Αναρτήσεις
κίνημα "απασχολήσιμων"
"δεν είμαστε 25.000
ΕΙΜΑΣΤΕ 2.000.000"
"Γιατί τόσοι είναι σήμερα συνολικά οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι ευέλικτοι. Τόσοι είναι όλοι μαζί όσοι περιμένουν στις ουρές του ΟΑΕΔ, όσοι δουλεύουν μαύρα, χωρίς δικαιώματα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν και που θα βρίσκονται αύριο, σε εργολαβίες, ενοικιαζόμενοι, με μπλοκάκι, με stage.
Ποιος λέει «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών»;
Ποιος λέει «Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας»;
Ποιος λέει «Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως ο νόμος ορίζει»;
Όχι, δεν τα λέμε εμείς αυτά. Τα λέει το Σύνταγμα, στο άρθρο 22. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που μιλάνε για το Σύνταγμα και τη νομιμότητα; Ποια κυβέρνηση υπεράσπισε το δικαίωμα στην εργασία και την ασφάλιση; Πότε και πως; Ας γίνουμε λοιπόν εμείς η γενιά του άρθρου 22, τα δύο εκατομμύρια των πολιτών - εργαζόμενων, άνεργων και απασχολήσιμων - που σπρώχνονται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής.
Λέμε «φτάνει πια» στα κόμματα του δουλέματος, σε όσους τα 20 τελευταία χρόνια κυβερνούν μεγαλώνοντας τη στρατιά της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης, για όσους έκαναν νόμο τη μαύρη, ανασφάλιστη, χωρίς δικαιώματα εργασία και τη συγκαλυμμένη ανεργία.
Δεν είναι απέναντί μας οι εργαζόμενοι που έχουν μια σταθερή δουλειά, που διατήρησαν κάποια δικαιώματα, που έχουν έναν κανονικό μισθό, στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα. Είναι σύμμαχοί μας, πρέπει να τους κάνουμε συμμάχους μας. Η κατάργηση των δικών τους δικαιωμάτων σημαίνει ακόμα χειρότερες μέρες για μας. Η δικιά μας ανασφάλεια είναι απειλή και για τα δικά τους δικαιώματα. Λέμε όχι στη διάσπαση των εργαζόμενων. Λέμε ναι σε ένα μέτωπο της εργασίας. Αυτό θα έπρεπε να χτίζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ αντί να γίνεται γραφείο τύπου των κυβερνήσεων, να διασπά τους εργαζόμενους, να επιτίθεται στη γενιά των 400 ευρώ.
Έρχονται σήμερα να μας πουν ότι καταργούν μια άδικη σχέση εργασίας. Γιατί τότε δεν καταργούν τα stage στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί εξακολουθούν να χρηματοδοτούν χιλιάδες εργοδότες ώστε να εκμεταλλεύονται φτηνούς και ανασφάλιστους εργαζόμενους; Ζητάμε την κατάργηση των stage σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αλλά απαιτούμε από το κράτος να εξασφαλίσει το δικαίωμα των νέων ανθρώπων και όλων των πολιτών στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση. Να μην παρουσιάζουν ως κοινωνικό έργο ότι πετάνε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους ακόμα στο δρόμο χωρίς να λένε πως θα ζήσουν ούτε αυτοί ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα άνεργοι.
Απαιτούμε από τη σημερινή κυβέρνηση να αφήσει το επικοινωνιακό παιχνίδι και να προχωρήσει άμεσα σε προσλήψεις και άνοιγμα μόνιμων θέσεων εργασίας για την κάλυψη των χιλιάδων κενών θέσεων στο δημόσιο τομέα. Εκτός και αν την προστασία του πολίτη την έχει αναλάβει αποκλειστικά η αστυνομία και δεν χρειαζόμαστε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες.
Για κάθε μία θέση που σήμερα καλύπτεται με μπλοκάκια, συμβάσεις, stage, μία θέση σταθερής και μόνιμης εργασίας. Να αναγνωριστούν εργασιακά δικαιώματα σε όσους απασχολήθηκαν δήθεν για μαθητεία ή παροχή υπηρεσιών. Να πάρουν αναδρομικά τα ένσημα και τις αποδοχές που δικαιούνται και τους στέρησαν. Να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία τους. Καμιά απόλυση. Εργασία με νόμιμες αποδοχές, δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση μέχρι να πληρωθεί η θέση ως θέση μόνιμης εργασίας.
Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να πετύχει πολλά. Το πολύ - πολύ να πλουτίσουν κάποιοι δικηγόροι. Τα 2.000.000 ή τα 4.000.000 μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα από τις 25.000. Αυτός είναι ο δικός μας ρεαλισμός. Με οργάνωση των εργαζομένων και ανέργων, με επιτροπές αγώνα των εργαζόμενων στα stage, των ευέλικτων, των άνεργων, με συλλόγους και σωματεία. Για το δικαίωμα στη δουλειά, για εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ
http://www.dikaioma.gr/ "
Κίνδυνος – θάνατος τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Τουρκία
-
Η συνεδρίαση των αντιπροσωπιών Ελλάδας - Τουρκίας την περασμένη Δευτέρα
στην Αθήνα για τη διαμόρφωση και τη σύνταξη στρατιωτικών Μέτρων Οικοδόμησης
Εμπισ...
Πριν από 1 ώρα
9 σχόλια:
Δικαίωμα στην εργασία έχουν όλοι!!!
Ο μεγαλύτερος εκμεταλλευτής εργοδότης που νόμιμα παρανομείεις βάρος των εργβαζομένων είναι το Ελληνικό Κράτος!(stage) Ο Ελληνικός Λαός πρέπει επιτέλους να το καταγγείλει στην Δικαιοσύνη και να μην επιτρέπει άλλο τον εμπαιγμό του...
Η εργασία δεν είναι δουλειά ούτε απασχόληση. Είναι κοινωνικό δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας. Η εργασία πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα της κυβέρνησης, πρώτα και κύρια για την εξέλιξη της κοινωνίας.
Αγαπητοί φίλοι τα σχόλια σας μου θυμίζουν ,τοποθετήσεις πολιτικών πριν απο απο τις εκλογες,καθώς και ευχολόγια.
Οι ανθρωποι αυτοι εχουν γίνει shoow των ηλίθιων της τηλεόρασης,εκμεταλεύονται τις ελπίδες τους[ απο 7-10 πρωινή ξια να φθασουμε και στην αλητεία του Τριανταφυλλόπουλου]και κανείς δεν παιρνει το θαρος να τους πει την μια και μοναδική αλήθεια.
Ουδεμια ιδεολογική σχεση εχω με τον χώρο του ΠΑΣΟΚ πολώ δε μαλλον με την Ν.Δ, το μετρο ομως με βρίσκει σύμφωνη ,οπως και την απάληψη των μορίων,μια φαμπρικα που εγινε μεσον πλουτισμου στο παρελθόν Γιατρων,Καθηγητών Δικηγόρων,ενα κρατος δηλαδή αποκροστικο,που με απολυτη βεβαιότητα οδευε στην σημερινή κατασταση.
Ακομη και η ΕΛΙΤ της ΑΔΕΔΗ ο κ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ χθες βραδυ κοσμόντας την εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου,αφου δήλωσε πως θα κανει οτι μπορεί,στον Λαικισμό του παρουσιαστεί να βρεθεί μπροσταρης στην διαδήλωση -διαμαρτυρία,ευρισκομενος σε δύσκολη θεση απαντησε πως θα λείπει σε ταξίδι.
Μια ειναι η αλήθεια πως το Σύνταγμα εκτός απο την ισονομία εχει κι ενα αλλο αρθρο που λεει πως 'Αγνοια νομου δεν δικαιολογείται'........
Κανεις δεν παιρνει το ρίσκο να πει πως τα ατομα αυτά προσεφεραν εργασία χωρις να ''ειναι εργαζόμενοι''.
Απλως υπηρξαν οι δουλοπάρικοι,μια ταξη παραπάνω απο τους δούλους που ηταν οι υπόλοιποι που δεν καταφεραν να βολευτουν με την προσμονή της μονι μοποίησης.
Οι 2.000.000 μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα από τους 25.000, αλλά αυτό το κάτι δεν είναι φυσικά ο περίπατος και η αγωνιστική αυτοπροβολή στα ΜΜ(Ε;) ή τα ευχολόγια.
Όμως, ας πάψει να χρησιμοποείται ο καταχρηστικός όρος "συμβασιούχοι stage", τον οποίο βλέπουμε να χρησιμοποιείται στις διάφορες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στα πανώ κλπ., καθώς γνωρίζουν όλοι ότι ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε η περίοδος απόκτησης εργασιακής εμπειρίας ως σύμβαση οποιασδήποτε μορφής.
Οι συμβασιούχοι, θέμα κι αυτοί των παραπροηγούμενων εκλογών, δικαιούνται με το "νόμο Παυλόπουλου" να συνάπτουν συμβάσεις μέσω ΑΣΕΠ για χρονικό διάστημα μόνο μέχρι τη συμπλήρωση 24 μηνών και μόνο σε αντίθεση με τους απασχολούμενους στα προγράμματα stage, οι οποίοι στις πιο πολλές περιπτώσεις έχουν υπερβεί κατά πολύ περισσότερο τους 24 μήνες.
