Τα Κάλαντα της Τσουκνίδας

Καλήν ημέραν άρχοντες

κι αν είναι για φευγιό σας

Χριστού τη θεία γέννηση

να πω στο μπάχαλό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον

εν Βηθλεέμ τη πόλη

μα στην Αθήνα και παντού

φέτος γκρινιάζουν όλοι

Τα χρέη είναι δυσβάχτατα

κι η μοναξιά μεγάλη

κι εκτόνωση με δανεικά

δεν έχει πλέον άλλη.

Εκ της Περσίας έρχονται

τρεις μάγοι χωρίς δώρα

όλ' η σοφία στέρεψε

μα η καρδιά προχώρα...

Χρόνια πολλά, αφέντη και κυρά κι ένα κομάτι μπακλαβά

(βάλε και μια μακαρονάδα για το σπίτι, θα χρειαστεί..)

Χρόνια πολλά σε όλους.
Ουσιαστικά δίχως γκλαμουριά, αλλά με ανθρωπιά!

Η Ψευδαίσθηση της Αφθονίας σας Αναβάλλεται μέχρι της Καταργήσεως της!

Τα Χριστούγεννα Αναβάλλονται!
Το είδες γραμμένο με μαύρο σπρέι στο δρόμο..
Στην αρχή σε τρόμαξε. Λες κι άκουγες τη φωνή του προϊσταμένου σου...
"Θέλω και εγώ λίγο ραχάτι, μια κουβεντούλα με τα παλιά φιλαράκια στο χωριό!" , αντέτεινες
Μετά προβληματίστηκες, μετά χαμογέλασες συγκαταβατικά.
Μετά είδες την προσπάθεια κάποιων παιδιών να μαγαρίσουν με σκουπίδια το Κεντρικό Χριστουγεννιάτικο Δέντρο. Είδες Λεγεωνάριους να το φυλάνε , λες κι είναι σύμβολο της Αυτοκρατορίας σε κατακτημένη χώρα...

Θέλεις να τα καταλάβεις αυτά τα παιδιά..Γνωρίζουν ότι οι 15 τελευταίες μέρες μπορεί να γίνουν ένα επεισόδιο στη ρουτίνα της "Δημοκρατίας" (έτσι με εισαγωγικά το βάζουν). Πιστεύουν ότι τα γιγάντια στολίδια από φελιζόλ θα γίνουν τείχος για καλύψουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας σε πράγματα καινούργια, σε πράγματα που ενστικτωδώς τα ψιλιαζόμασταν, αλλά δεν θέλαμε να τα αναγνωρίσουμε.

Πράγματα που ήρθαν τις τελευταίες μέρες δυνατά στο προσκήνιο.

Κάποιοι παρακαλάνε το χοντρουλό τους αγγελάκι να τα εξαφανίσει.. Κάποιοι επιζητούν η βουή της οργής να είναι το soundtrack και η ζωή μας το σενάριο μιας ταινίας..

Πολλοί ζητούν οι εξεγέρσεις να συνοδεύουν την καθημερινότητά μας από εδώ και μπρος... μέχρι κάποια λυτρωτική έξοδο.

Άλλοι τα θεωρούν κάποιες αναταράξεις και ψάχνουν την συνάρτηση που θα τους δώσει το νέο κέντρο βάρους ...

Δεν είναι τα 700 μείον Ευρώ μόνο, είναι η απουσία θετικού ονείρου..
Είναι ότι ως μόνη προοπτική ήδη προωθείται η σκληρότερη λιτότητα κάτω από τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου..
"Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες!" λέει το σύνθημα.

Ορισμένοι χαμογελούν ειρωνικά... "Όχι όλων" ψυθιρίζουν και αυτό ανάβει πιότερο τα αίματα..
Πάει, η νέα θρησκεία που είχε την δυνατότητα να ενσωματώνει στοιχεία των παλιών (βλέπε Χριστούγεννα), πνέει τα λοίσθια. Η Θρησκεία της Αφθονίας κλυδωνίζεται... έτσι ελπίζουν οι αποκλεισμένοι και οι προφητικοί!

Κάποιοι επιμένουν κάτω από δισεκατομμύρια λαμπιόνια να καλύψουν για λίγες μέρες τις πόλεις που βουλιάζουν στην κατάθλιψη...

Είναι οι ίδιοι που μετρούν με το σταγονόμετρο τα χρήματα που δίνουν σε κοινωνικές δομές για μοναχικούς γέροντες, για κέντρα πρόληψης των ναρκωτικών, για δημιουργική απασχόληση παιδιών σκληρά εργαζόμενων γονέων....

Είναι οι ίδιοι που παρουσιάζαν ως πολιτικό και αισθητικό άθλο το ψηλότερο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο της Ευρώπης..

Είναι η επιφάνεια, το "φαίνεσθαι" που χρόνια τώρα έχει εξαφανίσει την ουσία. Αυτό το "φαίνεθαι" είναι που κάνει την ανασφάλεια, την ανεργία, τα 700 μείον, τις ουρές στο ΙΚΑ, τα ανιαρά σχολεία, την καλοκαιρινή αποπληξία στις τσιμεντουπόλεις εφιάλτες χωρίς τέλος.

Κάποιοι είπαν φέτος να λερώσουν το "φαίνεσθαι".

Να δείξουν τις ψευδαισθήσεις!

Θα δούμε αν είναι προφήτες ή απλοί σαλεμένοι...

Ο «Μικρός» Αλέξης και οι «Μεγάλοι Αλέξανδροι»

Μου άρεσε πολύ και το αναδημοσιεύω :

(οι υπογραμμίσεις και οι φωτό δικές μου..)

«ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΠΡΟΛΗΨΗΣ»

(ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΟΚΑΝΑ & ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ)Διεύθυνση Γραμματείας :Κέντρο Πρόληψης της Χρήσης Εξαρτησιογόνων Ουσιών Δήμων Αχαρνών – Θρακομακεδόνων “Διέξοδος”Ταχ.Δ/νση: Πλ. Αγ.Νικολάου 3, Αχαρνές, Τ.Κ. 13671 Τηλ.: 210-24.09.015 Fax : 210-24.09.016

Email: prolipsiworkers@yahoo.gr
από την ιστοσελίδα του Σωματείου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Κάποτε στη Πολιτεία των «Μεγάλων Αλεξάνδρων» ζούσε ένα μικρό παιδί. Ένα παιδί που αρμενίζοντας στη θάλασσα της εφηβείας έψαχνε το δικό του λιμάνι, τη δική του μοναδική ταυτότητα, τον εαυτό του… Έκανε όμως ένα μοιραίο λάθος. Δεν είχε ως πρότυπα τους «Μεγάλους Αλεξάνδρους» και συνήθιζε να έχει διαφορετικά όνειρα, προσδοκίες, στόχους, όπως και άλλοι «Μικροί» Αλέξανδροι της ηλικίας του.
Οι «Μεγάλοι Αλέξανδροι» συγκροτούσαν, ανέπτυσσαν τις δικές τους «Αυτοκρατορίες» καταστέλλοντας ενοχλητικά πολιτικά, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, χτίζοντας βωμούς αφιερωμένους στην υλική ευημερία, ανταλλάσσοντας περιουσίες και δομώντας ειδικές φρουρές προστασίας των ατομικών ιδιοκτησιών και των εν γένει συμφερόντων τους.
Οι άλλοι «Αλέξανδροι» που δόμησαν τη προσωπική τους ζωή στα πρότυπα των «Μεγάλων Αλεξάνδρων» δε μπόρεσαν να κατανοήσουν γιατί οι «Μικροί» Αλέξανδροι έχουν διαφορετικά πρότυπα και αξίες, γιατί θυμώνουν όταν κανείς δεν τους ακούει, γιατί αντιδρούν στη βία της επιβολής των προτύπων των «Μεγάλων Αλεξάνδρων».
Ως επιστήμονες της Πρόληψης, ασκούντες το λειτούργημα της υποστήριξης, αγωγής και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας των έφηβων – νέων, προβληματιζόμαστε και εξεγειρόμαστε απέναντι στην αναλγησία της Πολιτείας και την αδιαφορία της κοινωνίας απέναντι στα προβλήματα των «Μικρών» Αλεξάνδρων.
Αναρωτιόμαστε γιατί, αντί να προσπαθήσουμε να ακούσουμε, να κατανοήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες των νέων ανθρώπων, καταστέλλουμε βίαια τη φωνή τους.

Ίσως γιατί είναι ενοχλητικό να διαταράσσουν την ηρεμία μας.

