Αναρτήσεις
Ο κ. Ανδριανόπουλος ασχολήθηκε σε άρθρο του, σε εφημερίδα του περασμένου Σαββάτου με το θέμα των Ναρκωτικών.Όπου πολύ σαφώς πήρε θέση να δίνονται, όχι απλά υποκατάστατα, αλλά ακόμα και οι ίδιες οι ουσίες εξάρτησης στους τοξικοεξαρτημένους. Χωρίς βέβαια να σημειώνει πως μπορεί να συμβαδίζει αυτό με τη φροντίδα για απεξάρτηση των ανθρώπων.
Πως είναι δυνατό το υγειονομικό σύστημα να δίνει στον εξαρτημένο χωρίς όρους τις ουσίες από τη μια, ενώ από την άλλη να του προτείνει την απεξάρτηση.
Έτσι το επιχείρημά του για το ψυχολογικό υπόβαθρο της χρήσης και τις δυνατότητας εξόδου, όταν αλλάξουν οι συνθήκες ψυχολογικές και κοινωνικές (όπως λέει για τους στρατιώτες του Βιετνάμ) που οδηγούν στην εξάρτηση, ταιριάζει βέβαια με τη μη δίωξη του χρήστη που προβάλει επίσης, αλλά αδυνατίζει την πρώτη θέση του, για εκτεταμένη χορήγηση ουσιών. Δίοτι, όταν υπάρχει ελπίδα απεξάρτησης με την αλλαγή κάποιων συνθηκών ψυχολογικών και κοινωνικών δεν έχει υποχρέωση η πολιτεία να δίνει το κύριο βάρος στην απεξάρτηση;
Τώρα, αν για κάποιους ανθρώπους, αυτό χρειάζεται να γίνει για κάποιο διάστημα με φαρμακευτική υποστήριξη, ή με χορήγηση υποκατάστατων, (η οποία αντιμετωπίζει μόνο τα οπιούχα ναρκωτικά και στέκεται ανήμπορη μπροστά στο μέγιστο πρόβλημα του χώρου των εξαρτήσεων, την πολύ-τοξικομανία), αυτό είναι άλλο θέμα.
Επίσης, αν υπάρχουν κάποιοι, λίγοι άνθρωποι που σαφώς δεν τους βοήθησε μέχρι τώρα οτιδήποτε άλλο και τελικά μπροστά στον επεικείμενο θάνατο, προκρίνει κανείς να συντηρούνται στη ζωή, έστω λαμβάνοντας νόμιμα την ίδια την ουσία που έπαιρναν στη πιάτσα, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί γίνει κανόνας γενικός.
Τότε θα προτείνεται ο εύκολος δρόμος της «ασφαλούς» μη λύσης του προβλήματος σε όλους, ενώ πολλοί από αυτούς μπορεί και να κέρδιζαν την ευκαιρία της πλήρους απεξάρτησης.
Γιατί στα ναρκωτικά κανείς δεν μπαίνει ουσιαστικά εθελοντικά, ούτε συνήθως φτάνει μόνο η θέληση του για να βγει..
2 σχόλια:
Πολύ ωραίο κείμενο. Ξεχνάς όμως ότι υπάρχουν κατευθύνσεις κυβερνητικές για ιδιωτικοποίηση και στρώνουν σιγά-σιγά το χαλί; Ξεχνάς ότι θέλουν να εξατομικεύσουν τις ευθύνες;
Μολονότι δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο του κ. Ανδριανόπουλου, φαντάζομαι πως επιχειρεί να προσεγγίσει το πρόβλημα περισσότερο από την οικονομική του πλευρά, παρά από την ανθρώπινη και για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από έναν τεχνοκράτη, ορθολογιστή πολιτικό. Για να προτείνει κανείς κάτι τέτοιο, σημαίνει πως εστιάζει κατ’ αρχάς στο εμπόριο των ναρκωτικών ως κερδοφόρα επιχείρηση, αφήνοντας στην άκρη προς το παρόν, το ζήτημα απεξάρτηση. Αν το καλοεξετάσουμε, ίσως το δικαιολογήσουμε. Με το σκεπτικό της χορήγησης των ουσιών από τα κρατικά νοσοκομεία απευθείας στον εξαρτημένο, επιτυγχάνονται μακροπρόθεσμα οι εξής στόχοι. Εν πρώτοις, καταγραφή των εξαρτώμενων και έλεγχος του πολλαπλασιασμού ή της μείωσης του φαινομένου. Κατόπιν, μείωση των θανάτων και των διαφόρων ασθενειών που συνδέονται με την πλημμελή χρήση (… θάνατοι από υπερβολική δόση, ηπατίτιδες και AIDS από βρώμικες σύριγγες κλπ), μείωση της εγκληματικότητας λόγω εξάρτησης (… κλοπές, διακίνηση κλπ), αποσύνδεση του προβλήματος από το σωφρονιστικό σύστημα (διακίνηση στις φυλακές) και τα δικαστικά κυκλώματα και σύνδεσή του με το σύστημα υγείας και τέλος, το σημαντικότερο, εξάλειψη του κέρδους για τους πάσης φύσεως μεγαλεμπόρους, που σημειωτέον, δεν τυγχάνουν οι ίδιοι εξαρτώμενοι, αλλά θησαυρίζουν με τον πόνο και την ανάγκη των συνανθρώπων τους. Μέχρι τώρα, όλες οι προσπάθειες για λύση του προβλήματος, στρέφονταν προς τον εξαρτώμενο. Έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα για την κατανόηση των συνθηκών που οδηγούν έναν νέο άνθρωπο στη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Έχουμε αποδώσει ευθύνες στην πολιτεία, στην παιδεία μας και τη γενική καλλιέργειά μας, στην κοινωνία, στην ελλιπή πληροφόρηση, στο σωφρονιστικό σύστημα, στην οικογένεια, στην ανεργία και πάει λέγοντας. Βγήκε τίποτα απ’ αυτό ? Άλλαξε μήπως η νοοτροπία μας επειδή πληροφορηθήκαμε κάποια πράγματα παραπάνω ή επειδή μπορεί να έγιναν ανθρωπινότερες οι συνθήκες κράτησης των εξαρτημένων στις φυλακές ? Μάλλον όχι… Η νοοτροπία δεν αλλάζει εύκολα και στο μεταξύ, οι χρήστες πληθαίνουν… το κέρδος βλέπετε, είναι πάνω απ’ όλα. Αν αλλάζοντας οπτική γωνία με το να εστιάσουμε στο εμπόριο και όχι στους χρήστες, μειώσουμε το κέρδος των εμπόρων και κατ’ επέκταση τον αριθμό τους, έχουμε πετύχει ένα ισχυρό πλήγμα στο σύστημα λειτουργίας της διακίνησης. Βέβαια, κάνοντας το κράτος έμπορο, δημιουργούνται άλλα προβλήματα, που δεν ξέρω αν ο κ. Ανδριανόπουλος τα έχει προβλέψει, αλλά φευ…
Δημοσίευση σχολίου