν "ηθικό τόπο" να μου φορτώσεις την ανεργία μου! Ναι είναι οφθαλμοφανές ότι ο Τάσος, με τις 3 γλώσσες και τα 2 μεταπτυχιακά, έχει πιο πολλά μόρια από τον Γιάννη, αλλά αυτό δεν σημαίνει με τίποτα ότι στην συγκεκριμένη δουλειά θα είναι ο καλύτερος...
Αν έχεις αποχρώσες ενδείξεις ότι σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπάρχουν ατασθαλίες, οφείλεις εσύ νέα κυβέρνηση να πας την παλιά στα δικαστήρια και εκείνα να αποφασίσουν, και για την σύμβαση και για μένα τον εργαζόμενο τι θα γίνω, αλλά δεν μπορείς να καταργείς με νόμο ένα πλαίσιο υπό το οποίο εγώ ως εργαζόμενος δήλωσα ενδιαφέρον και κάλυψα τη θέση. Η προσωρινή μου θέση "πάει πακέτο" με ότι το κράτος "έταζε" για αυτή! Άρα η κατάργηση της μοριοδότησης δεν μπορεί να αφορά, τους προηγούμενους. Αν θέλεις κάν'το, αλλά από εδώ και πέρα! "
Έρχομαι τώρα και στα Stage.. Aκούω πως πολλοί ήταν εκεί από τον καιρό του Σημίτη. Ακούω τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους πως έμπαιναν με μόρια. Έστω τύποις να είναι, άντε εσύ να αποδείξεις ποιός ήταν μόνο τύποις.
Ας υποθέσουμε πως κάποια στιγμή έγινε της κακομοίρας. Από εκεί και πέρα μπορεί να μπει όριο και να ψαχτεί κατά περίπτωση το κάθε Stage.
Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ να διεκδικούνε σήμερα απευθείας μονιμοποίηση. Όμως μοριοδότηση μπορεί να ζητήσουν. Μην ξεχνάμε ότι εφ΄όσον μιλάμε για πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας τα κριτήρια εισδοχής τους στην "μαθητεια" θα πρέπει να ήταν κοινωνικά και σίγουρα ο χρόνος και το είδος της ανεργίας τους! Ας μπούνε λοιπόν και τέτοια κριτήρια στο περιβόητο ΑΣΕΠ, δια της μοριοδότησης των προηγούμενων stagers.
Για τις πολλαπλές ανανεώσεις τώρα. Εφ' όσον πάλι το Κράτος δίνει την δυνατότητα παράτασης της μαθητείας με δυνατότητα επιπλέον μοριοδότησης στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, εγώ τι φταίω που αξιοποιώ ένα πλαίσιο που δημιουργεί ο δημιουργός του δικαίου σε αυτόν τον τόπο. Κάθμαι και λέω, "οκ.. δεν θα ψάξω δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, θα πάρω ένα stage παραπάνω για να αυξήσω τα μόρια". Αυτό έτσι ήξερα και έτσι το διάλεξα. Παρόλο που ναι το πράγμα εντελώς παράλογο: μαθητεία για 5 χρόνια! έτσι το ήθελε η πολιτεία, δεν φταίει ο εργαζόμενος που αυτό το σύστημα βρήκε και έτσι χόρεψε..
Αν κάποιοι, όπως οι κάτοχοι διδακτορικών αδικούνται να μπει τώρα έξτρα μοριοδότηση για αυτούς, όχι να καταργηθεί η μοριοδότηση αυτών, που άλλα γνώριζαν όταν κάλυπταν τη θέση και άλλα ήρθαν αργότερα στο κεφάλι τους όταν είχαν κάνει τον προγραμματισμό ζωής τους.
Δεν φταίνε όλοι οι άνθρωποι που προσπάθησαν να προγραμματίσουν την ζωή τους με ένα πλαίσιο που άλλοι έβαζαν και αυτό το πλαίσιο έμπαζε νερά...