Όταν η κραυγή τους, η επιθετικότητα τους σπάει τη βιτρίνα της σιωπής για να προκαλέσει το ενδιαφέρον μας, ας κατανοήσουμε ότι η βία επιβολής των δικών μας αξιών και προτύπων δε μπορεί παρά να προκαλέσει επίσης βίαιη αντίδραση. Αυτή η πολιτική, κοινωνική, ψυχολογική κακοποίηση της νεότητας θα πρέπει επιτέλους να απασχολήσει την ελληνική κοινωνία.

Ας κλείσουμε τα μάτια για να επιστρέψουμε για λίγο στη δική μας εφηβεία, να ανασύρουμε από μέσα το δικό μας «Μικρό» Αλέξη και να τον ακούσουμε επιτέλους…

Μήπως η ΕΡΤ θα έπρεπε να διαφημίζει τις καταλήψεις της για να ανέβει στην AGB ?

Τελικά, υπάρχει φως από τις κινητοποιήσεις.
Δεν ήταν ένα μπαμ και πάει.
Δυστυχώς το αίμα τέλειωσε και τα κανάλια θα χαθούν..
Μου άρεσε η κατάληψη της ΕΡΤ, νομίζω αυτό δεν θα πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να είναι η αρχή.
Μόνο άν έρθει η στιγμή που τα ΜΑΤ, θα είναι όλα γύρω από τα ευάριθμα κανάλια μας, θα έχει επιτευχθεί ο στόχος. Ωραίος συμβολισμός ε;

Ο πρόεδρος της ΕΡΤ, έδειξε με την στάση του τι σημαίνει εξουσία ξεμυαλισμένη από την οίηση.
Αυτοί έχουν δικαίωμα να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη κατά το δοκούν. Αν δηλαδή δεν έχει ακουστεί η γνώμη μου (αν είμαι συνέχεια "κομμένος") τι θα κάνω δηλαδή;
Άσε που ειδικά για την ΕΡΤ, άν ήξερε ο κόσμος, ότι γίνεται κατάληψη θα της έδινε μεγάλα ποσοστά θεαματικότητας....
Ας το διαφημίζει με "Δελτίο Τύπου".

Άκου μήνυση στα παιδιά έκανε η προεδράρα της κρατικής παραπληροφόρησης!

Πολύ θα ήθελα να δω την μούρη του κ. Αυτιά, την παππουδίστικη ηρεμία του κ. Παπαδάκη, το ζωγραφιστό χαμόγελο της κ. Μεναγάκη κλπ σε μια κατάληψη. Θα ήθελα το κοινό ενός ρε-αλήτη να σηκωθεί και να διώξει την κριτική επιτροπή και επί μια νύχτα να λέει σε εθνικό δίκυτο όσα δεν ακούστηκαν ποτέ!!!!

Μου άρεσε το τεράστιο πανώ στην Ακρόπολη. Έχει μείνει ο Λευκός Πύργος, το αεροδρόμιο Ελ Βενιζέλος κλπ.

Τελικά καλή ήταν και η κατάλληψη της ΓΕΣΕΕ, από τους αντιεξουσιαστές.

Αν και στην αρχή κάπως ζορίστηκα...Ότι και να' ναι, είναι η κορυφαία έκφραση των εργαζομένων.
Δεν πήγαν να κάνουν κατάληψη στη ΠΑΣΚΕ, ή στη ΔΑΚΕ, ή στο ΠΑΜΕ, ή στο πως λέγεται του ΣΥΝ. Αλλά μετά σκέφτηκα, ας βάλουν μυαλό και οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές, ας βάλουμε μυαλό όλοι, ακόμα και όσοι υποτίθεται ότι αγωνίζομαστε για μικρές συλλογικές υποθέσεις.. Όλοι οι εκπρόσωποι, "έρημοι και απρόσωποι" !


Να κάτσουμε και να ακούσουμε ότι οι ιδέες τους και οι μεθόδοι μας μπορεί να έχουν ξεπεραστεί και μια φωνή από το μέλλον ζητά άλλα, πιο δυνατά πράγματα....
Ζητά βέβαια το ψωμί του εργαζόμενου και μια στοιχειώδη ασφάλεια... και αυτό δεν δείχνει να το πετυχαίνει η όποια συλλογική κινητοποίηση..
Ζητά όμως και συναρπαστικά συλλογικά οράματα και ουσιαστική όχι προσχηματική πάλη!

Θα σου πούνε βέβαια και αυτοί με ποιούς να κάνω αυτό το παιγνίδι.. Έχουν ένα δίκαιο...
Αλλά πρέπει να γίνει η αρχή. Να βγει ένας συνδικαλιστής, που ας πούμε, να μη αναγνωρίζεται από την δεύτερη κουβέντα του ποιανού κόμματος είναι...

Υ.Γ. Η "τυφλή" δικαιοσύνη φρόντισε χθες να δικαιώσει τους "κουκουλοφόρους"!!
Τυφλή είναι, μπορεί και ο εμπρηστής να τη πάει βόλτα...

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ "ΝΙΚΑ".. Έκθεση Ιδεών

Έκθεση Ιδεών
Διαβάζοντας το παρακάτω σύντομο χρονικό από την Ιστορία του Βυζαντινού κράτους
απαντήστε στα παρακάτω ερωτήματα:
1. Μπορεί να παραλληλιστούν αυτά τα γεγονότα με σημερινές καταστάσεις και πως;
2. Ποιά συμπεράσματα μπορεί να εξαχθούν από αυτό το χρονικό και πως μπορούν να αξιοποιηθούν σήμερα;
" Η Στάση του Νίκα έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη το 532 και είχε διάρκεια μίας εβδομάδας.
Υπήρξε η χειρότερη περίοδος βίας και αναρχίας που γνώρισε η Κωνσταντινούπολη με τη μισή πόλη να έχει καεί ή καταστραφεί.
Φαινομενικά ξεκίνησε από τον Ιππόδρομο, όπου συναγωνίζονταν οι αθλητικοπολιτικές (και ολίγον συμμοριακές) ομάδες, "Πράσινοι" και "Βένετοι".
Υπόβαθρο της εξέγερσης ήταν τα οικονομικά προβλήματα, που επειδείνωσε η βαριά φορολογία που επέβαλε ο Ιωάννης Καποδόκης, έπαρχος (κάτι σαν υπουργός οικονομικών) του σχετικά νέου αυτοκράτορα Ιουστινιανού (ενθρονίστηκε το 527).
Υποδαυλίστηκε και από τους συγκλητικούς, καθώς ο Ιουστινιανός είχε δείξει από νωρίς τις συγκεντρωτικές του απόψεις. Αυτοί έσπευσαν, ευκαιρίας δοθείσης, να ανακηρήξουν και νέο αυτοκράτορα, τον Υπάτιο.
Το 531, μέλη των Βένετων και των Πράσινων είχαν συλληφθεί για δολοφονία, αλλά η ποινή του απαγχονισμού, που τους είχε επιβληθεί, είχε μετατραπεί από τον Ιουστινιανό σε φυλάκιση.
Οι Βένετοι και οι Πράσινοι, όμως, αξίωναν να απαλλαγούν πλήρως. Ο Ιουστινιανός τους αγνόησε και, έτσι, στις 11 Ιανουαρίου, εισέβαλαν στη φυλακή και πυρπόλησαν περιοχές της Κωνσταντινούπολης, χρησιμοποιώντας ως σύνθημα την αγωνιστική ιαχή "Νίκα".
Οι στασιαστές πήραν με το μέρος τους μεγάλο τμήμα του στρατού, και έκαψαν και την εκκλησία της Αγίας Σοφίας που συμβόλιζε την αυτοκρατορική εξουσία κατ’ εντολή του θεού και, για μια στιγμή, φάνηκε να επικρατούν.
Ο Ιουστινιανός αρχικά υποχέθηκε να αποπέμψει τον λαομίσητο Ιωάννη Καπαδόκη και άλλους κρατικούς λειτουργούς, αλλά ο όχλος δεν μάνιασε. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να εγκαταλείψει το Θρόνο... Οι σύμβουλοί του, με πρώτη και καλύτερη τη γυναίκα του Θεοδώρα τον έπεισαν να παραμείνει και να προσπαθήσει να καταστείλει την εξέγερση..
Οι εξεγερθέντες εγκλωβίστηκαν στον Ιππόδρομο, όπου και σφαγιάστηκαν(30.000 θύματα)
Την επομένη, διατάχθηκε να εκτελεσθούν ο Υπάτιος και ο αδελφός του, ενώ η περιουσία τους δημεύθηκε, όπως και πολλών συγκλητικών που εξορίστηκαν επειδή είχαν υποστηρίξει τη στάση.
Μια περίοδος απόλυτης μοναρχίας είχε ξεκινήσει με την καταστολή μιας εξέγερσης..."

Πηγές: 'ΤΟ ΒΗΜΑ", "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ", wikipedia.

Οι "κουκούλες" του ΣΥΡΙΖΑ....

Μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, θεωρεί τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας κοινωνική εξέγερση. Και προφανώς είναι ως προς το σκέλος των χιλιάδων μαθητών που βγήκαν στους δρόμους. Προφανώς είναι εξέγερση αν κρίνει τον παλμό της νεολαίας που δεν λέει να σταματήσει μία βδομάδα μετά. Προφανώς είναι όταν πολίτες υπερασπίζονται μαθητές που καταδιώκονται από τα ΜΑΤ. Προφανώς είναι και το αυθόρμητο σκέσπασμα των νέων με μπογιές, αυγά, σκουπίδια, νεράτζια και τα άκρως συμβολικά άδεια μπουκάλια. (Ακόμα και οι πέτρες... που πρέπει πάντως να τις σταματήσουν γιατί δίνουν την διακαιολογία στις δυνάμεις καταστολής για "ασύμετρες" απαντήσεις) Είναι σαν να λένε, έστω θυμικά, σε μας όλους μας:
"Δεν μας φοβίζει η νομιμοποιημένη βία και καταστολή! Είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε! Δεν θα καλύπτετε με τα γκλόμπ τα αυτιά σας! "
Αυτή την πραγματικότητα είναι που δεν πρέπει να καλυφθεί από τις μολότωφ μιας μειοψηφίας. Μολότωφ όμως, που όσον αφορά τις τράπεζες και τα δημόσια κτήρια, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύει η Αυγή, δείχνει να αποδέχεται ένα ποσοστό του πληθυσμού που ξεπερνά, τα μεγέθη του ΣΥΡΙΖΑ..
Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά ένα μικρό αλλά υπαρκτό ποσοστό (έστω της τάξης του 1,5%) του πληθυσμού αποδέχεται και τις κατασροφές καταστημάτων και αυτοκινήτων...
Δεν χρειάζονται μετά περίεργειες θεωρίες για να εξηγηθεί το φαινόμενο. Η βία εναντίον του αντικοινωνικού Κράτους έχει συσωρευτεί μέσα μας.. (Πολύ καλά τα έγραψε ο ΚΙΜΠΙ στον "Επενδυτή")
Ασφαλώς και πρέπει πολιτικά να αποδοκιμαστεί αυτή βία, πρώτα από όλα γιατί είναι βία που οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα, της γιγάντωσης δηλαδή της καταστολής. Αλλά δεν φτάνει αυτό.
Πρέπει να σταλθεί ένα μύνημα πως η κατάσταση δεν θα εξομαλυνθεί με κατασταλτικές μεθόδους (αυτές που επιλέγει- άκουσον ..άκουσον- ακόμα και το Υπουργειο Παιδείας), με "μηδενική ανοχή", αλλά με πολιτικές που θα προσπαθήσουν να εντάξουν -"εδώ και τώρα", που έλεγε και ο Αντρέας- τους νέους και γενικότερα αυτό το τμήμα της κοινωνίας που αισθάνεται περιθωριποιημένο..
Αυτό προφανώς δεν μπορεί να το πει πειστικά η Κυβέρνηση, γιατί θα πρέπει να αναθεωρήσει άρδην τη φιλοσοφία της.
Δεν μπορεί να το πουν ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης το καθένα για τους δικούς του λόγους. Ορισμένα προσπαθούν να το ψελλίσουν, όμως...
Προσπαθεί εδώ και καιρό να το ψελλίσει και ο ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως).
Δεν είναι στρατηγικό λάθος τους οργισμένους νέους- φοιτητές οι περισσότεροι που έφαγαν την εφηβεία τους με το άγχος των επιτυχιών- να τους εντάξεις σε έναν πολιτικό δρόμο. Τους νέους με τη θολή αντιεξουσιαστική ιδεολογία να θέλεις να τους κάνεις ριζοσπάστες αριστερούς: Στην μία άκρη, αλλά εντός της δεδομένης πολιτικής δυναμικής.
Αν οι αστοί πολιτικοί δεν ήταν κοντόφθαλμοι, θα έπρεπε να τους συγχαίρουν. Αλλά κατά βάθος λίγους τους νοιάζει η επιβίωση και αυτού ακόμα του πολιτικού πολιτισμού, που κατακτήσαμε μετά τη Χούντα. Πιο πολύ τους νοιάζει η επιβίωση της ξεκομένης από την κοινωνία ελίτ που δημιούργησαν.
Βέβαια και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθη τακτικής. Ο πολιτικός του ρίσκου Αλαβάνος είναι συνήθως προσεκτικός , αλλά οι νεαροί και άψητοι συνεργάτες του, πρέπει να είναι προσεκτικοί και να βάζουν ξεκάθαρα το όριο. Να μη προδώσουν επικοινωνιακά κάτι που στρατηγικά μπορεί να οδηγήσει από ευκαιριακές σε δημιουργικές πολιτικά επαναστάσεις. Αυτό πρέπει να σκέφτεται κάθε αριστερός.
Δυστυχώς οι προς τα έξω εκπρόσωποι του, συνήθισαν από πέρυσι στο κανάκεμα των εργολάβων των ΜΜΕ. Αλλά πέρυσι είχαν άλλους στόχους οι εργολάβοι.
Τώρα είδαν ότι λύσεις μεγάλου συνασπισμού, ή ακόμα και οικουμενικής δεν προχωρούν και έχουν στο μυαλό τους να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για να υπάρξει μια ηγεμονική αυτοδυναμία.
Ακόμα και να έχει άλλα πράγματα στο μυαλό του ο Γιώργος, έχουν τον τρόπο να τον κανονήσουν, όπως κανόνησαν τον Κώστα με τον "Βασικό Μέτοχο"...
Αυτό δεν θέλουν κατά βάθος και οι εξεγερμένοι: "Μια από τα ίδια!"

Ψήφος στα 16!

Θεωρώ ότι αυτό το αίτημα είναι ένα από τα πολύ θετικά που αναδύθηκαν με τα τελευταία γεγονότα και την εξέγερση των μαθητών.

Οι πολίτες πρέπει να έχουν την τόλμη να κοιτάνε πίσω από τα μπουρλότα που σερβίρουν τα Νερώνεια Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης.

Δεν ακούστηκε μόνο από ΣΥΡΙΖΑ μεριά, αλλά και από τους "Οικολόγους Πράσινους".

Έχουμε και λέμε. Ο πληθυσμός γερνάει, δεν είναι άδικο να υπεραντιπροσωπεύονται στο εκλογικό τμήμα του οι ηλικιωμένοι; Αυτοί που κατά κανόνα έχουν πιο συντηρητική συμπεριφορά;

Έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ε.Ε. ανεργίας στους Νέους. Δεν πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτούς ακριβώς που αφορούν οι σημερινές πολιτικές ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας να συναποφασίσουν;

Έχουμε το χειρότερο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ευρώπη, οι μαθητές κάνουν 2 και 3 φορές τα ίδια μαθήματα και δεν έχουν ελεύθερο χρόνο. Γιατί σταματάμε μια φωνή αντίδρασης σε αυτή την κατάσταση; Θέλουμε να την ακούμε με πετριές;

Η Δημοκρατία, αν επιβιώνει, αυτό το οφείλει στην ικανότητά της να ενσωματώνει. Μήπως ήρθε η ώρα και γι αυτή την ενσωμάτωση;

Δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο 18άρης που ψηφίζει είναι πολύ πιο ώριμος από τον 16άρη...

Δεν είναι δα και μεγάλη αλλαγή. Είχε προκληθεί συζήτηση λίγους μήνες πριν για τις Δημοτικές εκλογές ...Τι διαφέρει στις Εθνικές εκλογές;

Εσείς τι λέτε;

Η φωτογραφία είναι από μαθητικές εκλογές στο Λεόντιο Λύκειο Νέας Σμύρνης

Αυτοκαταστρεφόμενες Μάσκες

H Vermint στο προηγούμενο θέμα μου, έκανε μια πάρα πολύ καίρια παρέμβαση, η οποία με προβλημάτισε πολύ. Νομίζω ότι θα σας προβληματίσει και θα προκαλέσει διάλογο. Επιασε το θέμα από άλλη πλευρά και για μένα είναι και αυτή σωστή...

Τον τίτλο, τον έβαλα εγώ.

" O τραγέλαφος μοιάζει να μην έχει τέλος.

Αμυνόμενοι κι επιτιθέμενοι –οι ρόλοι εναλλάσσονται- ένα μπουλούκι… ένας όχλος… ένα τσούρμο πρόβατα.

Λυπάμαι, αλλά δυσκολεύομαι να διακρίνω στα μάτια τους και στη συμπεριφορά τους, την ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Στα έκτακτα δελτία τα ίδια, χιλιοακουσμένα λόγια, οι ίδιες χιλιοπαιγμένες εικόνες, οι ίδιες –αναμενόμενες- αντιδράσεις.

