Αναρτήσεις
Οι ζεστές λαοθάλασσες είχαν τεράστια επιτυχία...
Όλος ο κόσμος ήθελε να κάνει τρεις φορές την μέρα ένα χαλαρωτικό μπανάκι, κατά το οποίο έχανε όλη την κακή του ενέργεια και έβγαινε έξω σαν πουλάκι…
Από την άλλη οι συσσωρευτές της κακής ενέργειας κινούσαν βιομηχανία, νοικοκυριά και έβγαζαν χρήμα με την σέσουλα….
Τα νέα κυκλοφόρησαν…
Κάτοικοι άλλων χωρών άρχισαν να φτάνουν στην «Βρωμιοσύνη μην την κλαι αι αι ς»! (Αλήθεια γιατί ένα κράτος δεν μπορεί να ονομαστεί «Μακεδονία μην τη λες!»)
Τέλος πάντων ακόμα και κάτοικοι της διπλανής Ασσασίνας ήθελαν να έχουν μια ζεστή λαοθάλασσα.
Τα αεροπλάνα ανεβοκατέβαιναν συνεχώς και έφερναν τρισεκατομμύρια ψυχές καθημερινά για ζεστά λαολουτρά.
Οι συγκοινωνίες και ο Τουρισμός είχαν εκρηκτική ανάπτυξη.
Το αγαπημένο επάγγελμα της νεολαίας ήταν λαολουτροποιός, οικονομία και διοίκηση λαοθάλασσας (σε MDA επίπεδο), ψυχαγωγός λουόμενου λαού. Έτσι και τα σχετικά πανεπιστήμια ήθελαν μόνο άριστα για να μπεις!
Όμως μαζί με όλους τους καλούς κοσμοπολίτες, ιδεολόγους, λουτρεπενδυτές είχαν αρχίσει να έρχονται άπλυτοι που λέρωναν τις λαοθάλασσες, άνθρωποι δηλαδή που το στόμα τους μύριζε παστουρμά, τυχοδιώκτες που έπαιρναν τις δουλειές των παιδιών μας και εγκληματίες που μαχαίρωναν για να μπουν γρήγορα σε κάποια λαοθάλασσα…..
Από την (πορνο)τι-βί στην Ευρωβουλή
-
Αμέτρητοι τηλεαστέρες μαζεμένοι στα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών: Πανελίστες,
ηθοποιοί, τραγουδιστές, αθλητές, μετεωρολόγοι, σεισμολόγοι, αλλά και πρώην
σκ...
Πριν από 27 δευτερόλεπτα
11 σχόλια:
ωραίο! :)
Χαίρομαι που όλοι το ρίχνουμε στην πλάκα. Από την άλλη η πλάκα μας είναι πικρή και η σάτιρα στυφή.
Να ρίξω και ένα ακόμα:
ΓΑΠ: "δεν θα κάνω άδικες διαγραφές" Θα μπορούσε και ο ΓΓ του ΚΚ Κίνας να πει "Δεν κάνουμε άδικες εκτελέσεις"
Μήπως τελικά τα γράψουμε όλα και αρχίσουμε τα ανέκδοτα για τις ξανθιές.
Γιώργο η λαοθάλασσα τι σου θυμίζει; μη το πας πολιτικά, αλλά κοινωνικά...
To "λαοσύναξη" σε χαλάει; χαχα
ΚΑΠ.ΚΟΥΜ. συγχώρεσέ με αλλά ΠΡΕΠΕΙ να στο στείλω....