Και βέβαια αυτό είναι μόνο ένα μικρό βήμα. Το πραγματικό βήμα που θα περίμενε κανείς από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι ένα πραγματικά εκτεταμένο πρόγραμμα απασχόλησης, όχι αναγκαστικά στον στενό δημόσιο τομέα των υπηρεσιών. (Με την έννοια ότι πρέπει να παραχθεί πλούτος να φορολογηθεί για να έχουμε χρήματα για παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες)..
Ούτε όμως και με τα stage στον ιδιωτικό τομέα γιατί τότε οι βουλευτές που διόριζαν στο ΙΚΑ, θα διορίζουν στις πολυεθνικές που θα συνεργάζονται... Το έχω δει και αυτό με τα stage !
Μόνο ένα τέτοιο πρόγραμμα θα δώσει το ηθικό έρεισμα για τομές και να δυσαρεστήσει κάποιους φουκαράδες, που περίμεναν την μονιμότητα από την πίσω πόρτα.
Έχω μιλήσει για τρόπους ενεργητικής παρέμβασης του κράτους (π.χ. συνεταιρισμοί ανέργων), χωρίς αυτό να σημαίνει δημιουργία θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, εκεί που δεν χρειάζονται..
Γενικά πρέπει να σταματήσει η κάθε Κυβέρνηση να περιμένει ότι θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο την θέση των εργαζομένων, . Ότι δηλαδή θα πείσει τους κεφαλαιούχους να επενδύσουν σε σταθερή εργασία...χαρίζοντάς τους τα πάντα. Θα πάρουν αυτό που θέλουν και μετά βουρ για το Μπαγκλαντές. Έτσι η Κυβέρνηση αργά ή γρήγορα θα υποκύψει στην πίεση για άτακτους διορισμούς κάθε είδους στο δημόσιο.
Ο Δούκας «έκοψε» την Καρυστιανού από εκδήλωση για τα Τέμπη!
-
Μία διπλή πρωτοφανής αθλιότητα εις βάρος των συγγενών των νεκρών του
σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών αλλά και της μνήμης των 57 θυμάτων
βρίσκεται ...
Πριν από 2 ώρες
14 σχόλια:
Η πλάκα δεν είναι στη μοριοδότηση (που αν μιλήσεις με κόσμο όπως εγώ θα δεις ότι ναι μεν τους λυπούνται, αλλά ουσιαστικά "καλά τους κάνουν" -έτσι λέγεται). Το ζήτημα είναι ότι επί ΝΔ οι των stage είχαν περισσότεροι μοριοδότηση από άλλους που είχαν πραγματική προϋπηρεσία κι όχι ως μαθητές. Από την άλλη υπάρχει ένας φοβερός πληθωρισμός σε μονάδες μορίων. Και μιλάμε για δεκάδες ή εκατοντάδες μόρια για κάθε κατηγορία. Αν λοιπόν ένα διδακτορικό κοστίζει κάτι, η μαθητεία των stage πρέπει να υπολογιστέι σε ποσοστό μάξιμουν στο 1/10 των μορίων του άλλου.
Και γενικά πρέπει οι μοριοδοτήσεις πρέπει να αποκτήσουν μία αξία ανάλογη προσόντων, δε πολλαπλάσια επί του διδακτορικού ή της διατριβής-δημοσίευσης.
by the way, καθώς η λέξη είπαμε ότι είναι γαλλική δεν κάνουμε λόγο για stagers (τι είναι ηθοποιοί ή μουσικοί;), αλλά για μαθητευτόμενους. Αν θέλουμε να φτιάξουμε λέξη ας είναι κι εκέινη γαλλική (π.χ. stageurs). Stage (=στέιτζ) είναι η μουσική-θεατρική (stand up stage) σκηνή.