Έναν μπούσουλα έχουν όλοι και τον ακολουθούν κατά γράμμα. Κανένας υψηλά ιστάμενος δε φαίνεται να νιώθει τι γίνεται και να καταλαβαίνει γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε (… τις βαθύτερες αιτίες, όχι την αφορμή που ξεχείλισε το ποτήρι), ώστε ν’ αλλάξει κάτι, επιτέλους, στη νοοτροπία του τσαμπουκά που κουβαλούν στο πετσί τους όλοι οι ασυνείδητοι, απ’ όπου κι αν προέρχονται, ό,τι κι αν εκπροσωπούν.
Δεν είναι μόνο το περίστροφο όπλο… είναι και το καδρόνι και η πέτρα και η μολότοφ… είναι και το τιμόνι που πιάνει στο χέρι του ο μεθυσμένος και θερίζει τα παιδάκια που περιμένουν στη στάση το λεωφορείο ή το νυστέρι που κρατάει ο χασάπης.

Όπλο είναι και η πένα, το μικρόφωνο κι η κάμερα … όπλο είναι και η στολή (…η όποια στολή, από το ράσο μέχρι την τήβεννο), το πόστο, ο διοικητικός θώκος, ο νόμος, η ψήφος και –κυρίως πια- το χρήμα.

Κανένας μας λοιπόν, δε μπορεί να ισχυριστεί πως είναι εντελώς άοπλος. Αν κάνουμε λανθασμένη χρήση των όπλων μας, σημαίνει είτε πως είμαστε ανίκανοι και ηλίθιοι, είτε πως είμαστε λαμόγια και τα όπλα βρέθηκαν στα χέρια μας με πλάγιους τρόπους, χωρίς πραγματικά να τα αξίζουμε.

Άλλη εξήγηση δε μπορώ να δώσω για την αλαζονική συμπεριφορά. Εκείνος που, ανά πάσα στιγμή, έχει επίγνωση της θέσης του, των πράξεών του και των όπλων που έχει στα χέρια του, δεν τσαμπουκαλεύεται.

Αυτό που θα ‘πρεπε να μας έχει ταρακουνήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό κι όχι τώρα ή τα τελευταία χρόνια, είναι ότι αφήσαμε τους τσαμπουκάδες ν’ αλωνίζουν… μην έχοντας και οι ίδιοι συναίσθηση των δυνατοτήτων μας, αφήσαμε τους ασυνείδητους να μας κάτσουν στο σβέρκο και να μας κατευθύνουν… που αλλού, στο γκρεμό. Αποτέλεσμα, με τη δική μας ανοχή οι ασυνείδητοι πληθαίνουν και γίνονται ασύδοτοι. Δε νομίζω ότι, τους περισσότερους τουλάχιστον από μας, μας πήρε ο ύπνος και γείραμε στον καναπέ της αποχαύνωσης και της απάθειας.

Ήταν επιλογή μας η ανοχή, στα πλαίσια μιας καλής πρόθεσης και μιας, έμφυτης ίσως, αισιοδοξίας, που σε πολλές περιπτώσεις είναι κι αυτή ένα μεγάλο όπλο (... όπως κι η ομορφιά, που επίσης τη χειριζόμαστε λάθος με το να την ξεπουλάμε εδώ κι εκεί). Δώσαμε όμως, ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν τις άξιζαν. Αυτά τα λάθη πληρώνουμε.
Επίσης, θα ήθελα να πω κάτι σε όλους εκείνους που ΤΩΡΑ τους πήρε ο πόνος και φωνάζουν στα παράθυρα. Κύριοι, τα προειδοποιητικά καμπανάκια και οι ταμπελίτσες "ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΚΡΕΜΟΣ" δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα, γι’ αυτόν που ήδη έχει πέσει μέσα. Μπορείτε να κάνετε κάτι ν’ αλαφρώσουμε απ’ τη βρόμα της αλαζονείας που μας περιβάλλει, πέρα απ’ το ν’ αλληλοτρώγεστε για το ποιος μας τη φόρτωσε ? Μπορείτε να βάλετε ένα χεράκι να βγούμε απ’ το γκρεμό ?

Αν όχι, βουλώστε το και καθίστε ν’ απολαύσετε το έργο… τραγωδία είναι, μην το κάνετε κωμωδία για να κόψετε περισσότερα εισιτήρια.
Συγνώμη για τη φλυαρία, αλλά έχω κι εγώ έναν κόμπο στο στομάχι, που ανεβαίνει, αλλά φτάνει μέχρι το λαιμό και δυσκολεύεται να βγει παραέξω και να πάρει πέτρα και τσεκούρι. Κι αυτό γιατί, σ’ όλη μου τη ζωή δεν είδα ποτέ ν’ αντικαθίσταται το άσχημο που καταστρέφεται, με κάτι καλύτερο, αλλά με κάτι το ίδιο άσχημο ή και χειρότερο από πρώτα, όταν μάλιστα το βασικό συστατικό της καινούριας συνταγής είναι το μίσος, που καλύπτεται τεχνηέντως με μπόλικο αλατοπίπερο κι εκκεντρικό σερβίρισμα.
Ίσως τελικά και να μας αξίζει να μείνουμε με τις στάχτες, τ’ αποκαΐδια και τα μνήματα-μνημεία… να μας θυμίζουν πόσο ανίσχυροι και λίγοι είμαστε απέναντι στη βλακεία και τι σκατά κουβαλάμε στο κεφάλι μας."

Upadate: για κάποιο λόγο δεν ανέβηκε ο τίτλος αρχικά τον βάζω τώρα μια και τον είχα αναγγείλει...

Τα εισαγωγικά στη δημοκρατία (Μηδενισμός στα Γκέτο νο 2)

Η εξέγερση αυτή "μηδενισμός" έπρεπε να λέγεται διότι δεν επιδιώκει τίποτα.
Είναι ένα πλιάτσικο μετά πυρκαγιάς.
Μάλλον Νερωνισμός θα έπρεπε να λέγεται…
Αν ήταν Αναρχισμός, δηλαδή εναντίον των Αρχών, θα είχε άλλη μορφή.
Για παράδειγμα επαναστάτες θα άνοιγαν ορισμένα μεγάλα καταστήματα στα κέντρα των Πόλεων και θα μοίραζαν τα πράγματα στον κόσμο!
Ενέργεια παράνομη, εντελώς εκτός των μίνιμουμ αρχών στις οποίες βασίζεται η «Δημοκρατία μας», ενέργεια που εγώ ο ίδιος δεν θα την έκανα, αλλά μπορεί να βρει σε αυτή κανείς ένα νόημα ως πράξη «Αναρχικών».
Βέβαια εμείς, που στα σχολεία μάθαμε για τον Γαλλικό Μάη του 1968, ξέρουμε πως κι εκεί υπήρξαν καταστροφές αυτοκινήτων. Μόνο που εκείνη η πράξη εκεί είχε έναν διακηρυγμένο λόγο: Καταστροφή των συμβόλων των «χρυσών δεσμών» του καταναλωτισμού και τέλος πάντων οι θιασώτες της έμειναν εκεί, πίσω από τα οδοφράγματα, να δώσουν την μάχη με το Κράτος για κάποια αιτήματα..
Η παγίδα της ιστορίας είναι συχνά να μεταφέρεται το παλιό σχήμα στις νέες συνθήκες ακατέργαστο. Έτσι όμως η δήθεν -πλέον-Ελευθερία γίνεται στυγνή Τυραννία χωρίς να το καταλάβεις…
Ίσως αυτό μας το πουν και οι ίδιοι οι συνειδητά αναρχικοί, αλλά δυστυχώς έχουνε χάσει και αυτοί την μπάλα σε ένα παιγνίδι που θα μπορούσανε να παίξουν ως εξωσυστημικοί.
Ιδιαίτερα σε μια εποχή που το σύστημα τραντάζεται και όχι μόνο εξ αιτίας της τραπεζικής κρίσης..
Παιχνίδι κάνουν τώρα κάποια «μπάσταρδα τους» και οι πολλοί μιμητές τους, που θέλουν να ουρλιάξουν και δεν μπορούν να σκεφτούν άλλο τρόπο.
Γράφτηκε πως δεν μπορεί να θεωρηθούν τα παρόντα γεγονότα, εξέγερση στα γκέτο (όπως στο Παρίσι και στο L.A.), διότι τα υποκείμενά της δεν είναι απόκληροι, τίποτα Πακιστανοί που κοιμούνται στα χαρτόκουτα δηλαδή..
Μα ακόμα και άνθρωποι που αυτοκακοποιήθηκαν για να μπουν στον Status των Βόρειων Προαστείων, θέλουν να ουρλιάξουν ώρες –ώρες.. Και βέβαια, όπως λένε οι ψυχολόγοι, σύμπτωμα που δεν προλαβαίνεις να το εκφράσεις ο ίδιος, συχνά το εκφράζουν τα παιδιά σου..