Είναι από το blog του Γκαζμεντ Καπλανι:
«Αγαπητέ “Υπάρχουμε. Συνυπάρχουμε;”. Σας γράφω για κάτι που σας είναι ήδη πολύ γνωστό. Όταν κανείς δεν ακούει όμως, δεν μας μένει παρά η επανάληψη. Με λένε Φαντέλ. Οι γονείς μου γεννήθηκαν στην Αίγυπτο και μετανάστευσαν στην Ελλάδα. Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα, πριν από δεκαεννέα χρόνια. Πήγα στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Τα ελληνικά είναι η δική μου γλώσσα. Στους άγνωστους ανθρώπους που μαθαίνουν την καταγωγή μου και μου λένε, για κομπλιμέντο, ότι μιλώ άριστα τα ελληνικά τούς απαντάω: «Και σεις το ίδιο!». Εκείνοι παραξενεύονται. Παραξενεύομαι όμως διπλά εγώ που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η ελληνική γλώσσα είναι δική μου όσο και δική τους. Το ίδιο συμβαίνει νομίζω και με τις χώρες. Η Αίγυπτος είναι πλέον η χώρα των γονέων μου. Μου αρέσει κάθε φορά που πηγαίνω αλλά νιώθω σαν επισκέπτης σε μουσείο. Η πραγματική μας χώρα είναι αυτή στην οποία γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε, ερωτευόμαστε και πονάμε, η χώρα όπου κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Επομένως, η χώρα μου είναι η Ελλάδα.
Αν όλα ήταν λογικά, θα έπρεπε να θεωρήσω τον εαυτό μου Έλληνα πολίτη. Να όμως που δεν είναι λογικά. Μέχρι τα δεκαοκτώ μου είχα την ψευδαίσθηση ότι ανήκα εδώ για όλους τους λόγους που σας είπα. Όταν πήγα στον δήμο όμως και ρώτησα τους υπαλλήλους εάν δικαιούμαι την ελληνική υπηκοότητα, επειδή έχω γεννηθεί στην Ελλάδα, εκείνοι γέλασαν. Λες και τους ρώτησα εάν δικαιούμαι να έχω τέσσερα πόδια, τρία κεφάλια και οκτώ χέρια. Έτσι έμαθα ότι με θεωρούν σαν να ήρθα μόλις χθες. Έμαθα ότι πρέπει να βγάλω άδεια παραμονής με τους ίδιους δύσκολους όρους που έβγαλαν και οι γονείς μου. Εκείνη την ημέρα, όταν γύρισα στο σπίτι και έμεινα μόνος με τον εαυτό μου, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ξέσπασα σε λυγμούς. Σκέφτηκα ότι ζω σε μια χώρα όπου δεν με θέλουν ή με θέλουν για πάντα ξένο. Ένιωσα ότι δεν ανήκω πουθενά...
Θα με ρωτήσετε γιατί σας τα λέω όλα αυτά παραμονές εκλογών; Τις προάλλες συνέβη κάτι που με πείραξε ξανά. Ήμουν με την παρέα μου και συζητούσαμε για διάφορα, σοβαρά και αστεία, τα περισσότερα αστεία, όταν κάποιος ανέφερε το βίντεο της Έφης Σαρρή. Κάποια στιγμή ο φίλος μου ο Βαγγέλης είπε: “Έλα μωρέ, εγώ θα ψηφίσω Σαρρή για χαβαλέ”. Οι φίλοι μου ψηφίζουν φέτος για πρώτη φορά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θύμωσα πάρα πολύ. Άρχισα να βγάζω λόγους, κινδύνεψα να γίνω γελοίος, λέγοντας πως δεν πρέπει να θεωρήσουμε την ψήφο μας χαβαλέ και διάφορα τέτοια. Οι φίλοι μου με παρακολουθούσαν με γουρλωμένα μάτια. Σπάνια συζητάμε εμείς για πολιτικά. Με ρώτησαν τότε τι θα ψηφίσω και εκεί έμαθαν ότι εγώ δεν ψηφίζω. Στην αρχή νόμισαν ότι κάνω πλάκα. Μετά γούρλωσαν ακόμα περισσότερα τα μάτια. Ήμαστε μαζί από το Γυμνάσιο. Εκείνοι δεν με βλέπουν ως ξένο. Είμαι ξένος όμως...
Σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται ή βαριούνται να ψηφίζουν. Και άλλοι που ψηφίζουν για χαβαλέ. Εγώ ζηλεύω το δικαίωμά τους να ψηφίζουν. Σκέφτομαι ότι κάθε φορά που θα έρχονται οι εκλογές θα νιώθω ξένος. Και είναι πολλά τα παιδιά σαν και μένα. Οι εκλογές είναι ίσως η μέρα που μας θυμίζει περισσότερο ότι είμαστε ξένοι, ότι δεν ανήκουμε πουθενά. Και αυτό το πράγμα πονάει, σαν δάγκωμα άγριου σκύλου...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Φαντέλ Μ. »
posted by Gazmend Kapllani at 2:16 μμ |
Το "λαοσύναξη" το έκανα "λαολύσαξη", αν πρόσεξες Ασκαρ.
Το κείμενο το Καπλάνι ταίριαζε στο προηγούμενο κείμενο μου Ντίνο
Yπάρχει,φιλε καπ.κομ.,στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής,ένας καρκίνος,νόμισμα ψύχωσης/νευρωσης και σχιζοφρένειας. Ετσι, όπως κυκλοφορεί στον ανθρώπινο οργναισμο ,κυκλοφορεί και στο κοινωνικό σώμα. Συσσωρευτές κακής ενέργειας και συνωμότες κεφαλαιοκράτες, δεν υπάρχουν φιλε.Μονο ο Καρκίνος, με ραγδαία μετάσταση σε ζωτικά κοινωνικά όργανα.Λουτροεπενδυτές και κοσμοπολίτες, υπάρχουν κάι σε άλλες χώρες: δεν είναι η Ελλάδα, η χειρότερη μορφή της κοινωνίας της ορθοπεταλιάς. Λαοθάλασσες και κοπάδια, υπάρχουν σε χειρότερη έκδοση,στον Δυτικό Πολιτισμό,αν και η σημειολογική σου γραφή είναι εξόχως διδακτική για την εγχώρια απενεργοποίηση.
Αναλύοντας την ανθρώπινη συμπεριφορά,και στην Ελλάδα, να μην ξεχνάμε την ανάγκη για συλλογική...ψύχωση: εμφυτη στον άνθρωπο, που κοπαδοποιείται και εξατομικεύεται ομογενοποιημένος.
Πιο απλά: γινόμαστε ένας, κάνοντας πρώτα ότι και οι πολλοί
Λίγη πλάκα χρειάζεται, γιατί με αυτά που άκουσα εχθές περί πολιτικής νοοτροπίας των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ (δηλαδή θα γίνει σοσιαλιστικό κλράτος η Ελλάδα με τον ένα ή τον άλλοα ρχηγό;)
ELLIAS, ΜΕ έβαλες σε μεγάλες σκέψεις...
Συλλογική ψύχωση λοιπόν, έχεις δίκαιο
Δείμε, οι "μεγάλες διηγήσεις" που λέγαμε..
Xιλιάδες γερμανοί αναγνώρισαν το εγώ τους στον Χιτλερ και χιλιάδες σοβιετικοί έβλεπαν στον Στάλιν το αυστηρό υπερεγώ τους..Ετσι και στις συγχρονες δικτατορίες των δημοκρατικοποιημένων πλυντηρίων εγκεφάλου(ΜΜΕ),άπειρος αριθμός ατόμων αναγνωρίζει σε ηγετικές φιγούρες( λαμπερά μηδενικά είναι συνήθως)κάποιες μύχιες πλευρές του εσώτερου κόσμου του: όλοι μας κρύβουμε σε ένα σημείο την αφ'υψηλού μεσσιανική νοοτροπία του Καραμανλή,την πονηρή οραματολογία και αθωότητα του Γιώργου και την τολμηρή και παρορμητική αρχηγομανία του Βενιζέλου.
