Ε.Σ.Υ...Ε.Σ.Υ., ζεις ακόμα εσύ;

Επειδή έχω ζήσει κατά καιρούς σε χωριά με πολλούς γέροντες και επειδή ορισμένων τύχαινε όλα τους τα παιδιά να ήταν στην Αμέρικα, μου έχει μείνει σαν στάμπα στο μυαλό κάτι που άκουσα σε δυο περιπτώσεις.:
Τα παιδιά μιας μόνης γριάς μάνας και ενός μόνου ηλικιωμένου και φιλάσθενου πατέρα δεν μπορούσαν να πάρουν τους γονιούς τους στην "χώρα των ευκαιριών", γιατί έτσι και αρρώσταιναν χωρίς ασφάλιση, θα έπρεπε να πουλήσουν ότι είχαν και δεν είχαν για να τους περιθάλψουν.
Φαίνεται και η Ελλάδα έγινε "η χώρα των ευκαιριών".... με μια μικρή διαφορά:
Εδώ, ακόμα και αν έχεις ασφάλεια, πάλι θα πουλήσεις ότι έχεις και δεν έχεις για να γίνεις καλά.
Είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα των "ευκαιριών" πάντως...

Αφορμή, εκτός από το ότι ζούμε καθημερινά την χωρίς προηγούμενο -τουλάχιστον για όσους μεγαλώσαμε στην μεταπολίτευση- κατάρευση της Δημόσιας Υγείας, είναι και τα νούμερα που διάβασα στον Τύπο, τα οποία με οδήγησαν συνειρμικά να θυμηθώ την Αμερική και τους γέροντες:

Από της Ελευθεροτυπία:
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ
Τύφλα να 'χει το ΕΣΥ
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ
ΕΣΥ θα πληρώσεις, λέει στους ασθενείς το κράτος και η Ελλάδα αναρριχάται έτσι στην πρώτη θέση παγκοσμίως αναφορικά με τις ιδιωτικές δαπάνες υγείας. Μπροστά και από τις ΗΠΑ, τη χώρα που θεωρεί την υγεία και την ασφάλιση ατομική υπόθεση. Αντιθέτως, στη χώρα μας φενακιζόμαστε ότι διαθέτουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο χρησοπληρώνουμε χωρίς όμως αντίκρισμα.
Από την τσέπη του έλληνα ασθενούς βγαίνει το 57,1% της ετήσιας δαπάνης για υγειονομική περίθαλψη, ιατρική φροντίδα και φάρμακα.
Στην ουσία, πληρώνει ακόμα περισσότερα. Ο ίδιος, άλλωστε, καλύπτει τις ασφαλιστικές εισφορές (2,5% για τους εν ενεργεία, επασφάλιστρο για τα προστατευόμενα πρόσωπα και 4% για τους συνταξιούχους), οι οποίες στοχεύουν, υποτίθεται, στη δωρεάν νοσηλεία.
Ωστόσο, παράλληλα με την καταβολή των εισφορών, ο πολίτης καλείται να πληρώσει και στο ιατρείο.
Το ταμείο καλύπτει μόλις τα 4 από τα 10 ευρώ που απαιτούνται για το συγκεκριμένο, και πάντως όχι υψηλό, επίπεδο περίθαλψης. Τα υπόλοιπα 6 ευρώ είναι από το υστέρημα του ασφαλισμένου (ιδιωτική δαπάνη).
Στα παραπάνω ποσοστά πρέπει, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), να προστεθεί και το «φακελάκι» που κυριαρχεί στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της χώρας μας και η έκθεση δεν μπορεί να συνυπολογίσει. (Σ.Σ. Δηλαδή κοντά 60% χωρίς το φακελάκι.. Πόσο θα πάει αν συνυπολογιστεί 200%)
Να σημειωθεί, επίσης, ότι οι δαπάνες αυτές δεν περιλαμβάνουν τα έξοδα προς τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Αλλωστε, μόλις το 10% του πληθυσμού διαθέτει μια τέτοια (πρόσθετη) υγειονομική κάλυψη.
Σύμφωνα με μελέτη του 2005, η συμμετοχή των νοικοκυριών στο κόστος ιατρικής φροντίδας χωρίς εισαγωγή σε νοσοκομείο ανερχόταν στο 68% των συνολικών δαπανών τους για υγεία (εκ των οποίων περίπου 31% για οδοντιατρική φροντίδα, 23% για ιατρικές υπηρεσίες, 11% για παραϊατρικές φροντίδες και 3% για θεραπευτικό εξοπλισμό). Τα ποσοστά για αγορά φαρμάκων και νοσοκομειακή περίθαλψη ανέρχονταν, σύμφωνα με την ίδια πηγή, σε 17,5% και 14,4% αντίστοιχα. Τα έξοδα για νοσοκομειακή περίθαλψη, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, αφορούν σε πληρωμές ιατρών σε ιδιωτικά νοσοκομεία (περίπου 26%), νοσήλια σε ιδιωτικά νοσοκομεία (περίπου 29%), συμμετοχή στο κόστος των δημόσιων νοσοκομείων (περίπου 21%), άτυπες αμοιβές σε δημόσια νοσοκομεία (20%) και σε αμοιβές αποκλειστικών νοσοκόμων και άλλων εξωτερικών επαγγελματιών υγείας (4%).
Ριγμένες οι γυναίκες
Ανεξήγητο μοιάζει, εκ πρώτης όψεως, το εύρημα ότι οι γυναίκες πληρώνουν εξ ιδίων μεγαλύτερα ποσά για κάθε ημέρα νοσηλείας, έναντι των ανδρών. Σε τιμές του 2005 οι γυναίκες πλήρωναν 288 ευρώ και οι άνδρες 194 ευρώ. Απόκλιση που, εκ πρώτης όψεως, οφείλεται στα ιδιωτικά μαιευτήρια, αφού ελάχιστες Ελληνίδες, από τις λίγες που κάθε χρόνο γεννούν, κατευθύνεται σε δημόσιο μαιευτήριο λόγω χαμηλού επιπέδου ξενοδοχειακών υπηρεσιών στο Δημόσιο.
Ως λόγοι της πλήρους ιδιωτικοποίησης, εν μέσω ενός δημοσίου συστήματος υγείας, αναφέρονται οι κάτωθι:
1 Οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ καταβάλλουν σημαντικά υψηλότερα ποσά που δεν καλύπτονται από το ταμείο, λόγω ακριβώς των χαμηλών υπηρεσιών που προσφέρει το Ιδρυμα.
2 Οι πολίτες με αυξημένο εισόδημα δαπανούν υψηλότερα ποσά, πιθανότατα σε πληρωμές ιατρών και νοσήλια σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Το ύψος του διαθέσιμου εισοδήματος σχετίζεται άμεσα με την πιθανότητα νοσηλείας σε ιδιωτικό νοσοκομείο.
3 Οι ιδιωτικές δαπάνες για νοσοκομειακή περίθαλψη είναι υψηλότερες για τους πιο ηλικιωμένους και σημαντικά υψηλότερες για τις γυναίκες (σημ.: και τις νέες υποψήφιες μητέρες).
4 Το ημερήσιο κόστος της νοσοκομειακής περίθαλψης για τα νοικοκυριά μειώνεται με τη διάρκειά της. Αυτό υποδηλώνει την ύπαρξη υψηλών εφάπαξ δαπανών που πραγματοποιούνται ανεξάρτητα από τη διάρκεια της νοσηλείας.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - 14/09/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=30319496