Και ποιος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Οι συμβασιούχοι καλύπτουν ανάγκες σε μόνιμο προσωπικό, οι απασχολούμενοι σε προγράμματα stage καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε συμβασιούχους, όπως και όλοι αυτοί που δουλεύουν "μαύρα", με μπλοκάκι ή ως ενοικιαζόμενοι γενικά σε εργαζόμενους.
Και όλοι αυτοακυρώνουν το δικαίωμα στην εργασία και στο άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας, καθώς κοστίζουν πιο φθηνά, ενώ προσφέρουν πολλά περισσότερα (ο φόβος γαρ της απόλυσης). Το μόνο το οποίο κάνουν, και το οποίο και επισημαίνεται, είναι πράγματι να βοηθούν τον πλουτισμό κάποιων εργατολόγων δικηγόρων.
Και καλά κάνουν και λένε: "«φτάνει πια» στα κόμματα του δουλέματος, σε όσους τα 20 τελευταία χρόνια κυβερνούν", γιατί τα προηγούμενα χρόνια διόριζαν με τα γνωστά χαρτάκια εις ανταμοιβή αφισοκολλήσεων κλπ., ενώ σήμερα που συνεχίζουν να τα ψηφίζουν και όταν υπάρχει ανάγκη να γράφονται ως μέλη ή ως φίλοι, τους δουλεύουν και δεν τους βολεύουν.
Τα παιδιά των stages πήγαν να μπουν στο δημόσιο από την πίσω πόρτα, παρακάμπτοντας τη νόμιμη (ΑΣΕΠ) διαδικασία, και τώρα που η πόρτα έκλεισε φωνάζουν και ζητούν αλληλεγγύη.
Για τον τίτλο: Οι ίδιοι δέχτηκαν να κάνουν τους δούλους κι όχι τους εργαζόμενους όταν πήγαν να δουλέψουν για 400 ευρώ ανασφάλιστοι.
Το δημοσίευσα και εγώ αναφερόμενος σε ένα πιο ευρύ σύνολο ανθρώπων από ότι το stage (αλλά και αυτούς) που θεωρούν την εργασία δικαίωμα και αντί αυτού εισπράττουν την απόρριψη ή την σφοδρή εκμετάλλευση χωρίς καμία ντροπή, νόμο ή δίκαιο.
Ξεκινάμε από την αρχή. Όλοι οι συμβασιούχοι, δεν είναι Stage. Προφανώς για να υπάρχουν τόσοι πολλοί καλύπτουν πάγιες ανάγκες, με θέσεις τις οποίες το κράτος προτιμά να ανακυκλώνει, ανάμεσα στα άλλα γιατί του κοστίζουν λιγότερο από του μόνιμους υπάλληλους.. (Επίσης αυτός ο τρόπος πλήρωσης θέσεων προσωπικού του Δημοσίου ήταν βεβαίως συμβατός με την ανάγκη "τιθάσευσης" των ελλειμμάτων και μείωση του Δημοσίου σε μια εποχή που λόγω πραγματικών αναγκών υπήρχαν αυξημένες ανάγκες για προσωπικό στο Δημόσιο. Αυτό το έχω εξηγήσει αναλυτικά αλλού).
Άρα το Κράτος δημιούργησε αυτή την κατάσταση διαχρονικά.
Synexeia stop epomeno
Οι άνθρωποι απλώς ανταοποκρίθηκαν σε αυτό το πλαίσιο που έβαζε η Πολιτεία. Το οποίο, από την στιγμή που μπήκε ο περιορισμός όχι πάνω από 24 μήνες στον ίδιο φορέα (για να μην πας στα δικαστήρια το δημόσιο με το αίτημα της μετατροπής της σύμβασης σε αορίτου χρόνου) έβαλε το κίνητρο της μοριοδότησης.
Εγώ κύριε ως ελαστικά εργαζόμενος ανταποκρίθηκα στο πλαίσο που εσύ έβαζες! Δεν μπορείς εκ των υστέρων να το καταργείς. Αν βέβαια υπάρχουν υποψίες συμβάσεων οριμσένου χρόνου που έγιναν με αδιαφανή κριτήρια να πάει η νέα κυβέρνση την παλιά στα δικαστήρια και εκείνα να αποφασίσουν, αλλά δεν μπορεί να καταργηθεί με νόμο ένα πλαίσιο υπό το οποίο ο εργαζόεμενος δήλωνε ενδιαφέρον και κάλυπτε τη θέση. η προσωρινή θέση πάει πακέτο με ότι το κράτος "έταζε" για αυτή! Άρα η κατάργηση της μοριοδότησης δεν μπορεί να αφορά, του πίσω από εδώ. Αλλά τους από εδώ και πέρα.