Πιστεύω ακράδαντα πως τα stage (όπως λειτουργούν στην Ελλάδα) είναι μια διαδικασία "βολέματος" ημετέρων και δεν επιτελούν τον αληθινό ρόλο για τον οποίο ιδρύθηκαν στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, δηλαδή την απόκτηση πρακτικής εμπειρίας, γεγονός που αποδεικνύεται από τον μέσο όρο ηλικίας των stagiers που είναι προχωρημένος (40ρηδες και 50ρηδες stagiers????).
Θεωρώ αδιανόητη την ανανέωση των συμβάσεων και στηρίζω την κατάργησή τους. Εξ άλλου θεωρώ αδιανόητη μια εργασικαή σχέση που δεν ακολουθεί την πεπατημένη πρακτική που ίσχυε κάποτε σε όλη την Ευρώπη (δηλαδή 6μηνη διάρκεια σύμβασης με δυνατότητα μιας μόνο ανανέωσης για ακόμη ένα 6μηνο).
Λαμβάνοντας υπ'όψιν το γεγονός πως μιλάμε για ανασφάλιστη εργασία (δίχως ένσημα) θεωρώ πως το είδος αυτής της εργασίας ευνοεί την παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επίσης συμβάλλει στο τίναγμα στον αέρα κάθε απόπειρας οικονομικού προϋπολογισμού των εξόδων κάθε υπουργείου, φορέα, υπηρεσίας, αφού σύμφωνα με τον νόμο εάν κάποιος stagier τελικά μονιμοποιηθεί στο δημόσιο θα πρέπει να καταβληθούν αναδρομικά οι ασφαλιστικές εισφορές (ένσημα) για όλα τα χρόνια που εργαζόταν!!!
Προσωπικά αρνήθηκα να κάνω αίτηση για θέσεις εργασίας με σύμβαση stage για τους παραπάνω λόγους και επειδή πιστεύω πως όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται σε ένα καθεστώς ομηρίας.
Πιστεύω πως η μοριοδότηση των stagiers δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις μονάδες που υπολογίζονται με βάση την εργασιακή εμπειρία οποιουδήποτε εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα (αναλόγως δηλαδή του χρόνου εργασίας σε σχετικό με την προκηρυχθείσα θέση πόστο). Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να ισχύει μια υπερβολική μοριοδότηση για όσους έχουν εργαστεί στο Δημόσιο σε βάρος είτε των πτυχιουχων είτε των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Για παράδειγμα ο διοικητικός υπάλληλος έιτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα δεν παύει να εκτελεί χρέη διοικητικού υπαλλήλου. Ενας δάσκαλος είτε στον Δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα δεν παύει να παραμένει δάσκαλος.
Η πλειοψηφία των stagiers είναι γνωστό πως μπήκαν από το παράθυρο με αδιαφανείς διαδικασίες λόγω μέσου, γεγονός που το θεωρώ άδικο για τους υπόλοιπους υποψηφίους για μια θέση στο Δημόσιο και για αυτό το λόγο είμαι αντίθετη στη μονιμοποίησή τους.
Οσο για τον ιδιωτικό τομέα, έχοντας εργαστεί σε πολυεθνική εταιρεία μπορώ να διαβεβαιώσω πως αν και τα πολιτικά πρόσωπα πάντα προσπαθούσαν να "βολέψουν" δικά τους άτομα, εκεί που εργαζόμουν τα βιογραφικά όσων μεσολαβούσε πολιτικό μέσον απορρίπτονταν εν τη γενέσει τους (ακόμη και αν ο αιτών πληρούσε τις προδιαγραφές για τη συγκεκριμένη θέση).
Εν τέλει έχοντας κάνει "πρακτική" (δίχως αμοιβή) μετά από πρόγραμμα για ανέργους του ΟΑΕΔ έχω διαπιστώσει πως σπάνια μπορεί ο εργαζόμενος να ωφεληθεί (σε επίπεδο γνώσεων)από τέτοιου είδους εργασιακές σχέσεις (αφού συνήθως του δίνουν να κάνει τις βρωμοδουλειές του χώρου, αρχειοθετήσεις κλπ).