Με αυτή τη κατάσταση η Αριστερά θα έπρεπε να λυπάται περισσότερο από όλους, γιατί τα υποκείμενα μιας- υπό άλλες συνθήκες- γόνιμης εξέγερσης, θα γίνουν αιτία για να επιστρέψει πιο δυναμικό το αστυνομικό κράτος. Τουλάχιστον θα το βοηθήσουν να μην αναλάβει την ήττα του.
Και θα σας πω ένα παράδειγμα: Σήμερα ακολούθησα κι εγώ μια νεανική πορεία. Έξω από ένα αστυνομικό τμήμα άρχισαν να πέφτουν άδεια μπουκάλια και αυγά. Οι αστυνόμοι έκαναν πίσω για να γλιτώσουν τους κρόκους και ο πολύς κόσμος μάλλον το ανέχονταν. Κάποιοι θερμόαιμοι φοιτητές πήραν κάποια στιγμή ένα καδρόνι και επιχείρησαν να σπάσουν τη φωτεινή επιγραφή "Police". Ο πολύς κόσμος έφυγε.
Δεν φανταζόταν τι συμβολικό πλήγμα μέχρι τη στιγμή του καδρονιού είχαν επιφέρει:
Αυτός ο βραχίονας της Κρατικής Καταστολής είχε εκείνη την ώρα απονομιμοποιηθεί και, αν τέτοια περιστατικά πύκνωναν, για να μπορέσει να τον κρατήσει αυτόν τον βραχίονα το κράτος, θα έπρεπε να του αλλάξει μορφή. *
Η Αριστερά, ειδικά αυτή που δεν βολεύεται με πάντα παρούσες κι αλάνθαστες θεωρίες, πρέπει να λυπάται και τουλάχιστον αυτή την ώρα πρέπει να παθαίνει πονοκέφαλο από τη σκέψη!

Θα πρέπει να λυπάται επίσης το συνδικαλιστικό κίνημα. Με το να μην έχουν αποτελεσματικότητα οι παρεμβάσεις του, με το να μοιάζει απαρχαιωμένο το σύστημα "απεργία – πορεία", με το να μη μπορεί ακόμα να φτιάξει νέα αλλά δημιουργικά όπλα, οδηγεί τους νέους να σκεφτούν πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από τη φωτιά προς όλες τις κατευθύνσεις… Θα ακουστεί τουλάχιστον το ουρλιαχτό του, έστω κι αν σβήσει μετά…

Αυτοί που θα χαίρονται θα είναι τα ΜΜΕ, οι σύγχρονοι χωροφύλακες, αυτοί που κατάφεραν να ελέγχουν την πρόσληψη της πραγματικότητας. Ακόμα και η εξέγερση τους φέρνει κέρδη. Τουλάχιστον αυτόκλητους παίχτες στο reality: "NERO TONIGHT"!
Για αυτό η πιο ελπιδοφόρα ενέργεια από τις τελευταίες ήταν η κατάληψη του τηλεοπτικού σταθμού.

Όσοι πιστεύουν στη Αστική Δημοκρατία χωρίς εισαγωγικά, απόψε θα περάσουν πολύ άσχημη νύχτα. Η μαζική απονομιμοποίηση, δημιουργεί μεγάλα προβλήματα, ιδιαίτερα αν διαρκέσει...
Ξέρουν και αυτοί ότι στην δύσκολη ώρα τα πραγματικά αφεντικά ποντάρουν ακόμα και σε έναν ημιπαράφρονα Χίτλερ, από το να ρισκάρουν μια μη ελέγξιμη αλλαγή..
Γράφοντας εγώ σιγά - σιγά βρήκα το νήμα
Όπως και κάθε αξία που γίνεται πράξη, οι Δημοκρατίες πάντα απέχουν από το ιδανικό, έτσι, αν κανείς τις εξετάσει προσεκτικά, μπορεί να βάλει και κανένα εισαγωγικό... Τα εισαγωγικά γίνονται πιο εμφανή όταν γερνάνε.. τότε γεροντική άνοια, πένθος και πόνοι της γέννας γίνονται ένα αξεδιάλυτο πράγμα...
Θα έρθει όμως κάποια στιγμή που να φανεί ότι τα εισαγωγικά είναι πιο αχνά..
Αλίμονο αν φτάσουμε να φοβόμαστε και να βάλουμε κι εμείς και να δεχτούμε από άλλους εισαγωγικά στα προτάγματά μας: Θα έχουμε φτάσει στην απόλυτη τυραννία...
Η Δημοκρατία μπορεί να αποκτήσει άλλον επιθετικό προσδιορισμό π.χ. σοσιαλιστική, κοινοτική, ακόμα και αναρχική, αλλά αυτό που τις δίνει υπόσταση δεν είναι το επίθετο...
Αυτά είχα να καταθέσω περιμένω τα σχόλια σας…

* Πολλά λέγονται για την διάλυση των ΜΑΤ και τον αφοπλισμό της αστυνομίας...Εμένα η προσωπική γνώμη είναι ότι χρειάζεται γενική αναδιάρθρωση.
Ώς πρώτο βήμα είναι να σταματήσει αυτό το καραγκιοζιλίκι των Ρόμποκοπ σε κάθε Κοινωνικό Αγώνα... Έχω να καταθέσω προσωπικές εμπειρίες αρκετές που οι σιδερόφρακτοι ήταν περισσότεροι από τους διαδηλωτές... Τι θα κάναμε;
Οι άλλου τύπου δυνάμεις κρούσης, μπορεί να είναι κάπου χωμένες και ετοιμοπόλεμες, όταν χρειαστούν..
Και βέβαια, ένας αστυφύλακας που πάει για περιπολία σε μια πλατεία δεν χρειάζεται να οπλοφορεί.
Δηλαδή, ας πούμε ότι ήταν ένα κλεφτρόνι που έκλεβε μια τσάντα, θα τον πυροβολούσε;
Θυμάστε έναν άλλον στην Θεσσαλονίκη πριν χρόνια, που σκότωσε πάλι έναν αλλοδαπό μαθητή, επειδή μια θεία νόμισε -ναι απλά νόμισε- ότι της έκλεψε την τσάντα; Αλήθεια αυτός τι έγινε;
Ενοείται ότι η αστυνομία όταν πάει να συλλάβει ληστές θα οπλοφορεί...
Αν τώρα η Μαφία, ή μια τρομοκρατική οργάνωση, θέλει να ξεκάνει έναν αστυνομικό την ώρα που περιπολεί σε μια πλατεία, δεν θα τον σώσει το περίστροφο.
Ράμπο υπάρχουν μόνο στις ταινίες. Αυτό το διδάσκουν στις σχολές;

"Περιμένοντας τους Βαρβάρους"

(ή Μηδενισμός στα Γκέτο)

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο μετριοπαθής μπορώ, καθώς κι εγώ επιθυμώ βαθιά μέσα μου να γίνει κάτι που ταράξει "συθέμελα" το πολιτικο-κοινωνικό τοπίο.
Το τοπίο αυτό που δικαιώνει εναλλασσόμενες κυβερνήσεις- μαριονέτες πολτού ιδεών και αξιών, αλλά στην πράξη μιας κατεύθυνσης.
Μαριονέτες συγκεκριμένων μεγάλων συμφερόντων (βλέπε πολυεθνικές) αλλά και μικρότερων ( παντοειδείς διαπλεκόμενοι)..
Μαριονέτες, όσο κι αν κάποιες δυνάμεις εντός τους δεν θέλουν να παίζουν αυτόν τον ρόλο.
Μαριονέτες, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να διαλέξεις πλευρά, όση και διπλωματία να ασκήσεις (που είναι πάντα χρήσιμη) ….
Βέβαια όπως και οι περισσότεροι «συνοδοιπόροι» της γενιάς μου, τρέφω βαθειά απέχθεια για τη βία, ιδιαίτερα την εκτός κάποιων κανόνων.
Είμαστε της μεταπολίτευσης η μίζερη γενιά (που λέει και το άσμα) και όσο και να πεις -με το λέγε- λέγε από τα μικράτα μας- έχουμε ενδοβάλει τις μίνιμουμ αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η «δημοκρατία» μας*
Από την άλλη διδαχθήκαμε στο Λύκειο της Αλλαγής ότι «η Βία είναι η μαμή της Ιστορίας».. Μπερδεμένα πράγματα ε; Σαν και τις κυβερνήσεις που βγάζουμε…