Αλλά τελικά,όλοι ψάχνουμε τον τύρρανο μας, είτε γιατί εν τον νιώσαμε στην παιδικοεφηβική ηλικία, είετ για θέλουμε να τον ''εκδικηθούμε''. Η δημοσιοποίηση στα blogs των πολιτικοφιλοσοφικών και κοινωνικοοικονομικών μας γνώσεων και θέσεων, δεν είναι τίποτα άλλο απο βαθιά κρυμμένη ανάγκη προσφοράς σε κοινοτικό επίπεδο,ειτε μεγάλο είτε μικρό.Η διαφορά είναι οτι περιορίζουμε τις ατομικές φιλοδοξίες καθοδήγησης σκέψεων και λόγω ασφάλειας και επιλογής χρόνου, φιλτράρουμε τηνγραφική μας αποφόρτιση πριν την ρίξουμε στην οθόνη.
Δωρεάν ομαδική ψυχοθεραπέια απο κοινωνικές και πολιτικές νευρώσεις,απ οικονομικούς μαζοχισμους και φετιχοποιήσεις αντικειμένων και ιδεών: αυτό είναι η blogosfaira για μένα,τουλάχιστον.Σας ευχαριστώ που συμβάλλετε σε αυτό,και μάλιστα με επίπεδο συνεισφοράς σχεδόν χειρουργικής ακρίβειας(δεν γράφω πάντως για να αποτοξινωθώ απο την αριθμολαγνεία και την εργαλεικής φύσεως δουλειά μου, να συγχωνέυω εταιρείες, να επενδύω λεφτά μεγάλων καπιταλιστών,καιν να αποκωδικοποιώ αριθμού και πληροφορίες του καπιταλιστικού συστήμταος κερδίζοντας απο την συμβουλευτική στην χρημ/κή(είμαi Ιnvestment Banker kai Strategic Manager σε ένα απο τα αυγχρονα χταπόδια που απλώνουν πλοκάμια στις κοινωνίες μέσω της οικονομικής τους ισχύος( Venture Capitals)Eυχτυχώς, δεν χρειάζεται να διώξω κόσμο απο τις δουλειές του...
Αγαπητέ ELLIAS,
Ευχαριστώ που μέσα εδώ έγραψες για τον εαυτό σου και τις αντιφάσεις του (έτσι εγώ θα το έλεγα). Τελικά αυτή η καλύτερη ευκαιρία του διαδικυτακού λόγου: Ότι μπορούμε να "κουβαλάμε" πιο άνετα τον ευατό μας. Γι' αυτό και εγώ προσωπικά διάλεξα την ανωνυμία.
Οι δικές μου αντιφάσεις είναι περισσότερο φανερές (έτσι λέω)
σκεπτικιστής με "μεταφυσικές" ανησυχίες..
"Επαναστάτης", αλλά και υπέρ του διαλόγου (θα κάνουμε ένα διάλογο πριν τιν γκιλοτίνα Λουδοβίκε..)
"Καπιταλιστικό Κουμούνι", εν τέλει..
(Που δουλεύει σε μιαν ανθρωπιστική υπηρεσία.. καμιά σχέση δηλαδή με κεφάλαια και χμ, μάλλον ξώπετση με την εργατική τάξη)..
Πάντως.. έπεσες μέσα σε αυτό που έχω στο μυαλό μου για επόμενη δημοσίευση:
"χιλιάδες σοβιετικοί έβλεπαν στον Στάλιν το αυστηρό υπερεγώ τους"
Ξέρεις ένα βιβλίο που διάβασα μόλις μπήκα στην εφηβεία ήταν το "10 μέρες που συγκλόνησαν τον κόσμο" του Τζον Ριντ.
Όχι δεν μου το είχε δώσει κάποιος μεγάλος, το βρήκα σε ένα ράφι, ή με βρήκε..
"Ες αύριον τα σπουδαία.."
Δημοσίευση σχολίου