Περισσότερο ωφελούνται οι εργοδότες οι οποίοι εξασφαλίζουν τσάμπα εργαζόμενους με άδικες συνθήκες εργασίας, οπότε πιστεύω πως θα πρέπει να προσλαμβάνεται προσωπικό με συμβάσεις αορίστου χρόνου (όχι μόνιμους) όπου και όποτε υπάρχουν πραγματικές ανάγκες (ας μην ξεχνάμε πως έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων στον Δημόσιο τομέα, κάποτε θα πρέπει να συρρικνωθεί).
Καλό ΣΚ εύχομαι
Δικαίωμα στην εργασία έχουν όλοι...
Το ερώτημα είναι με τι κριτήρια επιλεχθησαν όλα εκείνα τα παιδιά σε stage που θάχουν μια μοριοδότηση στο Δημόσιο περισσότερο απο κείνα που δεν δήλωσαν ότι ανήκουν στη "γαλάζια γενιά" Αυτή είναι η ένσταση της τωρινής κυβέρνησης η οποία βέβαια δεν θάχε την ίδια άποψη εαν οι υποψήφιοι ήσαν δηλωμένοι της πράσινης γενιάς...και ο κύκλος εξακολουθεί να γυρνά!
Δείμο και εγώ μιλώ κυρίως για τους άλλους, τους κανονικούς συμβασιούχους, που θα τους πάρει η μπάλα μαζί με τους μαθητές. αν μίλησα για τους Σταζίερς είναι γιατί "η προσωρινή μου θέση "πάει πακέτο" με ότι το κράτος "έταζε" για αυτή! Άρα η κατάργηση της μοριοδότησης δεν μπορεί να αφορά, τους προηγούμενους..."
Για τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων συμφωνώ κι εγώ ότι πρέπει να συνυπολογίζονται με αυξημένα μόρια, αλλά σημειώνω και τα παρεπόμενα.
Όσο για τα γαλλικά όντως δεν γνωρίζω( μείον στα τυπικά προσόντα τους ΑΣΕΠ χαχαχα) νόμιζα ότι ήταν κάποια αρχικά, αλλά ως ανθρωπολόγος πιστεύω να παραδέχεσαι ότι μια λέξη συνήθως ακολουθεί την ιστορία της με τον τρόπο που την μιλά ο κόσμος. Στέιτζ την έλεγαν εδώ οι πολλοί και στέιτζερς χιουμοριστικά τους απασχολούμενους, όπως δεν ξέρω αν γνωρίζεις ότι τους ενοικιαζόμενους τους λένε πλέον "κούνεβες"...
Δυοσμαράκι, συμφωνώ κι εγώ ότι η προϋπηρεσία ως εμπειρία, πρέπει να συνυπολογίζεται το ίδιο στον Δημόσιο και το ίδιο στον ιδιωτικό τομέα. Έχω σημειώσει αλλού την αδικία να μην υπολογίζεται η προϋπηρεσία των εκπ/κών στα φροντιστήρια. Αλλά με περίσκεψη και σωστό έλεγχο, γαιτί μετά θα αγοράζουν κάποιοι ένσημα προϋπηρεσίας, δυστυχώς, εδώ φτάσαμε! Αν κάποια στιγμή, μπήκε αυξημένη μοριοδότηση στους κάθε είδους συμβασιούχους του δημοσίου, ήταν γιατί κάλυπταν πάγιες ανάγκες- ακόμα και οι stagiers- τις οποίες θέσεις δεν ήθελε το δημόσιο να τις συμπεριλάβει στον κανονικό προϋπολογισμό - εκεί που φαίνονται τα ελλείματα, αλλά έπρεπε να βρει έναν να δώσει κίνητρα να καλύπτονται οι θέσεις αυτές με προσωπικό με σχετικά προσόντα και δεύτερον να καθησυχάζει τις νέες γενιές συμβασιούχων που δημιουργούσε!