Το λοιπόν η ηλιόλουστη και ανεκτική Πολιτεία μας κινδυνεύει από Βαρβάρους και οι Βάρβαροι είναι πάντα δυο ειδών: Άτακτα στίφη πρωτόγονων με ακαταλαβίστικη γλώσσα, ή λεγεώνες που δεν μιλάνε, μόνο δοξάζουν συνέχεια κάποιον θεό-Καίσαρα και για χάρη του είναι έτοιμες να μας σύρουν με το χαλκά στη μύτη μπροστά στο θρόνο του!
Μόνο που οι περισσότεροι συγκλητικοί μοιάζουν σα να περιμένουν τους Βαρβάρους, όλη μέρα στα όργια, ακόμα και με το ιερατείο, έχουν τόσο χαλαρώσει, που δεν διανοούνται ότι μπορεί και να χρειαστεί να δώσουν μια πραγματική μάχη!
Δυσκολεύονται να αποφασίσουν που θα παραδοθούν, παρόλο που γνωρίζουν ότι κατά τεκμήριο, τις συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες έχουν οι λεγεώνες.
Δεν μπορεί να είναι τόσο αφελείς: Ακόμα και τα αβράκωτα στίφη της εξαιρετικά βίαιης, αλλά γνήσια συμμετοχικής Καρμανιόλας, κατέληξαν λεγεώνες των πατερούληδων Ναπολέοντα και Ιωσήφ Ατσαλένιου…

Οι προφητείες τέλος.. αρχίζει το κήρυγμα (χα.. χα δεν θα το γλιτώσετε..)

Αυτό που συμβαίνει από την Κυριακή το βράδι είναι εξέγερση στα Γκέτο.
Τυφλή και χωρίς κανένα ειρμό, που το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι αυτό που υποτίθεται ότι πολεμάει .. Δηλαδή την ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών, της κρατικής βίας.
Γι’ αυτό οφείλουμε πολιτικά να την αποδοκιμάσουμε την τυφλή εξέγερση, έστω και αν είναι περισσότερο από αναγκαίο στρατηγικά να την κατανοήσουμε.
Το πιθανότερο είναι σε μια βδομάδα, αν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα, να έχει λήξει η ιστορία με ήττα για το κίνημα της νεολαίας.. Διότι ο φόβος, αργά ή γρήγορα, νικάει την οργή.
Βέβαια σπάνια, αλλά καθοριστικά στην ιστορία η Οργή προλαβαίνει να δημιουργήσει τέκνα ( που λέει και ο Βάρναλης)...Ίσα που θα προλάβει η Βία να τα πετάξει έξω σαν νευρική μαμή, αλλά για να επιζήσουν, έστω και μετά την βρεφοδόχο, πρέπει να βρουν μια υπομονετική τροφό.
Ότι και να γίνει πάντως, ας έχουμε στο νου ότι οι φανερά στυγνές τυραννίες στην Ελλάδα κρατάνε το πολύ εφτά χρόνια.
Ας ελπίσουμε ότι μετά από εφτά χρόνια θα πιστωθούν όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα…
Ότι ακόμα και ο μηδενισμός στα Γκέτο κάτι θα φέρει σαν και τους Βαρβάρους του ποιητή!

* έτσι με εισαγωγικά μου δόθηκε η λέξη σε προκήρυξη σήμερα από φοιτητές και ακόμα και μένα που συχνά- πυκνά τονίζω τις αναπηρίες της μου κακοφάνηκε…

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Εξεγέρσεως Παραλειπόμενα

Τελικά, από ότι φαίνεται ο αδικοχαμένος έφηβος, ούτε καν "οργισμένο νειάτο" ήταν (όπως αρχικά υπέθεσα), γεγονός που καθιστά τις πολιτικές ευθύνες κάτι παραπάνω από τεράστιες. Δεν μπορεί να τρελάθηκε στα καλά καθούμενα ο ειδικός φρουρός και να σκοτώνει εντελώς απρόκλητα παιδιά!
Ολόκληρο το σύστημα έχει τραγικές ευθύνες: Αυτός ο άνθρωπος δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί, μέρα μάλιστα που διασκέδαζε ο κόσμος!!
Δεν μπορεί να μην τον ξέρανε, ακόμα και να "έδερνε" αναιτιολόγητα, ήταν επικίνδυνος. Νομίζουν ότι πάντα θα υπάρχει μια ζαρντινιέρα;
Πριν λίγο καιρό, λίγα στενά πιο πέρα είχε γίνει κανονική μάχη ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες και η αστυνομία ήταν απούσα... Στα παιδάκια θα επιβάλλουν την τάξη;

Αιωνία η Μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη...

Τέλος πάντων, χθες όταν άνοιξα το κομπιούτερ, χωρίς να ξέρω τι είχε γίνει, ήθελα να γράψω δυο σκέψεις που μου γέννησε η συνέντευξη του άλλου Αλέξη, του Τσίπρα στην Ελευθεροτυπία. Και αν τις γράφω τέλως πάντων εδώ, είναι γιατί έχουν κάποια σχέση με τα γεγονότα.
Λέει λοιπόν σε κάποιο σημείο:"... Ζητάμε 100.000 χιλιάδες νέες προσλήψεις στο Δημόσιο. Οχι σε διοικητικές υπηρεσίες, αλλά στην υγεία, με νοσηλευτές και γιατρούς, στην παιδεία με δασκάλους και καθηγητές, στην πρόνοια με κοινωνικούς λειτουργούς και επέκταση της «βοήθειας στο σπίτι». Ας γίνει το πάθημα της κρίσης μάθημα για τα όρια της αγοράς και άνοιγμα του δρόμου για μια οικονομία των αναγκών. Μια οικονομία όπου η κάλυψη αναγκών και όχι το κέρδος θα είναι ο τελικός στόχος."
Αν θέλουν λοιπόν στον ΣΥΡΙΖΑ, να κρατήσουν την δυναμική που είχαν μέχρι τώρα (εννοείται και τα άλλα κόμματα να αποχτήσουν) πρέπει να σταματήσουν τις "φιλολογίες" (με το ΚΚΕ, ή το ΠΑΣΟΚ, ή με τον φούφουτο) και να το κάνουν αυτό κεντρικό σημείο του καθημερινού πολιτικού τους λόγου. Να γίνει ακόμα και κριτήριο των ενδεχόμενων συμμαχιών τους και τότε να δεις ακόμα και 25%.
Αλλά με πειστικότητα, δηλαδή με πλήρη επεξεργασία της θέσης και των συνεπειών της.
Για παράδειγμα, εφόσον μπουν σε τόσο μεγάλο ποσοστό νέοι ειδικοί στο Δημόσιο, πρέπει να θεωρηθεί αυτό ως ευκαιρία για ριζική αναδιάρθρωση και ποιοτική στροφή του Δημόσιου Τομέα.
Επίσης ποιός είπε ότι δεν χρειάζονται άνθρωποι και σε άλλους τομείς; Για παράδειγμα πρέπει σε κάθε δήμο να υπάρξουν ευέλικτες μονάδες με ειδικούς για την υποβοήθηση της αγροτικής και βιομηχανικής ανάπτυξης..
Θα ακουστούν πολλά για το Δημόσιο Χρέος. Αλήθεια τι να το κάνεις να μειωθεί, αν έχεις μια καταστερμένη οικονομία και κοινωνία...
Σύμφυτη με τα παραπάνω είναι και η συζήτηση περί ΟΝΕ.
Η αλήθεια είναι ότι στην κρίση μας βοηθά η σχετική νομισματική σταθερότητα, αλλά την κρίση έκανε βαθύτερη στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την Ευρώπη, η απορρύθμιση οικονομιών, αλλά και κοινωνιών που έγινε και χάριν της ΟΝΕ.
Αυτά όλα πρέπει να εξηγηθούν, αλλά όχι με τσιτάτα και αριστερίστικες αφέλειες...

Η εξέγερση (έστω και αδιαμόρφωτη) των σημερινών ημερών είναι στην επιφάνεια της βαθειάς κοινωνικής κρίσης που ζούμε.
Η ψυχολογική και κοινωνική αστάθεια που γεννά την παράλογη βία αντιμετωπίζεται μόνο με Κράτος Πρόνοιας!

"Γαμώ τα Υπουργεία σας!"

Θύμα 16χρονο παιδί.

Με ένα άδειο μπουκάλι προς την μεριά των "οργάνων" επιχειρεί "να ταράξει τα νερά".

Ποια νερά;
Μεγαλώνει μέσα σε μια πραγματικότητα που δεν εμπνέει τη συνάντηση με τους άλλους στη βάση κοινών αξιών, πεποιθήσεων, σκοπών.