Εγώ θα προτείνω να πάρει κανείς μία - μία τις περιπτώσεις των συμβασιούχων, που επειδή είναι η γενιά μου τους ξέρω καλά. Με ορισμένους συμβασιούχους της Ολυμπιακής π.χ. δουλεύαμε μαζί, όταν εγώ εποχιακά δούλεψα για ένα καλοκαίρι εκεί για να εξοικονομήσω κάποια χρήματα ως φοιτητής. Πολλά από αυτά τα παιδιά, με ένα δυο μήνες απόλυση για να μην έχουν δικαιώματα δούλευαν εκεί "εποχιακοί" μέχρι που πουλήθηκε.. Αυτή ήταν η Ολυμπιακή των "ρετιρέ". Να μην πω για την Αρχαιολογία, τα ΚΕΔΥ του Υπουργείου Παιδείας, τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, περιπτώσεις μάλιστα που οι προσλήψεις ήταν υπό το έλεγχο του ΑΣΕΠ....
Έρχομαι τώρα στα Stage.. Aκούω πως πολλοί ήταν εκεί από τον καιρό του Σημίτη. Ακούω πως μέχρι να γίνει της κακομοίρας, μετά το 2007 που κατέρρε η Ν.Δ., έμπαιναν με μόρια τουλάχιστον τύποις (και άντε να αποδείξεις ποιός ήταν μόνο τύποις)που, στην περίπτωση αυτή, εφ΄όσον μιλάμε για πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας, είναι μόνο (ή κατά κύριο λόγο) κοινωνικά και πάντως μετράει ο χρόνος και το είδος της ανεργίας. Εφ' όσον πάλι το Κράτος δίνει την δυνατότητα παράτασης της μαθητείας με δυνατότητα επιπλέον μοριοδότησης στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, εγώ τι φταίω που αξιοποιώ ένα πλαίσιο που δημιουργεί ο δημιουργός του δικαίου σε αυτόν τον τόπο. Κάθμαι και λέω, "οκ.. δεν θα ψάξω δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, θα πάρω ένα stage παραπάνω για να αυξήσω τα μόρια". Αυτό ήξερα και έτσι το διάλεξα. Συνεπώς για όσους ίσχυε η μοριοδότηση την ώρα που μπήκαν στο Stage, δεν είναι σωστό να καταργηθεί. Παρόλο που ναι το πράγμα ήταν εντελώς παράλογο από πλευράς πολιτείας, δεν φταίει ο εργαζόμενος που αυτό το σύστημα βρήκε και έτσι χόρεψε..
Αν κάποιοι, όπως οι κάτοχοι διδακτορικών αδικούνται να μπει τώρα έξτρα μοριοδότηση για αυτούς, όχι να καταργηθεί αυτών, που αυτό ξέραν όταν μπαίναν μέσα.
Αλλά ακούω ως παράδειγμα τα μεταπτυχιακά και τα διδακτρορικά, ή τις γλώσσες και τι άλλες δεξιότητες..
Σε ένα κράτος που δεν μπορεί όποιος απόφοιτος θέλει να ξεκινήσει ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, αλλά οι θέσεις είναι περιορισμένες και σε πολλές περιπτώσεις η εισαγωγή είναι αδιαφανής, σε μια χώρα που η πλειοψηφία των μεταπτυχιακών τίτλων είναι από το εξωτερικό και αυτό δεν είναι κοινωνική αδικία;
Φυσικά, παρόλο που πολλοί αναγνωρίζουν ότι η διαδικασία του ΑΣΕΠ είναι συνήθως τυπικά μόνο αξιοκρατική, αφού πιστοποποιεί μόνο τα τυπικά προσόντα, αλλά τι να κάνουμε σε αυτή τη χώρα "η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια", όλα αυτά τα θέματα θέλουν ρύθμιση, με μοναδικό κριτήριο την πλήρη διαφάνεια, αλλά από εδώ και πέρα. Δεν φταίνε όλοι οι άνθρωποι που προσπάθησαν να προγραμματίσουν την ζωή τους με ένα πλαίσιο που άλλοι έβαζαν, επειδή αυτό το πλαίσιο έμπαζε νερά...
Και βέβαια αυτό είναι μόνο ένα μικρό βήμα. Το πραγματικό βήμα που θα περίμενε κανείς από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι ένα πραγματικά εκτεταμένο πρόγραμμα απασχόλησης, όχι αναγκαστικά στον στενό δημόσιο τομέα (με την έννοια ότι πρέπει να παραχθεί πλούτον να φορολογηθεί για να έχουμε παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες)..Ούτε όμως και με τα stage στον ιδιωτικό τομέα γιατί τότε οι βουλευτές που διόριζαν στο ΙΚΑ, θα διορίζουν στις πολυεθνικές που θα συνεργάζονται... Το έχω δει και αυτό με stage ...
Δημοσίευση σχολίου