Έχω προσωπική αντίληψη για γνωστό βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, που έκανε ένα φεγγάρι και υφυπουργός, ο οποίος έβαζε σε πολυεθνική που έχει σουπερμάρκετ, μαθητευόμενους όχι βέβαια για στελέχη, αλλά ας πούμε βοηθούς λογιστών να χτυπάνε νούμερα στα κομπιούτερ και επί Σημίτεως παρακαλώ!
Αλλά είπαμε, όταν σφίξει η ανεργία, όταν σε κηνυγάνε τα χρέη με μια ατομική δουλειά που ξεκίνησες και δεν πήγε καλά, ας όψονται τα τερατοκαταστήματα, τότε θα το σκύψεις το κεφάλι....
Συμφωνώ ότι με τέτοιου είδους μαθητεία- ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, κανείς δεν μαθαίνει. Και λέω ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, γιατί ας πούμε σε ένα Νοσοκομείο, όταν ο μαθητευόμενος αντιμετωπίζεται ως μαθητευόμενος νοσηλευτής, μπορεί αργότερα να ισχυριστεί ότι έμαθα καλύτερα την καθημερινή δουλειά.
Καρυάτιδα, ακριβώς κύκλος. Τώρα που είναι αρχή νομίζουν ότι θα τον τετραγωνίσουν, σε 4 χρόνια τα λέμε, όταν οι εκλογές θα κρίνονται για 10 ή 20 χιλιάδες ψήφους...
Κούνεβες; Μόνο που η Κούνεβα και οι όμοιες/οι της μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΝΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!
KK καλησπέρα. Κάνεις πολλές αξιόλογες προτάσεις κάθε μια από τις οποίες είναι μια μεγάλη συζήτηση από μόνη της.
Συνεπώς θα ήθελα να πω συγκεντρωτικά τα εξής:
1) Κατάργηση μονιμότητας στο δημόσιο (αυτό είναι μια τεράστια συζήτηση). Η μονιμότητα έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ περίεργο που μυρίζει άσχημα. Και δεν συμφέρει πλέον και τους δημόσιους υπαλλήλους για λόγους που θα αναλύσω άλλη φορά.
2)Ενίσχυση των διαδικασιών του ΑΣΕΠ τόσο για όσους έχουν προσόντα όσο και για όσους δεν έχουν αλλά έχουν κοινωνικά κριτήρια. Το να λέει κάποιος ότι κάποιος συμβασιούχος ή από stage μπορεί να δικαιούται περισσότερο τη δουλειά από τον άλλο που έχει πτυχία, αγνοεί έντεχνα το γεγονός ότι στην ουσία δεν παίρνει τη θέση από αυτόν που έχει πτυχία αλλά από τον άλλο που έχει οριακά προσόντα (π.χ. ένα πτυχίο με 6,5 και μια ξένη γλώσσα) ή τον άλλο με μήνες ανεργίας και παιδιά που θα έμπαινε αλλά τώρα μένει έξω.
3) Ποινικοποίηση του ρουσφετιού.
4) Δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει την μονιμοποίηση στο δημόσιο των τωρινών συμβασιούχων ή στέιτζερ χωρίς να αδικήσει όσους προσπαθούν χρόνια τώρα με τις καθιερωμένες διαδικασίες και μένουν απέξω.
Ωστόσο επειδή εδώ η ζημιά έγινε και κάποιοι έφαγαν τη ζωή τους με τις υποσχέσεις κάποιων πολιτικών, πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα μοριοδότησης (μόνο μοριοδότησης) και μόνο γι' αυτούς, με διασφάλισης όμως ότι δεν θα ξαναγίνουν τα ίδια αίσχη για 4η και 5η φορά και γενιά συμβασιούχων.