Έτσι "χύμα", βρίσκεται στη "χύμα αντίδραση": "Αντί - Εξουσιαστής"... Αντί πως και σε ποια Εξουσία;
Μάλλον αισθανόταν μεγάλη μοναξιά μέσα σ’ αυτή την ατομιστική κοινωνία..
Οι γονείς του -που έτσι κι αλλιώς σαν έφηβος έχει την ανάγκη να "κοντύνει"- ίσως του φαίνονται πολύ μικροί, δεν θα μπορούσε ούτε να ταυτιστεί, αλλά ούτε και να συγκρουστεί μαζί τους...
Μπορεί, σαν την συντριπτική πλειοψηφία, στον καναπέ τους να κάθονταν...συνήθως άβουλοι για όσα συμβαίνουν γύρω τους: Θα ψηφίσουν το άλλο κόμμα και τέρμα οι ευθύνες τους!!
Άσε τις τεράστιες, αλλά καλά κρυμμένες τύψεις του εφήβου:
Ο γέρος και η γριά στερούνται ακόμα και την επικοινωνία με φίλους, γιατί δεν έχουν χρόνο.
Πρέπει να δουλεύουν από το πρωί ως τα μεσάνυχτα για να του προσφέρουν ανέσεις και φροντιστήρια..
Δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να βρίσει το οπλισμένο "όργανο", που έστω και εικονικά τον προκαλεί στην σύγκρουση. Στη σύγκρουση που δεν μπορεί να έχει πουθενά: στο έρημο σπίτι, στο αλλού για αλλού σχολείο, στην άδεια γειτονιά...Να ρίξει το άδειο μπουκάλι στον "μπάτσο"... υπάρχουν και χειρότερα..ηρωίνη..μηχανακίτιδα...αυτοκτονίες..

Από την άλλη ο θύτης.. 700άρης οπλοφόρος...
Ξέρει ότι είναι πληρωμένο "όρθιο κρέας"... Κανακάρης μιας μάνας κι αυτός...
"Διάβαζε, διάβαζε να περάσεις τουλάχιστον στην Ευελπίδων, να έχεις ένα σίγουρο μισθό, αφού δεν μπορείς στην Ιατρική.."
Δεν πέρασες, τέλειωσες το ΤΕΙ, ή την ιδιωτική τεχνική σχολή, ακόμα και ένα πανεπιστήμιο του κώλου, τα κάνανε πολλά βλέπεις, όσα και τα στρατόπεδα προς "άγραν ψήφων"..
Ανεργία, δηλαδή "κατουρημένες ποδιές" και ΑΣΕΠ, έ, ήσουν ένας από αυτούς που δεν έπιασε. Άντε στα δημόσια όπλα-έστω και από το παραδρόμι, έστω και για 700 ευρω!
"Που ήσουν νιότη που 'λεγες πως θα γινόμουν άλλος!"
Να φυλάς βιλίτσες δολοπλόκων, που από την μια μέρα στην άλλη να γίνονται σπουδαίοι, ενώ δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα..
Να τις τρως στις πορείες και να δίνεις ξύλο ακόμα και σε συνταξιούχους, χωρίς να ξέρεις το γιατί..
Να έχεις και αυτά τα καλοζωϊσμένα κωλόπαιδα, που αντί να μπούνε στα λούκια που πέρασες και εσύ, κάθονται και παίζουν στα αλήθεια τους "αστυνομικούς και κλέφτες"....
Ότι δηλαδή δεν παίξανε σαν πιτσιρίκια στη γειτονιά!
Ίσως σε κέρασε κανένας Νικόλας στην υπηρεσία.. Είπιες το ουϊσκάκι.... Δεν αντέχεις άλλο κανονισμό... Σου κανονίσανε κανονικά τη ζωή!
Μπορεί να τραγούδαγες στο πάρτυ το γνωστό: "Εσύ στο χώμα και εγώ στη φυλακή", αλλά ως ωραίος Έλλην, κάνεις μισές δουλειές και ξάπλωσες στο χώμα λάθος άνθρωπο!
(Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, εννοείται : Κανένας άνθρωπος δεν είναι ανάγκη να ξαπλώσει στο χώμα.. Φτάνει να ξαπλώσουν στο χώμα όλα τα άδικα κατασκευάσματά τους!)

Και το αποτέλεσμα?

Aυτοί οι... "αντιεξουσιαστές", αντί να καταλάβουν κάποιο υπουργείο (γαμώ τα υπουργεία τους, τι αντιεξουσιαστές είναι!!!),

αντί να ανοίξουν καμιά Τράπεζα, όχι για να τη κάψουν , αλλά για να ταμπουρωθούν μέσα ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΚΑΤΙ!

αντί να ζητήσουν κάτι και ας χάσουν!!

Άρχισαν να καίνε αυτοκίνητα και μαγαζάκια βιοπαλαιστών...
Αυτών που δουλεύουν μέχρι και 14 ώρες και λείπουν στα παιδιά τους!

Αυτών που θα τους πουν αύριο, μπες στη σιγουριά του μόνιμου μισθού, έστω και ως "όρθιο κρέας", δεν υπάρχει άλλο μέλλον!
Σαν τους γονείς τους είναι και αυτοί οι "αντιξεουσιαστές", θέλουν την επανάσταση, αλλά εκ του ασφαλούς.

Αντάρτες, αλλά ούτε καν του μισού βήματος!

"Πάρτε μαζί σας νερό το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία", λέει ο ποιητής!

Πολιτικοί και Πολιτικάντηδες για το μάθημα των Θρησκευτικών

Στο Ιστολόγιο αυτό, εδώ και πολύ καιρό, να μην πω πριν από χρόνια και πολλές φορές σε ανύποπτο χρόνο, είχα γράψει για το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών, είτε ως αυτόνομο άρθρο, είτε εντός άλλων που αφορούσαν τα θέματα σχέσεων Εκκλησίας- Κράτους.

Όταν ξέσπασε το θέμα με τις γνωστές εγκυκλίους Στυλιανίδη, θεώρησα πως είναι ένας τρόπος για να στρέψει αλλού η κυβλέρνηση το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, για να μειωθεί η ένταση της κοινωνικής έκρηξης και δεν ασχολήθηκα σχεδόν καθόλου από το μπλογκ μου.

Έλα όμως, που ο θύτης και το θύμα- αυτά είναι συνήθως κοντά- γυρνάνε πάντα στον τόπο του εγκλήματος και έτσι, να είναι καλά το Μανιτάρι του Βουνού, μου έδωσε πολλές φορές την ευκαιρία να ξεσπαθώνω ως σχολιαστής ενάντια στις «εκατέρωθεν βαριές μυλόπετρες» των φουνταμενταλισμών (θρησκευτικών και αθεϊστικών).

Ήρθε και το καλοζυγιασμένο άρθρο του συνταγματολόγου Σωτηρέλη στο Βήμα (με το οποίο ακόμα και να διαφωνεί κάποιος σε λεπτομέρειες, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι σε γενικές γραμμές, έτσι όπως τα γράφει, έπρεπε να έχουν τα πράγματα σε μια ευνομούμενη χώρα) και έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ ξανά σοβαρά, εκτεταμένα και θέλω να πιστεύω ψύχραιμα με το θέμα, δίκην «ανατροφοδότησης»..

Η δική μου θέση είναι ήδη γνωστή και υπαγορεύεται από αυτό που πρεσβεύω -όχι κόντρα στους άλλους, αλλά σε διάλογο μαζί τους:
Από την ανάγκη να μη χαθεί το μάθημα, όχι από επαγγελματική διαστροφή ή συμφέρον, αλλά γιατί νομίζω ότι μπορεί να συμβάλει στην εγκύκλια αγωγή των νέων, αν γίνει με σωστό και σύγχρονο τρόπο.
Επίσης από την ανάγκη να πιεστεί η Εκκλησία και να λειτουργήσει ως Κοινότητα ενεργών μελών, έστω κι αν η Κοινότητα αυτή δεν αφορά -και δεν μπορεί να αφορά σε μια ζώσα πολιτισμική δυναμική- το σύνολο της Κοινωνίας.