5) Αυτό που λες για αγορά προσόντων είναι πολύ σωστό και σοφό. Κάποτε αυτό πρέπει να σταματήσει. Ένας τρόπος είναι να αυξηθεί η βαρύτητα της προυπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα σε βάρος των πτυχίων, ένας άλλος η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο και ένας τρίτος ο εξορθολογισμός και ο έλεγχος των συνθηκών εργασίας και της εργασιακής νομοθεσίας στον ιδιωτικό τομέα.
MIA και έγραψα για την Κούνεβα, να σημειώσω το εξής. Εάν ας πούμε ο ΗΣΑΠ προκυρήξει επιτέλους δικές τους θέσεις καθαριστριών αορίστου χρόνου, δικαιούνται να έχουν προβάδισμα η Κούνεβα και οι όμοιές της, που καταταλαιπωρήθηκαν από αυτή την κατάσταση η όχι; Ας το δούμε λοιπόν και ως κριτήριο για πολλές άλλες περιπτώσεις...
Greek Rider,
Είναι ένα θέμα η μονιμότητα, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να συζητηθεί σε καταστάσεις πολύπλευρης κρίσης, όπως η σημερινή. Έχει ορισμένα αρνητικά, αλλά έχει πολλά θετικά. Ωποσδήποτε κάποια από τα θετικά πρέπει να εφαρμοστούν και στον ιδιωτικό τομέα. Αν σήμερα έχει αποκτήσει τέτοιο βάρος, είναι λόγω της εξαθλίωσης των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα, του ακρότατου περιορισμού της δυνατότητας να δουλέψει κάποιος ως αυτοπασχολούμενος, της γενικότερης ανασφάλειας.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, να θυμίσω ότι για πλείστες όσες περιπτώσεις συμβασιούχων η σύμβασή τους πέρασε από τον ΑΣΕΠ.
Πολλοί άλλοι, είναι χρόνια σε θέσεις, έχουν καταεξυπηρετήσει το κράτος, έχουν απόλυτη εμπειρία, στενή στο αντικείμενο, συνεπώς από πολλές απόψεις θα ήταν άδικο να μην καλύψουν αυτοί, τις θέσεις που τώρα εξυπηρετούν, επειδή από μία άλλη άποψη θα αδικηθούν όσοι προσπάθησαν και έμειναν απ'έξω.
Εγώ καταλαβαίνω και το δίκιο αυτών.
Όμως και στις δυο περιπτώσεις το πρόβλημα του Κράτους και του ισχυρού μεταφέρεται στον αδύνατο.
Η λύση αυτού του προβλήματος είναι μπροστά. Είναι γνωστό ότι το δημόσιο σήμερα έχει αυξημένες ανάγκες σε προσωπικό που δεν καλύπτονται. Αν υπάρξει απόφαση κάλυψης θα δημιουργηθούν πολλές περισσότερες θέσεις (βλέπε Νοσοκομεία- Σχολεία), από αυτές που καλύπτουν για πολλά χρόνια συμβασιούχοι. Στην βάση του εκεί είναι το πρόβλημα, στον περιορισμό του Κράτους Πρόνοιας.
Επειδή ακριβώς άλλα πιστεύουν οι πολιτικοί και άλλα αναγκάζονται να κάνουν συνήθως προεκλογικά, γιαυτό και οι διορισμοί γίνονται με άτακτο τρόπο. Αν δεν αλλάξει αυτό πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίζεται το κακό.
Και πάλι σημειώνω ότι διαφωνώ ότι γενικότερη παρέμβαση στην αντιμετώπιση της ανεργία κάνεις μόνο με διορισμούς στο δημόσιο. Είναι όμως και αυτό ένα όπλο, αρκεί να χρησιμοποιηθεί σωστά.
Για το 5 σε γενικές γραμμές συμφωνούμε(εκτός της μονιμότητας), όμως πάλι με προσεκτικές ρυθμίσεις.
που θα λαμβάνουν υπόψη όλα τα κριτήρια και αυτό της Πραγματικής Προύπηρεσίας και αυτό των Σπουδών και το Κοινωνικό (Πολύ μου άρεσε μια άποψη που μου είπε φίλος προφορικά, ότνα διάβασε αυτές τις γραμμές ότι η αγορά εργασίας από το Δημόσιο πρέπει κατά έναν τρόπο να εξομαλύνει τις αδικίες και τις διακρίσεις που γίνονται από τον Ιδιωτικό τομέα, -π.χ. μονογονεϊκές οικογένειες.)
Εγώ φίλε είμαι εναντίον της λογικής "μια μέρα στο Δημόσιο, για πάντα στο Δημόσιο"!
Η διαδικασία αυτή είναι, εκτός από αναξιοπρεπής, και εντελώς άδικη και αναξιοκρατική!
Έχει κάποιος ένα καλό μέσο, μπαίνει ως συμβασιούχος ή σταζ, πάλι με μέσο ανανεώνει διαρκώς τις συμβάσεις του, και στο τέλος είτε μονιμοποιείται άμεσα είτε έμμεσα με την παχυλότατη μοριοδότηση.
Και ερωτώ: αυτή η μεθόδευση δεν πρσβάλλει τα δικαιώματα όσων νέων με προσόντα και ικανότητες είτε δεν είχαν μέσο είτε από αξιοπρέπεια δεν έτρεξαν να γλύψουν κώλους πολιτικών;
Γιατί πέσαμε όλοι να προστατέψουμε τα "καημένα τα παιδιά των συμβάσεων και των σταζ" και δεν σκεφτόμαστε εκείνους που μένουν απέξω, με μεταπτυχιακά και διδακτορικά και έχουν λιγότερα μόρια γιατί δεν προσκήνυσαν το κοματικό σύστημα;
ΑΣΚΑΡΔΑΜΥΚΤΙ,νομίζω ότι όλο το άρθρο μου και τα σχόλια μου, προσπαθούν να θέσουν έναν τρόπο για να μην αδικηθεί κανένας από τους 2.
Και να μπει μια αρχή από εδώ και πέρα.
Οι απόψεις σου είναι καλοπροαίρετες και γενικά σωστές, με 3 επισημάνσεις:
1. Η δια βίου πανεπιστημιακή εκπάιδευση δεν πρέπει να είναι δωρεάν. Πρέπει ωστόσο να υπάρχει σύστημα υποτροφιών / εκπτώσεων με κοινωνικά κριτήρια.
2. Με την απόφαση για τα στάζ, συμφωνώ. Μόνον έτσι λύνονται οι γόρδιοι δεσμοί. Η μοριοδότηση "ημετέρων", δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή ούτε ανεκτή.
3. Εγώ είμαι του ιδιωτικού τομέα, δεν έχω δουλέψει ούτε μια μέρα στο Δημόσιο. Δε σας κρύβω ότι όλη αυτή η Ιστορία των μοριοδοτήσεων μου τη δίνει στα νεύρα! Δεν ξέρω τον τρόπο, αλλά πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από κάποιας μορφής εξετάσεις.
Ορεινέ, εφ' όσον η κοινωνία αναγνωρίζει ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές είναι πλέον μια κανονικότητα και πως δεν δεν είναι σίγουρο ότι αυτό που σπούδασες στα 20 θα φτάνει μέχρι τα 60, το πρώτο βήμα κάθε φορά πρέπει να είναι δωρεάν. Από κει και πέρα και εγώ μιλώ για συμμετοχή που θα ξεπληρώνεται όταν βρεις δουλειά.
Για την μοριοδότηση το ξαναλέω "η προσωρινή μου θέση "πάει πακέτο" με ότι το κράτος "έταζε" για αυτή! Άρα η κατάργηση της μοριοδότησης δεν μπορεί να αφορά, τους προηγούμενους..."
Από εδώ και πέρα και εγώ συμφωνώ ότι κάτι πρέπει να γίνει και αυτό εκτός από την αξιοκρατία είναι οι σωστές συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε να μειωθεί η πίεση για το δημόσιο.
Δημοσίευση σχολίου