Από εδώ και κάτω όμως, θέλω όμως να μπω στο πετσί των ανθρώπων που καλούνται να πάρουν αποφάσεις, θα προσπαθήσω να σκεφτώ Πολιτικά:

1 Αν ήμουν πολιτικός, σαν και τους περισσότερους σημερινούς, σίγουρα θα προσπαθούσα, όσο γίνεται αθόρυβα να οδηγήσω την κατάσταση σε «ομοσπονδοποίηση». Δηλαδή σε πολλαπλά ομολογιακά μαθήματα , με ένα εναλλακτικό μάθημα ηθικής ή ιστορίας θρησκειών, το οποίο θα μπορούσαν να το κάνουν και άλλοι κλάδοι π.χ. Φιλόλογοι Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι αυτό είναι η χαρά του Πολιτικάντη: Έτσι και τις εκκλησιαστικές ψήφους δεν χάνει, και βάζει κι άλλους στο παιγνίδι, π.χ. Παπικούς Νούντσιους, με τους οποίους μπορεί να κάνει «νταραβέρι», μοιράζοντας την «πίτα». Και πάντα θα είναι χρήσιμος ως διαιτητής, «κρατώντας ταυτόχρονα το καρπούζι και το μαχαίρι».... "Ψωμοτύρι"για την κάθε διεφθαρμένη εξουσία οι φανατισμένοι πολίτες με πράγματα που μπορούν να τους χωρίσουν την ώρα που έπρεπε να είναι μαζί: Καλή ώρα οι εκατέρωθεν φουνταμενταλισμοί θρήσκων και άθεων, «Διαίρει και Βασίλευε» ο στόχος!! Δεν μπορώ λοιπόν να μη εξεγείρομαι, όταν ακούω το γνωστό τσιτάτο περί Νέας Τάξης κλπ. κλπ.. Τη Νέα Τάξη εξυπηρετούν οι δώθε- κείθε «Ταλιμπάν»!

Αν ήμουν δημιουργικός πολιτικός τώρα, θα εξέταζα τα παρακάτω δεδομένα:

Α. Το υπάρχον στελεχιακό δυναμικό των καθηγητών θρησκευτικών, αλλά και όλους τους άλλους που έχουν την ελπίδα να ασκήσουν κάποτε ένα λειτούργημα. Βέβαια (για να είμαι δίκαιος) μαζί με αυτή την πραγματικότητα θα εξέταζα και τη δυνατότητα που έχει αυτό το στελεχιακό δυναμικό να ανταποκριθεί στον αναβαθμισμένο ρόλο που θέλω να ζητήσω από αυτό.

Β. Την ανάγκη να δώσω τη δυνατότητα στους νέους, στις δύσκολες εποχές που έρχονται να καταλαβαίνουν ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής και κοινωνικής πραγματικότητας και ταυτόχρονα να συνυπάρχει, να διαλέγεται, ακόμα και να συγκρούεται δημιουργικά.

Γ. Για να είμαι πάλι ρεαλιστής θα εξέταζα και την περίπτωση να καταργήσω το μάθημα και τον παραπάνω παιδαγωγικό στόχο, την γνωριμία δηλαδή με τον υπάρχοντα θρησκευτικό πολιτισμό, να τον εξυπηρετήσω μέσα από άλλα ανθρωπιστικά μαθήματα. Ας μη ξεχνάμε ότι μια περιοχή που με βάση την σημερινή νοοτροπία είναι πολύ σημαντική, η περιοχή της οικονομίας, δεν έχει αυτή την παρουσία καθ’ όλη την διάρκεια της εγκύκλιας εκπαίδευσης την οποία έχουν τα θρησκευτικά, παρόλο βέβαια που το σχετικό μάθημα είναι εξεταζόμενο στις γενικές εισαγωγικές εξετάσεις .

Βέβαια σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να εξασφαλίσω την μετεκπαίδευση του στελεχιακού μου δυναμικού και να δώσω μεγάλες ευκαιρίες για αλλαγή ειδικότητας στο στελεχιακό δυναμικό που περιμένει. Δεν μπορώ να κάνω αλλαγές, χωρίς να φροντίζω για τις παράπλευρες απώλειες. Ας μην ξεχνάμε, οι Μητροπόλεις, είναι τα μόνα ΝΠΔΔ , που, παρά τη δυνατότητα που έχουν πολλές να αυτοχρηματοδοτήσουν τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, δεν υποχρεώθηκαν σχεδόν ποτέ να προσλάβουν ειδικό προσωπικό με αξιοκρατικές διαδικασίες. Αντίθετα έγιναν τα «αλήστου μνήμης ιερά πανεπιστήμια» με στόχο η θεσμική εκκλησία να αυτό-εκπαιδεύει τα στελέχη της, για να μη «μαγαριστεί» από την Κοινωνία..

Στην τελευταία περίπτωση ο πολιτικός μας θα είναι απλά δίκαιος. Όμως ο δημιουργικός πολιτικός διορθώνει, αναπτύσσει, βελτιώνει και δεν γκρεμίζει χωρίς λόγο.

Φρονώ, ότι η πιο μετρημένη από όλες τις πλευρές κίνηση, η κίνηση που λαμβάνει υπόψη όλο το background θα ήταν να μετατραπεί το μάθημα σε “ενιαίο- θρησκειολογικό”, εννοείται με χωροχρονικό εντοπισμό. (Και αν τρομάζει κάποιους η λέξη «θρησκειολογία», θα μπορούσε να λέγεται περιφραστικά: «Πολιτιστικό, μη ομολογιακό μάθημα σχετικό με τον υπαρκτό θρησκευτικό πολιτισμό της Ελλάδας σήμερα και τα προβλήματά του.» ). Δεν είναι τυχαίο, ότι ακόμα και ο συνταγματολόγος Σωτηρέλης αυτή προκρίνει.

Αυτή όμως η απόφαση πρέπει να έχει κάποιες συνέπειες για να είμαστε σωστοί.

Πρώτα από όλα την υποχρεωτική και γενναία επιμόρφωση των ήδη υπηρετούντων θεολόγων, οι οποίοι- ας μη γελιόμαστε, ειδικά όσο πάει κανείς πιο πίσω και ανάλογα το τμήμα που έχει καθένας τελειώσει- χρειάζονται αναβάθμιση των εφοδίων τους. Επίσης πρέπει να ζητηθεί από τα θεολογικά τμήματα, να αναπροσαρμόσουν το πρόγραμμα σπουδών τους, ή τουλάχιστον να μπει ένα πλαίσιο μαθημάτων, έστω κατ’ επιλογήν, τα οποία θα είναι απαραίτητα προκειμένου να γίνει κάποιος εκ των αποφοίτων εκπαιδευτικός.

Υπάρχει κάποιο κόστος οικονομικό, αλλά αυτό είναι απείρως μικρότερο σε σχέση με τις άλλες δυο πιθανότητες, δηλαδή απάλειψη του μαθήματος και «ομοσπονδοποίηση».

Επίσης, φρονώ, ότι άμεσα μπορεί να γίνει τόσο η επιμόρφωση (με μίμηση του πλαισίου που έγινε η εξομοίωση στην πρωτοβάθμια), αλλά και η αναβάθμιση του προγράμματος σπουδών στις σχολές. Απλά τομείς που το συντηρητικό κατεστημένο πολεμά π.χ. Θρησκειολογία, Κοινωνιολογία της Θρησκείας κλπ, Οικουμενική Κίνηση, Διαθρησκειακός Διάλογος, αλλά και σύγχρονες Βιβλικές Σπουδές θα αποκτήσουν μεγαλύτερο βάρος στην συνισταμένη των μαθημάτων. Δεν νοείται απόφοιτος Θεολογικής Σχολής σήμερα στην Ελλάδα που να μη γνωρίζει πολύ καλά και τα θέματα του Ισλάμ. Σε παλιότερο άρθρο μου είχα γράψει πως φαντάζομαι την εγκύκλια ύλη.

Τέλος θα προσπαθούσα να πείσω την σπασμωδικά αντιδραστική Εκκλησία, γιατί είναι και προς όφελός της μια τέτοια κίνηση: Ο νέος και η νέα μέλη της, θα ζήσουν μέσα σε αυτή την πολύμορφη και πολυτασική κοινωνία. Γνωρίζοντας σωστά όλο το θρησκευτικό πλαίσιο μαζί με την παράλληλη γνώση βασικών σημείων της Ορθοδοξίας, ίσως έχουν την «περιέργεια» , ας το πούμε έτσι, να γνωρίσουν από πιο κοντά αυτή τη πραγματικότητα. Οι ενορίες βέβαια θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες για να προσφέρουν αυτήν την δυνατότητα. Μη ξεχνάμε ότι τα άτυπα εθελοντικά «σχολεία» για τους νέους έχουν μεγαλύτερη σημασία. Δεν μιλάμε βέβαια για τα κατηχητικά. Η Εκκλησία είναι Κοινότητα και την γνωρίζεις συμμετέχοντας…

Αυτά προς το παρόν, περιμένω τις απόψεις σας..

Udate 4/12: Μετά από αυτή την απόφαση του ΣτΕ, αν οι καθηγητες θρησκευτικών θέλουν να λένε ότι έχουν επαγγελματική και επιστημονική ταυτότητα, καθώς και εργασιακά δικαιώματα όπως δικαιούνται σαν όλους τους ανθρώπους, πρέπει να ασκήσουν κάθε πίεση υπέρ του ενιαίου μη ομολογιακού πολιτιστικού μαθήματος."Καιροί ου μενετοί"